Thursday, May 7, 2009

ေတြ႕ျဖစ္ၾကတဲ့ေန႕

ေတြ႕ဖူးခ်င္သူ ဆယ္ေယာက္ တဲ့…။ ထို ခ်စ္စရာ Tag ပိုစ့္ေလးကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးၿပီးေနၾကၿပီ…။ ဒီလို ေရးၾကရင္းကေန ဆယ္ေယာက္ထဲဆို နည္းတယ္ ဟုဆိုကာ ေတြ႕ခ်င္သူမ်ားကို နာမည္ေတြႏွင့္ တန္းစီၿပီး ေတြ႕ခ်င္ရျခင္း အေၾကာင္းေလးမ်ား၊ အမွတ္ရစရာ အေၾကာင္းေလးမ်ား စံုစံုလင္လင္ႏွင့္ ေဝေဝဆာဆာ ေရးဖြဲ႕ထားၾကသည္ကိုလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ ဖတ္ရသည္။ ကိုယ့္နာမည္ပါေသာ ပိုစ့္ေလးေတြဆို တကယ္ကိုပဲ ဖတ္လို႕ မဝႏိုင္၊ အထပ္ထပ္ အခါခါ ဖတ္မိရင္း သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားကို ေတြ႕ခ်င္စိတ္မ်ား ပို၍ ပို၍ တိုးပြားလာမိသည္။

ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္ႏွင့္ ကမာၻပတ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ လက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ သြားေတြ႕မည့္သူရွိသလို (ကိုယ္လဲ ကပ္လိုက္မယ္ေနာ္ လို႕ စရန္သပ္ထားၿပီးသား) ခ်စ္ေသာသူမ်ား အားလံုးႏွင့္ ေတြ႕ခ်င္ပါသည္ဟု ဆိုကာ ခ်စ္စရာ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ လက္ေဆာင္ေပးထားသူ တေယာက္ကို္လဲ ေတြ႕ရေသးသည္။ ကိုယ္ကေတာ့ ေပြလီ ရႈပ္ေထြးေသာ ေန႕ရက္ေတြမ်ားၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မေရးျဖစ္.. ေရးျဖစ္ေတာ့လဲ အလြန္ေနာက္က်မွ ေရးရသူမို႕ ေတြ႕ခ်င္ၾကသူေတြ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ျဖစ္ၾကတဲ့ အေျခအေနအထိ ေရာက္ေအာင္ လိုရာဆြဲေတြးကာ ေရးလိုက္မိသည္။ ကိုယ့္ကို ေတြ႕ခ်င္ပါသည္ဟု မွတ္မွတ္ရရ ေရးထားသူမ်ားကိုလဲ ေက်းဇူးေတြ အမ်ားၾကီးတင္ပါသည္။ ကိုယ္ကလဲ ခ်စ္ရသူ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုးကို အခါအခြင့္သင့္တဲ့ တေန႕ေန႕မွာေတာ့ တကယ္ကိုပဲ ေတြ႕ဆံုခ်င္လွပါသည္။

ဝါသနာတူ၊ ရင္ခုန္သံတူ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုး၏ ေတြ႕ဆံုမႈတိုင္းမွာ ဤသို႕ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈမ်ား၊ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္မ်ား ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ထပ္တူညီေအာင္ ရွိေနလိမ့္မည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ ယံုၾကည္ေနေသာေၾကာင့္ ႏွစ္သက္ၾကလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။

သိဂႌေရ… အမွတ္တရ Tag ထားတာ ေက်းဇူးပါ...။

အလုပ္ေတြမ်ားေနလို႕ အခုမွ ေရးရတယ္...။ ေက်နပ္တယ္ေနာ္…။

* * * * * * *

ညတုန္းက ဖုန္းထဲမွာ ေျပာျဖစ္ခဲ့ေသာ “မနက္ျဖန္က်ရင္ StarBuck ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ ဆံုၾကမည္” ဟူေသာ စကားကို အထပ္ထပ္ ျပန္လည္ၾကားေယာင္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ရင္ခုန္ လႈပ္ရွားေနမိသည္။ အင္း... တခါမွ မေတြ႕ဖူးၾကေသာသူ ႏွစ္ေယာက္၏ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေတြ႕ဆံုမႈ… အဆင္မွ ေျပပါ့မလား… ေတာ္ေတာ္မ်ား အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏိုင္ေနမည္လား ဟုေတြးရင္း ရယ္လဲ ရယ္ခ်င္ေနမိေသးသည္။

Blog ေလးေတြေရးၾကၿပီး ဘေလာ့ဂ္ တခုနဲ႕တခု သြားလာဝင္ထြက္ ႏႈတ္ဆက္လည္ပတ္ရင္းမွ တေယာက္ကို တေယာက္ မ်က္မွန္းတန္းမိလာၾကၿပီး E Mail အျပန္အလွန္ ပို႕ၾကရာမွ အစျပဳကာ မျမင္ရေသာ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးမ်ားျဖင့္ ရစ္ေႏွာင္ထားေသာ အြန္လိုင္း မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ G Talk မွ တဆင့္ စာေရးၿပီး စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ တေယာက္အေၾကာင္း တေယာက္ အတန္အသင့္ သိလာၾကသည္။ ဝါသနာတူ၊ အၾကိဳက္ခ်င္းတူ၊ တန္ဖိုးထားေသာ အရာခ်င္း တထပ္တည္းက်၊ အိပ္မက္ခ်င္းတူ၊ ရင္ခုန္သံခ်င္း ထပ္တူညီၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းရာ လမ္းခ်င္းတူေသာ သူတေယာက္မို႕ လူခ်င္းလဲ ေတြ႕ခြင့္ရဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တ ေနခဲ့ၾကသည္မွာ အခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ အေနေဝးၾကသူ ႏွစ္ေယာက္မို႕ ေတြ႕ဆံုႏိုင္ခြင့္ နဲပါးလိမ့္မည္ဟုလဲ ကိုယ္စီ သိေနၾကသည္။ အေတာ္ေလး ခင္မင္ ရင္းႏွီးလာခ်ိန္မွာ ဘုရားရွိခိုးတိုင္း ေတြ႕ခြင့္ရဖို႕ ဆုေတာင္းျဖစ္သည္ ဟု သူက ေျပာျပေသာအခါ အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာ ၾကည္ႏူးမိသည္။ ကိုယ္လဲ အၿမဲ ဆုေတာင္းေနပါ့မယ္ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေသးသည္။

သို႕ေသာ္… ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ တေန႕တြင္ အေျခအေနတခု၏ တြန္းပို႕မႈေၾကာင့္ ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အျပင္မွာ လူခ်င္းေတြ႕ဆံုၾကဖို႕ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို သိသိခ်င္း သူ႕ကို E Mail ပို႕ကာ ေျပာျပမိေတာ့ သူ႕အေပ်ာ္ေတြက ကိုယ့္ဆီကို သိသိသာသာကူးစက္…။ သိပ္ေပ်ာ္တာပဲ တဲ့…။ အထပ္ထပ္ အခါခါ ေျပာမိၾကသည္။ ေတြ႕ၾကရေတာ့မယ္ေနာ္ တဲ့…။ ေန႕ရက္ေတြ နာရီေတြကို လက္ေရခ်ိဳးကာ ေစာင့္စားရင္း တခါတခါ စိတ္ေတြေတာင္မွ မရွည္ခ်င္ေတာ့…။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး (ကေလး ငယ္ငယ္ေလးေတြလဲ မဟုတ္ပါပဲနဲ႕ ) နာရီလက္တံေတြကို ဆြဲလွည့္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္ေနၾကတာ…။ ေတြးၾကည့္ေတာ့ ရယ္စရာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္း…။

သူက ေဒသခံ အိမ္ရွင္မို႕ ေကာ္ဖီဆိုင္ကို ခ်ိန္းထားေသာအခ်ိန္ထက္ တနာရီေလာက္ ေစာေရာက္ေနမည္ဟု ေျပာခဲ့သည္။ ဟုတ္ပါၿပီ... ေတြ႕ၾကလွ်င္ ဘာက စ၍ေျပာၾကမလဲ ဟု ကိုယ္ ေတြးေနမိသည္။ ဟိုင္း (သို႕မဟုတ္) ဟဲလို လို႕ စတင္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရမည္လား…။ ျမန္မာဆန္ဆန္ မဂၤလာပါ ဆိုရင္ေကာ…။ ေအာ္... ငါႏွယ့္ေနာ္… ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း တေယာက္ကို တေယာက္ မွတ္မိၾကပါမလား ဆိုတာ အရင္မစဥ္းစားပဲ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြ ေရြးေနမိတယ္…။ သူကေရာ… ကိုယ့္ကို ျမင္ရံုနဲ႕ မွတ္မိေနပါ့မလား…။ ကိုယ္ကေတာ့ သူ႕ကို မွတ္မိေနမယ္ ထင္ပါရဲ႕…။ သူက ဓါတ္ပံုထဲကနဲ႕ အျပင္မွာနဲ႕ သိပ္ေတာ့ ကြာမေနေလာက္ပါဘူး လို႕ ထင္ရတာပဲ။ ဒီလိုေတြ ေရာက္တတ္ရာရာ စဥ္းစားရင္း သူ႕မ်က္ႏွာကို စိတ္ထဲမွာ အလြတ္ရေအာင္ က်က္မွတ္ေနမိေသးသည္။ မနက္ျဖန္ရယ္… ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေတာ့…။

တကယ္တမ္းေတြ႕ၾကေတာ့ ညတုန္းက ဟိုဟို ဒီဒီ စဥ္းစား ေတြးေတာကာ ၾကိဳတင္ ပူပန္ေနရတာေတြ အားလံုး ဘာတခုမွ် မရွိေတာ့…။ ရိုးစင္း ရွင္းလင္းကာ ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ႕ ေထာင့္နားက စားပြဲငယ္တခုမွာ ထိုင္ရင္း ကိုယ့္ကို ေႏြးေထြးလႈိက္လွဲေသာ အျပံဳးတခုျဖင့္ ဆီးၾကိဳေနေသာ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေသခ်ာတယ္… ဒါ ကိုယ္ေတြ႕ခ်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးပဲ…။ ထိုအျပံဳးတခုမွ စလို႕ ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ တကယ့္ကို ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖၚေတြပမာ ခ်က္ခ်င္းရင္းႏွီး ကြ်မ္းဝင္သြားေတာ့တာ…။ ေတြ႕ရတာ အရမ္းဝမ္းသာတယ္လို႕ တေယာက္ တလွည့္ ေျပာေနမိေသး။ အေပ်ာ္ေတြက ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အထင္းသား…။

အလုအယက္ ေျပာျဖစ္ၾကတဲ့ စကားေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာ အေၾကာင္းအရာေတြကလဲ ေပါင္းစံု…။ ဒီၾကားထဲ သူက ရယ္စရာေတြကလဲ အလြန္ေျပာတတ္ေသး..။ “ဒီေလာက္ ရယ္စရာေျပာတတ္တာ မင္းက ဂ်ိဳကာလုပ္တာလား” လို႕ ေမးၿပီးေတာ့ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာမိၾကျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူက ကိုယ့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ကာ “ဓါတ္ပံုထဲကထက္ အရပ္ပိုရွည္လာတယ္” ဟု ေျပာသည္။ ကိုယ္က “ဟာ.. မျဖစ္ႏိုင္တာ… ဒီအသက္အရြယ္မွာ အရပ္က ထပ္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ” ဟုေျပာကာ ေနာက္တခါထပ္ ရယ္ေမာမိၾကျပန္သည္။ ရယ္ၿပီးရင္းရယ္… အေပ်ာ္စိတ္ေတြျဖင့္ အေၾကာင္းမဲ့ကို ရယ္ေမာမိေနၾကသည္…။

ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေရးတဲ့ ပိုစ့္ေတြထဲက ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေတြကို သူက စပ္စပ္စုစု ေမးခြန္းေတြ လာထုတ္ေနသည္။ သူ ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းေတြက "ဒီပိုစ့္ေလးက ကိုယ္ပိုင္ ခံစားခ်က္လား" တို႕… "ဟိုပိုစ့္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ ၾကက္ဥဟင္း ေတြကို တကယ္ေရာ ခ်က္တတ္လို႕လား" တို႕... "G Talk ထဲမွာ အစိမ္းေရာင္ အစက္ကေလး ေတြ ဘယ္ႏွစ္ခုေတာင္ရွိေနတာလဲ" တို႕… စသည္ျဖင့္ေပါ့…။ တခ်ိဳ႕ေမးခြန္းေတြက ေတာ္ေတာ္ေျဖရခက္သေလ...။ အဲဒီလို ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မ်ားလာေတာ့ “ေဟ့… ဒီမွာ... ကိုယ္ေရးတဲ့ ပိုစ့္ေတြတိုင္းက Fiction နဲ႕ Fact ေတြကို ေရာေထြးမပစ္နဲ႕ေလ… အရာ အားလံုးဟာ ကိုယ့္ Personal ေတြခ်ည္းပဲေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလဲ” ဟု ခပ္က်ယ္က်ယ္ ျပန္ေအာ္မိေတာ့သည္။ ထိုအခါ သူက ကိုယ့္ကို မ်က္လံုးအျပဴးသားႏွင့္ ၾကည့္ကာ “ဒီနဂါးေလးက ေတာ္ေတာ္ စြာတာပါလား” တဲ့…။

ခဏၾကာေတာ့ သူမွာထားတဲ့ ေကာ္ဖီက်က်ကို ေသာက္လို႕ အရမ္းေကာင္းတာပဲလုိ႕ ဆယ္ခါေလာက္ေျပာၿပီး တရွိန္ထိုး ေမာ့ေသာက္ေလေတာ့ “ဒီေကာ္ဖီက ေတာ္ေတာ္ ျပင္းတယ္... တခြက္လံုး အကုန္မေသာက္နဲ႕ေနာ္” ဟု မေျပာသာ ေျပာသာျဖင့္ ေျပာလာသည္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္က “ဟာ… ဘယ္လိုလဲကြာ… ေစတနာက တဝက္ပဲရွိတာလား” ဟု သိသိၾကီးနဲ႕ ရန္လုပ္မိျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူကပင္ “ညက အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား… ေခါင္းေရာ ကိုက္ေနေသးလား” ဟု မေမ့မေလ်ာ့လဲ ေမးေသးသည္။ ၾကည့္စမ္းပါအံုး… သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေတြ႕ဆံုမႈလို႕ ဘယ္လိုမွ မထင္ရတဲ့ ခ်စ္ခင္ ရင္းႏွီးမႈေတြ… စိုးရိမ္ ပူပန္မႈေတြ… သံေယာဇဥ္ေတြ…။

ၿပီးေတာ့ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီခြက္ကို အသာခ်ကာ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ဆက္ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးေလးေတြ အေၾကာင္းေရးတဲ့ ပိုစ့္ေတြကို သူက ၾကိဳက္သတဲ့…။ အဲဒီကေနစၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ခဏ ခဏ လာလည္ျဖစ္သြားတာ တဲ့…။ ဒီလိုဆိုလာေတာ့ ကိုယ္ကလဲ အားက်မခံ စာသိပ္မေရးပဲ ဓါတ္ပံုေတြသာ တင္ထားေသာ သူ႕ဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ သူကိုယ္တိုင္ ရိုက္တဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြ သိပ္လွတယ္… ရႈခင္းေလးေတြကိုလဲ အရမ္းသေဘာက်တယ္ ဟု ေျပာျပမိေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ပန္းကေလး သံုးပြင့္အေၾကာင္း ကေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္ဝင္စားစရာ ပိုစ့္တခု ျဖစ္သြားသည္ တဲ့…။ ေနာက္ထပ္ ပန္းပြင့္ေလးေတြအေၾကာင္း ေရးစရာ မရွိေတာ့ဘူးလား တဲ့…။ "အို.. ရွိတာေပါ့.. ကိုယ့္ကို မသိေသးေသာ၊ ကိုယ္ကသာ သိေနေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ပန္းပြင့္ေလးေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနေသးတာ” ဟု ခပ္ၾကြားၾကြားေလး ေျပာမိေတာ့ သူက ပုခံုးကို တြန္႕ကာ (မမ ခင္ဦးေမ ၏ ေလသံအတိုင္း) “စံုေထာက္ၾကီး သက္ေဝ” ဟု ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ ေခၚေလသည္။

ဒီလိုႏွင့္ အခ်ိန္ေတြသာ ကုန္လာသည္ စကားေတြကျဖင့္ ေျပာလို႕ မကုန္ႏိုင္…။ အဆင္ေျပလွ်င္ေတာ့ မျပန္ခင္ ေနာက္တရက္ ထပ္ေတြ႕ၾကမည္ ဟု စဥ္းစားကာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႕ ျပင္ရသည္။ ေနာက္တၾကိမ္ ထပ္ေတြ႕ျဖစ္ၾကလွ်င္ Story City ဟူေသာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္၊ ခ်စ္စဖြယ္ ေနရာေလးတခုကို လိုက္ပို႕ေပးမည္ ဟု ေျပာလာသည္…။ ၿပီးေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္က အထြက္မွာ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကေသးသည္…။ ၾကည္လင္ေနေသာ အေပ်ာ္မ်က္ႏွာမ်ားေၾကာင့္ ဓါတ္ပံုေတြသည္ လန္းဆန္းသစ္လြင္ကာ ခါတိုင္းထက္ ပိုလွေနသည္ ဟု သူက မွတ္ခ်က္ခ်ေတာ့ မစြာရ မေနႏိုင္ေသာ ကိုယ္က “လူက နဂိုထဲက လွလို႕ ဓါတ္ပံုက လွေနတာပါ” ဟု ေျပာမိေသးသည္…။ ဆိုးလိုက္တာ တဲ့…။

* * * * * * *

အိမ္အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ စကားလံုးမ်ားကို ျပန္ေတြးရင္း ညက်ရင္ေတာ့ ပိုစ့္ေလးတခု အမွတ္တရ ေရးဦးမည္ ဟုလဲ စဥ္းစားေနမိေသး…။ ဒီေလာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ၾကီး ေတြ႕ၾကရလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာေၾကာင့္ ထိုေန႕က ေတြ႕ဆံုမႈအတြက္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အံ့ၾသ ဝမ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ခဲ့ၾကသည္ေလ..။

သံေယာဇဥ္ဆိုသည္မွာ လူကို ပူေလာင္ေစသည္ ဆိုေသာ္ျငားလည္း တခါတခါမွာေတာ့ ထိုသို႕ေသာ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္တို႕၏ ေနာက္ကြယ္မွ မျမင္ႏိုင္ေသာ စြမ္းအားမ်ားေၾကာင့္ပင္ ကိုယ္တို႕ဘဝေတြ ပိုၿပီး အသက္ဝင္ ရွင္သန္ရန္ အားအင္ေတြ တိုးပြားလာေစသည္ေလာ ဟု ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားေတြးေတာ ေနမိပါေတာ့သည္…။



24 comments:

  1. Hey..too beautiful
    I love it...
    Story City too.:)
    Thanks

    ReplyDelete
  2. တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္တို႔ရဲ႔ မျမင္ႏိုင္ေသာ စြမ္းအားေတြေၾကာင့္ ကိုယ္တို႕ဘဝေတြ ပိုၿပီး အသက္ဝင္ ရွင္သန္ရန္ အားအင္ေတြ တိုးပြားလာေစတယ္ဆိုတာေတာ႔ အမွန္ပဲ။
    သံေယာဇဥ္ တသီတတန္းနဲ႔မို႔ တကယ္ပဲ ျဖတ္ရခက္။

    မမေရးထားတာေလး စိတ္ကူးနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး ဖတ္သြားတယ္။ အျပင္မွာ တကယ္ပဲ ေတြ႔ခ်င္လိုက္တာ။

    ReplyDelete
  3. စံုေထာက္ႀကီးသက္ေ၀... ဆိုးလိုက္တာ...
    ဒီေလာက္ ျပင္းတဲ့ ေကာ္ဖီ သူမို႔ တခြက္လံုးကုန္ေအာင္ ေသာက္ႏိုင္တယ္...ကိုယ္က ေကာ္ဖီ မႀကိဳက္ပါဘူး...သူႀကိဳက္လို႔သာ..StarBuck ကိုေရြးရတာ...
    သက္ေခၚရာကို သီက လိုက္တဲ့ သေဘာပါ...ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့တာ တာ မဟုတ္ဘူး ဆိုရင္လည္း စိတ္ဆိုးပါနဲ႔ ေ၀ရယ္

    တာ့..တာ...(ဖြထားခဲ့ျပန္ၿပီ)

    ReplyDelete
  4. အမသက္ေဝ ေတြ႔ျဖစ္ၾကတဲ့တေန႔။ ဘယ္ေန႔ျဖစ္မလဲ ဟင္။
    ဓါတ္ပံုေလးေတြလည္း ရိုက္ၾက။ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ရယ္ၾက။
    တကယ္အဲလိုေတြ႔ရရင္ စကားေတြမ်ား စြ႔႔႔ံအ ေနမလား။
    နိနိကေတာ့ လူမႈေရးမေျပျပစ္သူမို႔ ထံုးစံအတိုင္း ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ေကာ္ဖီေတြ လွိမ့္ေသာက္ေနရမလား။
    ဒါမွမဟုတ္ လက္သည္းေလးကိုက္ေနရမလား။

    ReplyDelete
  5. အြန္လိုင္းမွာေတြ႕ၿပီး ခင္မင္ၾကတာခ်င္းတူတူ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ကေတာ့ တန္ဖိုးမထားၾကဘူးေနာ္ ..... လွ်ိဳ႕၀ွက္တတ္ၾကတယ္ ... ကိုယ္ကအ႐ိုးခံ အမွန္ေျပာ ဆက္ဆံေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကျဖင့္ ေမးရင္မႀကိဳက္ ေရွာင္ေျပးတတ္လိုက္ၾကတာ။ “သက္ေ၀” တို ေတြ႕ဆံုမႈေလးကို သေဘာတက် ျဖစ္မိပါတယ္... အားက်လိုက္တာေနာ္... :)

    ReplyDelete
  6. သက္ေ၀ေရ..လွပတဲ႔ ေတြ႔ဆံုခန္းေလးပါလား..အဲဒီတေယာက္ကို တုိးတုိးေလး သြားေမးမွနဲ႔ တူတယ္.. သက္ေ၀ဆုိတာ ဘယ္သူမ်ားပါလဲ လုိ႔..ဟဲဟဲ

    မအားရတဲ႔ ၾကားက လွပတဲ႔ ပို႔စ္ေလးကို ေရးေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီး...

    ReplyDelete
  7. ေၾသာ္..ဒီလိုလား
    ျမင္ေတာ့ ျမင္လိုက္သားပဲ..

    ReplyDelete
  8. ဟြန္႔.. သူငယ္ခ်င္းေလးဆိုေတာ့.. ကိုယ္ မဟုတ္တာ ေသခ်ာျပီ။ ဘာလဲ အဖြားၾကီးေတြကိုေတာ့ မေတြ႔ခ်င္ဘူး ဆိုတဲ့ သေဘာလား.. ခုေတာ့ က်မသိျပီ.. တပ္မေတာ္ရဲ႕ သေဘာထားအမွန္ဆိုတာလို.. သက္ေ၀ရဲ႕ သေဘာထားအမွန္.. :P

    ReplyDelete
  9. မသက္ေ၀..
    ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တာလဲ..
    မသီတာနဲ႔လား

    ReplyDelete
  10. ေပါက္ ေမးခြန္းကိုပဲ ထပ္ေမးသြားတယ္ သက္ေ၀ေရ....

    ReplyDelete
  11. သက္ေ၀ရယ္ ကိုယ္တို႔အေၾကာင္းေတြဘာလို႔ေရးလုိက္တာလဲ

    ReplyDelete
  12. စုံေထာက္ႀကီး မသက္ေ၀.. ဘယ္တူနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တာလဲ ဟဲဟဲ။

    ReplyDelete
  13. သက္ေ၀ေရ… ေရးထားတာေလးက စိတ္၀င္စားစရာေလး… ျပီးေတာ့ သို ့ေလာ..သို ့ေလာ စဥ္းစားစရာေလးက ေပးခဲ့ျပန္တယ္… တို ့ဆိုရင္ေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ခ်ိန္းျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး… ေကာ္ဖီမၾကိဳက္လို ့ေလ… မမသီတာမျဖစ္နိုင္ဘူးေနာ္(ျပန္ဖြလိုက္တာ)… ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ဒီထဲက တေယာက္က အျပင္မွာ တခါမွ မေတြ ့ဘူးတဲ့ တေယာက္ဆိုေတာ့… အင္း… ေနာက္မွ ၾကိတ္ေမးေတာ့မယ္… စကားမစပ္ တို ့လဲ ဘေလာ့ဂါသက္ေ၀အျဖစ္နဲ ့ ေတြ ့ခ်င္ေသးတယ္…

    ReplyDelete
  14. မမ တကယ္ strike နဲ႔ေတြ႕တာလား။ g mail မွာ add တယ္ဆိုၿပီး ဟိုတခါ စီေဘာက္စ္မွာ ေတြ႔လိုက္တယ္။ သူက မိန္းကေလးလား၊ ေယာက်ာၤးေလးလားဟင္။ ေပါက္တို႔က မမstrike လို႔ ေခၚေနလို႔ပါ။ ဟိ..
    မမ F (or) M ပဲ ေျဖပါ.. :)

    ReplyDelete
  15. မသက္ေ၀က..strikeနဲ႔သြားေတြ႔တာကုိး။
    း)

    ReplyDelete
  16. မသက္ေ၀နဲ႔ေတြ႔တာ သူမ်ားမဟုတ္ေၾကာင္း..လာေျပတာပါ အဟိ။
    ေနတဲ႔ေဒသေ၀းတယ္။ ေကာ္ဖိလဲေသာက္တယ္ဆိုေတာ႔ေလ။
    ဓါတ္ပုံေတြပဲတင္တာမဟုတ္ဘူး။ အကုန္တင္ပါတယ္။
    အထင္လြဲမွာစုိးလုိ႔ေနာ္။ ဟားဟား။
    mm

    ReplyDelete
  17. ေတြ့ျဖစ္ၾကဖို႕ စိတ္ကူးေလးရသြားပါတယ္။ ေက်းဇူး

    ReplyDelete
  18. အၿပင္မွာ မေတြ႔ဖူးဘူး။ ေကာ္ဖီလဲေသာက္တယ္ ဆိုေတာ႔ ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကိုယ္မဟုတ္တာပဲ :D ေအာ္ .. သူ .. သူ ... ဘယ္သူမ်ားလဲကြယ္ းD

    ReplyDelete
  19. ကဲေၿပာ..စထရိုက္ကေတာ႕ ဝန္ခံေနၿပီ။

    ReplyDelete
  20. Give me a chance too..I already save some money for
    more than star buck...
    Bar..buffet ...suki..what U want?
    ? :)

    ReplyDelete
  21. အမ လာေတြ႔တယ္ေနာ္..
    က်ေနာ့္ကို မေတြ႔လိုက္ဘူးမလားးး

    ReplyDelete
  22. စထ႐ြဳက္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ရင္ ဘီယာဆုိင္ကို ခ်ိန္းမွတဲ့။

    ReplyDelete
  23. အဲ--- ကယ္ၾကီးလား။
    ဒီကေတာ့.. အုပ္လိုက္ၾကီး ေတြ႕မလို႕ လုပ္ေနတာ..
    း)

    မသက္ေ၀ ရဲ႕ ရသ အေရးအသားေလး ၾကိဳတ္တယ္။ စိတ္လွဳပ္ရွားစရာ။

    အရပ္ပိုရွည္လာသလိုျဖစ္ေနတာ..ဖိနပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္မွာေပါ့။ ဟိုက..အရပ္ပု လို႕ မနာလို ျဖစ္ေနတာေနမယ္။ း)

    စီေဘာက္မွာ လာႏွဳတ္ဆက္ထားတာေတြ..ခုမွ ေတြ႕တယ္..မရယ္။ ခုမွ..ပံုမွန္ ျပန္လည္ပတ္ျဖစ္တယ္။ း)
    ခင္တဲ့-

    ReplyDelete
  24. ကိုမႈး Thanks you so much..

    ခ်ိဳသင္း... ေတြ႕ၾကရဖို႕ တကယ္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...။ Strike က သူ႕ကို မမလို႕ေခၚရင္ စိတ္ဆိုးမွာေပါ့...။

    မသီတာ... ေတြ႕ၾကမယ္ေလ.. ကိုယ္က ေကာ္ဖီေသာက္ သီတာက cheese Cake စားေပါ့.. ရတာပဲ...။

    နိနိ... ဘာမွမပူနဲ႕ ေတြ႕လိုက္ရင္ ေျပာစရာစကားေတြ အမ်ားၾကီး သူ႕အလိုလို ေပၚလာလိမ့္မယ္...။

    ကဗ်ာမေလး... ေက်းဇူးပါ။ ကိုယ္ဆီမွာ ရွိတဲ့ အစိမ္းေရာင္အစက္ကေလးေတြ အားလံုးက တကယ္ကိုပဲ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းၾကတယ္...။

    သိဂႌ... Tag ေပးတာ ေက်းဇူး။ လွပတဲ့ ပိုစ့္ေလးဆိုလို႕လဲ ေက်းဇူး ေနာက္တခါ။ သက္ေဝ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ေနာက္ေတာ့ သိလာမွာပါ... ဟီဟိ

    ပန္ပန္... ျမင္တာမ်ား.. ေခၚလိုက္ေရာေပါ့ ပန္ပန္ရယ္...။

    ဆရာမ မေမၿငိမ္း.. ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလး လို႕ ေရးလိုက္တာပါ။ သက္ေဝရဲ႕ သေဘာထား အမွန္ကေတာ့ ခ်စ္တဲ့သူေတြအားလံုးနဲ႕ အခုခ်က္ခ်င္းကို ေတြ႕ခ်င္တာပါ...။

    ေပါက္ နဲ႕ မခင္မင္းေဇာ္... သီတာနဲ႕ေတြ႕ခဲ့တာ ဟုတ္ပါဘူး.. သို႕ေသာ္ သီတာ့လိုပဲ ခ်စ္ရတဲ့သူတေယာက္နဲ႕ ေတြ႕ခဲ့တာပါ...။ (ဆက္ဖြလိုက္ျခင္း...)

    အစုတ္ပလုပ္ Strike... လာခဲ့.. သတ္မယ္...။ မမ လို႕ ေခၚလိုက္ရမလား.. ဟင္း...။

    ပံုရိပ္... အင္း... အားလံုးနဲ႕ေတာ့ စိတ္ကူးထဲမွာ ေတြ႕ေနတာ အၿမဲတမ္းပါပဲ...။

    တန္ခူး နဲ႕ ဆြိ... အမ်ားၾကီး မစဥ္းစားပါနဲ႕ေလ။ မၾကာခင္မွာ ေတြ႕ၾကမယ္ေနာ္။

    အမည္မသိ နဲ႕မမခင္ဦးေမ... Strike ရဲ႕စကားကို တယ္ယံုၾကတာကိုး... ဟဲဟဲ

    မြန္မြန္... ဒီကို လာတုန္းကေတာ့ မေခၚပဲနဲ႕..။ လူဆိုး...။

    သင္းႏြယ္... လာဖတ္တာ ေက်းဇူး...။ စိတ္ကူးထဲကလို ေတြ႕ၿပီးၿပီလား...။

    ကိုစုတ္ဖြား... Thank you very much. I love Suki... Haa.. Haa...

    ျမတ္ႏိုး... ညီမကို ေတြ႕လိုက္ပါတယ္... စက္ဘီးေလးနဲ႕ လာတာေလ...။

    ကိုစမ္းေခ်ာင္း... ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတာပဲ ကိုယ္ေျပာေနတယ္... ဟီဟိ

    မေက... ေက်းဇူးပါ။ အဆင္ေျပတဲ့ တေန႕ ေတြ႕ၾကတာေပါ့။ ေကနဲ႕ တို႕နဲ႕ ဆံုဖူးပါတယ္...။
    ေက မမွတ္မိေတာ့လို႕ပါ...။

    ဝါသနာတူ၊ ရင္ခုန္သံတူ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုး မၾကာခဏ ေတြ႕ဆံုႏိုင္ၾကပါေစ ဟု ဆုေတာင္းပါသည္။

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...