ပ်င္းေသာေန႕

ပ်င္းစရာ အလြန္ေကာင္းေသာေန႕တေန႕၏ အစ ျဖစ္ပါသည္…။
အိပ္ရာမွ မထခ်င္ေအာင္ ပ်င္းေနမိသည္။ ခြင့္ယူၿပီး ဆက္ အိပ္ေနရရင္ ေကာင္းေလမလားဟု ေတြးမိေသာ္လည္း တေန႕တာ လုပ္ရမည့္ အလုပ္မ်ားက ေခါင္းထဲကို စီကာ စဥ္ကာ ေရာက္လာၾကသည္…။ မတတ္သာသည့္အဆံုး ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ အိပ္ရာမွ ထလိုက္ရသည္…။

ရာသီဥတုကလဲ ကိုယ့္ကို နဲနဲေလးမွ မ်က္ႏွာသာမေပးပါ…။
မိုးမလင္းခင္ထဲက ရြာေနေသာ မိုးကလဲ ရံုးခ်ိန္နီးေလ ပိုသည္းေလ…။
အို… ပ်င္းစရာ ေကာင္းေပစြ။

မိုးေမွာင္ေမွာင္ႏွင့္ အျမန္ေမာင္း လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ကားေတြအားလံုး ဘရိတ္မီးေလးေတြ တလက္လက္ႏွင့္ အေႏွးေမာင္း ျပိဳင္ေနၾကသည္။ ကားေတြလဲ မိုးေအးေသာေၾကာင့္ ပ်င္းေနၾကပံုေပါက္သည္။ တလိမ့္လိမ့္ႏွင့္ လိမ့္ေနၾကပံုမွာ လိပ္မ်ားအလား...။ သည္အတိုင္းဆို ရံုးကိုေတာ့ ေရာက္ေတာ့မွာပါပဲ…။

အခ်ိန္လြန္မွ ရံုးကိုေရာက္ေတာ့လဲ အခ်င္းခ်င္း မိုးေအးေသာေၾကာင့္ အလုပ္လာရသည္မွာ အင္မတန္မွ ပ်င္းစရာေကာင္းေၾကာင္းေတြသာ သူ႕ထက္ငါ အျပိဳင္အဆိုင္ ေျပာဆိုေနၾကသည္။ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ ေကာ္ဖီတခြက္ သြားေဖ်ာ္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ ဂ်ီေတာ့ခ္ ဝင္ၾကည့္မိသည္။ တဆက္တည္းမွာ ေဖ့စ္ဘြတ္ လဲ ဝင္မိပါေသးသည္။

အို… အားတက္စရာ… ကိုယ့္လို လူေတြခ်ည္းပါပဲလား…။
သူတို႕ေတြ အားလံုးနီးနီး စိုစြတ္စြတ္ ရာသီဥတုေၾကာင့္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ရာ ေကာင္းေၾကာင္းေတြ အသီးသီး ေရးထားၾကသည္။ အိပ္ရာထဲမွာ စာအုပ္ကေလးတအုပ္ႏွင့္ ေကြးေနရေသာ္ ေကာင္းေလစြ ဟု ေရးသားထားသူ တေယာက္ကို အားေပး ေထာက္ခံထားၾကသူ အေတာ္ပင္ မ်ားျပားသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။။

ဂ်ီေတာ့ခ္ မွ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ အပ်င္းေျပ စကားစျမည္မ်ား ေျပာဆိုၾကသည္။ တေန႕တေန႕ စက္ရုပ္တရုပ္ပမာ အလုပ္လုပ္ရသည့္ ဘဝၾကီးကို ပ်င္းရိေၾကာင္းေတြသာ အပ္ေၾကာင္းထပ္သည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စားရမွာ ပ်င္းလို႕ ခ်က္ေတာင္ ခ်က္မစားေတာ့ဘူး ဆိုပဲ…။ သည္ေနရာမွာေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ နဲနဲ သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သည္။ ကိုယ္က အစာ စားရမွာ ပ်င္းသူတေယာက္ေလ… သို႕ေသာ္ ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ ခ်က္ေတာ့ ခ်က္ပါသည္။ စိတ္ပါလွ်င္ ပိုပိုၿပီး ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ ခ်က္တတ္ပါသည္။ (ကိုယ့္အေၾကာင္းသိသူေတြ ေထာက္ခံမဲ ေပးၾကပါ…)

သည္လိုႏွင့္ ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္ေရာက္လာသည္။ မိုးေလးကလဲ တစိမ့္စိမ့္…။ အျပင္ထြက္စားရမွာ ပ်င္းေသာေၾကာင့္ KFC မွာစားရန္ အားလံုး သေဘာတူၾကသည္။ မိုးေအးေအးထဲမွာ ေရာက္လာရေသာေၾကာင့္ KFC ေတြ အနည္းငယ္ ေအးေနသည္မွလြဲ၍ စားေကာင္းပါသည္။ စားၿပီးေတာ့ အသီးသီး ေနရာတြင္ ျပန္ထိုင္ၾကၿပီး ရသမွ် အခ်ိန္ေလးမွာ ဘေလာ့ဂ္ ဖတ္သူက ဖတ္၊ ရုပ္ရွင္တို႕ ယူက်ဴ႕တို႕ ၾကည့္သူေတြက ၾကည့္…။ သည္တြင္ အံ့ၾသစရာေကာင္းပံုက ဘယ္သူ႕ ဘယ္သူ ဆီကမွ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ရတာ ပ်င္းလိုက္တာ… ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာ ပ်င္းလိုက္တာ… သီခ်င္းနားေထာင္ရတာ ပ်င္းလိုက္တာ… ဟူေသာ အသံမ်ိဳး မၾကားရျခင္းပင္။

အခ်ိန္တန္ေတာ့ ဖတ္လက္စေတြ ၾကည့္လက္စေတြ နားေထာင္လက္စေတြ အသာ ခ်ၿပီး အလုပ္ျပန္စဖို႕ ျပင္ၾကရသည္။ တခဏ အၾကာမွာ စားထားေသာ KFC ၏ တန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္ မ်က္ေစ့မ်ား ေလးစင္းလာသည္ ဟူေသာ အသံမ်ား ဟိုမွ သည္မွ ၾကားလာရသည္။ အလုပ္ထဲမွာ အာရံုစိုက္၍ မရေတာ့ၿပီ ဟု ဆိုကာ အသီးသီး ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ ထြက္ၾကျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕မွာ ကိုယ့္မွာ ရွိေနတတ္ၾကေသာ စားစရာ အခ်ိဳ အခ်ဥ္ မ်ား ရွာေဖြကာ လဲလွယ္ စားေသာက္ၾကျပန္သည္။ အိပ္ခ်င္ေျပ အပ်င္းေျပ မတ္တပ္ မတ္တပ္ ဟိုေလွ်ာက္ သည္ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ေနၾကသည္။ ထို႕အျပင္ “ပ်င္းလိုက္တာေနာ္… ၆ နာရီရယ္ ျမန္ျမန္ထိုးပါေတာ့…” ဟု ေရရြတ္ေနသူရွိသလို ၆ နာရီထိုးရန္ မည္၍ မည္မွ် လိုေသးသည္ကို တိုင္းတာ တြက္ခ်က္ေနသူလဲ ရွိသည္။

ရံုးမဆင္းခင္ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ ဂ်ီေတာ့ခ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ စကားေျပာမိေသးသည္။ မီးစိမ္းေလး လင္းေနေသာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို “ပ်င္းလိုက္တာဟာ…” ဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ သူက “အင္းေလ… ငပ်င္းေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မ်ား မ်ားလာတယ္…” ဟု ေထာက္ခံေလသည္။ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္ကို “ပ်င္းတယ္… သီခ်င္းဆိုျပပါ…” ဟု ေျပာလာေသာေၾကာင့္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ ႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီေသာ သီခ်င္းတပုဒ္ ဆိုျပလိုက္မိေသးသည္။

Rain.. Rain… Go Away…
Come again Another Day…
All the Children Want to Play…
Rain.. Rain… Rain… Go Away…!!!

ကဲ… မေကာင္းလား…။

သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ စကားေျပာေနစဥ္ အပ်င္းျပိဳင္ၾကသူမ်ား အေၾကာင္း ပံုျပင္ကို သတိရေနမိေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုပံုျပင္ကိုေတာ့ အားလံုး သိၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္က တေၾကာင္း၊ ေျပာရမွာ ပ်င္းေနသည္က တေၾကာင္းတို႕ေၾကာင့္ မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။

သည္လိုႏွင့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ရာက္လာသည္။ အိမ္ျပန္ရမွာ ပ်င္းလိုက္တာ ဟု ေျပာမည့္သူမ်ား ရွိေနမလားဟု အသာ နားစြင့္ေနမိေသးသည္။ သို႕ေသာ္ မည္သူမွ် မေျပာၾက။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႏွင့္ အလွအပမ်ား ျပင္ဆင္ကာ အိမ္ကိုျပန္ၾကေလသည္။

အိမ္ေရာက္ေသာအခါ ကိုယ့္ရုပ္ကိုၾကည့္ကာ ဘယ္လို ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ၾကသည္ မသိ…။ “ညစာ ခ်က္ရမွာ ပ်င္းေနလား… ပ်င္းရင္ အျပင္မွာ သြားစားၾကမယ္ေလ မိုးလဲ တိတ္သြားၿပီ…” ဟု ခ်စ္သူမ်ားက ဆိုလာေသာေၾကာင့္ သေဘာေတြ႕သြားသည္မွာ ဆိုဖြယ္ရာမရွိ…။ ကိုယ့္လို ပ်င္းတတ္ေသာသူေတြေၾကာင့္ ဆိုင္ျပည့္ေနသည္။ သည္လိုႏွင့္ ညစာကို အျပင္မွာ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ စားခဲ့သည္။

အိမ္ေရာက္ေသာအခါ အမ်ားျပည္သူမ်ား တီဗြီၾကည့္ေနၾကစဥ္ ကိုယ္က ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ေကာ္ဖီ တခြက္ေဖ်ာ္၊ ဖတ္လက္စ စာအုပ္တအုပ္ ေကာက္ကိုင္ကာ ဇိမ္လုပ္ရန္ စိုင္းျပင္းေလသည္။ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာလိုက္ ဟု ထင္ရသည္။ အခ်ိန္ကား ၁၂ နာရီ ခြဲေနေလၿပီ…။ မအိပ္ခ်င္ေသးေသာ္လည္း ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ အိပ္ရေတာာ့မည္။ မနက္ျဖန္လဲ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ပင္ အလုပ္သြားရေပအံုးမည္။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ကိုယ္ စိတ္မဝင္စားပဲ ပ်င္းရိေသာ အရာမ်ားအတြက္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ႏိုင္ခဲသေလာက္ ကိုယ္ စိတ္ပါဝင္စားၿပီး ေပ်ာ္ေမြ႕ေသာ အရာမ်ားအတြက္မူကား အခ်ိန္တို႕သည္ အလြန္တရာမွ ကုန္ဆံုးလြယ္သည္ပဲ…။

ကိုယ္သည္ အစစ အရာရာတြင္ ေသခ်ာခ်င္သူ တေယာက္ျဖစ္သည္။
ထိုအခါ ကုန္လြန္သြားေသာ ေန႕စြဲမ်ားတြင္ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ စိတ္မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို ဝတၱရားအတိုင္း (ပ်င္းပ်င္းႏွင့္) လုပ္ကိုင္ေနၾကရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္ ေနၾကရသည္မွာ ကိုယ္တေယာက္ထဲ မဟုတ္ ဆိုသည္ကို ေသခ်ာခ်င္ေသာ စိတ္ဆႏၵေၾကာင့္ ဤပိုစ့္ကို ေရးပါသည္။ ပ်င္းတတ္ေသာသူ အခ်င္းခ်င္း ပ်င္းေဖၚညွိသည္ ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။

စိတ္ သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္သူမ်ား အားေပးျခင္းအမႈ ျပဳၾကပါကုန္…။