အိမ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္က “The place where one lives permanently, especially as a member of a family or household.” လို႔ ဆိုတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အခုအခ်ိန္မွာ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း၊ ကိုယ့္မိသားစု အတြက္ ေကာင္းရာ ေကာင္းေၾကာင္းေတြကို ရွာေဖြရင္း ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ေနရာေဒသအႏွံ႔အျပားကို အလ်ဥ္းသင့္သလို ေရႊ႔ေျပာင္းျပီး ေနထိုင္ၾကရတယ္…။ မိသားစု၀င္ေတြအားလံုး တစ္ေနရာထဲမွာ၊ တစ္မိုးထဲေအာက္မွာ တစုတစည္းထဲ အတူတကြ ေနထိုင္ၾကရတဲ့အခ်ိန္ေတြ နည္းပါးသည္ထက္ နည္းပါးလာတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ တခါတရံမွာ အိမ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အႏွစ္သာရ ေပ်ာက္ဆံုးေနသလို ခံစားၾကရတယ္…။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ပေစ… ကိုယ္လက္ရွိေနထိုင္ေနတဲ့ ေနရာေလးကို လွပသပ္ရပ္ျပီး ေနခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ရင္၊ ႏွလံုးသားေတြ ေႏြးေထြးရင္ ဒါဟာလည္း အိမ္… လို႔ ဆိုရမွာ မဟုတ္လား…။
ဘာရယ္မဟုတ္ "အိမ္" အေၾကာင္းကို အဲဒီလို စဥ္းစားမိရင္း ကြ်န္မ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အိမ္ေတြကို လက္ခ်ိဳးျပီး ေရတြက္ၾကည့္မိေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ေနေနတဲ့ အိမ္အပါအ၀င္ လက္ ငါးေခ်ာင္းထက္ မပိုတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီ အိမ္ေလးေတြကို အမွတ္ရ ခ်စ္ခင္ သတိရစိတ္နဲ႔ ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးပါတယ္။
ပထမဆံုး အိမ္ေလးကို ကေလးဘ၀မို႔ ၀ိုးတ၀ါးသာ မွတ္မိခဲ့တယ္။ ၾကိဳးစားျပီး ပံုေဖၚၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ သံဇကာကြက္ အစိမ္းေရာင္၊ အိမ္ေရွ႔က ေျမက်ယ္က်ယ္၊ ျခံေထာင့္တစ္ေနရာက ေရတြင္းေဟာင္းတစ္လံုး… အဲဒီေလာက္ပဲ အမွတ္ရေတာ့တယ္…။
ဒုတိယ အိမ္ကေလးကိုေတာ့ အဲဒီအိမ္ေလးမွာ ေနရင္း အရြယ္ေရာက္ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး မွတ္မိတယ္။ အဲဒီ အိမ္ေလးမွာ ေနရင္း ေက်ာင္းတက္လိုက္ စာက်က္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ တစ္ႏွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္ ကုန္လာခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် အိမ္ကေလးဟာလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အိုေဟာင္းလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကေလးကို အသစ္ျပန္ေဆာက္ဖို႔ စိတ္ကူး တိုင္ပင္ၾကတယ္။ ေဖေဖက အေ၀းမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာမို႔ ေမေမရယ္ ကြ်န္မတို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ရယ္၊ အဖိုးရယ္ အိမ္ျပန္ေဆာက္ဖို႔ ျဖစ္ပါ့မလားရယ္လို႔ ေဖေဖက စိတ္ပူေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဆင္ေျပခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ကေလးကို ျပန္ေဆာက္တဲ့အခါမွာ အစစ အရာရာ စီမံ ခန္႔ခြဲျပီး တာ၀န္ယူေပးသူက ကြ်န္မ Other Half ရဲ႕ မိဘေတြပါ။ ဒုတိယႏွစ္ စက္မွဳတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ကြ်န္မကေတာ့ မတတ္ တတတ္နဲ႔ အိမ္ပံုစံေလးေတြ အခန္းဖြဲ႔ေလးေတြ ဆြဲခဲ့ပါတယ္… ရိုးရိုး ရွင္းရွင္းပါပဲ…။ အဲဒီ အိမ္ကေလး ျပန္ေဆာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မတို႔ မိသားစုက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အိမ္ ေအာက္ထပ္ေလးမွာ ခဏ ငွားျပီး ေနခဲ့ၾကတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္မတို႔ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ အိမ္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ေနႏိုင္ခဲ့တယ္။ အုတ္ကား သဲကား ဘိလပ္ေျမကားေတြနဲ႔ သစ္ပံုေတြ အုတ္ပံုေတြ အလုပ္သမားေတြၾကားမွာ လူးလာ ေခါက္ျပန္ ကူးသန္းျပီး အိမ္အသစ္ကေလးအတြက္ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္။
အိမ္ေဆာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အလုပ္ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွဳပ္ပါတယ္…။ အိမ္အေဟာင္းကို ဖ်က္တာ၊ ေျမျပန္တိုင္းတာ၊ ေျမသန္႔တာ၊ ျပီးေတာ့ အႏၱရာယ္ကင္း ေဘးကင္း ပရိတ္ရြတ္တာ၊ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရြးျပီး ပႏၷက္ရိုက္တာ၊ အ၀ီစိေရတြင္း တူးတာ၊ အိမ္တိုင္ထူတာ… စသည္ျဖင့္…။ အဲဒီအထဲမွာမွ ထူးထူးဆန္းဆန္း လုပ္ရတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကေတာ့ အိမ္အ၀င္ေပါက္ ျခံစည္းရိုးနားမွာ ရွိေနတဲ့ ဓါတ္တိုင္ကို ကား၀င္စရာ တံခါးေပါက္ အတြက္ မလြတ္ေတာ့လို႔ တဖက္ေဘးကို ျပန္ေရႊ႕ရတာပါ။ အဲဒီေန႔မွာ ပတ္၀န္းက်င္က အိမ္ေတြကိုပါ မီးေတြ အရင္ ျဖတ္၊ ဓါတ္တိုင္ ေရႊ႔မယ့္ အကြာအေ၀းတေလ်ာက္ကို ေျမာင္းတူးျပီး ကရိန္းကားနဲ႔ ဓါတ္တိုင္ကို ဆြဲျပီး ေရႊ႔ရတာ…။ အဲဒီေန႔က အိမ္ေရွ႔မွာ သူ႔အလိုလို ေပါက္လာတဲ့ လူတရပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျမင့္ေနတဲ့ တမာပင္ေလးကို ခုတ္လိုက္ရလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာ ခုထိ မေမ့ဘူး။ အိမ္ေရွ႕ တမာ ေနာက္ေဖး ခံတက္ စီးပြားတက္ ဆိုတဲ့စကားကို ၾကားဖူးျပီး အဲဒီ သူ႔အလုိလုိ ေပါက္လာတဲ့ တမာပင္ေလးကို ေလာဘစိတ္နဲ႔ သေဘာက်ေနတာေလ…။
အဲဒီအခ်ိန္က အိမ္မိုးစရာ သြပ္ေတြ ေဖေဖက (ဘယ္ကလဲ ဆိုတာ မမွတ္မိ) လွမ္းမွာျပီး ပို႔ေပးတယ္။ ကားသြင္းသလိုပဲ ပါမစ္ေတြ လုပ္ျပီး သြင္းရတာ…။ ရန္ကုန္ကို ေရာက္လာေတာ့လည္း ကား ထုတ္သလိုပဲ ဆိပ္ကမ္းထဲမွာ သြားထုတ္ရတာ…။ ေဖေဖက အမ်ားၾကီး ပို႔လိုက္ေတာ့ အိမ္အတြက္ သံုးဖို႔ လိုသေလာက္ ခ်န္ျပီး ပိုေနတဲ့ သြပ္ေတြကို ဆိုင္မွာ သြားျပန္သြင္းၾကတယ္။ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းဆိုင္ေတြက အဲဒီအခ်ိန္က ၂၇ လမ္း ၂၈ လမ္း ၂၉ လမ္း အဲလိုလမ္းေတြထဲမွာ…။ ဆိုင္ေတြ အားလံုးက သြပ္ေတြ ကားေပၚတင္ျပီး လာေရာင္းတဲ့ ကေလးသာသာ ကြ်န္မတို႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကို မအူမလည္ေလးေတြ ေမာင္အခ်ဥ္ေလး မအခ်ဥ္ေလးေတြလို႔ မွတ္ယူၾကပံုရပါတယ္။ သူတို႔ အေခၚ ဂိတ္ အေကာင္းစား၊ အထူစား သြပ္ေတြကို သူ႔ထက္ ငါ ေစ်းႏွိမ္ျပီး ေပးၾကတယ္။ ကြ်န္မတို႔ကလည္း တန္ရာ တန္ေၾကး ေပါက္ေစ်းအတိုင္းပဲ ေတာင္းတာပါ။ တစ္ဆိုင္ကေတာ့ ပစၥည္းကို တအား သေဘာက်ေနေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ေတာင္းတဲ့ ေစ်းနဲ႔ ယူမလိုလို ေျပာျပီး အလုပ္သမားေတြကို သြပ္ေတြ ကားေပၚက ခ်ခိုင္းတယ္။ တကယ္တန္း ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ေျပာလည္း ေျပာေရာ ေစ်းေတြ ႏွိမ္ပါေလေရာ… ကြ်န္မေရာ ေမာင္ေလးေရာ စိတ္ေတြ ဆိုးျပီး သြပ္ေတြ အခု ကားေပၚ ျပန္တင္ လို႔ ခိုင္းျပီး ပစ္ကပ္ကား ေနာက္ဖံုးကို ပိတ္ပလိုက္ၾကတယ္။ ေတာ္ျပီ မေရာင္းေတာ့ဘူး ဆိုျပီး ကား ထြက္မယ္ အလုပ္က်မွ တျခားဆိုင္ေတြက လူေတြပါ ေရာက္လာျပီး ေျပာတဲ့ေစ်းနဲ႔ ယူပါ့မယ္ သူ႔ ေရာင္းပါ ငါ့ ေရာင္းပါနဲ႔ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး ကြ်န္မတို႔ လိုခ်င္တဲ့ ေစ်းနဲ႔ပဲ အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ အတင္းေျပာတာ ျပန္ၾကားရတာ… သြပ္လာေရာင္းတဲ့ မ်က္မွန္ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အေတာ္လည္တာပဲ တဲ့…။
အိမ္တစ္လံုးမွာ ေလွခါးတစ္စင္းဟာ အေတာ္ကို အေရးပါတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္ တကယ္ အိမ္ေဆာက္ေတာ့မွ သိခြင့္ရတယ္။ အေပၚထက္အတြက္ ေလွခါးထစ္ေတြ၊ ေလွခါး လက္ရန္းေတြ ရုပ္လံုးေပၚလာေတာ့ အိမ္တက္ လိုမ်ိဳး… ေလွခါး တက္ အခန္းအနား လုပ္ရမယ္တဲ့…။ ဒီေတာ့ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရြးရျပန္တယ္။ ျပီးေတာ့ အုန္းပြဲ ငွက္ေပ်ာပြဲနဲ႔ ဖေယာင္းတိုင္ အေမႊးတိုင္ေတြ ထြန္းျပီး လက္သမားအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္က ေရွ႔က တက္… ျပီးေတာ့ မိသားစုေတြ အလုပ္သမားေတြ အားလံုး တထစ္ခ်င္း ေလွခါးတက္ အခန္းအနားကို က်င္းပၾကရတယ္…။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္သားေတြရယ္ ဖိတ္ထားတဲ့ မိတ္ေဆြေတြရယ္ အလုပ္သမားေတြေရာ အားလံုး အသင့္၀ယ္ထားတဲ့ ဒန္ေပါက္ေတြ စားၾကတယ္။ ေပ်ာ္စရာ အေတြ႔အၾကံဳတစ္ခုပါပဲ…။
အိမ္တစ္လံုးရဲ႕ အၾကမ္းထည္ျပီးေတာ့ အတြင္းပိုင္း အလွဆင္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးလို႔ ကြ်န္မ ထင္မိတယ္။ အိမ္ေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္ျပီး ကိုယ္လည္း စိတ္တိုင္းက်တဲ့ ပစၥည္းေတြ လိုက္၀ယ္ရတာ တကယ္ပဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွတယ္။ ၾကမ္းခင္း ေၾကြျပား၊ နံရံကပ္ ေၾကြျပား၊ မီးခလုပ္ မီးလံုး မီးဆိုင္း နံရံကပ္ မီးေလးေတြ၊ တံခါးရြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဴတင္းေပါက္နဲ႔ ျခင္ဇကာေတြအတြက္ တံခါးလက္ကိုင္ဘုေလးေတြ၊ မီးဖိုခန္း ေရခ်ိဳးခန္း ေတြအတြက္ ေရပိုက္ ေရပန္း စတဲ့ ပစၥည္းေတြ အမ်ိဳးအမည္ ေပါင္းမ်ားစြာကို ေရြးခ်ယ္ ၀ယ္ယူရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရုပ္လံုးေပၚလာတဲ့ အိမ္ကေလးကို သိပ္ခ်စ္လို႔ ည တေရးႏိုးခ်ိန္မွာေတာင္ ထၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္။
အဲဒီအိမ္ေလး အျပီးသတ္သြားေတာ့ ခ်စ္စရာ အိမ္လွလွေလးမွာ ေနရတဲ့အတြက္ သိပ္ေပ်ာ္တာေပါ့…။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္ ၾကာေတာ့ ေယာင္ေနာက္ ဆံထံုးပါ… ကြ်န္မ ခ်စ္တဲ့ အိမ္ကေလးကေနျပီး ခပ္ေ၀းေ၀းတစ္ေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့ရပါတယ္။ မီးေရာင္ေတြ တလက္လက္၊ တုတ္တုတ္လို႔ ေခၚတဲ့ သံုးဘီကားသံ တညံညံ၊ ကြ်န္မ နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကားေတြ ကေလာက္ ကေလာက္နဲ႔ ေျပာေနၾကတဲ့ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႔ဟာ ကြ်န္မကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကိဳဆိုခဲ့ပါတယ္။ အိမ္လို႔ ေခၚလို႔မရတဲ့ Service Apartment အခန္းရွည္ေလးတစ္ခုမွာ ေနရတဲ့အခါ အနည္းငယ္ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္စရာေကာင္းေပမဲ့ ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္ ထမင္းခ်က္အိုးရယ္၊ ေရေႏြးအိုးရယ္၊ မိုက္ခရိုေ၀့ဖ္ရယ္သာ အသံုးျပဳခြင့္ရွိတာမို႔ အစပိုင္းမွာ အနည္းငယ္ အခက္အခဲေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း အဲဒီပစၥည္းေတြနဲ႔ပဲ ၾကက္ဥလည္း ေၾကာ္လို႔ ျဖစ္သြားသလို မုန္႔ဟင္းခါး၊ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲေတြလည္း စားျဖစ္ေအာင္ ခ်က္တတ္သြားပါတယ္။ အိမ္ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကေတာ့ သိသိသာသာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနတာ သတိထားမိတဲ့ ကြ်န္မ အမ်ိဳးသားက ေနာက္ေတာ့ အိမ္ခန္း က်ယ္က်ယ္ေလး ရွာျပီး ေျပာင္းၾကတာေပါ့… လို႔ အားေပးတတ္ပါတယ္။ အခုကေတာ့ ကေလးကလည္း ငယ္ေနေသးေတာ့ အလုပ္နဲ႔ နီးတဲ့ ေနရာမွာ ေနတာက အဆင္ေျပမွာမို႔ပါ လို႔လည္း ေျပာတတ္ပါတယ္။
အဲဒီ ဘန္ေကာက္က အိမ္ခန္းကေလးမွာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ေလးႏွစ္နီးပါး ေနခဲ့ျပီး ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာကို ေျပာင္းေရႊ႕လာလိုက္တာ… အခုဆိုရင္ Second Home လို႔ ေခၚလို႔ရျပီ ျဖစ္တဲ့ ကြ်န္းပိစိေလးကို ေရာက္လာပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေနရတဲ့ အခန္းေလးက က်ဥ္းေပမဲ့ အိမ္နဲ႔ တူတူတန္တန္ ေႏြးေထြးခဲ့ပါတယ္။ ဧည့္ခန္း အိပ္ခန္း မီးဖိုခန္း ထမင္းစားခန္း စတဲ့ မက်ဥ္းမက်ယ္ အခန္းေလးေတြ ပါ၀င္တဲ့ အိမ္ခန္းေလး… ခဏ ငွားေနရတဲ့ အိမ္ေလး ျဖစ္ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္အိမ္လို သေဘာထားျပီး လွလွပပ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္မတို႔ မိသားစုေလး သံုးေယာက္ ေနေလာက္ရံု အိမ္ခန္း ေသးေသးတစ္ခန္းကို ေဖေဖ ေမေမတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…။ အိပ္ခန္း ႏွစ္ခန္းနဲ႔ ဧည့္ခန္း မီးဖိုခန္း ရွည္ေမ်ာေမ်ာေလးေတြပါ၀င္တဲ့ အိမ္ကေလးကို ကိုယ့္အိမ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္နဲ႔ ကြ်န္မ အင္မတန္ ႏွစ္သက္မိျပန္ေရာ…။ အိမ္ကေလးအတြက္ ေသာ့ရျပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္နံရံေတြကို အတူတူ ေဆးသုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ပရိေဘာဂ ပစၥည္းေတြ စိတ္တိုင္းက် ၀ယ္ျပီး ေနရာခ်ခ့ဲၾကတယ္။ ပန္းခ်ီကားေတြ မီးလံုး မီးဆိုင္းေလးေတြကိုလည္း အိမ္နဲ႔ သင့္ေတာ္သလို ျပင္ဆင္ ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့ၾကေသးတယ္…။ ကိုယ့္အိမ္ေလးကို ေနခ်င့္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္တိုင္ ျပဳျပင္လိုစိတ္က ကြ်န္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးမွာ စိတ္တူ ကိုယ္တူ ရွိေနခဲ့ၾကတာ…။ အိပ္ခန္း ျပဴတင္းေပါက္က လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ အုန္းပင္ပုေလးေတြ စီတန္းေနတဲ့ အမိုးနိမ့္နိမ့္နဲ႔ လူသြားလမ္းေလး… သူ႔နဲ႔ တဖက္ျခမ္းမွာရွိတဲ့ ကေလးကစားကြင္း… ကားရပ္တဲ့ ေနရာ ေဘးနားက ကုကၠိဳပင္အၾကီးၾကီးတစ္ပင္… အားလံုးဟာ ျမင္ေနက် ျမင္ကြင္းေပမဲ့ အခ်ိန္တိုင္း မရိုးႏိုင္ေအာင္ ၾကည့္ေနျဖစ္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြပါပဲ..။ အဲဒီအိမ္ကေလးမွာ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ပါတယ္…။ သားေလး ၾကီးလာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ မိဘေတြ လာရင္ က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္း ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ေနရေအာင္ တစ္ေၾကာင္းတို႔နဲ႔ ဒီ့ထက္ က်ယ္၀န္းတဲ့ အိမ္တစ္ခန္း ရွာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ကြ်န္မ လိုခ်င္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကြ်န္မ စိတ္တိုင္းက် အိမ္ကေလးကို သာမန္ထက္ သက္သာတဲ့ေစ်းႏွဳန္းနဲ႔ ရခဲ့ျပန္ပါတယ္…။ အိမ္ေလးရဲ႕ ေနရာ၊ အက်ယ္အ၀န္းနဲ႔ ေပးရတဲ့ တန္ဖိုးကို ၾကားတဲ့သူတိုင္းက ကြ်န္မတို႔ကို သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ရတနာသံုးပါး ေက်းဇူး၊ မိဘေတြကို ကိုယ္နဲ႔ အတူတူ ထားျပီး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္လိုတဲ့ စိတ္ေစတနာေတြက ကြ်န္မတို႔ကို ကံေကာင္းေစတယ္လို႔ အျမဲ ယံုၾကည္ေနမိတာပါပဲ…။ ေျပာင္းလာခါစက အရင္ အိမ္ကေလးကို မၾကာခဏ သတိရေနတတ္ေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ အျပင္အဆင္၊ လံုေလာက္တဲ့ အက်ယ္အ၀န္း၊ အလင္းေရာင္နဲ႔ ေလေကာင္းေလသန္႔၊ ရင္းႏွီး ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြ၊ စိမ္းစို လွပျပီး တိတ္ဆိတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္၊ လိုအပ္သမွ် နီးနီးနားနားမွာ အလြယ္တကူ ရႏိုင္တဲ့ သက္ေတာင့္သက္သာ အေနအထား… အစစ အဆင္ေျပတဲ့ ဒီအိမ္ေလးကိုလည္း ကြ်န္မ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာတက် ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ ဘာလိုလိုနဲ႔ ဒီအိမ္ေလးကို ေရာက္လာတာ အခုဆို ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ငါးႏွစ္နီးပါး ရွိခဲ့ျပီ။ ေနာက္တစ္အိမ္ေျပာင္းဖို႔ မစဥ္းစားႏိုင္၊ မစဥ္းစားခ်င္ေအာင္ကို ကြ်န္မ အိမ္ေလးကို ကြ်န္မ ခ်စ္မက္လွပါတယ္။
ဒီအိမ္ကို ေျပာင္းလာတုန္းက မီးဖိုခန္းက ကြ်န္မတို႔ စိတ္တိုင္းက် မဟုတ္ေပမဲ့ အရင္အိမ္ရွင္ ျပင္ထားတာ ေျခာက္လပဲ ရွိေသးတယ္ ဆိုေတာ့ အကုန္ျပန္ဖ်က္ခ်ျပီး အသစ္လုပ္ဖို႔ကို စိတ္ထဲ အားနာသလိုလို၊ ႏွေျမာသလိုလို ျဖစ္ျပီး ဒီတိုင္းပဲ ေနခဲ့တာ။ တျဖည္းျဖည္း ေနၾကည့္ရင္းနဲ႔မွ အဲဒီမီးဖိုခန္းက ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ ခပ္ေပါေပါပစၥည္းေတြကို သံုးျပီး ျပင္ထားတာမွန္းလည္း သိသာလာတယ္။ ၾကမ္းခင္းေက်ာက္ျပားေတြဆိုလည္း တိုက္လို႔ကို လြယ္လြယ္ကူကူ မစင္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီလို အဲဒီလိုေတြနဲ႔ စိတ္တိုင္းမက်ျဖစ္ရတာေတြ မ်ားလာေတာ့ ဒီမီးဖိုခန္းကို ျပင္ၾကမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ျပင္ရမယ္ဆို သိပ္တက္ၾကြတဲ့ ကြ်န္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ မအားတဲ့ၾကားထဲက ရံုးအဆင္း ညေနေတြမွာ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ လိုက္ၾကည့္၊ တြက္ခ်က္၊ ေရြးခ်ယ္ ၀ယ္ယူနဲ႔ ေပ်ာ္ေနျပန္ပါတယ္…။
ဆိုေတာ့ကာ… ေနာက္တပတ္ တနလၤာေန႔ကေန စျပီး ျပင္ဆင္ျခင္းအမွဳ စတင္မွာျဖစ္ပါတယ္..။ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ပြဲေတာ္ရက္ေတြနဲ႔ ပိတ္ရက္ေတြကို အနားယူအပန္းေျဖခရီး တစ္ခုခု သြားရမဲ့အစား အိမ္ျပင္မယ္လို႔ ေတြးလိုက္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေသာ္လည္း တကယ္လုပ္ရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ မအီမလည္ေပါ့…။ ဒါေပမဲ့လည္း မီးဖိုခန္းေလး ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ျပင္ဆင္လိုက္ရလို႔ လွသြားမွာေတြးျပီး စိတ္ကို ေလွ်ာ့လိုက္ပါတယ္…။ မီးဖိုခန္းအတြက္ ကြ်န္မစိတ္ၾကိဳက္ေရြးထားတဲ့ အေရာင္ကေတာ့ မီးခိုးေရာင္ပါ…။ ၾကမ္းခင္းကို အနက္ေရာင္ ခင္းခ်င္ေသာ္လည္း သိပ္ေမွာင္သြားမွာစိုးလို႔ အေရာင္ေဖ်ာ့လိုက္ရပါတယ္…။ ျပင္လို႔ မျပီးခင္စပ္ၾကားမွာေတာ့ တအိမ္လံုး ဖုန္တလံုးလံုးနဲ႔ လူလည္း ေပတူးေနမွာ အေသအခ်ာ… ျပင္လို႔ျပီးသြားရင္ေတာ့ မီးဖိုခန္းအသစ္ေလးကို ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး ျပပါအံုးမယ္…။
ကိုယ္လက္ရွိေနထိုင္ေနတဲ့ ေနရာေလးကို လွပသပ္ရပ္ျပီး ေနခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ရင္၊ ႏွလံုးသားေတြ ေႏြးေထြးရင္ ဒါဟာလည္း အိမ္… ပဲ မဟုတ္လား…။
“ကမာၻေျမမွာ ခိုလႈံရာေခၚဆိုခဲ႔ အိမ္... ရံေရြလယ္ထည္ဝါစြာ ဆင္စြယ္နန္း အိမ္...
က်ဴထရံေတြကာရံကာ ဓနိမိုးအိမ္... ႏွလံုးသားေတြ ေႏြးေထြးရင္ ဒါဟာလည္း အိမ္...
အိမ္တစ္အိမ္မွာ မွီတည္ရာ ဘာသာတရားေတြ ကမာၻေျမကုိ ျဖဴစင္စြာ အၾကင္နာမွ်ေဝ
ပိုင္ဆိုင္ရာ တြယ္တာရာ ဒီရင္ေသြးေတြ... ဆည္းလည္းသံ လႈိက္ခတ္ေစ ဒီခ်စ္ျခင္းေတြ...”