ထိုေသာၾကာေန႔ ညေနခင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ညစာ အတူစားရန္ စိတ္တူကိုယ္တူ ခ်ိန္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ တျမိဳ႕ထဲ အတူေနၿပီး မေတြ႔ျဖစ္ၾကတာ ႏွစ္လ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္အနက္ တေယာက္က တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ ေရလို႔ၾကည့္ အိမ္သား သံုးေယာက္ ရွိ ဆိုေသာ မိသားစု ေသးေသးေလးႏွင့့္… ေနာက္တေယာက္က သူရယ္ ကိုယ္ရယ္ တေယာက္ မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ကာ တူႏွစ္ကိုယ္တိုင္းျပည္ေလးထဲမွာ… ေနာက္တေယာက္က တကိုယ္ေရ တကာယ အပူအပင္မဲ့ ေနထိုင္ရင္း ဘဝကို ေအးခ်မ္းစြာ ျဖတ္သန္းေနသူ…။ အခုလို ေနာက္ခံ အေျခအေနေတြ မတူညီၾကေသာ္လည္း သူတို႔သံုးေယာက္မွာ မူလတန္းထဲက နီးကပ္စြာ ခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ၿပီးေတာ့ အေရးၾကီးရင္ ေသြးနီးၾကေသာ၊ ရင္ထဲက စကားေတြကို အရင္းအတိုင္း မခြ်င္းမခ်န္ ေျပာျပလို႔ရေသာ၊ အခ်င္းခ်င္း ဟန္ေဆာင္ၾကြားဝါစရာမလိုေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ေတြ ျဖစ္ၾကသည္။
သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ည ရွစ္နာရီ ခြဲခန္႔မွာ ညစာစားျပီးၾကသည္။ ဆိုင္ထဲက အထြက္… သံုးေယာက္သား (မတိုင္ပင္ပါပဲႏွင့္) မိုးေကာင္းကင္ေပၚသို႔ ျပိဳင္တူ ေမာ့ၾကည့္မိၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ အတူတူ ရယ္ေမာရင္း… ဘာၾကည့္တာလဲ… ဟု အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေမးမိၾကသည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အိမ္မျပန္ခ်င္ၾကေသး… စကားေတြ ဆက္ေျပာခ်င္ၾကေသးသည္… ထို႔ေၾကာင့္ မိုးရိပ္ ေလရိပ္ကို စနည္းနာၾကျခင္းပင္…။ ညေကာင္းကင္ကေတာ့ နီက်င္က်င္… လဆုတ္ရက္မို႔ ၾကယ္ လ ကင္းစင္၊ မိုးရြာႏိုင္ေခ်ရွိေသာ္လည္း သံုးေယာက္သား သေဘာတူညီစြာျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားေျပာဖို႔ မနီးမေဝးရွိ ေရကန္စပ္မွ ေလွ်ာက္လမ္းေလးဆီသို႔ ဦးတည္ခဲ့ၾကသည္။
မိသားစု ေသးေသးေလး ရွိေသာ သား ေမေမက လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ သားေလးအေၾကာင္းျဖင့္ စကားဝိုင္းကို စတင္ခဲ့သည္။ မိန္းကေလး အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ သမီးတေကာင္ ႏြားတေထာင္ ဟု ေျပာၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ မိန္းကေလးတင္ မဟုတ္ ေယာက်ၤားေလးေတြမွာလဲ သားတေကာင္ ႏြားတေထာင္ဟူေသာ စကားပံုမ်ိဳး ရွိသင့္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က “နင့္ သားက လိမ္မာတာပဲ… သိပ္စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူးေလ… “ ဟု ႏွစ္သိမ့္သည္။ ၿပီးေတာ့ အခုတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းက ေယာက်ၤားေလး သီးသန္႔ေက်ာင္းမို႔ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြႏွင့္ ဘာညာ ဘာညာ ကိစၥမ်ား မရွိႏိုင္ေသးဟု ေျပာျပ ေျဖာင္းျဖၾကသည္။
“ဟဲ့… နင္တို႔ ဘာသိလို႔လဲ.. မိန္းကေလးသာ မရွိတာ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေယာက်ၤားေလးေတြ ရွိတယ္တဲ့… သူတို႔က တခါတခါ မိန္းကေလးေတြထက္ေတာင္ ပိုၿပီး စိတ္ပူစရာ ေကာင္းေသးတာ…” ဟု မ်က္ေစာင္းတခဲခဲႏွင့္ ေျပာလိုက္ေသာအခါ က်န္ႏွစ္ေယာက္က ဘုရား တ ကာ ရင္ဘတ္ကိုယ္စီဖိၿပီး ရယ္ေမာၾကေလသည္။ ထိုအခါ သားေမေမလည္း သူတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္ပါ ရယ္ေမာရင္း အနည္းငယ္ေတာ့ ရင္ေခ်ာင္သြားရတာ အမွန္…။
သားသမီးအပူ မရွိေသာ တူႏွစ္ကိုယ္တိုင္းျပည္မွ မမကို နင္ကေတာ့ ဒီလိုအပူေတြ မရွိ၊ ႏွစ္ေယာက္ တဘဝ ေအးခ်မ္းေပစြဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ “အမေလး… သားသမီးသာ မရွိတာ… တူေတြ တူမေတြ ညီမေတြ ေမာင္ေတြကို ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ရပါသေတာ္…” ဟု ခပ္သြက္သြက္ ျပန္ေျပာ၏။ ထိုအခါ က်န္ႏွစ္ေယာက္က သေဘာေပါက္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းကို အသာအယာ ညိတ္ၾကေလသည္…။ သူက ကုန္ခဲ့ေသာ လအနည္းငယ္က သူမ၏ ခင္ပြန္း ေနမေကာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပူပန္ေသာက ေရာက္ရေၾကာင္းကို ေျပာျပေသးသည္။ ေယာက်ၤားေတြ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ မိန္းမေတြထက္ ပိုၿပီး ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္တတ္ၾကေၾကာင္း၊ နည္းနည္းေလးမွ သည္းညည္းမခံႏိုင္တတ္ၾကေၾကာင္း ေျပာေသာအခါ သားေမေမက “အဟုတ္ပဲ… အဟုတ္ပဲ…” ဟု အၾကီးအက်ယ္ ေထာက္ခံေလသည္။
“အို… သူတို႔က အိမ္ေထာင္ဦးစီးေတြ မဟုတ္လား… တခုခုဆို သူတို႔က ေရွ႕ေရးေတြ ဘာေတြ ေတြးရင္း ပိုၿပီး ပူပင္ ေၾကာင့္ၾကတတ္ၾကေပမေပါ့…” ဟု ေတြးေတြးဆဆ ဝင္ေျပာလိုက္သူက ေအးခ်မ္းေသာ တကိုယ္ေရ တကာယ ဘဝပိုင္ရွင္ေလး ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္သား တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ရင္း သေဘာတက် ျပံဳးရယ္မိၾကေလသည္။
ေအးေဆးလွေသာ ထိုသူငယ္ခ်င္းကပင္ “ဒါေတြကို သိလို႔ ငါ အခုလို ေအးရာေအးေၾကာင္း ေနေနတာ… သိလား…” ဟု ရယ္ေမာရင္း ေျပာ၏။ အင္း.. ဒါလဲ ဟုတ္တာပဲ ဟု ေတြးေနစဥ္မွာပင္ သူက မိဘေတြရဲ႕ ယိုယြင္းစျပဳလာေသာ က်န္းမာေရး အေျခအေနေတြကို မီးေမာင္းထိုးျပလာခဲ့သည္။ သူ ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ရသမွ်ကို အေဝးမွ မိဘႏွစ္ပါး၏ ေနေရး ထိုင္ေရး က်န္းမာေရး အစစအရာရာအတြက္ လိုေလေသး မရွိ ျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္ဆီးေပးႏိုင္တာ သူကိုယ္တိုင္ ၾကည္ႏူး ေက်နပ္မိသည္ ဟု ေျပာျပလာေသာအခါမွာေတာ့ သားေမေမႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တဘဝ ပိုင္ရွင္တို႔က ပီတိျဖစ္ကာ သာဓု သံုးၾကိမ္ ေခၚမိၾကေတာ့သည္။
ဒါေတြအျပင္ ေနာက္ထပ္ ေရာက္တတ္ရာရာေတြ မ်ားစြာ ေျပာျဖစ္ၾကေသးသည္။ သံုးေယာက္စလံုး အတူတူ သတိတရ ေျပာျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းတစု၏ ေခ်ာင္းသာ ခရီးစဥ္အေၾကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေခ်ာင္းသာကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညမွာ ၁၃ ေယာက္စာ တည္းစရာ ဟိုတယ္အခန္း အလံုအေလာက္မရသျဖင့္ မေက်မခ်မ္းျဖင့္ အနားက ရြာထဲမွာ ခြဲ အိပ္ၾကရပံု၊ ေနာက္ညေတြမွာ ဟိုတယ္ တခုတည္းမွာ အခန္းျပန္ရၾကေသာ္လည္း တညလံုး ဘယ္သူမွ မအိပ္ၾကပဲ ဟိုတယ္ခန္းထဲက အိပ္ရာခင္း အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ေတြကို ကမ္းေျခက သဲေတြေပၚမွာ ခ်ခင္းၿပီး ေပ်ာ္ပါး ေသာင္းက်န္းခဲ့ၾကပံုမ်ား၊ အျပန္ခရီးမွာ တဖက္ကမ္းကူးစရာ ဇက္မမွီလိုက္ေသာေၾကာင့္ ၾကံဳရာ ေျမသယ္ကားၾကီး တစီးေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္စီးရင္း ပုသိမ္ကားဂိတ္ကို အမွီသြားရပံုေတြအျပင္ ည ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲမွာ အိပ္ရာခင္း အျဖဴေရာင္ကို တကိုယ္လံုး မံမီေတြလို ပတ္စည္း၊ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးကို ေမးေစ့မွ ပင့္ထိုးကာ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ ႏွင့္ သရဲေျခာက္သလို လုပ္ျပတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း ေသးေသးေလး တေယာက္အေၾကာင္းႏွင့္ ၾကက္သားဟင္းဆို အသည္းအျမစ္ကို အရင္ဦးဆံုး ေရြးယူတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းဆိုးဆိုးေလးတေယာက္ အေၾကာင္းလည္း မေမ့မေလ်ာ့ ပါဝင္ေသးသည္…။
ေနာက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ၾကာမွာ သူငယ္ခ်င္းစံုစံုညီညီျဖင့္ သည္လို ခရီးမ်ိဳးျပန္သြားႏိုင္ၾကမွာလဲ ဟူေသာ ေမးခြန္းတခုကို အတူတူ ေတြးမိၿပီး တခဏ ျငိမ္သက္သြားၾကသည္…။ အေျဖကား မေရရာ…။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး အခုအခ်ိန္မွာ တေယာက္ တေနရာစီ တစစီ ပ်ံ႕က်ဲကာ… အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဘဝ အေျခအေနေတြမွာ ကိုယ္စီ လႈပ္ရွား ရုန္းကန္ေနၾကရသည္ေလ…။
အေတြးကိုယ္စီ ေတြးေနၾကရင္းမွာပင္ မိုးေငြ႕မ်ားမ်ားပါေသာ ေလေအးေအးေတြ စတင္တိုက္ခတ္လာၿပီး မိုးေပါက္ေလးေတြ က်လာေသာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္တန္ၿပီဟု သတိေပးခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားသည္။
“တခါတခါေတာ့ အဆြယ္အပြားေတြ၊ ေနာက္တြဲေတြ ခ်န္ထားၿပီး အခုလို ေတြ႔ၾကရတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္ေနာ္… ေတြ႔ဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္.. ေနာက္ကို တို႔ေတြ တလ တခါ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္လ တခါေလာက္ ေတြ႔ၾကရေအာင္…” ဟု ေျပာေသာအခါ တေယာက္တည္းသမား သူငယ္ခ်င္းေလးက ပါးကို လိုအပ္သည္ထက္ ပိုေဖါင္းကာ ႏႈတ္ခမ္းစူျပရင္း “ငါက အျမဲ အားပါတယ္ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္သာ… ဟြန္း…” ဟု ဆူပြပြ ဆိုေလသည္…။ ထိုအခါ သံုးေယာက္သား စိတ္လက္ ေပါ့ပါးစြာ ရယ္ေမာလိုက္ၾကရင္း တဖြဲဖြဲက်လာေသာ မိုးစက္ေတြၾကားထဲမွာပင္ တေယာက္တလမ္း ခြဲခြာ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။
That was thoughtful and meaningful essay reflecting friendship, love, and life, Ma Ma Thet Wai!!!!
ReplyDeleteMon Petit Avatar
ဖတ္လို ့ေကာင္းမွေကာင္း အဲလိုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့
ReplyDeleteခဏခဏေတြ ့ေပးဖို ့လိုအပ္တယ္ စိတ္ပင္ပန္းေတြေပ်ာက္တာေပါ့ေနာ္။
(တခါတခါေတာ့ အဆြယ္အပြားေတြ၊ ေနာက္တြဲေတြ ခ်န္ထားၿပီး အခုလို ေတြ႔ၾကရတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္ေနာ္)…...အဲလိုအစြယ္အပြားေတြထားခဲ႔ၿပီး ဒီလိုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ၿပန္ေတြ႕ရဘို႔ က်မအတြက္ေတာ႔ ရေတာင္႔ရခဲ အခြင္႔အေရးပါဘဲ...
ReplyDeleteအစြယ္အပြားေတြထားခဲ႔ၿပီး.. လို႔ေရးတာ အဲဒါက်န္သြားလို႔ လာထပ္ေရးတာ...ဟီး
ReplyDeleteေနာက္ခံ အေျခအေန ထပ္တူမ႐ွိေပမယ့္ ခင္မင္မႈ အုတ္ျမစ္ခိုင္ခုိင္ ေပၚက သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ရဲ႕ ေအးခ်မ္းတဲ့ ညေနခင္းေလးပါလား၊ ဒီလိုမ်ိဳး ညေနခင္း ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးအတြက္ လိုအပ္ပါတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေတြ႔တာ၊ ပ်ိဳျမစ္တဲ့ လူငယ္စိတ္ေလး ေတြ ျပန္ဖမ္းဆုပ္မိတာ၊ ခ်ိဳၿမိန္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ေန႔ရက္ ေတြရဲ႕ ေမႊးရနံ႔ကို ျပန္ရတာ၊ အလြမ္းေလေျပေလး ခပ္ပါးပါး တိုက္ခတ္ခံရတာ...၊ အဲဒီလို ညေနခင္းေတြ မွာပါပဲ၊
ReplyDeleteအဆြယ္အပြားေတြ မပါတဲ့ သံုးဦးသား လြတ္လပ္ ေအးခ်မ္းမႈရယ္၊ မ်က္ေမွာက္ကို အခ်င္းခ်င္း သံုးသပ္တဲ့ တည္ၿငိမ္မႈရယ္၊ အတိတ္ကို လြမ္းတဲ့ အလြမ္းရယ္..၊ ၃၃.၃၃၃၃၃၃... % စီ အညီအမွ် ေရာစပ္ထားလို႔ ခ်စ္စရာ ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ...။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ tripေတြသြားခဲ့တာကို အလြမ္းဆုံးပဲ....
ReplyDeleteTOI
ညေနခင္း သတင္း ညေနခင္းအတင္း ညေနခင္း စကား၀ိုင္း အားလံုးၾကိဳက္စ္ ညေန ညေန စီသေလ့ေလ့ တို႕ေရႊျပည္ေတာ့ အားတိုင္းေတြ႕ေနတာဘဲ ေတြ႕တိုင္းလဲ ေျပာစရာ စကားကုန္တယ္မရွိ.....
ReplyDeleteWe really need that kind of time without bae twel and nout twel.I walked along with you quietly and pleased.Lovely post.Have a nice weekend.
ReplyDeleteGyidaw
I miss both of you during these days.I thought both of you busy.. :(( You also post this today... How's amazing and how's lovely.
ReplyDeleteI love you...
Khaing
သားေမေမ၊ တူႏွစ္ကုိယ္ ၊ တစ္ကုိယ္တည္း ၊ ၃ ေယာက္ ၃မ်ိဳးေသာ ဘ၀ နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္ရဲ႕ ညေနခင္းေလးက ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းလုိက္တာ။ ငယ္ငယ္ထဲက ေပါင္းလာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕က ၁၀ တန္းေလာက္မွာထဲက ကြဲကုန္ၾကေတာ့....ခုလုိ သူမ်ား သူငယ္ခ်င္းေလးေတြ ခုအခ်ိန္ထိ အဆက္အသြယ္ရွိ တစ္ျမိဳ႕ထဲေနျဖစ္ေနၾကတာကို အားက်မိတယ္။ မၾကာခဏ ေတြ႕ေပးဖုိ႕ တကယ္လိုအပ္ပါတယ္။
ReplyDeleteေနာင့္
" မိန္းမၾကီး သုံးေယာက္ "
ReplyDeleteစကား၀ိုင္းကို ေဘးကေန Ghost တေယာက္လို႔ နားေထာင္ေနတယ္...
ReplyDeleteမေၾကာက္ပါနဲ႔ ဘူး ထြား ထြား
အဲ့ဒီမွာ မိုးေပါက္ေတြ စ က်လာၿပီလား
ဒီဘက္မွာေတာ့ ရြာေနၿပီ...လာဖတ္ဦး
မေတြ့ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို
ReplyDeleteသတိယသြားတယ္၊
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ညေနပါ မသက္ေ၀၊
(သံုးေယာက္လံုးကို သိေနလို့ ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိရင္း
သေဘာက်မိပါတယ္။)
သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရသြားတယ္..။
ReplyDeleteတကယ္...
ေပါက္
အဲလို ေတြ႕ဆံုပြဲေလးေတြ တစ္ကယ္ပဲ လိုအပ္ပါတယ္ မမေရ ၾကည္နူးစရာ အၿပည့္နဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းၿပန္လွန္ ေၿပာသူေၿပာ... ေရွ႕ေရးမွန္းဆ ေၿပာသူေၿပာနဲ႕ .... ေၾသာ္ ..ဘယ္ေသာအခါမွ ေတြ႕ၾကရမလဲ မသိပါလားေနာ္...
ReplyDeleteအစ္မသက္ေ၀ စာေရးရင္ ရိုးရွင္းတ့ဲ စကားလုံး အသုံးအႏႈန္းနဲ႔ အေႀကာင္းအရာက စာဖတ္သူ ရင္ကို ထိခတ္ျပီး ဆြတ္ပ်ံ႕ ႀကည္ႏူးဖြယ္ ရသအျမဲ ေပးေလ့ရွိတယ္ း))
ReplyDeleteဟင္းဟင္း တူတို႔ေတြ ဆံုၿဖစ္ၾကတယ္ေပါ႔။ ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္။ ကိုယ္သာရွိရင္ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေတြၾကား အတူ ကပ္လိုက္မွာပဲ။ ေၿပာတဲ႔စကားေလးေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ပံုေဖာ္ၿပီး သတိရမိပါတယ္။ Miss U all.
ReplyDeleteဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာ ၾကည္ႏူးစရာ အမသက္ေ၀ ...
ReplyDeleteသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခဏခဏေတြ႔ေပးပါ...
ေတြ႔တိုင္းလဲ ပို႔စ္တပုဒ္ျဖစ္ေအာင္ စာေရးပါ ... ေနာ္။
အေပၚက ကိုညီလင္းသစ္ ကြန္မန္႔ကို ဖတ္ၿပီး သေဘာက်သြားတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုံၿဖစ္ၾကတာေပ်ာ္စရာ ။
ReplyDeleteေရွးၿဖစ္ေနွာင္းေဟာင္းေၿပာရတာ ကိုယ္တိုင္ အဲဒီ အရြယ္ကိုၿပန္ေရာက္ သလို စိတ္ကိုႏုပ်ိဳ လန္းဆန္း ေစလိမ့္မယ္။
မမ တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကားေၿပာတဲ့နား လာနားေထာင္ခ်င္လိုက္တာ ......
ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ကိုယ္တိုင္လြယ္ကူစြာ ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕အနီးအနားမွာတင္ရွိတယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆတယ္။
ReplyDeleteစိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ေအးေလ လြမ္းလိုက္တာဟာ နင္ေရးျပမွပဲ...။ ဟိုေကာင္ေတြ အားလံုးကိုပါ လြမ္းသြားၿပီ။ ငိုခ်င္ထွာေအ....
ReplyDeleteေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ ညေနခင္းစကား၀ုိင္းေလးကို ဖတ္ၿပီး ျပန္လြမ္းမိတယ္...ဟုတ္တယ္ေနာ္...တခ်ိန္တည္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္ျပန္ဆံုၾကဖုိ႔က....။
ReplyDeleteသူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးမၾကာမီတကယ္ျပန္ဆံုႏိုင္ၾကပါ
ReplyDeleteေစ.......
lady talk or big gal talk :D
ReplyDelete၂ ေယာက္ေတာ့ သိဒယ္..
အဲ့ဒလို သြားၾကရတယ္ေလ..။
တခါ..ဖတ္ဖူးလိုက္တာ..။
ေယက္်ားလုပ္သူက.. မိန္းမ.. အျပင္ထြက္.. ( မိန္းမျခင္း) ဒိတ္ေအာက္ ဖို႕ အတြက္..ကေလး ေတြ ကို...ကူလိမ္ ေပးရ သတဲ့..။