သီရိလကၤာ ခရီးစဥ္ (၅)

စြယ္ေတာ္ဖူးျပီး အျပန္မွာ မေန႔က ဆိုုင္ေလးမွာပဲ မနက္စာ ဝင္စားၾကပါတယ္။ ထံုုးစံအတိုုင္း နံျပား၊ ပလာတာ၊ တိုုရွည္ နဲ႔ ၾကက္သား အာလူးဟင္း၊ ဘာေခၚမွန္းမသိတဲ့ ပလာတာ ႏုုတ္ႏုုတ္စင္းေၾကာ္။ ကြ်န္မကေတာ့ အဲဒါေတြ မစားတတ္တာမိုု႔ ဘယာေၾကာ္နဲ႔ ကမာၻ႔အခ်ိဳဆံုုး လဖက္ရည္ကိုု ေသာက္ႏိုုင္သေလာက္ ေသာက္ျပီး ခဏျပန္နားၾကပါတယ္။ နားျပီးရင္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုုရား ေျခေတာ္ရာ ခ်န္ခဲ့တဲ့ ဘုုရားကိုုဖူးဖိုု႔ ဟိုုး ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးကိုု သြားၾကမယ္လိုု႔ ဆိုုပါတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ေတာင္ေပၚ ဆိုုတဲ့အသံၾကားတာနဲ႔ အလိုုလိုု ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ ေျမျပန္႔နဲ႔မတူ သိသိသာသာ ကြဲျပားျခားနားစြာ လွပတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြရယ္၊ လင္းလက္တဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ေအးစိမ့္စိမ့္ေလး ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ရာသီဥတုုရယ္၊ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မခ်စ္တဲ့ တိမ္ေတြနဲ႔ အနီးကပ္ ဆံုုေတြ႔ရတတ္တဲ့ အဲဒီ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေတြဟာ ကြ်န္မရဲ႕ All time favourite ေတြပါ။

ဒါေတြကေတာ့ ေတာင္ေပၚအတက္ လမ္းကေလးေတြပါ။

ေႏြဦးက ေျခာက္ေသြ႔သလိုု ထင္ရေပမဲ့ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ေတာ့ သိပ္လွေနတာပါပဲ။

ဒါကေတာ့ ျမတ္စြာဘုုရား ေျခေတာ္ရာ ခ်န္ခဲ့တဲ့ ဘုုရား လိုု႔ သိရပါတယ္။ ေနသိပ္ပူေတာ့ အၾကာၾကီးထိုုင္မဖူးႏိုုင္ခဲ့ပါဘူး။ လူတစ္စုုကေတာ့ ေစတီကိုု ထံုုးသကၤန္း အသစ္ ကပ္လွဴေနၾကတာကိုု ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ (ပံုုထဲမွာ ၾကည့္ရင္ ေသးေသးေလး ျမင္ႏိုုင္ပါတယ္) ဒီေလာက္ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ ထံုုးသကၤန္းလွဴေနၾကသူေတြရဲ႕ သဒၺါတရားနဲ႔ သူတိုု႔ရဲ႕ ကုုသိုုလ္ေတြအတြက္ သာဓုုသံုုးၾကိမ္ ေခၚမိပါတယ္။ 

ဗစ္တိုုးရီးယား ေရကာတာပါ။ သီရိလကာၤႏိုုင္ငံရဲ႕ အၾကီးဆံုုး ေရကာတာ တစ္ခုုျဖစ္ျပီး ႏိုုင္ငံအတြက္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ အမ်ားဆံုုး ထုုတ္ေပးတဲ့ ေရကာတာၾကီးပါ။ အဲဒီကိုုေရာက္ေတာ့ ညေန သံုုးနာရီခြဲ… ေနသိပ္ပူေနလိုု႔ ကားေပၚက မဆင္းေတာ့ပဲ လွမ္းရိုုက္လိုုက္တဲ့ပံုုေတြပါ။

မနက္ကလည္း အေစာၾကီးထခဲ့ရတာမိုု႔ လူၾကီးေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းေနၾကျပီ။ ဒီေတာ့ ဘုုရားဖူးျပီး ျပန္နားၾကမယ္လိုု႔ စီစဥ္လိုုက္ပါတယ္။ ဒါ အျပန္လမ္းပါ။ ေတာင္ေတြကိုု ေကြ႔ကာ ပတ္ကာ ေဖါက္ထားတဲ့ လမ္းေတြေပမဲ့ ကားေမာင္းသူက ကြ်မ္းက်င္ျပီး စိတ္ရွည္ေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ် နဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာ စီးလိုု႔ရခဲ့ပါတယ္။ 

ေဗာဓိေညာင္ပင္ရဲ႕ ေႏြဦးအလွ၊ ေညာင္ရြက္ေလးေတြ ေလထဲမွာ တဖ်တ္ဖ်တ္ လွဳပ္ခတ္ေနတာကိုု ၾကည့္ျပီး ဆည္းလည္းလွိဳက္သံကိုု သတိရမိပါတယ္။

ေတာင္ေပၚကအဆင္း အျပန္လမ္းမွာ ခဏနားရင္း အေအးတိုု႔ သစ္သီးတိုု႔ အျပင္ လွမ္းေတြ႔ေနရတဲ့ ေျပာင္းခင္းထဲက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခ်ိဳးထားတဲ့ ေျပာင္းဖူးေတြကိုု မီးဖိုုျပီး ခ်က္ခ်င္း ျပဳတ္ေရာင္းတဲ့ ဆိုုင္ေလးတစ္ဆိုုင္မွာ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ ဝင္စားၾကေသးတယ္။ သူတိုု႔က ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ကိုု မစားခင္မွာ ဆားရည္ထဲကိုု စိမ္ေပးတယ္။ ဒီမွာစားရတဲ့ Sweet Corn ေတြလိုု မခ်ိဳေသာ္လည္း သဘာဝအတိုုင္း လတ္ဆတ္တာမိုု႔ စားလိုု႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အဲဒီ ဆိုုင္ေဘးမွာ ေတြ႔ခဲ့တဲ့ စပါးခင္းေလးပါ။ စပါးပင္ကိုု နီးနီးကပ္ကပ္ မေတြ႔မျမင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကိုု ၾကာေနျပီမိုု႔ အခုုလိုုေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာျပီး ဓါတ္ပံုု ရိုုက္ခဲ့ပါတယ္။ 

ဒါကေတာ့ ကႏၵီျမိဳ႔ထဲကိုု ျပန္ဝင္လာတဲ့ လမ္းမၾကီးပါ။ ဟိုုးေတာင္ေပၚမွာ ထံုုးသကၤန္းနဲ႔ ရုုပ္ပြားေတာ္ၾကီးတစ္ဆူကိုု လွမ္းျပီး ဖူးေမွ်ာ္ႏိုုင္ပါတယ္။

တိမ္ေတြက သိပ္လွတာပဲလိုု႔ ကိုုယ္ေျပာရင္ မင္း ယံုုလိုုက္ပါ။ (တိမ္နဲ႔ ခ်ည္တဲ့ၾကိဳး - ဂ်ဴး)

မနက္ျဖန္က်ရင္ လဖက္ခင္းေတြရွိတဲ့ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႔ကိုု သြားလည္ပါအံုုးမယ္။ အဲဒီဖက္မွာ လဖက္ခင္းေတြအျပင္ Little England ဆိုုတဲ့ ေနရာေလးရယ္၊ မယ္သီတာကိုု ဒႆဂီရိ က ခိုုးယူလာျပီး ဖြက္ထားခဲ့တဲ့ေနရာရယ္ကိုုပါ သြားၾကဖိုု႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။ ကြ်န္မနဲ႔ အတူတူ လိုုက္လည္ၾကပါအံုုးေနာ္…။



- ၂၀၁၅ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ Living Fashion Magazine တြင္ ေဖၚျပျပီး ျဖစ္သည္

Thanks Note - ကြ်န္မ အရင္ပိုု႔စ္ေတြမွာ Kandy ဆိုုတဲ့ ျမိဳ႕နာမည္ကိုု ကန္ဒီလိုု႔ပဲ ေရးေနခဲ့မိတာ။ တေန႔ကမွ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က စာလံုုးေပါင္းအမွန္က ကႏၵီ ျဖစ္ရမယ္လိုု႔ လွမ္းေျပာလာပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အခုု ျပင္ေရးလိုုက္ပါျပီ၊ ေရးျပီးခဲ့တဲ့ ပိုုစ့္အေဟာင္းေတြမွာလည္း လိုုက္ျပင္ပါ့မယ္။ စာလံုုးေပါင္း အမွန္ကိုု ေျပာျပေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအၾကီးၾကီးတင္ပါတယ္ေနာ္။ း)