Friday, March 5, 2010

တိမ္ေတြ လွေသာေန႕

ဘယ္က စေရးရမွန္း မသိဘူး…
နိဒါန္းေတြ ဘာေတြလဲ ဘယ္လို ပ်ိဳးၿပီး ေရးရမွန္းမသိဘူး…
ကိုယ္ ေျပာျပခ်င္တာက သူ႕ရဲ႕ ဝါသနာ (သို႕) သူ႕ အက်င့္ေလး အေၾကာင္းရယ္…
တိမ္ေတြ သိပ္လွတဲ့ ေကာင္းေသာ ေသာၾကာေန႕ေလး အေၾကာင္းရယ္…

သူက လႊင့္ပစ္တာ သိပ္ဝါသနာပါတယ္…
အိမ္မွာ တခုခု ရွာမေတြ႕ေတာ့ရင္ စဥ္းစားမေနနဲ႕ လိုက္ရွာမေနနဲ႕ ဟိုဟို ဒီဒီ လိုက္ေမးမေနနဲ႕... အခ်ိန္ကုန္တယ္ လူပင္ပန္းတယ္…။ ေသခ်ာတယ္... သူ လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီ…။

သူက ပိတ္ရက္ေတြမွာ အိမ္ကူရွင္းေပးတယ္…
ပြေနတဲ့ အရာေတြကို အကုန္ရွင္းသြားတယ္…
အရင္ေန႕ေတြက သတင္းစာေတြ၊ တလေက်ာ္ၾကာသြားတဲ့ ဖတ္ၿပီးသား မဂၢဇင္းေတြ၊ စာတိုက္ကလာတဲ့ ေၾကာ္ျငာေတြ ကအစ မီးဖိုထဲက လက္သုတ္ပုဝါ ခပ္ေဟာင္းေဟာင္းေတြပါမက်န္ အစ အနေတာင္ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး… ေသခ်ာတယ္… အားလံုး အမႈိက္ပံုးထဲကို ေရာက္သြားၿပီ…။ သူ႕ မ်က္ေစ့ထဲမွာ ရႈပ္ရႈပ္ပြပြေတြ ေတြ႕ရသ၍ အားလံုး ေကာက္ၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ…။ စားပြဲေပၚမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြ ေဘလ္ေတြ ဘာညာ ဘာညာေတြ ခ်ထားရင္ အသံုးလိုေသးလား မလိုေသးလား ဘာမွ မေမး… အကုန္ ေကာက္ လႊင့္ပစ္တာပဲ…။ ဒါ သူ႕ရဲ႕ အိမ္ရွင္းနည္း…

အရင္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စုေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြမ္းၾကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစုက သူ႕ဒါဏ္ကို အခံရဆံုး…။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာဆိုင္ေလးေတြ အခုလို ေနရာအႏွံ႕အျပားမွာ မရွိေသး… ကြမ္းယာကို ပင္နီစူးလားကလြဲလို႕ တျခားေနရာမွာ ဝယ္လို႕ မရေသးတဲ့ အခ်ိန္။ အတူေန သူငယ္ခ်င္းေတြက တပတ္တခါ အလုပ္နားရက္ေတြမွာ ပင္နီစူးလားကို တကူးတကသြားၿပီး လဘက္ရည္ေသာက္ စကား ဘာညာေျပာ... ၿပီးရင္ ကြမ္းယာေလးေတြ ဝယ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာၾကတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာသတင္းစာေလးေတြနဲ႕ လံုးၿပီး ထုပ္ထားတဲ့ ကြမ္းထုပ္ေလးေတြကို စားပြဲေပၚမွာ၊ ဟိုနား ဒီနားမွာ ခ်ထားမိၾကတယ္။ အဲဒါကို သူက စားပြဲေပၚမွာ သတင္းစာအေဟာင္းေတြ လံုးပြေနတယ္ဆိုၿပီး ယူ ယူလႊင့္ပစ္လို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရင္ကြဲရေပါင္း မ်ားလွေပါ့…။

ေနာက္တခုက သူက အိမ္သံုးပစၥည္းေတြ ဝယ္ရတာ ဝါသနာပါတယ္…
ေစ်းဝယ္ထြက္တိုင္း အဝတ္အစားဝယ္ဖို႕ကို အေတာ္ ေျပာရခက္သေလာက္ အိမ္သံုးပစၥည္းေတြ ဝယ္ဖို႕ဆို ေရွ႕ဆံုးက… တခါတခါဆို ကိုယ္ေတာင္ မသိလိုက္ရဘူး။ လိုလဲ ဝယ္… မလိုလဲ ဝယ္… ေတြ႕တိုင္း ဝယ္…။
တခုခုဆို ဝယ္ၿပီးမွပဲ အျမဲ သိရတယ္…။ (ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ ေဈးဝယ္ထြက္တိုင္း သူက အိမ္သံုးပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ ေနရာကို ဦးတည္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ဖိနပ္ေတြ အိတ္ေတြ အဝတ္အစားေတြေရာင္းတဲ့ ေနရာနားမွာ ရစ္သီ ရစ္သီနဲ႕ က်န္ေနခဲ့တာခ်ည္းပဲေလ…)

တကယ္ေတာ့ မဝယ္ခင္မွာ အရင္ၾကိဳသိရင္လဲ တားလို႕မရပါ…
နာမည္ၾကီးတံဆိပ္ေတြနဲ႕ ဓါး၊ ကပ္ေၾကး၊ ဇြန္း ခက္ရင္း အစံုေတြ၊ ဟင္းခ်က္ရင္ မကပ္တဲ့ ဒယ္အိုး ဒန္အိုးေတြ အရြယ္စံု ဆိုက္စံုေတြ၊ သစ္သားစဥ္းနီတံုး လွလွေတြ၊ ဟိုဟာ ဒီဟာ ဘာညာ ဘာညာ ဘာလာလာ အကုန္ၾကိတ္လို႕ရတဲ့ စက္ပစၥည္းေတြ၊ လက္နဲ႕လွည့္ၿပီး ျငဳတ္ေကာင္းမႈန္႕ၾကိတ္တဲ့ ဖန္ဘူး လွလွေလးေတြ၊ ေကာ္ဖီပန္းကန္ လွလွေတြ၊ မီးပူတိုက္ရင္ မကပ္တဲ့ မီးပူ၊ ေရျဖန္းတဲ့ မီးပူ၊ မီးပူစင္ေပၚမွာ ခင္းတဲ့ အခင္းေတြ၊ ၾကိဳးမပါတဲ့ တယ္လီဖုန္းေတြ… အဲဒါမ်ိဳးေတြကို ေတြ႕တိုင္း ဝယ္တတ္တယ္။ အိုေက… သူ႕ဘတ္ဂ်က္နဲ႕သူ ဝယ္တာ ဘာမွ ျပႆနာ မရွိပါဘူး…။ ျပႆနာက ဘာလဲဆိုေတာ့ အဲလို အသစ္တခုခုဝယ္လာတိုင္း အိမ္မွာရွိေနတဲ့ အေဟာင္းေတြကို မေမး မစမ္း မေျပာ မဆိုနဲ႕ တခါတည္း လႊင့္ပစ္တတ္တာပါပဲ…။ ဆက္သံုးလို႕ရေနေသးတဲ့ ပစၥည္းေတြကို လႊင့္ပစ္တာ… လႊင့္ပစ္တာမွ ကိုယ္ သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္မေနေအာင္ တခါတည္း ဟိုး Rubbish Chute ထဲကို ေရာက္ေအာင္ အျပီး ပစ္ခ်လိုက္တာ…။ မွတ္ကေရာ…

ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစား၊ အက်ႌ ေဘာင္းဘီေတြ… သူ ဝယ္ဖို႕ လိုအပ္ၿပီလို႕ ယူဆရင္ ဝယ္တယ္။ တခါတခါ ကိုယ္ ေျပာလြန္း ဆိုလြန္း တိုက္တြန္းလြန္းလို႕ နားပူမခံႏိုင္ရင္ ဝယ္တယ္။ သူလိုခ်င္လို႕ ဝယ္မယ္ဆို ကိုယ္ေတြလို Discount ရွိတာ မရွိတာ ဘာမွ စိတ္မဝင္စားဘူး။ တျပားမွ မေလွ်ာ့လဲ စင္ေပၚမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေဈးအတိုင္း ဝယ္တယ္။ အဲဒီအထိလဲ ကိစၥမရွိေသးဘူး…။ ကိစၥက ဘာလဲဆိုေတာ့ အက်ႌအသစ္ ႏွစ္ထည္ဝယ္လာခဲ့ရင္ အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ ဘီဒိုထဲက အက်ႌေတြထဲက အေဟာင္း ႏွစ္ထည္ကို ခ်ိတ္ကေန ျဖဳတ္ၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္…။ ေဘာင္းဘီ အသစ္ ႏွစ္ထည္ဝယ္လာရင္ ရွိေနတဲ့ အေဟာင္း ႏွစ္ထည္ကို လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္…။ အလားတူပဲ ဖိနပ္ အသစ္ဝယ္လာရင္ စီးလက္စ အေဟာင္း (အမွန္က မေဟာင္း တေဟာင္း) ကို ခ်က္ခ်င္း မိနစ္မဆိုင္း လႊင့္ပစ္တယ္။

သူ႕အေျပာအရဆိုရင္ ဒီလို အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ အသစ္ေတြေရာက္လာတိုင္း အေဟာင္းေတြကို မလႊင့္ပစ္ရင္ လူေနစရာ ေနရာ ဘယ္ရွိပါေတာ့မလဲ တဲ့…။ ဘီဒိုထဲမွာလဲ အဝတ္အသစ္ေတြ ေရာက္လာတိုင္း အေဟာင္းေတြကို လႊင့္မပစ္ရင္ ေနရာ ဘယ္ဆန္႕ပါေတာ့မလဲ တဲ့…။ သူ႕ဟာသူ လႊင့္ပစ္တာ အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမယ့္ အခုတေလာေတာ့ ကိုယ့္ကိုပါ ထိခိုက္လာတယ္။

တေန႕က ဘီဒိုထဲမွာ ကိုယ့္အဝတ္ေတြ ေနရာမဆန္႕ေတာ့လို႕ ပိုက္ဆံအိတ္ေတြ ထည့္တဲ့ ေနရာကို ရွင္းၿပီး အဝတ္ေတြထည့္ဖို႕ စီစဥ္မိတယ္။ ဒီအခါမွာ ေနစရာ ေနရာမဲ့သြားတဲ့ အိတ္ေတြကို သူ႕ဖက္အျခမ္းမွာ သြားထည့္မိတယ္။ သူ႕ဆီမွာ ေနရာေတြ ေခ်ာင္ေနတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ သူက ကိုယ့္ရဲ႕ အိတ္ေတြကို ေတြ႕သြားတယ္။ ရာဇသံကေတာ့ ေနာက္ကို အိတ္အသစ္ တလံုး ဝယ္ရင္ အေဟာင္း ႏွစ္လံုးကို လႊင့္ပစ္ရမယ္ တဲ့…။ အခုလဲ ဘယ္ဟာေတြ ေဟာင္းေနၿပီလဲ ထုတ္ပါ… ထုတ္ပါ… ေနရာကုန္တယ္ အခါတည္း လႊင့္ပစ္လိုက္ တဲ့…။

ဘုရား… ဘုရား… ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြ အတိုင္းမသိ က်ယ္ေလာင္လာတယ္…။ မ်က္လံုးေတြလဲ ျပာေဝလာတယ္…။ ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႕ဘီဒိုထဲကို ထည့္မိတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕အိတ္ေတြကို ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး ကိုယ့္ဘီဒိုထဲကို ဝင္သေလာက္ အတင္းကာေရာ ျပန္ထည့္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတုန္းမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ မ်ားျပားလွစြာေသာ အဝတ္ေတြကို သူ ျမင္သြားျပန္တယ္။ မဝတ္ေတာ့တာေတြကို အခုခ်က္ခ်င္း လႊင့္ပစ္ခိုင္းေနျပန္တယ္။ အား………………

တရုပ္ႏွစ္ကူးဆိုရင္လဲ ကိုယ္တိုင္က တရုပ္ေတြ မဟုတ္ပါပဲနဲ႕ သူ ပစၥည္းအသစ္ေတြ ထပ္ဝယ္ခ်င္တိုင္း အေဟာင္းေတြကို ဘာျဖစ္လို႕ ညာျဖစ္လို႕၊ ႏွစ္ေဟာင္းက မေကာင္းတာေတြ ကုန္သြားေအာင္ ဘာညာနဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းရွာၿပီး လႊင့္ပစ္တတ္ေသးတယ္…။ ဒါေၾကာင့္ ဟိုတေလာက ႏွစ္ကူးခါနီး ရက္ေတြမွာ ကိုယ္ သူ႕ကို မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္ေနရတယ္… ဘာေတြမ်ား လႊင့္ပစ္အံုးမလဲ လို႕…။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ဖိနပ္အေဟာင္း တခ်ိဳ႕ရယ္၊ အဝတ္ေဟာင္း တခ်ိဳ႕ရယ္၊ မေဟာင္း တေဟာင္း ဒယ္အိုးတလံုးရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုလဲ အတင္းပူညံလြန္းလို႕ Leather နဲနဲ ကြာခ်င္ေနတဲ့ အိတ္ႏွစ္လံုးရယ္ ပစ္လိုက္ရေသးတယ္…။ အေဟာင္းေတြ ထြက္သြားမွ အေကာင္းေတြ ဝင္လာမယ္ ဆိုပဲ…

သူ႕ရဲ႕ ဘယ္အရာကို မဆို၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ မဆို လႊင့္ပစ္တတ္တဲ့ ဝါသနာကို ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သိၾကတယ္…။ ကိုယ္ကလဲ အခုတေလာ သူ ကိုယ့္အဝတ္ေတြ ကိုယ့္အိတ္ေတြကို မ်က္ေစာင္းထိုးေနေၾကာင္း၊ အတင္း လႊင့္ပစ္ခိုင္းေနေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပမိေတာ့…. သူတို႕က ကိုယ့္ကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဝမ္းပမ္းတသာ အားေပးၾကတယ္…။ နင္ေတာင္ ကံေကာင္းလို႕ ၊ ဒါမွမဟုတ္ အိမ္ေနာက္ေဖးက Rubbish Chute နဲ႕ မဆံ့လို႕ အလႊင့္ပစ္ မခံရတာ တဲ့…။ ၿပီးေတာ့ ေျပာၾကေသးတယ္… အသစ္ေတြ ဝယ္လာ၊ ရလာတိုင္း အေဟာင္းေတြကို လႊင့္ပစ္တတ္တယ္ဆိုေတာ့ သူ ေနာက္တေယာက္ အသစ္မေတြ႕ေသးလို႕ နင့္ကို မလႊင့္ပစ္ေသးတာ ေနမွာပါ တဲ့…။ တခ်ိဳ႕ကလဲ ေျပာၾကတယ္… နင့္ကို ပစ္လို႕မရတိုင္း စိတ္နာနာနဲ႕ တျခားပစၥည္းေတြကို မဲၿပီး ပစ္ေနတာ ေနမွာ တဲ့…။ ကိုယ့္မွာ ကိုယ့္စကားနဲ႔ ကိုယ္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး…။ အဲဒါေတြ ေတြးရင္း ညက အိပ္မေပ်ာ္ဘူး…

ဒါနဲ႕ မနက္ အိပ္ရာႏိုးေတာ့ သူ႕ကို ေမးၾကည့္မိတယ္…။
သူတို႕ေတြ ေျပာသလို တကယ္ ဟုတ္သလား လို႕…။
ဒီအခါမွာ သူက ကိုယ့္ကို ျပံဳးစစနဲ႕ ၾကည့္ရင္း ျပန္ေျပာတယ္…။
ၾကားစကားေတြကို မယံုပါနဲ႕တဲ့… တျခားပစၥည္းေတြသာ လႊင့္ပစ္ရင္ ပစ္မယ္…
ကိုယ့္ကိုေတာ့ ဘယ္ ေတာ့ မွ (ဘယ္ ေတာ့ မွ . . .) လႊင့္မပစ္ပါဘူး တဲ့…။

ဒီလိုနဲ႕ ဒီေန႕ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းေသာ ေသာၾကာေန႕ ျဖစ္သြားတယ္…
ဒီေန႕မနက္ သူေဖ်ာ္ေပးတဲ့ ေကာ္ဖီက အရင္ေန႕ေတြကထက္ ပိုေကာင္းေနတယ္…
ၿပီးေတာ့ ဒီေန႕ မနက္ ေကာင္းကင္ေပၚက တိမ္ေတြ… တိမ္ေတြ… သိပ္လွတာပဲ….

38 comments:

  1. အယ္

    ေၾကာ္ျငာ

    ကိုၾကီးေရ...........ေ၀...

    ညွပ္ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ေကြ်းပါ.

    ReplyDelete
  2. ေကာင္းေသာ ေသာၾကာေန႔မွာ
    ေကာ္ဖီ ေကာင္းေကာင္း ေသာက္ၿပီး
    တိမ္လွလွေတြ ၾကည့္ရင္း
    ဘာေတြ လြင့္ပစ္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနပါတယ္။

    (ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ၿပီး ႏွစ္က်ပ္ခြဲႀကီးနဲ႔ လက္စြမ္းျပဦးမယ္ ထင္ေနတာ။)

    မခ်ိဳ

    ReplyDelete
  3. ငါ့ႏွမေရ..ေယာက်ၤားဆိုတာ အဲလိုပဲသာမွတ္ပါေဟ့.....
    ဒီလိုနဲ႔ ညာစားေနရတာ...( သူမ်ားလင္မယားၾကားဝင္မပါဘူးေနာ္..း)))

    ReplyDelete
  4. တိုက္ဆိုင္မွဳေတြမ်ားေနသည္။

    ႏွစ္ရက္စာခ်က္ျပီး ေရခဲေသတၱာထဲခြဲသိမ္းထားတဲ့ဟင္းေတြ လစ္ရင္လစ္သလို လႊင့္ပစ္လုိ႔ ရင္နာရတာ ခဏခဏ..။

    ေယာက်္ားယူသည္ လႊင့္ပစ္တတ္ေသာအမ်ိဳးလား....။

    ReplyDelete
  5. ဟူသည္ ေရးတာ ယူသည္ျဖစ္သြားပါလား.... :(

    ReplyDelete
  6. မသက္ေ၀ အိမ္ကတေယက္လည္း ဒီလိုပဲ။ အိမ္မွာ စာရြက္စာတမ္းေတြ ပြတယ္ဆိုၿပီး အမိႈက္ပံုးထဲ သြားပစ္ခ်ထားလု႔ိ ပိုက္ဆံေတာင္ အမိုက္ပံုးထဲက ျပန္သြားရွာရဖူးတယ္။ေတာ္ေသးတယ္ ေကာင္စီက အမိႈက္လာသိမ္းတဲ့ေန႔မဟုတ္လို႔။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကၽြန္မစာအုပ္ပံုတ၀ိုက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပြပြ အဲဒီမွာ ရွိတာေတြကို လံုး၀ လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မထိနဲ႔လို႔မွာထားရတယ္။

    ReplyDelete
  7. ကၽြန္ေတာ္လည္း မ်က္စိထဲရႈပ္ရင္ လႊင့္ပစ္လုိက္တာပဲ။ ၿပီးမွ လုိခ်င္ရင္ မရွိေတာ့ဘူး ...

    အမ... ကိုၾကီး ပစၥည္းေတြ လႊင့္ပစ္ေနလုိ႔ စိတ္ညစ္တာကိုေျပာခ်င္တာလား အမကို ဘယ္ေတာ့မွ လႊင့္မပစ္ဘူးဆုိတာကို ၾကည္ႏူးေနလို႔ ၾကြားခ်င္တာလား ဟင္း... သိတယ္ေနာ္ :D

    ReplyDelete
  8. ဟယ္မ်ား ကိုမ်ားေစာင္းေရးေနလား။ ကိုႀကိးနဲ႔ တူသြားၿပီ။ မ်က္စိထဲရွင္းရင္ၿပီးေရာ အကုန္ပစ္လုိက္တာပဲ။
    အဟီး
    mm

    ReplyDelete
  9. ေရးထားတာအရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္။
    YTU ရဲ႕စာအုပ္ကိုလည္း ဖတ္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။

    ReplyDelete
  10. ဒီေန႕မနက္ သူေဖ်ာ္ေပးတဲ့ ေကာ္ဖီက အရင္ေန႕ေတြကထက္ ပိုေကာင္းေနတယ္…

    You make me happy.
    I got a reaction from your emotion.
    Thanks for your post.

    BINO

    ReplyDelete
  11. မမေရ.. ပစၥည္းအသစ္၀ယ္တုိင္း အေဟာင္းေတြ လႊင့္ပစ္တတ္တယ္ဆုိေတာ့ စင္ကာပူမွာသာ ေနမယ္ဆုိရင္ မမတုိ႔ အိမ္နားမွာ ေနတယ္.. အမႈိက္ပစ္တဲ့အခ်ိန္ ေစာင့္ျပီး ေကာက္ယုံပဲ.. ;P

    ေနာက္ဆုံး စာပုိဒ္ေလးဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာ.. မမ ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္ေတာ့မွ မလႊင့္ပစ္ပါဘူးတဲ့လား.. အဟိ..:)

    ReplyDelete
  12. အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံပါေၾကာင္း...( မသက္ေ၀ ကို မဟုတ္) း)
    ကိုယ္တိုင္ မိန္းကေလး ေပမဲ့..အိတ္ေတြ မ်ား..ဖိနပ္ေတြမ်ား.. ထပ္ကာ ထပ္ကာ ၀ယ္ေသာ သူမ်ားအား.. ပတ္၀န္းက်င္ ေနရာ ယူမူ နဲ႕.. အေရးယူ ခ်င္ပါသည္။ း)

    ReplyDelete
  13. ရြာသားေလး... ကိုၾကီး ၾကားေအာင္ ေအာ္ပါ... း))

    မခ်ိဳ... အခုတေလာ ရြာလည္ေနလို႕ လက္စြမ္းမျပႏိုင္ေသးဘူး...

    ကိုၾကီးေက်ာက္... ၾကား သံုး ၾကား ေနာ္... ဟဲဟဲ

    စင္စင္ နဲ႕ မငယ္... အဲဒါေတြလဲ တူတယ္... သိပ္ရွည္သြားမွာစိုး၍ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္... စိတ္ပါလွ်င္ အပိုင္း ၂ လာမည္... း))

    ကိုပီတိ... သိရင္ တိတ္တိတ္ေနပါ... း))

    မြန္... သာမီး ေၾကာက္ေၾကာက္...

    The snow Night, Glacier & Ko Bino... Thanks a lot...

    ႏုစံ ညီမ... သမီးေလး အိပ္ေနတုန္း ဘေလာ့ဂ္လည္ ထြက္တယ္ေပါ့ေလ... သတိရေနတယ္...

    ေက အစုတ္ပလုပ္ေလး... ရိုက္ခံရမယ္ေနာ္ ဟြန္း...

    ခ်စ္စရာ မွတ္ခ်က္ေလးမ်ားႏွင့္အတူ စာလာဖတ္သူမ်ားအား ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါသည္...။ ေကာင္းေသာ ေသာၾကာည ႏွင့္ အနားရေသာ ပိတ္ရက္ ႏွစ္ရက္ ျဖစ္ၾကပါေစ...

    ReplyDelete
  14. မသက္ေ၀
    မေကနဲ႔ က်မနဲ႕ တူတယ္။
    ကိုႀကီးနဲ႔လည္း တူတယ္။ က်မက မ်က္စိရွဳတ္တာ အကုန္ လႊင့္ပစ္တယ္။
    ကိုႀကီးနဲ႔ ကိုကိုေမာင္ေမာင္ဆရာနဲ႕ ေစ်း၀ယ္တတ္တာ တူတယ္။

    ဒါေပမယ့္ ဒီပို႔စ္က ကိုႀကီး မသက္ေ၀ကို မလႊင့္ပစ္ပါေၾကာင္း ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ပီတိနဲ႕ ၾကြားတဲ့ ပို႔စ္ႀကီး ဟင္းဟင္းဟင္း။

    မအယ္

    ReplyDelete
  15. သန္႕လဲ မ်က္စိထဲပိုေနတယ္ထင္တာမွန္သမွ် လႊင့္ပစ္တာပဲ....ဒီတစ္ေခါက္အိမ္ျပန္ေတာ့ေတာင္ ယူ လႊင့္ပစ္လို႕ေမေမက ဒီအက်င့္မေပ်ာက္ေသးဘူးလားတဲ့... :D
    ****အစ္မႂကြားတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္သြားတယ္္.... :P

    ReplyDelete
  16. လႊင့္ပစ္တတ္တာကို အေနာ္နဲ ့တူတယ္လို ့ေရးရမလား။
    မလႊင့္ပစ္ပါဘူးဆိုတဲ့ အကို ေျပာတာကို လိုက္ေရးရမလား ။
    ဖတ္လို ့ေတာ့ အရမ္းေကာင္းပဲ။

    ReplyDelete
  17. ေသခ်ာပါတယ္ဟာ...နင့္ ကိုယ္လံုးက အမိႈက္ပစ္တဲ့ အေပါက္နဲ႔ မဆန္႔ေသးလို႔ပါ...ငါနဲ႔ ေတြ႔မွ နည္းေပးလိုက္ပါအုန္းမယ္ ၃ပိုင္း ပိုင္းရင္ေတာ့ ဆန္႔ႏိူင္ေလာက္တယ္လို႔...:)

    (ဟယ္ ဘာေတြမ်ား ေျပာေနမိပါလိမ့္......)

    ReplyDelete
  18. ဖတ္ေနရင္းနဲ႕ ေနာက္မယ္လို႕ စဥ္းစားေနတာ ..ေနာက္စရာမလိုေအာင္ တျခားလူေတြက ဦးေအာင္ ေနာက္သြားျပီ ။

    “အသစ္ေတြ ဝယ္လာ၊ ရလာတိုင္း အေဟာင္းေတြကို လႊင့္ပစ္တတ္တယ္ဆိုေတာ့ သူ ေနာက္တေယာက္ အသစ္မေတြ႕ေသးလို႕ နင့္ကို မလႊင့္ပစ္ေသးတာ ေနမွာပါ တဲ့…။”

    ဖတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လိုပါပဲ
    အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မေဟာင္းပါဘူး
    ခ်စ္ေလ သစ္ေလ ပါပဲ ။

    ReplyDelete
  19. က်ေနာ္လဲပစ္ခဲ့တယ္..အမ်ားၾကီးပဲ..
    မလိုေတာ့တဲ့ပစၥည္းေတြ..



    ေပါက္

    ReplyDelete
  20. တန္ဖိုးရွိလို.ျပတိုက္ေတာင္ေဆာက္ေပးရတယ္ေလ

    ReplyDelete
  21. မ်ားတို႔ၿဖင္႔ မယံုေပါင္ ... အမိွဳက္ပံုးမဆန္႔ေသးလို႔ၿဖစ္မယ္ ...ဟားဟား ... ဟိုမယ္ ရြာသားေလးေၿပာေနတယ္ေလ ... လူတစ္ေယာက္လံုး အမိွဳက္ပံုးထဲ ပစ္ခ်နည္းစာအုပ္ရွိသတဲ႔ ... KAxx ကို ငွါးခိုင္းလိုက္မယ္ေနာ္ ...
    သူမ်ားေတြ ၾကည္ႏူးေနတာ မနာလိုလို႔ ေရးသြားသည္ ... း)))

    ReplyDelete
  22. ဟုတ္တယ္ မသက္ေ၀၊
    တိမ္ေတြ အရမ္းလွေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ :P

    (ဒီေန႕ esplanade ေရာက္ခဲ့တယ္၊ မသက္ေ၀က ဓါတ္ပံုကို ဘယ္ေနရာေလာက္က ရိုက္တာဆိုၿပီး ေျပာျဖစ္ၾကတယ္၊ ဒီေန႕ တိမ္ေတြ အဲဒီလို ျပာမေနဘူး)

    ReplyDelete
  23. ေပ်ာ္စရာႀကီးပါလားေ၀

    ReplyDelete
  24. ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္..ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးတယ္။ ဖတ္လုိ႕လဲ ေကာင္းတယ္။

    ReplyDelete
  25. မမဆီမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္က စာအုပ္ေတြရွိတယ္ တခ်ိဳႈ႕ အ၀တ္အစားေတြရွိတယ္.. ေလးတန္းတုန္းကစျပီး၁၀ တန္းထိ ေရးတဲ့ စာစီစာကုံးစာအုပ္ေတြရွိတယ္.. လက္သဲဆိုးေဆးဗူးခြံေတြရွိတယ္
    မိပ္ကပ္ဗူးခြံေတြရွိတယ္.. း(..... အခန္းထဲ မွာ ရွဳပ္ပြ ေနတာ.. :P

    ReplyDelete
  26. ႏွေျမာစရာ.. ဒါေပမယ့္ ျပံဳးစရာ... း)

    ReplyDelete
  27. ကိုၾကီးးး အမွန္ျခစ္ အၾကီးၾကီး တမွတ္။
    (ဟြန္းး သူ႔ညီမ အတိုင္းပဲ)

    ReplyDelete
  28. ေျပာဖို႔ ေမ႔လို႔ ထပ္လာေျပာတယ္။
    ခ်ိဳသင္းလဲ ကိုၾကီးနဲ႔ တဂိုဏ္းတည္းသမား။

    ReplyDelete
  29. မအယ္... ေတာ္ေတာ္ တူတယ္ဆိုေတာ့ ေတြ႕ခ်င္သြားၿပီ...

    သန္႕ကေလး... ဆိုးတယ္ေနာ္... ဟြန္း...

    Vista... ေက်းဇူးပါ ညီမေရ...

    ခ်စ္ၾကည္ နဲ႕ တီတီဆြိ... ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြာ...

    လင္းဒီပ... ၾကိဳက္သြားၿပီ... ခ်စ္ေလ သစ္ေလ တဲ့...

    ေပါက္... မလိုရင္ေတာ့ ပစ္ရမွာေပါ့ေလ...

    Hmoo... ဘာေျပာသြားတာလဲ... နားလည္ဝူး... း))

    အျပံဳးပန္း၊ မသီတာ၊ ေမဇင္ နဲ႕ ရႊမ္းမီ... ေက်းဇူး... း))

    မမသီရိ... ကိုယ္လဲ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြ ကိုယ္သံေယာဇဥ္ရွိတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို သိမ္းတတ္ပါတယ္... း))

    ခ်ိဳသင္း... ကိုၾကီးက ဖတ္ၿပီး ရယ္ေနတယ္... း))

    စာလာဖတ္ၾကသူမ်ားႏွင့္ ခ်စ္စရာ မွတ္ခ်က္ေလးမ်ား ခ်န္ထားခဲ့ၾကသူမ်ား အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ ေက်းဇူးတင္လွ်က္...

    ReplyDelete
  30. ဪအေဟာင္းေတြဆိုတာတန္ဖိုးရွိပါတယ္လို႔။ အကုန္ၾကခံျပီးျပတိုက္ေတြေဆာက္ေပးရတာဘဲၾကည္႕ေလ၊ ဟူးေမာလိုက္တာကြာ၊

    ReplyDelete
  31. ခဏခဏမေမးနဲ႔ေတာ့၊ျပတိုက္ထဲမွာဘဲဒို႔ကိုထားခဲ႔လိုက္......

    ReplyDelete
  32. စကၤာပူညဓါတ္ပံုမ်ား သိပ္မိုက္ပါတယ္။ တိမ္ေတြလွတဲ့အေၾကာင္းေတာ့ ေနာက္မွပဲဖတ္ေတာ့မယ္ ရွည္လို႔။ တိမ္ေတြလွတာ လူေတြသိပ္မသိၾက ရွာဘူး။ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ဖို႔ သတိမရၾကလို႔ ။ သက္ေ၀ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေစ။

    ReplyDelete
  33. အခုလို အေမာခံၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းလင္း ေျပာၾကားသြားတဲ့ Hmooကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...

    ဓါတ္ပံု အေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ကို တိမ္ေတြဆီမွာ လာေရးၿပီး တိမ္ေတြ အေၾကာင္းကိုက်ေတာ့ ရွည္လို႕ ဖတ္မသြားဘူးတဲ့...
    ဆိုးတဲ့ ကိုဘလူးစကိုင္းပဲ... ဆိုးေပမယ့္လဲ ေက်းဇူးေတာ့ တင္ပါတယ္...
    က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စာေတြ မ်ားမ်ား ေရးႏိုင္ေစ... း))

    ReplyDelete
  34. သူ……ယံုသြားၿပီ။

    ReplyDelete
  35. အခ်စ္ဆုိတာ လႊင့္ပစ္လုိ႔ ရေကာင္းတဲ့ အရာမွ မဟုတ္ပဲေလ။ (ဟဲ..ဟဲ)

    ReplyDelete
  36. စာေၾကြးေတြလာရွင္းပါတယ္ အစ္မသက္ေ၀။ း)

    ဇြန္လည္း အိမ္သုံးပစၥည္းေတြႀကိဳက္တယ္။ အဲ..လႊင့္ပစ္တာေတာ့သိပ္အားမသန္ဘူးရယ္။ :D

    ReplyDelete
  37. ဒီပို႔စ္ေဟာင္းလား ခုမွ ဖတ္မိတာ သိပ္ၾကည္နူးစရာေကာင္းတာပဲ း)))

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...