ႏွစ္သစ္ကူး သႏိၷ႒ာန္

ဒီေန႕ တစ္ႏွစ္တာ မႀကိဳက္မ်ား ဆိုတဲ့ ပိုစ့္ကို ပန္ဒိုရာ ဘေလာ့ဂ္မွာ ေတြ႕ခဲ့ ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဟိုတေန႕က ကိုယ့္ရဲ႕ ပိုစ့္အေဟာင္းေတြ ျပန္ဖတ္ရင္းနဲ႕ တခ်ိန္က Tag ပိုစ့္ တခုျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အၾကိဳက္ ဆႏၵ ခံယူခ်က္ နဲ႕ ျဖစ္တည္မႈ ဆိုတဲ့ ပိုစ့္ကို ျပန္ေတြ႕ရင္း ေတြးမိပါေသးတယ္…။ ေအာ္… လူေတြက ကိုယ့္အၾကိဳက္ေတြကိုခ်ည္း ေရွ႕တန္းတင္ ေျပာဆိုေနလိုက္ၾကတာ မၾကိဳက္တာေတြက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ အေရးတယူ လုပ္ၿပီး မေျပာၾကဘူးလို႕ ေတြးလိုက္မိတာပါ။ ေတြးၿပီးေတာ့လဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ…။ (အခုေတာ့ ပန္ပန္႕ေၾကာင့္ ျပန္သတိရသြားၿပီ…။ ေက်းဇူး ပန္ပန္…)

တႏွစ္တာ မၾကိဳက္မ်ား ဆိုတာကို ပန္ပန္က သူ႕စိတ္ကူးေလးနဲ႕သူ ေရးထားတာပါ… ဒါကို ကိုယ္က ကိုယ့္ကိုလဲ Tag မလုပ္ပါပဲနဲ႕ သူ လာ Tag လို႕ပဲ ေရးရသေယာင္ေယာင္ (ဇြတ္အတင္း) ယူဆၿပီး ကိုယ္ေရးခ်င္ေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ မၾကိဳက္မ်ား ကို ေရးလိုက္ပါတယ္…။

“ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မၾကိဳက္တာေတြကို စာစီကံုးရင္ ဘာလီပံုးနဲ႕ တပံုး အျပည့္ပါပဲရွင္..." လို႕ အစခ်ီၿပီး ေရးမယ္လို႕ ပန္ပန္႕ကို ေျပာျပေတာ့ သူက “အို… မၾကိဳက္တာေတြကို ေျပာရမယ္ဆို အိမ္က လူၾကီးက စ တာပါပဲရွင္…” လို႕ အစခ်ီဖို႕ အၾကံေကာင္း ေပးလာပါတယ္…။ ပထမေတာ့ စိတ္ထဲ ဟုတ္သလိုလိုရွိေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ သတိရသြားတယ္…။ ဟာ... ဒီလိုေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူးေလ… မေန႕တေန႕ကပဲ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းနဲ႕ ဟို ႏွစ္က်ပ္ခြဲၾကီး ေရာ အနီးကပ္ ဆြဲရိုက္လို႕ရတဲ့ မွန္ေျပာင္းေရာ ဝယ္ထားေပးတဲ့ ဥစၥာ… ဒီလိုၾကီး အစခ်ီလို႕ေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သင့္ေတာ္ပါ့မလဲ လို႕ေတြးၿပီး ဒီကိစၥကို ရပ္တန္းက ရပ္လိုက္ပါတယ္…။

ကိုယ့္ရဲ႕ မၾကိဳက္မ်ား ဆိုတာ သူမ်ားေတြကို မၾကိဳက္တာထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မၾကိဳက္တာေတြကိုပဲ ဦးစားေပး ေျပာပါရေစ…။ မဟုတ္ရင္ ေခ်ာင္းရိုက္ခ်င္တဲ့သူေတြ မ်ားၿပီး ၂၀၁၀ စ စခ်င္းမွာ ေျပးေပါက္မွားေနမွာ စိုးရပါတယ္။

ကဲ… လာၿပီ… ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မၾကိဳက္တာေတြ ေျပာေတာ့မယ္ေနာ္…။

ဒီႏွစ္ထဲမွာ…

- ဘေလာ့ဂ္ကို အခ်ိန္ေပးတာ သိပ္မ်ားလြန္းတယ္၊ ည ညဆို နာရီကို မၾကည့္ပဲ အခ်ိန္မရွိ အခ်ိန္ရွိ စာေရးေနတာ၊ ဘေလာ့ လည္တာ၊ ဘေလာ့ဂ္ ဖတ္တာ၊ ဝတၳဳေတြဖတ္တာ၊ Facebook မွာ ေမႊေနတာေတြ မၾကိဳက္ဘူး။ ဖတ္စရာရွိတဲ့ စာေတြ မဖတ္ႏိုင္၊ ရုပ္ရွင္ေတြ ဘာေတြလဲ မၾကည့္ႏိုင္ အခ်ိန္ရွိသ၍ ဘေလာ့ဂ္ေနတာ… အနီးဆံုးလူက တခါတခါ ၾကည့္မရလြန္းေတာ့ အခ်ိန္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ အျပစ္တင္တတ္တဲ့ အခါ ထံုေပေပ ဂ်စ္ကပ္ကပ္ လုပ္ေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မၾကိဳက္ဘူး။

- ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ မ်က္ႏွာအပ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမ်ားေနေတာ့ အျပင္ေလာကက သူငယ္ခ်င္းေတြ လူသားေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆက္အသြယ္ျပတ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြဆီ ဖုန္းကို မဆက္လို႕ မျဖစ္တဲ့ အေနအထားက်မွ ဆက္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ တခါတခါ ဖုန္းေျပာရင္း မ်က္ေစ့က ေမာ္နီတာမွာ၊ လက္က ကီးဘုတ္မွာ…။ ရန္ကုန္က အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆို သူ႕ဆီ အရင္က ႏွစ္ပတ္ တခါေလာက္ ဆက္ေနရာက ႏွစ္လေလာက္ၾကာမွ ဖုန္းတခါ ဆက္မိလို႕ ငိုတယ္…။ ၾကိဳက္ခ်င္စရာေကာင္းေသးလား… ကဲ…

- ဒီလိုနဲ႕ ည ည အိပ္ေရးေတြပ်က္၊ အိပ္ရာထဲေရာက္ေတာ့လဲ အိပ္မေပ်ာ္… ဒီေတာ့ အလကားေန အလကားပဲ ဆိုၿပီး နားထဲ နားၾကပ္ထည့္ၿပီး သီခ်င္းနားေထာင္တယ္…။ ႏိုးတဝက္ အိပ္တဝက္နဲ႕ေပါ့…။ ၿပီးေတာ့ မနက္ အိပ္ရာထ ေနာက္က်၊ ေကာ္ဖီတခြက္ အျမန္ေမာ့ၿပီး မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႕ ရံုးကို သြားရတာ မၾကိဳက္ဘူး။ ႏႈတ္ခမ္းနီေတာင္မွ မီးပြိဳင့္မွာ ကားရပ္ရင္း ကမန္းကတန္း ဆိုးရတာ…

- ဒီတႏွစ္လံုး ဝယ္တာ ျခမ္းတာ (ျဖဳန္းတီးတာ) သိပ္မ်ားေနတယ္… ရသမွ် တလ တလ အလ်င္ကို မမွီခ်င္ဘူး။ လိုတာလဲဝယ္ မလိုတာလဲဝယ္ ေတြ႕တိုင္း ျမင္တိုင္း ဝယ္ ဝယ္ေနတတ္တာကို မၾကိဳက္ဘူး။

- က်န္းမာေရးနဲ႕ ညီညြတ္တဲ့ အစားအစာေတြကို အိမ္မွာေတာ့ စားပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အျပင္လဲထြက္ေရာ ထင္ရာျမင္ရာေတြ ကိုယ္လဲစား သူတို႕ကိုလဲ ေကြ်းျဖစ္ေနတာကို မၾကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္ကမာၻလံုးေလးဆို ေတာ္ေတာ္လံုးေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ရွိပါရက္၊ အေျခအေနလဲ ေပးပါရက္နဲ႕ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ နည္းေနတာ (လႈပ္ရမွာ ပ်င္းေနတာ) ကိုလဲ မၾကိဳက္ဘူး။

ဒါေတြက ကိုယ့္ရဲ႕ ေန႕တဒူဝ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြထဲက မၾကိဳက္တာေတြ…။

ေနာက္ထပ္ ကိုယ္မၾကိဳက္တာေတြက မရိုးသားတဲ့သူေတြ…။ စကားကို ေဝ့လည္ေခ်ာင္ပတ္ ေျပာတတ္တဲ့သူေတြ…။ ကိုယ့္အျပစ္လြတ္ေအာင္ (သို႕) ကိုယ့္အျပစ္ကို ဖုံးကြယ္ရာေရာက္ေအာင္ စကားေတြကို လမ္းေၾကာင္းလႊဲၿပီး ကိုယ့္အျပစ္ကို သူမ်ားအျပစ္ျဖစ္ေအာင္ သာသာထိုးထိုး ေျပာတတ္တဲ့သူေတြ…။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသားလြတ္ အထင္ေတြၾကီး၊ ဘဝင္ေတြျမင့္ၿပီး ေအာက္ေျခလြတ္ေနၾကတဲ့သူေတြ…။ မရွိကို အရွိလုပ္၊ မသိတာကို အသိလုပ္ၿပီး ဟန္ေဆာင္ေနတတ္တဲ့သူေတြ…။ အခုတေလာ အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြကို ေတြ႕ေတြ႕ေနရတယ္…။ မၾကိဳက္ဘူး။

ျငင္းတာ ခုန္တာ ဝါသနာမပါလို႕ ျငင္းေနတာေတြေတြ႕ရင္ မၾကိဳက္တတ္လို႕ ေဝးေဝးက ေရွာင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အခုတေလာ စကားနည္းနည္းပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ အနားမွာ အရည္မရ အဖတ္မရ စကားေတြ အလြန္မ်ားတဲ့သူေတြ၊ အေၾကာင္းအရာတခုခု ေျပာေနရင္ မၿပီးေတာ့ပဲ လိုရင္းကို မေရာက္တာမ်ိဳးေတြကို မၾကိဳက္ဘူး။ ေနာက္တခုကေတာ့ အသက္အရြယ္နဲ႕လဲ ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္… စိတ္မရွည္ႏိုင္တာေတြ၊ သည္းမခံႏိုင္တာေတြ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာတာ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာတခု မဟုတ္လို႕ မၾကိဳက္ဘူး။

ဘာသာေရးနဲ႕ ပတ္သက္လို႕လဲ ငါးပါးသီလ လံုေအာင္ၾကိဳးစားတာရယ္၊ အလႈအတန္း နဲနဲပါးပါးရယ္ ကလြဲလို႕ ဘာမွ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္း မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ (မသီတာတို႕ သင္းႏြယ္ဇင္တို႕လို) ရိပ္သာတို႕ တရားစခန္းတို႕ မသြားျဖစ္ဘူး။ ဘယ္ေန႕ ဘယ္အခ်ိန္ ေသမယ္ဆိုတာ မသိတဲ့အတြက္ ေနာက္ဘဝကို ဘဝကူးေကာင္းေအာင္ ကိုယ့္ေနာက္ပါႏိုင္တာေတြကို လုပ္ဖို႕ လိုအပ္တယ္ ဆိုတာကို သိသိၾကီးနဲ႕ ေမ့ထားသလို ျဖစ္ေနတာ မၾကိဳက္ဘူး။

အခ်ိန္ေတြ စီမံခန္႕ခြဲတာ ညံ့ေတာ့ လုပ္စရာရွိတာေတြကို အျမဲတမ္း အခ်ိန္ဆြဲၿပီး ေန႕ေရႊ႕ ညေရႊ႕ လုပ္ေနမိတယ္။ ေဘလ္ေတြ ေပးဖို႕ေတြဆို အျမဲရက္ကပ္မွ လုပ္ရေလ့ရွိတယ္။ ဖုန္းေဘလ္ဆို Reminder အျမဲရတယ္။ ဒီလို ေရႊ႕ရင္း ေရႊ႕ရင္းနဲ႕ လူက တျဖည္းျဖည္း အက်င့္ပ်က္ၿပီး ေမ့တတ္လာတယ္။ အရင္က တခါမွ မေမ့ခဲ့ဖူးတဲ့ အရာေတြမွာပါ ေမ့တတ္လာတာ မဂၤလာတပါး မဟုတ္လို႕ မၾကိဳက္ဘူး။

ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားရင္ ေနာက္ထပ္ မၾကိဳက္ခ်င္စရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနအံုးမွာ… ခုေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ စဥ္းစားလို႕ ရေသးတယ္။ ရသေလာက္ပဲ ေရးၿပီး ရပ္လိုက္ေတာ့မယ္ စိတ္ကူးတယ္။ (ေတြ႕လား… ဒါ အလြယ္တကူ ၿပီး ၿပီးေရာ လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလ…။ မၾကိဳက္္ဘူး…)

အခုလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မၾကိဳက္တာေတြ ျပန္သံုးသပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚလာတဲ့အတြက္ အင္မတန္မွ အားရမိပါတယ္။ (ပိုစ့္လဲ ရွည္ရွည္ရတာက တေၾကာင္းေပါ့)။ ေနာင္ႏွစ္ခါမွာ ဒါေတြကို အေျခခံၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ တည့္မတ္သြားလို႕ ရတာေပါ့ လို႕ ရေသ့စိတ္ေျဖ ေတြးမိပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ ဒါဟာ ႏွစ္သစ္ကူး သႏိၷ႒ာန္ (New Year Resolution) လို႕ ေျပာလို႕ ရပါတယ္။

ခုလဲ ဒီပိုစ့္ကိုေရးေနရင္း အခ်ိန္က အေတာ္ေလးကို လင့္ေနၿပီမို႕ အနီးဆံုးလူက မႈန္ေတေတနဲ႕ ၾကည့္ေနပါၿပီ။ ဒီႏွစ္ ၂၀၀၉ ကုန္ၿပီး ၂၀၁၀ ႏွစ္သစ္ကို ေျပာင္းဖို႕ရာကလည္း ၂၄ နာရီ နီးပါး လိုေသးတာမို႕ (ေနာင္ႏွစ္မွ စၿပီး ျပဳျပင္မယ္လို႕လဲ ေတြးထားေလေတာ့...) ကိုယ့္ရဲ႕ အဆိုးကို မသိမသာေလး ေမ့ေဖ်ာက္ထားရင္း ေပေတၿပီး ဆက္ေရးေနမိတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း ၾကည့္ရတာ သိပ္အေျခအေန ဟန္ပံုမေပၚတာေၾကင့္ သူ႕ကို ေနာက္ႏွစ္ခါက စၿပီး “သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ Facebook လဲ ေလ်ာ့ပါ့မယ္... အိမ္ျမဲပါ့မယ္… သန္းေခါင္ညဥ့္နက္ ဘေလာ့ဂ္ထြက္မလည္… အရင္တုံးက အခ်ိဳးမ်ိဳးျပင္ကာ… လိမ္မာပါ့မယ္...” လို႕ (စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႕) ဆိုျပၿပီး ေရးလက္စ ပိုစ့္ကို ျမန္ျမန္ လက္စသတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

၂၀၁၀ ႏွစ္သစ္မွာ လူသစ္ စိတ္သစ္နဲ႕ သာယာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။