အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ ့ ကို ေအာင္သာငယ္ ရဲ႕ Tag ကို ေရးဖို႕ စဥ္းစားေနရတာ ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ေတြ ၾကာသြားတယ္…။ စဥ္းစားေနရတယ္ဆိုလို ့ အခ်စ္မရွိသူ၊ မခ်စ္တတ္သူ တစ္ေယာက္လားဆိုေတာ့လဲ… မဟုတ္ျပန္ပါ..။ အဲဒီလို ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတြ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္ နားလည္ထားသလို ကိုယ္တိုင္ ခံယူထားသလို ႐ိုး႐ိုး ရွင္းရွင္းဘဲ ေရးဖို႕ စဥ္းစားလိုက္ပါတယ္..။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါေနာ္…။
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ…
ေလာကၾကီးမွာရွိၾကတဲ့ လူသားတိုင္း မကင္းၾကတဲ့ အရာတစ္ခု…
အဲဒီ အခ်စ္ေၾကာင့္ လူေတြ ရဲ ့ စိတ္ေတြ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းၾကရသလို အဲဒီ အခ်စ္ေၾကာင့္ဘဲ လူေတြရဲ ့ စိတ္ေတြ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းၾကရတယ္…။ တစ္္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ခ်စ္လာၾကတဲ့အခါမွာ အခ်စ္ေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးၾကရသလို တစ္ခါတစ္ရံမွာ အခ်စ္ေၾကာင့္ ပူေလာင္လွတဲ့ ေသာကေတြကိုလဲ ခံစားတတ္ၾကရတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုၾကတဲ့အတြက္ ေလာဘစိတ္ေတြနဲ ့ ပိုပိုၿပီး ေလာင္ၿမိဳက္လာတတ္ၾကတယ္။ ဒီေနရာမွာ သိပ္မခ်စ္တတ္တဲ့ သူေတြနဲ႕ စာရင္ ခ်စ္တတ္တဲ့သူေတြက ပိုၿပီး ခံစားရတတ္တယ္။ ခ်စ္တတ္တာနဲ ့အမွ် စိတ္ေတြ ပိုပို ပင္ပန္းဆင္းရဲ ရတာပါဘဲ…။
ေနာက္ၿပီး အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အခ်စ္မွာ ၅၂၈ ခ်စ္ေမတၱာနဲ ့ ၁၅၀၀ ခ်စ္ေမတၱာ ဆိုၿပီး အၾကမ္းဖ်ဥ္း ခြဲျခားထားၾကတယ္..။ ၅၂၈ နဲ ့ ခ်စ္ၾကရရင္ တစ္ေယာက္နဲ ့ တစ္ေယာက္ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့ စိတ္မရွိတာေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းတယ္လို ့ ဆိုၾကၿပီး ၁၅၀၀ အခ်စ္ကေတာ့ ရယူ ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ေတြေၾကာင့္ အဆေပါင္း မ်ားစြာ ပိုမို ပူေလာင္တယ္လို ့ ဆိုၾကတယ္…။
ကိုယ့္သေဘာအရ ေျပာရရင္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုရင္ ဘယ္နည္းနဲ႕ ခ်စ္ခ်စ္ ခ်စ္မိၿပီ ဆိုတာနဲ႕ ပူေလာင္ရတာဘဲလို ့ ထင္ပါတယ္…။ ၅၂၈ လဲ သူ ့နည္းသူ ့ဟန္နဲ႕ ေတာ့ ပူေလာင္ရတာပါဘဲ… ဒီေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ နဲနဲ ခ်စ္ခ်စ္ မ်ားမ်ား ခ်စ္ခ်စ္ အပူမီးေတြပါ…။ သိရက္နဲ႕ မျဖတ္ႏိုင္တာက ကိုယ္တိုင္က အတၱေတြ အျပည့္နဲ ့ ေလာကီလူသား တစ္ဦးျဖစ္ေနတာကိုး…။ အခ်စ္နဲ ့ ကင္းမွ မကင္းႏိုင္တာ…။ ကိုယ္ဆို မကင္းလိုက္သမွ အဲဒီ ၁၅၀၀ အခ်စ္ကို ပူေလာင္မယ္လို ့ သိသိၾကီးနဲ ့ ေစာေစာစီးစီးကို ကိုယ့္ဘဝထဲ ဆြဲေခၚခဲ့မိတာ…။
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူသက္တမ္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အိမ္ေထာင္သက္တမ္းလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ရလာတဲ့ အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာဟာ အတန္အသင့္ တည္ၿငိမ္လာခဲ့ၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားလည္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈေတြနဲ ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၾကည္ၾကည္လင္လင္ အခ်စ္မ်ိဳးေတြနဲ ့ခ်စ္ႏိုင္လာတာမို ့ ပူေလာင္မႈေတြ နဲနဲ ေလ်ာ့သြားသလို ခံစားရပါတယ္။
ကိုင္ဇာရဲ ့ ေရႊရတု အခ်စ္ သီခ်င္းထဲကလို “မင္းဆံပင္ျဖဴျဖဴမွာ စပါယ္ကံုးေလး ပန္ေပးမယ္… အဖိုးၾကီး ငါ့ကို အဖြားၾကီး မင္းက ေမာင္ေတြ ဘာေတြ ေခၚပါအံုး“ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းမ်ိဳးဆိုရမယ့္ အရြယ္ေတြက်ရင္ေတာ့ အခုထက္ပိုၿပီး ေအးခ်မ္းရလိမ့္မယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္မိတာပါဘဲ…။
ကဲ… အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ကို သက္ေဝ နားလည္သလိုေတာ့ ေရးလိုက္ပါၿပီ…။
ဆက္ၿပီး ေရးေစခ်င္တဲ့သူေတြကေတာ့…
အခ်စ္ဆိုသည္မွာ…
ေလာကၾကီးမွာရွိၾကတဲ့ လူသားတိုင္း မကင္းၾကတဲ့ အရာတစ္ခု…
အဲဒီ အခ်စ္ေၾကာင့္ လူေတြ ရဲ ့ စိတ္ေတြ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းၾကရသလို အဲဒီ အခ်စ္ေၾကာင့္ဘဲ လူေတြရဲ ့ စိတ္ေတြ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းၾကရတယ္…။ တစ္္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ခ်စ္လာၾကတဲ့အခါမွာ အခ်စ္ေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးၾကရသလို တစ္ခါတစ္ရံမွာ အခ်စ္ေၾကာင့္ ပူေလာင္လွတဲ့ ေသာကေတြကိုလဲ ခံစားတတ္ၾကရတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုၾကတဲ့အတြက္ ေလာဘစိတ္ေတြနဲ ့ ပိုပိုၿပီး ေလာင္ၿမိဳက္လာတတ္ၾကတယ္။ ဒီေနရာမွာ သိပ္မခ်စ္တတ္တဲ့ သူေတြနဲ႕ စာရင္ ခ်စ္တတ္တဲ့သူေတြက ပိုၿပီး ခံစားရတတ္တယ္။ ခ်စ္တတ္တာနဲ ့အမွ် စိတ္ေတြ ပိုပို ပင္ပန္းဆင္းရဲ ရတာပါဘဲ…။
ေနာက္ၿပီး အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း အခ်စ္မွာ ၅၂၈ ခ်စ္ေမတၱာနဲ ့ ၁၅၀၀ ခ်စ္ေမတၱာ ဆိုၿပီး အၾကမ္းဖ်ဥ္း ခြဲျခားထားၾကတယ္..။ ၅၂၈ နဲ ့ ခ်စ္ၾကရရင္ တစ္ေယာက္နဲ ့ တစ္ေယာက္ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့ စိတ္မရွိတာေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းတယ္လို ့ ဆိုၾကၿပီး ၁၅၀၀ အခ်စ္ကေတာ့ ရယူ ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ေတြေၾကာင့္ အဆေပါင္း မ်ားစြာ ပိုမို ပူေလာင္တယ္လို ့ ဆိုၾကတယ္…။
ကိုယ့္သေဘာအရ ေျပာရရင္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုရင္ ဘယ္နည္းနဲ႕ ခ်စ္ခ်စ္ ခ်စ္မိၿပီ ဆိုတာနဲ႕ ပူေလာင္ရတာဘဲလို ့ ထင္ပါတယ္…။ ၅၂၈ လဲ သူ ့နည္းသူ ့ဟန္နဲ႕ ေတာ့ ပူေလာင္ရတာပါဘဲ… ဒီေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ နဲနဲ ခ်စ္ခ်စ္ မ်ားမ်ား ခ်စ္ခ်စ္ အပူမီးေတြပါ…။ သိရက္နဲ႕ မျဖတ္ႏိုင္တာက ကိုယ္တိုင္က အတၱေတြ အျပည့္နဲ ့ ေလာကီလူသား တစ္ဦးျဖစ္ေနတာကိုး…။ အခ်စ္နဲ ့ ကင္းမွ မကင္းႏိုင္တာ…။ ကိုယ္ဆို မကင္းလိုက္သမွ အဲဒီ ၁၅၀၀ အခ်စ္ကို ပူေလာင္မယ္လို ့ သိသိၾကီးနဲ ့ ေစာေစာစီးစီးကို ကိုယ့္ဘဝထဲ ဆြဲေခၚခဲ့မိတာ…။
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူသက္တမ္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အိမ္ေထာင္သက္တမ္းလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ရလာတဲ့ အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ အရာရာဟာ အတန္အသင့္ တည္ၿငိမ္လာခဲ့ၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားလည္မႈ၊ ယံုၾကည္မႈေတြနဲ ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၾကည္ၾကည္လင္လင္ အခ်စ္မ်ိဳးေတြနဲ ့ခ်စ္ႏိုင္လာတာမို ့ ပူေလာင္မႈေတြ နဲနဲ ေလ်ာ့သြားသလို ခံစားရပါတယ္။
ကိုင္ဇာရဲ ့ ေရႊရတု အခ်စ္ သီခ်င္းထဲကလို “မင္းဆံပင္ျဖဴျဖဴမွာ စပါယ္ကံုးေလး ပန္ေပးမယ္… အဖိုးၾကီး ငါ့ကို အဖြားၾကီး မင္းက ေမာင္ေတြ ဘာေတြ ေခၚပါအံုး“ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းမ်ိဳးဆိုရမယ့္ အရြယ္ေတြက်ရင္ေတာ့ အခုထက္ပိုၿပီး ေအးခ်မ္းရလိမ့္မယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္မိတာပါဘဲ…။
ကဲ… အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ကို သက္ေဝ နားလည္သလိုေတာ့ ေရးလိုက္ပါၿပီ…။
ဆက္ၿပီး ေရးေစခ်င္တဲ့သူေတြကေတာ့…
- တန္ခူး (ေလႏုေအး)
- ပန္ဒိုရာ
- ႏုစံ
- မိုးခ်ိဳသင္း
- မသီတာ (Sonata-Cantata)
- ျမတ္ႏိုး
- ကိုဇနိ + မဇနိ (အိုးေ၀)
- မမ ခင္ဦးေမ နဲ ့
- Megumi တို ့ပါ…။
အခ်ိန္ရတဲ့အခါ ေအးေအးေဆးေဆး ေရးေပးၾကေလ... ေနာ္….။
*** သတိတရ Tag ထားတဲ့ အကိုၾကီး ကိုေအာင္သာငယ္ ကိုလဲ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္္…။
မမေရ
ReplyDeleteဒီတခုေတာ႔ ခြင္႔လႊတ္မလား။
စိစစ္ေရးနဲ႔ ျငိမယ္ ထင္တယ္။ :P
ေရးေပးတာ ေက်းဇူးပါ ညီမေရ
ReplyDeleteဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြကေတာ့ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ေတာ့ ဘယ္တူႏိုင္မလဲေနာ
အမေရ... ဒီတခုေတာ့ ဦးေႏွာက္ စာေပစီစစ္ေရးက ပါမစ္မေပးဘူး အမေရ.. သူမ်ားေတြေရးထားတာပဲ
ReplyDeleteအားလံုး တူမွာေပါ့..။
ေက်နပ္ေပးပါ ေနာ္...။
အခ်စ္ဆိုရင္ေၾကာက္လို႔ ေရခဲျခစ္ေတာင္မစားေတာ့ဘူး
ေရခဲမုန့္နဲ့ေရခဲေခ်ာင္းပဲ ေျပာင္းစားလိုက္တယ္ အဟီး
မမက အကုန္ေျပာသြားေတာ့ နိနိတို႔ ဘာဆက္ေျပာရမလဲ ဟင္ :P
ReplyDeleteအမသက္ေဝေရ တက္ဂ္ထားတာကို ေရးထားပါတယ္.. လာဖတ္ပါဦးေနာ္.... Have a nice day!
ReplyDeleteဟယ္.. မသက္ေ၀ေရးထားတဲ့အခ်စ္အေၾကာင္းက တကယ္ေကာင္းတာပဲ အမ။ ၅၂၈ နဲ႔ ၁၅၀၀ အတြက္ ခ်စ္မိျပီဆုိမွ ပူေလာင္ရတာ အတူတူပါပဲေနာ္.. အင္း က်ေနာ့္အတြက္ဆုိရင္ေတာ့ .. ဘယ္လုိေျပာရမွန္းေတာင္ သိေတာ့ပါဘူး အမရာ.. ေရးေပးမယ္ေနာ္.. အမေရ.. လာမည္ ၾကာမည္ေပါ့... :D
ReplyDeleteဟုတ္တယ္ေနာ္.. ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာကို ဖြင့္ရင္ ဖြင့္သေလာက္ က်ယ္ေပမယ့္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ၾကံဳဆံုပံုခ်င္းက မတူနုိင္ေလေတာ့ ကိုယ့္အခ်စ္ကေလးနဲ႔ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနဖို႔ပဲ လုိတယ္ ထင္ပါရဲ.။ :)
ReplyDeleteဟုတ္ကဲ့ရွင့္။ အခုလို သတိတရ TAG ေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္။ သိပ္နားမလည္တဲ့အေၾကာင္းအရာမလို႕ ၊စဥ္းစားျပီး ေရးရမွာမလို႕ ေရးျပီးရင္ အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါမယ္ရွင့္။ :P :P
ReplyDeleteသက္ေ၀ ဆိုတာ အခ်စ္သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ရဲ႕ title
ReplyDeleteေရးၿပီးၿပီ။
ေရးခိုင္းလို႔ ေက်းဇူး။
သက္ေ၀ေရ… ခုတေလာ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္ရွ ုပ္လဲဆို ဘေလာ့ဂ္ေပၚေရာက္တာ ဒီအခိ်န္… ေခါင္းေတြ ေျခာက္ေနေတာ့ ဘာေရးရမွန္းကို မသိဘူး… သက္ေ၀က တက္ဂ္လို္္က္ေတာ့ ေရးစရာ ရသြားတယ္… ေက်းဇူးပါသက္ေ၀ေရ… ဒီညပဲေရးလိုက္မယ္ေနာ္..
ReplyDeleteသက္ေ၀ရဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းေလးက ဖတ္လို ့လဲေကာင္း စံုလဲစံုလင္… ဟုတ္ပါရဲ့ ၅၂၈လဲ ပူတာပဲေလ… သားေလးကို ခ်စ္လြန္းလို ့ပူလို္က္ရတာ… သက္ေ၀ဆံပင္ျဖူျဖူမွာ စံပယ္ကုန္းေလးနဲ ့… လူေတြေရွ ့က် အိမ္က အဖိုးၾကီးတဲ့… ကြယ္ရာက်ေတာ့ ေမာင္တဲ့… ဟုတ္တယ္ဟုတ္… အဲဒီအခါက်ေတာ့ သြားေတြ မရွိေတာ့တဲ့ တန္ခူးကလဲ တုန္ခ်ိခိ်လက္ေတြနဲ ့ သက္ေ၀ဘေလာ့ဂ္ေပၚ ေကာ္မန္ ့ေတြ လာေရးေနဦးမွာ…
သက္ေ၀ေရ… ညက Mood၀င္သြားလို ့ေရးလိုက္တာ ၃ နာရီေလာက္မွ အိပ္ရာ၀င္ျဖစ္တယ္… သက္ေ၀ကို ခ်စ္လို ့အခ်စ္အေၾကာင္းေလး ခ်က္ခ်င္းေရးျဖစ္သြားတယ္…
ReplyDeleteေပါက္ကရေတြ ေရးျပီးေၾကာင္း သတင္းပို႕ပါသည္။ :P :P
ReplyDeleteသက္ေ၀ ေရ- သီတင္းကၽြတ္ျပီေလ။ ထ- ထ..အသစ္ေရးေတာ့။ း)
ReplyDeleteအခ်စ္ အေၾကာင္း ကေတာ့လား..ရပ္ကြက္ထဲ လုိက္ပတ္ ဖတ္ တာ..သီတင္းကၽြတ္ နိဗၺန္ေစ်းက..မုန္႕ဆိုင္ေတြ က် ေနတာပဲ..တေယာက္တမ်ိဳး။
မမသက္ေ၀... သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မုိ႔ လာကန္ေတာ့တယ္.. အဟီး.. :D အခ်စ္အေၾကာင္းေရးေနတာ ျပီးေသးဘူး အမရယ္... :P
ReplyDeleteတစ္ေယာက္နဲ ့ တစ္ေယာက္ ဖြင့္ဆို ယူဆပံုျခင္း မတူညီၾကေသာ္လည္း အေရာင္အေသြး စံုလင္ေသာ ေရာင္စံု ပန္းခင္းၾကီးကဲ့သို ့ လွပေသာ ခ်စ္ျခင္း၏ အနက္ အဓိပၸါယ္မ်ား အတြက္....
ReplyDelete- အမွတ္တရ Tag ထားေသာ ကိုေအာင္သာငယ္...
- ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ေရးေပးၾကေသာ နိနိတို ့စံုတြဲ...
- လွလွေလး ဖြဲ ့ႏြဲ ့တတ္ေသာ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း တန္ခူး...
- ညႊန္းစာႏြဲ ့ ဖြဲ ့လို ့မမွီေသာ ကိုယ္ပိုင္ ဇာတ္လမ္းကေလးကို ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ေသာ မသီတာ (ဟြန္း... )
- သီခ်င္းေလးနဲ ့ အဓိပၸါယ္ေဖၚ ေရးေပးေသာ ႏုစံ...
- ၾကိဳးစားၿပီး ေရးေပးေသာ ညီမေလး Megumi...
- စီစစ္ေရး ၿငိမွာစိုးလို ့ မေရးေပးေသာ္လည္း ခ်စ္ၿမဲ ခ်စ္ေနအံုးမယ့္ ညီမေလး ခ်ိဳသင္း...
- အခ်စ္ကို ေၾကာက္၍ ေရခဲျခစ္ မွ ေရခဲမုန္ ့ ေရခဲေခ်ာင္း ေျပာင္းစားေသာ ျမတ္ႏိုး (ဘာစားစား ခ်ိဳၿပီး ေအးတာကေတာ့ တူတူပါဘဲေနာ္...)
- တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ေရးသီထားၾကေသာ အခ်စ္အေၾကာင္းေတြ လိုက္ေလ့လာေနေသာ မေက...
- ကိုယ့္အခ်စ္ကေလးနဲ႔ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနဖို႔ပဲ လုိတယ္ ဆိုတဲ့ သိဂႌ...
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ ခ်စ္ခင္လ်က္....။