စဥ္းစားၾကေစခ်င္ပါသည္

ဒီေန ့စိတ္ထဲမွာ နင့္နင့္နဲနဲ ခံစား စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရတာေလးတစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ညက အိမ္ျပန္ေရာက္ . . . ေရမိုးခ်ိဳး တမင္းစားၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကြန္ျပဴတာေရွ ့ထိုင္ . . . Blog လည္ထြက္ . . . Email ေတြဖတ္ေပါ့။ အဲဒီလိုနဲ ့ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးရင္း ဘာလိုလိုနဲ ့ အိမ္နဲ ့ေ၀းေနရတာ ၅ - ႏွစ္ ေတာင္ေက်ာ္ သြားၿပီလို ့ ျပန္တြက္ၾကည့္ေနမိတယ္။

တစ္ပတ္မွာ ၅-ရက္ ေန ့စဥ္ အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ အဲ . . . ပိတ္ရက္ကေလးႏွစ္ရက္ က်ျပန္ေတာ့လည္း တစ္ပတ္လံုး ၀တ္ထားတာေတြကို ေလွ်ာ္ရဖြတ္ရ မီးပူတိုက္ရ . . ။ ေနာက္ၿပီး ေတာ့ တစ္ပတ္စာ ေစ်း၀ယ္ ေက်ာ္ေလွာ္ ခ်က္ျပဳတ္ ေရခဲေသတၱာ ထဲထည့္သိမ္းသင့္တာသိမ္း . . .။ ဒီလိုနဲ ့ တစ္ပါတ္ၿပီး တစ္ပါတ္ ကုန္ဆံုး . . . ။ ေအာ္ . . . ဘယ္လိုဘ၀မ်ိဳးေတြပါလိမ့္ လို ့တစ္ခါတစ္ခါ စိတ္နာနာေတြးမိတယ္။

ဒီလိုေတြးေတာ စဥ္းစားေနရင္း Singnet Mail Box ကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အိမ္က ေဖေဖ နဲ ့ ေမေမ တို ့ဆီက Email ေရာက္ေနတာ ေတြ ့ေတာ့ ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာသြားတယ္။ လြမ္းေနတံုး ဆိုေတာ့ေလ . . .။

Email က ဘာမွ အေထြအထူး အေရးတၾကီး မပါပါဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း မာေၾကာင္း သာေၾကာင္း ေပါ့။ ေဖေဖ ေရးေနၾကအတိုင္း ေဖေဖ နဲ ့ ေမေမ တို ့အဆင္ေျပေၾကာင္း ေနေကာင္းေၾကာင္း သမီးကို သတိရေၾကာင္း သမီး ေရာ အဆင္ေျပရဲ ့လား အလုပ္ေတြမ်ားေနလား နဲ ့ သမီးလဲ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ ေနေကာင္းေအာင္ေန ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြပါဘဲ။ ၿပီးေတာ့ သမီးေမေမ က သမီးၾကိဳက္တတ္တဲ့ ဟင္းေတြခ်က္တိုင္း သမီးကို သိပ္သတိရေနတဲ့ အေၾကာင္း . . .။ အဲဒီကေနမွ ေဖေဖက ဘာေရးထားလဲဆိုေတာ့ အေဝးမွာေရာက္ေနၾကတဲ့ သမီးေတြ သားေတြ ေျမးေတြ ကို သတိရေနရင္းကေန ဟိုးအရင္တံုးက အဆိုေတာ္ တြံေတးသိန္းတန္ ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သတိရၿပီး အခုလဲ ေဖေဖ နဲ ့ေမေမ တို ့ကအဲဒီ သီခ်င္းထဲကလို ျဖစ္ေနၿပီ လို ့ေရးလာတယ္။ (သီခ်င္းနာမည္ေတာ့ထည့္ မေရးထားလို ့ သက္ေဝ မသိပါ။)

သီခ်င္းရဲ ့ဆိုလိုရင္း ကေတာ့ . . .
ခ်စ္သူႏွစ္ဦး အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လို ့ အိမ္ေထာင္ျပဳ ၾကၿပီး အိမ္ေထာင္ဦးအစမွာ အတူတူ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ၾကတဲ့အခါ ႏွစ္ေယာက္စာကေလးသာ ခ်က္ၾကရတာမို ့ အိုးကေလး ေသးေသးေလးနဲ ့ ခ်က္ၾကရတဲ့ အေၾကာင္း . . .။ အဲဒီ့ေနာက္ သားေတြ သမီးေတြ ရလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ မိသားစု၀င္ေတြ မ်ားလာၿပီး ထမင္းအိုး ဟင္းအိုးေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ ၾကီးလာရတဲ့ အေၾကာင္း . . .။ အခုက်ေတာ့ သား သမီး ေတြ အရြယ္ေရာက္ အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ၿပီး တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ္ အေဝးကိုေရာက္ေနတဲ့ အခါမွာ အဖိုးၾကီး အဖြားၾကီး ႏွစ္ေယာက္သာ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္ေယာက္စာသာ အတြက္သာ ခ်က္ရတာေၾကာင့္ ထမင္းအိုး ဟင္းအိုးေတြ ျပန္ေသးသြားရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ နဲ ့ဖြဲ ့ဆိုထားတာပါ။


ဒီသီခ်င္းေလးဟာ အေပၚယံ အားျဖင့္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးလို ့ထင္ရေပမယ့္ တကယ့္တကယ္ ခံစားၾကည့္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုမွ မေပါ့ပါးႏိုင္တာ အေသအခ်ာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖ့ ဆီက E Mail ဖတ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလဲ အေဝးမွာဆိုေတာ့ ဘာမွလဲ လုပ္ေပးလို ့မရတာမို ့ပိုၿပီး စိတ္ေတြထိခိုက္ ရပါတယ္။

မိဘေတြတိုင္းဟာ သားသမီး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပညာေတြသင္ေပးၿပီး လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး ျဖစ္လာေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေပးခဲ့ႏိုင္ၾကေပမယ့္ သား သမီး ေတြတိုင္းကေတာ့ျဖင့္ ႏွစ္ဦးတည္းသာရွိတဲ့ မိဘေတြကို အခ်ိန္ျပည့္ အနီးကပ္ အလုပ္အေကြ်း မျပဳႏိုင္ၾကတာ မ်ားလွပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတာ့ ဒီဖက္ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ပိုၿပီးမ်ားမယ္ ထင္ပါတယ္။ စဥ္းစားမယ္ဆို စဥ္းစားခ်င္စရာေတြပါေနာ္ . . .။

ဒါေၾကာင့္ ဒီ Post ေလးကိုဖတ္ၿပီး သက္ေဝတို ့လို ဘ၀အေျခအေနေတြ အရ မိဘႏွစ္ပါးနဲ ့ေဝးရာ ေရာက္ေနၾကရသူေတြ . . . အထူးသျဖင့္ေတာ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ နည္းပါးတဲ့ အတြက္ အေဖ နဲ ့ အေမကို ႏွစ္ေယာက္ထဲ အေဝးမွာ ခြဲထားခဲ့ရသူေတြ . . . ကိုယ့္ မိဘႏွစ္ပါး ကို္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ၾကသလဲ . . . ေရွ ့ဆက္ၿပီး ဘာေတြ ဘယ္လို လုပ္ေပးၾကမလဲ . . . ဆိုတဲ့ အေတြးေလး တစ္စြန္းတစ္စေလာက္ ေခါင္းထဲကို ဝင္လာရင္ သက္ေဝ ဒီ Post ေလး ေရးရၾကိဳးနပ္ၿပီ လို ့ထင္ပါတယ္။