Monday, August 31, 2009

ဒီက စၿပီး ေရွ႕ကိုဆို...

ကိုယ့္စိတ္ကပဲ ထင္ေနလို႕လား၊ ကိုယ္တိုင္ကပဲ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၿငီးေငြ႕ေနလို႕လား၊ လူက ေနသိပ္မေကာင္းလို႕ပဲလား မသိဘူး… အခုတေလာ ကိုယ္အပါအဝင္ ကို္ယ့္အနီးအနားက လူေတြကို ၾကည့္ရတာ အကုန္လံုး ေန႕စဥ္ဘဝေတြမွာ ၿငီးေငြ႕ေနၾကသလိုပဲ ခံစားရပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာလဲ ေရးထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကလဲ Virtual World ထဲကေန အျပင္ေလာကကို ရုန္းထြက္ႏိုင္ၾကဖို႕ တို႕၊ အခ်ိန္ရွိသ၍ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာအပ္ထားၾကမယ့္အစား လက္ခ်င္းအတူတူတြဲလို႕ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကဖို႕ တို႕၊ အဲ… လူအျဖစ္ကို ၿငီးေငြ႕ေနၿပီ ဆိုသူေတာင္ ပါလိုက္ေသး...။

ကိုယ္တိုင္ကလဲ အဲဒီ Virtual World ထဲမွာ အခ်ိန္ေပးတာေတြမ်ားၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္လည္ သံုးသပ္ဖို႕ အခ်ိန္တန္ၿပီလို႕ ယူဆမိတဲ့အခ်ိန္… ဘာေတြကို ဘယ္လိုေလွ်ာ့ခ်ရမလဲဆိုတာ ဆံုးျဖတ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္… ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ လက္ရွိအေနအထားကို ျပန္ေတြးၾကည့္ေနမိတယ္…။

ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ အလြန္ခ်စ္ခင္စံုမက္ရတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလး တခုရွိတယ္…။ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ မကင္းကြာေစဖို႕ လူတိုင္းနည္းတူ ေခတ္မွီေစဖို႕ မ်က္ႏွာစာအုပ္ ႏွစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီ မ်က္ႏွာစာအုပ္ထဲမွာမွ ကိုယ္မလာရင္ ပ်င္းပ်င္းေလးနဲ႕ ကိုယ့္ကို ေမွ်ာ္ေနတတ္တဲ့ မ်က္လံုးေတာက္ေတာက္ ဆံပင္ဖြာဖြာနဲ႕ ခ်စ္စရာ Pet ကေလးတေကာင္ ရွိတယ္။ သစ္ပင္ပန္းပင္ေတြ စိုေျပလန္းဆန္း ေဝေဝဆာဆာ သီးပြင့္ေနတဲ့… ႏြား၊ ျမင္း၊ ဝက္၊ ဆိတ္၊ ဘဲ ၊ ၾကက္… အစရွိတဲ့ အေကာင္ေလးေတြ ေအာ္ဟစ္ျမည္ေၾကြးေနတဲ့ ျခံကေလး တကြက္ရွိတယ္…။

အဲဒါေတြ အားလံုးထဲမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလးကေတာ့ ကိုယ္ အျမတ္ႏိုးဆံုး အရာတခုလို႕ ေျပာရမွာပါ… သူက သိပ္လိမ္မာတယ္ေလ၊ ကိုယ္မလာရင္လဲ သူ႕ဟာသူပဲ တိတ္တိတ္ေလး ေနတတ္တယ္…။ ကိုယ့္ကို ရန္မလုပ္တတ္ဖူး၊ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေလးေတြ လာလည္ၾက၊ ႏႈတ္ဆက္ စကားေျပာသြားၾကရင္ သူက ေက်နပ္ေနတာပဲေလ…။ ကိုယ့္ကို ဆႏၵမျပတတ္ဖူး ဆိုပါေတာ့…။

မ်က္ႏွာစာအုပ္ ႏွစ္ခုကေတာ့ ကိုယ္နဲနဲ လႈပ္ရွားလိုက္ရင္ သူကလဲ ျပန္လႈပ္ရွားတတ္တယ္။ ကိုယ္ၿငိမ္ေနရင္လဲ သူက ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနတတ္တယ္ေပါ့။ သူ႕ကို ၾကည့္ရံုပဲၾကည့္… သက္ေတာင့္သက္သာနဲ႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အသံုးခ်ရင္ အသံုးခ်သလိုေနမယ့္.. တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ ကိုယ္ထားသလိုေနမယ့္ အရာတခုလို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္…။ ကိုယ့္အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတယ္…။

အဲ... တကယ့္ ျပႆနာက အခုမွ စတယ္…။
ကိုယ္ မ်က္ႏွာစာအုပ္ေပၚမွာ ေမြးထားတဲ့ အေကာင္ေလး တေကာင္ရွိတယ္ေလ...။ တခါက သူ႕အေၾကာင္း ပိုစ့္ေတာင္ ေရးဖူးပါေသးေရာ…။ သူေလးကေတာ့ နဲနဲပညာျပတတ္ေလတယ္။ သူ႕အနားမေရာက္တာၾကာရင္ ညစ္ပတ္ေနၿပီ၊ ေရခ်ိဳးေပးအံုး ဆိုတာက တမ်ိဳး၊ ပ်င္းေနၿပီ၊ ေဘာလံုး ေဆာ့ေပးပါအံုး ဆိုတာက တသြယ္… ဗိုက္ဆာေနၿပီ မုန္႕ေကြ်းပါအံုး ဆိုတာက တဖံု… သနားစရာ ခ်စ္စရာ မခ်စ္ပဲ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးတတ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္တာေနတာေလ။ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ Virtual World ထဲက Petကေလး တေကာင္ကို ဒီေလာက္တြယ္တာေနတာ ကိုယ္မ်ား တခုခု လြဲမွားေနေလေရာ့သလားလို႕ ဆိုရေအာင္ကလဲ ကိုယ့္လို အေကာင္ေလးေတြ ေမြးထားတဲ့သူေတြက ကိုယ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း စာရင္း ထဲမွာ တသီတတန္းၾကီး…။

ေနာက္ ဆတ္ဆတ္ေဆာ့ေဆာ့ လုပ္မိတဲ့အရာတခုကေတာ့ FarmVille ပါ။ အမွန္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေနာ…။ အဟုတ္... အဟုတ္... အေကာင္ေလးေတြေမြး အပင္ေလးေတြစိုက္၊ သီးပြင့္လာရင္ ရိတ္သိမ္း ေရာင္းဝယ္ ေဖါက္ကား၊ တိုးခ်ဲ႕…။ ေတာ္ေတာ္ေလး အကုသိုလ္ ကင္းတဲ့အလုပ္တခုလို႕ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေတြးေတြးဆဆေလး ေျပာလာျပန္တယ္။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တယ္။ အဲဒါကို သြားစ လိုက္မိေလေတာ့ ကိုယ္လဲ အဲဒီအထဲမွာ လံုးလံုးလ်ားလ်ား နစ္ေျမာ ေပ်ာ္ဝင္သြားတယ္ေပါ့…။ ကိုယ္ အားမယ့္အခ်ိန္နဲ႕ အသီးအပြင့္ သီးပြင့္လာမယ့္ အခ်ိန္နဲ႕ တြက္ၿပီး စိုက္စရာ အပင္ေလးေတြေရြး၊ ဘယ္ဟာကိုစိုက္ရင္ အျမတ္မ်ားမ်ား က်န္ႏိုင္ပါ့မလဲ တြက္ခ်က္… ကိုယ့္ရဲ႕ ျခံကေလးကို အလွအပ ျပင္ဆင္…။ စိုက္ခင္းေလးေတြကို ညီညီညာညာ စီတန္းၿပီး စိုက္ပ်ိဳး… စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ…။ သူမ်ားေတြစိုက္ခင္းမွာ ဘာပင္ေတြမ်ား စိုက္ပ်ိဳးထားၾကသလဲ… ဘယ္သူကေတာ့ျဖင့္ လယ္ထြန္စက္ေတာင္ ဝယ္ၿပီးသြားၿပီ… လက္မႈလယ္ယာကေန စက္မႈလယ္ယာေခတ္ကို တိုးတက္ ေျပာင္းလဲရေအာင္ ကိုယ္လဲ ထြန္စက္ ဝယ္အံုးမွ… ဒီလိုေတြ ေတြးေတာ တြက္ခ်က္ ၾကံစည္ရင္း အခ်ိန္ေတြကေတာ့ ဘာကုန္သလဲ မေမးပါနဲ႕…။ မေန႕ညက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႕ လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ သူက ဘယ္လိုႏႈတ္ဆက္တယ္ ထင္သလဲ... "ေအာ... လယ္ထဲက တက္လာၿပီလား" တဲ့... (ရွက္ထွာ...) ဘယ္အရာမဆို စူးစမ္းခ်င္စိတ္နဲ႕ ထီကနဲဆို သြား စ မိတဲ့ ကိုယ့္အျပစ္ေတြေပါ့…။

အဲဒါေတြ… အဲဒါေတြေၾကာင့္ အခုေတာ့ အခ်ိန္ေတြကုန္၊ လူလဲ အၿမဲတမ္း ပင္ပန္းေနသလိုျဖစ္ၿပီး ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနပါေရာလား… စာေရးစရာ စာဖတ္စရာ အခ်ိန္ေတြလဲ သူတို႕က ႏႈတ္ယူသြားၾကတယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္စရာ အခ်ိန္ေတြကိုလဲ သူတို႕ ခြဲယူသြားၾကတယ္။ သီခ်င္းကိုလဲ ဖြင့္သာထားတယ္ နားထဲ မဝင္။ စားေနတာေတြလဲ ပါးစပ္ထဲကေန ဝင္သာသြားတယ္ အရသာ မသိ…။ ဒါေတာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ G Talk မွာ စကားစျမည္ေျပာဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ စာစီ စာရိုက္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ မပါေသးဘူးေနာ္…

သည္လိုဆိုရင္ ကိုယ္ဘာလုပ္ရမလဲ…
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာ့ခ်ဖို႕ တေယာက္က အၾကံေပးလာတယ္။ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ သံေယာဇဥ္ေတြ ေၾကာင့္ သံသရာရွည္ပါတယ္ တဲ့… တိ ကနဲ ေနေအာင္ အျပတ္သာ ျဖတ္ခ်လိုက္တဲ့..။ (သူကေတာ့ သံေယာဇဥ္ တကယ္ျပတ္လို႕ ဘေလာ့ဂ္ေလးေတာင္ ပိတ္သြားလိုက္ၿပီေလ)။ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ တိ ကနဲ ျဖတ္လုိက္ရင္ အရက္သမားလုိ ဂိြ ကနဲ ျဖစ္သြားမယ္...။ ေဆးလိပ္သမားေတြလုိ မွ်င္းၿပီးေတာ့ ျဖတ္... ဆိုပဲ…။ ညီမေလး တေယာက္ကေတာ့ ဘယ္ဟာမွ မျဖတ္ပါနဲ႕တဲ့ ႏွေျမာစရာ တဲ့…။ ေနာက္ညီမေလး တေယာက္ကေတာ့ သီခ်င္းေလး ဆိုျပလာတယ္… "အားလံုးကို ျပတ္သြားေအာင္ မင္းျဖတ္ရင္ ျဖတ္… ဒါမွမဟုတ္ရင္ မင္း ငါ့ကိုျဖတ္…" တဲ့။ ဘုရားေရ… ခက္ေတာ့ ေနပါၿပီ... ဘယ္ဟာကို ဘယ္လိုျဖတ္ရပါ့…။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကိုယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မျဖတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ေမြးထားတဲ့ အေကာင္ေလးရယ္ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ျခံကေလးရယ္ကို စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ႕ ျဖတ္လိုက္ေတာ့မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အေကာင္ေလးကို ဆက္မကစားေတာ့ဘူးဆို သူ႕ကို မေကြ်းမေမြးပဲ၊ ဂရုမစိုက္ပဲ ဒီအတိုင္း ပစ္ထားလိုက္ရင္ ငရဲေတြ ဘာေတြေတာ့ မၾကီးတန္ေကာင္းပါဘူးေလ လို႕ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အေတြးမ်ိဳးလဲ ေတြးမိပါတယ္။ အပင္ေတြကေတာ့… အင္း.. ရိတ္သိမ္းခ်ိန္မွာ မသိမ္းႏိုင္ရင္ ႏြမ္းေျခာက္ကုန္ၾကမွာေပါ့ေနာ္… အျပစ္ေတာ့ မရွိတန္ေကာင္းဘူးလို႕ ထင္ရတာပဲ…။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ… ဒီလိုမွပဲ ျဖစ္ေတာ့မယ္..။

ဒီက စၿပီး ေရွ႕ကိုဆို…
မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ေမႊေႏွာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သီခ်င္းနားေထာင္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အျပင္ေလာကမွာ ေတြ႕ဖို႕ ဆံုဖို႕ အခ်ိန္ေတြပိုေပး၊ Pet နဲ႕ကစားေနက် အခ်ိန္ေတြမွာ စာေရး စာဖတ္၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္၊ ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ထဲမွာ အလွေမြးလို႕ရတဲ့ ေရႊငါးေလးေတြကို အစာေကြ်း၊ FarmVille မွာ သစ္ပင္စိုက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ သူနဲ႕အတူ တေယာက္လက္ကို တေယာက္ကတြဲလို႕ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း အပန္းေျဖ၊ ေကာ္ဖီတခြက္စီနဲ႕ စကားေတြေျပာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အိမ္တြင္းစိုက္တဲ့ သစ္ပင္ စိမ္းစိမ္းေလးေတြ၊ ပန္းပင္ေလးေတြ စိုက္၊ ေရမွန္မွန္ေလာင္း… အဲဒီလိုေလး လူေနမႈ ပံုစံသစ္ေျပာင္းၿပီး ေနၾကည့္မယ္လို႕ ကိုယ္ စဥ္းစား ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္…။

ကိုယ္ ေပ်ာ္မယ္ လို႕ ထင္ပါတယ္…။



စာၾကြင္း ။ ။ အမ မခင္မင္းေဇာ္ေရးထားတဲ့ တုိ႕တူတူ လက္ခ်င္းတြဲလို႕ေလ ပိုစ့္ ႏွင့္ မေက ေရးထားတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ား ထဲက... မ်က္ႏွာေတြ ပိုစ့္ ႏွစ္ခုကို ဖတ္အၿပီး Virtual World ထဲက နဲနဲျဖစ္ျဖစ္ ရုန္းထြက္ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ေသာ စိတ္အေတြးႏွင့္ ဆက္ေတြးမိသမွ် ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

23 comments:

  1. ဟင္.... ေတြးရံုပဲေတြးပါလားအစ္မရယ္ ။

    ReplyDelete
  2. ေခါင္းစဥ္အရ သီခ်င္း ဆက္ဆိုရင္
    'ဒီကစျပီး ေရွ႕ကိုဆို၊ သူ႕အေပၚထာဝစဥ္ငဲ့ညွာမယ္' ျဖစ္ရမွာ ....။
    ခုေတာ့ မသက္ေဝက သစ္စိမ္းခ်ိဳးခ်ိဳးၿပီေပါ့.....။
    FarmVillae မွာ အိမ္နီးခ်င္းေတာင္ မျဖစ္လိုက္ရဘူး...။

    p.s ညီမလည္း အစ္မ ညႊန္းတဲ့ မခင္မင္းေဇာ္နဲ႕ မေကတို႕ စာေတြ ဖတ္ျပီး ေနာင္တ ရသလိုလို ျဖစ္မိေသးတယ္.. ေနာင္တေတြနဲ႕ပဲ ေျပာင္းဖူးပင္ေတြ စိုက္လာခဲ့တယ္...။


    sdl

    ReplyDelete
  3. မသြားပါနဲ႕၊ လာေနာ္

    ReplyDelete
  4. အမ ..

    အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ဆို.. မကလိဘူး

    စာဖတ္ေနတာမ်ားတယ္

    ReplyDelete
  5. ဟယ္.. အဲလို လုပ္နဲ႕ေလ.. အခုပဲ..လယ္ထဲကို အလည္ေခၚၾကလို႕..လာမလုိ႕ လုပ္ေနတာကို။ း)
    မွ်င္းျဖတ္..မွ်င္းျဖတ္..
    ဒီလိုပါပဲ..မရယ္.. သံုးစရာ ရွိ သံုးျပစ္လိုက္..ေပ်ာ္စရာရွိ ေပ်ာ္ျပစ္လိုက္.. ခုေခတ္ၾကီး.. တျခားဘာသြားလုပ္မလဲ..။ေခတ္မီေအာင္ေန..။ း)

    ReplyDelete
  6. ကၽြန္မေတာ့ ဘေလာ့နဲ႔ေတာင္ ႐ႈပ္လွပါၿပီ မမရယ္။ ဒါနဲ႔ face book မွာ အစကို မလုပ္မိဘူး။ လာ add ရင္ accept လုပ္တာေလာက္ပဲ ႐ွိပါတယ္။

    ReplyDelete
  7. စာေရးစာဖတ္ရတာ ႀကိဳက္တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နီးစပ္ရာေပါ့။ ၀ါသနာတူေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ရတာလည္း အတုိင္းထက္ အလြန္ပဲ။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္လည္း ၀င္ျဖစ္တယ္။

    ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း တခါတေလ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းပစ္ေနသလို ခံစားရတယ္။ အြန္လိုင္းတင္ မဟုတ္ပဲ ေအာ့ဖ္လိုင္းမွာပါ အေရမရအဖတ္မရေတြ ေ၀ေလေလ လုပ္ေနလို႔။

    ReplyDelete
  8. ကလူသစ္တို႔ကေတာ႔ ျမန္တယ္။ ဘေလာ႔ဂ္ကိုျဖတ္၊ မာဖီးယားကို ေက်ာခိုင္း၊ မ်က္ႏွာစာအုပ္ကို မလာတခ်က္ လာတခ်က္။................အဲ႔..............ဒုတိယကမၻာစစ္မွာ စစ္ေတာ႔ ၀င္တိုက္ေနမိေသးတယ္။ ခြိခြိ

    ReplyDelete
  9. အင္း..ေရာဂါတူ သူခ်င္းေတြ႔ေနပါေပါ႔လား...တုိ႔ကေတာ႔ ဘေလာ႔ဂ္ကိုေတာ႔...ထူးအိမ္သင္ရဲ႕.. အုိး အခ်စ္ရယ္..နုိး နုိးေပါ႔.. ဟဲဟဲ..pet ေလးကေတာ႔ ေရခ်ိဳး အစာေကြ်းၿပီး အပင္စိုက္ရံုပဲ.. အေျပးၿပိဳင္တာ..ႀကိဳးခုန္တာကေတာ႔ သမီးေလး လုပ္တယ္..ငါးကေတာ႔ သားငယ္ ၀င္ဖမ္းတယ္..ပိုက္ဆံေတြ အကုန္သံုးမပစ္ဖုိ႔ေတာ႔ မွာထားရတာေပါ႔ေလ.. သူတုိ႔က အားရင္ mystery box သြားသြား၀ယ္လို႔..။

    ြFarm Ville ကေတာ႔ သြားေနတာပဲ မေရာက္ေသးဘူး... ေလာေလာဆယ္ ေဆာ႔ေနတဲ႔ Farm Village ထဲမွာ ကြန္နက္ရွင္မေကာင္းလုိ႔ သံုးေလးရက္ထားလုိ႔ ရတဲ႔ အပင္ေတြပဲ စုိက္ထားတယ္..ဒီေတာ႔ ေလးရက္ေလာက္ၾကာမွ ၀င္ၿပီး ရိတ္သိမ္းလုိက္ ျပန္စုိက္လုိက္နဲ႔ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ပါပဲ...ဒါေတာင္ ပန္းပင္ေတြကို မေနာ္က ေရလာေလာင္းေပးလုိ႔...:P

    ေျဖးေျဖးေပါ႔ သက္ေ၀ရယ္..

    ReplyDelete
  10. ဟုတ္တယ္မသက္ေ၀ေရ ... ရံုးမွာလဲ တစ္ေနကုန္ကြန္ၿပဴတာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ ... အိမ္ေရာက္ေတာ႔လဲ ကြန္ၿပဴတာေရွ႔ ေစြ႕ကနဲေရာက္ ... on line စဲြလန္းမွဳၿပသနာကို နဲနဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပ်ာက္ေအာင္ ကုသေနပါတယ္...တစ္ခါတစ္ေလမ်ား အေတြ႔က်ဲေနရင္ ခြင္႕လႊတ္ၾကပါကုန္ ...

    ReplyDelete
  11. ဟယ္ ေရးတဲ့ တုိ႕ထက္ သူက အျမန္ေနာင္တ ရသြားတယ္.. ေကာင္းထွာ...
    အမလဲ farm town ကို ၃၄ ေရာက္ၿပီးရင္ သီးပင္ေတြစိုက္ခဲ့ၿပီး ရပ္လိုက္ေတာ့မယ္.... စိတ္ကူးထားတယ္....
    ဘေလာ့ကေတာ့ ဆက္ဘေလာ့ေနဦးမွာပဲ... ဘယ္သူမွမတားနဲ႕....
    က်န္တာေတြေတာ့ ျဖည္းျဖည္းမွ်င္း ......

    ReplyDelete
  12. အျမင္မွန္ေတြ ရကုန္ၿပီကြယ္။ အဟဲ...

    ReplyDelete
  13. Cut every thing....is good idea...
    But not me...:P

    ReplyDelete
  14. ဟဲဟဲ.. သိေနဒယ္ေလ.. ဒါေၾကာင့္ လယ္လုပ္ငန္းေတြ.. pet ေမြးတာေတြ အစကို မလုပ္တာ..။ တႏိုင္တပိုင္.. မ်က္နွာစာအုပ္နဲ႔ ဘေလာ့ေလးပဲ :D

    ReplyDelete
  15. မမေရ.... ဟုတ္တယ္ေနာ္.... ေနာင့္ လဲ ခု နဲနဲဆင္ျခင္ ဖုိ႕ ေတြး ေနရျပီ... ေနာင့္ ကအားလုံးကို ျဖတ္ခ်င္တာ..။ ခုထိ တစ္ခုမွ လဲ ျဖတ္လုိ႕ မရေသးဘူး...။ သံေယာဇဥ္ မျဖတ္ႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနတာ...။ တစ္ခုခုေတာ့ ဆုံးျဖတ္မွပါ.. ရုံးမွာ အင္တာနက္ မေပးထားရင္လဲ ေကာင္းသား... အိမ္ငွားရင္လဲ အင္တာနက္ မရတဲ့ အိမ္မွာေန... ဟိဟိ အဲ့လုိ ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ ... ပ်င္းလုိ႕ .... တစ္ရက္ေတာင္ ေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး..။

    ReplyDelete
  16. သက္ေ၀ရယ္… တုိ ့ေတြ ေခတ္ေနာက္က်လုိက္ပံုမ်ား သူမ်ားေတြရပ္ေတာ့မွ ကိုယ္က စ မလုိ ့ရွိေသး… ဒီပို ့စ္ေလးဖတ္ျပီး စသင့္မစသင့္ စဥ္းစားေနရျပီ… ဘေလာ့ေတာင္ ေကာ္မန္ ့ေတြ မွန္မွန္မျပန္နိုင္ သူမ်ားအိမ္ေလးေတြ ပံုမွန္မလည္နိုင္နဲ ့ တာ၀န္မေက်ျဖစ္ေနတာ… သက္ေ၀ေရ… ဒီလုိလုပ္… စိုက္ခင္းနဲ ့ အေကာင္ေလးကို အိမ္ကလူေတြ တလွည့္စီတာ၀န္ယူခိုင္းလိုက္ပါလား… သက္ေ၀က မီးပူေလးပဲတိုက္… ဟုတ္ပါဘူး.. ဘေလာ့ေလးပဲေရးေပါ့…ေကာင္းဘူးလား….

    ReplyDelete
  17. စိတ္ခ်မ္းသာသလိုသာ လုပ္ပါ မမ။
    စိတ္ေက်နပ္ရင္ ၿပီးတာပဲ။

    ReplyDelete
  18. ဟယ္ pet ကေလးသနားစရာ... ဒို႔pet ခေလးကေတာ႔ တေန႔တေခါက္၅မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးရံုနဲ႔ အဆင္ေၿပပါတယ္.... farm ville ေတာ႔သိပ္မေဆာ႔ၿဖစ္ဘူး... farm town ကေတာ႔ အခ်ိန္ေပးရတယ္... pet ကအခ်ိန္သိပ္မကုန္ဘူးလားလို႔ ၿပန္စဥ္းစားပါအံုး :))

    ReplyDelete
  19. မ်က္ႏွာစာအုပ္ကို အခုခ်ိန္ထိေအာင္ မ၀င္ရဲေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္၊
    ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာနဲ႕တင္ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးေနရလို႕။
    ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ကိုေတာ့ ေက်နပ္တယ္ေလ၊ ကိုယ့္ရ႕ဲအရိပ္ကို ကိုယ္ျပန္ေတြ႕ရတတ္လို႕။

    ReplyDelete
  20. သူမ်ားေတြ ဆုံးမရင္ ဟုတ္သားဆုိၿပီး ဆင္ျခင္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာပဲ... ခုထိေတာ့ မျပတ္ႏုိင္ေသးဘူး အမရယ္

    ReplyDelete
  21. အမေရ..က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့ခ္တခုတည္း ရွိတာေတာင္ဂရုမစုိက္ႏုိင္ဘူး.. သူငယ္ခ်င္း ဘေလာ့ခ္ေတြလည္း မွန္မွန္မလည္ႏုိင္နဲ႔.. ေနာင္ဆုိ ပုိဆုိးမယ္.. face book မွာ အေကာင္ေလးေတြ ေမြးၾကည့္မလား စိတ္ကူးေနတာ.. အခု ဒီပုိ႔စ္ေလး ဖတ္လိုက္ရေတာ့ အစ မလုပ္တာ ပုိေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္.. အဟီး.. :D

    ReplyDelete
  22. ကိုယ္တိုင္လည္း ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ျငီးေငြ႕ေနတုန္း ဒီပို႔စ္ေလးကို ဖတ္မိတာပါ အစ္မသက္ေဝေရ...။ အစ္မေျပာသလိုပဲ Virtual World ထဲက သံေယာဇဥ္ ျဖတ္လို႔ရသမွ်ေလးေတြကို နည္းနည္းခ်င္းေတာ့ ျဖတ္ဦးမွ။ အလုပ္နဲ႔ဘေလာ့ၾကားမွာ လံုးလည္လိုက္ေနတဲ့ ၾကားထဲက လယ္ထဲ ဆင္းၾကည့္ဖို႔လည္း ၾကံစည္ေနတာ။ သီသီေလးရယ္။ အခု အစ္မေရးထားတာ ဖတ္ၿပီး ကိုယ္ရွိန္သတ္လိုက္ပါၿပီ း)

    ReplyDelete
  23. ဖတ္ၿပီးသက္ၿပင္းခ်သြားသည္။

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...