အျဖဴေရာင္ အိပ္မက္

ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆို အနက္ေရာင္ႏွင့္ အေရာင္ရင့္ရင့္မ်ားကိုသာ စြဲစြဲျမဲျမဲ ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ဝတ္ဆင္ၿပီး ဘယ္တုန္းကမွ အျဖဴေရာင္ကို မႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးေသာ သူတေယာက္၏ စိတ္ထဲတြင္ ထိုတေန႕ကမွ ထူးထူးျခားျခား အျဖဴေရာင္ အက်ႌေလးတထည္ကို ဝတ္ဆင္လိုေသာ ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူသည္ အျဖဴေရာင္ အက်ႌ တထည္ကို ဝယ္ယူ၍ ရႏိုင္မည့္ ေနရာမ်ားသို႕ သြားေရာက္ကာ သူအလိုရွိေသာ အက်ႌ အျဖဴေလးတထည္ကို လိုက္လံရွာေဖြမိပါသည္။

*****

ပထမဆံုး သူသည္ ၾကီးက်ယ္ခန္းနားလွေသာ ကုန္တိုက္ၾကီး တခုကို ေရာက္သြားခဲ့သည္။ က်ယ္ဝန္းလွေသာ အခန္းၾကီးမ်ားႏွင့္ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိေသာ ထိုကုန္တိုက္ၾကီးတြင္ ေဈးဝယ္သူမ်ား၊ လွည့္ပတ္ ၾကည့္ရႈေနၾကသူမ်ားႏွင့္ လြန္စြာ စည္ကားလွပါသည္။ ထိုသို႕ စည္ကား မ်ားျပားလွေသာ လူအုပ္ၾကီးထဲမွာ လိုက္ပါ စီးေမ်ာေလွ်ာက္လွမ္းေနရင္း အဝတ္အထည္မ်ားႏွင့္ အက်ႌမ်ားေရာင္းေသာ ေနရာသို႕ ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ စိတ္ထဲတြင္ ၾကိဳတင္ ေတြးျမင္ထားေသာ အက်ႌျဖဴျဖဴေလးမ်ားကို သြက္သြက္လက္လက္ မ်က္ေစ့ကစားကာ ရွာေဖြၾကည့္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အျဖဴေရာင္နွင့္ ဆင္ဆင္ တူေသာ ဘာအဝတ္အစားကိုမွ် မေတြ႕ရေခ်။ အဝတ္အထည္မ်ား အားလံုးသည္ ခရမ္းေရာင္၊ အနက္ေရာင္ ႏွင့္ အျပာေရာင္ မ်ားသာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္ဟု သူ စဥ္းစားေတြးေတာ၍ မရႏိုင္ခင္မွာပင္ ေဈးဝယ္သူ လူအမ်ားအျပားတို႕သည္ ထို ခရမ္းေရာင္၊ အနက္ေရာင္ႏွင့္ အျပာေရာင္ အဝတ္အထည္မ်ားကို သူ႕ထက္ငါ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုး ဝယ္ယူေနၾကေတာ့သည္။ အနည္းငယ္ေနာက္က်ိ ညစ္ညဴးေသာ စိတ္အစဥ္တို႕ျဖင့္ သူသည္ ထို ကုန္တိုက္ၾကီးမွ ထြက္ခြာလာခဲ့ေတာ့သည္။

ဒုတိယ သူေရာက္သြားေသာေနရာသည္ အရင္ကုန္တိုက္ၾကီးေလာက္ ၾကီးက်ယ္ ခန္းနားမႈမရွိေသာ္လည္း သူအလိုရွိေနေသာ အက်ႌအျဖဴေရာင္ တထည္ကိုေတာ့ျဖင့္ ေတြ႕ႏိုင္ပါလိမ့္မည္ဟု သူ တထစ္ခ် ယံုၾကည္ေနမိသည္။ ထိုယံုၾကည္ခ်က္တို႕ျဖင့္ အဝတ္အထည္မ်ား ေရာင္းခ်ေသာေနရာဆီသို႕သာ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလွ်ာက္သြားမိေလသည္။ ေဈးဝယ္သူ ခပ္က်ဲက်ဲသာ ရွိေသာ ေနရာတခုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ညီညာလွပစြာ တန္းစီ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ အက်ႌမ်ားကို သူ အေဝးကပင္ လွမ္းျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။ သူလိုခ်င္ေသာ အရာတခုကို ရေတာ့မည္ ဟူေသာ အေပ်ာ္စိတ္ျဖင့္ ေျခလွမ္းမ်ား သြက္လက္လာသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအက်ႌမ်ား အနီးသို႕ေရာက္ေသာအခါ သူ မွန္းခ်က္ႏွင့္ ႏွမ္းထြက္ လြဲသြားသည္ကို သိလိုက္ရသည္။ သူရွာေဖြေနေသာ အျဖဴေရာင္မွလြဲ၍ အေရာင္စံု စီစီရီရီ ေတြ႕ေနရေသာ အက်ႌမ်ားကို ၾကည့္ကာ ဒုတိယအၾကိမ္အျဖစ္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုေနရာမွ ခြာခဲ့ေတာာ့သည္။

တတိယေနရာအျဖစ္ မည္သည့္ေနရာကို ေရြးရမည္ကို စဥ္းစားေနစဥ္မွာ အေတြးထဲတြင္ တခါက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ႏွင့္အတူတူ ညစာသြားစားဖူးေသာ ေနရာတခုကို သြားသတိရမိသည္။ ဟုတ္ၿပီ… စားေသာက္ဆိုင္မ်ားႏွင့္ အတူ အထည္အဝတ္မ်ား ေရာင္းခ်ေသာဆိုင္မ်ား တည္ရွိရာ ထိုေနရာမွာ အက်ႌအျဖဴေရာင္တခ်ိဳ႕ ရွိကို ရွိရမည္။ ထိုအေတြးစိတ္ကူးတို႕ေၾကာင့္ လူလဲ ျပန္လည္ေပါ့ပါးလာသည္။ ထိုေနရာသည္ အနည္းငယ္ အလွမ္းေဝးေနေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနသည့္အတူတူ အငွားကားကို စီးသြားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ကားမငွားခင္ အေအးတခြက္လဲ ဝယ္ေသာက္လိုက္ေသးသည္။ သည္လိုႏွင့္ သူ သြားလိုသည့္ေနရာကို ဆိုက္ဆိုက္ျမီဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာခဲ့သည္။

ျမိဳ႕လည္ေခါင္ လူရႈပ္ရႈပ္ေနရာမ်ားႏွင့္ ဆန္႕က်င္စြာ ေအးေဆး တိတ္ဆိတ္ေသာ ထိုလမ္းကေလးတြင္ ျပဴတင္းေပါက္ ေရာင္စံုတို႕ျဖင့္ ေရွးေဟာင္း ႏွစ္ထပ္တိုက္ ပုပုေလးမ်ား ညီညာစြာ စီတန္းေနသည္။ အိမ္ဆိုင္ေလးမ်ားႏွင့္ ဆင္ဆင္တူေသာ ဆိုင္တန္းကေလးကို ၾကည့္ရင္း သည္ေနရာတြင္မေတာ့ အက်ႌျဖဴကေလး တထည္ ရေတာ့မည္ဟု ကိုယ့္ဖာသာ ေသခ်ာေနျပန္သည္။ သည္လိုႏွင့္ တဆိုင္ဝင္ တဆိုင္ထြက္ အက်ႌအျဖဴ ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရင္း လမ္းတေလွ်ာက္ ဘယ္ဖက္ေရာ ညာဖက္ပါ ရွိေနေသာ ဆိုင္မ်ား အားလံုးေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘယ္ဆိုင္မွာမွ အျဖဴေရာင္ အထည္အဝတ္ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ယုတ္စြအဆံုး ထိုေနရာမ်ားတြင္ ဆင္ယင္ထားေသာ ခန္းဆီး လိုက္ကာမ်ားကပင္ အျဖဴေရာင္ မဟုတ္ၾက။

ထိုအခ်ိန္တြင္ သူ၏ စိတ္အစဥ္တြင္ အေျဖမထုတ္ႏိုင္ေသာ ပုစာၦတခုက သိသိသာသာၾကီး အေႏွာက္အယွက္ေပးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ တေနကုန္ ေနရာစံု လူအပင္ပန္းခံကာ လိုက္လံ ရွာေဖြခဲ့ေသာ္လည္း အျဖဴေရာင္ ႏွင့္ ဆင္ဆင္တူေသာ အဝတ္အစား တခုတေလကိုမွ်ပင္ မေတြ႕ခဲ့ရေခ်။ တခုခုေတာ့ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ မွားယြင္းေနသည္မွာ ေသခ်ာေနပါသည္။

ညေနေစာင္း အလင္းေရာင္ ကုန္ခါနီး အခ်ိန္သည္ စိတ္ညစ္ညဴးေနသူတေယာက္ကို ပိုပို၍ စိတ္ညစ္လာေစသည္။ ေျခလွမ္းမ်ား၏ ေစညႊန္ရာကို အသိမဲ့ေနသူတေယာက္လို လိုက္ပါလာရင္း တေနရာအေရာက္တြင္ လင္းလက္ေနေသာ မီးေရာင္မ်ားကို ေတြ႕လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ လမ္းေလွ်ာက္ေနရာမွ အသာရပ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဘုရားပြဲလို ဆင္ဆင္တူေသာ ပြဲတခုဟု အၾကမ္းအားျဖင့္ သူနားလည္လိုက္ပါသည္။ ရုတ္တရက္ ေခါင္းထဲမွာ ေပၚလာေသာ အၾကံအစည္တခုေၾကာင့္ အနီးရွိ ခံုတန္းေလးတခု တခုေပၚမွာဝင္ထိုင္ရင္း တက္ၾကြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ လူအမ်ားကို တေယာက္ခ်င္းစီ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုလူေတြထဲမွာ အျဖဴေရာင္ အက်ႌဝတ္ထားသူမ်ား တေယာက္တေလ ပါလာခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထိုလူကို အသာ ခြင့္ေတာင္း၍ ေခၚယူၿပီး ထိုအက်ႌမ်ိဳး ဝယ္ယူ၍ ရႏိုင္မည့္ေနရာကို တီးတိုး ေမးၾကည့္မည္။ ထိုခဏမွာေတာ့ ခက္ခဲေသာ သခ်ာၤပုစာၦ၏ အေျဖမွန္ကို ရသြားေသာ ေက်ာင္းသားေလးတေယာက္ပမာ သူ ေပ်ာ္ရႊင္ေနျပန္သည္။ သို႕ေသာ္ ကံဆိုးလွစြာပင္… ထို မ်ားျပားလွေသာ လူေတြၾကားထဲတြင္ အက်ႌအျဖဴေရာင္ ဝတ္ဆင္ထားသူ တဦးတေယာက္မွ် မေတြ႕ရေခ်…။

ထိုစဥ္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူ႕အနီးသို႕ အျဖဴေရာင္ အဝတ္စတခု လြင့္ေမ်ာလာသည္ကို ထူးဆန္းစြာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဝမ္းသာ လႈပ္ရွားလွေသာ စိတ္ျဖင့္ ထိုအဝတ္စကို လိုက္လံ ဖမ္းဆုတ္ရန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ေခ်။ တခါ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေလတခ်က္အေဝွ႕တြင္ ထိုအဝတ္စေလးကို အမိအရ ဖမ္းဆုတ္မိလိုက္ေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ လက္မွလြတ္ကာ လြင့္ထြက္သြားျပန္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ အံ့ၾသဖြယ္ရာ… စကားေျပာသံ ခပ္တိုးတိုးသည္ ထိုအဝတ္ျဖဴစဆီမွ ထြက္ေပၚလာေလသည္။

“မင္းက အခ်ိန္လံုး အျဖဴေရာင္ကို ညစ္ေပလြယ္သေလး၊ အနက္ေရာင္ဝတ္ရင္ ပိန္သေလး၊ အျဖဴေရာင္ဝတ္ရင္ ဝ သေလး ဘာေလးနဲ႕ မေကာင္းထင္ၿပီး အျဖဴေရာင္ကလြဲရင္ တျခားအေရာင္ေတြကိုပဲ ဝတ္ေနတာကိုး… မင္းအဝတ္ဘီဒိုထဲမွာ မင္းျပန္ၾကည့္စမ္း… အေရာင္ ေမွာင္ေမွာင္ေတြ အေရာင္ မႈန္မႈန္ မႈိင္းမႈိင္းေတြ… လူၾကီးေတြက ေနရာတကာ အဲဒီလို အေရာင္ေတြကို ဝတ္တာ မႏွစ္သက္ပါဘူး ေျပာေျပာေနလဲ မင္း ဝတ္ေနတာပဲ မဟုတ္လား…။ ခုလဲ မင္းကိုယ္မင္းျပန္ ၾကည့္စမ္း… အေပၚ အနက္ ေအာက္ အနက္နဲ႕… ဖိနပ္ကလဲ အနက္ေရာင္…။ အခုမွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္ၿပီး အျဖဴေရာင္ကို လိုက္ရွာေနရတာတုန္း… ဒါေၾကာင့္ အခု ဒါဏ္ေပးတဲ့ အေနနဲ႕ အျဖဴေရာင္က မင္းကို ပုန္းၿပီး သပိတ္ေမွာက္ေနၾကတာေပါ့… ေနာင္ကို ဘာမဆို မွ်မွ်တတ ျဖစ္ပေစ… ၾကားလား… တခါလာလဲ ဒီ အနက္ေရာင္၊ တခါလာလဲ မီးခိုးေရာင္… မဂၤလာရွိတဲ့ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြမွာလဲ အနက္ေရာင္ေတြ… ေနရာတကာ ဒီလို အေရာင္ကိုပဲ တြင္တြင္ဝတ္ၿပီး သြားေနတဲ့ မင္းရဲ႕ အက်င့္ကို အခုကစၿပီး ေဖ်ာက္ေတာ့.. ဟုတ္ၿပီလား…”

စကားေျပာေသာ အဝတ္ျဖဴစေလးကို အံ့ၾသတၾကီး ၾကည့္ေနရင္း သူ ဘာမွ ျပန္မေျပာလိုက္ႏိုင္ခင္မွာပင္ ထိုအဝတ္စကေလးသည္ ဟိုး အျမင့္ၾကီးဆီသို႕ ေလႏွင့္အတူ ေပါ့ပါးစြာ ဝဲလြင့္သြားေလေတာ့သည္။ ၾကည့္ေနရင္း ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ ထိုအဝတ္စေလးသည္ ေကာင္းကင္ေပၚရွိ တိမ္တိုက္မ်ားၾကားထဲ ဝင္ေရာက္ၿပီး မ်က္ေစ့ေအာက္မွ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ကြယ္ေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။

*****

ေစာေစာစီးစီး ျမည္လာေသာ ဆူဆူညံညံ တယ္လီဖုန္းသံေၾကာင့္ အိပ္ရာမွ သူ လန္႕ႏိုးလာခဲ့သည္။ ဖုန္းကို ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေျဖေသာေၾကာင့္ ကူေျဖေပးရန္ အိပ္ခန္းထဲသို႕ ေရာက္လာေသာ ေမေမ့ကို အိပ္မႈန္စံုမႊားျဖင့္ ၾကည့္ရင္း “ခုနက စကားေတြလာေျပာေနတဲ့ အဝတ္ျဖဴစေလးေရာ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ ေမေမ… အခု ဖုန္းေခၚေနတာကေရာ သူပဲလား…” ဟု ကေယာင္ကတမ္း ေမးလိုက္မိပါသည္။ ထိုေမးခြန္းကို နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနေသာ ေမေမ့ အၾကည့္တို႕ေၾကာင့္ သူ အိပ္မက္က လန္႕ႏိုးလာတာမွန္း ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္ပါသည္။

နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၉ နာရီ နီးနီးရွိေနၿပီ။ ခဏေနရင္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ေဈးသြားမည္။ ဒီတခါေတာ့ျဖင့္ သူ တကယ္ အလိုရွိေနေသာ အျဖဴေရာင္ အက်ႌေလးတထည္ကို အိပ္မက္ထဲမွာ ႏွင့္မတူ၊ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လြယ္လင့္တကူ ရွာေဖြ ဝယ္ယူႏိုင္လိမ့္မည္ ဟု သူ တထစ္ခ် ယံုၾကည္ေနမိပါသည္။