မိသားစု ထမင္း၀ိုင္း

ေန ့တိုင္း ေန ့တိုင္း ထမင္းစားခ်ိန္ေတြမွာ အိမ္က ေမေမ့လက္ရာ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းေလးကို အရမ္း သတိရမိပါတယ္…။ ဟိုးအရင္ အခ်ိန္ေတြ… မိသားစုေတြ အတူတူေနရတဲ့ အခ်ိန္တုန္းကေပါ့…။ သက္ေ၀တို႕ အားလံုး ေန ့လည္စာကို ထမင္းဘူးထည့္သြားၿပီး အလုပ္ထဲမွာ၊ ေက်ာင္းမွာ အဆင္ေျပသလို စားတတ္ၾကေပမယ့္ ညေနစာေတြတိုင္းကိုေတာ့ မိသားစု စံုစံုညီညီရွိမွသာ စားတတ္ၾကပါတယ္။ ေဖေဖ (သို ့) ေမေမ တစ္ေယာက္ေယာက္ အိမ္အျပန္ ေနာက္က်တဲ့ေန႕မ်ိဳး ဆိုရင္လဲ အဆာေျပ မုန္ ့တစ္ခုခု စားၿပီး လူစံုေအာင္ ေစာင့္တတ္ၾကပါတယ္။ ထမင္း၀ိုင္းမွာ အတူတူထိုင္ၾကၿပီးရင္လဲ ထမင္း ဟင္းေတြ ကို (ဟိုးငယ္ငယ္ေလးထဲက အဖိုးအဖြားေတြ သင္ထားတဲ့အတိုင္း) အသက္ၾကီးစဥ္ငယ္လိုက္ စည္းကမ္းနဲ ့ ႏႈိက္ယူေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အဖိုး ၿပီးရင္ ေဖေဖ၊ ေမေမ၊ ၿပီးေတာ့ သက္ေ၀.. ၿပီးေတာ့ ေမာင္ေလးေပါ့…။ သူက အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွ ယူရတာမို ့ သူမို ့ ဗိုက္ဆာေနၿပီဆို လူၾကီးေတြ ျမန္ျမန္ယူၾကပါေတာ့ဗ်ိဳ႕ လို႕ ပူညံပူညံလုပ္တတ္ေသးတာ ေတြးမိေတာ့ ျပံဳးရေသး…။

မိသားစု စံုစံုညီညီနဲ ့အတူတကြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ၀ိုင္းဖြဲ ့ စားေသာက္ခဲ့ရတဲ့ ေႏြးေထြးလွတဲ့ မိသားစု ထမင္းဝိုင္းေလး အေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးမိတိုင္း တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာစီမွာ တကြဲတျပား ေရာက္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ရဲ ့ လက္ရွိ အေျခအေနေတြကို တကယ္ဘဲ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ရႏိုင္မယ္မွန္း မသိႏိုင္တဲ့ မိသားစု ထမင္း၀ိုင္းကေလး… အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ (အခုေတာ့ ဆံုးသြားပါၿပီ) အဖိုးရဲ႕ ဟိုးတုန္းကဆိုရင္… အစခ်ီတဲ့ စကားဆိုသံေတြ၊ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ ျငင္းခံု စကားႏိုင္လုသံေတြ၊ ေဖေဖ ေမေမ တို ့ရဲ ့ တစ္ေန ့တာ အလုပ္ခြင္အေတြ ့အၾကံဳ ေတြကို ျပန္ေျပာျပၾကတဲ့ ခ်ိဳသာ စကားသံေတြ စည္စည္ညံညံနဲ ့ ဘယ္အခါမဆို စားၿမိန္ခဲ့ရတဲ့ ေမေမ့လက္ရာ ထမင္း၀ိုင္းကေလးရဲ ့ တန္ဖိုးကို အခုအခ်ိန္မွာ တကယ္ဘဲ အရမ္း လြမ္းဆြတ္ တမ္းတမိပါတယ္…။

*****

ဒီလိုနဲ ့ မေန ့ညေနက ထမင္းစားခါနီးမွာ မိုးေတြ သည္းသည္း မဲမဲ႐ြာေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ မိုးဦးက် ကာလေတြ မိုးတြင္းကာလေတြမွာ ေမေမ ခ်က္ေလ့ရွိတဲ့ ဟင္း အတြဲအစပ္ေလးေတြကို ျပန္ေတြး စိတ္ကူး ပံုေဖၚ ၾကည့္မိပါတယ္…။

ပုဇြန္ဆိတ္ ေသးေသးေလးေတြကို အခြံမခြာပဲ အၿမီးနဲ ့ေခါင္းကိုျဖဳတ္ ေရစင္စင္ေဆး၊ ဆီမ်ားမ်ား ၾကက္သြန္ျဖဴ မ်ားမ်ား င႐ုတ္သီး စပ္စပ္နဲ ့ေက်ာ္၊ သခြားသီးေတြကို ျခစ္ၿပီး ၾကက္သြန္စိမ္းရယ္၊ ဆီမပါဘဲ ေလွာ္ထားတဲ့ ပုဇြန္ဆိတ္ေလးေတြကို မွ်င္ငပိ၊ ျငဳတ္သီးစိမ္းနဲ ့ၿပီး ေရာေထာင္းထားတာရယ္ နဲ ့သံပုရာရည္ ညွစ္ၿပီး သုပ္ရတဲ့ သခြားသီးသုပ္ရယ္၊ တြဲဖက္ ကေတာ့ ဘူးသီးဟင္းခါးေလးကို ျငဳတ္ေကာင္း ႏိုင္ႏိုင္နဲ႕ ခ်က္ၿပီး ပူပူေလးေသာက္...။

မိုးရာသီေတြမွာသာ ေပါေပါမ်ားမ်ားေတြ ့ရတတ္တဲ့ ငါးသလဲတိုး (သို ့) လယ္ငါးခူ ခပ္ေသးေသးေလးေတြကို ဆီမ်ားမ်ားထဲမွာ ၾကြပ္ၾကြပ္ကေလးေၾကာ္ထားတဲ့ ငါးေၾကာ္ရယ္၊ ေစ်းထဲမွာ တစ္ခါတရံမွ ရတတ္တဲ့ ေကာက္႐ိုးမႈိေလးေတြကို ေရစင္စင္ေဆး၊ ၿပီးေတာ့ ဆီေလးနဲနဲ နဲ ့လွိမ့္၊ ၾကက္သြန္စိမ္း ပါးပါးလွီး၊ ျငဳတ္သီးစိမ္းေတာင့္ေလးေတြကို တုတ္ေခ်ာင္းကေလး ထိုးၿပီးမီးကင္ မညက္ တညက္ေထာင္း၊ ခုနက မႈိေၾကာ္ေလးနဲ႕ေရာ သံပုရာရည္ညွစ္ၿပီးသုပ္တဲ့ မႈိခ်ဥ္သုပ္ရယ္ ၾကာဆံဟင္းခါး (သို ့) ဘူးသီးနဲ႕ ပုဒတ္စာဟင္းခါး ပူပူေလးရယ္နဲ႕ တြဲစားရတဲ့ ဟင္းေတြကေတာ့ ေမေမ့ရဲ ့ ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ လက္ရာပါ။

*****

ေဆာင္းဦးေပါက္ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး မနက္ေတြမွာေတာ့ ေမေမက မနက္ အိပ္ရာက အေစာၾကီးထၿပီး ေကာက္ညွင္းဆန္အသစ္ ေစးေစးေလးေတြနဲ ့ ဆီထမင္း ထိုးတတ္ပါတယ္။ ဆီထမင္းက်က္လို ့ အဖိုးနဲ႕ ေမေမတို ့ဘုရား ဆြမ္းေတာ္ကပ္ျပီးခ်ိန္နဲ ့ သက္ေ၀တို ့ေတြ အိပ္ရာႏိုးတဲ့ အခ်ိန္နဲ ့ေတာ့ အကိုက္ပါဘဲ။ ဆီထမင္းနဲ ့တြဲဖက္ စားစရာေတြကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ အၾကိဳက္ခ်င္း မတူၾကတာမို ့ ေမေမက အားလံုးရဲ ့ အၾကိဳက္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ လုပ္ေပးတတ္ပါတယ္။ အဖိုးအတြက္က ႏွမ္းေလွာ္ေထာင္း ေမႊးေမႊးေလး၊ ေဖေဖ့အတြက္က ငါးရံ ့ေျခာက္ဖုတ္ကို ပဲဆီေမႊးေမႊးေလးဆမ္းလို ့တမ်ိဳး၊ ေကာက္ညွင္းဆိုရင္ အုန္းသီးနဲ ့မွစားခ်င္တဲ့ သမီး နဲ ့သား အတြက္ကေတာ့ အုန္းသီးႏုႏု ျဖဴျဖဴေလးေတြ ျခစ္လို ့ေပါ့…။

ခရမ္းခ်ဥ္သီး လႈိင္လႈိင္ေပါတဲ့ ေဆာင္းတြင္းမွာ ေမေမ့ရဲ ့ဟင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြ ပါေလ့ရွိပါတယ္။ ငါးရံ ့ကို ခရမ္းခ်ဥ္သီးမ်ားမ်ားနဲ႕ အရည္စပ္စပ္ေလးခ်က္၊ မခ်ခင္မွာ နံနံပင္ေလးအုပ္၊ ဒီဟင္းက အသက္ၾကီးလို ့ သြားေတြ သိပ္မေကာင္းေတာ့တဲ့ အဖိုးနဲ ့ေမေမ့ရဲ ့ အၾကိဳက္ ပါ။ အဲဒီ ငါးဟင္းနဲ႕ တြဲဖက္စားဖို ့က ျငဳတ္သီး၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ ဆီသပ္၊ ပုဇြန္ေျခာက္မႈန္ ့နဲ႕ ေရာခ်က္တဲ့ ငန္ျပာရည္ခ်က္ရယ္၊ ခရမ္းသီးေသးေသး၊ ဘူးသီး ေသးေသးေလးေတြကို မက်က္တက်က္ ျပဳတ္ထားတဲ့ တို ့စရာရယ္…။

အားလံုး အလုပ္အား ေက်ာင္းအားၾကတဲ့ စေန တနဂၤေႏြလိုေန ့မ်ိဳးေတြမွာေတာ့ ေမေမက လုပ္ရတာ နဲနဲလက္၀င္တဲ့ ငါးရံ ့ ဆန္ေလွာ္ဟင္းကို ခ်က္ေလ့ရွိပါတယ္။ ငါးရံ႕ ကိုဘဲ အေကာင္လိုက္ ဆား၊ ဆႏြင္း၊ ဆီ၊ ျငဳတ္သီး ၾကက္သြန္ျဖဴ နီေတြေရာ ၿပီးနယ္၊ စပါးလင္ အပင္လိုက္ကို ငါးမွာ ခ်ည္၊ ေမႊးေနေအာင္ ေလွာ္ထားတဲ့ ဆန္ကို ေလးစိတ္ကြဲေလး ေထာင္းၿပီး ၾကက္သြန္ျဖဳေလး ဆီသပ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ငါးအေကာင္လိုက္ ကိုထည့္ခ်က္ရတဲ့ အဲဒီ ဆန္ေလွာ္ဟင္း ကေတာ့ တစ္အိမ္သားလံုးရဲ ့ အၾကိဳက္ေပါ့…။ ငါး ဆန္ျပဳတ္လို သူ ့ အတိုင္းစားလို ့ရသလို ထမင္းနဲ ့အတူ ဟင္းလိုလုပ္ၿပီး စားရင္လဲရတာမို ့ အဲဒီဟင္းခ်က္တဲ့ေန ့ဆို အခ်ိန္မဟုတ္ေသးဘဲ ဗိုက္က အလိုလိုေနရင္း ဆာေနတတ္ပါတယ္။

တခါတခါ မီးမလာတဲ့ေန ့မ်ိဳးမွာ မီးေသြးမီးဖိုနဲ ့ ထမင္းဟင္း ခ်က္ရတဲ့အခါ မီးေသြးေမႊးရတာ ပင္ပန္းလို ့ စိတ္ညစ္စြာ ၿငီးျငဴမိေပမယ့္ ထမင္း၀ိုင္းမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကို မီးဖုတ္လို ့ နံနံပင္နံ ့ ျငဳတ္သီးနံ ့ေမႊးေနတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ပန္ေထြေဖ်ာ္ စားရတဲ့အခါမွာေတာ့ ေမာသမွ်ေတြ အကုန္ေပ်ာက္ၿပီး ထမင္းၿမိန္ရျပန္ပါတယ္…။

*****

ပူေလာင္ေလာင္ အိုက္စပ္စပ္ ေႏြရာသီအခါမ်ိဳးေတြမွာေတာ့ ေမေမ့အတြက္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမို ့ ခါတိုင္းနဲ ့မတူ ထူးျခားတဲ့ ေထြလီကာလီ ဟင္းမ်ိဳးေတြ စားရတတ္ပါတယ္။ ေႏြရာသီမွာ ပူျပင္းတဲ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထမင္းစားပ်က္တတ္ၾကေပမယ့္ အိမ္သားေတြအဖို ့ကေတာ့ ေမေမ့လက္ရာေတြေၾကာင့္ ပိုလို ့ ေတာင္မွ စားေကာင္း ေသာက္ေကာင္း ျဖစ္ၾကရတယ္ေလ။

ေမေမခ်က္ေလ့ရွိတဲ့ဟင္းေတြထဲက သက္ေ၀ အၾကိဳက္ဆံုးဟင္းကေတာ့ မုန္လာပင္ေပါက္နဲ ့ ခ်က္ရတဲ့ ငါးက်ည္း ငါးဆုပ္ ခ်ဥ္ဟင္းပါ။ ငါးက်ည္းအေကာင္ ခပ္လတ္လတ္ေတြကို မန္က်ည္းသီးနဲ ့ ဆားနဲ ့နယ္ၿပီး ေရစင္စင္ေဆး၊ ၿပီးရင္ ဒါးမနဲ ့ ႏုတ္ႏုတ္စင္း၊ ၿပီးေတာ့မွ ဆား၊ အခ်ိဳမႈန္ ့၊ ျငဳတ္သီး တို ့ရယ္၊ စပါးလင္ ႏုတ္ႏုတ္စင္းရယ္၊ ဆန္ေလွာ္မႈန္ ့နဲနဲရယ္ထည့္ၿပီး နာနာေလးေထာင္း၊ မုန္လာပင္ေပါက္ ႏုႏုေလးေတြကို ခ်ဥ္ဟင္းအိုး အရင္တည္… ဟင္းအိုး ပြက္ပြက္ဆူလာၿပီဆိုမွ ၿပီးမွ ခုနက ေထာင္းထားတဲ့ ငါးက်ည္းေတြကို လက္နဲ ့ အေနေတာ္ လံုး ဆုပ္ၿပီး ထည့္…။ ငါးဆုပ္လံုးေလးေတြ က်က္ေလာက္ၿပီဆိုရင္ ခ်…။ သူနဲ ့ လိုက္ဖက္တဲ့ အတြဲက ျငဳတ္သီး ဆားေထာင္းပါ။ ျငဳတ္သီး အေလွာ္မႈန္ ့ကို ဆားေလးနဲနဲ နဲ ့ ၾကက္သြန္ျဖဴေလးေရာၿပီး ေထာင္း၊ စားကာနီးမွ ဆီဆမ္းစားရတဲ့ အညာျငဳတ္သီးေထာင္းေပါ့။ အဲဒီဟင္းခ်က္တဲ့ေန ့ဆို တအိမ္သားလံုး ေခါင္းမေဖၚႏိုင္ေအာင္ ထမင္းစား ေကာင္းခဲ့တာကို ခုထက္ထိ စြဲစြဲလမ္းလမ္း မွတ္မိေနပါတယ္…။ အခုဆိုရင္ အဲဒီ ဟင္းနဲ ့ေ၀းခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီေပါ့…။

ေႏြရာသီရဲ႕ေန႕လည္ခင္းေတြမွာေတာ့ ေမေမက လဖက္ကို ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ေဂၚဖီထုပ္ေတြနဲ႕ သုပ္ၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းပူပူနဲ႕ ေကြ်းတတ္ပါေသးတယ္။ ေႏြေန႕လည္ခင္း ပူပူမွာ ေရမိုးခ်ိဳး၊ ခ်ည္သား အက်ႌေလး၀တ္၊ သနပ္ခါး ပါးကြက္ထူထူကြက္ၿပီး လဖက္သုပ္ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ စပ္စပ္ကို ေရေႏြးၾကမ္းပူပူနဲ႕စားခဲ့ရတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္မယ့္ ေန႕လည္စာပါဘဲ…။

*****

စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြကို မိသားစုေတြ အတူတကြ တစ္ေပ်ာ္တပါး စားေသာက္ၾကတဲ့အခါတိုင္း မွတ္မွတ္ရရ အဖိုးေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကေတာ့ “လက္ရည္တျပင္တည္း” ဆိုတဲ့ စကားေလးပါဘဲ။ ႏွီး ေဒါင္းလန္းၾကီးေတြထဲမွာ ထမင္းေတြေရာ ဟင္းေတြပါ စုထည့္ၿပီး မိသားစုေတြ ကေလး လူၾကီးေတြအားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ၀ိုင္း၀န္းႏႈိက္ယူ စားေသာက္ၾကတဲ့ ဟိုး ေရွးေရွးက ခ်စ္စရာ စည္းလံုးညီညြတ္မႈကို ျပတဲ့ ဓေလ့ေလး တစ္ခုေပါ့။

အခုေခတ္မွာေတာ့ ႏွီး ေဒါင္းလန္းေတြနဲ႕ စားတဲ့ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္ မိသားစု ဆိုတာ ဘယ္လို အရာမ်ိဳးမွာမဆို ေအးအတူ ပူအမွ်၊ အစစ အရာရာမွာ ေကာင္းအတူ ဆိုးအတူ သာတူ ညီမွ် ခြဲေ၀ ခံစားၾကရတယ္ ဆိုတာကို သိရွိ နားလည္ဖို ့အတြက္ တျခားအခ်ိန္ေတြမွာ မဟုတ္ေတာင္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာ့ အားလံုး အတူတူ စကားေလး တေျပာေျပာနဲ႕ေအးေအးလူလူ စားေသာက္ၾကဖို႕ သင့္တယ္လို ့ အဖိုးက ခနခန ေျပာဖူးပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္နဲ႕ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေလာက္သာ ေ၀းကြာတဲ့ အခု လက္ရွိ အခ်ိန္မွာေတာ့ သြား သုတ္သုတ္ စား သုတ္သုတ္နဲ ့ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ မျဖစ္တဲ့ ေအးစက္စက္ မာေတာင့္ေတာင့္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ထမင္းဟင္းေတြကို မိုက္ခ႐ိုေ၀့ဖ္ ရဲ႕အကူအညီနဲ ့ ပူေအာင္လုပ္ၿပီး ေသာက္ေရတစ္ခြက္ အနားခ်လို ့ ျမန္ျမန္ၿပီး ေအးေရာ သေဘာမ်ိဳးနဲ႕စားလိုက္ရတဲ့ ထမင္း အနပ္ေတြတိုင္းမွာ ေအာ္… အဖိုးသာျမင္ရင္ ဘယ္လို ေကာက္ခ်က္မ်ိဳးမ်ား ခ်မွာပါလိမ့္လို ့ ေတြးေတာရင္း၊ ေဖေဖ ေမေမ ေမာင္ေလးတို ့နဲ႕ေႏြးေထြးလွတဲ့ ေမေမ့လက္ရာ မိသားစု ထမင္း၀ိုင္းကေလးကို အရမ္း သတိရ လြမ္းဆြတ္ေနမိပါေတာ့တယ္။