အဆံုးမရွိေသာ အရံႈး

ရႈံးနိမ့္ျခင္း (သို႕) အရႈံးဆိုသည္မွာ ခါးသီးစရာေကာင္းလွသည္။
သို႕ေသာ္လည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ရႈံးနိမ့္ဖန္မ်ားလာေသာအခါ ထိုအရႈံးကို ထပ္ခါတလဲလဲ ျပန္လည္ ခံစား သံုးသပ္ရင္းျဖင့္ အရံႈးႏွင့္ အကြ်မ္းတဝင္ ျဖစ္သြားေလမလား ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မွိန္ပါးပါးေလး တခုေၾကာင့္ ရလာသမွ် အရံႈးေတြကို ဗြီဒီယို အေခြမ်ား၊ သီခ်င္းေခြမ်ားကို ၾကည့္သကဲ့သို႕ အေခါက္ေခါက္ အခါခါ အဖန္တလဲလဲ ျပန္ရစ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ဤသို႕ၾကည့္မိတိုင္းလဲ နာက်င္ရသည္ကသာ မ်ားၿပီး မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ထိုအရႈံးႏွင့္ မရင္းႏွီးလာပါေခ်။

ရႈံးနိမ့္ျခင္းမ်ားစြာထဲမွာ အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ေသာ ရႈံးနိမ့္ျခင္းေတြသည္ ေတာ္ေတာ္ အဓိပၸါယ္မရွိ…။ သို႕ေသာ္လည္း အဓါပၸါယ္မရွိမွန္း သိသိၾကီးႏွင့္ နာက်င္ ခံစားေနတတ္ေသးသည္။ နံနက္ အိပ္ရာႏိုးခ်ိန္ မွန္ၾကည့္မိလွ်င္ တရက္ထက္ တရက္ ေျပာင္းလဲ ၾကီးရင့္လာေသာ ရုပ္ရည္သည္ အရႈံးတခု ျဖစ္ပါသလား။ ထိုအရာမ်ိဳးသည္ ခံစားေနသင့္ေသာ အရံႈးတခု ဟုတ္ပါရဲ႕လား… သူ အေသအခ်ာ မေတြးတတ္ခဲ့ပါ။

ရက္ေပါင္း လေပါင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့မိေသာ ေရးေနက် မွတ္စုစာအုပ္ကို ညက သတိရသြားၿပီး ဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ စာရြက္မ်ားကို တဖ်တ္ဖ်တ္လွန္ရင္း ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ လေရာင္၏ ဖ်ားေယာင္းမႈမ်ား အေၾကာင္းကို ေရးမွတ္ထားခဲ့ေသာ စာမ်က္ႏွာကို အေရာက္မွာ ဖြင့္ထားေသာ ျပဴတင္းတံခါးမွတဆင့္ အျပင္ ေကာင္းကင္ကို ရုတ္တရက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေမွာင္လြန္းေသာ လမိုက္ည ျဖစ္သည္…။ ထိုလမိုက္ညသည္လည္း သူ၏ အားနည္းခ်က္ သူ၏ အရႈံးတခု ျဖစ္သည္။ မေဝးေသးေသာ လမိုက္ည တညမွာ တေယာက္ေသာသူက သူ႕ကို ဖယ္ခြာ ခ်န္ထားခဲ့ဖူးသည္ေလ…။

တခါတရံမွာ အသိစိတ္ ႏွင့္ကိုယ္ တခဏ ေဝးကြာသြားတတ္ျခင္း ရုတ္တရက္ စိတ္ႏွင့္လူ ကင္းကြာၿပီး သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားတတ္ျခင္းတို႕သည္လည္း အရံႈးတခုကို ျဖစ္ေစ၏။ ရုတ္တရက္ မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ ျမင္ကြင္းတခုကို ရုပ္ရွင္ အေႏွးျပကြက္တခုလို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ အားလံုးကိုေမ့ၿပီး သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာပဲ တေယာက္ေသာသူက သူ႕ကို အလဲထိုး အႏိုင္ယူသြားခဲ့တာ…။ သတိရမိခ်ိန္မွာ သူသည္ လက္သီးထိုး ေလ့က်င့္ကြင္းမွ ေပ်ာ့ေခြေခြ သဲအိတ္ တခုမွ်သာ…။ ကြာျခားခ်က္ တခုေတာ့ရွိသည္။ သဲအိတ္သည္ နာက်င္မႈကို ခံရေသာ္လည္း စကားမေျပာတတ္၊ အသံထြက္၍ မၿငီးတြားတတ္ျခင္းပင္…။ ထိုအရာေတြကို ျပန္ေတြးမိတိုင္း အရႈံးဒါဏ္ရာေတြသည္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ တဆစ္ဆစ္ ကိုက္ခဲ နာက်င္ေနဆဲ…။

သူ၏ မူလဗီဇအရ ျပန္လွန္ ေခ်ပ ေျပာဆိုလိုစိတ္ အလ်ဥ္းမရွိ၊ ႏႈတ္လွန္ထိုး ခြန္းတုန္႕ျပန္လိုစိတ္မရွိ၊ အယူခံဝင္တတ္ျခင္း မရွိ၊ အရာရာကို ေခါင္းညိတ္၍ လိုက္ေလ်ာတတ္ျခင္းသည္လဲ အရံႈးကို ယူေဆာင္လာတတ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ ရံႈးရမည္ဆိုပါက ရံႈးပါေစေတာ့ေလ… ရဲရဲဝံ့ဝ့့ံ အရံႈးခံလိုက္ပါမည္။ ႏႈတ္လွန္ထိုး ခြန္းတုန္႕ျပန္ရေသာ အျငင္းပြားရေသာ အလုပ္ကို သူ နဲနဲမွ မႏွစ္သက္တတ္ပါ။ ထိုအခါ စကားတတ္ေသာ၊ စကားကပ္ေသာသူမ်ားထံမွာ သူ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရႈံးနိမ့္ခဲ့ဖူးသည္ပဲ…။ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး အရံႈးေပးသည္ဆိုေသာ္ျငားလည္း ရင္ထဲမွာ ဒါဏ္ရာေတြေတာ့ က်န္ေနစျမဲပင္…။ သူ ရရွိလာမည့္ အရႈံးရလာဒ္ထက္ သူတပါး၏ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ပို၍ အေလးထားပါသည္ဟု ဆိုေသာအခါ အားလံုးက (ရယ္စရာ မဟုတ္ပါပဲ) တညီတညာထဲ ရယ္ပြဲဖြဲ႕ၾကသည္။

သူ႕ ဘဝမွာ သူမ ရွိခဲ့သည္။ စာမ်က္ႏွာေတြ ရွိခဲ့သည္။ ေန႕စြဲေတြ ရွိခဲ့သည္။ အခန္းငယ္ေတြ ရွိခဲ့သည္။ ထို႕အတူ ေနရာတခုလဲ ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုေနရာကို သူ မပိုင္ပါ၊ သို႕ေသာ္ အနည္းငယ္မွ်ေတာ့ ဆိုင္သည္ဟု (တဖက္သတ္) မွတ္ယူထားမိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုေနရာ မၾကာခဏ ေရာက္သြားေလ့ရွိသည္။ အရံႈးဆိုသည္ကို ခံစားမိေသာ တရက္မွာ ထိုေနရာကို ေနာက္ထပ္ေျခဦး မလွည့္မိေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး သတိထား ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ ေျခလွမ္းမ်ားက သူ၏ စိတ္ကို အႏိုင္ရသြားေသာ တေန႕မွာ ထိုေနရာကို ေရာက္သြားမိခဲ့သည္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ ျမင္ေနက် အရံႈးကို မေျပာင္းမလဲ ျမင္လိုက္ရျပန္သည္…။ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထြက္ေျပးေနက် ထိုေနရာမွ သည္တၾကိမ္မွာလဲ အေဆာတလ်င္ ထြက္ေျပးခဲ့ရေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ေျပးေနရင္းမွာပင္ လဲျပိဳက်ခဲ့ရသည္။ ဇြတ္အတင္း ျပန္ထၿပီး ဆက္ေျပးခဲ့ရျပန္သည္။ ေနာင္တဆိုသည္မွာ ေနာင္မွ ရတတ္ၾကေသာ အရာတခုဆိုသည္မွာ သိပ္ကို ေသခ်ာပါသည္။

သူ၏ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ အရံႈးမ်ားသည္ မူးေဝ ျပင္းရွေသာ ေသာက္လက္စ အနီေရာင္ ရင့္ရင့္ ဝိုင္တခြက္ထဲမွာ… မီးေသစျပဳေနေသာ စီးကရက္တလိပ္၏ မီးခိုးေငြ႕ေတြထဲမွာ… သူမ ကိုယ္တိုင္ဝယ္ယူ ခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့ေသာ နံရံကပ္ ပန္းခ်ီကားထဲမွ ထက္ျမေသာ ဆူးခြ်န္တို႕ႏွင့္ ႏွင္းဆီပန္း အနီရဲရဲ ေတြထဲမွာ… မနက္မိုးလင္းတိုင္း သူမ ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီခြက္ ညိဳညိဳေလးထဲမွာ… သူမ စိတ္လိုလက္ရရွိခ်ိန္မ်ားမွာ ဆိုညည္းေလ့ရွိေသာ လီယိုေဆရာ၏ ကိုယ္ မင္းကို လိုအပ္ေသာအခါ သီခ်င္းသံ တိုးသဲ့သဲ့ထဲမွာ… ၿပီးေတာ့ ပန္ကာေလ အရွိန္ေၾကာင့္ တဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္ေနေသာ စားပြဲေပၚက မွတ္စု စာအုပ္ထဲမွာ… ထိေတြ႕ပါမ်ားသျဖင့္ လက္ကြက္မ်ားမွာ အကၡရာတခ်ိဳ႕ ေမွးမွိန္စျပဳေနေသာ ဆိုနီ လက္ပ္ေတာ့ မီးခိုးေရာင္ေလးထဲမွာ… သူမႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အမွတ္ရစရာမ်ား ျမင္ေတြ႕လာရတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ထားမိေသာ ကင္မရာထဲမွ မွတ္ဥာဏ္ ကဒ္ျပားငယ္ ေသးေသးေလးထဲမွာ... အိပ္မရေသာ ညမ်ားမွာ အကူအညီယူရေလ့ရွိေသာ ေဗလီယံ ေဆးလံုးေလးေတြ အၾကားမွာ…။

သူ မ်က္ေစ့ကို စံုမွိတ္ခ်လိုက္မိသည္… ထို႕ေနာက္ ေခါင္းကို ေျဖးညွင္းစြာ ခါယမ္းရင္း အဆံုးႏိုင္ေတာ့ဘူးလား ဒီအရံႈးေတြရယ္… ဟု ခပ္တိုးတိုး ၿငီးတြားလိုက္မိပါသည္…။

အရႈံးဆိုသည္မွာ တကယ္ကို ခါးသီးစရာေကာင္းလွသည္။
သို႕ေသာ္လည္း ထိုအရႈံးကို ထပ္ခါတလဲလဲ ျပန္လည္ ခံစား သံုးသပ္ရင္းျဖင့္ အရံႈးႏွင့္ ရင္းႏွီးခင္မင္ အကြ်မ္းတဝင္ ျဖစ္သြားေလမလား ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မွိန္ပါးပါးေလး တခုေၾကာင့္ ထိုထိုေသာ အရံႈးေတြကို လက္ခ်ိဳး ေရတြက္ရင္း၊ အဖန္တလဲလဲ ျပန္လည္ ခံစားရင္း အရႈံး၏ အရသာႏွင့္ ရင္းႏွီးလာေအာင္ ထိုအရံႈးႏွင့္ အကြ်မ္းတဝင္ ျဖစ္လာေအာင္ သူ ေတာ္ေတာ္ၾကီး အားထုတ္ ၾကိဳးစားရေပအံုးမည္။