Thursday, May 5, 2011

ျမင္ေတြ႔သမွ် ေျပာျပပါမည္ (၂)

စင္ကာပူႏိုင္ငံ စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား အဖြဲ႔မွ ၾကီးမွဴးေသာ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ စာေပေဟာေျပာပြဲကို Singapore Poly, Convention Center တြင္ ဧၿပီလ ၃၀ ရက္ေန႔က ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ သည္ႏွစ္ လာေရာက္ ေဟာေျပာၾကသူမ်ားမွာ ဆရာ ေအာင္သင္း၊ ဆရာ ခ်စ္စံဝင္း၊ ဆရာ ေဖျမင့္ႏွင့္ ဆရာမ ခင္ခင္ထူးတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ သည္တၾကိမ္ စာေပေဟာေျပာပြဲ၏ ထူးျခားခ်က္မွာ ေဟာေျပာပြဲအျပီး ဆရာမ်ားအားလံုး (ဧည့္သည္ေတာ္ ဆရာ ေနဝင္းျမင့္ အပါအဝင္) စာဖတ္သူမ်ားႏွင့္ အေမး အေျဖ ေဆြးေႏြးခန္း အစီအစဥ္ ပါဝင္လာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ေျပာရလွ်င္ စင္ကာပူႏိုင္ငံတြင္ စာေပခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူမ်ား၊ စာေပဝါသနာရွင္မ်ား လြန္စြာမ်ားျပားေသာေၾကာင့္ သည္ႏွစ္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြက္ စာေပေဟာေျပာပြဲ ႏွစ္ပြဲကို ဧၿပီလ တလထဲမွာ တပတ္သာျခားၿပီး မနီးမေဝး ေနရာ ႏွစ္ခုမွာ ဆက္တိုက္ က်င္းပသြားသည္။ ကိုယ္ကေတာ့ ရည္ရြယ္ထားသည့္အတိုင္း ပထမပြဲကို မသြား… ဒုတိယပြဲကိုသာ သြားျဖစ္သည္။

ဆရာမ်ား၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားႏွင့္ အခန္းအနားတခုလံုး၏ အေၾကာင္းစံုကို အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ စာမ်ား၊ ဓါတ္ပံုမ်ား၊ အသံဖိုင္လ္မ်ားႏွင့္ ေဝေဝဆာဆာ ဖတ္ ၾကား ေတြ႔ျမင္ၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မေရးျပေတာ့ပါ။ ထိုေန႔က ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရသည္မ်ားထဲမွ တခ်ိဳ႕ကိုသာ ကိုယ္ ျမင္သလို ေရးျပခ်င္ပါသည္။

ေဟာေျပာပြဲက ၁ နာရီမွာ စမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ ထိုင္ခံုနံပါတ္မ်ားမွာ ဦးရာလူစနစ္ဟု သိထားေသာေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ အိမ္ႏွင့္ နီးေသာေၾကာင့္ တေၾကာင္း Convention Center ကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီသာသာ…။ ခန္းမတံခါးက မဖြင့္ေသး… ကိုယ့္လို ေစာင့္ေနၾကသူ အနည္းငယ္မွ်သာ ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ ေနရာေကာင္းေကာင္းရေတာ့မည္ဟု ေတြးကာ ေပ်ာ္ေနမိေသးသည္။ သို႔ေသာ္... ကြ်န္ေတာ့ရည္မွန္းခ်က္ ေဝးလွ်က္နဲ႔ ေပ်ာ္သည္ ေပ်ာ္သည္ ျဖစ္သြားသည္။ အေၾကာင္းမူကား စင္ျမင့္ႏွင့္ တည့္တည့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွ ထိုင္ခံုမ်ားမွာ အလြန္အေရးၾကီးေသာသူမ်ား အတြက္ ဆိုေသာေၾကာင့္ပင္…။ သူတို႔ ခ်န္လွပ္ထားေသာ ေနရာေတြကို ၾကည့္ၿပီး စင္ကာပူမွာလည္း အေရးၾကီးတဲ့သူေတြက အေတာ္ကို မ်ားသားပါလား ဟု ေတြးမိသည္။

သည္လိုႏွင့္ အေနာက္ဖက္က်က်မွာ ေနရာ ရခဲ့သည္။ စင္ျမင့္ႏွင့္ ေဝးေသာေၾကာင့္ ဓါတ္ပံုရိုက္ရ ခက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ နာမည္ေက်ာ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား ဝင္လာလွ်င္ ကိုယ္က အေပၚစီးကေန လွမ္းျမင္ႏိုင္တာေပါ့ဟု အေကာင္းဖက္က လွည့္ေတြးလိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ ေကာင္းတာတခု ရွိေသးသည္ကို ေဟာေျပာပြဲၿပီးမွ သိလိုက္သည္။ ထိုသည္ကား နာမည္ေက်ာ္ ဘေလာ့ဂါ ဓါတ္ပံုဆရာမ်ား၏ လက္စြမ္းျပ ကင္မရာျမင္ကြင္းမွ လြတ္ေျမာက္သြားျခင္းပင္…။

သည္ႏွစ္မွာ Goody Bag ေတြ မေပး၊ အမွတ္တရ စာအုပ္ႏွင့္ ေဘာပင္တေခ်ာင္းစီ လက္ေဆာင္ေပးသည္။ အမွတ္တရ စာအုပ္ေလးက ပထမအၾကိမ္ႏွင့္ ဒုတိယအၾကိမ္ မွာ ေဟာေျပာသြားေသာ ဆရာမ်ား၏ စကားေတြကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ၿပီး ေဖၚျပထားေသာေၾကာင့္ တကယ္ကို အမွတ္တရ ျဖစ္စရာ…။ ၿပီးေတာ့ Feed Back Form ႏွင့္ အင္းေလးမွ ၅ ေဒၚလာတန္ ေဘာက္ခ်ာ…။

မႏွစ္ကေတာ့ အိမ္က ေရဘူး ယူလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ခန္းမထဲ အဝင္မွာ ေရသန္႔ဘူး တဘူးစီ ေဝငွေတာ့ လက္ထဲ စာအုပ္ေတြေရာ ေရဘူးေတြေရာ မႏိုင္မနင္းျဖစ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သည္တခါေတာ့ နပ္သြားၿပီ… အိမ္က ေရဘူး ယူမလာခဲ့…။ သို႔ေသာ္ မွန္းခ်က္ႏွင့္ ႏွမ္းထြက္ လြဲသြားျပန္သည္။ ေရသန္႔ဘူးကို ညေနစာ စားေသာအခ်ိန္က်မွ ေပးပါမည္တဲ့…။

သြားေရး လာေရး လြယ္ကူေသာ ခန္းမ၏ တည္ေနရာ၊ ကားရပ္စရာ ေနရာ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထား၊ အက်ယ္အဝန္း၊ ထိုင္ခံုေနရာ ယူရပံု၊ စာအုပ္ဝယ္ရန္ ေနရာ၊ ဆရာမ်ား လက္မွတ္ထိုးေပးေသာေနရာ အားလံုး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္း စနစ္တက်၊ ေနရာတက်ႏွင့္ အစစ အဆင္ေျပလွသည္။ သည္လိုႏွင့္ ခန္းမထဲ ေရာက္ခဲ့သည္။ ေန႔လည္ ၁ နာရီမွာစမည္ဟု သတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း တကယ္တန္းမွာ ၂ နာရီေက်ာ္မွ စႏိုင္သည္။ ပြဲအစ ေနာက္က်ေတာ့ အဆံုးမွာလည္း ေနာက္က်ေလေတာ့သည္ေပါ့…။

ပထမဆံုး ဆရာမ ခင္ခင္ထူးက “အညာဓေလ့ ရြာဓေလ့” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စတင္ ေဟာေျပာသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ ရိုးသားေသာ ခ်စ္စဖြယ္ အေလ့အထမ်ား၊ အေတြးအေခၚေလးမ်ားကို ပံုေျပာသလို ေအးေဆးစြာ ေျပာျပသြားသည္မွာ အလြန္နားေထာင္ေကာင္းလွသည္။ ရိုးသားလွေသာ ၾကီးေတာ္ၾကီး တရားရံုးမွ က်မ္းထုတ္ၾကီး အိမ္ပါလာ၍ ေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္ ထားစရာမရွိပံုကို ၾကားရေသာအခါ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္…။

ဆရာတဦးလွ်င္ ေဟာေျပာခ်ိန္ တနာရီခြဲ သတ္မွတ္သည္ဟု သိရသည္…။ လူ ၁၅၀၀ ခန္႔ ဆန္႔ေသာ ခန္းမတခုလံုး ပရိတ္သတ္မ်ား ျပည့္လွ်ံေနသည္။ ဆရာမ ခင္ခင္ထူး ေျပာေနရင္းမွာပင္ ခန္းမ၏ ေလေအးေပးစနစ္ အလြန္ေကာင္းေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။ ခ်မ္းလိုက္သည္မွာ ဆိုဖြယ္ရာမရွိ။ သည္လိုႏွင့္ ဆရာမ ေဟာေျပာအၿပီးမွာ ေကာ္ဖီပူပူေလးတခြက္ေလာက္ ရလိုရျငား ခန္းမအျပင္သို႔ထြက္ကာ ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မလွမ္းမကမ္းမွာ Mc Donald ႏွင့္ Mc Café ကို ေတြ႔ရသည္။ ကိုယ့္လိုလူေတြ မ်ားလွသည္။ ေကာ္ဖီတခြက္ရဖို႔ အေတာ္တန္းစီလိုက္ရသည္။

ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီး အခ်မ္းေျပသြားကာ ခန္းမထဲျပန္ဝင္ေတာ့ ဆရာ ခ်စ္စံဝင္း စတင္ေဟာေျပာေနေခ်ၿပီ။ ဆရာ ခ်စ္စံဝင္းက အေဝးေရာက္ သားငယ္ သမီးငယ္မ်ားကို အစဥ္သတိရ လြမ္းဆြတ္ေနတတ္ေသာ အေမ့ေမတၱာ အေမ့ပံုရိပ္ေတြကို “အေမဟူသည္ အလြမ္းသည္” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဟာေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာ ေဖျမင့္က “ဘဝတိုးတက္ဖို႔ စာဖတ္ၾကစို႔” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဟာေျပာသည္။ ေလေအးေပးစက္၏ အေအးဓါတ္လြန္ကဲမႈ၊ ဝီရိယအက်ိဳးျဖင့္ မနက္စာကို ေတာ္ရံုသာ စားလာခဲ့ေသာအမႈတို႔ျဖင့္ အခ်ိန္မ်ားကို အနည္းငယ္ ခက္ခဲစြာ ျဖတ္သန္းရင္း ည ၇ နာရီခြဲခန္႔မွာ ညစာစားခ်ိန္ကို ေရာက္လာခဲ့သည္။

ခန္းမအထြက္မွာ ေဝငွေသာ ေရသန္႔ဘူး ႏွင့္ ဒန္ေပါက္တဘူးစီကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ထမင္းစားစရာ ေနရာ လိုက္ရွာၿပီး ခပ္သြက္သြက္ စားလိုက္ၾကသည္။ တဆိုင္တည္းမွ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒန္ေပါက္ဘူးေတြမွာ အဖံုးအျပာႏွင့္ အဖံုးအျဖဴ ႏွစ္မ်ိဳး အရသာ မတူ၊ အဖံုးအျဖဴက ပိုေကာင္းသည္ဟု ေျပာေနသံႏွင့္ အိမ္မွ ငပိေၾကာ္ဘူးေလးကို သတိရေၾကာင္း ေျပာေနသံေတြ တစြန္းတစ ၾကားခဲ့ရသည္။ ကိုယ္ကေတာ့ အဖံုး အျပာ… သို႔ေသာ္ စားလို႔ေကာင္းပါသည္။

အခ်ိန္နည္းေနေသာေၾကာင့္ ထမင္းစားၿပီး ခန္းမထဲ ျမန္ျမန္ေလး ျပန္ဝင္ရန္ လိုက္လံႏွိဳးေဆာ္ေနၾကေသာ လူငယ္ေလးမ်ား၊ စားၿပီးေသာ ဘူးအလြတ္မ်ား အမွိဳက္မ်ားကို စနစ္တက် စြန္႔ပစ္ၾကရန္ အမွိဳက္အိပ္မ်ား လိုက္ေဝေနေသာ လူငယ္ေလးမ်ား… သူတို႔အားလံုး၏ ေစတနာပါေသာ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈမ်ား၊ တက္ၾကြေသာ လုပ္အားေပးမႈမ်ား၊ စနစ္က်ေသာ တာဝန္ယူမႈမ်ားကို သည္ေနရာမွေန၍ လွိဳက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ရင္း အသိအမွတ္ျပဳ မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။

သည့္ေနာက္မွာေတာ့ ကိုယ္တို႔ အားလံုး ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရေသာ “စာေပ လူၾကမ္းမင္းသားၾကီး” ဟု အမည္ရေသာ ဆရာေအာင္သင္း၏ အလွည့္ကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ အသက္ ၈၅ ႏွစ္ျဖစ္ေသာ္လည္း က်န္းမာေရးေကာင္းေသာ ဆရာ့ကို ေတြ႔ရသည္မွာ က်က္သေရရွိၿပီး ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ဆရာက ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာလူငယ္မ်ားအတြက္ “ရပ္ေဝးေျမျခား လူငယ္မ်ားသို႔” ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဟာေျပာသည္။ မူလအစီအစဥ္က လူကိုယ္တိုင္ မလာေရာက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဗြီဒီယိုျဖင့္ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို ျပသမည္ဟု ေၾကျငာထားေသာ္လည္း ယခု ဆရာကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ေဟာေျပာသျဖင့္ အတိုင္းထက္ အလြန္ ဝမ္းသာရသည္။

လူငယ္ေတြ အခ်ိန္ေတြကို အလဟႆ ျဖဳန္းတီးမပစ္ပဲ ရွိသမွ် အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးထားတတ္ရန္၊ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်တတ္ရန္ ဆရာက သူငယ္စဥ္က သရက္ေထာင္မွာ ေထာင္က်ေနရင္း အဂၤလိပ္စာ ေလ့လာ သင္ၾကားခဲ့ရပံုမ်ား အေၾကာင္းကို ဥပမာျပၿပီး ေျပာဆိုခဲ့သည္။ တေန႔လံုးမွာ စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္ေပးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္လည္ သံုးသပ္ဖို႔ အေရးတၾကီး လိုအပ္ေၾကာင္း ေက်ာင္းဆရာပီပီ လက္ညွိဳးေလး တေထာင္ေထာင္ျဖင့္ ေျပာသြားေသာ ဆရာ့အေျပာမ်ားကို အလြန္ ႏွစ္သက္ေလးစားမိသည္။ ဆရာေျပာျပေသာ အိမ္ေထာင္ဖက္ ေရြးခ်ယ္နည္းမွာ မွတ္သားစရာ။ ဟာသစြက္ေသာ ခ်စ္စဖြယ္ အေျပာေတြေၾကာင့္ ပရိသတ္ေတြ အလြန္ပြဲက် ႏွစ္သက္သည္ကို လက္ခုတ္သံမ်ားႏွင့္ ရယ္ေမာသံမ်ားက သက္ေသ…။ ပြဲစခ်ိန္ ေနာက္က်သြားေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္သာရွိေသးလွ်င္ ဆရာေအာင္သင္း ဒီထက္ အမ်ားၾကီး ဆက္ေျပာႏိုင္မွာပဲဟု အားမလိုအားမရ ျဖစ္မိသည္။ ဆရာကသာ ေျပာႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ မိုးအလင္း နားေထာင္ခ်င္ပါေသးသည္။

သည္ႏွစ္ေဟာေျပာပြဲမွာ ဘေလာ့ဂ္ေတြထဲမွာ စာေတြခ်င္းရင္းႏွီးေနေသာသူမ်ား၊ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ေတြ႔ဖူး ျမင္ဖူးေနၿပီး စိတ္ထဲကေန အလိုလိုေနရင္း ရင္းႏွီးေနေသာသူမ်ားထဲမွ အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ အျပင္မွာ တခါမွ မျမင္ဖူး မေတြ႔ဖူးၾကေသာ္လည္း ေတြ႔လိုက္တာႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ရင္းႏွီးသြားေစေသာ ရင္းႏွီးမႈမွာ အေတာ္ေတာ့ ထူးဆန္းၿပီး ေက်နပ္ဖြယ္ရာလည္း ေကာင္းပါသည္။ (ဒါေတာင္ ေနရာယူဖို႔ တန္းစီေနရင္းမွာ ညီမငယ္တေယာက္က ႏႈတ္ဆက္တာကို ရုတ္တရက္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားေသး၊ ေဆာရီးပါ ညီမေရ… ညီမက ဓါတ္ပံုထဲမွာထက္ အျပင္မွာ အရမ္းငယ္ၿပီး ကေလးေလးလို တူေနတာေၾကာင့္ပါ…)

နာမည္ၾကီး ဘေလာ့ဂ္ဂါတေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္ကို မ်က္ႏွာစာအုပ္ Profile Picture က ပံုအတိုင္းပဲဟု မွတ္ခ်က္ခ်သြားသည္။ မ်က္ႏွာစာအုပ္၏ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားကို သိေနေသာ္လည္း ကိုယ္က စတင္ၿပီး မိတ္ဖြဲ႕ရန္ ႏွဳတ္ေလးတတ္ေသာ အက်င့္ဆိုးေၾကာင့္ အသိမိတ္ေဆြ မျဖစ္ခဲ့ေခ်။ ထိုညက ဆရာေအာင္သင္း ေဟာေျပာအျပီးမွာ ဆယ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ဆရာ ဆရာမ ၄ ေယာက္စလံုး၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို ႏွစ္သက္ ေက်နပ္ အားရစြာ…။ ေနာက္ဆံုးအစီအစဥ္ျဖစ္ေသာ ေဆြးေႏြးပြဲကိုေတာ့ ဆက္နားမေထာင္ျဖစ္ပဲ ျပန္လာခဲ့သည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ရလွ်င္…
ထိုေန႔က စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ အစစ အဆင္ေျပ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ လာေရာက္ နားေထာင္ၾကေသာ ပရိသတ္မ်ားအတြက္လည္း စိတ္အဟာရ ျပည့္ဝေက်နပ္ၾကေသာ ပြဲတပြဲဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ သည္ပြဲကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားပမ္းစား အားထုတ္ စီစဥ္ၾကေသာ စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား အဖြဲ႔ကိုလည္း အထူး ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ေနာက္ေနာင္ကိုလည္း စာေပခ်စ္သူ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအတြက္ အခုလိုပြဲမ်ိဳးကို မၾကာခဏ စီစဥ္ေပးသြားႏိုင္ပါေစဟု ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္းခ်င္ပါသည္။



ျမင္ေတြ႔သမွ် ေျပာျပပါမည္ (၁)

23 comments:

  1. ေျပာခ်င္တာေလးေတြ မမသက္ေ၀ ေျပာေပးသြားတယ္။ ဒီထက္ အခ်ိန္ပိုရလို႔ ဘဘဆရာ ဆက္ေျပာႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ပိုေက်နပ္မိမွာပဲ။ ေနာက္က်သြားေတာ့ ပါပါရာဇီ မလုပ္လိုက္ရဘူး။ နာလိုက္တာ.. :D

    SWEZIN

    ReplyDelete
  2. မနာလိုပါ....သူတို႕က တိုက္ရုိက္နားေထာင္ႏိုင္တယ္.. ဒန္ေပါက္ေလးစား ေကာ္ဖီေလးေသာက္ၿပီးေတာ့။ အဟြန္႕

    ဆရာေအာင္သင္း ေဟာေျပာပြဲေတြကို အရွင္လတ္လတ္ႀကီး နားေထာင္ခ်င္ေနမိသည္။

    ReplyDelete
  3. ညီလင္းသစ္May 5, 2011 at 7:12 PM

    အဲဒီမွာ ေနတဲ့လူေတြ ကံေကာင္းၾကတယ္၊ ဒီလိုေဟာေျပာပြဲေတြကို ဆက္တိုက္နားေထာင္ ခြင့္ရတာ နည္းတဲ့အခြင့္အေရး မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီေန႔ေလးရဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြကို အခုလို ဖတ္ရေတာ့ အတန္ငယ္ေတာ့ စိတ္အဆာ ေျပေစပါတယ္...။

    ReplyDelete
  4. Just jealous and longing for that kind of chance....
    Gyidaw

    ReplyDelete
  5. အဲဒီေန ့က ေနာက္က်သြားလုိ ့ ေနာက္ဆံုးတန္းကို ေရာက္သြားတယ္။
    မမသက္ေဝတို့နဲ့ မေတြ ့လိုက္ရတာ နာတာပဲ း)

    ReplyDelete
  6. ဒန္ေပါက္က ၂မ်ိဳးပါ။ အျဖဴက ေဇယ်ာ။ ငပိေၾကာ္ သရက္သီးသနပ္ပါ၏။ အျပာက Taj. အင္း ......။ ။

    ေနာက္ဆံုး ျပီးတဲ့အထိ နားေထာင္သြားတာ မဟုတ္ဘူး။ :)

    ReplyDelete
  7. :) ေပ်ာ္စရာႀကီးေနာ္..။ အစ္မ ႏွစ္ပြဲလုံးသြားတာလား
    mm

    ReplyDelete
  8. မေလးစာလာဖတ္သြားပါတယ္ း)
    ျမင္ဖူးခ်င္လိုက္တာ..

    ReplyDelete
  9. ပန္းခ်ီMay 6, 2011 at 9:55 AM

    ေနာက္ဆုံးအစီအစဥ္ေရာက္မွ ျပန္တာခ်င္းအတုိတုိ..နာမည္ႀကီးဘေလာ့ဂါအစ္မသက္ေဝ ကိုမေတြ႔လုိက္မိတာနာသကြာ..ကေတာက္ း))

    ခ်စ္တဲ့

    ReplyDelete
  10. အမကိုလွမ္းႏွုတ္ဆက္တဲ့တေယာက္ကို မမွတ္မိေသးဘူးဟုတ္... အဟိ...
    ပံု
    ပေဟဠိဖြက္သူ

    ReplyDelete
  11. mm

    Pls go back to the last sentence of paragraph 2.

    ReplyDelete
  12. ဦးခ်စ္စံ၀င္းအျပီး အျပီးမွာ ဒံေပါက္စားခ်င္လုိ. အျပင္ထြက္လာပါတယ္၊ အျပင္က တာ၀န္က်သူေတြက ဦးေဖျမင့္ အျပီးမွာေကြ်းမယ္ေျပာပါတယ္၊ စားခ်င္သူ စားပါေစ၊ ျပန္္ခ်င္သူျပန္ပါေစျဖစ္သင့္ပါတယ္၊ ခုေတာ့ စစ္သင္တန္းထက္ေတာင္ဆုိးေသး၊ ေဟာေျပာတာမျပီးေသးရင္ မစားနဲ.ဆုိသလုိျဖစ္ေနပါတယ္၊ NUS မွာတုန္းက ဒံေပါက္ေစာေစာေကြ်းပါတယ္၊ အစီအစဥ္က ပုိေကာင္းသလုိပါပဲ၊ ခံုနံပါတ္ကလည္း လက္မွတ္၀ယ္ကတည္းက ၾကိဳေပးသင့္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခံုလက္မွတ္ ယူျပီး ေဟာေျပာခန္း ထဲ၀င္လာျပီးမွ ဟာဘယ္လုိၾကီး လဲ ေရလည္းမေပးပါလား ၊ သူတုိ.ကေရေပးဖုိ.ေမ့တယ္ထင္ျပီး သြားမေတာင္းမိတာ ကံေကာင္း၊ ကြ်န္ေတာ္လည္းသြားစရာရွိတာနဲ. ကုိယ့္လက္မွတ္ကို ဒံေပါက္တစ္ထုပ္ရေအာင္ တုိက္ပံုအနက္နဲ. ခ်ာတိတ္ေလး တစ္ေယာက္ကုိလွဴခဲ့ပါ တယ္ ၊

    စာေပေဟာေျပာပြဲလုပ္တာ အစားအေၾကာင္းမေျပာနဲ.ဆုိရင္ အစကတည္းက ဘာမွမေကြ်းနဲ.ေပါ့ ၊

    ဗုိက္ဆာဆာနဲ. ကလန္မန္တီးေမာ္ မွာသြားျပီးစားတာ ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္ ၊ ဒံေပါက္ စားခ်င္စိတ္ကမေပ်ာက္ေသးလုိ. တက္ခ်္မွာ သြားစားတာ ဆိတ္သားဒံေပါက္က ၇ ေဒၚလာတဲ့ ၊ စားလုိ.ေတာ့ေကာင္းသား ၊ အင္းေလးက ေဘာက္ခ်ာ ၅ က်ပ္ကလည္း သံုးရဦးမယ္ဆုိေတာ့ ကုန္ေပါက္ၾကီးပဲ ..

    အစားအေၾကာင္းမေက်နပ္ေၾကာင္းေျပာျီပီး ေဟာေျပာတာ နဲ.ပတ္သက္ျပီး ေနာက္တစ္ေခါက္လာ မန္.ပါဦးမယ္ ၊

    မသက္ေ၀ၾကီးကုိမေတြ.မိတာနာသဗ် ၊ မဆိြကပဲလွသလား မသက္ေ၀ကပဲ ပုိလွသလား ၊ ဘယ္သူက အသက္ပုိၾကီး သလဲဆုိတာလည္းသိခ်င္ေသး၊ ခြိခြိ ..


    (မွတ္ခ်က္။ ကြန္မန္.ရွည္ေရးျပီးမွ မတီတီဆိြက ကြ်န္ေတာ့္အား နည္မည္ဖ်က္မွာေၾကာက္သျဖင့္ ကြန္.မန္.အားဖ်က္ပစ္ရန္စိတ္ကူးမိပါသည္)

    ReplyDelete
  13. VIP ဆို လို႔ ျမင္ တာ ေလး တ ခု ေျပာ ခ်င္ တယ္
    VIP အ တြက္ ခ်န္ ထား တဲ့ ေန ရာ ေတြ မ်ား တယ္ ဒါ ေပ မယ့္ အဲ ဒီ VIP ဆို တဲ့ လူ ေတြ က ဖိတ္ လို႔ ၾကား လို႔ သာ လာ ရ တယ္ စာ ေပ ေဟာ ေျပာ ပြဲ ကို ခ်စ္ လို႔ လာ တာ ဟုတ္ ပံု မ ရ ဘူး က ေလး ေတြ အိမ္ ေဖၚ ေတြ ေခၚ လာ က ေလး ေတြ က အ ေရွ႕ ဆံုး တန္း က ေန ေျပး လိုက္ လႊား လိုက္ ၀င္ လိုက္ ထြက္ လိုက္ က ေလး ေတြ ထြက္ ေတာ့ မိ ဘ ေတြ က ပါ ထြက္ လိုက္ နဲ႔ ေတြ႔ ရ တာ အ ဆင္ မ ေျပ ဘူး
    ေျပာ ခြင့္ ရ တာ ေက်း ဇူး ဗ်ာ

    ReplyDelete
  14. ZZZ သို႔
    မသက္ေ၀ မဆြီတီ မတန္ခူး မသီတာ တို႔သည္ အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသက္တူဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လွ်င္ ရႏိုင္သည္။
    မည္သူ ပိုလွသနည္း ဆိုတာကေတာ့ လူတကိုယ္ အၾကိဳက္တမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

    ReplyDelete
  15. @MN

    မသိပါဖူးဗ်ာ

    ဘေလာ့ေတြကုိဖတ္တာ ကြန္.မန္.ေရးတာ ေနာက္က်လုိ.ထင္ပါရဲ့၊ ျမန္မာစာကီးဘုတ္ လက္ကြက္လည္း က်င့္ေနရလုိ.ပါ ....

    မသက္ေ၀ကုိ ဘလာ့ဂါတစ္ေယာက္ရဲ့ ကဗ်ာတစ္ခုမွာ (ဘေလာ့ဂါအမည္ေမ့သြား) ကြန္မန္.မွာ ဗ်ာေတြ ဘာေတြနဲ.မန္.ထားေတာ့ ေအာ္ သက္ေ၀ဆုိတာ ကုိသက္ေ၀ျဖစ္မယ္ေပါ့ (ေယာက်ာၤးၾကီးေပါ့) ၊

    မတီဆြိဆုိေတာ့ ေအာ္ .. ခ်က္နည္းေတြေရးေန ေတာ့ အသက္ ၅၀ ေက်ာ္ အန္တီၾကီးလုိ. ထင္မိလုိ.ထင္မိ

    (ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါ)

    ေအာ္ဓါတ္ပံုေတြ.ေတာ့မွ အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသူေတြလဲ မေခပါလား (ေခ်ာသားပဲလုိ.ထင္မိပါတယ္)

    ခင္တဲ့

    တိုးေၾကာင္ကေလးဘူတာ

    ReplyDelete
  16. ကို ZZZ ေရ။

    Feedback ေတြအတြက္ေက်းဇူးပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြအစီအစဥ္ေတြမွာ ညံ့ဖ်င္းခဲ့မူေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပရိသတ္ေတြဗိုက္ဆာေနျပီမွန္း သိေပမယ့္ အခ်ိန္အရ ေနာက္က်မွျပီးေတာ့မယ္မွန္းသိလို႔ လူေတြညက် တစ္ေခါက္ဗိုက္ျပန္ဆာမွာစိုးတာရယ္၊ ဆရာေဖျမင့္က ျမန္ျမန္ေလးေျပာ
    ေပးမယ္ဆိုတာေၾကာင့္ Break Time ကိုမေရႊ႔လိုက္တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေ၀ေပးလိုက္လို႔ လူေတြျပံုထြက္လာရင္ အထဲမွာေဟာေနတဲ့ပြဲပ်က္သြားမွာစိုးလို႔လဲ ျငင္းလိုက္ရတာပါခင္ဗ်ာ။ ခံုနံပါတ္ေပးျပီးေရာင္းရင္ တေနရာထဲမွာပဲထုိင္ေရာင္းမွ အဆင္ေျပမွာမို႔လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ Cityhall မွာတေနကုန္ ထိုင္ေရာင္းႏိုင္တဲ့သူမရွိေတာ့ အဆင္မေျပလို႔ပါ။ ေရမေပးတဲ့
    ကိစၥကေတာ့ Convention စည္းကမ္းအရအထဲမွာ NO Food, No Drink ေၾကာင့္မို႔လို႔ပါ။ အဆင္မေျပေတြျဖစ္သြားတာကိုေတာ့ အားနာမိပါတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ႏွစ္မွာပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးပါ့မယ္။ ပြဲစမယ့္အခ်ိန္ၾကမွ Projector ကဖြင့္မရတာနဲ႔ ျပင္ေနတာေၾကာင့္ ပြဲစခ်ိန္ေနာက္က်ခဲ့ရပါတယ္။ နားလည္သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးၾကတဲ့အ
    တြက္ေက်းဇူးပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိုးစားေပးပါ့မယ္။ Feedback မ်ားလည္းေပးၾကပါအံုးလို႔။

    ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္။

    ReplyDelete
  17. မသက္ေ၀ရဲ့ ဘေလာ့မွာ feedback လုိလုိ complain လုိလုိ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ကြန္မန္.ေတြ အတြက္ ၾကိဳတင္ေတာင္းပန္ပါရေစ ....

    ေျပာစရာရွိတာကုိေတာ့ ဆက္ေျပာပါရေစ .

    ကုိစည္သူေရ အက်ိဳးအေၾကာင္းျပန္လည္ရွင္းျပတဲ့ ကြန္မန္.အတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ

    ကြ်န္ေတာ္ က NUS ပြဲလည္းသြား ခဲ့ပါတယ္၊ ေနရာကုိ ႏွဳိ္င္းယွဥ္ရ ရင္ေတာ့ Poly က ပြဲကပုိျပီးေကာင္းပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္တုိ.လုိ public transportation သံုးတဲ့ အတြက္ MRT နဲ. နီးတဲ့ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပ ပါတယ္၊ NUS ကေတာ့ တကၠစီနဲ.အသြား/အျပန္ လုပ္လုိက္ရပါတယ္၊

    ခုံနဲ.လက္မွတ္ကေတာ့ ခံုနံပါတ္ကုိ ခြဲျပီး ေရာင္းရင္လည္းျဖစ္ပါတယ္၊ NUS အဖြဲ.လည္း ခြဲေရာင္းပံုရပါတယ္၊

    အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ ပထမအဖြဲ.က ဦးေက်ာ္၀င္း ၊ ဦးဘုန္းတုိ.ကုိ ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ ၊ ဒါေပမဲ့ သြားနားေထာင္တဲ့ အခါ တကယ့္ကုိေကာင္းပါတယ္၊

    ေဟာေျပာတဲ့ ဆရာေတြရဲ့ ျမန္မာနုိင္ငံအေပၚ သူတုိ.ထားတဲ့ ေစတနာကုိေလးစားမိတဲ့ အျပင္ သူတုိ.ရဲ့ ဗဟုသုတ၊ အေတြ.အၾကံဳ ကုိလည္း သတိထားမိပါတယ္၊

    ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဆရာဦးခ်စ္စံ၀င္းရဲ့ ပရိတ္သတ္တစ္ေယာက္ပါ၊ သူ.ရဲ့ ဤခရီးနီးသလားနဲ. အေမနဲ.အေမအေၾကာင္း စာအုပ္တုိ.ကုိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဆရာရဲ့ ေဟာေျပာမူက အစီအစဥ္ မရွိနဲ. ျဖစ္ေနပါတယ္၊ အသက္ အရြယ္ၾကီးျမွင့္လာလုိ.လဲျဖစ္နုိင္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ႏွဳိင္းယွဥ္မိတာက နာမည္ၾကီးအဆုိေတာ္တစ္ေယာက္ဟာ စီးရီးထုတ္တဲ့အခါ အေခြက နားေထာင္လုိ.ေကာင္းပါတယ္၊ ရီေကာ္ဒင္း စက္အေကာင္းအစားနဲ. အထပ္ထပ္အခါခါ ဆုိထားတာကုိ၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့အဆုိေတာ္ကပဲ live ပြဲဆုိတဲ့အခါ သံစဥ္ေတြမညီမညာျဖစ္ေန သလုိေပါ့ ၊

    ေနာက္တစ္ခုအေတြ.အၾကံဳက ကုိယ့္ခံုနံပတ္နဲ. မထုိင္တဲ့ျပႆနာပါပဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ NUS ပြဲေရာက္တဲ့အခါ နည္းနည္းေနာက္က်ပါတယ္၊ အဲ့ဒါနဲ.စလံုးအမ်ိဳးသမီးလံုျခံဳေရးကုိ ကြ်န္ေတာ္လက္မွတ္ျပျပီးခံုနံပါတ္ကုိ ျပတဲ့အခါ သူမက ကြ်န္ေတာ့္ခံုမွာ တစ္ျခားသူထုိင္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ ေနာက္က ခံုမွာ ထုိင္လုိ.ေျပာပါတယ္၊ အဲဒါနဲ. ကြ်န္ေတာ္က ဘာေၾကာင့္ငါခံုမွာ ငါထုိင္ခြင့္ မရွိတာလဲ လုိ. ျပန္ေျပာတဲ့အခါ သူမက အဲဒါဆုိရင္ ထုိင္ေနတဲ့သူကုိ ဖယ္ေပးဖုိ. သူမက ေျပာေပးမယ္တဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကုိယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းဆုိ ပဲ ေနာက္ကခံုမွာ ၀င္ထုိင္ပါတယ္၊ နဂုိကတည္း က ေစာေစာျပန္ဖုိ.ထာင့္စြန္.ခံုကုိေရြးထား တာပါ၊

    Poly ပြဲမွာလည္း ေထာင့္စြန္. ခံုကုိေရြးျပီး သြားတဲ့အခါ သူမ်ားက ၀င္ထုိင္ထားပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ခံုက EE 37 ပါ၊ တာ၀န္က်တဲ့သူက ခင္ဗ်ားခံုမွာ အျခားလူထုိင္ေနျပီ ေနာက္ခံုမွာထုိင္ဆုိျပီး ေျပာျပန္ပါတယ္၊ အဲဒါ့နဲ. NUS cultural hall မွာလုိ သီးခံျပီးေနာက္ခံုမွာထုိင္ရပါတယ္၊ ကုိယ့္က ေဟာေျပာပြဲကုိနားေထာင္ေနစဥ္မွာ ပဲ ကုိယ္လုိေနာက္က်တဲ့သူေတြက ၀င္လာျပီး ကုိယ့္ခံုနားမွာ ရစ္သီသီလုပ္ေနရင္ ကုိယ္ကပဲ ခံုကထေပးရမလုိျဖစ္ေနပါတယ္၊ ကုိယ္က သူမ်ားခံုမွာထုိင္မိေနျပီကုိ ...

    ကုိယ္ကေနာက္က်လုိ. ဘယ္သူ.မွမလာဖူး ထင္ျပီး လာထိုင္တာလည္းျဖစ္နုိင္ပါတယ္၊ ေနာက္ တစ္ဖြဲ.က အဲ့ဒီ့ခံုမွာလာထုိင္ေတာ့မွ တစ္ဖြဲ.လံုး ဖယ္ေပးပါတယ္၊ အဲ့ဒီ့အသစ္ေရာက္လာတဲ့အဖြဲ.ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ခံုမွာလဲမွားျပီးဆက္ထုိင္ေနေတာ့ လည္း ကြ်န္ေတာ္သြားမထုိင္ခ်င္ေတာ့ပါ ၊

    (Google Account နဲ. sign in လုပ္လုိ.မရ လုိ.အမည္မသိနဲ.ေရးလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္)

    ခင္တဲ့

    ZZZ

    ReplyDelete
  18. ဆရာေအာင္သင္းက ဆက္ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခန္းမ အခ်ိန္ အဆင္မေျပတာေၾကာင့္ပါ။ ဆရာ ဆက္ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိုးအလင္းကို နားေထာင္ခ်င္ပါေသးတယ္ အန္တီသက္ေ၀။ အန္တီ သက္ေ၀ကို ကၽြန္ေတာ့္အသိတစ္ေယာက္ ျပေသာ္လည္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ မ်က္လံုးမေကာင္းတာေၾကာင့္လား သူ႔ရဲ႔ လက္ညိဳးက လူအုပ္ကို ထိုးျပေတာ့ ဘယ္သူလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခႏြဲ ခြဲျခား မသိေတာ့ မမွတ္မိလိုက္ပါ။ အန္တီသက္ေ၀က လွမွာ ေသခ်ာပါေၾကာင္း။ ေနာင္ေတြ႔ရင္ေတာ့ မုန္႔ေကၽြးရမယ္။

    ReplyDelete
  19. ညီမ ေဆြဇင္... အမလည္း အဲလိုပဲ ေတြးမိတယ္...

    မိုးယံ ညီလင္း နဲ႔ GD... ဒီလိုပြဲမ်ိဳး နားေထာင္ရေစခ်င္ပါတယ္... ေနာက္ေတာ့ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

    ညီမ သဇင္... အမလည္း အေနာက္ဖက္မွာပါပဲ... လူေတြကမ်ားေတာ့ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါ ခြဲမသိႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့...။

    ကိုသက္... အိမ္ကထြက္လာတာ မနက္ ၁၁း၄၅ ေလ... အခ်ိန္ေတြ အရမ္းၾကာေနလို႔ နားေထာင္ခ်င္ရဲ႕သားနဲ႔ ျပန္သြားတာပါ။ ဒန္ေပါက္က ႏွစ္မ်ိဳးမွန္း ကိုသက္ေျပာမွ သိေတာ့တယ္... း))

    မြန္... အမက ဒုတိယပြဲ တပြဲပဲ ေရာက္တယ္ညီမ...

    မေလး... ဘယ္သူ႔ကို ျမင္ဖူးခ်င္တာလဲ... အဟိ... း))

    ပန္းခ်ီ... ပန္းခ်ီ႕ကိုေတာ့ အမ ျမင္လိုက္ပါတယ္... အျပာေလးေရာင္ေလးနဲ႔ေလ... ဟုတ္ရင္ မုန္႔ဝယ္ေကြ်း... း))

    အမကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္တဲ့ ညီမေလး ငယ္ငယ္ေလးကို ေကာင္းေကာင္းသိရွိ မွတ္မိေၾကာင္းပါ...

    ZZZ နဲ႔ VIP အေၾကာင္းေျပာသြားတဲ့ Anonymous... Feedback ေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီပိုစ့္တင္ထဲက မိတ္ေဆြေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက Feedback ေတြကို ေမွ်ာ္ေနတာပါ။

    စည္သူ ေျပာျပသြားတဲ့ သူတို႔ဖက္က အခက္အခဲေလးေတြကိုလည္း ဖတ္ၿပီး နားလည္ ေက်နပ္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

    ခႏြဲ... ဆရာေအာင္သင္းရဲ႕အေျပာကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ လူတိုင္းကို ဖမ္းစားတာပါပဲ... ကိုယ့္ကို ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မေတြ႔လိုက္ရပဲ လွမွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ ဘယ္ရမလဲ... း))

    ဒီပိုစ့္ကိုလာဖတ္သူမ်ားနဲ႔ Feedback ေပးသူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ Feedback မ်ားကိုလည္း ၾကိဳဆိုပါတယ္...

    ReplyDelete
  20. ၁၂ နာရီ က်ေနာ္လည္း ေရာက္ပါတယ္ မသက္ေဝကို သူမ်ားျပလို႕ ျမင္မိပါတယ္၊ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တံခါးမဖြင့္ေသးတာကိုလည္း သတိထားမိပါတယ္ အမွန္ကေတာ့ တံခါးမဖြင့္ေသးေပမယ့္ ဖြင့္ဝင္သြားလို႕ရတယ္ ထင္မိတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က sp ေက်ာင္းသားေဟာင္းမို႕ အသိမိတ္ေဆြနည္းနည္းရွိလို႕ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုယ့္ဘာသာ ဝင္သြားမိတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ မႏွစ္က ေနပူက်ဲတဲထဲမွာ တန္းစီခဲ့တာကို ျပန္ေတြးမိရင္ ေတာ္ေတာ္ကြာသြားတယ္ဆိုတာ ပိုေကာင္းလာတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိတယ္။

    ဒီႏွစ္ေတာ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႕ စိတ္ကူးထားတာမရွိလို႕ ကင္မရာလဲ ယူမသြားမိသလို ကိုယ့္မွန္ဘီလူးနဲ႕မွီမယ့္ ေနရာတို႕ ထိုင္ခံုတို႕လဲ ႀကိဳေတြးမထားမိခဲ့ဘူး။ မႏွစ္က ပြဲတုန္းက နားေထာင္ရတာနဲ႕တင္ အျခားအရာေတြ ေမ့သြားေတာ့ ဒီႏွစ္ ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႕တို႕ ဘာတို႕ လံုးလံုးမလုပ္မိဘူး။ ေစာေရာက္ၿပီး ေနရာေနာက္ပိုင္းဘက္ရတာ feedback ေပးတာ ေကာင္းပါတယ္ စီစဥ္တဲ့သူေတြ ေနာင္ႏွစ္ေတြက် ထည့္စဥ္းစားႏိုင္တာေပါ့ ဒီႏွစ္ ခံုနံပါတ္ေတြနဲ႕ ျဖစ္သြားတာကိုက အရင္ႏွစ္က ခံုလုသလိုျဖစ္တာေတြ ကာမိသြားတာကိုက ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕ feedback ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ရမယ္။

    ငတ္ မရွက္ ဆိုသလို ဗိုက္ဆာလို႕ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဆာတယ္လို႕ေတာ့ ေတြးမိပါတယ္ ဒါကလည္း ကိုယ္ညေနစာ စားတဲ့အခ်ိန္ပံုမွန္က ရံုးဆင္းခ်ိန္ ၆ နာရီဝန္းက်င္ျဖစ္ေနက်မို႕ ျဖစ္တာလို႕ေတြးမိတယ္။ တခ်ိဳ႕မိသားစုေတြေတာ့ ည၇ နာရီေလာက္ စားတယ္လို႕ ေတြ႕မိတယ္။ လူအလိုက္ တခ်ိဳ႕လည္း ပိုဆာတယ္ တခ်ိဳ႕လည္း သိပ္မဆာေသးဘူး တခ်ိဳ႕လည္း ေကၽြးခ်ိန္က အန္ကိုက္ပဲ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒန္ေပါက္ဗူးရလို႕စားၿပီး ဗိုက္ျပည့္သြားေတာ့ ဆရာဘဘေအာင္သင္း ေဟာေျပာတာနားေထာင္ရတာ အရသာရွိပါတယ္။ =D

    @ZZZ ကိုယ့္ခံုသူမ်ားထိုင္တာ ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္း မႀကံဳလိုက္ရလို႕ ဘယ္လိုခံစားရမယ္ ေတြးေပးလို႕မရပါဘူး၊ ထိုင္ေနတဲ့သူကို ဖယ္ခိုင္းလို႕ရပါတယ္ ခံုနံပါတ္နဲ႕ စနစ္ဆိုမွေတာ့ ေနရာမွားထိုင္ေနလည္း ေျပာလို႕ရမယ္ ေတြးမိတာပဲ။ စစ္သင္တန္းထက္ဆိုးေသးဆိုေတာ့ စစ္သင္တန္းမွာ ဒီ့ထက္ဆိုးတာ ႀကံဳခဲ့ၿပီ ဒီေလာက္က စာမဖြဲ႕ေလာက္ပါဘူး မဟုတ္ဘူးလား ဒါမွမဟုတ္ ၾကားဖူးနားဝမ်ားလား =)

    ကလင္မန္းတီးမွာ ထမင္းဆိုင္ေတြ မ်ားပါတယ္ Mall မွာသြားစားလို႕ ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္ဆိုတာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေပးလို႕ရေပမယ့္ တရုတ္တန္းမွာ ဒန္ေပါက္တကူးတက သြားစားႏိုင္မွေတာ့ အစားအေသာက္အေၾကာင္းက အကုန္အက်မ်ားတယ္ ေျပာတာ မထူးဆန္းတဲ့ကိစၥလို႕ပဲ သတ္မွတ္တာေပါ့။


    ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနတုန္းက ဒီလိုေဟာေျပာပြဲေတြ မႀကံဳခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ဒီပြဲေတြ စင္ကာပူမွာ ရွိလာတာကိုက အလြန္တန္ဖိုးရွိပါၿပီ။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ေငြေၾကားႏွဳန္းနဲ႕တင္ နားေထာင္ခြင့္ရတာ တစ္ႏွစ္နဲ႕တစ္ႏွစ္ စာေရးဆရာေတြ မထပ္ပဲ တစ္ဦးၿပီးတစ္ဦးရဲ႕ အာေဘာ္ေတြ ေဟာေျပာတာေတြ နားေထာင္ခြင့္ရတာ စီစဥ္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။

    မမသက္ေဝရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳကို ျပန္ၾကားရသလို ေက်းဇူးတင္စကားကို စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား အဖြဲ႕မွာ ကူညီၾကတဲ့ လူငယ္အမ်ားစုက ဖတ္မိရင္ သူရို႕ ေတြလည္း ကိုယ့္တစ္ေနရာက ဝင္ကူညီႏိုင္မွဳကို ေက်နပ္ၾကသလို ပီတိစားႏိုင္ၾကမယ္လို႕ ျမင္မိပါတယ္။ =)

    ReplyDelete
  21. VIP ဆို လို႔ ျမင္ တာ ေလး တ ခု ေျပာ ခ်င္ တယ။္ VIP အ တြက္ ခ်န္ ထား တဲ့ ေန ရာ ေတြ မ်ား တယ္ ဒါ ေပ မယ့္ အဲ ဒီ VIP ဆို တဲ့ လူ ေတြ က ဖိတ္ လို႔ ၾကား လို႔ သာ လာ ရ တယ္
    ==> VIP ဆိုတာ အလႉရွင္ေတြပါ။ ဒီစာေပေဟာေျပာပြဲလုပ္ဖို႕အတြက္ တဆိုင္ကိုဘယ္ေလာက္စသည္ျဖင့္အလႉေငြလဲထည့္ ေၾကာ္ျငာလဲထည့္ ဆိုရင္ လက္မတ္ ၅ေစာင္ေလာက္အလကားေပးပါတယ္။ အမ်ားစုက မအားလို႕ မလာႏိုင္ၾကတာေၾကာင့္ ခုံေတြလြတ္ေနတာပါ။ ေနာက္ကို စလို႕နာရီဝက္ေလာက္အထိခုံလြတ္ေနရင္ အဲမာသြားထိုင္လို႕ရတယ္ ဟီး
    ပထမပြဲ ဒုတိယပြဲ တတိယပြဲေတြနဲ့ယွဥ္ရင္ အလြန္ပ်င္းစရာေကာင္းပါတယ္။ ဆရာခ်စ္စံဝင္းေျပာေနတုန္း ေရွ႕ဆုံးတမ္းက ဘုန္းဘုန္းေတြ အကုန္အိပ္ေနတာ မ်က္ျမင္။ ဆရာဦးေဖျမင့္က အရွည္ၾကီးေျပာေနေတာ့ ဗိုက္စာတာနဲ့ သိပ္ေတာင္ အာရုံမရေတာ့ပါ။ အခ်ိန္မရလို႕ စားျပီ: ျပန္မဝင္ေတာ့တာမို႕ အလြန္ေကာင္းတဲ့ ဆရာဦးေအာင္သင္းကို လက္လြတ္လိုက္ရတယ္။

    ခေရျဖဴ

    ReplyDelete
  22. VIP ခံုလြတ္ေနရင္ သြားထုိင္လုိ႕ရတယ္ ဆုိတာ ဘာသေဘာနဲ႕ ေျပာသလဲ.. တကယ္သိခ်င္မိတယ္။

    အလွဴရွင္ေတြကို ေက်းဇူးတံု႕ျပန္တဲ့အေနနဲ႕ VIP လက္မွတ္ မေပးသင့္ဘူးလား။

    ျပီးေတာ့ လုပ္ငန္းရွိတဲ့လူေတြပဲ.. ကိစၥေတြရွိမယ္၊ အလုပ္မ်ားလို႕ ေနာက္က်ေရာက္လာရင္.. ေပးထားတဲ့ ေနရာကို သူမ်ားကထိုင္ေနရင္ ပြဲစီစဥ္တဲ့လူေတြ ျပန္ေျဖရွင္းေပးေနရတာ သိပ္မေကာင္းဘူး ထင္ပါတယ္။ ေဘးလူေတြလည္း အာရံုေနာက္ပါတယ္။
    ကိုယ္ခ်င္းစာေစခ်င္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  23. @ Phyo Maw

    အမွန္ကေတာ့ ကုိယ္ပုိက္ဆံေပးထားတယ္ ၊ ဒံေပါက္ေတြ.တယ္ ၊ အခ်ိန္ေတြကန္. သတ္ထားတာကုိ NUS နမူနာနဲ. ပတ္သက္ျပီး ႏွဳိင္းယွဥ္ျပီး ေနာက္ ပြဲေတြ မွာ ဘယ္လုိအေကာင္း အဆံုးျဖစ္နုိင္ေအာင္ လုပ္ၾက မလဲဆုိတာေျပာခ်င္တာပါ၊

    ဒံေပါက္တစ္ထုတ္မစားရတာနဲ. ဘာမွမျဖစ္ပါဖူး၊ ကြ်န္ေတာ္အရင္ ကြန္မန္.မွာ ေျပာသလုိေနာက္ပုိင္းပြဲေတြမွာ လက္မွတ္ကုိေစ်းေလ်ာ့ျပီး အစား မေကြ်းပဲ ေရတစ္ဗူးေလာက္ေပးရင္လည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ အစားအေသာက္ ကုိ ေဟာေျပာပြဲနဲ.ပူးတဲြေၾကညာခ်င္ရင္လဲ အဘက္ဘက္က အဆင္ေျပေအာင္ စဥ္းစားေပးေပါ့၊ အမွန္ကေတာ့ ကလန္မန္တီးေမာက Swensen's မွာသြားစားတာပါ ၊ မိသားစု ၃ ေယာက္သြားစားရင္ ဘယ္ေလာက္ ကုန္က်တယ္ဆုိတာ စားဖူးရင္ သေဘာေပါက္ပါ့လိမ့္မယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ ဆုိလိုခ်င္တာက ကြ်န္ေတာ္က သိပ္မခ်မ္းသာသလုိ ဒံေပါက္တစ္ထုတ္ အတြက္ သိပ္တြက္ေနတာမဟုတ္ဖူး ဆုိတာကုိေျပာခ်င္ေနတာပါ၊ ဆက္ျပီးလဲ မေစာင့္နုိင္ပါဖူး၊ ပုိက္ဆံကုန္မွာကုိလဲ သိပ္ျပီးတြက္ေနတဲ့သူ မဟုတ္ဖူးဆုိတာ သိေစခ်င္ပါတယ္၊ ဒံေပါက္တစ္ထုတ္ကုိ ကုိင္ထားျပီး ေနာက္လူေျပာတာကုိ ျပီးေအာင္ ေစာင့္ရမယ္လုိ. blackmail သေဘာမ်ိဳး လုပ္တာကေတာ့ မေကာင္းပါဖူး၊ အဲ့ဒီ့အခ်က္ကုိ အဓိက illustrate လုပ္ေနတာပါ၊ ကြ်န္ေတာ့ကြန္မန္. ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ပါေလ၊ စစ္သင္တန္းထက္ ဆုိးတယ္ဆုိတာက အဲ့ဒီ့ blackmail လုပ္တဲ့ကိစၥကုိေျပာေနတာပါ ၊ ထုိင္ခံုကိစၥ ကုိ စစ္သင္တန္းနဲ. မႏွဳိင္းယွဥ္ပါဖူး၊ စားခ်င္သူ စား၊ ျပန္ခ်င္သူျပန္၊
    နားေထာင္ခ်င္သူနားေထာင္
    ဆုိတဲ့ ဒီမုိကေရစီေလးရွိရင္ေကာင္းမယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ. အဲ့ဒီ့အခ်က္ေလးကုိ သေဘာေပါက္သြားရင္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ကြန္မန္.ရွည္ရွည္ေရးရက်ိဳးနပ္ပါျပီဗ်ာ၊ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ဒီမုိကေရစီရေအာင္လုပ္ဖုိ. ခဏထားဦး အဲ့ဒီလုိ အေသး အဖြဲ ့ေလးေတြကစျပီး လြတ္လပ္မူေလးေတြ ရွိရင္ေကာင္းလိမ့္မယ္၊ စည္းကမ္းရွိတဲ့လြတ္လပ္မူမ်ိဳးေပါ့၊ အျပင္မွာစားေစျပီး ေဟာထဲမွာမစားဖုိ. ၾကီးၾကပ္ေပါ့၊ ေနာက္ျပီး ခင္ဗ်ားတုိ. ပြဲလုပ္တဲ့သူေတြက NUS မွာလုပ္တဲ့ပြဲကုိ သြားၾကည့္သင့္တယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေကာင္း တာေလးေတြ နမူနာယူသင့္ပါတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီ့အဖြဲ.က ငါတုိ.ရဲ့ ျပိဳင္ဘက္၊ သြားစရာမလုိဖူး ဆုိရင္ေတာ့ ကြန္မန္.ေရးမိတာက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ မဟာအမွားပါပဲ၊ အဲဒါကေတာ့ ကာယံကံရွင္ေတြပဲ သိပါလိမ့္မယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ.ပရိတ္သတ္ကေတာ့ ေနာင္မွာ ခင္ဗ်ားတုိ.အဖြဲ.လုပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အျခားတစ္ဖြဲ.လုပ္တဲ့ပြဲျဖစ္ျဖစ္ သြားနားေထာင္ျဖစ္ပါ့မယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ပရိတ္သတ္ေတြကေတာ့ရွင္းပါတယ္၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး၊ ဂုိဏ္းဂၢဋ အဖြဲ.ေတြမရွိပါဖူး၊

    မသက္ေ၀ရဲ့ ကြန္မန္.ဖတ္ျပီးေတာ့ ဒီပို.စ္အတြက္ ကြန္မန္.ကုိ ဆက္ျပီးမရွည္၊ မေရးေတာ့ဘူးလုိ. စဥ္းစားမိေပမဲ့ ကုိယ့္နာမည္ တတ္ျပီးေရးလာေတာ့ လည္း ေရးလုိက္ရျပန္ျပီ၊ ဘေလာ့ ပုိင္ရွင္ၾကီးကုိလည္း အားေတာ့ နာပါရဲ့ ..

    ခင္တဲ့

    ZZZ

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...