ပခုကၠဴ ေရေဘး အလွဴ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္း

ပခုကၠဴ ေရေဘး အလွဴအတြက္ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းပါ။
မေန႔က မခ်စ္ၾကည္ေအးက ဧရာဝတီ စာေပေဟာေျပာပြဲလာတဲ့ ဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာက ေျပာျပပါတယ္… လွဴဖို႔လိုေနတဲ့ ေနရာက ပခုကၠဴ တေနရာထဲမဟုတ္… သူ႔ထက္အေျခအေနပိုဆိုးတဲ့ ဆင္ျဖဴကြ်န္းတို႔ ဆိပ္ျဖဴတို႔ အဲဒီေနရာေတြအတြက္လည္း အလွဴရွင္ေတြ လိုအပ္ေနပါေသးတယ္ တဲ့…။ အခု ကြ်န္မတို႔ လက္ခံရရွိတဲ့ အလွဴေငြေတြကို ဆရာေအာ္ပီက်ယ့္ဆီ လႊဲမွာျဖစ္ၿပီး ဆရာကေနမွတဆင့္ သင့္ေတာ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းတခုကို ဆက္သြယ္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ေနရာကို ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ လွဴဒါန္းေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာက အခုေလာေလာဆယ္ စကၤာပူမွာ ရွိေနပါတယ္…။ ဒီလ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္မွာပါ… ဆရာ ျပန္ေရာက္ၿပီးမွ ဒီကေန ေငြလႊဲရမွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြ်န္မတို႔ အလွဴေငြလက္ခံတဲ့ ေနာက္ဆံုးပိတ္ရက္ကို ေအာက္တိုဘာလ ၃၁ ရက္ (တနလၤာေန႔) ေန႔လည္ ၁၂ နာရီအထိ လို႔ ေျပာင္းလဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္…။ စုစုေပါင္းေကာက္ခံရရွိေငြမ်ားကို ႏိုဝင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔မွာ ဆရာ့ဆီကို ပို႔မွာျဖစ္ပါတယ္…။

ဒီေန႔ ေအာက္တိုဘာလ ၂၇ ရက္ မနက္ ၁၁ နာရီအထိ လက္ခံရရွိေသာ အလွဴေငြ စုစုေပါင္းမွာ စကာၤပူေဒၚလာ ၂၀၄၀ တိတိ ျဖစ္ပါတယ္…။

Overseas က အလွဴရွင္ေတြအတြက္ နည္းနည္းေတာ့ ခက္ခဲေနပါေသးတယ္…။ Western Union က တဆင့္ပို႔တဲ့သူေတြ ကိုယ္ပို႔ထားတဲ့ Receipt လက္ခံေလးကို ဓါတ္ပံုရိုက္လို႔ျဖစ္ေစ၊ Scan ဖတ္ၿပီး ျဖစ္ေစ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာစာအုပ္က Message Box ထဲ (သို႔) အီးေမးလ္ထဲကို ပို႔ေပးေစခ်င္ပါတယ္…။

ေနာက္ထပ္ ေျပာခ်င္တာတခုက အလွဴေငြေကာက္တဲ့ကိစၥကို အရင္က ပထမအသုတ္ နဲ႔ ဒုတိယအသုတ္ ႏွစ္သုတ္ခြဲဖို႔ စဥ္းစားထားခဲ့ပါတယ္... ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အလွဴေငြေကာက္ခံတဲ့ရက္ကို ေနာက္ထပ္ ၃ ရက္ ထပ္တိုးလိုက္တဲ့အတြက္ ေနာက္တသုတ္ မရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီတသုတ္ထဲမွာ ေကာက္ခံလို႔ရသ၍ အကုန္ တခါတည္း လွဴလိုက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုလို လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ လိုအပ္ေနသူေတြကို အေကာင္းဆံုး ပံ့ပိုးကူညီႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေစတနာ သဒၺါတရား ျပည့္ဝစြာနဲ႔ အလွဴပါဝင္ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါ အုပ္စုနဲ႔ က်န္တဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါတယ္…။

ပခုကၠဴ ေရေဘး အလွဴခံ

ၾကားျဖတ္ ပိုစ့္ေလး တခု တင္ပါရေစ…။
အဲဒါကေတာ့ ပခုကၠဴ နဲ႔ အနီးပါတ္ဝန္းက်င္က ျမိဳ႔ေတြရဲ႕ ေရေဘးအတြက္ အလွဴခံပါ…။ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ဘေလာ့ဂါေတြ စကားဝိုင္းမွာ စကားေျပာျဖစ္ရင္း ဒီအၾကံအစည္ကို စတင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…။

ေရၾကီးၿပီး အပ်က္အစီး အဆံုးအရႈံးမ်ားလွတဲ့ ပခုကၠဴေဒသတဝိုက္က သတင္းေတြကိုေတာ့ စာမ်က္ႏွာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႔ ျမင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ၾကတာမို႔ အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး မေရးေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေရေဘးအတြက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လွဴဒါန္းၾကဖို႔ အလွဴခံေနပါတယ္။ အစကေတာ့ Blogger ေတြ စုထားတဲ့ All About Bloggers (AAB) ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕ေလးကပဲ တတ္ႏိုင္သေလာက္ စုၿပီး လွဴလိုက္ၾကဖို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႔ နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြကပါ လွဴခ်င္ၾက၊ လွဴလည္း လွဴေနၾကတဲ့ အတြက္ ေခါင္းစဥ္ကို “AAB - All about Bloggers ႏွင့္ ေစတနာရွင္ မိတ္ေဆြမ်ား” လို႔ ေျပာင္းဖို႔ တိုင္ပင္လိုက္ပါတယ္…။ (တျခား ေတြးမိတဲ့ နာမည္မ်ားရွိရင္လည္း ေျပာျပသြားၾကပါ)

ဒီပိုစ့္ကို လာဖတ္မိတဲ့ ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္မ်ား အလွဴေငြထည့္ဝင္လိုပါက…
မခ်စ္ၾကည္ေအး - DBS Saving Plus - 029-8-030146 ကို ေပးပို႔ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္…။ ပထမအသုတ္အျဖစ္ အလွဴေငြမ်ားကို ေအာက္တိုဘာလ ၂၇ ရက္ - ၾကာသာပေတးေန႔ ညေန ၆ နာရီအထိ လက္ခံပါမယ္…။

အေကာင့္ထဲကို လႊဲၿပီးရင္ ေအာက္က ေကာ္မန္႔ထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မခ်စ္ၾကည္ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နာမည္နဲ႔ ေငြ amount နဲ႔ကို ေရးေပးခဲ့ပါ။ စုစုေပါင္း လက္ခံရရွိတဲ့ အလွဴေငြစာရင္းကို ၂၇ ရက္ေန႔ ညမွာ ဒီဘေလာ့ဂ္မွာ တိတိက်က် update လုပ္ပါ့မယ္။

အခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ စကာၤပူက အလွဴရွင္ေတြအတြက္ပဲ အဆင္ေျပပါေသးတယ္…။ တျခားႏိုင္ငံက အလွဴရွင္ေတြအတြက္ကေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ တိုင္ပင္ေနၾကဆဲပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘဏ္ေတြက တဆင့္ ေငြလႊဲတဲ့အခါမွာ Bank Charges ကို ႏွစ္ဖက္စလံုးက ေပးရမွာ ျဖစ္တာမို႔ တဦးခ်င္း အလွဴရွင္ေတြအေနနဲ႔ အဆင္မေျပပါဘူး။ နီးစပ္ရာ စုၿပီး နည္းနည္းမ်ားမ်ားရလာမွ ပို႔မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့။

ေနာက္တခုက ေကာက္ခံရရွိတဲ့ အလွဴေငြေတြကို ဘယ္ကို ဘယ္လိုပို႔ၿပီး ဘယ္လို လွဴၾကမလဲ၊ ဘာေတြ လွဴၾကမလဲ ဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ အေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ေမးၾကပါတယ္… ဒါဟာလည္း ေမးသင့္ ေမးထိုက္တဲ့ ကိစၥပါ။ အလွဴေငြေတြကို လိုအပ္တဲ့ ေနရာေတြကို ေရာက္ေအာင္ စီစဥ္ ပို႔ေဆာင္လွဴဒါန္းေပးေနတဲ့ လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႔ရပါတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္မွာ ပထမ Option အေနနဲ႔ မနက္ျဖန္ ၂၆ ရက္ေန႔ ဧရာဝတီ စာေပေဟာေျပာပြဲကိုလာမယ့္ ဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္နဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ဆရာက လက္ခံၿပီး လိုအပ္သလို စီစဥ္လွဴဒါန္းေပးမယ္လို႔ ဆိုခဲ့ရင္ ဆရာ့ကေန တဆင့္ လွဴလိုက္ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယ Option ကေတာ့ Blogger တဦးျဖစ္တဲ့ ညီမ မိုးေငြ႕က (OVDR 4MM) အဖြဲ႕က ရန္ကုန္တာဝန္ခံ ကိုမ်ိဳးသက္ပိုင္ (09- 5275239) နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရၿပီလို႔ သိရတဲ့ အတြက္ သူကေန တဆင့္ အလွဴေငြ ပို႔ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ပါ။ ကိုမ်ိဳးသက္ပိုင္နဲ႔ အဖြဲ႕က ေအာက္တိုဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔ မနက္ ၁၀ နာရီကေန ၁၂ နာရီမွာ ယုဇနပလာဇာက J’Donut မုန္႔ဆိုင္မွာ တၾကိမ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔ ေသာၾကာေန႔ ညေန ၆ နာရီကေန ၈ နာရီမွာ လွည္းတန္း ဝိုင္ေကေကအို နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က Bisou ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ တၾကိမ္ အလွဴေငြ လက္ခံမယ္လို႔လည္း သတင္းရထားပါတယ္။

တတိယ Option ကေတာ့ ခ်စ္ၾကည္ေအးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ပခုကၠဴသား က ပခုကၠဴက သူ႔မိသားစုကို ဆက္သြယ္ၿပီး အဲဒီကမွတဆင့္ ပခုကၠဴ စာသင္တိုက္က ဘုန္းဘုန္းေတြက အလွဴေငြေတြကို လက္ခံေပးၿပီး လိုအပ္သလို စီစဥ္ေပးဖို႔ပါ။

ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္ေတြအေနနဲ႔ မိမိတို႔ သဒၺါၾကည္လင္စြာ ထည့္ဝင္လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴေငြေတြအတြက္ စိတ္လက္ ႀကည္လင္ ခ်မ္းသာစြာ ရွိေစခ်င္ပါတယ္…။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴေငြေတြကို လိုအပ္တဲ့ေနရာကို ထိထိေရာက္ေရာက္ (မေရာက္ ေရာက္ေအာင္) ေပးပို႔လွဴဒါန္းေပးမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေလးစားစြာ အသိေပးလိုပါတယ္။

အလွဴဆိုတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လွဴေနရံုနဲ႔ မၿပီး… ကိုယ့္အနီးအနား ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က ခ်စ္သူ ခင္သူ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ဆြေတြကိုလည္း လွဴျဖစ္ေအာင္ ႏွိဳးေဆာ္ တိုက္တြန္းရတယ္… ဒါဟာလည္း ကုသိုလ္တမ်ိဳးျဖစ္လို႔ ဒီအလွဴျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေစတနာ ေရွ႕ထားကာ ႏွိဳးေဆာ္ တိုက္တြန္းရင္း ဒီပိုစ့္ကို ေရးပါတယ္…။



ေနာက္ဆက္တြဲသတင္း - ပခုကၠဴ ေရေဘးအတြက္ ယေန႔ ေအာက္တိုဘာလ ၂၅ ရက္ ည ၁၁ နာရီ အထိ လက္ခံရရွိေသာ အလွဴေငြ စုစုေပါင္းမွာ စကၤာပူေဒၚလာ ၁၄၅၀ တိတိ ျဖစ္ပါသည္။ တဦးကို တဦး တၾကိမ္တခါမွ် မေတြ႔ဖူး မျမင္ဖူးၾကေသာ္လည္း အလွဴဟု ဆုိလိုက္လွ်င္ အလိုလို သဒၺါေပါက္ကာ နည္းမ်ားမဆို လွဴဒါန္းလာၾကေသာ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ဝမ္းသာစြာျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားထံမွ ေကာက္ခံေပးလာေသာ ေမာင္ငယ္ ညီမငယ္မ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ အားလံုးပဲ ေကာင္းေသာညပါ...

F-R-E-E-D-O-M

မိတ္ေဆြတေယာက္က မိတ္ဆက္ေပးေသာေၾကာင့္ Norman Rockwell ဟူေသာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ပန္းခ်ီဆရာတေယာက္အေၾကာင္းကို သိခြင့္ ဖတ္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ Normal Rockwell ၏ ျပတိုက္ကေလးကိုလည္း ဓါတ္ပံုေတြမွ တဆင့္ အလည္အပတ္ သြားေရာက္ခြင့္ ရခဲ့ေသးသည္။

ထိုျပတိုက္ကေလးကို အလည္မသြားခင္မွာ ျပတိုက္ပိုင္ရွင္ Normal Rockwell အေၾကာင္းကို အတိုခ်ဳပ္ ေျပာျပခ်င္ပါသည္။

Normal Rockwell (၁၈၉၄-၁၉၇၈) မွာ သရုပ္ေဖၚ ပန္းခ်ီမ်ား ေရးဆြဲရာတြင္ ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကားသူတဦး…။ Rockwell အသက္ ၁၄ ႏွစ္တြင္ New York Art School တြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ အသက္ ၁၆ႏွစ္မျပည့္ခင္မွာပင္ သူ ေရးဆြဲခဲ့ေသာ ခရစ္စမတ္ကဒ္ ေလးခုကို ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝခြင့္ ရခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ သူသည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ Boy Scouts မဂၢဇင္းအတြက္ Art Director အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ ငွားရမ္းျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားတြင္ လူငယ္မ်ားထုတ္ေဝေသာ စာေစာင္မ်ား၊ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ သရုပ္ေဖၚပံု (Illustration) မ်ားကို လက္မလည္ေအာင္ ေရးဆြဲခဲ့ရသည္။

Rockwell အသက္ ၂၁ ႏွစ္တြင္ New York ျမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ရင္း Life, Literary Digest, Country Gentleman စေသာ မဂၢဇင္းမ်ားအတြက္ သရုပ္ေဖၚပံုမ်ား ေရးဆြဲခဲ့သည္။ ၁၉၁၆ ခုႏွစ္၊ အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ တလလွ်င္ ႏွစ္ၾကိမ္ ထုတ္ေဝေသာ The Saturday Evening Post မဂၢဇင္းတြင္ သူ၏ ပထမဆံုး မ်က္ႏွာဖံုး သရုပ္ေဖၚပံုကို ေရြးခ်ယ္ ပံုႏွိပ္ျခင္းခံရသည္။ ထိုမွ အစျပဳကာ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း ၄၇ ႏွစ္ အထိ The Saturday Evening Post အတြက္ သရုပ္ေဖၚပံု စုစုေပါင္း ၃၂၁ ပံု ေရးဆြဲခဲ့ရသည္။

၁၉၅၃ ခုႏွစ္တြင္ Stockbridge, Massachusetts သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ တြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၇ ႏွစ္တိုင္တိုင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ေသာ Saturday Post မွ ႏႈတ္ထြက္ကာ Look မဂၢဇင္းတြင္ ေျပာင္းလဲ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။

Look မဂၢဇင္းတြင္ တာဝန္ယူခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ေအာင္ျမင္ထင္ရွားေသာ သရုပ္ေဖၚပံုမ်ားစြာကို ေရးဆြဲခဲ့သည္။ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္တြင္ သူေနထိုင္ေသာ Stockbridge ေနအိမ္ကို ျပတိုက္ကေလးတခုအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ဖန္တီးခဲ့သည္။ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ Presidential Medal of Freedom ဆုကို ခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံခဲ့ရသည္…။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ သူ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ Commonwealth of Massachusetts ၏ ေအာင္ျမင္ေသာ အႏုပညာရွင္ တဦးအျဖစ္ တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံခဲ့ရသည္။

ဓါတ္ပံုေတြမွ တဆင့္ အလည္အပတ္ေရာက္ခဲ့ရေသာ Stockbridge မွ သူ႔ေနအိမ္ကို အသြင္ေျပာင္းထားေသာ ျပတိုက္ကေလး၏ အဝင္လမ္း…


ဒီပန္းေလးေတြက ျပတိုက္အေရွ႔ဖက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ပြင့္ေနၾကတာ…


ဒါက ျပတိုက္အျပင္ဖက္က ပန္းပုရုပ္ထုေတြ…



ဒါေတြကေတာ့ Norman Rockwell ရဲ႕ အလုပ္ခန္းေတြ…



Norman Rockwell ၏ မ်ားျပားလွေသာ ဆီေဆးပန္းခ်ီကားမ်ားအနက္ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္တြင္ ေရးဆြဲခဲ့ေသာ Four Freedoms (သို႔မဟုတ္) Four Essential Human Freedoms စီးရီးစ္မွာ နာမည္ေက်ာ္ၾကား လူၾကိဳက္မ်ားခဲ့သည္။

Four Freedoms ဆိုသည္မွာ လူသားမ်ားအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ လူ႔အခြင့္အေရး ႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္တို႔ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ...
- Freedom of Speech (လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္)
- Freedom of Worship (လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္)
- Freedom from Want (လိုခ်င္တပ္မက္မႈမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း) ႏွင့္
- Freedom from Fear (ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း) တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအခ်က္ ေလးခ်က္ကို သူက ဤကဲ့သို႔ သရုပ္ေဖၚေရးဆြဲခဲ့သည္။


Norman Rockwell အေၾကာင္းကို ဖတ္အၿပီး၊ သူ႔ ျပတိုက္ကို အလည္ေရာက္အျပီးမွာ စိတ္ထဲ ႏွစ္သက္စြာ စြဲစြဲျမဲျမဲ က်န္ရစ္ေနေသာ ပန္းခ်ီကားမွာ Four Freedoms ျဖစ္ၿပီး ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေတြးေနမိေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ Freedom ဟူေသာ စကားလံုး၏ အနက္အဓိပၸါယ္ပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။



မွတ္ခ်က္ - က်န္ရွိေနေသးေသာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္ေစရန္ ဆုေတာင္းရင္း ဤပိုစ့္ကို ေရးပါသည္။ Norman Rockwell ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ၿပီး ဓါတ္ပံုမ်ား အသံုးျပဳခြင့္ေပးသူ မိတ္ေဆြ ကဗ်ာဆရာကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါသည္...။

အသြင္ေျပာင္း ပံုရိပ္

ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္က ေရႊေဒါင္းေတာင္ အြန္လိုင္း ဂ်ာနယ္အတြက္ ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပိုစ့္ အသစ္တပုဒ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးလိုက္တဲ့ အရာတခု (သို႔) ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုကို ကိုယ္တိုင္ ေက်နပ္ ႏွစ္သက္စြာ လက္ခံတတ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ အေသအခ်ာ နားလည္ ခံစားလိုက္ရတဲ့ အခိုက္အတံ့ေလးမွာ ဒီပိုစ့္ကို ေရးျဖစ္ပါတယ္…။

အသြင္ေျပာင္း ပံုရိပ္

ျမင္ကြင္းထဲမွာ ေဝဝါးေနေသးေသာ အရာမ်ားကို ၾကည္လင္ျပတ္သားလာေစရန္ မွန္ေျပာင္းငယ္ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွည့္ကာ ခ်ိန္ယူလိုက္မိသည္။ လိုအပ္ေသာ ၾကည္လင္ျပတ္သားမႈကို ရသြားေသာအခ်ိန္မွာ ခလုပ္ကို ႏွိပ္ခ်လိုက္သည္။ စူးရွေသာ မီးပြင့္တခ်က္လင္းလက္သြားၿပီး ပံုရိပ္တခုကို အမိအရ ဖမ္းဆုပ္လိုက္ႏိုင္သည့္အတြက္ ေက်နပ္သြားေသာ အျပံဳးကို ျပံဳးလိုက္သည္။ ကိုယ္တိုင္ ရိုက္ကူးလိုက္ေသာ ပံုကို ကင္မရာမွာပါေသာ ျပန္ၾကည့္လို႔ရသည့္ မွန္ကြက္ေလးမွတဆင့္ ျပန္ၾကည့္ရင္း သေဘာတက် ေက်နပ္ေနဆဲ…

ထိုအခိုက္အတံ့ေလးမွာပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ ျမင္ကြင္းထဲကို လူတေယာက္ တည့္တည့္မတ္မတ္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့တာ…။

“ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြ်န္ေတာ့ကို ဓါတ္ပံု တပံုေလာက္ ရိုက္ေပးႏိုင္မလား…”

-----
----------
---------------
--------------------

အျပည့္အစံုကို ဒီေနရာ မွာ ဖတ္ေပးပါေနာ္...။ ေက်းဇူး အၾကီးၾကီး တင္ပါတယ္…။

ညေနခင္း စကားဝိုင္း

ထိုေန႔က ေသာၾကာေန႔ ျဖစ္သည္…။
ထိုေသာၾကာေန႔ ညေနခင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ညစာ အတူစားရန္ စိတ္တူကိုယ္တူ ခ်ိန္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ တျမိဳ႕ထဲ အတူေနၿပီး မေတြ႔ျဖစ္ၾကတာ ႏွစ္လ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္အနက္ တေယာက္က တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ ေရလို႔ၾကည့္ အိမ္သား သံုးေယာက္ ရွိ ဆိုေသာ မိသားစု ေသးေသးေလးႏွင့့္… ေနာက္တေယာက္က သူရယ္ ကိုယ္ရယ္ တေယာက္ မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ကာ တူႏွစ္ကိုယ္တိုင္းျပည္ေလးထဲမွာ… ေနာက္တေယာက္က တကိုယ္ေရ တကာယ အပူအပင္မဲ့ ေနထိုင္ရင္း ဘဝကို ေအးခ်မ္းစြာ ျဖတ္သန္းေနသူ…။ အခုလို ေနာက္ခံ အေျခအေနေတြ မတူညီၾကေသာ္လည္း သူတို႔သံုးေယာက္မွာ မူလတန္းထဲက နီးကပ္စြာ ခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ၿပီးေတာ့ အေရးၾကီးရင္ ေသြးနီးၾကေသာ၊ ရင္ထဲက စကားေတြကို အရင္းအတိုင္း မခြ်င္းမခ်န္ ေျပာျပလို႔ရေသာ၊ အခ်င္းခ်င္း ဟန္ေဆာင္ၾကြားဝါစရာမလိုေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ေတြ ျဖစ္ၾကသည္။

သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ည ရွစ္နာရီ ခြဲခန္႔မွာ ညစာစားျပီးၾကသည္။ ဆိုင္ထဲက အထြက္… သံုးေယာက္သား (မတိုင္ပင္ပါပဲႏွင့္) မိုးေကာင္းကင္ေပၚသို႔ ျပိဳင္တူ ေမာ့ၾကည့္မိၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ အတူတူ ရယ္ေမာရင္း… ဘာၾကည့္တာလဲ… ဟု အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေမးမိၾကသည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အိမ္မျပန္ခ်င္ၾကေသး… စကားေတြ ဆက္ေျပာခ်င္ၾကေသးသည္… ထို႔ေၾကာင့္ မိုးရိပ္ ေလရိပ္ကို စနည္းနာၾကျခင္းပင္…။ ညေကာင္းကင္ကေတာ့ နီက်င္က်င္… လဆုတ္ရက္မို႔ ၾကယ္ လ ကင္းစင္၊ မိုးရြာႏိုင္ေခ်ရွိေသာ္လည္း သံုးေယာက္သား သေဘာတူညီစြာျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာဖို႔ မနီးမေဝးရွိ ေရကန္စပ္မွ ေလွ်ာက္လမ္းေလးဆီသို႔ ဦးတည္ခဲ့ၾကသည္။

မိသားစု ေသးေသးေလး ရွိေသာ သား ေမေမက လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ သားေလးအေၾကာင္းျဖင့္ စကားဝိုင္းကို စတင္ခဲ့သည္။ မိန္းကေလး အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ သမီးတေကာင္ ႏြားတေထာင္ ဟု ေျပာၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ မိန္းကေလးတင္ မဟုတ္ ေယာက်ၤားေလးေတြမွာလဲ သားတေကာင္ ႏြားတေထာင္ဟူေသာ စကားပံုမ်ိဳး ရွိသင့္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က “နင့္ သားက လိမ္မာတာပဲ… သိပ္စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူးေလ… “ ဟု ႏွစ္သိမ့္သည္။ ၿပီးေတာ့ အခုတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းက ေယာက်ၤားေလး သီးသန္႔ေက်ာင္းမို႔ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြႏွင့္ ဘာညာ ဘာညာ ကိစၥမ်ား မရွိႏိုင္ေသးဟု ေျပာျပ ေျဖာင္းျဖၾကသည္။

“ဟဲ့… နင္တို႔ ဘာသိလို႔လဲ.. မိန္းကေလးသာ မရွိတာ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေယာက်ၤားေလးေတြ ရွိတယ္တဲ့… သူတို႔က တခါတခါ မိန္းကေလးေတြထက္ေတာင္ ပိုၿပီး စိတ္ပူစရာ ေကာင္းေသးတာ…” ဟု မ်က္ေစာင္းတခဲခဲႏွင့္ ေျပာလိုက္ေသာအခါ က်န္ႏွစ္ေယာက္က ဘုရား တ ကာ ရင္ဘတ္ကိုယ္စီဖိၿပီး ရယ္ေမာၾကေလသည္။ ထိုအခါ သားေမေမလည္း သူတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္ပါ ရယ္ေမာရင္း အနည္းငယ္ေတာ့ ရင္ေခ်ာင္သြားရတာ အမွန္…။

သားသမီးအပူ မရွိေသာ တူႏွစ္ကိုယ္တိုင္းျပည္မွ မမကို နင္ကေတာ့ ဒီလိုအပူေတြ မရွိ၊ ႏွစ္ေယာက္ တဘဝ ေအးခ်မ္းေပစြဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ “အမေလး… သားသမီးသာ မရွိတာ… တူေတြ တူမေတြ ညီမေတြ ေမာင္ေတြကို ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ရပါသေတာ္…” ဟု ခပ္သြက္သြက္ ျပန္ေျပာ၏။ ထိုအခါ က်န္ႏွစ္ေယာက္က သေဘာေပါက္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းကို အသာအယာ ညိတ္ၾကေလသည္…။ သူက ကုန္ခဲ့ေသာ လအနည္းငယ္က သူမ၏ ခင္ပြန္း ေနမေကာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပူပန္ေသာက ေရာက္ရေၾကာင္းကို ေျပာျပေသးသည္။ ေယာက်ၤားေတြ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ မိန္းမေတြထက္ ပိုၿပီး ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္တတ္ၾကေၾကာင္း၊ နည္းနည္းေလးမွ သည္းညည္းမခံႏိုင္တတ္ၾကေၾကာင္း ေျပာေသာအခါ သားေမေမက “အဟုတ္ပဲ… အဟုတ္ပဲ…” ဟု အၾကီးအက်ယ္ ေထာက္ခံေလသည္။

“အို… သူတို႔က အိမ္ေထာင္ဦးစီးေတြ မဟုတ္လား… တခုခုဆို သူတို႔က ေရွ႕ေရးေတြ ဘာေတြ ေတြးရင္း ပိုၿပီး ပူပင္ ေၾကာင့္ၾကတတ္ၾကေပမေပါ့…” ဟု ေတြးေတြးဆဆ ဝင္ေျပာလိုက္သူက ေအးခ်မ္းေသာ တကိုယ္ေရ တကာယ ဘဝပိုင္ရွင္ေလး ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္သား တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ရင္း သေဘာတက် ျပံဳးရယ္မိၾကေလသည္။

ေအးေဆးလွေသာ ထိုသူငယ္ခ်င္းကပင္ “ဒါေတြကို သိလို႔ ငါ အခုလို ေအးရာေအးေၾကာင္း ေနေနတာ… သိလား…” ဟု ရယ္ေမာရင္း ေျပာ၏။ အင္း.. ဒါလဲ ဟုတ္တာပဲ ဟု ေတြးေနစဥ္မွာပင္ သူက မိဘေတြရဲ႕ ယိုယြင္းစျပဳလာေသာ က်န္းမာေရး အေျခအေနေတြကို မီးေမာင္းထိုးျပလာခဲ့သည္။ သူ ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ရသမွ်ကို အေဝးမွ မိဘႏွစ္ပါး၏ ေနေရး ထိုင္ေရး က်န္းမာေရး အစစအရာရာအတြက္ လိုေလေသး မရွိ ျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္ဆီးေပးႏိုင္တာ သူကိုယ္တိုင္ ၾကည္ႏူး ေက်နပ္မိသည္ ဟု ေျပာျပလာေသာအခါမွာေတာ့ သားေမေမႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တဘဝ ပိုင္ရွင္တို႔က ပီတိျဖစ္ကာ သာဓု သံုးၾကိမ္ ေခၚမိၾကေတာ့သည္။

ဒါေတြအျပင္ ေနာက္ထပ္ ေရာက္တတ္ရာရာေတြ မ်ားစြာ ေျပာျဖစ္ၾကေသးသည္။ သံုးေယာက္စလံုး အတူတူ သတိတရ ေျပာျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းတစု၏ ေခ်ာင္းသာ ခရီးစဥ္အေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေခ်ာင္းသာကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညမွာ ၁၃ ေယာက္စာ တည္းစရာ ဟိုတယ္အခန္း အလံုအေလာက္မရသျဖင့္ မေက်မခ်မ္းျဖင့္ အနားက ရြာထဲမွာ ခြဲ အိပ္ၾကရပံု၊ ေနာက္ညေတြမွာ ဟိုတယ္ တခုတည္းမွာ အခန္းျပန္ရၾကေသာ္လည္း တညလံုး ဘယ္သူမွ မအိပ္ၾကပဲ ဟိုတယ္ခန္းထဲက အိပ္ရာခင္း အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ေတြကို ကမ္းေျခက သဲေတြေပၚမွာ ခ်ခင္းၿပီး ေပ်ာ္ပါး ေသာင္းက်န္းခဲ့ၾကပံုမ်ား၊ အျပန္ခရီးမွာ တဖက္ကမ္းကူးစရာ ဇက္မမွီလိုက္ေသာေၾကာင့္ ၾကံဳရာ ေျမသယ္ကားၾကီး တစီးေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္စီးရင္း ပုသိမ္ကားဂိတ္ကို အမွီသြားရပံုေတြအျပင္ ည ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲမွာ အိပ္ရာခင္း အျဖဴေရာင္ကို တကိုယ္လံုး မံမီေတြလို ပတ္စည္း၊ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကို ေမးေစ့မွ ပင့္ထိုးကာ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ ႏွင့္ သရဲေျခာက္သလို လုပ္ျပတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း ေသးေသးေလး တေယာက္အေၾကာင္းႏွင့္ ၾကက္သားဟင္းဆို အသည္းအျမစ္ကို အရင္ဦးဆံုး ေရြးယူတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းဆိုးဆိုးေလးတေယာက္ အေၾကာင္းလည္း မေမ့မေလ်ာ့ ပါဝင္ေသးသည္…။

ေနာက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ၾကာမွာ သူငယ္ခ်င္းစံုစံုညီညီျဖင့္ သည္လို ခရီးမ်ိဳးျပန္သြားႏိုင္ၾကမွာလဲ ဟူေသာ ေမးခြန္းတခုကို အတူတူ ေတြးမိၿပီး တခဏ ျငိမ္သက္သြားၾကသည္…။ အေျဖကား မေရရာ…။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး အခုအခ်ိန္မွာ တေယာက္ တေနရာစီ တစစီ ပ်ံ႕က်ဲကာ… အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဘဝ အေျခအေနေတြမွာ ကိုယ္စီ လႈပ္ရွား ရုန္းကန္ေနၾကရသည္ေလ…။

အေတြးကိုယ္စီ ေတြးေနၾကရင္းမွာပင္ မိုးေငြ႕မ်ားမ်ားပါေသာ ေလေအးေအးေတြ စတင္တိုက္ခတ္လာၿပီး မိုးေပါက္ေလးေတြ က်လာေသာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္တန္ၿပီဟု သတိေပးခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားသည္။

“တခါတခါေတာ့ အဆြယ္အပြားေတြ၊ ေနာက္တြဲေတြ ခ်န္ထားၿပီး အခုလို ေတြ႔ၾကရတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္ေနာ္… ေတြ႔ဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္.. ေနာက္ကို တို႔ေတြ တလ တခါ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္လ တခါေလာက္ ေတြ႔ၾကရေအာင္…” ဟု ေျပာေသာအခါ တေယာက္တည္းသမား သူငယ္ခ်င္းေလးက ပါးကို လိုအပ္သည္ထက္ ပိုေဖါင္းကာ ႏႈတ္ခမ္းစူျပရင္း “ငါက အျမဲ အားပါတယ္ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္သာ… ဟြန္း…” ဟု ဆူပြပြ ဆိုေလသည္…။ ထိုအခါ သံုးေယာက္သား စိတ္လက္ ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေမာလိုက္ၾကရင္း တဖြဲဖြဲက်လာေသာ မိုးစက္ေတြၾကားထဲမွာပင္ တေယာက္တလမ္း ခြဲခြာ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။