တစ္ခါထဲပါ...

ဒီတပါတ္ ေသာၾကာေန ့အတြက္...

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ E mail ကတဆင့္ ပို ့ေပးလိုက္တဲ့

ခ်စ္စရာ ကေလးငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြ တင္ေပးထားပါတယ္။

ဓါတ္ပံုမ်ားက ေျပာေသာ ဇာတ္လမ္းေပါ့…။

ၿပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ငွဲ.. ငွဲ.. ငွဲ... မွန္မွန္ေျပာ… ဒီေန ့လခ ထုတ္လာတယ္မဟုတ္လား…

ျပေလ.. ျပေလ.. ပိုက္ဆံအိပ္ ဘယ္မလဲ…???


အိုး… ဘာလို ့ေပးရမွာလဲ.. မေပးပါဘူး…
ဟာ.. အတင္းကို အႏိုင္က်င့္ေနပါ့လား… ငိုၿပီေနာ္ ၀ါး.. ၀ါး.. ၀ါး..


အဟဲ.. ရၿပီ.. ရၿပီ… ခဏေလး Shopping သြားလိုက္အံုးမယ္ေနာ္..


ေက်းဇူးဘဲ အခ်စ္ေရ… One Kiss…!!!

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဓါတ္ပံုမ်ား မွ်ေ၀ေပးေသာ သူငယ္ခ်င္းေလးကို ေက်းဇူး အၾကီးၾကီးတင္ပါတယ္ ေနာ္။

အိပ္မက္ထဲက ဘေလာ့ဂ္ေလး

မြန္းၾကပ္လွေသာ လူ ့ဘ၀ၾကီးထဲတြင္ေန ့စဥ္ႏွင့္အမွ် ရွင္သန္ က်င္လည္ေနၾကရေသာ သူမ်ားထဲမွ အခ်ိဳ ့အခ်ိဳ ့ေသာသူမ်ားသည္ ေန ့စဥ္ ေန ့တိုင္း အသက္၀၀ရႈႏိုင္ရန္ ထြက္ေပါက္တစ္ခုရေစျခင္း အလို ့ငွာ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ကထဲက စာေရး စာဖတ္ျခင္းတြင္ အလြန္တရာ ၀ါသနာ ထံုလႊမ္း၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေခတ္ကာလ အေလ်ာက္ ထင္ေပၚ ေၾကာ္ၾကားမႈကို အလိုရွိ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္၍ သူႏိုင္ ကိုယ္ႏိုင္ မ်က္ႏွာမျမင္ရဘဲ လွ်ိဳ ့၀ွက္ နာမည္မ်ားျဖင့္ စကားစစ္ထိုးႏိုင္ရန္ အလို ့ငွာ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိကိုယ္တိုင္ သိရွိေလ့လာထားေသာ အေၾကာင္းအျခင္းအရာမ်ားကို အျခားေသာသူမ်ား ဗဟုသုတရရွိေစျခင္း အလို ့ငွာေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္မ်ားကို ဒိုင္ယာရီ တစ္ခုသဖြယ္ လြပ္လြပ္လပ္လပ္ ဖြင့္ဟေရးသားႏိုင္ေစျခင္း ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အဖက္ဖက္က တိုးတက္ေနေသာ ကမာၻ ့ကြန္ယက္ အင္တာနက္ ေလာကသစ္ၾကီးတြင္ “ေခတ္မွီသူတိုင္း ဘေလာ့ဂ္ေရးၾက၏” ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္ အညီ လူတမ္းေစ့ လူ၀င္ဆံ့ ေခတ္မွီ ေအာင္ေသာ္လည္းေကာင္း လူသား အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဘေလာ့ဂ္ေရးျခင္း ႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္လည္ျခင္း ဟူေသာ အမႈကို ျပဳၾကကုန္၏။

ထိုအခါတြင္ ၄င္းဘေလာ့ဂ္ကာမ်ားသည္ ေအာက္ေဖၚျပပါ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ မလြဲမေသြ ေတြ ့ၾကံဳ ရင္ဆိုင္ၾကရေပ၏။ ရႈၾကကုန္ေလာ့...။

- ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု စတင္ရန္၊ ဘေလာ့ဂ္ တစ္ခုမွ တစ္ခုသို ့သြားလာ ကူးသန္း လည္ပတ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ဘေလာ့ဂ္ကူးလက္မွတ္ တစ္ခု မရွိမျဖစ္ ရွိၾကရ၏။ (အခ်ိဳ ့က လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္ ရတတ္ၾကေသာ္လည္း အခ်ိဳ ့ကမူ အလြန္ ခဲရာခဲဆစ္ ေငြကုန္ေၾကးက်ခံကာ ရယူၾကရ၏။ ထိုလက္မွတ္ကေလးတစ္ခု ရပါမည့္အေရး ဟိုလူ ့အကူအညီေတာင္းရ ဒီလူ ့အကူအညီေတာင္းရႏွင့္ အေတာ္ေလးကို ဗ်ာမ်ားတတ္ၾကရ၏။ တခါတရံ မိမိ၏ဘေလာ့ဂ္တြင္ ျမန္မာစာလံုး ျမင္ရေအာင္လည္း အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေစာင့္ဆိုင္းရတတ္၏။)

- ထိုလက္မွတ္ကေလး ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရၿပီးပါက စတင္၍ ဘေလာ့ဂ္ၾကပါၿပီ။ ထိုအခါ ဘေလာ့ဂ္ကာ တစ္ေယာက္သည္ ဘေလာ့ဂ္ေရးေနသမွ် ကာလပတ္လံုး မိမိ၏ဘေလာ့ဂ္ေလး အဓြန္ ့ရွည္ တည္တံ့ေအာင္ သက္ဆိုင္ရာသို ့ တစ္လလွ်င္ ေဒၚလာ ၄၀ မွ ေဒၚလာ ၁၅၀၊ ၂၀၀ အစရွိသည္ျဖင့္ မိမိဘေလာ့ဂ္၏ အဆင့္အတန္းအလိုက္ ေပးေဆာင္ၾကရ၏။ (နာမည္ၾကီး ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ား မ်ားမ်ား ေပးၾကရ၏။ သို ့ေသာ္ ကြ်မ္းက်င္ရာ လိမၼာ ဆိုသလို.. ညွိႏႈိင္းတတ္သူမ်ား ေလွ်ာ့ေစ်းျဖင့္ ေပးေဆာင္ရတတ္၏။ ဤကား စကားခ်ပ္။)

- မိမိ၏ ဘေလာ့ဂ္တြင္ စတင္ေရးသားၿပီး ဘေလာ့ဂ္သက္တမ္း ၂ ႏွစ္ (သို ့မဟုတ္) ၃ ႏွစ္ ျပည့္သြားပါက ဘေလာ့ဂ္ သက္တမ္းတိုးျခင္း ဟူေသာအမႈကို ျပဳၾကရေလ၏။ တစ္ၾကိမ္ သက္တမ္းတိုးပါက ေဒၚလာ ၃၀၀ ေပးေဆာင္ၾကရ၏။ ထိုအခါ ေနာက္ထပ္ ၃ ႏွစ္ တိတိ ဆက္လက္ ေရးသားခြင့္ ရၾကေလသည္။ (ဘေလာ့ဂ္ ႏွစ္ပါတ္လည္ အထိမ္းအမွတ္တို ့ ဘေလာ့ဂ္ေမြးေန ့တို ့့အက်ယ္တ၀င့္ က်င္းပတတ္သူမ်ား သတိထားဖြယ္ရာ…)

- ထို ့အျပင္ မိမိ၏ ဘေလာ့ဂ္တြင္ စတင္ေရးသားၿပီး ပိုစ့္ ၅၀ ျပည့္သြားပါက ဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္ႏွာ (Web Page မ်ား) ကုန္သြားၿပီဟု ယူဆသျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္ႏွာ အသစ္မ်ား ရယူရန္ စာမ်က္ႏွာ သက္တမ္းတဖန္ တိုးၾကရျပန္၏။ တစ္ၾကိမ္ သက္တမ္းတိုးပါက ေဒၚလာ ၃၀၀ ေပးေဆာင္ၾကရ၏။ ထိုအခါ ေနာက္ထပ္ ပိုစ့္ ၅၀ တိတိ ဆက္လက္ ေရးသားခြင့္ ရၾကေလသည္။ (ပိုစ့္ ၅၀ ေျမာက္၊ ပိုစ့္ ၁၀၀ ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္ က်င္းပတတ္ေသာ ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ား သတိထားဖြယ္ရာ…)

- ထူးျခားခ်က္ အခြင့္အေရးတစ္ခုမွာ (တနည္းအားျဖင့္ ဆိုရေသာ္ အဆိုးထဲမွ အေကာင္း) အခြန္ထမ္း ဘေလာ့ဂ္ကာမွာ အမ်ိဳးသားျဖစ္ပါက ၄င္း၏ အမ်ိဳးသမီးကို မွီခို ဘေလာ့ဂ္ကာ အျဖစ္ေလွ်ာက္ထားပါက အႏွီ အမ်ိဳးသမီးမွာ မွီခိုဘေလာ့ဂ္ကာဟု သတ္မွတ္ျခင္းခံရကာ ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ဂ္ တစ္ခု အခြန္အခမဲ့စြာ တည္ေထာင္ခြင့္ရေလ၏။ (အမ်ိဳးသား ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ား အဖို ့၀မ္းေျမာက္ဖြယ္...)

- ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္အတန္ၾကာျမင့္လာေသာအခါ အခ်ိဳ ့ေသာ ဘေလာ့ဂ္ကာမ်ားက အခြန္မေပးေဆာင္ရေရး အတြက္ တမ်ိဳးတဖံု အၾကံဥာဏ္မ်ား ထုတ္ၾကျပန္ေလ၏။ ထိုသူတို ့သည္ ကိုယ္ပိုင္ အမည္ျဖင့္ Domain ၀ယ္ၾက၏။ သို ့ေသာ္ အလြယ္တကူ ၀ယ္၍ ရသည္ေတာ့ မဟုတ္ပါၿပီ။ ကိုယ္ပိုင္ Domain ၀ယ္ယူလိုသူသည္ လစဥ္ေပးေဆာင္ေနက် ဘေလာ့ဂ္ အခြန္မ်ား အေၾကအလည္ ေပးေဆာင္ၿပီးျဖစ္ရမည္။ မိမိတို ့ လက္၀ယ္ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ ဘေလာ့ဂ္ကူးလက္မွတ္ကိုလဲ သက္ဆိုင္ရာသို ့ျပန္လည္အပ္ႏွံရမည္ ျဖစ္သည္။ သို ့ေသာ္ မွီခို ဘေလာ့ဂ္ကာ တစ္ဥိးမွ မိမိကိုယ္ပိုင္ Domain ၀ယ္ယူလိုပါကမူ ဤသို ့အလြယ္တကူ မရေခ်၊ တစ္လ ပ်မ္းမွ် ေဒၚလာ ၉၀ ႏႈန္းျဖင့္ ၂-ႏွစ္စာ ေဒၚလာ ၂၁၆၀ ကို ေနာက္ဆံုးေပးေဆာင္ျခင္း အေနျဖင့္ ေပးၾကရေလသည္။ ထိုအခါက်မွသာလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္ Domain Name ျဖင့္ ေလ်ာေလ်ာလွ်ဴလွ်ဴ ေနထိုင္ရပ္တည္ခြင့္ ရၾကေလသည္။ မွတ္သားစရာပါပင္...။

ဤသည္တို ့ကား ဘေလာ့ဂ္ကာတို ့ၾကံဳေတြ ့ႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ အေၾကာင္းအျခင္းအရာ မ်ားထဲမွ ေကာင္းႏိုးရာရာ သိမွတ္ဖြယ္ အခ်ိဳ ့ကိုေကာက္ႏွဳတ္ ေရြးခ်ယ္ တင္ျပထားျခင္း ပင္ျဖစ္၏။ ထို ့ထက္ အေသးစိတ္ ႏႈိက္ႏႈိက္ခြ်တ္ခြ်တ္ကိုမူကား ေရးျပရန္ မသင့္ေတာ္ ဟု ထင္ျမင္ ယူဆမိေသာေၾကာင့္ သည္၍သည္မွ်ႏွင့္သာ ရပ္နားခြင့္ျပဳေစလိုပါသည္။

* * * * * * * * * * * * * * * *

မေန ့ညက အိမ္မက္ထဲမွာ (ၾကံၾကံဖန္ဖန္...) ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးရဲ ့Web Page စာမ်က္ႏွာေတြ အကုန္လံုး ကုန္ကုန္လို ့ဘေလာ့ဂ္ ဆက္ေရးလို ့မရေတာ့ဘူး ဟု ေမာေမာပန္းပန္း ေရာေရာေထြးေထြး မက္ခဲ့ရေသာ အိမ္မက္ကေလးကို အေျခခံ၍ ဤပိုစ့္ကို ဖန္တီးမိပါသည္။

တဆက္တည္းမွာ သက္ေ၀ရဲ ့မိတ္ေဆြ ဘေလာ့ဂ္ကာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာ မေတာင့္မတ မေၾကာင့္မၾက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အေႏွာင့္အယွက္ကင္းကင္း ျဖင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဆက္လက္ ဘေလာ့ဂ္ႏိုင္ၾကေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

လြဲမွားျခင္း

အခုတေလာ လူတိုင္းကိုယ္စီ ရင္ထဲမွာ စိတ္ရႈပ္ စိတ္ညစ္စရာေတြနဲ ့ျပည့္ေနၾကမယ္ ဆိုတာ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို လိုက္လည္ၾကည့္လိုက္ရင္ ေတြ ့ႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေန ့ ေသာၾကာေန ့ဆိုေတာ့ အရင္ေန ့ေတြကထက္စာရင္ အားလံုး အနည္းငယ္ေတာ့ အသက္ရႈေခ်ာင္ၿပီး ေနသာထိုင္သာ ရွိေနၾကမယ္လို ့ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ျပံဳးစရာေလးတစ္ခု မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။
ခ်မ္းေျမ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

* * * * * * * * *

အမ်ားသံုးအိမ္သာတစ္ခုထဲ၀င္ၿပီး ကမုတ္ေပၚ ထိုင္ရံုသာ ရွိေသးသည္။
ဟိုဖက္အိမ္သာထဲက လူက လွမ္းႏႈတ္ဆက္သည္။

"ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား..."

ဤေနရာမ်ိဳးမွာ အလာပ သလာပ စကားေျပာရတာ အေတာ္ပင္ စိတ္မသက္မသာ ရွိလွသည္။ ဒါေပမယ့္လဲ မေကာင္းတတ္ေတာ့ “ေနေကာင္းပါတယ္” ဟုသာျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေလ…

ထို ့ေနာက္ ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ္ရွင္းမည္ၾကံကာရွိေသး… ထပ္ေမးလာျပန္သည္။

“ခင္ဗ်ား ဘာေတြ အလုပ္ရႈပ္ေနသလဲဗ်…”

ဘယ္လိုလဲဟ… ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ဒီလို ဂြက်က် ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ဘယ္လိုေျဖရပါ့မလဲ…။
မတတ္ႏိုင္ၿပီ…

“ခင္ဗ်ား လိုဘဲေပါ့ဗ်ာ…”

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္ျမန္လက္စသပ္ၿပီး ျမန္ျမန္ျပန္ထြက္သြားဖို ့စိတ္ကူးလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခု ထပ္ထြက္လာျပန္သည္။

“ကြ်န္ေတာ္ လာခဲ့မယ္… ရမလား…”

ဘာေတြလာေမးေနတာပါလိမ့္ ဟု စိတ္ထဲ အံ့ၾသ စိတ္ညစ္သြားသည္။
ဒါေပမယ့္ အလိုက္သင့္ဘဲ ျပန္ေျပာမိသည္။

“မလုပ္နဲ ့ေလဗ်ာ… ကြ်န္ေတာ္လဲ ဒီမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ…”

ဟိုဖက္က ျပန္ေျပာသည္။

“ဒါဘဲေနာ္... ေနာက္မွဘဲ ျပန္ဆက္လိုက္ေတာ့မယ္။ ဟိုဖက္အခန္းထဲက ငေျပာင္က ရူးသလို ေပါသလိုနဲ ့ငါေမးသမွ် ျပန္လိုက္ေျဖေနလို ့…”

* * * * * * *

(ေနရာတိုင္းတြင္ Mobile ဖုန္းတစ္လံုးျဖင့္ မရပ္မနားတမ္း စကားေျပာတတ္သူမ်ားအား ရည္ရြယ္ပါသည္။)