Tuesday, October 22, 2013

စန္းစန္းတင့္

သူမကို လူအမ်ားက စန္းစန္းတင့္ ဟု ေခၚၾကသည္…။
အမွန္ဆိုလွ်င္ သူမကို မိဘမ်ား မွည့္ေခၚထားေသာ နာမည္မွာ စန္း ဆိုေသာ ေ၀ါဟာရ ႏွင့္ တင့္ ဆိုေသာ စကားလံုး တစ္လံုးတစ္ေလမွ် ပါ၀င္ျခင္းမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ သူမအတြက္ ဒီ စန္းစန္းတင့္ ဆိုေသာ နာမည္ တြင္ေနသည္မွာ ကာလအားျဖင့္ အေတာ္ေလး ၾကာျမင့္ေနခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္…။ သူမထက္ အသက္ၾကီးသူမ်ားႏွင့္ သက္တူ ရြယ္တူမ်ား၊ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားက သူမကို စန္းစန္းတင့္ သို႔မဟုတ္ စန္းစန္း ဟု ေခၚၾကသည္။ သူမထက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ားက မမစန္း ဟူ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မမတင့္ ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တူ တူမ အရြယ္ ကေလးငယ္မ်ားက အန္တီစန္း၊ အန္တီတင့္… အစရွိသည္ျဖင့္ အလ်ဥ္းသင့္သလို ေခၚေ၀ၚၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိဘ ေပးထားေသာ နာမည္ရင္းေပ်ာက္ကာ စန္းစန္းတင့္ ဟူေသာ နာမည္ကသာ သူမအတြက္ နာမည္ရင္းသဖြယ္ ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။

အစပိုင္းကေတာ့ သူမကို စန္းစန္းတင့္ဟု ကြယ္ရာမွာ ေခၚၾကသည္ ဟု သူမ ျပန္သိရေသာအခါ အနည္းငယ္ ကြ်ဲျမီးတိုမိသည္မွာ အမွန္။ သို႔ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူမ ကိုယ္တိုင္က ထိုအမည္နာမကို ႏွစ္သက္ သေဘာက်သလို ျဖစ္လာမိေသာေၾကာင့္ သူမေရွ႕တြင္ ေနာက္ေျပာင္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အတည္အတံ့ ေခၚေ၀ၚ ေျပာဆိုေနၾကလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မခံစားရေတာ့သလို၊ စိတ္လည္း မတိုမိေတာ့…။ စန္းစန္းတင့္ အမည္တြင္ရျခင္းအေပၚတြင္ ေက်နပ္သလို ဂုဏ္ယူခ်င္သလိုပင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။

ဤသို႔ သူမ နာမည္ရင္း ေပ်ာက္ကာ စန္းစန္းတင့္ နာမည္တြင္ေနရျခင္းအတြက္ ခိုင္လံုေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာ မ်ားစြာအနက္မွ အဆိုးဆံုးမွာ အနံ႔အသက္မ်ားကို စန္းစန္းတင့္ လွစြာေသာ သူမ၏ ႏွာေခါင္း ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

သူမသည္ သိတတ္သည့္ အရြယ္မွ စတင္ကာ ယေန႔ အခ်ိန္အထိ ထမင္း ဟင္းကို ဇြန္းျဖင့္သာ စားခဲ့သည္။ လက္ျဖင့္ စားလွ်င္ လက္တြင္ စြဲကပ္ေနေသာ ဟင္းနံ႔ ေကြ်းနံ႔မ်ားကို သူမ မခံႏိုင္ေခ်။ တစ္ခါတရံ မတတ္သာေသာေၾကာင့္ ထိရ ကိုင္ရလွ်င္လည္း သူမ၏ လက္ကို အထပ္ထပ္ ေဆးေၾကာ၍ မျပီးႏိုင္ေတာ့။ အသုပ္နယ္ခ်ိန္မ်ား၊ ဟင္းေကြ်း ဟင္းရံမ်ားကို မလႊဲမေရွာင္သာ ထိရ ကိုင္ရျပီဆိုလွ်င္ျဖင့္ လက္အိတ္ကို အသံုးျပဳကာ ကိုင္တြယ္သည္။ သူမ၏ လက္ကိုင္အိတ္ထဲတြင္ တစ္ခါသံုး လက္အိတ္မ်ားကို ထည့္ျပီး သြားေလရာ ေဆာင္ယူတတ္ေသးသည္။ ထို႔အျပင္ ဆူးပုတ္ရြက္၊ ဒူးရင္းသီး၊ တညင္းသီး၊ မွ်စ္ခ်ဥ္ အစရွိေသာ အနံ႔အသက္ ျပင္းသည့္ အစားအစာမ်ိဳးကို သူမ လံုး၀ စားေလ့မရွိသလို အိမ္တြင္လည္း ခ်က္ေလ့မရွိ။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ႏွင့္ ရိုးရိုး မွ်စ္ကို ေၾကာ္မိ၊ ခ်က္မိလွ်င္လည္း တစ္အိမ္လံုးအႏွ႔ံ ပန္ကာမ်ား ဖြင့္ျခင္း၊ ဖေယာင္းတိုင္မ်ား ထြန္းျခင္တို႔ျဖင့္ ပ်ာယာခတ္စျမဲ။ တခါတရံ အိမ္သားမ်ားက ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ တို႔ကို တို႔စရာအေနႏွင့္ အစိမ္းအတိုင္း စားသံုးရန္ ျပင္ဆင္လွ်င္လည္း သူမ နည္းနည္းမွ မႏွစ္ျမိဳ႔ေခ်။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွာကာ ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္စျမဲ…။

သူမ အလုပ္လုပ္ေသာ ရံုးသည္ ေဆာက္လုပ္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ရံုးတစ္ရံုး ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ မၾကာခဏဆိုသလို ျပင္ပ အလုပ္ခြင္မွ အလုပ္ၾကမ္းသမားမ်ား၊ ကားဒရိုင္ဘာမ်ား အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ရံုးေပၚသို႔ တက္လာတတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သူမ ေနစရာ ေနရာ မရွိေတာ့ေခ်။ သူမသည္ အနံ႔မ်ားကို လြန္စြာ မႏွစ္ျမိဳ႔တတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလရာ ထိုသူတို႔ထံမွ ျပင္းထန္ေသာ ေခြ်းနံ႔မ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာေနေသာ ကိုယ္နံ႔ကို သူမ ဘယ္လိုမွ် မခံႏိုင္၊ သူတို႔ႏွင့္ ေ၀းရာသို႔ ေရွာင္ေျပးရတတ္စျမဲ…။ ထိုသူမ်ား ျပန္သြားျပီးေသာ္လည္း အခန္းထဲတြင္ အနံ႔အသက္မ်ား က်န္ေနေသးေသာအခါ ထိုေန႔အဖို႔ သူမ ေခါင္းအံု၊ ေခါင္းကိုက္၍ မဆံုးႏိုင္ေတာ့ေခ်။ သူမ အျဖစ္ကို ေကာင္းစြာ သိေနေသာ သူမ၏ အထက္လူၾကီးကေတာ့ အဲလိုမွ အလုပ္ တကယ္ လုပ္တဲ့ အလုပ္သမားေတြလို႔ သိရတာေပါ့၊ သူတို႔ကိုယ္က ေမႊးၾကိဳင္ေနရင္ ေခြ်းနံ႔ေလးမွ မရရင္ ဒါ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းမလုပ္တဲ့သူေတြလို႔ သတ္မွတ္ရမွာ… ဟု ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာေသာ္လည္း သူမ ေခါင္းကို တြင္တြင္ ခါယမ္းမိသည္သာ။ ထိုအနံ႔မ်ားႏွင့္အတူ ေဆးလိပ္အနံ႔ကိုလည္း သူမ ခါးသီးစြာ မုန္းတီးျပန္သည္။ ေဆးလိပ္မီးခိုးနံ႔မ်ား ရလွ်င္ သူမ အသက္ရွဴ၍ မရေတာ့… လည္ေခ်ာင္းထဲမွ အလိုလုိေနရင္း ၾကပ္လာကာ အသက္ရွဴမ၀ျဖစ္ျပီး ေခြ်းေစးမ်ား ထြက္လာတတ္သည္။

တစ္ခါတစ္ရံ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္အျပီးမွာ အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္ သူမ အနားလာ စကားေျပာဆိုသူမ်ားထဲတြင္ ပါးစပ္မွ ဟင္းနံ႔မ်ား (သို႔) မေကာင္းေသာ အနံ႔အသက္ဆိုးမ်ား ထြက္ေနသူမ်ား ပါလာပါက သူမ စိတ္ညစ္ညဴးစြာ မ်က္ႏွာပ်က္တတ္သည္။ ထို႔အျပင္ ကိုယ္ကို ေနာက္ဆုတ္ကာ၊ မ်က္ႏွာလႊဲဖယ္ကာ ထိုသူတို႔ႏွင့္ ေ၀းေအာင္ မသိမသာေရာ သိသိသာသာပါ ျပဳမူတတ္ေသးသည္။ ထိုအျပဳအမူသည္ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာသူ တစ္ေယာက္ ျပဳမူရမည့္ အျပဳအမူမ်ိဳး မဟုတ္မွန္း သူမ မသိ မဟုတ္… ေကာင္းေကာင္း သိေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ မႏွစ္ျမိဳ႔မွဳ၊ ေအာ္ဂလီဆန္လာမွဳတို႔ကို သူမ မည္သို႔မွ် ဖံုးကြယ္ႏိုင္စြမ္းမရွိခဲ့ေခ်။

တခါက သူမ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္လာလည္ရာ သူ႔ထံမွ ေရေမႊးနံ႔ႏွင့္အတူ ေရာေႏွာေနေသာ ေခြ်းနံ႔ကို ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ရေနေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို မသိမသာ လွည့္ပတ္ ေျပာဆိုကာ စူပါမားကက္တစ္ခုသို႔ ေစ်း၀ယ္ရန္ ေခၚေဆာင္သြားျပီး ခ်ိဳင္းေခြ်းနံ႔ ေပ်ာက္ေဆးေတာင့္ တစ္ေတာင့္ကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ၀ယ္ေပးခဲ့ဖူးသည္။ သူမက ထိုသို႔ေသာ စန္းစန္းတင့္ သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။

သူမတြင္ ေဖ်ာက္မရေသာ စန္းစန္းတင့္ အက်င့္ ေနာက္တစ္ခု ရွိေသးသည္။
ထိုအက်င့္ကား ထမင္းစားပြဲကို အျမဲတေစ သုတ္ေနတတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အားလံုး စားေသာက္ျပီးခ်ိန္တြင္ စားပြဲသုတ္သည္မွာ ျပႆနာမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ သူမကေတာ့ စားေနရင္းတန္းလန္းမွာပင္ တစ္ရွဴး (သို႔မဟုတ္) လက္သုတ္ပု၀ါ တစ္စျဖင့္ အျမဲလိုလို သုတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထမင္း၀ိုင္းမွာ တစံုတေယာက္က ဟင္းခတ္ရင္း ျဖစ္ေစ၊ တစံုတခု လွမ္းယူရင္း ျဖစ္ေစ လမ္းခုလပ္တြင္ ဟင္းရည္ေလး ဆီေလး တစ္စက္၊ ထမင္းလံုးေလး တစ္လံုးတစ္ေလမ်ား မက်လိုက္ေလႏွင့္၊ သူမ မ်က္စိက ဖ်တ္ကနဲ လွမ္းျမင္လိုက္ျပီး အလ်င္အျမန္ လွမ္းသုတ္လိုက္သည္သာ။ အိမ္သားမ်ားက သူမ အက်င့္ကို သိေသာေၾကာင့္ ဘာမွ မျဖစ္ၾကေသာ္လည္း အျခား သူစိမ္းမ်ားႏွင့္ သြားလာ စားေသာက္ေသာအခါ ထိုအက်င့္မွာ အေတာ္ေလး ဆိုးရြားလွသည္။ မလုပ္မိေအာင္ အတန္တန္ သတိထားသည့္ၾကားမွ သူမ စိတ္က မသိလိုက္ခင္မွာပင္ သူမ လက္က အမွတ္မထင္ လွမ္းသုတ္ျပီးသား ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထိုအျပဳအမူသည္ လူတဖက္သား စားေသာက္ေနခ်ိန္တြင္ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္သြားေစသလို တနည္းအားျဖင့္ သူတို႔ စားေသာက္ပံု မသပ္ရပ္၊ ဖိတ္တတ္ စင္တတ္သည္ကို သြယ္၀ိုက္ ညႊန္ျပရာလည္း ေရာက္ေနသည္ မဟုတ္လား…။

အျပင္ဆိုင္မ်ားတြင္ သြားလာ စားေသာက္လွ်င္လည္း စန္းစန္းတင့္သူ သူမအတြက္ ျပႆနာ မ်ားစြာ ရွိေနတတ္သည္။ ထိုျပႆနာမ်ားမွာ ဆိုင္မ်ားမွ ေပးေသာ ဇြန္း၊ ခက္ရင္း ႏွင့္ ဓါးမ်ား အမ်ိဳးအစား မတူ၊ အရြယ္အစား မတူ ျဖစ္ေနတတ္ျခင္း၊ တူ မ်ား တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ တစ္ေခ်ာင္း အတို အရွည္ မညီ၊ အေရာင္အေသြး မတူ ျဖစ္ေနတတ္ျခင္း၊ ခ်လာေပးေသာ ဟင္းပန္းကန္၊ ထမင္းပန္းကန္မ်ား၏ ႏွဳတ္ခမ္းပတ္ပတ္လည္တြင္ ဟင္းစ ဟင္းနမ်ား ေပက်ံေနတတ္ျခင္း အစ ရွိသည္တို႔ပင္…။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ သူမ မ်က္ႏွာပ်က္တတ္ျပီး ေဘးဘီကို အကဲခတ္ကာ အမ်ိဳးအစားတူေသာ ဇြန္း ခက္ရင္းမ်ားကို မသိမသာ လိုက္လံ လဲလွယ္ျခင္း၊ တစ္ရွဴးတစ္စျဖင့္ ဟင္းပန္းကန္ ထမင္းပန္းကန္မ်ား အားလံုးကို တစ္ခုခ်င္းစီ လိုက္သုတ္ျခင္းမ်ားကို လုပ္တတ္သည္။ အတူသြားေဖၚ လာေဖၚ စားေဖၚမ်ားက သူမအေၾကာင္းကို သိေနေသာေၾကာင့္ အားလံုးက နားလည္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းေပးၾကသည္။ ေပက်ံေနေသာ ပန္းကန္ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားကို သူမ စိတ္တိုင္းက် သုတ္ျပီးမွ စတင္ စားေသာက္တတ္ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ဆိုင္မ်ားတြင္ စားေသာက္ေသာအခါ တခ်ိဳ႔ အစားအစာမ်ားမွ အေငြ႔အသက္မ်ားသည္ ကိုယ္ေပၚတြင္ ၀တ္ဆင္ထားေသာ အ၀တ္မ်ား၊ ဆံပင္မ်ား၌ ဟင္းနံ႔မ်ား စြဲက်န္ေနတတ္သည္…။ ထိုအခါ ထိုေန႔အဖို႔ သူမ ကိုယ့္ အ၀တ္မွ အနံ႔၊ ကိုယ့္ ဆံပင္မွ အန႔ံတို႔ကို ကိုယ္တိုင္ ျပန္ရေနရင္းက အလိုလို စိတ္တိုကာ ေခါင္းကိုက္ေနတတ္ျပန္သည္။ သူမက ထိုသို႔ေသာ စန္းစန္းတင့္ သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။

ထိုမွ်သာမက တစ္ခု တစ္ခုကို ထိျပီး ကိုင္ျပီးတိုင္း ေရာက္ေလရာ ေနရာတြင္ လက္ေဆးျခင္း၊ ေျခဖ၀ါးတြင္ တစ္ခုခု ကပ္ေနသည္ဟု အထင္ေရာက္ကာ မၾကာခဏ ေျခေဆးျခင္း၊ အိပ္ခန္းၾကမ္းျပင္တြင္ ဆံပင္ခ်ည္ တစ္ပင္ ေတြ႔တိုင္း တံျမက္စည္း တစ္ခါ လွဲျခင္း၊ မၾကာခဏ ၾကမ္းတိုက္ျခင္း၊ ဖုန္စုတ္ျခင္း၊ အိမ္ရွိ ပရိေဘာဂပစၥည္းမ်ားကို လက္ႏွင့္ တို႔ၾကည့္၍ ဖုန္ ရွိေနပါက အျငိမ္မေနႏိုင္ပဲ အခ်ိန္မရွိ အခ်ိန္ရွိ လိုက္သုတ္ေနတတ္ျခင္း၊ အိပ္ခန္းႏွင့္ တြဲလ်က္ပါရွိေသာ ေရခ်ိဳးခန္းကို လံုး၀ အသံုးမျပဳေစပဲ ေျခာက္ေသြ႔စြာျဖင့္ သန္႔ရွင္း ေမႊးၾကိဳင္ေနေအာင္ ထားျခင္း၊ အိမ္သားမ်ား ပစၥည္းမ်ားကို သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ေနရာတက် မထားလွ်င္ ပြစိပြစိ လုပ္တတ္ျခင္း၊ အ၀တ္ေဟာင္းျခင္းထဲတြင္ အ၀တ္မ်ား ျပည့္ေနပါက အလုိလုိ အနံ႔တစ္မ်ိဳး ရေနျပီး ညၾကီးမင္းၾကီးမေရွာင္ ခ်က္ခ်င္း ထေလွ်ာ္တတ္ျခင္း… စသည့္ အတိုအထြာ ကိစၥ၀ိစၥ ေသးေသးေလးမ်ားကိုလည္း တစ္ခ်က္ကေလးမွ မလစ္ဟင္းေအာင္ စန္းစန္းတင့္ တတ္ေသးသည္။

ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ သူမ နာမည္ရင္း ေပ်ာက္ကာ စန္းစန္းတင့္ နာမည္တြင္ေနရျခင္းအေပၚ မည္သူ႔ကိုမွ် အဆိုး မဆိုသာေခ်…။ သူမကိုယ္သူမ အလြန္အကြ်ံ စန္းစန္းတင့္ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းေသာ္လည္း အက်င့္ ဗီဇဆိုသည္မွာ လြယ္လင့္တကူ ျပဳျပင္ႏိုင္ရန္ ခက္ခဲလွသည္…။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္သူ ဘာေျပာေျပာ စန္းစန္းတင့္ ေနျမဲ… ထို႔အျပင္ စန္းစန္းတင့္ ဟူေသာ အမည္နာမကို သူမ အျပံဳး မပ်က္ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းထားေနျမဲ…။

11 comments:

  1. မမသက္ၾကီး ေပ်ာက္ေနတာ။ ခုမွပဲေပၚလာေတာ့တယ္

    ReplyDelete
  2. စန္းစန္းတင့္ ဖတ္ေနရင္း ဖတ္ေနရင္းနဲ႕ တိတြားဘီ..
    ဒါပဲ ..fb မွာ ဘယ္သူလဲဆိုေၿပာၿပလိုက္ရမလား ေၿပာ..
    :) :)

    ReplyDelete
  3. ဆိုုက္ကိုု ဝင္ေနျပီ...

    ReplyDelete
  4. ဘူေဖးသြားစားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ စာသင္ခန္းထဲ ေရာက္ရင္ အဲဒီအစားအေသာက္အနံ ့ေတြ ရတာ ေခါင္းကိုုက္လိုု ရႈေဆးရႈရဖူးတယ္...း)

    ReplyDelete
  5. စဥ္းစားလိုက္ရတာ. စန္းစန္းတင့္ လွစြာေသာ ႏွာေခါင္း ကို အေျခခံ၍ အေျဖထုတ္ပါတယ္။

    ွစန္းစန္းတင့္ = Sensitive

    ReplyDelete
  6. ဖတ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ နဲနဲေတာ့ စန္းစန္းတင့္သူ ျဖစ္ေနလို႔ သေဘာက်မိပါရဲ့။ ဒညင္းသီး၊ မွ်စ္ခ်ဥ္၊ အေမႊးတိုင္၊ ေရႊျပည္နန္း တို႔လို သိပ္ျပင္းတဲ့အနံ႔ေတြဆို လံုးလံုးမခံႏိုင္တာ မို႔ သူမ်ားေတြကိုလဲအားနာရ၊ ကိုယ္လဲဒုကၡေရာက္ရနဲ႔ အဆင္မေျပျဖစ္ရပါတယ္။ ၾကိဳက္လို႔ ဖဘေပၚ ရွယ္လိုက္ပါတယ္ေနာ္။
    ျငိမ္းေအးမြန္

    ReplyDelete
  7. ေကာင္းတယ္ေနာ္၊ႏွေခါင္းအုပ္တဲ႔မ်က္ႏွာဖုံးေလးေတြရဲ႕အစ
    :)

    ReplyDelete
  8. ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရွိသူ ..
    ဆိုက္ကို နည္းနည္း၀င္ေနသူ ..
    တရားမရွိသူ ..

    ReplyDelete
  9. က်မ စန္းစန္းတင္႔တာက ခ်ိဳင္းေခြ်းနံ႔ ရယ္ စီးကရက္ နံ႔ရယ္ သူမ်ား အိမ္သာသြားျပီး အေမႊး သံုး မသြားတဲ႔ အခါမ်ိဳးေတြမွာ
    mie nge

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...