တံခါးတခ်ပ္ႏွင့္အတူ အလည္လာျခင္း…

ရက္အေတာ္ၾကာ ေပ်ာက္ေနရာက အခု ခဏလာလည္ပါတယ္။ ခဏ လာလည္တယ္ ဆိုတာက ၿပီးရင္ ျပန္ေပ်ာက္အံုးမယ္လို႕ သေဘာရတယ္…။ ဒီေနရာကို အလည္မလာရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္ C Box က ႏႈတ္ဆက္စကားေတြနဲ႕ Side Bar က ပိုစ့္အသစ္ေတြက ဆြဲေဆာင္တယ္။ iMyanmar ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဖုန္းထဲကေန ျမန္မာစာ ဖတ္လို႕ရတာမို႕ ပိုစ့္အသစ္ေတြကို အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ဖတ္ျဖစ္တယ္။ (ဘေလာ့ဂ္တိုင္းေတာ့ ဖတ္လို႕မရပါ တခ်ိဳ႕ဟာေတြက ေလးေထာင့္ကြက္ပဲ ျမင္ရတယ္)။ အဲဒီလို ပိုစ့္အသစ္ေတြ ဖတ္ရေတာ့ ကိုယ္လဲ မေရးရရင္ မေနႏိုင္ေအာင္ ေရးခ်င္လာတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ပိုးဆိုတာ အေတာ္ မေသးဘူးပဲ…။

ဒီရက္ေတြမွာ အစစ မ်က္ေျချပတ္ေနတာမို႕ ဟိုအေရး သည္အေရးေတြလဲ ဖတ္ရံုသာဖတ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ဝင္ေရာက္ မေဆြးေႏြးႏိုင္ပါ။ ခ်က္ျပထားသမွ် ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ အစားအေသာက္ေတြကိုလဲ ၾကည့္ရံုသာ ၾကည့္သြားၿပီး ျပန္လွန္ေမးခြန္းမ်ား မထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ခ်က္လဲ မစားၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ခရီးသြားမွတ္တမ္းအခ်ိဳ႕ကိုလဲ အသာငဲ့ၾကည့္ရၤုသာတတ္ႏိုင္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ အတူလိုက္ပါ မသြားႏိုင္ခဲ့ပါ။ သီခ်င္းမ်ားကိုလဲ စစဆံုးဆံုး နားမေထာင္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ခံစားခ်က္ေတြအျပည့္ပါဝင္တဲ့ စာစုေတြကိုလဲ ဖတ္ရံုသာ ဖတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ အျပည့္အဝ စီးေမ်ာပါဝင္ မခံစားႏိုင္ခဲ့ပါ။ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ…။

သို႕ေသာ္ တံခါးခ်ပ္ေတြကို စိတ္ဝင္စားတတ္တာေၾကာင့္ ရသမွ် အခ်ိန္ေတြတိုင္းမွာ၊ ေရာက္တဲ့ ေနရာေတြတိုင္းမွာ အစဥ္အျမဲ မရိုးႏိုင္ေအာင္ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ အေရာင္အေသြး အရြယ္အစား အသြင္အျပင္ အမ်ိဳးအမည္စံုလင္လွတဲ့ တံခါးေတြနဲ႕ တံခါးေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ကို အမွတ္တမဲ့ေရာ အမွတ္တရပါ ေသေသခ်ာခ်ာ လွမ္းၾကည့္ေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။

ေလာကၾကီးမွာ ဖြင့္ထားတာလား ပိတ္ထားတာလား မေသခ်ာတဲ့ တံခါးေတြ အမ်ားၾကီး ရွိၾကသလို ဖြင့္ထားရက္နဲ႕ အထဲကို ၾကည့္လို႕ မျမင္ႏိုင္၊ ျမင္လို႕မရတတ္ၾကတဲ့ တံခါးေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ထို႕အတူပဲ ပိတ္ထားေသာ္ျငားလည္း စိတ္အာရံုခ်င္း ဆက္သြယ္ၿပီး အတြင္းကို လွမ္းျမင္ႏိုင္တဲ့ တံခါးမ်ိဳးေတြလဲ ေသခ်ာေပါက္ ရွိကို ရွိေနပါတယ္။


တံခါးနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ဟိုတေလာက ရိုက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုေလးကိုၾကည့္ရင္း ေတြးမိတဲ့ အေတြးစတခ်ိဳ႕ကို ေရးျပခ်င္ပါတယ္။ အေပၚက ပံုထဲမွာေတြ႕တဲ့ အတိုင္းပါပဲ…။ တင္းတင္းေစ့ၿပီး ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးတခ်ပ္ပါ။

သို႕ေသာ္ မွန္ခ်ပ္ေတြေၾကာင့္ အထဲကို အတားအဆီးမဲ့ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ထြင္းေဖါက္ ျမင္ေနႏိုင္ပါရက္၊ ဖြင့္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လဲ လက္ကိုင္ရွည္ေတြ အဆင္သင့္နဲ႕ အလြယ္တကူ ဖြင့္ၾကည့္လို႕ရႏိုင္စရာ အခြင့္အလမ္းေတြရွိေနပါရက္ နဲ႕ ဘယ္သူမွ မဖြင့္ၾကည့္ၾကတာမို႕ အလွသက္သက္အတြက္ ဆင္ထားတဲ့ တံခါးတခု ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

ဘာျဖစ္လို႕ပါလိမ့္…
အျပင္ဖက္က ထူထဲ ၾကီးမား ခိုင္ခံ့တဲ့ အကာအရံ အတားအဆီးေတြေၾကာင့္လား၊ တံခါးအနားကိုေရာက္ဖို႕ လွမ္းရမယ့္ ေျခလွမ္းေတြနဲ႕ အဆင့္ဆင့္ ေလွခါးထစ္ေတြေၾကာင့္လား၊ လိုတာထက္ ပိုေနတဲ့ အလင္းေရာင္ေတြေအာက္မွာ ဒီတံခါးအနားကို အထင္တရွား ေရာက္မလာခ်င္လို႕ပဲလား၊ တံခါးရဲ႕ အေပၚနားဆီမွာ တပ္ဆင္ထားတဲ့ လံုျခံဳေရး အေစာင့္အေရွာက္ စက္ကေလးေၾကာင့္ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ျခယ္သ ျပင္ဆင္ အလွအပ စီရင္ထားတဲ့ ခန္းနားတဲ့ အရွိန္အဝါေတြေၾကာင့္ပဲလား… … အဲဒီလို လား ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ အတူ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိတယ္…။ စိတ္ထဲမွာလဲ ဒီတံခါးခ်ပ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ပြင့္လာရဖို႕ အခြင့္အလမ္း မရွိေတာ့ဘူးလို႕ ေသခ်ာၿပီး တခုခုကို ဝမ္းနည္း ခံစားေနမိပါတယ္။ တကယ္ကို အလွၾကည့္ထားခံရတဲ့ တံခါးတခ်ပ္ပါပဲ…။

*****

စိတ္ေရာ လူေရာ မအားတဲ့ၾကားက အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းေတြကို လြန္စြာမွ သတိတရရွိလွတာမို႕ ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ေတြးမိတာေတြ ေရးၿပီး မ်က္ႏွာလာျပပါတယ္…။ မ်က္ႏွာျမင္ ခ်စ္ခင္ၾကေစဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္…။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာျမင္ ရိုက္ခ်င္သူမ်ားလဲ ရွိေကာင္း ရွိေနႏိုင္ပါတယ္…။ အဲဒီလူေတြကိုေတာ့ အေၾကြးသာ မွတ္ထားပါ… ေနာက္မ်ားမွ ေတြ႔ၾကတာေပါ့… လို႔ ေျပာရင္း ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လစ္သြားပါၿပီ………။