တိမ္ေတြ လွေသာေန႕

ဘယ္က စေရးရမွန္း မသိဘူး…
နိဒါန္းေတြ ဘာေတြလဲ ဘယ္လို ပ်ိဳးၿပီး ေရးရမွန္းမသိဘူး…
ကိုယ္ ေျပာျပခ်င္တာက သူ႕ရဲ႕ ဝါသနာ (သို႕) သူ႕ အက်င့္ေလး အေၾကာင္းရယ္…
တိမ္ေတြ သိပ္လွတဲ့ ေကာင္းေသာ ေသာၾကာေန႕ေလး အေၾကာင္းရယ္…

သူက လႊင့္ပစ္တာ သိပ္ဝါသနာပါတယ္…
အိမ္မွာ တခုခု ရွာမေတြ႕ေတာ့ရင္ စဥ္းစားမေနနဲ႕ လိုက္ရွာမေနနဲ႕ ဟိုဟို ဒီဒီ လိုက္ေမးမေနနဲ႕... အခ်ိန္ကုန္တယ္ လူပင္ပန္းတယ္…။ ေသခ်ာတယ္... သူ လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီ…။

သူက ပိတ္ရက္ေတြမွာ အိမ္ကူရွင္းေပးတယ္…
ပြေနတဲ့ အရာေတြကို အကုန္ရွင္းသြားတယ္…
အရင္ေန႕ေတြက သတင္းစာေတြ၊ တလေက်ာ္ၾကာသြားတဲ့ ဖတ္ၿပီးသား မဂၢဇင္းေတြ၊ စာတိုက္ကလာတဲ့ ေၾကာ္ျငာေတြ ကအစ မီးဖိုထဲက လက္သုတ္ပုဝါ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းေတြပါမက်န္ အစ အနေတာင္ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး… ေသခ်ာတယ္… အားလံုး အမႈိက္ပံုးထဲကို ေရာက္သြားၿပီ…။ သူ႕ မ်က္ေစ့ထဲမွာ ရႈပ္ရႈပ္ပြပြေတြ ေတြ႕ရသ၍ အားလံုး ေကာက္ၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ…။ စားပြဲေပၚမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြ ေဘလ္ေတြ ဘာညာ ဘာညာေတြ ခ်ထားရင္ အသံုးလိုေသးလား မလိုေသးလား ဘာမွ မေမး… အကုန္ ေကာက္ လႊင့္ပစ္တာပဲ…။ ဒါ သူ႕ရဲ႕ အိမ္ရွင္းနည္း…

အရင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စုေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြမ္းၾကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစုက သူ႕ဒါဏ္ကို အခံရဆံုး…။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာဆိုင္ေလးေတြ အခုလို ေနရာအႏွံ႕အျပားမွာ မရွိေသး… ကြမ္းယာကို ပင္နီစူးလားကလြဲလို႕ တျခားေနရာမွာ ဝယ္လို႕ မရေသးတဲ့ အခ်ိန္။ အတူေန သူငယ္ခ်င္းေတြက တပတ္တခါ အလုပ္နားရက္ေတြမွာ ပင္နီစူးလားကို တကူးတကသြားၿပီး လဘက္ရည္ေသာက္ စကား ဘာညာေျပာ... ၿပီးရင္ ကြမ္းယာေလးေတြ ဝယ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာၾကတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာသတင္းစာေလးေတြနဲ႕ လံုးၿပီး ထုပ္ထားတဲ့ ကြမ္းထုပ္ေလးေတြကို စားပြဲေပၚမွာ၊ ဟိုနား ဒီနားမွာ ခ်ထားမိၾကတယ္။ အဲဒါကို သူက စားပြဲေပၚမွာ သတင္းစာအေဟာင္းေတြ လံုးပြေနတယ္ဆိုၿပီး ယူ ယူလႊင့္ပစ္လို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရင္ကြဲရေပါင္း မ်ားလွေပါ့…။

ေနာက္တခုက သူက အိမ္သံုးပစၥည္းေတြ ဝယ္ရတာ ဝါသနာပါတယ္…
ေစ်းဝယ္ထြက္တိုင္း အဝတ္အစားဝယ္ဖို႕ကို အေတာ္ ေျပာရခက္သေလာက္ အိမ္သံုးပစၥည္းေတြ ဝယ္ဖို႕ဆို ေရွ႕ဆံုးက… တခါတခါဆို ကိုယ္ေတာင္ မသိလိုက္ရဘူး။ လိုလဲ ဝယ္… မလိုလဲ ဝယ္… ေတြ႕တိုင္း ဝယ္…။
တခုခုဆို ဝယ္ၿပီးမွပဲ အျမဲ သိရတယ္…။ (ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ ေဈးဝယ္ထြက္တိုင္း သူက အိမ္သံုးပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ ေနရာကို ဦးတည္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ဖိနပ္ေတြ အိတ္ေတြ အဝတ္အစားေတြေရာင္းတဲ့ ေနရာနားမွာ ရစ္သီ ရစ္သီနဲ႕ က်န္ေနခဲ့တာခ်ည္းပဲေလ…)

တကယ္ေတာ့ မဝယ္ခင္မွာ အရင္ၾကိဳသိရင္လဲ တားလို႕မရပါ…
နာမည္ၾကီးတံဆိပ္ေတြနဲ႕ ဓါး၊ ကပ္ေၾကး၊ ဇြန္း ခက္ရင္း အစံုေတြ၊ ဟင္းခ်က္ရင္ မကပ္တဲ့ ဒယ္အိုး ဒန္အိုးေတြ အရြယ္စံု ဆိုက္စံုေတြ၊ သစ္သားစဥ္းနီတံုး လွလွေတြ၊ ဟိုဟာ ဒီဟာ ဘာညာ ဘာညာ ဘာလာလာ အကုန္ၾကိတ္လို႕ရတဲ့ စက္ပစၥည္းေတြ၊ လက္နဲ႕လွည့္ၿပီး ျငဳတ္ေကာင္းမႈန္႕ၾကိတ္တဲ့ ဖန္ဘူး လွလွေလးေတြ၊ ေကာ္ဖီပန္းကန္ လွလွေတြ၊ မီးပူတိုက္ရင္ မကပ္တဲ့ မီးပူ၊ ေရျဖန္းတဲ့ မီးပူ၊ မီးပူစင္ေပၚမွာ ခင္းတဲ့ အခင္းေတြ၊ ၾကိဳးမပါတဲ့ တယ္လီဖုန္းေတြ… အဲဒါမ်ိဳးေတြကို ေတြ႕တိုင္း ဝယ္တတ္တယ္။ အိုေက… သူ႕ဘတ္ဂ်က္နဲ႕သူ ဝယ္တာ ဘာမွ ျပႆနာ မရွိပါဘူး…။ ျပႆနာက ဘာလဲဆိုေတာ့ အဲလို အသစ္တခုခုဝယ္လာတိုင္း အိမ္မွာရွိေနတဲ့ အေဟာင္းေတြကို မေမး မစမ္း မေျပာ မဆိုနဲ႕ တခါတည္း လႊင့္ပစ္တတ္တာပါပဲ…။ ဆက္သံုးလို႕ရေနေသးတဲ့ ပစၥည္းေတြကို လႊင့္ပစ္တာ… လႊင့္ပစ္တာမွ ကိုယ္ သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္မေနေအာင္ တခါတည္း ဟိုး Rubbish Chute ထဲကို ေရာက္ေအာင္ အျပီး ပစ္ခ်လိုက္တာ…။ မွတ္ကေရာ…

ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစား၊ အက်ႌ ေဘာင္းဘီေတြ… သူ ဝယ္ဖို႕ လိုအပ္ၿပီလို႕ ယူဆရင္ ဝယ္တယ္။ တခါတခါ ကိုယ္ ေျပာလြန္း ဆိုလြန္း တိုက္တြန္းလြန္းလို႕ နားပူမခံႏိုင္ရင္ ဝယ္တယ္။ သူလိုခ်င္လို႕ ဝယ္မယ္ဆို ကိုယ္ေတြလို Discount ရွိတာ မရွိတာ ဘာမွ စိတ္မဝင္စားဘူး။ တျပားမွ မေလွ်ာ့လဲ စင္ေပၚမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေဈးအတိုင္း ဝယ္တယ္။ အဲဒီအထိလဲ ကိစၥမရွိေသးဘူး…။ ကိစၥက ဘာလဲဆိုေတာ့ အက်ႌအသစ္ ႏွစ္ထည္ဝယ္လာခဲ့ရင္ အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ ဘီဒိုထဲက အက်ႌေတြထဲက အေဟာင္း ႏွစ္ထည္ကို ခ်ိတ္ကေန ျဖဳတ္ၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္…။ ေဘာင္းဘီ အသစ္ ႏွစ္ထည္ဝယ္လာရင္ ရွိေနတဲ့ အေဟာင္း ႏွစ္ထည္ကို လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္…။ အလားတူပဲ ဖိနပ္ အသစ္ဝယ္လာရင္ စီးလက္စ အေဟာင္း (အမွန္က မေဟာင္း တေဟာင္း) ကို ခ်က္ခ်င္း မိနစ္မဆိုင္း လႊင့္ပစ္တယ္။

သူ႕အေျပာအရဆိုရင္ ဒီလို အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ အသစ္ေတြေရာက္လာတိုင္း အေဟာင္းေတြကို မလႊင့္ပစ္ရင္ လူေနစရာ ေနရာ ဘယ္ရွိပါေတာ့မလဲ တဲ့…။ ဘီဒိုထဲမွာလဲ အဝတ္အသစ္ေတြ ေရာက္လာတိုင္း အေဟာင္းေတြကို လႊင့္မပစ္ရင္ ေနရာ ဘယ္ဆန္႕ပါေတာ့မလဲ တဲ့…။ သူ႕ဟာသူ လႊင့္ပစ္တာ အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမယ့္ အခုတေလာေတာ့ ကိုယ့္ကိုပါ ထိခိုက္လာတယ္။

တေန႕က ဘီဒိုထဲမွာ ကိုယ့္အဝတ္ေတြ ေနရာမဆန္႕ေတာ့လို႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေတြ ထည့္တဲ့ ေနရာကို ရွင္းၿပီး အဝတ္ေတြထည့္ဖို႕ စီစဥ္မိတယ္။ ဒီအခါမွာ ေနစရာ ေနရာမဲ့သြားတဲ့ အိတ္ေတြကို သူ႕ဖက္အျခမ္းမွာ သြားထည့္မိတယ္။ သူ႕ဆီမွာ ေနရာေတြ ေခ်ာင္ေနတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ သူက ကိုယ့္ရဲ႕ အိတ္ေတြကို ေတြ႕သြားတယ္။ ရာဇသံကေတာ့ ေနာက္ကို အိတ္အသစ္ တလံုး ဝယ္ရင္ အေဟာင္း ႏွစ္လံုးကို လႊင့္ပစ္ရမယ္ တဲ့…။ အခုလဲ ဘယ္ဟာေတြ ေဟာင္းေနၿပီလဲ ထုတ္ပါ… ထုတ္ပါ… ေနရာကုန္တယ္ အခါတည္း လႊင့္ပစ္လိုက္ တဲ့…။

ဘုရား… ဘုရား… ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြ အတိုင္းမသိ က်ယ္ေလာင္လာတယ္…။ မ်က္လံုးေတြလဲ ျပာေဝလာတယ္…။ ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႕ဘီဒိုထဲကို ထည့္မိတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အိတ္ေတြကို ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး ကိုယ့္ဘီဒိုထဲကို ဝင္သေလာက္ အတင္းကာေရာ ျပန္ထည့္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတုန္းမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ မ်ားျပားလွစြာေသာ အဝတ္ေတြကို သူ ျမင္သြားျပန္တယ္။ မဝတ္ေတာ့တာေတြကို အခုခ်က္ခ်င္း လႊင့္ပစ္ခိုင္းေနျပန္တယ္။ အား………………

တရုပ္ႏွစ္ကူးဆိုရင္လဲ ကိုယ္တိုင္က တရုပ္ေတြ မဟုတ္ပါပဲနဲ႕ သူ ပစၥည္းအသစ္ေတြ ထပ္ဝယ္ခ်င္တိုင္း အေဟာင္းေတြကို ဘာျဖစ္လို႕ ညာျဖစ္လို႕၊ ႏွစ္ေဟာင္းက မေကာင္းတာေတြ ကုန္သြားေအာင္ ဘာညာနဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းရွာၿပီး လႊင့္ပစ္တတ္ေသးတယ္…။ ဒါေၾကာင့္ ဟိုတေလာက ႏွစ္ကူးခါနီး ရက္ေတြမွာ ကိုယ္ သူ႕ကို မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္ေနရတယ္… ဘာေတြမ်ား လႊင့္ပစ္အံုးမလဲ လို႕…။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဖိနပ္အေဟာင္း တခ်ိဳ႕ရယ္၊ အဝတ္ေဟာင္း တခ်ိဳ႕ရယ္၊ မေဟာင္း တေဟာင္း ဒယ္အိုးတလံုးရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုလဲ အတင္းပူညံလြန္းလို႕ Leather နဲနဲ ကြာခ်င္ေနတဲ့ အိတ္ႏွစ္လံုးရယ္ ပစ္လိုက္ရေသးတယ္…။ အေဟာင္းေတြ ထြက္သြားမွ အေကာင္းေတြ ဝင္လာမယ္ ဆိုပဲ…

သူ႕ရဲ႕ ဘယ္အရာကို မဆို၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ မဆို လႊင့္ပစ္တတ္တဲ့ ဝါသနာကို ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သိၾကတယ္…။ ကိုယ္ကလဲ အခုတေလာ သူ ကိုယ့္အဝတ္ေတြ ကိုယ့္အိတ္ေတြကို မ်က္ေစာင္းထိုးေနေၾကာင္း၊ အတင္း လႊင့္ပစ္ခိုင္းေနေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပမိေတာ့…. သူတို႕က ကိုယ့္ကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဝမ္းပမ္းတသာ အားေပးၾကတယ္…။ နင္ေတာင္ ကံေကာင္းလို႕ ၊ ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ေနာက္ေဖးက Rubbish Chute နဲ႕ မဆံ့လို႕ အလႊင့္ပစ္ မခံရတာ တဲ့…။ ၿပီးေတာ့ ေျပာၾကေသးတယ္… အသစ္ေတြ ဝယ္လာ၊ ရလာတိုင္း အေဟာင္းေတြကို လႊင့္ပစ္တတ္တယ္ဆိုေတာ့ သူ ေနာက္တေယာက္ အသစ္မေတြ႕ေသးလို႕ နင့္ကို မလႊင့္ပစ္ေသးတာ ေနမွာပါ တဲ့…။ တခ်ိဳ႕ကလဲ ေျပာၾကတယ္… နင့္ကို ပစ္လို႕မရတိုင္း စိတ္နာနာနဲ႕ တျခားပစၥည္းေတြကို မဲၿပီး ပစ္ေနတာ ေနမွာ တဲ့…။ ကိုယ့္မွာ ကိုယ့္စကားနဲ႔ ကိုယ္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး…။ အဲဒါေတြ ေတြးရင္း ညက အိပ္မေပ်ာ္ဘူး…

ဒါနဲ႕ မနက္ အိပ္ရာႏိုးေတာ့ သူ႕ကို ေမးၾကည့္မိတယ္…။
သူတို႕ေတြ ေျပာသလို တကယ္ ဟုတ္သလား လို႕…။
ဒီအခါမွာ သူက ကိုယ့္ကို ျပံဳးစစနဲ႕ ၾကည့္ရင္း ျပန္ေျပာတယ္…။
ၾကားစကားေတြကို မယံုပါနဲ႕တဲ့… တျခားပစၥည္းေတြသာ လႊင့္ပစ္ရင္ ပစ္မယ္…
ကိုယ့္ကိုေတာ့ ဘယ္ ေတာ့ မွ (ဘယ္ ေတာ့ မွ . . .) လႊင့္မပစ္ပါဘူး တဲ့…။

ဒီလိုနဲ႕ ဒီေန႕ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းေသာ ေသာၾကာေန႕ ျဖစ္သြားတယ္…
ဒီေန႕မနက္ သူေဖ်ာ္ေပးတဲ့ ေကာ္ဖီက အရင္ေန႕ေတြကထက္ ပိုေကာင္းေနတယ္…
ၿပီးေတာ့ ဒီေန႕ မနက္ ေကာင္းကင္ေပၚက တိမ္ေတြ… တိမ္ေတြ… သိပ္လွတာပဲ….