ဝါဆိုလျပည့္ ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႕

ဘုရားအေလာင္းေတာ္ျမတ္သည္ မာရ္နတ္မင္း၏ ရန္ကိုေအာင္ေတာ္မူၿပီး၍ ေဗာဓိပင္ရင္း၌ ထက္ဝယ္ဖြဲ႕ေခြ ေနေတာ္မူကာ သဗၺညဳ ဗုဒၺ အျဖစ္သို႕ မေရာက္သမွ် ဤေနရာမွ မထ ဟု ၾကီးစြာေသာ လံု႕လေတာ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေတာ္မူေသာအခါ သကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခု၊ ကဆုန္ကျပည့္ ဗုဒၺဟူးေန႕ နံနက္ အာရံုတက္ခ်ိန္တြင္ ေလာကသံုးပါး၏ အထြတ္အထိပ္ သဗၺညဳတ ဗုဒၺ အျဖစ္သို႕ ေရာက္ေတာ္မူေလသည္။

ဘုရားအေလာင္း ဖြားျမင္စ၌ ရုပ္လကၡဏာ ၾကည့္ရႈရေသာ ပုဏၰားရွစ္ေယာက္တို႕တြင္ ငါးေယာက္ေသာ ပုဏၰားတို႕သည္ မုခ် ဘုရားျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ၾကေသာေၾကာင့္ ရေသ့ ရဟန္း ျပဳႏွင့္ၾက၍ ဘုရားအေလာင္း ေတာထြက္ေသာအခါ ေရပူ ေရခ်မ္း ကမ္းလွမ္းျပဳစုေနၾကေလသည္။ ထို႕ေနာက္ ဆြမ္း အဟာရ ဘုန္းေပးသည္ကို ျမင္၍ ဘုရားျဖစ္ေတာ့မည္ မထင္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းထံမွ ခြဲခြာ၍ ဗာရာဏသီအနီး မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ ေနၾကေလသည္။

ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၍ တရားဦးေဟာထိုက္သူမ်ားကို ရႈစားေတာ္မူေသာအခါ ထိုရေသ့ငါးဦး၏ ရင့္သန္ေသာ ဉာဏ္ကို ျမင္ေတာ္မူရကား ေဗာဓိပင္မွ တစ္ဆယ့္ရွစ္ယူဇနာ ေဝးကြာေသာ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ေတာသို႕ ၾကြေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဝါဆိုလျပည့္ေန႕ ေနမဝင္မီအခ်ိန္တြင္ ထိုပဥၥဝဂၢီ ရေသ့ငါးဦးအား ဓမၼစၾကာ တရားဦးကို ေဟာေတာ္မူေလရာ တစ္ဆယ့္ရွစ္ကေဋေသာ နတ္ျဗဟၼာတို႕ႏွင့္အတူ အရွင္ေကာ႑ည ေသာတပန္ တည္ေလသည္။

(ဝါဆိုလျပည့္ ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႕ အတြက္ ရည္မွန္း ပူေဇာ္ပါသည္)

Ref : The Illustrated History of Buddhism