ေစ်းဝယ္ထြက္ေသာေန႔

ထိုေန႔က စေနေန႔ ျဖစ္သည္။
တပတ္မွာ ငါးရက္ ေမေမခ်က္ေကြ်းသမွ် ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ထမင္း ဟင္းေတြကိုစားၿပီး ရံုးပိတ္ရက္ေလးမွာေတာ့ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် ကိုယ့္လက္ရာေလးျဖင့္ လက္စြမ္းျပအံုးမည္ ဟူေသာ စိတ္ကူးအေတြးျဖင့္ အိပ္ရာႏိုး၊ ေကာ္ဖီေသာက္ မုန္႔စားအၿပီးမွာ ပိုက္ဆံအိတ္ဆြဲကာ ေစ်းဝယ္ထြက္ခဲ့သည္။

အိမ္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းမွာ NTUC, Wet Market ႏွင့္ Sheng Siong Super Market တို႔ရွိသည္။ NTUC က ၂၄ နာရီဖြင့္ေသာ ဆိုင္ျဖစ္ေသာ္လည္း သိပ္အၾကီးၾကီး မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ပစၥည္းသိပ္မစံုလွ။ ေပါင္မုန္႔ ၾကက္ဥ ႏြားႏို႔ စေသာ အေျခာက္အျခမ္း ေတြသာ ဝယ္ေလ့ရွိသည္။ Wet Market ကေတာ့ ေျပာရရင္ ကိုယ္နဲ႔ နည္းနည္းစိမ္းသည္။ ကိုယ့္ကိုေတြ႔လွ်င္ တရုပ္လိုသာေျပာတတ္ေသာ ေစ်းသည္ေတြႏွင့္ ေစ်းဝယ္ရတာ အဆင္မေျပ။ Wet Market မွာ ဝယ္လို႔ေကာင္းတာက နန္းၾကီးဖတ္၊ ညွပ္ေခါက္ဆြဲဖတ္၊ Yam Cake ႏွင့္ Carrot Cake တို႔သာ။ Sheng Siong မွာကေတာ့ မနက္ေစာေစာဆို ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား၊ သစ္သီးမ်ားႏွင့္ အသားငါးမ်ား လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရတတ္ေသာေၾကာင့္ ေစ်းဝယ္သူမ်ား ျပည့္ေနတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Sheng Siong ကိုသာ အရင္သြားမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

Sheng Siong ကိုေရာက္ေတာ့ အမ်ားနည္းတူ ဆြဲျခင္းေလးတခုယူၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ မ်က္စိကစားလိုက္သည္။ အိုရွင္မုန္လာဥဟု ေခၚၾကေသာ မုန္လာဥ အျဖဴေတြ၊ ဘရိုကိုလီေတြ၊ ပန္းပြင့္ေတြ၊ ေရႊဖရံုသီးေတြ၊ အရြက္စိမ္းေတြ လတ္ဆတ္စြာ ေတြ႔ရေတာ့ ေပ်ာ္သြားသည္။ လတ္ဆတ္ေသာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားကို ၾကည့္ရင္း ဟင္းအတြဲအစပ္ကို စဥ္းစားေနမိသည္။ သည္လိုႏွင့္ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္… ၿပီးေတာ့ အသားငါးေတြနား ေရာက္လာသည္။ ငါးခူႏွင့္ ငါးသေလာက္ေတြ ေတြ႔သည္။ ကကတစ္ ေတြ႕သည္။ ကိုယ္ႏွင့္ရင္းႏွီးေသာ ေရခ်ိဳငါးအမ်ိဳးအစားေတြကို ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္သလိုလိုျဖစ္သြားသည္။ ေရကန္ထဲမွာ ခရုမ်ိဳးစံုႏွင့္ ဂဏန္းေတြ ေတြ႔သည္။ ဂဏန္းေတြေတြ႔ေတာ့ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွ Chili Crab ပံုေတြကို သတိရၿပီး ျပံဳးမိသည္။ ဝယ္လို႔ေတာ့ မျဖစ္… လွဳပ္ေနေသာ သူတို႔၏ လက္မေတြကို ကိုယ္ ေၾကာက္သည္။

မ်က္စိထဲမွာ ကကတစ္ အေကာင္လိုက္ေၾကာ္ၿပီး ငါးခ်ိဳခ်ဥ္ခ်က္ထားပံုကို ေတြးမိၿပီး ကကတစ္ဝယ္ရန္ အနားကို တိုးသြားလိုက္သည္။ တိုင္မွာ ပတ္ထားေသာ ပလတ္စတစ္အိပ္တခုကို လက္အိပ္သဖြယ္ျပဳၿပီး ခပ္ရြယ္ရြယ္ ကကတစ္တေကာင္ကို လွမ္းအကိုင္ ငါးက စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ ဝုန္းကနဲ ထခုန္လိုက္သည္။ ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ ေၾကာက္သြားၿပီး အသံထြက္ ေအာ္လိုက္မိသည္။ ကိုယ္ေအာ္လိုက္လို႔လားမသိ… ေဘးနားမွ ငါးခူေတြကလည္း လူးလူးလြန္႔လြန္႔ႏွင့္ လွဳပ္ရွားစျပဳလာၾကသည္။ ဘုရားေရ… သူတို႔က Still alive ၾကီးေတြပါလား…။ ေတာ္ၿပီ… ေတာ္ၿပီ… သည္ငါးေတြနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ေတာ့ မျဖစ္ေရးခ် မျဖစ္…။ မီႏူးကို ေနာက္တခု ေျပာင္းေတာ့မည္။

ငါးေတြနားမွ ထြက္လာၿပီး ပုဇြန္ေတြနားကို ေရာက္လာသည္။ ပုဇြန္ေတြကို အရြယ္အစားအလိုက္ သံုးမ်ိဳး သံုးစား ခြဲထည့္ထားသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ တမ်ိဳးက ေခါင္းေတြ ျပဳတ္ခ်င္ေနသည္ သိပ္မလတ္၊ ေနာက္တမ်ိဳးက လတ္သည္ သို႔ေသာ္ အေကာင္ေသးသည္။ ေနာက္ဆံုးတမ်ိဳးက အေကာင္ၾကီးသည္ လွသည္။ သို႔ေသာ္ တကိုယ္လံုး တလွဳပ္လွဳပ္ႏွင့္၊ ေျခေခ်ာင္းေတြကလည္း တဆတ္ဆတ္ လႈပ္ေနသည္။ သက္ျပင္းကို မသိမသာ ၾကိတ္ခ်လိုက္မိသည္။ အေရးထဲ အိမ္ကလူက အဲဒီပုဇြန္ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြက တျဖည္းျဖည္း နီလာတာကို ေတြ႔လား… အဲဒါ ေသြးဆုတ္ေနတာ ေသခါနီးလို႔ေလ... ဟု လာေျပာေသးသည္။ ကဲ… ဆရာသမားရယ္… ေက်ာင္းစာေတြကို ေက်ာင္းမွာပဲ ျပန္ထားခဲ့ပါေနာ္ ဟု ေျပာမိေတာ့မလို ျဖစ္သြားသည္။ ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က လွဳပ္ေနေသာ ထိုပုဇြန္ေတြကို တေကာင္ခ်င္း ေရြးခ်ယ္ ဝယ္ယူေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သည္လိုႏွင့္ ပုဇြန္ေတြအနားမွ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာခဲ့သည္။

အသား ငါး အရွင္ေတြထားေသာ ေနရာမွာ ဘာမွ ဝယ္ဖို႔ အဆင္မေျပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အသင့္ ခုတ္ထစ္ၿပီးသား ငါးေတြ ၾကက္သားေတြ ထားေသာေနရာကို လာခဲ့သည္။ အသင့္ ျခမ္းၿပီးသား ငါးေခါင္းေတြ ေတြ႔ေတာ့ ဟိုတေလာက Curry Fish Head Paste အထုပ္ဝယ္ထားမိတာ သတိရၿပီး ေဟ့.. ငါးေခါင္းဟင္းစားမလားဟု အေဖၚစပ္လိုက္သည္။ သူက ေကာင္းသားပဲ ဟု ဆိုလာေသာေၾကာင့္ ထက္ျခမ္း ျခမ္းထားေသာ ငါးေခါင္းတခုကို လက္လွမ္းလိုက္သည္။ ၾကည့္ရတာ အိုေကသားပဲဟုေတြးကာ အိတ္ထဲထည့္ရန္အလုပ္… ငါး ပါးစပ္ ဟ ေနပံုႏွင့္ ငါး၏ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ မ်က္လံုးျပဴးျပဴး ဝိုင္းဝိုင္းၾကီးကို ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါ စိတ္ထဲ ထိတ္လန္႔သြားၿပီး စားရမွာ မဝံ့မရဲျဖစ္သြားျပန္သည္။ ကြ်တ္… ခက္ေတာ့ေနပါၿပီ…

ကိုယ္ကသာ ခက္ေနတာ… ပုဇြန္အရွင္ေတြ ဝယ္ေနသူမ်ား၊ ေလးေထာင့္မွန္ပံုးေတြထဲက ငါးအရွင္ေတြကို ဇကာျဖင့္ ဆယ္ယူကာ ဝယ္ယူေနၾကသူမ်ား၊ ေရစပ္စပ္ထဲက ခရုေတြ ဂဏန္းအရွင္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ ဝယ္ယူေနၾကသူမ်ားမွာ တန္းကို စီလို႔…။

ဒါဆို ဘာဝယ္ရရင္ေကာင္းမလဲ…။
ဝက္သားေတြ ၾကက္သားေတြကလည္း အျမဲစားေနရလို႔ ရိုးေနၿပီ… မဝယ္ခ်င္။ ထိုစဥ္ မလွမ္းမကမ္းမွာ လွီးၿပီးသား ဆယ္လမြန္ငါး နီနီေလးေတြကို ေတြ႕လိုက္ေသာေၾကာင့္ Grill လုပ္စားလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးမိျပန္သည္။ ေကာင္းတယ္… အဲဒါေကာင္းတယ္ဟု ကိုယ့္ဖာသာ ထပ္ဆင့္ အတည္ျပဳၿပီး ငါးေတြ ေရြးေနဆဲ မ်က္စိထဲ တရိပ္ရိပ္ႏွင့္ အနားမွာ တခုခု လွဳပ္ေနသလို ခံစားရသည္။ ေရွ႕မွာေတြ႔ခဲ့ရေသာ ငါးေတြ ပုဇြန္ေတြ၏ ေျခာက္လွန္႔မႈေၾကာင့္ လူက တလွပ္လွပ္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္မ်ားလား…။ မ်က္စိထဲ ေနာက္တၾကိမ္ လႈပ္ေနသလို ခံစားရ၍ ေဘးကို ၾကည့္လိုက္ရာ ေဘးနားက မွန္ပံုးထဲမွာ မ်က္လံုးရယ္ ေၾကာင္ေတာင္ႏွင့္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး ကိုယ့္ကို လွမ္းၾကည့္ေနၾကေသာ ကိုေရႊဖါးတို႔ကို အေကာင္လိုက္ နီးနီးကပ္ကပ္ၾကီး ျမင္ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့သည္။ လူေတြၾကားထဲ ေနာက္တၾကိမ္ အသံထြက္ မေအာ္မိေအာင္ ၾကိဳးစား ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း ေရြးလက္စ ငါးေတြကို ပစ္ခ်ကာ ထိုေနရာမွ ခ်က္ခ်င္း လွည့္ထြက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။

ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္… အရင္က ေစ်းဝယ္တုန္းက ဒီလို အရွင္ေတြ မေတြ႔ရတတ္ပါ…။ ဒီေန႔ ရံုးပိတ္ရက္ ေစ်းဝယ္သူမ်ားလို႔လား… လူေတြက ဒီလို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အရွင္ေတြကို ဝယ္ယူဖို႔ကို ပိုၿပီး ဆႏၵရွိၾကလို႔လား...။ အခုတေလာ Asia Food Channel တို႔ Food Network Channel တို႔မွာလည္း အရွင္ေတြကို ခ်က္ခ်င္း လုပ္ကိုင္ ခ်က္ျပဳတ္ စားတာေတြ ေတြ႔ေနရေတာ့ လူေတြဟာ ဒီလိုစားဖို႔ကို ပိုၿပီး ႏွစ္သက္လာၾကတာလား…။ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ အသားေတြ ငါးေတြ စားၾကတာခ်င္းအတူတူ ပံ့့သကူသားေခၚတဲ့ (ရွင္မေနေတာ့တဲ့) အသား ငါးေတြကို ဝယ္မစားခ်င္ၾကေတာ့ဘူးလား…။ လွ်ာတဖ်ားမွာ အရသာ နည္းနည္း ကြာျခားတာကို ပိုၿပီး အေလးထားၾကတာလား…။

အေတြးေတြႏွင့္ လူက စိတ္လက္ မၾကည္လင္ေတာ့…။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္မိသည္။ လူတိုင္း လူတိုင္းသည္ မိမိတို႔ အသက္ဆက္ရွင္သန္ရန္ အဟာရအျဖစ္ သည္အသား ငါးေတြႏွင့္ ရပ္တည္ေနရသည္မွာ မွန္ေသာ္ျငားလည္း တကူးတက အရွင္လတ္လတ္ေတြကို ဝယ္ယူစားသံုးမွပဲ ျဖစ္ေတာ့မည္လား ဟု ေတြးမိသည္။ ၿပီးေတာ့ သဘာဝ ေဘးအႏၱရာယ္ေတြေၾကာင့္ လူသားေတြ အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ေသေၾက ပ်က္စီးၾကရပံုေတြကို မဆီမဆိုင္ ျမင္ေယာင္ေနမိျပန္သည္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အသင့္ ခုတ္ထစ္ၿပီးသား ၾကက္သားေတြ ႏွင့္ အသားလႊာထားေသာ ငါးတခ်ိဳ႕ကို ဝယ္ခဲ့သည္။ ပန္းပြင့္၊ ဘရိုကိုလီ၊ မုန္လာဥနီ၊ မုန္ညင္းျဖဴ၊ မွိဳ၊ ေရႊပဲသီးႏွင့္ အရြက္စိမ္းမ်ားဝယ္ခဲ့သည္။ ၾကက္သားတခ်ိဳ႔ကို အသားလႊာ၊ အခ်ိဳ႕ကို ျပဳတ္ၿပီး အရည္ကို ၾကက္သား၊ ငါး၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြႏွင့္ ၾကက္သား မွိဳလံုး၊ ငံုးဥေတြကို ေရာကာ Hot Pot ပဲ လုပ္စားလိုက္ေတာ့မည္။ အခ်ဥ္အတြက္ Maggi Extra Hot Chili တပုလင္းပါ ဝယ္ခဲ့သည္။

ပိတ္ရက္မွာ အိမ္သားေတြကို အထူးတလည္ လက္စြမ္းျပ ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြးရန္ ရည္ရြယ္ထားေသာ္လည္း လက္ေတြ႔မွာ အေကာင္အထည္ မေဖၚႏိုင္ခဲ့။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အသက္ဝဝရႈ၊ ေရဝဝေသာက္ၿပီး သည္မနက္ ေစ်းမွာ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရပံုေတြ ေျပာျပလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သည္ေန႔အဖို႔ Hot Pot ႏွင့္သာ ေက်နပ္ၾကေစရန္…။ သို႔ေသာ္လည္း အိမ္သားေတြကို ႏွစ္သိမ့္သည့္အေနျဖင့္ အုန္းႏို႔ သာကူ ေက်ာက္ေက်ာ တဗန္းကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လုပ္လိုက္သည္။ Bonus ေပါ့…။


Hot Pot စားၿပီး အခ်ိဳပြဲ အျဖစ္ ေက်ာက္ေက်ာစားေနၾကေသာ သူတို႔ကိုၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းအသာခ်ၿပီး ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးျဖစ္သည္။ ကိုယ္ဘာေတြ ေတြးလို႔ ဘာေတြ ေရးေနသည္ကို သူတို႔ကေတာ့ သိဟန္မတူ…။



Bonus : အုန္းႏို႔ သာကူ ေက်ာက္ေက်ာ ပံုျပင္

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ကြ်န္းပိစိေလးတခုမွာ ဘာခ်က္ခ်က္ ဘယ္ေတာ့မွ ျမည္းေလ့မရွိတဲ့၊ ပါဝင္တဲ့ ပစၥည္းေတြရဲ႔ အခ်ိဳးအစားေတြကို တိတိက်က် မွတ္ထားေလ့မရွိတဲ့ ရမ္းသမ္းကြတ္တေယာက္ရွိသတဲ့…။ ဘာခ်က္ခ်က္ အဲဒီလို ရမ္းသမ္း ခ်က္ေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္သူေတာ့ ဒါဟာ ခ်က္ျခင္း၏ အႏုပညာပါ လို႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာေလ့ရွိသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေစ်းဝယ္ရတာ အဆင္မေျပတဲ့ တေန႔မွာ ၾကံရာမရျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳပြဲအတြက္ အုန္းႏို႔ သာကူ ေက်ာက္ေက်ာ တဗန္း လုပ္သတဲ့။

မေပ်ာ့ မမာ အေနေတာ္ အုန္းႏို႔ သာကူ ေက်ာက္ေက်ာလွလွေလးေတြ ရလာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ မေရမရာ Recipe ေတြကို အခုလို ေျပာျပသတဲ့…။

သာကူေစ့ေတြကို “ခဏ” ေရစိမ္ၿပီး ေရေႏြးဆူဆူထဲမွာ သာကူ မ်က္စိေလးေတြ ေပ်ာက္တဲ့အထိ ျပဳတ္ၿပီး ေရစစ္ အေအးခံထားပါတယ္။ ေက်ာက္ေက်ာမွဳန္႔ “အေနေတာ္” ကို သၾကား “ၾကိဳက္သေလာက္” ထည့္ၿပီး က်ိဳ၊ ေက်ာက္ေက်ာေတြ ခဲခါနီးေလာက္မွာ အရည္ “နည္းနည္း” ကို ခုနက သာကူျပဳတ္ထဲကို ခြဲထည့္ၿပီး က်န္တဲ့အထဲကို အုန္းႏို႔ရည္ “သင့္ရံု” ထည့္လိုက္ပါတယ္...။ ၿပီးေတာ့ အေရာင္ေလးလွဖို႔ အနံ႔ေလး ေမႊးဖို႔အတြက္ သာကူျပဳတ္ထဲကို Rose Syrup “အနည္းငယ္” ထည့္ပါတယ္။ အေအးခံမယ့္ ဗန္းထဲမွာ အုန္းႏို႔နဲ႔ ေက်ာက္ေက်ာ အေရာကို ေလာင္းထည့္၊ ၿပီးေတာ့ ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ သာကူေတြ ထည့္လိုက္ပါတယ္။

သာကူေတြက လိမ္မာတယ္... ထည့္လိုက္ရင္ သူ႔ဟာသူ ေအာက္ဆင္းသြားၾကတယ္...။ ၿပီးေတာ့ အုန္းႏို႔ေတြကလည္း လိမ္မာၾကတာပါပဲ... သူတို႔ဟာသူတို႔ အလိုက္တသိနဲ႔ အေပၚတက္လာၾကတယ္... သာကူေတြ ေက်ာက္ေက်ာေတြ ခဲသြားေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ခါနီးမွာ မ်က္ႏွာလိုက္ၿပီး ပန္းႏုေရာင္ သာကူေတြကို အေပၚဖက္မွာ ထားလိုက္ေတာ့ ပံုထဲမွာ ေတြ႔ၾကတဲ့အတိုင္း အုန္းႏို႔ သာကူ ေက်ာက္ေက်ာလွလွေလးေတြ ရလာပါသတဲ့…။

ကဲ... ေမာင္ေလး ညီမေလးတို႔ေရ… အုန္းႏို႔ သာကူ ေက်ာက္ေက်ာ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္... း))

*** အုန္းႏို႔ သာကူ ေက်ာက္ေက်ာ လုပ္နည္းေတြ ဒီမွာ နဲ႔ ဒီမွာ လဲ ရွိတယ္...။ သူတို႔ လုပ္ထားတာ ပိုလွတယ္...။