သီရိလကၤာ ခရီးစဥ္ (၇)

ဒီေန႔အတြက္ အစီအစဥ္ကေတာ့ အခုုေရာက္ေနတဲ့ ကႏၵီျမိဳ႔ေလးကေန ျမိဳ႔ေတာ္ ကိုုလံဘိုုက ဟိုုတယ္ကိုု ျပန္ၾကဖိုု႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ တစ္ည အိပ္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ လူၾကီးေတြက ရန္ကုုန္ကိုုျပန္၊ ကြ်န္မက စကာၤပူကိုု ျပန္ေပါ့။ ဒီေန႔ အျပန္လမ္းမွာ ၀င္စရာရိွတဲ့ေနရာေတြက တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာ အေတာ္ေ၀းေတာ့ ကားေပၚမွာ အခ်ိန္ကုုန္ရတာ မ်ားပါတယ္။ အစက စီစဥ္ထားသလိုု ကိုုလံဘိုုက ကမ္းေျခမွာ လမ္းေလွ်ာက္ဖိုု႔ ဓါတ္ပံုုရိုုက္ဖိုု႔ အစီအစဥ္တစ္ခုုကိုု ဖ်က္လိုုက္ပါတယ္။ ေျခာက္ရက္ ဆက္တိုုက္ဆိုုေတာ့ ဒီေန႔မွာ လူၾကီးေတြၾကည့္ရတာလည္း နည္းနည္းပင္ပန္းေနၾကျပီ။

ဘရိတ္ဖတ္စား ေကာ္ဖီေသာက္ျပီးေတာ့ ကႏၵီျမိဳ႔ေလးကေန ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ အျပန္လမ္းတိုု႔ရဲ႕ ထံုုးစံအတိုုင္း လြမ္းစရာ။

သားေရအစစ္ေတြနဲ႔ လုုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းအေရာင္းဆိုုင္။ တြက္ၾကည့္လိုုက္ေတာ့ ေစ်းေတြက မေသးဘူး သားေရကေတာ့ ေကာင္းမွာပါ။
ဒါေပမဲ့ ပံုုေတြက ကြ်န္မ မ်က္စိနဲ႔ မတိုုးလွဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွ မဝယ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။

ဒါကေတာ့ သီရိလကၤာႏိုုင္ငံရဲ႕ တတိယအၾကီးဆံုုးျမိဳ႔ျဖစ္တဲ့ Kalutara ျမိဳ႔မွာရွိတဲ့ မဟာေဗာဓိ ေစတီေတာ္ပါ။
ခရီးစဥ္ (၂) မွာ ေရးခဲ့တဲ့ အႏုုရဓပူရျမိဳ႔ မဟာေဗာဓိေစတီ တည္ထားတဲ့ ေဗာဓိေညာင္ပင္ကေန ပြားယူထားတယ္ လိုု႔ နားလည္ပါတယ္။

အခ်ိဳးအစားက်နျပီး သိပ္လွတဲ့ ေဗဓိေညာင္ရြက္ေတြပါ။


ဘုုရားမွာ ဆြမ္းနဲ႔ ပန္း ဆီမီး ကပ္လွဴ ပူေဇာ္ထားၾကပံုုပါ။ ဆြမ္းကိုု သပိတ္ကေလးနဲ႔ကပ္ပါတယ္။ ပန္းကိုုေတာ့ ကြ်န္မတိုု႔လိုု ပန္းအိုုးနဲ႔ ကပ္တာမ်ိဳး မဟုုတ္ပဲ အပြင့္လိုုက္ ေျခြျပီး ကပ္ထားတာ ႏွစ္သက္စရာပါ။ ဆီမီးပူေဇာ္စရာလည္း ေနရာေလး သပ္သပ္ထားျပီး ပူေဇာ္ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။


ဒါကေတာ့ ဘုုရားဝင္း အျပင္ဖက္ ကားလမ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ စီတန္းေနတဲ့ အလွဴခံပံုုးကေလးေတြပါ။ ဒီလမ္းေပၚျဖတ္ျပီး ကားေမာင္းသြားသူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒီနားေရာက္ရင္ ကားခဏရပ္ျပီး အလွဴထည့္၊ လက္အုုပ္ကေလး ခ်ီလိုု႔ ဘုုရားဖူးၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ပံုုထဲမွာ ၾကည့္ပါ။ ခ်စ္စရာ ၾကည္ႏူးစရာ ႏွစ္သက္စရာ အေလ့အထေလးမိုု႔ သေဘာက်မိပါတယ္။

ဘုုရားဖူးျပီး မလွမ္းမကမ္းက ဆိုုင္ကေလးတစ္ခုုမွာ ေန႔လည္စာ စားၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုုလံဘိုုျမိဳ႕က မကုုဋာရာမ ျမန္မာေက်ာင္းတိုုက္ကိုု ခရီးဆက္ၾကပါတယ္။ ခရီးက ေဝးျပီး အခ်ိန္က နည္းေနတာေၾကာင့္ သူတိုု႔ဆီက နာမည္ေက်ာ္ ကိုုလံဘိုု ကမ္းေျခကိုု ကားေပၚကပဲ လွမ္းၾကည့္လိုုက္ပါတယ္။ ကမ္းေျခဆိုုမွေတာ့ ေရေတြပဲ ရွိမွာေပါ့ အဆန္းမွ မဟုုတ္တာပဲ လိုု႔ ကြ်န္မက ေျပာေတာ့ လူၾကီးေတြက ရယ္ၾကတယ္။ သူတိုု႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီသမီး တယ္ေတာ္ပါလား လိုု႔ ေတြးေနၾကမွာေပါ့ေလ…။

လွပ ခမ္းနားတဲ့  မကုုဋာရာမ  ျမန္မာေက်ာင္းတိုုက္ပါ။

ေက်ာင္းရဲ႕ နာယကအဖြဲ႔ဝင္ ဆရာေတာ္ ေလးပါးထဲက ဦးကိတၱသာရ ဆိုုတဲ့ ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးကိုု ေတြ႔ဆံုု ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္၊ စကားေျပာခြင့္၊ လွဴဖြယ္ဝတၳဳ ကပ္လွဴခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ဦးဇင္း ေျပာသမွ်ကိုု ကြ်န္မ မွတ္မိသေလာက္ အတုုိခ်ံဳးျပီး ျပန္ေျပာျပရရင္ ဒီေက်ာင္းမွာ စာသင္သား သံဃာ အပါး ေျခာက္ဆယ္ကေန ရွစ္ဆယ္အထိ သီတင္းသံုုးပါတယ္။ အမ်ားစုုက အဲဒီက သာသနာ့တကၠသိုုလ္ အသီးသီးမွာ Master နဲ႔ Ph.D တက္ေနတဲ့ စာသင္သံဃာေတြပါ။ သံဃာအပါးအေရအတြက္မ်ားေတာ့ ေန႔စဥ္အတြက္ ဆြမ္း ကြမ္း ေဝယ်ာဝစၥ သိပ္မျပည့္စံုုပါဘူး။ အလွဴရွင္မရွိတဲ့ေန႔ေတြမွာဆိုု အသားဟင္း မပါပဲ သက္သက္သာသာနဲ႔ ဝယ္လိုု႔ရတဲ့ ခရမ္းသီးလိုု အသီးမ်ိဳးေတြသာ ခ်က္ႏိုုင္တယ္လိုု႔ သိရပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုုက အျခားႏိုုင္ငံေတြက ၾကြလာတဲ့ ႏိုုင္ငံျခားသား စာသင္သား သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ ေနေရးထိုုင္ေရးနဲ႔ ဆြမ္းေဝယ်ာဝစၥဟာ စားရိတ္ျငိမ္းျဖစ္ေပမဲ့ ျမန္မာျပည္ကၾကြလာတဲ့ စာသင္သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းေဆာင္လည္း မရ၊ ဆြမ္း ေဝယ်ာဝစၥလည္း ကိုုယ့္ဟာကိုုယ္ပဲ ေရာင့္ရဲခ်ိဳ႔တဲ့စြာ ေျဖရွင္းၾကရတယ္ လိုု႔ သိရပါတယ္။ ဘယ္သူမွ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းမေပးႏိုုင္ေသးတဲ့ အဲဒီ ခြဲျခားမွဳကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ကြ်န္မတိုု႔နဲ႔ အတူတူပါလာတဲ့ အန္ကယ္ကေတာ့ အဲဒီကိစၥကိုု ႏိုုင္ငံေတာ္ သံဃာ့မဟာနာယကအဖြဲ႕နဲ႔ သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးကိုု ေလွ်ာက္တင္ၾကည့္ပါ့မယ္လိုု႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီမွာ ပညာဆည္းပူးျပီးတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ကိုုယ့္ရပ္ကိုုယ့္ရြာကိုု ျပန္ၾကြျပီး သာသနာျပဳၾကတဲ့အခါမွာ ေတြ႔ရတဲ့ အခက္အခဲေတြကိုုလည္း ဦးဇင္းေလးက ေျပာျပပါေသးတယ္။ ေဝးလံေခါင္ဖ်ားေဒသ မဟုုတ္၊ ျမိဳ႔နဲ႔ မနီးမေဝးက ေက်းရြာေတြမွာေတာင္မွ သံဃာဦးေရ တျဖည္းျဖည္း နည္းပါးကုုန္တဲ့အေၾကာင္း၊ ရြာသားေတြကိုု သာသနာ့ေဘာင္ကိုု ဝင္ဖိုု႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ဆြယ္တရားေဟာလိုု႔ မရေတာ့တဲ့အေၾကာင္း၊ တခ်ိဳ႔ရြာေတြမွာဆိုု သာသနာေတာ္ ကြယ္ေပ်ာက္ျပီး ရြာလံုုးကြ်တ္ တျခားဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ကုုန္ၾကတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘာအကူအညီ၊ ဘာအေထာက္အပံ့မွ မရွိပဲ ကိုုယ့္စားရိတ္နဲ႔ကိုုယ္ သာသနာျပဳၾကရတာမိုု႔ ထင္သေလာက္ မတြင္က်ယ္လွေၾကာင္း ေတြၾကားရေတာ့ ကြ်န္မတိုု႔လည္း ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုုင္ပဲ ႏွဳတ္ဆိတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ ဦးဇင္းေလးနဲ႔ စကားေတြ အၾကာၾကီး ေျပာျပီး ေက်ာင္းရိွ သံဃာကုုန္အတြက္ ျပည့္စံုုတဲ့ ဆြမ္းအလွဴ (အာရံုု + ေန႔ဆြမ္း) သံုုးရက္စာ လွဴခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတြးမိတာကေတာ့ စကာၤပူ ျပန္ေရာက္ရင္ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြဆီက အလွဴခံျပီး စုုေပါင္းအလွဴ ထပ္လွဴအံုုးမယ္လိုု႔ပါ။ ခုုထိေတာ့ အေကာင္အထည္ မေဖၚျဖစ္ေသးပါဘူး။

အဲဒီကေန အျပန္မွာ ကလ်ာဏီသိမ္ကိုု ဝင္ပါတယ္။ အင္မတန္ လွပတဲ့ ဗိသုုကာလက္ရာေတြနဲ႔ ေဆာက္လုုပ္ထားတဲ့ ကလ်ာဏီသိမ္ပါ။


ဒါက ကလ်ာဏီသိမ္ရဲ႕ အဝင္ မ်က္ႏွာစာပါ။

ဒီေနရာေလးကေတာ့ ေရသိမ္ လိုု႔ သိရပါတယ္။

ဒါကေတာ့ ဘုုရားေစာင္းတန္းက ပန္းဆိုုင္ေလးေပါ့။ သိပ္လွတဲ့ ၾကာေတြ။ ေစ်းကလည္း ေပါလိုုက္တာ။
ပံုုးကေလး တစ္ပံုုးမွ စလံုုး တစ္ေဒၚလာေလာက္ပဲ ေပးရတယ္။ အဲဒီ အဝင္လမ္းတစ္ေလ်ာက္မွာ အဲလိုုၾကာပန္းဆိုုင္ေတြခ်ည္းပဲ တန္းစီလိုု႔။

အေပၚ ေအာက္ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုုေတြနဲ႔ ဘုုရားဖူးေတြကလည္း ေက်ာင္းဝင္းတစ္ခုုလံုုး ျပည့္လိုု႔။

ဒီပံုုမွာေတြ႔ရတာက စတုုဒီသာ အျဖစ္ ေကာ္ဖီနဲ႔ ကြတ္ကီးစ္ေလးေတြ ေကြ်းေနတာပါ။ ကြ်န္မလည္း သူတိုု႔ၾကားထဲတိုုးျပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ အုုန္းသီးနံ႔ေမႊးေနတဲ့ ကြတ္ကီးစ္ ႏွစ္ခုု စားခဲ့ပါေသးတယ္။

တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာလိုု႔ ဆိုုရမွာပဲ။ သူတိုု႔ဆီက ဘုုရားရွိခိုုး ဝတ္ျပဳပံုုက ဘုုရားဖက္ကိုု ေျခေထာက္ေတြ ဆင္းလိုု႔၊ တစ္ခ်ိဳ႔က လက္အုုပ္ေလးေတြခ်ီလိုု႔ ဘုုရားရွိခိုုး၊ တခ်ိဳ႔ကလည္း စာအုုပ္ကေလးေတြဖြင့္ျပီး တစ္ခုုခုုကိုု ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနၾကဟန္တူရဲ႕။ အေနာက္က အပင္ေတြအားလံုုးကေတာ့ အပြင့္ေတြ အဖူးေတြ ေဝေနတဲ့ ကံ့ေကာ္ပင္ေတြပါ။


အဲဒီမွာ ဘုုရားဝတ္ျပဳျပီးေတာ့ ေနေတာ္ေတာ္ေစာင္းေနျပီ။ အျပန္လမ္းမွာ ဟိုုတယ္နဲ႔ နီးတဲ့ ဆိုုင္ေလးတစ္ဆိုုင္မွာ ညစာဝင္စားျပီး ည ရွစ္နာရီေလာက္မွာ ဟိုုတယ္ကိုု ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ အမွန္ဆိုု ကြ်န္မတိုု႔ အစီအစဥ္ဆြဲတာ တစ္ရက္ လိုုသြားတယ္လိုု႔ လူၾကီးေတြက ေျပာပါတယ္။ ဘာလိုု႔ဆိုု ျမိဳ႔ေတာ္ ကိုုလံဘိုုျမိဳ႕မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ လည္ခ်ိန္ မရွိလိုုက္လိုု႔ပါ။ တတ္ႏိုုင္ဘူးေပါ့… ေနာက္ႏွစ္က် ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္လာၾကအံုုးမယ္ေလ လိုု႔ ရယ္စရာ ေျပာျဖစ္ၾကပါေသးတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ စကာၤပူျပန္မဲ့ေလယာဥ္ေရာ ရန္ကုုန္ျပန္မဲ့ေလယာဥ္ပါ မနက္ ၇ နာရီခြဲ Check-in မိုု႔ သိမ္းစရာရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြ သိမ္း၊ ကားခ နဲ႔ Tour Guide အတြက္ က်သင့္ေငြ ၊ ျပီးေတာ့ ဟိုုတယ္ခေတြပါ တစ္ခါထဲ ရွင္း၊ ေရမိုုးခ်ိဳးျပီး အိပ္ရာဝင္ၾကပါတယ္။

သီရိလကၤာ ဘုုရားဖူးခရီးစဥ္ကိုု ဒီမွာ အဆံုုးသတ္လိုုက္ပါျပီ။ ခရီးစဥ္တစ္ေလ်ာက္လံုုးမွာ အသက္ခုုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္၊ ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ လူၾကီးေလးေယာက္စလံုုး က်န္းက်န္းမာမာရွိၾကတာမိုု႔ ဘုုရားဖူးရတာ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္တစ္ပိုုစ့္မွာေတာ့ ကြ်န္မတိုု႔ စားခဲ့ရတဲ့ အစားအစာတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ သိခဲ့ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဟိုုဟာ ဒီဟာ ဗဟုုသုုတ အတိုုအထြာေလးေတြ ေျပာျပပါဦးမယ္။