မနက္က ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ ျခင္တစ္ေကာင္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။
ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ ျခင္ေတြ႔တာ ဘာမ်ား ထူးဆန္းသလဲ။ အဲဒီ “ျခင္” ဆိုတဲ့ ေသးေသးေကြးေကြး ငတိအေၾကာင္းကို လူတိုင္းသိၾကတယ္။ ျခင္ဆိုတာ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လြယ္လြယ္ကူကူ ေတြ႔ႏိုင္တဲ့ သတၱဝါတစ္ေကာင္ပဲ၊ သူ႔မွာ အေတာင္ပံေတြ ပါတယ္၊ လိုရာခရီးကို အခ်ိန္မဆိုင္း ပ်ံသန္းႏိုင္တယ္။ ျခင္တစ္ေကာင္ဟာ တဝီဝီ အသံေပး ေအာ္ျမည္ပ်ံသန္းရင္း ေတြ႔တဲ့သူကို ကိုက္တတ္တယ္။ သူက သြားခ်င္ရာ ေရာက္ရာေပါက္ရာ ေလွ်ာက္သြားႏိုင္တဲ့ အေကာင္ဆိုေတာ့ ေနရာအႏွံ႔မွာ ေတြ႔ႏိုင္တာေပါ့။ လူသူတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အိမ္ေဟာင္းေဟာင္းထဲမွာ၊ အိပ္ခန္းထဲက ဇာျခင္ေထာင္အစပ္မွာ၊ အလွစိုက္ ပန္းအိုးေတြနားမွာ၊ ပန္းႏုေရာင္ သစ္ခြပြင့္ေပၚမွာ၊ ငါးကန္တစ္ခုရဲ႕ မွန္ေဘာင္ေပၚမွာ၊ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျပာင္တင္းတင္း ေျခသလံုးေလးေပၚမွာ၊ ဂါဝန္လက္ျပတ္ဝတ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေမာင္းရင္းမွာ၊ မီးဖိုခန္းက စိုထိုင္းထိုင္း လက္သုတ္ပုဝါစေပၚမွာ၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက သြားပြတ္တံနဲ႔ သြားတိုက္ေဆးဗူးနားမွာ၊ ေရကူးကန္ေဘးမွခ်ထားတဲ့ ေဆးျဖဴသုတ္ပက္လက္ကုလားထိုင္ေတြ
ျခင္အေၾကာင္း အေသးစိတ္ မေျပာခင္ ဓါတ္ေလွခါးအေၾကာင္း (နည္းနည္း) အရင္ေျပာတာ ေကာင္းမယ္လို႔ ယူဆတယ္။ ဓါတ္ေလွခါးဟာ အေတာ္ေလး က်ယ္ဝန္းတယ္။ အခင္းက အစိမ္းေရာင္ ရင့္ရင့္နဲ႔။ ဓါတ္ေလွခါးရဲ႕ တံခါးမွာ ဆႏြင္းမကင္းပံု အကြက္ေဖၚထားတဲ့ သံတိုင္ေတြနဲ႔ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ မွန္ခ်ပ္ေတြ ပါတယ္။ အတြင္းနံရံ သံုးဖက္မွာကေတာ့ ၾကည္လင္ လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကည့္မွန္ခ်ပ္ေတြ ပါတယ္။ နံရံတစ္ဖက္မွာေတာ့ အဂၤလိပ္စာလံုး တစ္ကေန ေလးဆယ္ အထိ ေရးထားတဲ့ ေလးေထာင့္အကြက္ေလးေတြ ပါတယ္။ အေရးေပၚေခၚခ်င္ရင္ ႏွိပ္စရာ ခလုပ္၊ တံခါး အဖြင့္အပိတ္ ခလုပ္ေတြလည္း ပါေနတဲ့ သာမာန္ဓါတ္ေလွခါးတစ္စင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဓါတ္ေလွခါးထဲမွာရွိေနတဲ့ မွန္ခ်ပ္ေတြကေတာ့ အင္မတန္ဆြဲေဆာင္မွဳရွိတဲ့ မွန္ခ်ပ္ေတြလို႔ ဆိုရမယ္။ ဓါတ္ေလွခါးထဲေရာက္ရင္ အဲဒီမွန္ေတြကို မၾကည့္မိတဲ့သူ မရွိသေလာက္ (မရွိသေလာက္) ရွားတယ္။ ၾကီးၾကီး ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္၊ မိန္းမ ေယာက်္ား ကေလး... အားလံုး တစ္ခ်က္ကေလးျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ မွန္ကို ၾကည့္လိုက္ၾကတာပဲ။ သိသိသာသာ ၾကည့္တာနဲ႔ မသိမသာ ၾကည့္တာနဲ႔ပဲ ကြာတယ္။
အမ်ားအားျဖင့္ လူလတ္ပိုင္း အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ တျခားလူေတြ ရွိေနရင္ေတာင္ နည္းနည္းေလးမွ ဂရုမစိုက္ပဲ မွန္ကို သိသိသာသာ ၾကည့္တတ္ၾကတယ္။ မွန္ၾကည့္ျပီး ဆံပင္သပ္တင္လိုက္ၾကတာမ်ိဳး၊ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားကို ဆြဲဆန္႔လိုက္ၾကတာမ်ိဳး၊ လည္ပင္းက ဆြဲၾကိဳး အေနအထားေလး နည္းနည္း ျပင္လိုက္တာမ်ိဳး၊ ပုခံုးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ကို အေရွ႔ဖက္ကို ဆြဲလွည့္လိုက္တာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ခါးကို မသိမသာလွည့္လို႔ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ၾကည့္နည္းနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ခႏၵာကိုယ္ကို ေရွ႕ ေနာက္ ေစာင္းငဲ့ျပီး ၾကည့္တတ္ေသးတာ။ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူေလးေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးေတြကေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း အမူအယာမ်ိဳးနဲ႔ မွန္ကို ျဖတ္ကနဲ မရဲတရဲ (မသိမသာ) ခိုးၾကည့္တတ္ၾကတယ္။ အမ်ိဳးသားေတြလည္း အဲဒီလိုပဲ၊ မွန္ခ်ပ္ေတြေပၚမွာ ျမင္ေနရတဲ့ သူတို႔ပံုရိပ္ကို မသိမသာပဲ ၾကည့္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ကေလးငယ္ေတြကေတာ့ မွန္နားကို မ်က္ႏွာကပ္ျပီး ဝွဴးကနဲ ေလနဲ႔ မွဳတ္သူက မွဳတ္၊ မွန္ထဲမွာ ျမင္ေနရတဲ့ သူတို႔မ်က္ႏွာကို သေဘာက်ျပီး မ်က္လံုးျပဴးလိုက္၊ လွ်ာထုတ္လိုက္၊ ပါးစပ္ကို ေလေဖါင္းလိုက္နဲ႔ ေနာက္ေျပာင္သူက ေနာက္ေျပာင္၊ မွန္ခ်ပ္ေတြကို လက္နဲ႔ တျဖတ္ျဖတ္ရိုက္သူက ရိုက္နဲ႔ေပါ့။ ဓါတ္ေလွခါးထဲက မွန္ခ်ပ္ၾကည္ၾကည္ေတြဟာ လူတိုင္းကို အဲဒီလို ဆြဲေဆာင္တယ္။
ဟုတ္ျပီ အခုေလာက္ဆို ဓါတ္ေလွခါးကို မ်က္စိထဲ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေရာေပါ့။ အဲဒီဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ ဒီမနက္ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း။ ရံုးခ်ိန္မေရာက္ေသးပဲ အခ်ိန္အေတာ္ ေစာေနေသးတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ကေလးေတြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္း ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ တျခား ဘယ္သူမွ မပါဘူး။ ဓါတ္ေလွခါးထဲေရာက္ေတာ့ ခုနကေျပာတဲ့ အင္မတန္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္အားေကာင္း
ကြ်န္မကလည္း အခုလို အထပ္ေလးဆယ္အျမင့္အထိ ေရာက္လာတဲ့ ျခင္ကိုၾကည့္ရင္း ျဖစ္ႏိုင္ေျ
ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေျဖက သိပ္ရွင္းေနတယ္။ ငွက္ဖ်ားပိုး၊ အဝါေရာင္ အဖ်ားပိုး၊ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးနဲ႔ တျခားေရာဂါပိုးေတြကို သယ္ေဆာင္ျဖစ္ပြားေစတဲ့ ျခင္ေတြ။ သူတို႔ကို ျမင္လိုက္ရင္ လူတိုင္း (လိုလို) က အားၾကိဳးမာန္တက္ ရိုက္ႏွက္ ႏွိမ္နင္းလိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကတာ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ကိုယ္ေပၚမွာ လာနား / လာကိုက္ရင္ေတာင္ အဲဒီျခင္ ျမန္ျမန္ကိစၥတံုးဖို႔သာ အဓိကထားျပီး ကိုယ့္အသား ဘယ္ေလာက္နာသြားတယ္ဆိုတာ ဂရုမထားပဲ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး (မညွာမတာ) ရိုက္ပစ္လိုက္ၾကတာမ်ိဳး မဟုတ္လား။ ျခင္ေတြကို ႏွိမ္နင္းပံု ႏွိမ္နင္းနည္းနဲ႔ ကာကြယ္နည္းေတြကလည္း ေျပာရရင္ အမ်ိဳးေပါင္း မ်ားစြာပါ။ ျခင္ဇကာ၊ ျခင္ေထာင္ က အစ... ျခင္ေဆးေခြ၊ ျခင္ေဆးရည္၊ ျခင္မကိုက္ေစတဲ့ လိမ္းေဆး၊ လိမ္းေဆးပါတဲ့ ကပ္ခြာ၊ လက္ေကာက္ေတြ အလယ္... လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားသံုး ဘက္တံ၊ ယပ္ေတာင္၊ ေထာင္ေျခာက္ေတြအဆံုး အမ်ိဳးကို စံုလို႔။ ဒီၾကားထဲ ဒန္အိုးအဖံုးမွာ ဆီသုတ္ျပီး ျခင္ေတြကို ကပ္ေစျပီး အမိဖမ္းတဲ့နည္းေတာင္ ရွိေသးတယ္။ ဘုရားေရ... မွဳန္တီမွဳန္မႊား ေသးေကြးလွတဲ့ သတၱဝါတစ္ေကာင္အတြက္ အကာအကြယ္ေတြနဲ႔ အားထုတ္မွဳေတြက မ်ားလွခ်ည္လား။ ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ဓါတ္ေလွခါးထဲက ျခင္ဟာ ကြ်န္မကို ရန္သူတစ္ေယာက္လို ၾကည့္ေနတာျဖစ္မယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ စိတ္အေတြးကို ျခင္ သိေနသလား မဆိုႏိုင္ဘူး။ ျခင္ဟာ သူ႔ေျခေထာက္ ေျခာက္ေခ်ာင္းကို တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း ဆန္႔ထုတ္လိုက္တယ္။ ေခါင္းေပၚက အင္တီနာ အတံႏွစ္ခုကလည္း နည္းနည္း လွဳပ္ရွားသြားတယ္။ ဒါ ကြ်န္မရဲ႕ အနံ႔ကို သူ စူးစမ္းလိုက္တာပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သစ္သီးနံ႔သင္းေမႊးတဲ့ ေရေမႊးကို ကြ်န္မ နည္းနည္းဆြတ္လာခဲ့မိတယ္။
ျခင္ေတြဟာ တကယ္ပဲ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ဆိုးရြားၾကသလား။ သူတို႔မွာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေလး တစ္ခ်က္တေလေတာင္ မရွိေတာ့ၾကဘူးလား။ ကြ်န္မ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ကြ်န္မဖတ္ဖူးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာ ျခင္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္း ေကာင္းတာေလးေတြ ေရြးေျပာထားတာ ျပန္သတိရတယ္။ လူေတြကို ကိုက္တတ္တာက ျခင္ အမ ေတြသာ ျဖစ္တယ္၊ ျခင္အထီးေတြဟာ မကိုက္တတ္ၾကဘူးတဲ့။ ဒါဆိုရင္ ဓါတ္ေလွခါးထဲက မွန္ခ်ပ္ေပၚမွာ ခိုတြယ္ေနတဲ့ ျခင္ကေရာ အထီးလား အမလား။ တကယ္လို႔မ်ား သူဟာ ျခင္အထီးဆို ကြ်န္မကို ဒုကၡေပးမယ့္ ျခင္တစ္ေကာင္ မဟုတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္ကို ရန္မူမွာမဟုတ္တဲ့ ျခင္တစ္ေကာင္ကို ကြ်န္မက - အသားလြတ္ - ရိုက္ပုတ္ ႏွိမ္နင္းမယ္ဆိုရင္ တရားပါ့မလား။ ခက္ပံုခက္နည္းက ကြ်န္မဟာ ျခင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ျပင္ပလကၡဏာေတြကို ၾကည့္ရံုနဲ႔ အထီးလား အမလား မခြဲျခားတတ္တာပဲ။ ေလာကၾကီးမွာ သင္ယူလို႔ မဆံုးႏိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနေသးတယ္ ဆိုတာ နားလည္လိုက္တယ္။
ျခင္အထီးေတြဟာ လူေတြကို ကိုက္တတ္တဲ့အထဲ မပါဘူး၊ လူေတြကို ဒုကၡေပးတတ္ၾကသူေတြမဟုတ္လို႔ ျခင္ေတာ္ ျခင္ေကာင္းေတြဆိုရင္ ျခင္အမ ေတြမွာေရာ ေတာ္တာ ေကာင္းတာေလးမ်ား မရွိဘူးလား။ အဲဒီေဆာင္းပါးမွာ ေရးထားတာကေတာ့ ျခင္အမေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ကေလးေတြအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ အစာအဟာရအတြက္ လူေတြဆီက ေသြးကို လာယူတာျဖစ္တယ္။ ဒါကို မိခင္ေမတၱာလို႔ ေတြးျမင္ယူဆလိုက္ႏိုင္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ သူတို႔ကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စိတ္ကေလး ေပၚလာတန္ေကာင္းပါရဲ႕ တဲ့။ ကြ်န္မ တခဏေတာ့ ျငိမ္ေတြသြားမိတယ္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ သားေလးအတြက္ သူၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြကို ျပင္ဆင္ ခ်က္ျပဳတ္ျပီး တယုတယ (စိတ္ရွည္လက္ရွည္) ခြံ႕ေကြ်းျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရသြားတယ္။ ကြ်န္မမ်က္စိေရွ႕ မွန္ခ်ပ္ေပၚမွာက ျခင္ကေရာ ျခင္အမတစ္ေကာင္ (သားေတြ သမီးေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ ျခင္ အေမတစ္ေကာင္) မ်ား ျဖစ္ေနမလား။ သူ႔ရဲ႕ ရင္ေသြးေတြ လိုအပ္တဲ့ အစာေရစာေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔အတြက္ ဒီလို အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမင့္မားေခါင္သီတဲ့ ေနရာေဒသကို စြန္႔စြန္႔စားစား အစာရွာထြက္လာခဲ့သူလား။ သားသမီးေတြဆီ အျပန္လမ္းေပ်ာက္ေနလို႔ နားမိနားရာ ေနရာတစ္ခုမွာ နားေနခဲ့သူလား။
ျခင္ကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကြ်န္မ ဝမ္းနည္းလာတယ္။ ျခင္ကေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕အျဖစ္ကို သိဟန္မတူဘူး။ မွန္ထဲမွာ ျမင္ေနရတဲ့ ကြ်န္မကမ်ား သူ႔ကို ရန္မူလာခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ စိတ္အေတြးနဲ႔၊ တစ္ခုခုဆို အခ်ိန္ကိုက္လွဳပ္ရွားႏိုင္ေအာင္ အဆင္သင့္ ျပင္ထားတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ေငးၾကည့္ေနဆဲပဲ။ အခုနက သူ႔မ်က္ႏွာ ေသးေသးေလးေပၚမွာ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ မထီတရီ - မခိုးမခန႔္ - အၾကည့္ေတြလည္း ေပ်ာက္ဆံုးလို႔။ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔တဲ့ အရိပ္ေတြသာ ၾကီးစိုးေနခဲ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဓါတ္ေလွခါးတံခါးဟာ ရုတ္ခ်ည္းပြင့္လာျပီး မွန္းေျခ အသက္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေျခာက္ႏွစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိမယ္ထင္ရတဲ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုယ္စီနဲ႔ ဝရုန္းသုန္းကား ေျပးဝင္လာခဲ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ ကြ်န္မဟာ ကေလးေတြရဲ႕ အသက္ကို ခန္႔မွန္းရာမွာ သိပ္ညံ့တယ္ဆိုတာ ဝန္ခံခ်င္ေသးတယ္။ ေျပာရရင္ အဲဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ ဓါတ္ေလွခါးထဲေရာက္ျပီး စကၠန္႔သံုးဆယ္ေလာက္အၾကာမွာ ျခင္ကို ေတြ႔သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ ျခင္ကလည္း ေတြ႔ခ်င္ျမင္ခ်င္ သတိထားမိခ်င္စရာပဲ။ မွန္ခ်ပ္ၾကည္ၾကည္ေပၚမွာ တစ္ေကာင္တည္း ထင္ထင္ရွားရွား ရွိေနတာကိုး။ ျခင္ကို ၾကည့္ေနရင္းမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ထဲက နည္းနည္းပိုပိန္တဲ့တစ္ေယာက္က ျခင္ကို သူ႔လက္ဝါး ပိန္ပိန္ေသးေသးေလးနဲ႔ လွမ္းရိုက္ဖို႔ ၾကိဳးစားတာကို ရိပ္ကနဲ ျမင္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီလို ျမင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကြ်န္မရဲ႕ ညာဖက္လက္ကို သူတို႔ထက္ ျမန္ေအာင္ လွဳပ္ရွားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ မ်က္စိကို စံုမွိတ္ထားလိုက္မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မ ဘာလုပ္လိုက္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိမထားလိုက္မိဘူး။ သတိဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မ မ်က္လံုးဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဓါတ္ေလွခါး မွန္ေပၚမွာ အခုနက ျခင္ မရွိေတာ့ဘူး။ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုယ္စီနဲ႔ ကေလးငယ္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ကြ်န္မကို မ်က္လံုးအေၾကာင္သားနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ကြ်န္မဟာ ဓါတ္ေလွခါးထဲေရာက္ျပီး အမွတ္မထင္ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ျခင္တစ္ေကာင္ကိုၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိတာေၾကာင့္ ဓါတ္ေလွခါးကို ေအာက္ဆင္းဖို႔ ခလုပ္ေတြ ႏွိပ္မထားမိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ေကာင္းမွဳေၾကာင့္ ဓါတ္ေလွခါးဟာ အထပ္ေလးဆယ္ကေန ေအာက္ဆံုးေျမညီထပ္ကို ဒုတ္ဒုတ္ထိ ေရာက္သြားခဲ့ျပီ။ တံခါးပြင့္လာေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္က ကြ်န္မကို လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္နဲ႔ ထြက္သြားၾကတယ္။ ကြ်န္မကေတာ့ ရုတ္တရက္ အျပင္ကို မထြက္ႏိုင္ေသးဘူး။ ၾကိဳးစားျပီး ခပ္ဖြဖြျဖစ္ေအာင္ ဆုတ္ထားတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕ လက္သီးဆုတ္ကို အဓိပၸါယ္မဲ့ ျပန္ငံု႔ၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္။ ျပီးေတာ့ နည္းနည္းလည္း တုန္လွဳပ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဓါတ္ေလွခါးထဲကို လူေတြဝင္လာဖို႔ ျပင္ေနျပီ။ ကြ်န္မ ဓါတ္ေလွခါးထဲက ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
ဓါတ္ေလွခါးအျပင္ကိုေရာက္ေတာ့ လူသြားစၾကၤန္အမိုးေလးေအာက္ကို ေျခလွမ္းနည္းနည္း ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေဘးဘီဝဲယာကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ အနီးအနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးဆိုတာ ေသခ်ာျပီဆိုမွ အသက္ကို တဝရွဴသြင္းရင္း ဆုပ္ထားတဲ့လက္ကို ျဖည္းျဖည္းျခင္း ေျဖလိုက္မလို႔။ အဲဒီလို ေျဖေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္စိကို မိွတ္ထားရမလား၊ ဖြင့္ၾကည့္ေနရမလားဆိုတာ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနေသးတယ္။ မ်က္စိကို မွိတ္ထားရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးျပီး ဖ်တ္ကနဲ မွိတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နီနီရဲရဲ ေသြးအိုင္ထဲမွာ ေခြေခြေလး လဲေနတဲ့့ ျခင္တစ္ေကာင္ေပၚလာေတာ့ ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ မ်က္စိကို ျပန္ဖြင့္လိုက္တယ္။ ခုနက ဆုတ္ထားတဲ့ လက္သီးကိုလည္း လန္႔ျပီး ျဖည္လိုက္မိတယ္။ လက္ထဲမွာ....
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ရင္း စဥ္းစားလာတာ... ကြ်န္မရဲ႕လက္သီးထဲမွာ ျခင္ဟာ အစထဲက ပါမလာခဲ့တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ လက္သီးဆုတ္ကို ျဖည္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ပ်ံထြက္သြားတာလား ဆိုတာပဲ။
သက္ေဝဓါတ္ေလွခါးအျပင္ကိုေရာက္ေတာ့ လူသြားစၾကၤန္အမိုးေလးေအာက္ကို ေျခလွမ္းနည္းနည္း ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေဘးဘီဝဲယာကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ အနီးအနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးဆိုတာ ေသခ်ာျပီဆိုမွ အသက္ကို တဝရွဴသြင္းရင္း ဆုပ္ထားတဲ့လက္ကို ျဖည္းျဖည္းျခင္း ေျဖလိုက္မလို႔။ အဲဒီလို ေျဖေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္စိကို မိွတ္ထားရမလား၊ ဖြင့္ၾကည့္ေနရမလားဆိုတာ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ေနေသးတယ္။ မ်က္စိကို မွိတ္ထားရင္ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးျပီး ဖ်တ္ကနဲ မွိတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နီနီရဲရဲ ေသြးအိုင္ထဲမွာ ေခြေခြေလး လဲေနတဲ့့ ျခင္တစ္ေကာင္ေပၚလာေတာ့ ေၾကာက္လန္႔တၾကားနဲ႔ မ်က္စိကို ျပန္ဖြင့္လိုက္တယ္။ ခုနက ဆုတ္ထားတဲ့ လက္သီးကိုလည္း လန္႔ျပီး ျဖည္လိုက္မိတယ္။ လက္ထဲမွာ....
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ရင္း စဥ္းစားလာတာ... ကြ်န္မရဲ႕လက္သီးထဲမွာ ျခင္ဟာ အစထဲက ပါမလာခဲ့တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ လက္သီးဆုတ္ကို ျဖည္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ပ်ံထြက္သြားတာလား ဆိုတာပဲ။
(၅ ေမ ၂၀၁၆)
- ၂၀၁၆ စက္တင္ဘာလ - Idea မဂၢဇင္းတြင္ ေဖၚျပျပီးျဖစ္သည္။
ဓာတ္ေလွကားထဲက ျခင္ကုိ ဖိနပ္ေလးတစ္ရံနဲ႔ သာသာေလး ေျဖာင္းခနဲ လာရုိက္သြားပါေၾကာင္းးးး
ReplyDelete;)
Y.