ေမွ်ာ္လင့္ေသာ တို႕ရဲ႕လက္ေတြ တြဲထား...

ဧၿပီလ ၂၇ ရက္ေန႕ တုန္းက သူငယ္ခ်င္းက ေခၚလို႕ Singapore Indoor Stadium မွာ Kelly Clarkson Show သြားၾကည့္ျဖစ္တယ္…။ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ အနည္းဆံုး ၃ ၄ ေထာင္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္လို႕ ခန္႔မွန္းရတယ္။ အသံအား သိပ္ေကာင္းၿပီး ေပ်ာ္ပါးတက္ၾကြစြာ သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ Kelly နဲ႔အတူတူ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး StarHub က ေၾကာ္ျငာအေနနဲ႕ ေဝထားတဲ့ ပူေဖါင္းလို အေခ်ာင္းေတြကို ရိုက္ခတ္လို႕၊ လႈပ္ရမ္းလို႕ အားေပးေနၾကတဲ့သူေတြ၊ လက္ခုတ္တီးၿပီး အားပါးတရ သီခ်င္း လိုက္ဆိုေနၾကတဲ့သူေတြ၊ ျမဴးျမဴးၾကြၾကြ သီခ်င္းေတြမွာ ခုန္ေပါက္ၿပီး ကေနၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြကို ၾကည့္ရတာ တကယ္ပဲ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပြဲ အစကေန အဆံုး စည္းကမ္းရွိရွိ သီဆို အားေပးေနၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြကို ေတြ႕ရတဲ့ အခါမွာ ကိုယ္ျဖင့္ ၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမန္မာ Show ေတြကို တခ်ိန္လံုး သတိရေနေတာ့တာပါပဲ…။

တကယ္က အဲဒီလို Live Show ေတြ အမ်ားၾကီး မၾကည့္ဖူးပါဘူး။ ျမန္မာ Show ေရာ၊ International Show ေရာ… ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ အၾကိမ္ အေရအတြက္ တအားနည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ International Show ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ အေခြထဲမွာနဲ႕ တီဗြီထဲမွာ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ၾကည့္ရသေလာက္ ပြဲေတြတိုင္းမွာ အဆိုေတာ္နဲ႕ ပရိသတ္ အေပးအယူ မွ်မွ်တတ နဲ႔ စည္းကမ္းတက် သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အားေပးၾကတာေၾကာင့္ သိပ္ၾကည့္ေကာင္းလွတယ္။

ဘာေတြ ကြာေနတာလဲ… ကိုယ္တို႕ ပရိသတ္နဲ႕ သူတို႕ ပရိသတ္နဲ႕ ဘာေတြ ကြာေနတာလဲ… ကိုယ္တို႕ ပြဲေတြမွာ ဘာလို႕ ဒီလို မျဖစ္ႏိုင္ၾကတာလဲ လို႕ ေတြးမိတယ္…။

ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္မိသားစု အားလံုးနဲ႔ေဝးၿပီး သူမ်ား တိုင္းျပည္မွာ လာေနၾကရတဲ့ အခ်ိန္၊ လူေတြအားလံုးဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေခါင္းစဥ္ေတြေအာက္က စိတ္ဖိစီးမႈေတြရဲ႕ၾကားမွာ ၾကိဳးစားပမ္းစား အသက္ရႈေနၾကရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလဲ စိတ္ကို အတင္းလႊတ္မေပးလိုက္ပဲ စည္းကမ္းရွိရွိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ မေပ်ာ္သင့္ၾကဘူးလား ဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ္ ေတြးမိပါတယ္။

ကိုယ္တိုင္ၾကံဳဖူးခဲ့တဲ့ စင္ျမင့္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲတခ်ိဳ႕မွာ အရက္ေတြမူးၿပီး ေသြးဆိုးဆိုးနဲ႕ ေပါက္ကရေတြကို အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ကိုယ္ေပၚမွာ ဝတ္ထားတဲ့ အက်ႌကို ခြ်တ္ပစ္ၿပီး ဒီအတိုင္း ေလွ်ာက္ေျပးေနတဲ့သူေတြ၊ မိန္းကေလး အဆိုေတာ္ေတြ စင္ေပၚတက္ သီခ်င္းဆိုတဲ့ အလွည့္က်ရင္ ႏွမခ်င္း မစာမနာ ေအာ္ဟစ္ၾကတဲ့သူေတြ၊ တားျမစ္ထားတဲ့ ေနရာကေန ေက်ာ္ၿပီး စင္နားအထိ အတင္းကပ္လာတဲ့ သူေတြ၊ စင္ေပၚကို ေျပးတက္ေတာ့မလို ျဖစ္ေနလို႕ လံုျခံဳေရးက ဆြဲသြားရတဲ့သူေတြ၊ ဓါတ္ပံုမရိုက္ရလို႕ တားထားတဲ့ၾကားက လစ္ရင္ လစ္သလို စင္နားကိုေရာက္လာၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္သူေတြကို လံုျခံဳေရးက အၾကိမ္ၾကိမ္ လာၿပီး သတိေပးေနရတာေတြ၊ ရႈိး ၿပီးခါနီး ပြဲသိမ္းသီခ်င္းဆိုရင္ စင္နားကို ျပိဳက်လာၿပီး ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရေတာ့တဲ့ ပရိသတ္ေတြကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္…။ အခု ညက ပြဲမွာ ဒါမ်ိဳး တေယာက္မွ မရွိခဲ့ဘူး။

ေနာက္ၿပီး သီခ်င္းဆိုတဲ့ အဆိုေတာ္ရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ…။ နာမည္ၾကီး အမ်ိဳးသမီး အဆိုေတာ္ေတြ စင္ေပၚမွာ သီခ်င္းဆိုၾကတဲ့ အခါမွာ တိုတိုေလးေတြ၊ မလံုမလဲေလးေတြ ဝတ္ၿပီး ဆိုၾကတဲ့သူေတြလဲ အမ်ားၾကီး ရွိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ညကပြဲမွာေတာ့ ခ်စ္စရာ အဆိုေတာ္မေလး Kelly ဟာ တီရွပ္ ညိဳဝါဝါေလးနဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာရင့္ရင့္ေလးနဲ႕… အမ်ားသူငါနဲ႕ ဘာမွ မထူးျခားတဲ့ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ိဳးနဲ႕ သီခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီး ဆိုသြားပါတယ္။ ပြဲခ်ိန္ ၂ နာရီ နီးပါး အတြင္းမွာ တခါပဲ အက်ႌလဲပါတယ္။ လဲလိုက္တဲ့ အက်ႌကလဲ သာမန္ တီရွပ္နက္ျပာေရာင္ေလး တထည္ပါပဲ…။ သူ႕ကို ၾကည့္ရင္း အခုတေလာမွာ တိုလို႕ နာမည္ေက်ာ္ေနတဲ့ ကိုယ္တို႕ ရဲ႕ ဟို အဆိုေတာ္မေလးကို သြားသတိရမိတယ္။ (ကိုယ္ မွားလား…)

ေနာက္တခုက ေရႊပြဲလာေတြရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ…။ ည ၈ နာရီမွာ စတဲ့ပြဲမို႕ တခ်ိဳ႕ကလဲ ရံုးက တန္းလာတဲ့ ရံုးဝတ္ ရံုးစားေတြနဲ႕ တခ်ိဳ႕ကေတာ့လဲ အိမ္ျပန္ၿပီးမွ ျပန္လာၾကပံုရတယ္… လွလွပပ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးေတြ ျပင္ဆင္လို႕… ျခံဳၾကည့္ရရင္ အားလံုးဟာ သာမန္ထက္ မပိုတဲ့ အျပင္အဆင္၊ သူသူ ငါငါလို ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈေတြနဲ႕ပါ…။

All I ever wanted, Since you been gone, Breakaway, I do not hook up စတဲ့ သီခ်င္း ျမဴးျမဴးေတြကို သူနဲ႕အတူ ေအာက္က ပရိသတ္က လိုက္ပါ ကခုန္ၿပီး သံကုန္ဟစ္ၿပီး လိုက္ဆိုေနၾကသလို သူ႕ရဲ႕ နာမည္ၾကီး သီခ်င္းျဖစ္တဲ့ Because of You ကိုက်ေတာ့ တိုးတိုးသက္သာ ေအးေအးေဆးေဆး လိုက္ဆိုၾကတယ္။


(ေအာ္တို ကင္မရာနဲ႔ ရိုက္လာတဲ့ ပံုေတြမို႕ အရမ္းၾကီး မေကာင္းလွပါဘူး… အားေပးေနၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြကို ျပခ်င္လို႕ပါ... အမွတ္တရေပါ့…)

သီခ်င္းအပုဒ္ ၂၀ ေလာက္ကို ဆက္တိုက္ အားပါးတရ ဆိုေနတဲ့ Kelly ကိုၾကည့္ရင္း ကိုယ့္အေတြး စိတ္ကူး ထဲမွာေတာ့ မီးေရာင္စံု ဆလိုက္ေတြနဲ႕ လွပခန္းနားတဲ့ စင္ျမင့္ အျပင္ အဆင္ေတြ၊ Sound System သိပ္ေကာင္းတဲ့ ပစၥည္း ကိရိယာေတြနဲ႔အတူ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ အိုင္စီ ဝိုင္းေတာ္သားေတြ အားလံုးကို စင္ေပၚကို တင္ၾကည့္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပြဲၾကည့္ ပရိတ္သတ္ေတြေနရာမွာ အခုလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စည္းကမ္းရွိရွိ ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္း ၾကည့္ၾကတဲ့ ကိုယ္တို႕ ျမန္မာ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္ေတြကို အစားထိုးၾကည့္မိတယ္။

ကိုေလးက စင္ေပၚကေန “သံေယာဇဥ္… သံေယာဇဥ္… လူကို အရူးတပိုင္း ျဖစ္ေစတယ္…” လို႕ဆို… ကိုယ္တို႕က စင္ေအာက္ကေန သူနဲ႕ အတူတူ လက္ေတြကို ေဝွ႕ယမ္းၿပီ တေပ်ာ္တပါး သံျပိဳင္လိုက္ဆိုရင္း ကခုန္ၾက….

ကိုၾကီး အငဲက သူ႕ရဲ႕ နာမည္ၾကီး သီခ်င္းတပုဒ္ျဖစ္တဲ့ “လြမ္းမိတယ္ ဟိုးတုန္းက မႏၱေလးည… ဟိုးတုန္းက မႏၱေလးည…” လို႕ ဆိုတဲ့ အခါမွာ သူနဲ႕ အတူတူ လိုက္ဆိုရင္း မႏၱေလးကို လြမ္းၾက…

ေနာက္တခါ မ်ိဳးၾကီးက အသံအားေကာင္းေကာင္းနဲ႕ အသည္းကြဲတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ေဘာ္ဒါေတြ အတြက္ပါ လို႕ ေျပာၿပီး “ဆံုမွတ္တို႕ လြဲေခ်ာ္ခဲ့… ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့ေနခဲ့… ဘယ္ဘဝမွ တို႕ျပန္ဆံုေတြ႕ခြင့္ရွိႏိုင္မလဲ အခုေတာ့… သူစိမ္းတေယာက္ပါ…” သီခ်င္းကို ဆိုတဲ့ အခါ အားလံုးက စိတ္တူ ကိုယ္တူ တညီတညာထဲ လိုက္ဆိုခံစားၾက…

ပြဲသိမ္းသီခ်င္းအေနနဲ႕ သူတို႕အားလံုးက “ေမွ်ာ္လင့္ေသာ တို႕ရဲ႕ လက္ေတြ တြဲထား… မဆံုးေသာ ဒုကၡျမစ္ေရ စီးစမ္း… ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အသက္ရွင္တယ္ လူေတြ ႏွလံုးသား အခ်စ္လက္ကမ္း… ေနေရာင္ေအာက္က ခင္းမယ့္လမ္း…” လို႕ ဆိုတဲ့အခါ ကိုယ္တို႕ေတြကလဲ တေယာက္လက္ တေယာက္ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ တြဲရင္း "လက္မ်ား... တို႕လက္မ်ား... ခိုင္ျမဲလို႕ေနၿပီ..." တညီတညာထဲ ခံစားၿပီး လိုက္ဆိုရင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ပြဲကို သိမ္းၾက… အဲဒီလိုသာဆို ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္…။

အဲဒီညက ပြဲၿပီးလို႕ ျပန္လာတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာေရာ၊ ေနာက္ေန႕ေတြမွာပါ အဲဒီ အေတြးေတြက ကိုယ့္ဆီမွာ တရစ္ဝဲဝဲနဲ႕၊ စိတ္ထဲမွာလဲ ဘာကို အလိုမက် ျဖစ္ေနမွန္းမသိ… ဘယ္လို အမ်ိဳး အမည္ရယ္လို႕ တိတိက်က် ထုတ္ေဖၚၿပီး ေျပာမျပတတ္ေပမယ့္ တခုခုကို အလိုမက် ျဖစ္ေနမိရင္း ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးပါတယ္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ကိုယ္က ကိုယ္ခံစားရတာေလးနဲ႕ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေလးကို တြဲၿပီး ေရးျပထားတာပါ။ သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္ရင္လဲ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ေပးခဲ့ေစခ်င္ပါတယ္။ ၾကိဳတင္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနပါ့မယ္…။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ Kelly Clarkson ရဲ႕ Show ကို ၾကည့္ျဖစ္ဖို႕အတြက္ Sponsor လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ေခ်ာေခ်ာ ကို ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။