နေမာ္နမဲ့

အခုတေလာ သက္ေ၀တစ္ေယာက္ အေတာ္ကို နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္ေနတာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတိထားလိုက္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာ…

ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္က မယု၀ရီ (မရီရီ၀င္း) ရဲ ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ထားတဲ့ ထိုတစ္ည (That Night) ပိုစ့္ကိုဖတ္ၿပီး အတူတကြ တင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုကိုလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိပါတယ္။ ဒါေတြတင္မက သူမ်ားေတြေရးသြားၾကတဲ့ Comments ေတြကိုလဲ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါေသးတယ္။ Comments ေတြထဲက အေမးအေျဖေတြ အရ အဲဒီပံုေလးက Bangkok က ေနရာတစ္ခု လို ့သိရပါတယ္။ အဲဒီပံုေလးထဲက ေနရာရႈခင္းေလးက သက္ေ၀တို ့ စလံုးက တစ္ခ်ိဳ ့ေနရာမ်ိဳးေလးေတြနဲ ့ ခပ္ဆင္ဆင္တူသား လို ့လဲ စိတ္ထဲမွာ ေတြးမိပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ Comment ေရးမယ္လုပ္ေတာ့ Web Page မွာ Error တက္ေနတာနဲ ့ဘဲ C Box မွာဘဲ ေရးခဲ့ေတာ့မယ္ေလ လို ့စဥ္းစားရင္း ေရးခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီမွာ စ ေတာ့တာဘဲ…။

တင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ တစ္ေခါက္ျပန္ၾကည့္ၿပီး C Box မွာ ေရးခဲ့တာက “Ma Ma.. Visited. I read "That Night" post. Where is that place? In the picture, it is quite similar to some place fr S'pore. “ တဲ့..။ ကဲ.. ေကာင္းၾကေသးရဲ ့လား..။

* * * * * * * * * * * *

ဟိုတစ္ေန ့က သက္ေ၀ရဲ ့ ခ်စ္လွစြာေသာ ဘေလာ့ဂ္ကေလးမွာ စကား၀ါေျမ ဆိုတဲ့ ပိုစ့္ကေလးတစ္ခု တင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေတးသံရွင္ ႏွင္းဧကရီ ရဲ ့ ေရႊဌာေန နဲ ့ စကား၀ါေျမ ဆိုတဲ့ အေခြထဲက သီခ်င္းေလး ႏွစ္ပုဒ္ တင္ထားတာပါ။ အေခြထဲက က်န္ေနေသးတဲ့ သီခ်င္းေတြကိုလဲ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ ့ စကား၀ါေျမ သို ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ဆိုၿပီး တင္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္လွၿပီေပါ့..။ သီခ်င္းေတြကို CD ထဲကေန ကြန္ျပဴတာ ထဲကိုထည့္၊ Mediafire ကိုသြားၿပီး Upload လုပ္.. ၿပီးေတာ့ Blog ထဲကိုတင္.. ဟန္ကိုက်လို ့..။ ပထမဦးဆံုး အၾကိမ္အျဖစ္ သီခ်င္းေလးေတြတင္ၿပီး ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္ ပီတိေတြျဖာေနတာ.. အဟဲ..။
အဲဒါ ေနာက္တစ္ေန ့မွာ မိတ္ေဆြၾကီး ကိုဇနိ လာေရာက္ အေၾကာင္းၾကားေတာ့မွဘဲ အဲဒီျမန္မာသံ သီခ်င္းေတြၾကားထဲ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က ကိုးလိုးကန္ ့လန္ ့ ၀င္ပါေနမွန္း သိေတာ့တယ္ေလ…။ ျဖစ္ပံု… ျဖစ္ပံု...။

* * * * * * * * * * * *

ဒီေန ့လဲ ႐ံုးမွာ အေရးၾကီးတဲ့ Email တစ္ခု ပို ့လိုက္တာ Attachment ထဲ့ဖို ့ေမ့သြားလို ့ ကိုယ့္အထက္က လူၾကီးကို (သူမဆူခင္) လွ်ာတစ္လစ္ထုတ္ ေျပာင္ၿဖဲၿဖဲ လုပ္ျပလိုက္ရတာက တစ္မ်ိဳး..။

ဒါတင္ဘဲလားဆိုေတာ့.. မဟုတ္ေသးပါဘူး။

Project တစ္ခုရဲ ့ Deadline ကို အေမ့ၾကီး ေမ့ေနတာ.. ဒီမနက္မွ သတိရ..။ အဲဒါနဲ ့ မမွီမွာစိုးလို ့ထံုးစံအတိုင္း.. ဟိူကူး ဒီကူး၊ ဟိုလူ ကူၾကပါ ဒီလူ ကယ္ၾကပါနဲ ့ ေယာက္ယက္ခတ္စြာ အေျပးအလႊား အလုပ္..။ ၾကမ္းေပၚမွာ ကန္ ့လန္ ့ျဖတ္ တည္ရွိေနတဲ့ တယ္လီဖုန္းၾကိဳးကို ခလုတ္တိုက္မိတာ.. ကံေကာင္းလြန္းလို ့သာေပါ့။

မဟုတ္လို ့ကေတာ့လား… ဘာေျပာေကာင္းမလဲ… ေခ်ာ္လဲလို ့ အနာတရ ျဖစ္႐ံုသာမက ေဘးနားကလူေတြ တစ္ေပ်ာ္တပါး ၀ိုင္း၀န္း ရယ္ေမာၾကတာပါ ခံရမွာ မလြဲ…။

* * * * * * * * * * *

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ “မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ… ဆင္ျခင္မွ… ဆင္ျခင္မွ..” လို ့ တဖြဖြေရ႐ြတ္ရင္း၊ သတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးရင္း အိမ္ကိုအျပန္..။

လမ္းတစ္၀က္ေလာက္မွာ ေၾသာ္.. ကိုယ့္ဆံပင္ေတြ အေတာ္ရွည္ေနတာ သတိရသြားၿပီး ဆံပင္၀င္ညွပ္ရရင္ ေကာင္းမွာဘဲလို ့ စဥ္းစားရင္း ရထားေပၚကဆင္းၿပီး ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကို ခ်ီတက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ၾကားရက္ ညေနေစာင္းဆိုရင္ေတာ့ ဆိုင္မွာလဲ လူရွင္းေလာက္ပါတယ္ လို ့ ကိုယ့္အေတြးနဲ ့ ကိုယ္ ေက်နပ္ေနမိတယ္။

ဒါနဲ ့ဘဲ ဆိုင္ထဲကိုေရာက္ေတာ့.. ပိုၿပီးေက်နပ္သြားမိတယ္။ ဆိုင္ထဲမွာ ဆံပင္ညွပ္ေနတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွမရွိ.. အဟိ။ အိုေကေပါ့.. ဒီလိုနဲ ့ ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သက္ေ၀ရဲ ့ဆံပင္ကို စ အညွပ္မွာ မ်က္ေစ့ထဲ ဒီေကာင္ေလးကို တစ္ခါမွ မေတြ ့ဖူးပါဘူး၊ အသစ္ထင္တယ္လို ့ စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္ရင္း ခါတိုင္း သက္ေ၀ညွပ္ေနက် ၀၀တုတ္တုတ္ ေကာင္ေလးကို ဟိုဟိုဒီဒီ မ်က္ေစ့ကစားရင္း ရွာေဖြေနမိေသး..။ အင္းေလ.. ဘာမွထူးထူးျခားျခား ပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သာမန္ဆံပင္ပံုမ်ိဳး၊ ရွည္ရာက တို႐ံုသက္သက္သာ ျဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္း၊ ၾကိဳတင္ ခ်ိန္းဆိုမထားမိတာက တစ္ေၾကာင္း ဆိုေတာ့ ဒီလိုဘဲ ၾကံဳရာလူနဲ ့ညွပ္လဲ ရတာပါဘဲ လို ့ စိတ္ေအးလက္ေအး ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ အားလံုး အဆင္ကိုေျပလို ့…။

အဲ.. ဆံပင္ကေတာ့ ေျပာတာနဲ ့စာရင္ အေတာ္ေလး ပို တို သြားတယ္။
ထားပါေတာ့ေလ.. ဒီလိုဘဲေပါ့.. ပူညံပူညံ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး..။

တိုသြားေတာ့လဲ ေနာက္တစ္ခါ ေတာ္ေတာ္နဲ ့လာမညွပ္ရဘူးေပါ့ လို ့ အေကာင္းဖက္က လွည့္ေတြးရင္း…။

ပိုက္ဆံေပးဖို ့ ေကာင္တာကိုေရာက္ေတာ့ ေကာင္တာမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကလဲ ကိုယ္တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ အသစ္..။ ဒီဆိုင္မွာ လူအသစ္ေတြ တယ္လဲမ်ားေနပါကလား.. စီးပြားေရးေကာင္းလာတယ္ ထင္ပ လို ့ အေတြးနက္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ပံုစံကို ခပ္ေငးေငးၾကည့္ေနေလရဲ ့။ ပိုက္ဆံရွင္းၿပီးလို ့ ဆိုင္ျပင္ကိုလွည့္အထြက္မွာ ေကာင္မေလးက အဂၤလိပ္လို “ေနာက္လဲ အၿမဲလာပါေနာ္ ဒီမွာ ဆိုင္က Name Card ပါ” လို ့ေျပာၿပီး ကိုယ့္လက္ထဲကို Card ေလးတစ္ခု လာထည့္ပါတယ္။ တစ္လခြဲ တစ္ခါေလာက္ လာေနက် ကိုယ့္ကိုမ်ား အထူးအဆန္းလုပ္လို ့ Card မ်ား လာေပးေနရေသးတယ္လို ့ မလိုတမာ ေတြးၿပီး လမ္းမေပၚကိုေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာင္ ေမွာင္ေနၿပီ…။ မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္တိုင္း မိန္းကေလးမ်ား အိမ္ျပန္ခ်ိန္ လို ့ ေနာက္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ စိတ္ထဲက လွမ္းသတိရမိသြားေသး။ (လူ ့စိတ္မ်ား.. သိပ္ျမန္တယ္ေနာ္…။)

ဒါနဲ ့ အိမ္ျပန္ဖို ့ လမ္းအေလွ်ာက္မွာ ႏွစ္လွမ္း သံုးလွမ္းေလာက္ အေရာက္မွာ.. ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ ့မွာ ရပ္ေနတဲ့ ခါတိုင္းသက္ေ၀ကို ဆံပင္ညွပ္ေပးေနက် ၀၀တုတ္တုတ္ ေကာင္ကေလးကို ေတြ ့တယ္။

သူ ့ကိုလွမ္း ေတြ ့လိုက္ရေတာ့ သက္ေ၀ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးေလးေတာ့ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြ သိပ္ၾကာၾကာ ဆက္ေတြးမေနေတာ့ဘဲ အိမ္ျပန္ဖို ့ေျခလွမ္း ဆက္ခဲ့တယ္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳး၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ အၿပီး မွန္ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ဆံပင္ကိုယ္ၾကည့္ရတာ "ဒီတစ္ခါညွပ္တာ တစ္ခုခုေတာ့ လိုေနသလိုပါဘဲ… သိပ္မလွဘူးေနာ္" လို ့ ေရရြတ္ေနေတာ့ အမ်ိဳးသားက "နဂိုရွိမွ နဂိုင္းထြက္မွာေပါ့" လို ့ မခံခ်င္ေအာင္ လာ စ ေနေသးတယ္။ ကဲ.. ခုမွေတာ့ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ၿပီ.. ဒီအတိုင္းသာ ထားလိုက္ပါေတာ့..။ ခဏေနေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္စံုတစ္ရာကို ျဖတ္ကနဲ ေတြးမိၿပီး (႐ုပ္ရွင္ သို ့မဟုတ္ ကာတြန္းေတြထဲမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ေခါင္းနားမွာ မီးသီးေလး လင္းေနတဲ့ ပံုမ်ိဳးေလးေပါ့... ) ပိုက္ဆံအိပ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ဆိုင္ကေပးလိုက္တဲ့ Name Card ကို ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့.. ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အတိုင္းပါဘဲ။

သက္ေ၀တစ္ေယာက္ ခါတိုင္းညွပ္ေနက်ဆိုင္နဲ ့ ေဘးခ်င္းကပ္ရက္မွာ လာဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္အသစ္ တစ္ခုထဲကို ေဘးဘီမၾကည့္ နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္လွစြာနဲ ့ စြတ္႐ြတ္ ၀င္သြားခဲ့မိတဲ့အျဖစ္…။ ဒါေၾကာင္မို ့ ဆိုင္အခင္းအက်င္း ကအစ၊ လူေတြအဆံုးး အရင္ကနဲ ့ မတူ တစ္မူ ထူးျခားေနေပတာကိုး လို ့ ေကာင္းေကာင္းၾကီး သေဘာေပါက္သြားပါေတာ့တယ္။ ဟို ၀၀တုတ္တုတ္ ေကာင္ေလးရပ္ေနတဲ့ ဆိုင္က သက္ေ၀အျမဲတမ္း ညွပ္ေနက် ဆိုင္ဘဲ ျဖစ္ေပေတာ့မေပါ့။
ငါ့ႏွယ့္ေနာ္… ဒီေလာက္သတိထားၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိေပးေနတဲ့ၾကားထဲက.. ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ လို ့…။

တကယ္တမ္း ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ေနာက္ထပ္ အေသးအဖြဲ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္မႈေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆက္ေရးလိုက္ရင္ လြန္ကုန္ေတာ့မယ္။ သိပ္မေကာင္းဘူးေလ... ဟဲဟဲ..။ ဒီေလာက္နဲ ့ဘဲ ရပ္ထားတာ ေကာင္းပါလိမ့္မယ္။

* * * * * * * * * * * *

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ဘာေတြေရးလို ့ ေရးရမွန္းမသိ.. ေခါင္းထဲက စဥ္းစားလို ့ ဘာမွမထြက္တဲ့အဆံုး မၾကာေသးခင္ကမွ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သက္ေ၀ရဲ ့ နေမာ္နမဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေရးလိုက္မိပါတယ္။

ရယ္ေမာ အပ်င္းေျပႏိုင္ၾကပါေစ။