ေတာ္ရံု ႏွလံုးသားမ်ိဳး၊ ေတာ္ရံု စိတ္ဓါတ္ ၾကံ့ခိုင္မွဳမ်ိဳးနဲ႔ ဖန္တီးေရးသားဖို႔ ဘယ္လိုမွ မလြယ္ကူတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ကြ်န္မလက္ထဲမွာ ရွိေနတာ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဟိုတစ္ရက္က စာေရးသူက သူေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ခ်င္တဲ့သူေတြ ရွိရင္ PDF နဲ႔ ပို႔ေပးမယ္ Email address ေတြ ေရးေပးခဲ့ပါလို႔ Facebook မွာ စေတးတပ္စ္ တင္တာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲ ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားတယ္။ သူေျပာတာ ေနာက္ထပ္ စာအုပ္အသစ္ တစ္အုပ္မ်ားလား ဆိုၿပီး အဲဒီစေတးတပ္စ္ေအာက္မွာ ကြ်န္မ email လိပ္စာေလး ခ်ေရးခဲ့ပါတယ္။ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း စာအုပ္ PDF File နဲ႔အတူ သူ႔ဆီက email ျပန္ဝင္လာတယ္။ ရရခ်င္း ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ကြ်န္မမွာ ရွိေနခဲ့ၿပီးသား စာအုပ္ပဲ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ စာစုေလးကို အစအဆံုး တစ္ေခါက္ ျပန္ဖတ္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကြ်န္မမွာရွိတဲ့ စာအုပ္ကို ျပန္ရွာခဲ့ပါတယ္။ ႐ိုးသားရွင္းလင္းတဲ့ အျပင္အဆင္နဲ႔ စာအုပ္ပါးေလးဟာ ကြ်န္မရဲ႕ စာအုပ္စင္မွာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
***
စာေရးသူ ေဒဝဟာ သူ႔ကိုယ္သူ "ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ ေဒဝ ပါ" လို႔ ႐ိုး႐ိုးပဲ မိတ္ဖြဲ႕ရင္း သူ႔ရဲ႕ စာစုကို အစျပဳလိုက္ပါတယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ဟာ သူ႔ဘဝရဲ႕ ဟီး႐ိုးဆိုရင္ စာေရးသူ ေဒဝရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ဟာ "စိုးလြင္လြင္" လို႔ ကြ်န္မတို႔ သိခဲ့တဲ့ အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ပါ။ အဲဒီ ဟီး႐ိုးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း (သို႔) ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ဖခင္အေၾကာင္းကို အမွတ္တရ သတိတရ ေရးထားတဲ့စာမို႔ စာေရးသူရဲ႕ ႏွလံုးသား အခင္းအက်င္းကို ၾကည္လင္ ျပတ္သားစြာ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ ငယ္ဘဝေလးထဲမွာ သူခ်စ္တဲ့ အေဖ၊ သူ႔ရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔... အေဖ အငွားကား ေမာင္းလို႔ အဆင္ေျပတဲ့ ညဖက္ေတြမွာ ျပန္လာရင္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဝယ္လာတတ္တာက အစ၊ ၁၉၈၅/၈၆ မွာ ခ်စ္လူမိုက္ အေခြထြက္တာ၊ ညီမေလး ေရႊအိမ္စည္ကို ေမြးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခ်စ္လူမိုက္ အေခြေပါက္ၿပီး ေအာင္ျမင္လာတာ၊ သူတို႔ရဲ႕ ရန္ကင္းအိမ္ေလး လွ်ာထိုးၾကမ္းခင္းတာ၊ အေဖေရးထားတဲ့ သီခ်င္းေတြ လူၾကိဳက္မ်ားျပီး ေရာင္းရလာတာ... စတဲ့ အမွတ္ရစရာေလးေတြ ဖတ္ရတယ္။ ၾကားဖူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္… အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္မတို႔ သိခဲ့တဲ့၊ ရိုးသားျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္… "ဆံပင္ေတြကို ေလနဲ႔ မွဳတ္မယ္ ခ်စ္လို႔… ခ်စ္လို႔..." ဆိုတာ စိုးလြင္လြင္ရဲ႕ လက္ရာေတြထဲက တစ္ခုေပါ့။
သူ႔စာထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား ရင္ထဲကို ေရာက္လာတဲ့ အျဖစ္တစ္ခုကေတာ့ အသိတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး အဆိုေတာ္အသစ္ရဲ႕ အေခြတစ္ေခြ မူပိုင္ဝယ္မလားလို႔ လာေမးတာ၊ အေမက ဝယ္လိုက္ပါလား ဆိုတာကို အေဖက "ငါက အႏုပညာသမား စီးပြားေရး မလုပ္ႏိုင္ဘူး... အဲဒီအေခြကို ဝယ္လိုက္ရင္ အဆိုေတာ္ကို ေခါင္းပံုျဖတ္သလို ျဖစ္သြားမယ္၊ အႏုပညာသမားအခ်င္းခ်င္း ေခါင္းပံုျဖတ္တဲ့အလုပ္ကို တသက္လံုး မလုပ္ဘူး" လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့ အေၾကာင္းေလးပါ။ တကယ့္ အႏုပညာသမား စစ္စစ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကို အထင္အရွား ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ အေခြကေတာ့ "နာရီေပၚမွမ်က္ရည္စက္မ်ား" ျဖစ္ၿပီး အဆိုေတာ္ကေတာ့ အားလံုးသိတဲ့ "ထူးအိမ္သင္" ပါ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ အေဖသြားရာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း စိုးလြင္လြင္ရဲ႕ လက္တြဲေဖၚ ေတးေရးဆရာေတြ ျဖစ္လာမယ့္ ညီညီသြင္၊ ညီညီစံတို႔နဲ႔ ရန္ကင္း ၁၂ လံုးတန္းထိပ္က စုရပ္ေလးမွာ ေတြ႔ဆံုျဖစ္ၾကတာ၊ သူရဲေကာင္း တို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသား ေတးစု ထြက္လာတာ၊ ေခတ္ကာလ မတည္မျငိမ္ အေနအထားထဲမွာ သီခ်င္းေကာင္းေလးေတြ ပါရဲ႕သားနဲ႔ အေခြက ထင္သေလာက္ မေအာင္ျမင္ခဲ့တာ၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔အိမ္ကို ေအာင္ရင္ ထူးအိမ္သင္တို႔ ေရာက္လာတတ္တာ၊ ညီညီသြင္ရဲ႕ "မင္းမရွိရင္ အသက္မရွင္ခ်င္ဘူး အခ်စ္ရယ္ မေန႔က ငါေသဆံုးသြားခဲ့…" ဆိုတဲ့ စာသား အဆန္းေလးကို ၾကားၾကားခ်င္း ႏွစ္သက္ သြားရတာ… စတဲ့ အေၾကာင္းေတြ အျပင္ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစု အေျခအေနေလးေတြကိုပါ စီစီရီရီ ေရးျပထားတာမို႔ စာေရးသူဟာ ငယ္ေပမယ့္ အေတာ္မွတ္မိတဲ့သူပဲ လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရပါတယ္။
ကစားစရာေတြဆို ဘယ္ေလာက္ေစ်းၾကီးၾကီး ဝယ္ေပးတတ္တဲ့ အေဖတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ကို ျပန္ေျပာျပတဲ့အခါ သားကို လက္ဆြဲလို႔ ပန္းဆိုးတန္းနားက စတိုးဆိုင္မွာ ကစားစရာ ဝယ္ေနတဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လာေစပါတယ္။ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ ဓါတ္ပံု ဝါးဝါးေလးမွာေတာင္ သားအတြက္ ကစားစရာ ဆင္ေပးေနတဲ့ စိုးလြင္လြင္ရဲ႔ အျပံဳးကို တိတိပပ ပံုေဖၚလို႔ရခဲ့ပါတယ္။ သမီးငယ္ ေရႊအိမ္စည္ေလးကေတာ့ အရုပ္အၾကီးၾကီး တစ္ခုကို ေပြ႔ပိုက္ရင္း ျပံဳးေပ်ာ္လို႔။
အေဖက သားကို သြားေလရာ ေခၚသြားတတ္တယ္၊ သီခ်င္းသြင္းတဲ့ စတူဒီယိုေတြ၊ စတိတ္ရွိဳးေတြ ေခၚသြားဖို႔ လိုတယ္ဆို ေက်ာင္းဖ်က္ျပီး ေခၚသြားတတ္တယ္ တဲ့။ အဲဒီေနာက္ ရသမွ် ပိုက္ဆံေတြကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္တစ္လံုးထဲ ထည့္ထားျပီး သားအဖ သံုးေယာက္ အတူတူေနခဲ့ၾကတဲ့ ေပ်ာ္စရာ ေန႔စြဲေတြ အေၾကာင္း၊ အင္းလ်ားလိတ္မွာ သြားစားၾကတဲ့ ေန႔စြဲေတြ ရွိသလို စားစရာမရွိတဲ့ ေန႔ေတြနဲ႔ အိမ္နားက ထမင္းဆိုင္မွာ အေၾကြးစားရတဲ့ေန႔ေတြ ရွိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ သားအဖ သံုးေယာက္ အဲဒီလိုေနခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ဘူး တဲ့။ စာေရးသူနဲ႔ ထပ္တူ ခံစားရတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြပါ။ ျပန္လည္ရွာေဖြလို႔ မရ၊ ဘာနဲ႔မွ အစားထိုးလို႔ မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ…
"မိုးေရစက္ေတြလိုပဲ ေလထဲ ေမ်ာလြင့္ပါ… ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ေတြ လွဳပ္ရွား…" ဆိုတဲ့ မာနမ်က္ႏွာ သီခ်င္းကို ေရးတုန္းက အျပင္မွာ မိုးဖြဲေလးေတြ က်ေနခဲ့တာ၊ အဲဒီသီခ်င္းကို တီးၾက ဆိုၾက အသံသြင္းၾကခ်ိန္က ေစာဘြဲ႕မွဴးနဲ႔ ခ်စ္စမ္းေမာင္ ပါဝင္ခဲ့တာ။ မာနမ်က္ႏွာ အေခြြ ေအာင္ျမင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စာေရးသူ ေမာင္ေဒဝ ေလးတန္း ပထမအစမ္း စာေမးပြဲ က်ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ... ဆိုတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မ ရယ္မိတယ္။ ေလးတန္းကေလးရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲ သယ္ပိုးထားရတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြ မ်ားလွခ်ည့္လို႔လည္း ေတြးမိျပန္ပါတယ္။
သူ႔အေဖ ေရးခဲ့တဲ့ တခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းေလးေတြကိုလည္း သူ႔စာထဲမွာ ဖတ္ရတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မရတဲ့ ငယ္ခ်စ္ဆိုတာ လူတိုင္းမွာ ရွိမယ္ မဟုတ္လား… ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေရးခဲ့တဲ့ "ငယ္သူမို႔" ၊ ဘဝေရး မေျပလည္တဲ့အတြက္ ခ်စ္သူနဲ႔ ရင္မဆိုင္ရဲခဲ့တဲ့ ေဝဒနာကို ေဖၚညႊန္းတဲ့ "ရင္ဆိုင္စရာ စြမ္းအား မရွိေတာ့လို႔ပါ" ၊ သူ႔ကို သိပ္ခ်စ္ျပီး သူကလည္း သိပ္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္ဇနီးအတြက္ ရည္ရြယ္ခဲ့တဲ့ "မွန္တာေျပာရင္ သစၥာ…" စတဲ့ သီခ်င္းေတြ အေၾကာင္း ဖတ္ရေတာ့ စာဖတ္ရင္း စာေရးေနရင္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႕သီခ်င္းေတြကို သတိတရ နားေထာင္ရျပန္ပါတယ္။
လြမ္းေဆြးရတဲ့ ေန႔တခ်ိဳ့မွာ ေျဖစရာ ရွာၾကည့္ရင္း
ဒီသီခ်င္းဟာ မင္းအတြက္ ျဖစ္လာတယ္...
ေသာက တခ်ိဳ႕တဝက္ကို ေျဖေဖ်ာက္ေပးစြမ္းရွိလို႔လည္း
ဒီသီခ်င္းအတြက္ မင္းကို ေက်းဇူးပဲ... ...
(စိတ္ေျဖသီခ်င္း)
မခြဲဘူးအခ်စ္ေရ… မခြဲဘူး အသက္ေရ…
စိေႏၵျမတ္ဘုရား ဆုပန္ေျခြလို႔သာ
အလြမ္းပန္းပြင့္ေတြ ေပးဆက္ရင္းသာ
အဆင္ေျပၾကဆံုး တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ကမၻာမွာ…
(နမိတ္)
ပိုးခ်ည္မွ်င္ လြန္းရက္ကန္းတင္ အကြက္လွလွလိမ္းျခယ္
ထားသစၥာခိုင္ေစဦး ရြက္လူးပ်ိဳငယ္
ဘဝပံုကာခ်စ္ၾကစို႔ကြယ္ တိုးရစ္ပတ္အခ်စ္ႏြယ္
စိမ္းလဲ့ေရၾကည္ေစဦး ခ်စ္ၿပံဳးစီျခယ္…
(ခ်စ္ျပံဳးစီျခယ္)
***
အဲဒီေနာက္ ခိုင္ထူးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တြဲအေခြ "ထားရစ္ခက္ ေနခဲ့ေတာ့မယ္ " အတြက္ သီခ်င္းေတြ သြင္းတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရတယ္။ တစ္ည စတူဒီယိုတစ္ခုကေန သီခ်င္းသြင္းၿပီး အျပန္ ကားေမာင္းလာရင္း အင္းလ်ားေရာက္ေတာ့ ဆီကုန္သြားတာနဲ႔ ကားကို ရပ္ထားခဲ့ျပီး အိမ္ျပန္ အိပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း ဖတ္ရေတာ့ အင္း… လုပ္ေတာ့မယ္ လို႔ ေတြးရင္း ျပံဳးမိတယ္။ တကယ္ကို ရိုးရိုးသားသား စိတ္ရွင္းရွင္း လူတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲ ေတြး၊ ဒီလိုပဲ ျပဳမူလိမ့္မယ္ဆိုတာ နည္းနည္းမွ ယံုမွားသံသယ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဆီကုန္တယ္ ေမာင္းမရေတာ့လို႔ ထားခဲ့တယ္ေပါ့။ ေခတ္ကာလကလည္း ေကာင္းေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မွာ ကားကို အလံုးအထည္မပ်က္ ဒီတိုင္း ျပန္ေတြ႔ရတယ္ တဲ့။
၁၉၉၀ မွာ ေမာင့္မ်က္ရည္ဝိုင္း… ထြက္တယ္။ ေမာင့္မ်က္ရည္ဝိုင္း က ကိုင္ဇာေရးျပီး စိုးလြင္လြင္ ဆို၊ အင္မတန္ နာမည္ေက်ာ္ သြားခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္မတို႔ ေက်ာင္းေတြပိတ္ျပီး နားေနရတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ သီခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီး နားေထာင္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အဲဒီအေခြထဲက သီခ်င္းေတြ အကုန္လံုးကို စြဲလမ္း ႏွစ္သက္ခဲ့တာ မွတ္မိေနပါတယ္။ မ်က္လံုးရိုင္း၊ ရက္စက္တယ္၊ ေဝးေဝးမသြားပါနဲ႔၊ ခေရ… သီခ်င္းေကာင္းေလးေတြ အမ်ားၾကီးပါတဲ့ အေခြေလးပါ။ အၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းကေတာ့ အလြမ္းရင့္ လြမ္းမျပယ္…။
အေနအထိုင္ေတြ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလို႔ ရင္မွာ နာက်င္တယ္…
ေစတနာေတြ လမ္းခင္းလည္း လွမ္းေလွ်ာက္မလာခဲ့
ဝမ္းနည္းတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္မယ္…
(အလြမ္းရင့္ လြမ္းမျပယ္)
စာေရးသူဟာ သူ႔ရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္အေၾကာင္းကို ပံုေဖၚရာမွာ ဆံပင္ညွပ္ရင္ အင္းလ်ားလိတ္မွာ ညွပ္တာက အစ ေသာက္ေရဆို Evian မွ ေသာက္တာ၊ ဂ်င္းဂ်ာကင္ကို မခြ်တ္တမ္းဝတ္တတ္တာ ဆိုတာမ်ိဳးအထိ အေသးစိတ္ပါတယ္။ ေမြးေက်းဇူး ေကြ်းေက်းဇူးေတြေတြထက္ ပိုတဲ့ အေဖတစ္ေယာက္လို႔လည္း အရိုးရွင္းဆံုး ရည္ညႊန္းထားပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ အမွတ္အသားေတြ။
ေနာက္ေတာ့ ၁၉၉၃ မွာ ကာရန္သစ္ အေခြထြက္လာ၊ ရွိဳးေတြအမ်ားၾကီး ဆိုရ၊ မိသားစုေရးရာေတြ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ခဲ့ရ၊ အေဖနဲ႔ တကြဲတျပား ေနခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြအေၾကာင္း၊ အေမနဲ႔ ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေဖလာေခၚတဲ့အခါ သားအဖတေတြ ေလွ်ာက္လည္ၾက မုန္႔ေတြဝယ္စားၾက ေပ်ာ္ရႊင္ၾကရတဲ့ အေၾကာင္း၊ သားအဖႏွစ္ေယာက္ အျပင္သြားရင္း ကားတိုက္မိမလိုျဖစ္ေတာ့ အေဖက သူ႔ကို တြန္းထုတ္လိုက္တာ၊ အေဖကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ကားေရွ႕မွာ ပြန္းပဲ့ ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ လဲက်ေနခဲ့တာ တဲ့။ ကံေကာင္းလို႔…။ အဲဒါေတြအျပင္ ဘယ္ေနရာသြားသြား ဘာကိစၥေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဆိုေတာ္ စိုးလြင္လြင္ရဲ႕သား လား ဆိုျပီး ကူညီတတ္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြအေၾကာင္းကိုလည္း မေမ့မေလ်ာ့ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။
စာေရးသူက "ကြ်န္ေတာ့အေဖဟာ ဘဝမွာ အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္ပီသစြာ ေနထိုင္သြားခဲ့တယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အႏုပညာ မာန္မာနလည္း အလြန္ၾကီးခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဆတ္ဆတ္ထိ မခံပါဘူး။ သိတဲ့သူေတြလည္း သိျပီးသားမို႔ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ သူဟာ တကယ္ပဲ သူ႔အတြက္ေရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ပါ မိုးေကာင္းကင္ကို ဖြင့္ေပးသြားခဲ့တယ္” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔ရဲ႕ စာကို အဆံုးသတ္ပါတယ္။
ကြယ္လြန္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူေရးခဲ့တဲ့ မူပိုင္သံစဥ္နဲ႔ ေကာ္ပီသီခ်င္း အပုဒ္ ေလးရာ ေက်ာ္ ခ်န္ခဲ့သူ၊ ေကာ္ပီကေတာ့ ေရးခိုင္းတဲ့သူရွိလို႔ ေရးခဲ့ဟန္တူေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ေတာ့ ေကာ္ပီ တစ္ခါမွ မဆိုခဲ့သူ၊ ဝတၳဳတို ဝတၳဳရွည္ ေတြနဲ႔ ကဗ်ာေတြလည္း ေရးခဲ့သူ၊ အႏုပညာသမား ပီသစြာ ေနထိုင္ ရွင္သန္ခဲ့သူ၊ သူ႔အတြက္ေတာ့ အေဖဟာ မိုးေကာင္းကင္ကို အလွပဆံုး ဖြင့္ေပးခဲ့သူ… စိုးလြင္လြင္။
သက္ေဝ
(၁၃ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၉)
မွတ္ခ်က္ - အဆိုေတာ္ စိုးလြင္လြင္ရဲ႕သား စာေရးသူ ေဒဝရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ကို ဖြင့္ေပးခဲ့သူ စာအုပ္ကို သူ႔ရဲ႕ အားေပး တိုက္တြန္းမွဳနဲ႔ ျပန္လည္ခံစား ေရးသားပါတယ္။ ဒီစာ စ ေရးေနျပီ ဆိုေတာ့ ေမာင္ေဒဝ က ေျပာတယ္၊ ႏွလံုးသားနဲ႔ ေရးပါ အမ တဲ့။ ကြ်န္မ သူေျပာတဲ့အတိုင္း ႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစား ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment
အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...