ကိုယ္ ဘာေတြ လုပ္ေနမိပါလိမ့္…
အဲဒီေမးခြန္းရဲ႕ အဆံုးမွာ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြအေၾကာင္း ျပန္ေတြးၾကည့္မိတယ္။ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားေတြ မေတြ႔ရပါဘူး…။ တပတ္ ငါးရက္ ရံုးတက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ ညစာစားၿပီးလို႔ မိုးမရြာတဲ့ေန႔ဆိုရင္ ေအာက္ဆင္း လမ္းေလွ်ာက္တယ္... မိုးရြာရင္ ေကာ္ဖီပူပူတခြက္နဲ႔ စာဖတ္တယ္...။ မလိုအပ္ရင္ ေမာ္နီတာကို မၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ေနတယ္။ ညမအိပ္ခင္မွာလည္း ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ ခဏ ဖတ္ၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေစာေစာအိပ္တယ္။ အဲဒီလို ေစာေစာ အိပ္ေနရျခင္းကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္…။ တေန႔ကို ၇ နာရီ ၈ နာရီ ျပည့္ေအာင္ မအိပ္ရင္ ပိုဝလာတတ္တယ္ေနာ္လို႔ ျခိမ္းေျခာက္သံကို အခုတေလာ မၾကာခဏ ၾကားေနရလုိ႔ပါ…။
စာေပက်မ္းဂန္ အေထာက္အထားကေတာ့ ဒီမွာ ပါ...
"If you want to lose weight, experts say you need to get enough sleep. Specifically, researchers have reported that women who sleep 5 hours or less per night generally weigh more than women who sleep 7 hours per night."
အဲဒါေၾကာင့္ ညဖက္ေတြမွာ ခါတိုင္းလို ဘေလာ့ဂ္အလည္ မထြက္၊ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ရစ္သီ ရစ္သီ မလုပ္၊ ဓါတ္ပံုေတြ ဘာေတြ မျပင္ဆင္ပဲ အက်င့္လုပ္ၿပီး ေစာေစာအိပ္ေနတာ…။ ဒီလိုနဲ႔ ဘာစာမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မေရးျဖစ္…။
တခ်ိဳ႕အခ်ိန္ေတြမွာ စိတ္ကူးထဲ ေရာက္လာတာေတြ နည္းနည္းပါးပါး ခ်ေရးျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စာေတြက ဖတ္လို႔ မေကာင္းဘူး။ တခါတခါမွာ ေလးေလးနက္နက္ၾကီးေတြ ျဖစ္ေနၿပီး ပ်င္းစရာ ေကာင္းသလို တခါတခါက်ေတာ့ အခ်ိတ္အဆက္မမိပဲ ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ ဘာလိုေနမွန္းကို မသိဘူး။ ၿပီးေတာ့ အခုတေလာ လွလွပပ ႏုႏုနယ္နယ္ စာမ်ိဳးေတြကို မေရးခ်င္သလို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလးေလးနက္နက္ ခံစားထားတဲ့ စာမ်ိဳးေတြကိုလဲ မေရးခ်င္ျပန္ဘူး။
စိတ္ထဲမွာ ေရးခ်င္ေနတာကေတာ့ Documentary ဆန္ဆန္၊ Review ဆန္ဆန္ စာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ စာတအုပ္ရဲ႕ Review… ဒါမွမဟုတ္ ရုပ္ရွင္တကားရဲ႕ Review… ဒါမွမဟုတ္ ဟိုတေလာက ေရးျဖစ္တဲ့ ဖရီဒါခါလို အေၾကာင္းလိုမ်ိဳး… အဲဒီလိုဟာမ်ိဳးေတြ ေရးခ်င္ေနမိတယ္။ အဲဒါေတြေရးျဖစ္ဖို႔က အလကားေန အလကား ဒီအတိုင္း ခ်ေရးလို႔မရဘူး… စာေတြ ဖတ္ရမယ္ မွတ္ရမယ္… ဒါမွ ေရးလို႔ရမွာ…။
မၾကာေသးခင္က Nicholas Spark ရဲ႕ The Note Book ဆိုတဲ့ စာအုပ္ ဖတ္လို႔ ၿပီးသြားတယ္။ အသက္ေတြ ၾကီးလာလို႔လား မသိ၊ စာသိပ္မသြားေတာ့လို႔ တပတ္ေလာက္ ဖတ္ယူရတယ္…။ အဲဒီ ရုပ္ရွင္ကိုေတာ့ ပန္ပန္႔ဆီက အေခြငွားထားတယ္။ လူလစ္ေအာင္ ေစာင့္ေနလို႔ ခုထိ မၾကည့္ရေသးဘူး။ (ပန္ပန္က သူမ်ားေတြနဲ႔ အတူတူ မၾကည့္နဲ႔လို႔ မွာထားလို႔ပါ… အဟိ..)
ဝတၳဳထဲမွာ ေကာင္မေလးက Alzheimer ေၾကာင့္ သတိေတြ အကုန္ ေမ့ကုန္တာ ဖတ္ရေတာ့ ကိုယ္လဲ အဲလို သတိေမ့သြားမွာ ေၾကာက္လိုက္တာ။ အခုေတာင္ ဒီအသက္အရြယ္မွာ လူက ဟိုေမ့ ဒီေမ့နဲ႔… အဲဒါ သတိမေမ့ေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲလို႔ ေမးၾကည့္မိေတာ့ သူက Sudoku ကစားပါလား တဲ့...။ အဲဒါဆို ဦးေႏွာက္က မွတ္ဥာဏ္ေတြ ပိုေကာင္းလာၿပီး Alzheimer Risk ကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္…။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ Daily Routine မွာ Sudoku ကစားျခင္းဆိုတဲ့ အလုပ္တခု အပို တိုးလာတယ္။ အခုေတာ့ Beginner အဆင့္ လြယ္လြယ္ေလးေတြပဲ ကစားေသးတယ္… ေနာက္မွ တျဖည္းျဖည္း အဆင့္တက္ၿပီး ခက္တာေတြ ကစားရမယ္။
က်န္းမာေရးနဲ႔ အစားအေသာက္ကေတာ့ ကယ္လိုရီေတြ တြက္ေနရတာ ပ်င္းသြားၿပီး စားခ်င္သလို စားေနတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေခါင္းကလည္း မထင္ရင္ မထင္သလို ကိုက္တတ္ေသး…။ ဒါေပမယ့္ ရံုးမွာ ဇြန္လက်ရင္ ကိုလက္စထေရာ စစ္ရမယ္ဆိုလို႔ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ မနက္စာကို Oatmeal ေတြ စားေနတယ္။ အရသာ ထူးထူးျခားျခားမရွိ၊ စားရတာ ပ်င္းစရာေကာင္းေပမယ့္ စပ်စ္သီးေျခာက္နဲနဲ ထည့္စားရင္ေတာ့ ပိုအဆင္ေျပပါတယ္။ ညစာကိုေတာ့ ကာဘိုဟိုက္ျဒိတ္ေတြ ေလွ်ာ့ၿပီး အသားနဲ႔ အသီးအရြက္ေတြ မ်ားမ်ား စားျဖစ္တယ္။ လွသထက္ လွမလာရင္ေန၊ ဝသထက္ ဝမလာေအာင္ေတာ့ ၾကိဳးစားမယ္ စိတ္ကူးတယ္။
ရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ အရင္ကလို Shopping ေတြ၊ အျပင္ေတြ သိပ္မသြားေတာ့ပဲ အိမ္မွာပဲ နားနားေနေန ေနႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ စားခ်င္တာေလးေတြ ခ်က္ျပဳတ္စားတယ္။ အိမ္ရွင္းတယ္၊ စာဖတ္တယ္၊ သီခ်င္းနားေထာင္တယ္၊ အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ကေန ျမင္ေနရသ၍ လွမ္းၾကည့္တယ္… တခါ တခါ လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ တိမ္ေတြကို ေတြ႔ၿပီး တခါတခါမွာ ေအးစက္စက္ မိုးေရစက္ေတြကို ေတြ႔ရတယ္…။ ေနပူတာကို မၾကိဳက္ေပမယ့္ ေနေရာင္ေၾကာင့္ အိပ္ခန္းတခုလံုး လင္းေနတာကို ၾကိဳက္ျပန္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေလတိုက္တဲ့အခ်ိန္ဆို ျပဴတင္းေပါက္ေရာ ခန္းဆီးေတြပါ အကုန္ဖြင့္ၿပီး အိမ္ထဲကို ေလေတြ အတားအဆီးမရွိ ေပးဝင္လိုက္တယ္… အဲ… ေလျငိမ္သြားတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ေဂၚျပားတလက္ယူၿပီး တံျမက္စီး လွဲတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့…။
ဘဝကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရာင့္ရဲႏွစ္သိမ့္စြာေနတတ္ဖို႔ စဥ္းစားမိတိုင္း ေဝါလ္ဒင္ဆိုတဲ့ ေရကန္ေလးေဘးမွာ ကိုယ္တိုင္တဲထိုးၿပီး လူသားတေယာက္ရဲ႕ ဘဝလိုအပ္ခ်က္ေတြ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ ေနခဲ့တဲ့ ဟင္နရီ ေသာ္ရိုးအေၾကာင္း ကို ေတြးမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းကို ဟိုတစ ဒီတစ လိုက္ဖတ္ျဖစ္တယ္… သေဘာက်တယ္… သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္း သူ႔လိုက်င့္ၾကံ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မလြယ္လွဘူး…။
က်န္တာကေတာ့ တေနဝင္ တေနထြက္… တရက္ၿပီး တရက္ ကုန္… ထူးျခားျဖစ္စဥ္ မရွိ… ပံုမွန္ပါပဲ…။ အခုေတာ့ ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြေတြ မ်က္ႏွာစာအုပ္က မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အဆက္မျပတ္ေစျခင္းအလို႔ငွာ ေခါင္းစဥ္တပ္စရာ မရွိတဲ့ ေရာက္တတ္ရာရာ စာတပုဒ္ကို တင္လိုက္ပါတယ္။ အားလံုးအတြက္ ေကာင္းေသာ ေသာၾကာေန႔ ျဖစ္ပါေစ...။
