တေန ့တာ ဒိုင္ယာရီ

၆ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ အိပ္ပုတ္ေလး.. ထေတာ့.. ထေတာ့.. တဲ့။ ႏႈိးေနၿပီ..။
၀ါး.. မနိပ္ပါလား.. အိပ္ရာက ထဖို ့ဆို ဘယ္လိုပ်င္းမွန္းမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လဲ အိပ္ေရးထက္ စားေရးခက္ ဆိုသလိုပါဘဲ…။ ထမွ.. ထမွ…။ အလုပ္မရွိ အစားမရွိ လို ့ ခဏခဏ ေနာက္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို သတိရၿပီး ျပံဳးၿဖဲၿဖဲျဖစ္သြားမိ။ ဒါေပမယ့္ ခဏေလာက္ေတာ့ ဆက္ႏွပ္လိုက္အံုးမယ္ကြယ္..။

၆ နာရီ ၅၀ မိနစ္ ။ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက သစ္ပင္ေပါက္စကေလးေတြကို ေရနဲနဲေလာင္း..။ တစ္ကိုယ္ေရ သန္ ့ရွင္းေရးေတြ ဘာညာ ဘာညာေတြလုပ္..။ ေရခ်ိဳး..။ ဒီေန ့႐ံုးကို ဘာ၀တ္သြားရပါ့မလဲ လို ့ပါ တစ္ဆက္တည္း စဥ္းစား..။ ေခါင္းမ်ားေတာင္ ေျခာက္ရပါဘိေတာ့…။

၇ နာရီ ၂၀ မိနစ္ ။ ။ သိပ္လွသြားၿပီလို ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေက်နပ္ အားရသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေပါက္ထြက္ေတာ့မတတ္ အထပ္ထပ္ ၾကည့္ထားတဲ့ မွန္ေ႐ွ ့ကခြာ…။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူက ထမင္းစားပြဲမွာ ေကာ္ေကာ္ ႏွစ္ခြက္နဲ ့ ေပါင္မုန္ ့ေတြနဲ ့ ဟီးဟီး.. အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနၿပီေပါ့…။ မစားခင္ ဘုရားကို ဘိုဆန္ဆန္ဘဲ Coffee နဲ ့ ေပါင္မုန္ ့ကပ္ရင္း ဘုရားရွိခိုး..။ ဘာဆုေတြေတာင္းေသးလဲ.. ဟုတ္လား..။ ဟင့္အင္း... မေျပာျပဘူး..။

၇ နာရီ ၃၅ မိနစ္ ။ ။ မုန္ ့စားေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းဘဲေပါ့.. ေလာေနၿပီ။ ဒီေန ့ ႐ံုးမွာ အစည္းအေ၀းရွိတယ္တဲ့၊ ျမန္ျမန္စားေနာ္ တဲ့၊ အိပ္ပုတ္လိုက္တာကလဲ လြန္ေရာဘဲ တဲ့…။ စကားမစပ္.. သူက အၿမဲတမ္း မနက္ဆို ၆ နာရီဆို ထ.. ေရမိုးခ်ိဳး.. TV မွာလာတဲ့ သတင္းေတြၾကည့္.. Breakfast အဆင္သင့္ျပင္ၿပီး ေစာင့္ေနက်..။ လိမၼာတယ္ေနာ္… ဟီဟိ..။ (ၾကံဳၾကြား…)

၇ နာရီ ၅၀ မိနစ္ ။ ။ စားၿပီးေတာ့မွ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုး… ညကထဲက အဆင္သင့္ျပင္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအိပ္ကို ဆြဲၿပီး အိမ္ကထြက္ၾကတယ္..။ ကံေကာင္းတာတစ္ခုက ႏွစ္ေယာက္စလံုး အလုပ္သြားရတဲ့ ေနရာက မနီးမေ၀းေတြမို ့ အသြားအျပန္ အတူတူ သြားလို ့ရတာေပါ့..။

၈ နာရီ ၂၀ မိနစ္ ။ ။ ႐ံုးေရာက္ေတာ့ အလုပ္ေတြက စားပြဲေပၚမွာ ကိုယ့္ထက္အရင္ေစာၿပီး မိန္ ့မိန္ ့ၾကီး ေနရာယူေနၾကၿပီ..။ ဘာမွ စမလုပ္ေသးခင္ Computer အရင္ဖြင့္ G Talk နဲ ့ MSN Messenger ကို Sign In အရင္လုပ္..။ Class 95 FM ကို ခပ္တိုးတိုးဖြင့္..။ ဘုရားစူးပါ.. ဒီေန ့ သက္ေ၀ အလုပ္ အရမ္း အရမ္းကို မ်ားမွာမို ့လို ့ ဒါေတြကို ေစာေစာစီးစီးၿပီးေအာင္ အရင္ၾကိဳလုပ္ထားတာပါ။ ဝီရိယေလ… ဝီရိယေပါ့..။ တစ္မ်ိဳးမထင္ၾကပါနဲ ့ေနာ္…။

၈ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ Pantry ကိုသြား.. လမ္းမွာ ဟိုလူ ဒီလူေတြနဲ ့ ဟိုေျပာ ဒီေျပာေတြေျပာ.. Coffee Mug ခပ္ၾကီးၾကီးနဲ ့ Coffee က်က် တစ္ခြက္ေဖ်ာ္.. (ေသာက္ႏိုင္လွခ်ည္လားလို ့ မေမးပါနဲ ့.. တစ္ေန ့လံုးစာပါ..) ။ ေသာက္ေရဗူးထဲကို ေရျဖည့္ ၊ အသားအေရ ႏူးညံ့ ေခ်ာေမြ ့စိုေျပ လွပဖို ့အတြက္ တစ္ေန ့ကို ေရ ၁ လီတာေလာက္ေတာ့ အနဲဆံုး ေသာက္ရမယ္ လို ့ စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ထားတယ္ေလ..။ စည္းကမ္းလိုက္နာ ေဘးကင္းကြာ မဟုတ္လား…။ အိုး… ဟို Admin က တ႐ုပ္မက ဒီေန ့ အလွေတြ ေတာ္ေတာ္ျပင္လာပါ့လား..။ မဟုတ္မွလြဲေရာ.. ဒီညေန ရီးစားနဲ ့ ခ်ိန္းထားလို ့ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဟြန္း.. ႐ုပ္ကိုက…။ ေအာင္မယ္.. ဟိုေခါင္းၿမီးျခံဳကလဲ ဒီေန ့ အေစာၾကီး ေရာက္ေနပါေပါ့လား..။ ခါတိုင္းဆို အေၾကာင္းမ်ိဳးစံုနဲ ့ အၿမဲေနာက္က်တတ္တာ။

၁၀ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ တလစပ္၀င္လာတဲ့ တယ္လီဖုန္းေတြ ေျဖရင္း.. လက္ကလဲ အဆက္မျပတ္လႈပ္ရွား၊ ေခါင္းထဲကလဲ စဥ္းစား..၊ ေမာ္နီတာကိုလဲ ျပဴးၿပဲၿပီးၾကည့္..။ Design တစ္ခုရဖို ့ ဒီပစၥည္းကို ဟိုနားေလးေရႊ ့ၾကည့္လိုက္.. ဟိုပစၥည္းကို ဒီနားေလးပို ့့ၾကည့္လိုက္နဲ ့ လုပ္လိုက္ရတာ.. လူကို ေမာလို ့..။ ေတြးမိတယ္.. ေၾသာ္.. ဘ၀.. ဘ၀.. ၾကြက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ ဘ၀ ပါလားေနာ္လို ့..။ (ၾကြက္ = Mouse)

၁၁ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ ေရေသာက္ဖို ့ေမ့ေနတာ.. သတိရေတာ့ ကဗ်ာကရာ ေသာက္ရတယ္။ ဟဲ့.. ပလုတ္တုတ္… Taskbar မွာ လိေမၼာ္ေရာင္ေလးေတြ ပလပ္ ပလပ္နဲ ့ ေပၚေနပါလား..။ MSN က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေခၚေနတာ..။ ဘယ္သူမ်ားလဲ ဆိုေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုး စားပြဲက ကိုယ့္ Colleague.. ေန ့လည္စာ ဘယ္သြား၊ ဘာစားၾကမလဲတဲ့.. ေမးေနတာ။ တယ္လဲ ၀ီရိယ ေကာင္းေနၾကပါလား လို ့ေတြးၿပီး ရယ္မိေသး..။ ရယ္လိုက္တာ အသံပါထြက္သြားလို ့ သူလွည့္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ေစာင္းထိုးတာကို မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တယ္။ ခပ္တည္တည္ဘဲ ဆရာ..။

၁၂ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ စားမည္.. ၀ါးမည္..။ Slice Fish Bee Hon လို ့ေခၚၾကတဲ့ ၾကာဆံနဲ ့ ငါးနဲ ့ ျပဳတ္ထားတဲ့ ျဖဴဖ်က္ဖ်က္ ေပါ့႐ႊတ္႐ႊတ္ အျပဳတ္ကိုေသာက္..။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အင္းေလးကို အေျပးသြားၿပီး ေၾကးအိုးကေလးေသာက္ခ်င္၊ ဘူးသီးေၾကာ္ေလး စားခ်င္တာေပါ့ေလ…။ ဒါေပမယ့္လဲ… ဆႏၵေတြကို ၿမိဳခ်ထားရတာ…။ ရင္ဘတ္ တစ္ခုလံုးနဲ ့ အျပည့္...။

၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္ ။ ။ ႐ံုးကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ရတုန္းရခိုက္ အခ်ိန္ေလးကို အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်…။ ဘာလုပ္သလဲ သိခ်င္တယ္မဟုတ္လား..။ ဟဲဟဲ.. ဘာရွိရမွာတုန္း..။ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လည္တာေပါ့..။ ဒီေန ့ တန္ခူး ဆီမွာလဲ အသစ္တင္ထားတယ္.. ေမာင္နဲ ့ ကြ်န္မ တဲ့..။ ေရးထားလိုက္တာ.. ခ်စ္စရာ..။ မပန္ ကလဲ ဘာတဲ့... သေကၤတမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္ဆိုဘဲ.. ။ ေတြးမိပါတယ္… မပန္က ႏႈတ္စကားၾကားမွ ယံုလိုသူ တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာပါ လို ့…။ ေၾသာ္.. ႏုစံ ရဲ ့Totoro ကို ဖတ္ၿပီးေတာ့လဲ အဲဒီ ခ်စ္စရာ ေမြးပြေကာင္ကို လိုခ်င္တဲ့ ေလာဘစိတ္ေတြက ရင္ထဲမွာ တဖြားဖြား..။ သူတို ့ဆီမွာ Comment ေတြ ၀င္ေရး..။ အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့… လုပ္ငန္းျပန္စဖို ့ အခ်ိန္ေတာ္ၿပီမို ့…။

၂ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ ဗိုက္ေတြေလးၿပီး ၾကီးစိုးစျပဳလာတဲ့ အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြကို ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ပို ့ထားတဲ့ အခ်ဥ္ထုတ္ေတြနဲ ့ ၾကိဳးစားပမ္းစားေျဖေဖ်ာက္..။ ဒီ့ထက္နဲနဲ ပိုဆိုးလာရင္ ႐ံုးထဲမွာ.. ဟိုအခန္းေလွ်ာက္ ဒီအခန္းေလွ်ာက္နဲ ့ လမ္းနဲနဲသလား.. ဟိုလူ ဒီလူေတြနဲ ့ ေလနဲနဲေပါ…။ မဆိုးဘူး.. အလုပ္ျဖစ္တယ္..။ အိပ္ခ်င္ေျပသြားၿပီ။

၃ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ ပ်င္းရိေလးကန္.. အခ်ိန္ေတြက ကုန္ခဲလြန္း..။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလာေအာင္ ဘာအေၾကာင္းေတြးရပါ့…။ ဟိုမိန္းမႏွစ္ေယာက္ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ စေနေန ့ Orchard သြားၾကရေအာင္လို ့ လွမ္းခ်ိန္းမလို ့ စဥ္းစားမိ..။ အိုး.. မျဖစ္ဖူး.. မျဖစ္ဖူး.. ဒီစေနမွာ သြားစရာတစ္ခု ခ်ိန္းထားတာ ခပ္ျမန္ျမန္သတိရလိုက္တယ္..။ မဟုတ္ရင္ မအားဘဲနဲ ့ ရွည္ကဲၿပီး သူတို ့ကို ခ်ိန္းရသလားလို ့ ေရႊစိတ္ေတာ္ေတြ ေကာက္ၾကအံုးမွာ..။

၅ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ ျပန္ရေတာ့မယ္..။ ရာသီဥတုကေတာ့ အားသစားသမားေတြ အၾကိဳက္ပါဘဲ..။ မိုးမရြာ.. ေနမပူ.. မေအးလြန္း.. မပူလြန္း..။ ေဘးနားက Colleague ေတြအားလံုးလဲ Coffee ပန္းကန္ေတြ ေဆးတဲ့သူနဲ ့ ၊ ေခါင္းၿဖီးတဲ့သူနဲ ့ ၊ အလွေတြ ျပန္ျပင္ေနၾကတဲ့သူနဲ ့ ျပန္ၾကဖို ့ျပင္ေနၾကၿပီ…။ ေရး.. ေရး… အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္…။

၆ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ ဒီေန ့႐ံုးမွာ ပင္ပန္းလိုက္တာ.. ထမင္းေတာင္ စားခ်င္စိတ္ မရွိပါဘူးလို ့ သနားစရာ႐ုပ္ေလးနဲ ့ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဒါဆိုရင္ အျပင္မွာ သြားစားၾကမယ္ေလတဲ့…။ ဟီး.. ဒီစကားကို ေစာင့္ေနတာ လို ့ေတာ့ မေျပာျဖစ္လိုက္ပါဘူး..။ စိတ္ေျပာင္းသြားမွာစိုးလို ့..။ ဒါဆို ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးမွ..။

၉ နာရီ ၃၀ မိနစ္ ။ ။ ဘေလာ့ဂ္ေတြထဲကို လည္လည္သြားရန္ အခ်ိန္အခါသင့္ၿပီမို ့..။ အသစ္ေရးဖို ့ကေတာ့ ေခါင္းထဲက ဘယ္လိုမွ စဥ္းစားလို ့မရ..။ အၾကံတံုး ဥာဏ္တံုး.. ဘာဆို ဘာတစ္လံုးမွ မထြက္လာ..။ သူမ်ားေတြ ေရးထားတာေတြဘဲ ဖတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ လိုက္ဖတ္ေနလိုက္တာ.. ၁၁ နာရီကို ဘယ္လို ထိုးသြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္..။

၁၁ နာရီ ၁၀ မိနစ္ ။ ။ ဘုရား႐ွိခိုး..။ ကြန္ျပဴတာပိတ္..။ မီးေတြပိတ္..။ အိပ္ၿပီဗ်ိဳ ့….။ Good Night...!!! သူကလား.. သူက အိပ္ေနတာ ၾကာလွေပါ့…။ တကယ္ေျပာတာပါ…။

အင္း.. ေနာက္တစ္ေန ့လဲ ထံုးစံအတိုင္း ပံုစံခြက္ထဲကအတိုင္း အခ်ိန္ဇယားေတြအတိုင္း စက္႐ုပ္လူသားေတြလို က်င္လည္ လႈပ္ရွားရအံုးမွာပါလား လို ့ေတြးေတြးၿပီး ေမာ…။ ေမာေနလို ့ေတာ့ျဖင့္လဲ မၿပီးေသး…။ ဘ၀ဆိုတာ.. ဒီလိုပါဘဲေလ လို ့.. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ႏွစ္သိမ့္ရင္း…။

၀န္ခံခ်က္ ။ ။ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ တစ္ညက Bridget Jone’s Diary ၀တၳဳကို ျပန္ဖတ္ရင္း ဖန္တီးထားေသာ ပိုစ့္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။