Sunday, June 28, 2009

ကမာၻမေၾက နဲ႕ Majulah




ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းပါ။
မဆိုျဖစ္တာ (သို႕) ဆိုခြင့္မၾကံဳခဲ့တာ ၾကာေနၿပီမို႕ အမွတ္တရအေနနဲ႕ သိမ္းထားခ်င္လို႕ YouTube ကေန ရွာၿပီး တင္ထားတာပါ။





စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းပါ။
တခါတခါ ဒီက အခန္းအနားတခ်ိဳ႕မွာ သူတို႕ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႕အတူတူ ဆိုျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို ဆိုျဖစ္တိုင္းလဲ ကိုယ့္ရဲ႕ ကမာၻမေၾကသီခ်င္းကို အၿမဲသတိရေနတတ္တယ္။
လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က သူ႕ႏိုင္ငံမွာ ေန ေနရတာဆိုေတာ့... ဒါလဲ အမွတ္တရပဲေပါ့...။


Thursday, June 25, 2009

ျမန္မာ Department

အခုတေလာမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ၾကားေနရတာေတြက လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ေန႕တဓူဝ ေတြ႕ၾကံဳေနရတဲ့ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ မနာလို ျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြ၊ အထက္လူၾကီးဆီမွာ မ်က္ႏွာသာရဖို႕ အတြက္ တေယာက္ကိုတေယာက္ ေဂ်ာက္တြန္းတတ္တာေတြ၊ အသစ္ဝင္လာတဲ့ လူသစ္ေတြကို လူေဟာင္းေတြက အေၾကာင္းမဲ့ ပညာျပတတ္ၾကတာေတြ၊ ဒီထက္ ပိုဆိုးတာက အဲဒီအျဖစ္ေတြက လူမ်ိဳးျခားေတြနဲ႕ ျဖစ္ၾကတာမဟုတ္ပဲ ကိုယ့္ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ျဖစ္ၾကတာေတြ တဲ့ေလ…။ ဟိုတေန႕က အိမ္လာလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆို တေယာက္ဆို သူ႕ရံုးမွာ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္း မတည့္ၾကလို႕ ရန္ေတြျဖစ္ၾကတာ သူ႕မွာ ငိုေတာင္ငိုရတယ္တဲ့.. ။ ေနာက္သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကဆို အခ်င္းခ်င္း မခံခ်င္ေအာင္ေျပာဆိုၾကရင္း စိတ္ေတြဆိုးၿပီး ရန္ေတြျဖစ္ၾကရင္း ေရဗူးနဲ႕ေတာင္ ေကာက္ေပါက္မလို ျဖစ္ၾကတာတဲ့…။ ဘုရားေရ… အဲဒီလို အေၾကာင္းေတြ ၾကားရေတာ့ ကိုယ္ တကယ္ကိုပဲ ေၾကာက္အားလန္႕အားနဲ႕ ဘုရားတ မိပါတယ္။

အဲဒီလို စိတ္ညစ္စရာ ျပႆနာေတြ အေၾကာင္း ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိမထားျဖစ္ခဲ့တဲ့၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ ေန႕ရက္ေတြအေၾကာင္းကို ေတြးမိၿပီး အမွတ္တရ ေျပာျပခ်င္စိတ္၊ ရံုးက ေမာင္ေလး ညီမေလးေတြကို ေက်းဇူးတင္တဲ့စိတ္၊ ခ်စ္ခင္တဲ့စိတ္နဲ႕ ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။

*******

ကိုယ္တို႕ရံုးက ဒီမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးတဲ့ အဖြဲအစည္းတခုပါ။ ရံုးထဲမွာ ဌာနအလိုက္ေတြ ခြဲထားတာမွာ ကိုယ္တို႕ကေတာ့ Engineering (Design) Dept. ကေပါ့။ သို႕ေသာ္ ျမန္မာ Dept. လို႕ ေခၚလို႕ ရေလာက္ေအာင္ကို ျမန္မာေတြ မ်ားပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ ကိုယ္တို႕ဌာနမွာ မေလး ၃ ေယာက္၊ ျပည္ၾကီး တရုပ္မ ၁ ေယာက္၊ စလံုးတရုပ္ေလး ၁ ေယာက္နဲ႕ ျမန္မာ ေမာင္ေလး ညီမေလးေတြ စုစုေပါင္း ၈ ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေနာက္ ျမန္မာ ၃ ေယာက္က Site ထဲမွာ ခဏေရာက္ေနလို႕ပါ။ သူတို႕ေလးေတြ အားလံုးက ကိုယ့္ထက္ ငယ္ၾကပါတယ္။ ေမာင္ေလးေတြ ညီမေလးေတြေပါ့။ (ေျပာရတာ အားငယ္လိုက္တာ၊ ကိုယ္အသက္ၾကီးတာ လူေတြသိကုန္ၾကၿပီ) ကိုယ္တို႕ အထက္လူၾကီးကေတာ့ အလြန္သေဘာေကာင္းတဲ့ စလံုးတရုပ္ပါ။ ေခ်ာလဲ ေခ်ာပါတယ္ အရပ္ကေလး နဲနဲပုတာက လြဲလို႕ေပါ့။ (ၾကားရင္ သတ္ခ်င္မွာပဲ…)

အခန္းထဲမွာ ျမန္မာေတြမ်ားလြန္းလို႕ စလံုး တရုပ္ေလးက မၾကာခဏ ေျပာတတ္တယ္ “ငါက ဒီဌာနမွာ ႏိုင္ငံျခားသားပါ” တဲ့။ ဟုတ္လဲ ဟုတ္တာပဲေလ… ကိုယ္တို႕အားလံုး တေပ်ာ္တပါးၾကီး ျမန္မာေတြလို ေျပာေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ သူေလးက မ်က္လံုး အျပဴးသားနဲ႕ေပါ့။ တခါတခါက် သူစိတ္တိုလာရင္ “ေဟး.. Channel 5 ကို ေျပာင္းၾကပါ” လို႕ ေအာ္တတ္တယ္။ Channel 5 ဆိုတာက ဒီမွာ အဂၤလိပ္လို လႊင့္တဲ့ Channel တခုပါ။ အဂၤလိပ္လို ေျပာင္း ေျပာၾကပါလို႕ ဆိုလိုတာေပါ့။ ကိုယ္တို႕ေတြကေတာ့ Channel ေျပာင္းလဲ ခဏပါပဲ။ ၿပီးရင္ေတာ့ ျမန္မာလိုေတြခ်ည္း အားပါးတရ ေျပာၾကတာပါ။ ၾကာေတာ့ သူလဲ စိတ္ညစ္တယ္ ထင္ပါရဲ႕၊ မေျပာေတာ့ဘူး၊ နားထဲကို နားၾကပ္တပ္ၿပီး တခ်ိန္လံုး သီခ်င္း နားေထာင္ေနေတာ့တာပါပဲ။ အခန္းထဲက မေလး အမ်ိဳးသားတေယာက္ဆို မနက္ ရံုးေရာက္တိုင္း ကိုယ္တို႕က “Good Morning” လို႕ႏႈတ္ဆက္တာေတာင္ သူက “မဂၤလာပါ” တဲ့ေလ…။ ေန႕လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ရင္လဲ “စားၾကမယ္... စားၾကမယ္...” လို႕ လာေျပာတတ္ပါေသးတယ္။ ညေန ရံုးဆင္းခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့ “အိမ္ျပန္မယ္” တဲ့…။ ကဲ.. ၾကည့္ပါအံုး… ကိုယ္တို႕ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈက ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကီးမားသလဲဆိုတာ…။

ကိုယ္နဲ႕ အလုပ္အတူတူလုပ္ၾကရတဲ့ ေမာင္ေလးေတြ ညီမေလးေတြ အားလံုးဟာ တကယ္ကို လိမ္မာ ယဥ္ေက်းတဲ့ ကေလးေတြပါ။ တေယာက္ကိုတေယာက္လဲ တကယ့္ ေမာင္ႏွမရင္းခ်ာေတြလိုပဲ ဂရုတစိုက္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ခ်စ္ခင္ၾကပါတယ္။ တေယာက္ကိုတေယာက္ ျပိဳင္ဆိုင္ဖို႕၊ မနာလိုဖို႕၊ ေဂ်ာက္တြန္းဖို႕၊ ရန္ျဖစ္ဖို႕ ဆိုတာ ေဝးစြ… စိတ္ေတာင္ မေကာက္ဖူးၾကပါဘူး။ တေယာက္ တေယာက္ ေနမေကာင္းရင္လဲ အဆင္သင့္ပါလာတဲ့ ေဆးေတြ တိုက္တဲ့သူနဲ႕၊ မုန္႕ေကြ်းတဲ့သူနဲ႕၊ ေကာ္ဖီသြားေဖ်ာ္ေပးတဲ့သူနဲ႕…။ ေမာင္ေလးေတြထဲက တေယာက္က ရယ္စရာေတြ ေျပာတတ္သလို အစ အေနာက္လဲ သန္ပါတယ္။ အားရင္ ေဘးနားက အမေတြ ညီမေတြကို လွည့္ပတ္ၿပီး စေနတတ္တာပါ။ သို႕ေသာ္လည္း သူဘယ္လို စ စ ဘယ္သူမွ စိတ္မဆိုးတတ္ၾကပါဘူး။ သူရံုးမလာတဲ့ေန႕ဆို ပ်င္းၿပီး သူ႕ကိုပဲ တ ေနၾကတာ…။ အားလံုးထဲမွာ အသက္အငယ္ဆံုး ညီမေလးတေယာက္ကေတာ့ ေဂၚလီေလးေပါ့…။ သူ႕ဆီကဆို မၾကားစဖူး စကား အထူးအဆန္းေတြ၊ မဟုတ္က ဟုတ္က ရယ္စရာေတြ၊ အေၾကာင္းအရာ ဆန္းဆန္းေတြ၊ E Mail အဆန္းေတြ ၾကားရ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ (သက္ငယ္စကား သက္ၾကီးၾကား ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ့...)

ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တို႕က သီခ်င္းဆိုလဲ ျမန္မာေတြပီပီ ျမန္မာသီခ်င္းမွပဲ နားေထာင္ခ်င္ၾကတာ မဟုတ္လား၊ ဒီေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနရင္းလဲ ျမန္မာသီခ်င္းေတြပဲ ဖြင့္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အခုတေလာမွာ အလွည့္က်ေနတာကေတာ့ ဝိုင္ဝိုင္းနဲ႕ မ်ိဳးၾကီးေပါ့။ တေယာက္ကစ ဖြင့္လိုက္ရင္ အားလံုး သံၿပိဳင္နီးနီး လိုက္ လိုက္ဆိုတတ္ၾကလို႕ အသံေတြေလွ်ာ့ဖို႕ တခါတခါ သတိေပးရတတ္ပါေသးတယ္။

သူတို႕ေတြ အားလံုးက ထမင္းဘူးယူလာတတ္ၾကတာမို႕ ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ဆို ဟင္းခြက္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ေပ်ာ္စရာ ထမင္းဝိုင္းၾကီးတခု ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အားလံုးထဲမွာ ထမင္းမၾကိဳက္တဲ့ ကိုယ္တေယာက္ပဲ သင္းကြဲ…။ သို႕ေသာ္လည္း သူတို႕အားလံုးက ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္းပဲ ကိုယ့္ကို မပ်က္မကြက္ ထမင္းစားေခၚတတ္ၾကတယ္။ “ထမင္းမစားခ်င္ရင္လဲ ဟင္းေလး လာျမည္းပါလား အမ” ဆိုတာက ပါေသး…။ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ေမာင္ေတြ ညီမေတြပါ။

ကိုယ္ကေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဖုန္းေျပာတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လည္တယ္၊ ဖတ္တယ္၊ Comment ေတြေရးတယ္။ Face Book ကိုသြားတယ္၊ Pet Society မွာ ေမြးထားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ Pet နဲ႕ ေဆာ့တယ္။ ေအာ္.. စကားစပ္လို႕ ေျပာျပရအံုးမယ္။ အဲဒီေမာင္ေတြ ညီမေတြအားလံုးလဲ ကိုယ့္ရဲ႕ေကာင္းမႈနဲ႕ သူတို႕မွာ FaceBook Account ေတြ ကိုယ္စီ၊ Pet ေတြ ကိုယ္စီနဲ႕။ အၾကီးဆံုး ကိုယ္က ေရွ႕ေဆာင္ၿပီး ေဆာ့လဲေဆာ့၊ ၿပီးေတာ့ ဘာရမလဲ... သူတို႕ကိုလဲ ဆြဲေဆာင္လိုက္တာေပါ့။ (ဆိုးတယ္ေနာ္) မယံုရင္ ထမင္းစားခ်ိန္ေတြမွာ လာၾကည့္လွည့္… တခန္းလံုး Pet Society က Coin သံေလးေတြ တခြ်င္ခြ်င္နဲ႕…။

ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တို႕ ျမန္မာတစုက ေသာၾကာေန႕ေတြတိုင္းမွာ စားစရာတခုခုကို ထူးထူးျခားျခား စီစဥ္ၿပီး စားတတ္ၾကေသးတယ္။ KFC တို႕ Mc Donald တို႕ မွာ စားရင္စား၊ မဟုတ္ရင္လဲ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ၾကာဆံေၾကာ္ေတြ မွာစား၊ တခါတခါက်ရင္ေတာ့ လဘက္သုပ္တို႕ နန္းၾကီးသုပ္တို႕ ရွမ္းေခါက္ဆြဲတို႕လို ျမန္မာအစားအစာေတြ လုပ္စားၾကတာေပါ့။ Site ထဲေရာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြကလဲ ေသာၾကာေန႕ဆို ရံုးကို အေၾကာင္းတခုခုရွာၿပီး ျပန္လာတတ္ၾကေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ေသာၾကာေန႕ေတြတိုင္းဟာ ကိုယ္တို႕အတြက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွတဲ့ Good Friday ေတြပါပဲ။

အဲဒါေတြအျပင္ ေနာက္ထပ္ ေပ်ာ္စရာေတြ ရယ္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေသးတာ…။ ေရးရရင္ ကုန္ႏိုင္မယ္မထင္။ ေရွ႕က ကိုယ္ေရးခဲ့သမွ်မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့အေၾကာင္း တလံုးမွမပါတာ ေတြ႕ၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ရယ္ခ်င္ေနမိတယ္။ တကယ္ပါ.. အလုပ္နဲ႕ပတ္သက္ရင္လဲဲ လူၾကီးေတြ ေက်နပ္ေအာင္ အားလံုးက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မညီးမညဴ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ လုပ္ၾကတာပါ။ ဒါေတြေၾကာင့္မို႕လဲ ကိုယ္တို႕ ဌာနမွာ ျမန္မာေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ ေပ်ာ္စရာ ျမန္မာ Department ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့…။

*******

လက္ရွိအေနအထားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ သူေတြတိုင္းဟာ အနည္းဆံုးေတာ့ တပတ္မွာ ငါးရက္၊ တရက္ကို ဆယ္နာရီနီးနီး ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အလုပ္ထဲမွာ ကုန္ဆံုးၾကရတယ္ မဟုတ္လား…။ အဲဒီ အခ်ိန္ေတြမွာ အလုပ္ထဲမွာ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြ အခ်င္းခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အထက္လူၾကီးေတြနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တေယာက္ကိုတေယာက္ အဆင္ေျပေျပ ခင္ခင္မင္မင္သာ မရွိၾကရင္ အလုပ္လုပ္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲနဲ႕ ငရဲခန္းမွာ ငါးရက္တာ ဆိုသလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေနာ္…။ အလုပ္ထဲမွာ အဆင္မေျပၾကတဲ့သူေတြကိုလဲ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ ၾကိဳးစား ညွိႏႈိင္းရင္း အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဖက္က သည္းခံစရာရွိလဲ တတ္ႏိုင္သမွ် သည္းခံ၊ ေလွ်ာ့လို႕ရတာေတြရွိရင္လဲ ေလွ်ာ့ေပါ့ေနာ္။ ဒါမွပဲ အလုပ္လုပ္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေတာ့မွာေပါ့… ဟုတ္ဖူးလား။

ဒီပိုစ့္ေလးကို လာဖတ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ အားလံုးကိုလဲ လက္ရွိ လုပ္ေနၾကရတဲ့ အလုပ္ထဲမွာ အဆင္ေျပေျပနဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းတယ္ေနာ္…။


Friday, June 19, 2009

19 June 2009 - ေမြးေန႕ဆုေတာင္း


အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီး
ၿငိမ္းေအးေသာ ဘဝျဖင့္
က်န္းမာ ခ်မ္းသာစြာ အသက္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ။

Thursday, June 18, 2009

သဖန္းပင္ေပၚမွာ

ဟိုတေန႕က သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႕ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေတြ ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာရင္း သူက “သူ႕ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးေတြက ကြ်န္းေသးေသးေလးေပၚက သဖန္းပင္ေပၚမွာ ခ်ိတ္ထားတယ္" လို႕ ေျပာလာတယ္။ ဒီေတာ့ အင္မတန္မွ နားေဝးတဲ့ ကိုယ္က "ဘာလဲ... ဘာလဲ... အဲဒါက ဘာကိုေျပာတာလဲ..." လို႕ အခါေပါင္းတသိန္း ျပန္ေမးမိလို႕ သူေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေလးပါ။ နားေထာင္ေနာ္…

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ျမစ္ကမ္းပါးတေနရာက သဖန္းပင္ၾကီး တပင္ေပၚမွာ ေမ်ာက္ကေလး တစုက တက္လိုက္ဆင္းလိုက္နဲ႕ ေဆာ့ကစားေနၾကသတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမစ္ထဲမွာ အုန္းသီးတလံုး ေမ်ာလာတာကို ေတြ႕ေတာ့ ေမ်ာက္ကေလးတေကာင္က ေရထဲဆင္းၿပီး ေကာက္တဲ့အခါ မိေခ်ာင္းနဲ႕ေတြ႕ပါေလေရာတဲ့။ ဗိုက္ဆာလို႕ အစာရွာေနတဲ့ မိေခ်ာင္းက ေမ်ာက္ကေလးကို စားမလို႕အလုပ္မွာ ေမ်ာက္ကေလးက “ခဏေလး ေနပါအံုး ကိုမိေခ်ာင္းရယ္… ခင္ဗ်ားက ကြ်န္ေတာ့ကို ဘာလို႕ စားခ်င္တာလဲ...” လို႕ ေမးသတဲ့။ ဒီအခါမွာ မိေခ်ာင္းက “ေမ်ာက္ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးကို စားရင္ အလြန္အားရွိတယ္ ၾကားဖူးလို႕ စားခ်င္တာပါ...” လို႕ ျပန္ေျဖတယ္တဲ့။

ဒီအခါမွာ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေမ်ာက္ကေလးက ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ေမာၿပီး “ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ကိုမိေခ်ာင္းရယ္… ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေမ်ာက္ဆိုတဲ့ သတၱဝါမ်ိဳးဟာ တစက္မွ အၿငိမ္မေန ဟိုခုန္ ဒီကူးနဲ႕ အခ်ိန္လံုး ေဆာ့ကစားေနတာေၾကာင့္ အသည္းႏွလံုးကို ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္တို႕နဲ႕ အတူတူမထားဘူး၊ သစ္ပင္ေပၚမွာပဲ ခ်ိတ္ထားတတ္တာ၊ ေဟာဟိုမွာ ေတြ႕လား ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးေတြ...” လို႕ ေျပာၿပီး သဖန္းပင္ေပၚမွာ အခိုင္လိုက္ အခိုင္လိုက္ သီးေနတဲ့ နီနီရဲရဲ သဖန္းသီးေတြဆီကို ညႊန္ျပလိုက္တယ္တဲ့…။ အဲဒီအခါမွာ မိေခ်ာင္းၾကီးလဲ ေတာ္ေတာ္ ေတြေဝသြားတာေပါ့…။ ၿပီးေတာ့ ေမ်ာက္ကေလးက “ကိုမိေခ်ာင္းက ကြြ်န္ေတာ့ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးကိုမွ စားခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သစ္ပင္ေပၚကို ျပန္တက္ၿပီး ယူေပးပါ့မယ္ေလ…” လို႕ ဂရုဏာသက္စဖြယ္ ဆက္ေျပာလိုက္သတဲ့။

ဒီေတာ့ စားခ်င္တာ တခုသာသိၿပီး စဥ္းစားဉာဏ္ နဲပါးတဲ့ မိေခ်ာင္းၾကီးက ေမ်ာက္ကေလးရဲ႕စကားကို အဟုတ္မွတ္ၿပီး အသည္းႏွလံုးကို သဖန္းပင္ေပၚမွာ ျပန္ယူဖို႕ လႊတ္လိုက္တယ္တဲ့…။ ဒီအခါမွာ ေမ်ာက္ကေလးက သစ္ပင္ေပၚကို ျပန္ေရာက္သြားၿပီး သူရယ္ သူ႕ အေပါင္းအပါတစုရယ္ မိေခ်ာင္းၾကီးကို သဖန္းသီးေတြနဲ႕ လွမ္းၿပီး ပစ္ေပါက္ၾကတာ မိေခ်ာင္းၾကီးလဲ နာက်င္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားရေတာ့တယ္ တဲ့…။

ကဲ… ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္…။
အခက္အခဲ တခုခုေတြ႕ၾကံဳလာရတိုင္း၊ ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး ျဖတ္ထိုးဉာဏ္သံုးရင္း ေျဖရွင္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

Friday, June 12, 2009

ႏူးညံ့တဲ့ အမိန္႕ေတာ္

ဘာရယ္မဟုတ္ အခုတေလာ ခဏ ခဏ နားေထာင္ျဖစ္ေနတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ။
သီခ်င္းေလးရဲ႕ နာမည္၊ ဆိုထားတဲ့ အဆိုရွင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး (တကယ္က အငဲကို ပိုၾကိဳက္ပါတယ္)၊ သီခ်င္း စာသားေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ဒီသီခ်င္းရဲ႕ မူရင္း အဆိုရွင္ Bryan Adam ၊ မူရင္း သီခ်င္း Cloud no. 9… ။ အဲဒါေတြ အားလံုးကို ႏွစ္သက္တာေၾကာင့္ အမွတ္တရ တင္လိုက္တာပါ။ (YouTube ကို တခါမွ ဒီလိုမတင္ဖူးေသးတာမို႕ စမ္းၾကည့္ခ်င္တာလဲ ပါ ပါတယ္။)



ကိုယ္က တိမ္ေတြကို ခ်စ္တဲ့သူ၊ ေျဖးေျဖးေလး ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ တိမ္လိပ္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ရတာကို ႏွစ္သက္တတ္သူတေယာက္ ဆိုေတာ့ သီခ်င္းစာသားေတြ ထဲက

“တိမ္လို လြင့္ေမ်ာလိုက္… တိမ္လို ၿပိဳလဲလိုက္…
ေစညႊန္ရာလြင့္ခဲ့… အခ်စ္ရဲ႕ ေလညွင္းထဲ…
မင္းနဲ႕ တို႕ႏွစ္ေယာက္ ခရီးထြက္ခဲ့… ႏူးညံ့တဲ့ အမိန္႕ေတာ္အတိုင္း…

တိမ္လို နိမ့္ဆင္းလိုက္… တိမ္လို ျမင့္သြားလိုက္…
နာက်င္မယ့္ ငရဲလား… ေကာင္းကင္ဘံုေလးလား…
အျမဲတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ရြက္လႊင့္ခဲ့… ႏူးညံ့တဲ့ အမိန္႕ေတာ္အတိုင္း…”


ဆိုတဲ့ ေနရာေလး၊ စကားလံုးေလးေတြ ကိုလဲ တကယ္ပဲ ႏွစ္သက္မိပါတယ္။












ဒီသီခ်င္းနဲ႕အတူ လွပတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုေလးပါ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
(တိမ္ေတြကို ခ်စ္တယ္ဆိုလို႕ လွပတဲ့ တိမ္ေတြကို မွတ္မွတ္ရရ ဓါတ္ပံုရိုက္ၿပီး ပို႕ေပးတဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္)

အားလံုးအတြက္ ေကာင္းေသာ ေသာၾကာေန႕ ျဖစ္ပါေစ…။


Bonus :

ခ်စ္ရတဲ့ မမခင္ဦးေမ အတြက္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ဒီဇင္ဘာ သီခ်င္းေလး ထပ္တင္လိုက္ပါတယ္...။



သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။


Wednesday, June 10, 2009

ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္

သူငယ္ခ်င္း တန္ခူး (ေလနုေအး) က Tag ပါတယ္…။ ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ တဲ့…။ (အဲဒီမွာ စ ေတြ႕ေတာ့တာပဲ…) ေရးရ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ ပိုစ့္ပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေလ ခက္ခဲေလပါပဲ။

ကိုယ္က ဒီေန႕လက္ရွိအေၾကာင္းေတြကိုသာ စိတ္ဝင္စားၿပီး မနက္ျဖန္ေတြ အေၾကာင္းကို မသိခ်င္၊ ၾကိဳတင္ မစဥ္းစားခ်င္တတ္တဲ့သူ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ဟိုး ခပ္ေဝးေဝးကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ မရွိတတ္တဲ့သူ၊ ဘာေတြ ျဖစ္လာ ျဖစ္လာ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းပဲ လို႕သာ အစဥ္ ေတြးတတ္တဲ့သူ တေယာက္ေလ။ ကိုယ့္ကို ခ်စ္ခင္တဲ့စိတ္နဲ႕ ၾကည့္တဲ့သူေတြက စိတ္ကူးမယဥ္တတ္ဖူး၊ လက္ေတြ႕က်တယ္လို႕ ၾကံဖန္ ခ်ီးက်ဴးစကား ဆိုတတ္ၾကေပမယ့္ ကိုယ့္ကို ၾကည့္မရတဲ့သူေတြကေတာ့ ေလးေလးနက္နက္မရွိဘူး၊ ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေနတတ္လိုက္တာ လို႕ ဆိုၾကမွာပါ။ သို႕ေသာ္လည္း လူတေယာက္ရဲ႕ အက်င့္ဆိုတာ ျပင္လို႕ရခဲဘိခ်င္း မဟုတ္လား။ သူ႕အတိုင္းသာ ရွိပါေစေတာ့ေလ…။ ဒီေတာ့ အဲဒီလို ခပ္ဆိုးဆိုး အရည္အခ်င္းေတြနဲ႕ ကိုယ့္လို လူတေယာက္အတြက္ ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ဆိုတာ တဆိတ္ေတာ့ ေဝးလြန္းေနတယ္ လို႕ ဆိုရမွာပါပဲ…။

ၿပီးေတာ့ အနာဂတ္ကို ၾကိဳမျမင္ႏိုင္တဲ့ ပုထုဇဥ္ လူသားတဦးအေနနဲ႕ မနက္ျဖန္မွာ ဘာျဖစ္မွာလဲ ဆိုတာေတာင္ ၾကိဳတင္ မသိႏိုင္တာမို႕ ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ဆိုတာ ေတြးေတာင္ မေတြးၾကည့္ရဲတဲ့ အခ်ိန္ကာလ အပိုင္းအျခားတခုပါ။ အားလံုးထဲမွာ အေရးအၾကီးဆံုး အခ်က္ကေတာ့ ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မွာ ကိုယ္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနႏိုင္ဖို႕ ပါပဲ…။
ကဲ... ဒီလိုသာ အရွည္ အရွည္ေတြ ေတြးေနရင္ ဘာမွ ေရးလို႕ရေတာ့မွာမဟုတ္ဖူး။ ဒီေတာ့ ေနာက္လာမယ့္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မွာ ကိုယ္ အသက္ရွိထင္ရွား ရွိေနႏိုင္တယ္လို႕ ရဲရဲၾကီး သေဘာထားၿပီး သူငယ္ခ်င္းကို ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ တတ္ႏိုင္သမွ် ၾကိဳးစား ေတြးေမွ်ာ္ၿပီး ေရးၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ (စြမ္းသေလာက္ေတာ့ ကိုယ္ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္.. ေပါ့)။ တန္ခူးေရ… ေက်နပ္တယ္ ဟုတ္...။ သတိတရ Tag ထားတာလဲ ေက်းဇူးပါ။

* * * * *

ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တြင္…
ကိုယ္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနအံုးမည္ ဆိုပါက…
မိမိ၏ အသက္အရြယ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ရွိအပ္ေသာ က်န္းမာေရး၊ အသက္အရြယ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ေသာ ဥာဏ္ ပညာ အဆင့္အတန္း၊ မွန္ကန္စြာ ေဝဖန္ပိုင္းျခား တတ္ေသာ အသိတရား၊ သင့္တင့္ေသာ စီးပြားေရး အေျခအေန တို႕အျပင္ မိသားစု အေရး၊ လူမႈေရးတို႕တြင္ ဂုဏ္သိကၡာရွိေသာ၊ တင့္တယ္ေသာ သူတေယာက္အျဖစ္ လူ႕ေလာကအလယ္တြင္ ရွင္သန္ ရပ္တည္ေနႏိုင္ေသာ ကိုယ္ ျဖစ္လိုပါသည္။

ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တြင္…
ကိုယ္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနအံုးမည္ ဆိုပါက…
မိမိ၏ အသက္အရြယ္တြင္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေသာ အက်င့္ သီလ ဘာဝနာ တရားမ်ားကို ၿမဲျမံစြာ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ႏိုင္ေသာ၊ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာ အက်ိဳးမ်ားကို ဆထက္တပိုး ၾကိဳးပမ္း ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ၊ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ ႏွစ္ျဖာေသာ အက်ိဳးမ်ားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး မွ်မွ်တတ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ၊ သက္ၾကီးရြယ္အို မိဘ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို အလိုရွိသေလာက္ ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေသာ ကိုယ္ ျဖစ္လိုပါသည္။

ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တြင္…
ကိုယ္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနအံုးမည္ ဆိုပါက…
မိမိ သံေယာဇဥ္ရွိေသာ၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေသာ သူမ်ား၊ ဝါသနာတူ စိတ္တူ ကိုယ္တူ ရွိၾကသူမ်ားႏွင့္ အတူတကြ စည္းစည္းလံုးလံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခြင့္ရေသာ၊ မိမိ ဝါသနာ၊ မိမိ စိတ္ဝင္စားရာ အရာမ်ားကို စိတ္တိုင္းက် အေကာင္အထည္ေဖၚခြင့္ရေသာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ပိုင္ဆိုင္ေသာ၊ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါေသာ ကိုယ္ ျဖစ္လိုပါသည္။

ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တြင္…
ကိုယ္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနအံုးမည္ ဆိုပါက…
ေန႕စဥ္ ေန႕တိုင္း က်င္လည္ ျဖတ္သန္းေနရအံုးမည့္ ေလာကီဘဝထဲတြင္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေသာက တည္းဟူေသာ အကုသိုလ္စိတ္တို႕ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းပါးစြာ၊ အမွားအယြင္း နည္းပါးစြာ၊ အတၱတရား နည္းပါးစြာ၊ စိတ္ႏွလံုး ၾကည္လင္ ေအးခ်မ္းစြာျဖင့္ အခ်ိန္မ်ားကို ကုန္လြန္ေစႏိုင္ေသာ ကိုယ္ ျဖစ္လိုပါသည္။

ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တြင္…
ကိုယ္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနအံုးမည္ ဆိုပါက…
မိမိ အပါအဝင္ လူအမ်ားတို႕ အထင္ၾကီး ခ်စ္ခင္ ေလးစားရေသာသူမ်ား မေတာ္မတရား ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရၿပီး ဒုကၡဆင္းရဲ ေရာက္ေနျခင္းတို႕မွ ကုန္ဆံုး လြန္ေျမာက္ေသာ၊ မိမိ မုန္းတီးေသာ၊ ေမတၱာမရွိေသာ သူမ်ားအား အခ်ိန္တိုင္း ျငဴစူ စိတ္တို အလိုမက် ျဖစ္ေနရျခင္း တို႕မွ ကင္းေဝးေသာ၊ မတရားျခင္းမ်ား ဆိတ္သုန္းၿပီး လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ အေျခအေနမ်ိဳးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ခြင့္ရေသာ ကိုယ္ ျဖစ္လိုပါသည္။

* * * * *

ဒီတခါေတာ့ အလုပ္ေတြမ်ား၊ Stress ေတြ ပိေနၿပီး စာအေရးက်ဲေနတဲ့ ခ်စ္ညီမေလး တေယာက္ကို ဆက္ Tag ပါရေစ။ သူက ကိုယ္တို႕ေတြနဲ႕ မတူ၊ အေတြး ဆန္းဆန္းေတြကို ေဖါက္ထြက္ၿပီး ေတြးတတ္တဲ့ အတြက္ သူ႕ရဲ႕ လက္ရာ ေနာင္လာမယ့္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ကို ဖတ္ခ်င္တာပါ။
သူကေတာ့ ညီမေလး ပန္ဒိုရာ ပါ။ ပန္ပန္ေရ… ေရးေပးေနာ္။

Wednesday, June 3, 2009

သူ ဖန္ဆင္းေသာ ပန္းတခင္း

လင္းလက္ေတာက္ပ ေနေရာင္ျခည္ေတြနဲ႕
ေန႕သစ္ေတြတိုင္းမွာ
ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ကူးေတြထဲမွာ
အျဖဴေရာင္ ပန္းလွလွေတြ မ်က္ေစ့တဆံုး ပြင့္ေဝေနတဲ့
ပန္းခင္းတခုအေၾကာင္း...

ႏိုးတဝက္ အိပ္တဝက္ ညေတြတိုင္းမွာ
ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြးေတြထဲမွာ
အျဖဴေရာင္ ပန္းလွလွေတြ မ်က္ေစ့တဆံုး ပြင့္ေဝေနတဲ့
ပန္းခင္းတခုအေၾကာင္း...

အိပ္ေမာက်သြားတဲ့ ညေတြတိုင္းမွာ
ကိုယ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ
အျဖဴေရာင္ ပန္းလွလွေတြ မ်က္ေစ့တဆံုး ပြင့္ေဝေနတဲ့
ပန္းခင္းတခုအေၾကာင္း...

ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ့္စိတ္ကို ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ စိုးမိုးေနတဲ့
စိတ္ကူးေတြ၊ အေတြးေတြ နဲ႕ အိပ္မက္ေတြ အေၾကာင္း
သူ႕ကို ေျပာျပမိေတာ့ သူက ကိုယ့္အတြက္
အျဖဴေရာင္ ပန္းလွလွေတြ ေဝေနတဲ့ ပန္းခင္းေလးတခုကို
ျဖဴစင္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႕ အတူဖန္ဆင္းေပးခဲ့ေလတယ္…



အဲဒီပန္းခင္းထဲက ပန္းပြင့္ေတြအမ်ားၾကီးကို
တပြင့္ခ်င္းစီ ေရတြက္လို႕မရသလို
ကိုယ့္ရင္ထဲက သူ႕အတြက္ အခ်စ္ေတြနဲ႕အလြမ္းေတြကလဲ
မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ႕အျပိဳင္…