Wednesday, December 21, 2011

အမွတ္တရ ဒီဇင္ဘာ


ထိုႏွစ္က ဒီဇင္ဘာသည္ ဒီဇင္ဘာ ပီသခဲ့သည္။
ဒီဇင္ဘာ၏ ေန႔ရက္မ်ားထဲမွာမွ ေအးျမစြာ ခ်မ္းစိမ့္ေနၿပီး မွဳန္လက္ေနေသာ ႏွင္းစက္မ်ား အၾကားတြင္ အလွၾကီး လွေနခဲ့ေသာ ေန႔စြဲတခု ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုေန႔စြဲမွာ ဒီဇင္ဘာ ၂၄ ရက္... ခရစ္စမတ္ေန႔ မတိုင္ခင္ အၾကိဳေန႔ ျဖစ္ပါသည္။

* * * * * *

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသြားရန္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္တြင္ သူက ဖုန္းဆက္ၿပီး သူ႔ေက်ာင္းကို လိုက္လည္ပါ ဟု (ထူးထူးဆန္းဆန္း) ဖိတ္ေခၚေလသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္ကာစ ေန႔ရက္မ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ ေနာက္တေန႔မွာ ခရစ္စမတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ား ေရာက္ေတာ့မည္က တေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာ စာသိပ္ မသင္မွာ ေသခ်ာေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းမသြားခ်င္လွ်င္ မသြားပဲ ေနႏိုင္ေသာ အေနအထားမွာ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ေက်ာင္းကို တခါမွ အလည္အပတ္ မသြားဖူးေသာေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ တြန္႔ဆုတ္ေနမိျပန္သည္။ ကိုယ့္စိတ္ကို သိေနေသာ သူက ထပ္ေျပာသည္… သူတို႔ေက်ာင္းမွာ စာေမးပြဲနီးေနၿပီမို႔ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ အနည္းငယ္သာ ရွိသည္… ေအးေအးေဆးေဆး မုန္႔စားရင္း စကားေျပာ ၾကတာေပါ့… တဲ့…။ သူက ခဏ ခဏ ထပ္ေခၚေနေသာေၾကာင့္ အိုေကေလ… ဒါဆိုလည္း လိုက္လည္မယ္ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

တကယ္ဆို ယခုကဲ့သို႔ ဟိုမေရာက္ သည္မေရာက္ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ သူ႔ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာျခင္းသည္ သူ႔ကို ေခါင္းညိတ္ လက္ခံေတာ့မည္ ဟူေသာ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးမ်ား သက္ေရာက္သြားေလမလားဟု စိုးစဥ္းမွ် မေတြးတတ္ခဲ့ပါ။ ထို႔ေနာက္ သာမန္ေန႔ရက္မ်ားမွာလိုပင္ ရိုးရွင္းေသာ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ဆင္ၿပီး ျပင္ဆင္ ျခယ္သမွဳ ကင္းကင္းျဖင့္ တနည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ ခါတိုင္း ေက်ာင္းသြားသလို မ်က္ႏွာေျပာင္တလင္းျဖင့္ သူ႔ေက်ာင္းကို အလည္ လိုက္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

သူ ေျပာထားသလိုပင္… သူ႔ေက်ာင္းက ကင္တင္းေတြမွာေရာ အတန္းေတြမွာပါ ေတာ္ေတာ္ေလး လူရွင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ အသက္ရွဴေခ်ာင္သြားခဲ့သည္။ ထိုအခါ သူ မသိေအာင္ သက္ျပင္းတခ်က္ကို တိတ္တိတ္ ခိုးခ်လိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူက သိျဖစ္ေအာင္ သိကာ အေနရ မခက္ေစရန္ ကင္တင္းထဲမွ လူသိပ္မမ်ားေသာ ဆိုင္တခုမွာ ထိုင္ေစခဲ့သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ေက်ာင္းသူတစု မလွမ္းမကမ္းမွ ျဖတ္သြားၿပီး ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္သြားၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သူ ေျပာျပေသာေၾကာင့္ သူ႔ အတန္းေဖၚမ်ားဟု သိရသည္၊ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ လူက အေငြ႕ပ်ံခ်င္ေနၿပီ။ မိန္းကေလး တန္မဲ့ ရွည္ရွည္ေရွာေရွာ လိုက္လာမိျခင္းအေပၚ ေနာင္တလည္း ၾကီးစြာ ရမိသည္…။ သူတို႔တေတြ အေဝးမွ ၾကည့္ရံုသာ ၾကည့္သြားၾကၿပီး အနားကိုလာ ႏွဳတ္မဆက္ၾကသည္ကိုပင္ ေက်းဇူးၾကီးစြာ တင္ရမလို…။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ လူက ထူပူေနၿပီး ေန႔လည္စာကို ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ စားမိခဲ့ေလသလား ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ စားမိခဲ့ေလသလား ဘာေတြ စားလို႔ ဘာေတြ ေသာက္ျဖစ္ခဲ့သလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ပါ…။

ေန႔လည္စာ စားၿပီးေတာ့ သူက စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာပါသည္။ အရင္ ကိုယ့္အိမ္ကိုလာလည္တတ္ေသာ အခ်ိန္ေတြက အလြန္ စကားနည္းေသာ သူသည္ တကယ့္ တကယ္မွာ စကားအလြန္မ်ားေၾကာင္း ထိုေန႔ကမွ သိလိုက္ရသည္။ သူ ေျပာျပေနသမွ် အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ သိပ္စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းလွေသာေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕တေလကိုသာ မွတ္မိပါသည္။ တခ်ိန္လံုး နားေထာင္သူ သက္သက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ပ်င္းရိ ျငီးေငြ႕လာသည္က တေၾကာင္း၊ ကင္တင္းထဲမွာ လူ က်ဲပါးသြားေသာေၾကာင့္ ေနရတာ အနည္းငယ္ သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္လာကာ မူလ ဗီဇစိတ္ေတြ ျပန္ေပၚလာၿပီး သူ႔ကို ရစ္ခ်င္လာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနၾကာေစ့ စားခ်င္သည္ ဟု ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ ေျပာခ်လိုက္ပါသည္။

သူက ခ်က္ခ်င္းပင္ နီးရာဆိုင္တဆိုင္မွ ေနၾကာေစ့ သံုးထုပ္ဝယ္ၿပီး ျပန္လာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က မိုးပုလဲ ေနၾကာေစ့တထုပ္၏ တန္ဖိုးမွာ တက်ပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ရစ္လက္စႏွင့္ ဆက္ရစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေနၾကာေစ့မ်ားကို အခြံ ခြာေကြ်းပါလား ဟု ေတာင္းဆိုလိုက္ပါသည္။ ဘာမဆို သေဘာေကာင္းစြာျဖင့္ လိုက္ေလ်ာခ်င္ေနေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ိဳး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေနၾကာေစ့မ်ားကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ခြာေကြ်းပါသည္။ ေနၾကာေစ့မ်ားအနက္က ဝဝေလးမ်ားကိုသာ ေရြးခြာရန္ႏွင့္ အသားမရွိေအာင္ ပိန္ေျခာက္ေနေသာ ေနၾကာေစ့မ်ားကို မခြာရန္လည္း ဆရာလုပ္လိုက္ေသးသည္။ သူခြာေကြ်းေသာ ေနၾကာေစ့အဆံမ်ားကို ခြာလို႔ လက္မလည္ အလ်င္မမွီေလာက္ေအာင္ပင္ တခုၿပီးတခု တလစပ္ ေကာက္စားေနေသာ ကိုယ့္ကို သူက သေဘာတက်ႏွင့္ ျပံဳးရယ္ေနပါသည္။ ေနၾကာေစ့ကို အေတာ္ၾကိဳက္သလား... ဟုလည္း ေမးပါသည္။ ခြာၿပီးသား စားရလွ်င္ ၾကိဳက္သည္ဟု ျပန္ေျဖလိုက္ေသာအခါ သူ ေနာက္တၾကိမ္ အားရပါးရ ျပံဳးရယ္ျပန္ပါသည္။ ေနၾကာေစ့မ်ားကို မနားတမ္းခြာေနရေသာေၾကာင့္ အခုနကေလာက္ စကားမ်ားမ်ား မေျပာႏိုင္ေတာ့ေသာ သူ႔ကို စိတ္ထဲမွာ ၾကိတ္ၿပီး ရယ္ေမာေနမိပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို စကားစပ္မိတိုင္း ကိုယ့္ကို အလြန္တရာ ညစ္က်ယ္က်ယ္ႏိုင္ေသာ မိန္းကေလး ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ပါသည္။

ေနၾကာေစ့ သံုးထုပ္ကုန္သြားေသာအခါ သူက လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လား.. ဟု ေမးပါသည္။ ထိုင္ေနရသည္မွာ ေညာင္းလွၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ရန္ သေဘာတူလိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတစု အနားကိုေရာက္လာကာ ကိုယ့္ကို အကဲခတ္ေသာ မ်က္လံုးတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ၾကည့္ၿပီး သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း စကား အနည္းငယ္ေျပာကာ ထြက္သြားၾကပါသည္။ သူ ျပန္ေျပာျပေသာေၾကာင့္ ထိုေန႔က သူတို႔ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား အားလံုး ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ ဆီမီးသံုးေထာင္ ပူေဇာ္ၾကမည္ဟု သိရပါသည္။ သူက ဘုရားကို လိုက္သြားခ်င္သလားဟု ေမးရာ လူမ်ားမ်ားၾကားထဲ မသြားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေခါင္းခါ ျငင္းဆန္လိုက္ပါသည္။

သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေက်ာင္းဝင္းထဲ လူမရွိေတာ့သေလာက္ ေျခာက္ေသြ႕ တိတ္ဆိတ္သြားပါသည္။ ကိုယ့္ကို စူးစမ္းေသာ၊ အကဲခတ္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ၾကမည့္သူမ်ား မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ စိတ္ ေပါ့ပါး သက္သာသြားကာ ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကပါသည္။

တေနရာအေရာက္တြင္ သူက အမွတ္တမဲ့ႏွင့္ ဒါ လူေသေတြ ခြဲတဲ့ ေနရာေလ… ဟု ညႊန္ျပပါသည္။ ထိုစကားအဆံုးမွာ ေသြးဆုတ္ ျဖဴေဖ်ာ့သြားေသာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ေတြ႔ေသာအခါမွ သူ႔စကား အၾကီးအက်ယ္ မွားယြင္းသြားေၾကာင္း သူ သိသြားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ့္လက္ကို ဆြဲကာ ထိုအေဆာက္အဦးႏွင့္ ေဝးရာဖက္ကို ခပ္သြက္သြက္ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ပါသည္။ ေသလုေအာင္ ေၾကာက္ေနေသာေၾကာင့္ လူက ထူပူေနရာ လက္ဆြဲထားတာေတြ ဘာေတြလည္း ဘာမွ သတိမထားမိခဲ့ေခ်…။ မိနစ္အနည္းငယ္ ေလွ်ာက္လာၿပီး ထိုအေဆာက္အဦးႏွင့္ ခပ္ေဝးေဝးကို ေရာက္မွ အေမာေျဖရင္း တေယာက္ကို တေယာက္ သတိထားမိၾကပါသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ဆြဲထားေသာလက္ကို မလႊတ္ေသးပဲ သူက ေမးခြန္းတခုကို ေကာက္ခါ ငင္ကာ ေမးလိုက္တာ ျဖစ္သည္။

ထိုေမးခြန္းမွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရအံုးမွာလား… ဟူ၍ပင္…။
ရုတ္တရက္မို႔ ထိုေမးခြန္းကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ထံုးစံအတိုင္း လူက ေၾကာင္သြားေသးသည္။ ၿပီးမွ သတိရသြားသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ တႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က သူ အေျဖေတာင္းစဥ္အခါက အသက္ငယ္ေသးတယ္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္မွ စဥ္းစားႏိုင္မယ္... ဟူေသာ အူတိ အူေၾကာင္ ဆင္ေျခမ်ိဳး ေပးခဲ့ဖူးေၾကာင္း ျပန္သတိရသြားသည္။ ထိုအခါ ေၾကာက္ေနသည့္ၾကားမွ အလြန္အမင္း ရယ္ခ်င္သြားေသးသည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ငါေတာ့ လိုက္လာမိတာ မွားပါေပါ့လား… ဟု ေနာင္တေတြ အၾကီးအက်ယ္ရကာ ဘုရားေရ ေပါင္းလည္း အခါတသိန္း တ မိသည္။

သို႔ေသာ္လည္း အစစ အရာရာ ေျပလည္ေနပါလ်က္ႏွင့္ တမင္ ညစ္တြန္း တြန္းၿပီး အခ်ိန္ဆြဲထားေသာ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိေနေသာ သူက အေျဖကို ကိုယ္ျပန္ေျဖစရာမလိုေတာ့ေအာင္ လိမ္မာပါးနပ္စြာ အရ ယူသြားခဲ့ေလသည္။

* * * * * *

ထိုႏွစ္က ဒီဇင္ဘာသည္ ဒီဇင္ဘာ ပီသစြာ ထူးထူးျခားျခား အစြမ္းကုန္ လွပလို႔ ေနခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္မွ အစျပဳ၍ ဒီဇင္ဘာတိုင္းတြင္ လွပေသာ ႏွင္းပြင့္ျဖဴျဖဴမ်ား ထူထဲ သိပ္သည္းစြာ က်ေနရန္ မလိုပါ။ ခရစ္စမတ္ သစ္ပင္မ်ားမွာ အလွအပမ်ား ျပင္ဆင္ ခ်ိတ္ဆြဲစရာ မလိုပါ။ လွပေသသပ္စြာ ထုတ္ပိုးထားေသာ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို အျပန္အလွန္ ေပးအပ္ရန္ မလိုအပ္ခဲ့ပါ။ အိမ္နံရံေပၚတြင္ ေျခအိပ္နီနီေလးမ်ား တန္းစီ ခ်ိတ္ဆြဲၿပီး ခရစ္စမတ္ဖိုးဖိုးၾကီး အလာကို ေမွ်ာ္ေနစရာလည္း တကယ္ မလိုအပ္ခဲ့ပါ။

ထို႔အျပင္ ခရစ္စမတ္ အခ်ိန္မွာ စိတ္လွဳပ္ရွား ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့သလား… ခရစ္စမတ္အခ်ိန္မွာ အမွတ္တရေတြ ရွိခဲ့ဖူးသလား… ခရစ္စမတ္ အၾကိဳညခ်မ္းမွာ ဘယ္သူေတြနဲ႔ အတူတူ ရွိေနခ်င္သလဲ… အစရွိေသာ ေမးခြန္းမ်ားအတြက္ တိက်ေသခ်ာေသာ အေျဖတခုကလည္း ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိႏွင့္ေနခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ တမင္ အမွတ္တရ သတိရေနေစရန္ တကူးတက သတိထား မွတ္သားေနစရာ မလိုအပ္ခဲ့ေသာ တသက္ မေမ့စရာ အမွတ္တရမ်ားက ဒီဇင္ဘာႏွင့္ ခရစ္စမတ္ကို အလိုလိုေနရင္း လွသည္ထက္ လွပေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္သာ…။


ညီမ ရိုစ့္ (ကြ်န္မဘဝ၏ အမွတ္တရ ေနရာေလးတခု) ရဲ႕ ခရစ္စမတ္ အတြက္ အမွတ္တရ Tag Post ပါ။ ဒီဇင္ဘာနဲ႔ ခရစ္စမတ္ကို စြဲလန္း ခ်စ္ခင္တဲ့သူတေယာက္အေနနဲ႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး လွပေအာင္ ေရးသား ပံုေဖၚေပးထားပါတယ္…။ ညီမ ရိုစ့္ ေက်နပ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕…

28 comments:

  1. ဖတ္လို႔ ျပီးသြားမွာ စိုးမိတယ္ မမသက္ေ၀။ မမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွတ္တရ ေန႔စြဲေလးကလည္း ခရစ္စမတ္ အႀကိဳေန႔ေလးေပါ့။ ႏူးညံ႔ျပီး ကဗ်ာဆန္လိုက္တာ။ အမွတ္တရ အေလးအနက္ထားျပီး ရို႕စ္ရဲ႕ တက္ဂ္ပို႔စ္ေလးကို ေရးေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ ခ်စ္ခင္မိပါတယ္ မမေရ...။ ေက်နပ္တယ္၊ ႏွစ္သက္တယ္။ ဒီလို စာေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ထပ္ဖတ္လို႔ရေအာင္ ေနာက္ဆို မ်ားမ်ား တက္ဂ္ရမယ္ ဟိဟိ :)

    ReplyDelete
  2. တစ္ကယ္လွတယ္မမေရ..အမွတ္တရက ရင္ထဲစြဲေနေအာင္ကို အမွတ္ရေနေစေတာ့မွာပဲ...ေနာ္ မမ :) ၊

    ReplyDelete
  3. လြမ္းေအာင္လုပ္ေနျပီ၊ေကာင္းပါတယ္ဗ်ိဳး
    ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္...
    Happy Holliday :)

    ReplyDelete
  4. ဟား.. ေနၾကာေစ့ ခြာသံ တေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔ ခရစ္စမတ္အိဗ္ က ဂလိုႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ ခဲ့တာကိုး..၊ း) လူေသေတြ ခြဲတဲ့ေနရာကို ျပတာဟာ ႐ိုး႐ိုးသားသား တိုက္ဆိုင္မႈလား၊ ႀကိဳတင္ အကြက္ခ် စီစဥ္မႈလား ဆိုတာ ေစာေၾကာခ်င္စရာေတာင္ ေကာင္းေနသလိုလို..၊ ဒီ ပို႔္စ္ေလး ဖတ္ရတာ Bûche de Noël ဆိုတဲ့ ခရစ္စမတ္ ေခ်ာ့ကလက္ကိတ္ကို စားရသလိုပါပဲ..၊ ခ်ိဳအီေမႊးပ်ံ႕ၿပီး ေခ်ာ့ကလက္နဲ႔ အၿပိဳင္ကို ေပ်ာ္ဝင္ခ်င္စရာ...။ း)

    ReplyDelete
  5. ရုိမန႔္တစ္ အေၾကာင္းအရာေလးတခု အေၾကာင္း ေရး ထားတဲ့ အေရးအသားေလးကလည္း ရုိမန႔္တစ္ ဆန္ဆန္ ေအးခ်မ္းလွပလုိ႔..

    ReplyDelete
  6. :) ေပ်ာ္စရာ ၾကည္ႏူးစရာေလး


    ေနာင့္

    ReplyDelete
  7. အမ ကိုၾကီးေတာ့မသိ..ညီမေတာ့ ဒီစာေလးဖတ္ၿပီး အမကို ဖက္နမ္းခ်င္လိုက္တာ..အဟိ။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ခရစ္စမတ္ ၿဖစ္ပါေစ လို႔။

    ReplyDelete
  8. မွတ္မွတ္ရရရွိေစမယ္႔ အမွတ္တရ ဒီဇင္ဘာေလးပါပဲ...
    ျငိမ္႔ေနတာပဲညီမသက္ေ၀ေရ...

    ReplyDelete
  9. အင္းး မမေရ သူမ်ားေတြရဲ႕အမွတ္တရေလးေတြကိုအရင္လိုက္ဖတ္ေနတာ ဟိဟိ ကိုယ္ကေတာ႕ လာမယ္ ၾကာမယ္
    ၾကည္ႏုူးေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလိုက္ပါဘိေတာ႕တယ္

    ခ်စ္တဲ႕

    မဒိုးကန္

    ReplyDelete
  10. သပ္လွတဲ႔ ဒီဇင္ဘာစာပန္းခင္းေလး...။ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးမႈေတြနဲ႔အတူ ႏွင္းေတြေ၀ေနခဲ႔တယ္...။ မမသက္ေ၀ အေရးအသားမွာ ေမ်ာသြားခဲ႔တယ္...။
    ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ခရစၥမတ္နဲ႔ ႏွစ္သစ္ေလးျဖစ္ပါေစ...။

    ReplyDelete
  11. ဖတ္လုိ႔ ေကာင္းလုိက္တာ... ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ခရစ္စမတ္ အၿမဲ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ :)

    ReplyDelete
  12. သူမ်ားေတြရဲ႕ ဒီဇင္ဘာက ရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္း
    ၾကည္ႏူးဖို႕ေကာင္း
    အုိး အေကာင္းေတြခ်ည္းပါလားေနာ္.
    ေတာ္လိုက္တဲ႕ အစ္မသက္ေဝ..
    ဒါေၾကာင္႔လည္း ဒီဇင္ဘာကပိုျပီး ခ်စ္စရာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသြားတာကိုး..
    ဖတ္ျပီး ေပ်ာ္တယ္။

    ReplyDelete
  13. ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလုိက္တာ...အမ သက္ေ၀...

    ReplyDelete
  14. သေဘာေတြ က်သြား

    ReplyDelete
  15. ဖတ္ရင္းၾကည္ႏူးမိပါတယ္မမသက္ေဝ။ တကယ့္ကိုလွပသက္ဝင္တဲ့ ဒီဇင္ဘာေလးပါပဲ။ ရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီဇင္ဘာေလးတလ။။။
    ခ်စ္တဲ့
    သဒၶါ

    ReplyDelete
  16. ၾကည္ႏူးစရာ စာစု ေလးပါဘဲ

    ဒါေပမဲ႕ ေနၾကာေစ့ သံုးထုပ္ ဆိုေတာ႔ လြန္တယ္ ေနာ္ အစားပုတ္တယ္

    ReplyDelete
  17. အမတုိ႔မ်ား ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြနဲ႔...:)

    ခင္မင္လ်က္
    Junemoe

    ReplyDelete
  18. ကုိေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ)December 23, 2011 at 3:17 AM

    အေပၚက ေကာ္မန္႕ေတြ ေျပာသလုိပါပဲ ... း)

    ReplyDelete
  19. ျပန္ေတြးတုိင္း ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးစရာ အမွတ္တရ ဒီဇင္ဘာ ေပါ့ဗ်ာ...။
    မွ်ေ၀ၾကည္ႏူးမိပါေၾကာင္း....
    ခင္မင္ေသာ သတုိး

    ReplyDelete
  20. ခုေရာ ေနၾကာေစ့ အခြံခြာေပးေသးသလား အစ္မ. :P

    ReplyDelete
  21. ၾကည္ႏူးမႈေလးေတြနဲ႔အတူ ဒီဇင္ဘာရဲ႕အမွတ္တရေလး
    ဖတ္သြားတယ္ မသက္ေရ။ စာေရးေကာင္းတယ္။
    Merry Christmas & Happy New Year !!!
    စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

    ေမတၱာျဖင့္
    အန္တီတင့္

    ReplyDelete
  22. ရင္ခုန္ႏွစ္သက္စရာ...
    သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ခရစ္စမတ္ရက္ေလးက စြေဆာင္သြားတယ္။
    ႏူးညံ႔တဲ့အေရးအသားက စာဖတ္သူရဲ႕ စိတ္ကိုေတာင္ ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားသလိုလို..။

    (ခရစ္စမတ္ရက္ အြန္လိုင္းမတက္ျဖစ္လို႔ အခုမွ ေရာက္ေတာ့တယ္ အစ္မသက္ေ၀ေရ...)

    ReplyDelete
  23. ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕လွပလြန္းတဲ႔ အမွတ္တရဒီဇင္ဘာ း))

    ReplyDelete
  24. အမ သက္ေ၀ C Box မွာ ေရးမရ လို႔ ဒီမွာဘဲ ေရးလိုက္ပါတယ္ ။
    ၂၀၁၂ မွာ အမ သက္ေ၀ ေပ်ာ္ရႊင္ က်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာ ၿပီး ေကာင္းေသာ လိုအင္ ဆႏၵေတြ ၿပည့္စုံပါေစ ။ လွပ တဲ့ စာ လွလွ ေလးေတြ အမ်ားၾကီးေရး ႏိုင္ပါေစ ။ အမရဲ႕ ကိုၾကီး ကို လဲ ဒီထက္ရစ္ႏိုင္ပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ၇ွင္။

    ReplyDelete
  25. အမ သက္ေ၀ C Box မွာ ေ၇းမရ လို႔ ဒီမွာဘဲ ေရးသြားပါတယ္။
    ၂၀၁၂ မွာ အမ သက္ေ၀ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စြာၿဖင့္ ေကာင္းေသာ လိုရာဆႏၵေတြ ၿပည့္ စုံ ပါေစ ။ လွပ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ စာေလးေတြ အမ်ားၾကီးေရးႏိုင္ပါေစ ။ အမရဲ႕ ကိုၾကီး ကိုလဲ ဒီထက္ ပိုၿပီး ရစ္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ရွင္။

    ReplyDelete
  26. မမသက္ေဝ ခ်စ္ျခင္းအစရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေလးေပါ့ေနာ္။ :)

    ReplyDelete
  27. ဖတ္ျပီး စိတ္ေတြ အရမ္းၾကည္ႏူးသြားမိတယ္။

    ReplyDelete
  28. ေ ပ် ာ္ ရႊ င္ စြ ာ ႀကံဳ ဆုံ ျခ င္ း ဟ ာ
    ဝ မ္ း န ည္ း ျခ င္ း နဲ႔ တ စ္ ေ န႔ ခြဲ ရ မ ယ္ . . . . . . )))
    ( ခ ရ စၥ မ တ္ အ လြ မ္ း - စို င္ း ထီ း ဆို င္ )
    https://www.youtube.com/watch?v=74fbru_xO0I

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...