ဝါသနာ

သူငယ္ခ်င္း တန္ခူး (ေလနုေအး) Tag ထားတဲ့ ဝါသနာေလးမ်ား ကို ေရးဖို႕ ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားရပါတယ္။ စဥ္းစားေနရတယ္ဆိုလို႕ ဘာမွ ဝါသနာမပါဘူးလား လို႕ ေမးစရာ အေၾကာင္း ရွိလာတာေပါ့ေနာ္။ အင္း… ကိုယ္လဲ လူေတြထဲက သာမန္လူတစ္ေယာက္ပဲ၊ ဝါသနာေတြကေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ…။ သို႕ေသာ္ ပထမဆံုး ကိုယ္စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ဝါသနာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အနက္ အဓိပၸါယ္ကိုပါ။

ဝါသနာ ဆိုတာ ဘာလဲ…

လြယ္လြယ္ကူကူေျပာရရင္ ဝါသနာ ဆိုတာ Hobby ေပါ့ေနာ္…။ Hobby ဆိုတဲ့ စာလံုးကို Dictionary မွာရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ “an activity or interest pursued for pleasure or relaxation and not as a main occupation“ လို႕ ေရးထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒါကို “ကိုယ့္ရဲ႕ အဓိက အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း မဟုတ္တဲ့၊ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ကို အပန္းေျပေစတဲ့ စိတ္၀င္စားမႈတခု” လို႕ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ဘာသာျပန္ၾကည့္ပါရေစ။

အခု လက္ရွိ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ္ ဝါသနာပါတာကို ကိုယ္လုပ္ခ်င္ၾကေပမယ့္ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတို႕ေဘာင္ နဲ႕ သမုဒၵရာ ၀မ္းတထြာေတြ အတြက္ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ကိုယ္ တကယ္ လုပ္ခ်င္တာေတြထက္ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာေတြကိုသာ အေလးေပးေနရၿပီး ကိုယ့္ဝါသနာကို သိပ္ေရွ႕တန္းမတင္ႏိုင္ၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါလဲ သဘာဝက်ပါတယ္။ ကိုယ္ ဝါသနာ ပါတာကိုသာ လုပ္ရရင္ ေအာင္ျမင္မွာ… အခုလုပ္ေနတဲ့အလုပ္က ဝါသနာမပါလို႕ မေပ်ာ္ဘူး… ဝါသနာက တျခား အခုလုပ္ေနရတာက တျခား… စတဲ့ စကားေတြကိုလဲ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆီက ၾကားၾကားေနရတယ္…။ ဒါကေတာ့ ဝါသနာ ဆိုတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ တြင္က်ယ္ပံု ပါ။

ဒီေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ…
ကိုယ့္ရဲ႕ ဝါသနာ အေၾကာင္းကို ျပန္ဆက္ရမယ္ ဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ အဓိက အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း အလုပ္ မဟုတ္တဲ့ ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ကို အပန္းေျပေစတဲ့ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ ဝါသနာေတြဟာ ဘာေတြမ်ားပါလိမ့္ လို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီအခါမွာ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မရွိလွတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာ ကိုယ္ ဘယ္အရာေတြကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ျဖစ္ပါလိမ့္ ဆိုတာကို အရင္ စဥ္းစားဖို႕ ျဖစ္လာပါတယ္။

* * * * * *

ငယ္ငယ္ကထဲက အားလပ္ခ်ိန္ေတြတိုင္းမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ျဖစ္တာကေတာ့ စာဖတ္တာ ပါပဲ။ ေက်ာင္းပိတ္လို႕ အားသမွ် အခ်ိန္ေတြတိုင္းမွာ အိမ္က စာအုပ္စဥ္က ရွိရွိသမွ် စာအုပ္ေတြကို ဖတ္တယ္။ ျမန္မာ စြယ္စံုက်မ္းက စလို႕ ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ဘ၀တသက္တာ အေတြးအေခၚ မွတ္တမ္းလို စာအုပ္မ်ိဳး၊ ဆရာ ျမသန္းတင့္ရဲ႕ ေလရူးသုန္သုန္၊ ဆရာ ေမာင္ထင္ရဲ႕ ငဘ၊ မၾကည္ေအးရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ျမနႏၵာ၊ တကၠသိုလ္ ျမစိမ္း ရဲ႕ တိုင္းမင္းၾကီး သမီး၊ စမ္းစမ္းႏြဲ႕ (သာယာဝတီ) ရဲ႕ ကိုကို ကံရာဇာ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလးရဲ႕ သူလိုလူ၊ သူမ၊ ေတြးတစိမ့္စိမ့္၊ ဆရာ သိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ေတြ… စံုလို႕ စံုလို႕ပါပဲေလ။

စာအုပ္စဥ္ေပၚက ဖတ္လို႕ရသမွ် ျမန္မာစာအုပ္ေတြအျပင္ ဆရာမၾကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ေရးခဲ့တဲ့ Colorful Myanmar လို စာအုပ္ေတြ၊ Thirty Burmese Tales လို ၊ New Method Reader လို၊ Burmese Folk Tales တို႕လို အနည္းငယ္ လြယ္ကူ ရိုးစင္းတဲ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြပါ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ မသိတာေတြရွိရင္ေတာ့ လူၾကီးေတြကို ေမးရင္ေမး မဟုတ္ရင္ေတာ့ Dictionary မွာရွာေပါ့။

ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးခါစ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ စာအုပ္ဆိုင္ကိုသြားၿပီးေတာ့ စာအုပ္ငွား ဖတ္တတ္လာပါတယ္။ ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)၊ ေနေနာ္၊ ဂ်ဴး၊ ႏြမ္ဂ်ာသိုင္း တို႕ရဲ႕ ကဗ်ာ၊ ဝတၳဳတို၊ လံုးခ်င္းဝတၳဳေတြက အစ လမင္းမိုမို၊ လြန္းထားထား တို႕ အဆံုး… အားလံုးနီးနီး ဖတ္ျဖစ္တာပါပဲ။

အဲဒီအခ်ိန္ကာလေတြမွာ စာေတြဖတ္တာနဲ႕ တျပိဳင္နက္ ဝါသနာအေလွ်ာက္ စာေတြလဲ ဟိုတေၾကာင္း ဒီတေၾကာင္း စၿပီး ေရးျဖစ္တယ္။ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္၊ တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးေတြမွာ စာတို စာစေတြ ေရးၾကည့္တယ္။ ကဗ်ာေတြ ေရးၾကည့္တယ္။ သို႕ေသာ္ ျပင္ပေလာကနဲ႕ ဆက္သြယ္မႈနဲပါးၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္စိတ္လဲ နဲပါးခဲ့တဲ့အတြက္ ဘယ္ကိုမွ မပို႕ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ ဖိုင္လ္ထဲမွာ စာရြက္ေခါက္ေတြ တေန႕တျခား မ်ားမ်ားလာခဲ့တယ္။

ၾကံဳလို႕ ရယ္စရာတခု ေျပာျပအံုးမယ္။ စက္မႈတကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းမဂၢဇင္းအတြက္ အတန္းၾကီးက ခင္ေနတဲ့ အမတစ္ေယာက္က တခုခုေရးေပးဖို႕ ေျပာလာေတာ့ ဝမ္းသာၿပီး ေရးထားလက္စေတြထဲက ၀တၳဳတိုေလး တစ္ပုဒ္ကို အေခ်ာသပ္၊ ရွက္ရွက္နဲ႕ မ်က္ေစ့စံုမွိတ္ၿပီး ေပးလိုက္ဖူးတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ မေတာက္တေခါက္ စာေလး ေပးလိုက္မိလို႕လားမသိ စာအုပ္ထြက္ရမယ့္ အခ်ိန္မတိုင္ခင္ ႏွစ္လေလာက္အလိုမွာ အေရးအခင္းေတြျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းေတြ ပိတ္သြားပါေရာလား…။

အခု လက္ရွိအခ်ိန္ေတြမွာလဲ အားသမွ်အခ်ိန္၊ ရသမွ် အခ်ိန္ေတြတိုင္းမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ျဖစ္တဲ့ အလုပ္က စာဖတ္တာ နဲ႕ စာေရးတာပါပဲ။ ျမန္မာစာအုပ္ေတြကေတာ့ အိမ္က ပို႕သ၍၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ပို႕သ၍ ဖတ္ရပါတယ္။ တခါတခါလဲ ဒီမွာရွိတဲ့ ျမန္မာဆိုင္ေတြက ၾကိဳက္တဲ့စာအုပ္ေတြ႕ရင္ ဝယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဒီမွာရွိေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းလဲ ရွိသမွ် စာအုပ္ေတြ လဲလွယ္ၿပီး ဖတ္ၾကတာေပါ့။ ဒါေတြအျပင္ ဒီက လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္း တခ်ိဳ႕ကိုလဲ ဝယ္ ဖတ္ျဖစ္ပါေသးတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ေတြကေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း စာဖတ္စရာက နဲနဲ၊ ဖက္ရွင္ေတြ ေၾကာ္ျငာေတြက မ်ားမ်ားေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္စရာတခုအေနနဲ႕ ေရာ၊ ေခတ္မွီသတင္းေတြ၊ အတင္းေတြ သိရတာေၾကာင့္ေရာ ပံုမွန္ ဝယ္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီထက္ပိုၿပီး အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ အင္တာနက္ကေန ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့စာအုပ္ နာမည္ေလးေတြရွာ၊ ၿပီးရင္ Library ကိုသြားၿပီး ငွားဖတ္ျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ရုပ္ရွင္ျပန္ရိုက္ထားတဲ့ Just Like Heaven လို ၀တၳဳမ်ိဳး၊ Message in the Bottle လို၊ Nights in Rodanth လို ၀တၳဳမ်ိဳးေတြပါ။ အဲဒါေတြကို ဖတ္ၿပီး သူတို႕ေျပာတဲ့ စကားလံုးေလးေတြ၊ စာစုေလးေတြ၊ အသံုးအႏႈန္းေလးေတြ ကို မွတ္ထားရင္ အဂၤလိပ္စာ ေရးရတာ ပိုၿပီး ေခ်ာေမြ႕ ေျပျပစ္လာသလို ခံစားရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြ စေပၚလာေတာ့့ စာေတြဖတ္စရာ ပိုတိုးလာတာ ဝမ္းသာတာေပါ့။ စာဖတ္တာ ဝါသနာပါတဲ့သူ တစ္ေယာက္အဖို႕ေတာ့ အေပ်ာ္ဖတ္ေတြ၊ သုတေတြ၊ ရသေတြရယ္လို႕ စာေတြကို ခြဲျခားခြဲျခား မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ ဖတ္ႏိုင္သမွ် အကုန္ဖတ္ပါတယ္။ မႏွစ္သက္တာေတြ ေတြ႕ရင္ ေနာက္ကို သြားမဖတ္ေတာ့ဘူးေပါ့၊ သူမ်ားေတြလိုေတာ့ မေဝဖန္တတ္ပါဘူး။ (ေၾကာက္… ေၾကာက္…)

ဒီလိုနဲ႕ သူမ်ား ဘေလာ့ဂ္ေတြလည္ၿပီး ဖတ္ရင္း ကိုယ္တိုင္လဲ ဘေလာ့ဂ္ေလးတခု လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

အဓိက ကေတာ့ ဝါသနာအေလွ်ာက္ ေရးခဲ့တဲ့၊ ေရးခ်င္တဲ့ ၊ ေနာင္လဲ အခ်ိန္ရသ၍ ေရးျဖစ္ေနအံုးမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ စာေလးေတြကို အမွတ္တရအေနနဲ႕ စုစုစည္းစည္း သိမ္းထားခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ Professional ၾကီး ျဖစ္ဖို႕ နဲနဲမွ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ဝါသနာ အေလွ်ာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ပါပဲ။ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ကိုယ္ဝါသနာပါရာကို လုပ္ခြင့္ရတဲ့အျပင္ ကိုယ္နဲ႕ ဝါသနာတူ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ အမ်ားၾကီး တိုးပြားလာခဲ့ရတာမို႕ အလြန္ပဲ ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။

* * * * *

ဝါသနာ ဆိုတာ ငါေတာ့ျဖင့္ ဘာကို ဝါသနာပါတယ္… ညာကို ဝါသနာပါတယ္… လို႕ ေလနဲ႕ ေျပာေနရံု တခုထဲနဲ႕မၿပီး၊ တကယ္သာ ဝါသနာရွိလာရင္ အနည္းနဲ႕ အမ်ား ကိုယ့္ရဲ႕ ဝါသနာေလးကို အေကာင္အထည္ ေဖၚခြင့္ရေအာင္ ၾကိဳးစား အားထုတ္မွသာ ဝါသနာ ဆိုတဲ့စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ ေပၚလြင္ႏိုင္မယ္လို႕ ယူဆမိပါတယ္။ (လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲလြဲႏိုင္ပါတယ္။)

ကဲ… တန္ခူးေရ….
မ်ားမ်ားစားစားမရွိလွတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ဝါသနာအေၾကာင္းကို ေရးတတ္သလို ေရးလိုက္ပါၿပီ။
ေက်နပ္တယ္ေနာ္…။ အမွတ္တရ Tag ထားတာလဲ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္။