ခ်စ္ညီမငယ္ ပန္ဒိုရာ ဆီက Tag ပါ…
ကမၻာပ်က္ခါနီး တစ္လေလာက္အလို တဲ့…။ ပိုးဟပ္လို အေကာင္ပိစိကိုေတာင္ ေသမတတ္ ေၾကာက္ရြံ႕တတ္တဲ့ ကိုယ့္ကို ကမာၻၾကီးနဲ႕ ခ်ီၿပီး ကမာၻပ်က္ခါနီး တလအလိုမွာ ဘယ္လိုေနမလဲ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ေတြးခိုင္းတာ… ပန္ပန္ေနာ္… ေတာ္ေတာ္ဆိုး…။
အမွန္ေျပာရရင္ ကိုယ္က အင္းဆက္ေတြကို ေၾကာက္တာပါ။ ေသးေသးမႊားမႊား ပိုးေကာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ပုရစ္တို႕၊ ပုရြက္ဆိတ္တို႕၊ အိမ္ေျမွာင္တို႕၊ ပင့္ကူတို႕ ၊ ပိုးဟပ္တို႕ကိုသာ အေသေၾကာက္တတ္တာ… မေၾကာက္ခ်င္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးက်ေတာ့ နဲနဲမွ မေၾကာက္တတ္ေအာင္ သတိၱေတြက သူ႕အလိုလို ေကာင္းေနၾကျပန္ေရာ…
ကဲ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့ ကမာၻၾကီး ပ်က္ေတာ့မယ္တဲ့… တလပဲ လိုေတာ့တယ္တဲ့… ဘယ္လိုေနမလဲ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္…
(၁) ဘယ္သူေတြနဲ႔ ရွိေနခ်င္လဲ...
အမွန္အတိုင္းက တေယာက္တည္းပဲ ရွိေနခ်င္တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကို၊ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အလြန္ေၾကာက္တတ္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ေမေမကို အခါမ်ားစြာကလိုပဲ “အို… ေမေမကလဲ… မေၾကာက္ပါနဲ႕… ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး…” လို႕ ၾကံဖန္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္မေနခ်င္သလို ကိုယ့္ကို အဲဒီလို လာႏွစ္သိမ့္ေနမယ့္သူေတြနဲ႕လဲ ရွိမေနခ်င္ဘူး။ ေျပာေနၾကတဲ့ အတိုင္းဆို ကမာၻၾကီးက တကယ္ပ်က္ေတာ့မွာေလ…
(၂) ဘာေတြ ခံစားေနရမလဲ...
ရင္ထဲမွာေတာ့ အေတာ္ကို စူးစူးဝါးဝါး ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ေနမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ ကိုယ့္ကို အစဥ္ အားကိုးေနတတ္တဲ့ သူေတြ ေရွ႕မွာေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ ျပံဳးလို႕ ရယ္လို႕ ဘာမွ မျဖစ္ခ်င္ေယာင္ေလး ေဆာင္ေနမွာေပါ့။ ဟန္ေဆာင္ရတယ္ ဆိုေတာ့ တကယ္ ပင္ပန္းေနမွာပါေလ…
(၃) ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားမလဲ…
တရားသေဘာအရဆို မေသခင္မွာ ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြ ဘာေတြ လုပ္ရင္ေတာ့ ေနာက္ဘဝအတြက္ ဘဝကူး ေကာင္းမွာေပါ့… ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ဒီေလာက္ က်ဥ္းထဲ ၾကပ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ၾကီးမွာ ကိုယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္က စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ “အားလံုး ေသသြား… ေအးတာပဲဟာ…” လို႕ ေတြးခ်င္ ေတြးေနမိမွာ… ဒီေတာ့ ဒီအခ်ိန္ တလေလးအတြင္းမွာေတာ့ ျပင္ဆင္မႈဆိုတာ လုပ္ျဖစ္မယ္ မထင္…။ တကယ္လို႕မ်ား ကိုယ္ရဲ႕ ခ်စ္သူ ခင္သူေတြ မေသပဲ အသက္ရွင္က်န္ရစ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႕ အတြက္ ဘာေတြမ်ား ျပင္ဆင္ထားခဲ့ေပးရမလဲ စဥ္းစားမိမယ္ ထင္ရဲ႕…
(၄) ၀မ္းနည္းမိမွာက…
ေျပာရမယ္ဆို ကမာၻပ်က္မယ့္ ၂၀၁၂ မွာ ကိုယ့္အသက္က သိပ္အၾကီးၾကီး မဟုတ္ေသးဘူး၊ ေနမယ္ဆိုရင္ အသက္ရွင္ ေနထိုင္လို႕ ေကာင္းေကာင္းရေသးတဲ့ အရြယ္၊ ေလာကၾကီးမွာ ရေတာင့္ရခဲ လူ႕ဘဝတခု ဒီေလာက္ အခ်ိန္ေစာေစာနဲ႕ အဆံုးသတ္ နိဂံုးခ်ဳပ္ သြားမယ္ ဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ ႏွေျမာတသ ဝမ္းနည္းေနမိမယ္ ထင္ရဲ႕။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္တတ္ၿပီး အတၱေတြလဲ သိပ္ၾကီးတတ္တဲ့ သတၱဝါမ်ိဳးေတြပဲ မဟုတ္လား…
(၅) ေၾကာက္လန္႔မိတာက...
ကိုယ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ အသက္ဇီဝိန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမွာလဲ ၾကိဳမသိႏိုင္တာကို ေၾကာက္တယ္…။ ဝုန္းဒိုင္းဆို တခုခုၾကီး ကိုယ့္ေပၚ ပိက်လာၿပီး ေသရမွာလား… တဟုန္းဟုန္းနဲ႕ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မီးေတာက္ ပူပူေတြၾကားထဲမွာ ေသရမွာလား… ဆူနာမီလို ေရေတြ လႈိင္းေတြၾကားထဲ ေရမြန္းၿပီး ေသရမွာလား… Titanic ထဲကလို ေရေတြ တျဖည္းျဖည္းခဲၿပီး ေသသြားရမွာလား… ဘယ္လိုပဲေသေသ ေသရမယ္ဆိုရင္လဲ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္းမွာ တခါတည္းသာ ေသသြားလိုက္ခ်င္တယ္။ ကယ္ရာ ကူရာမယ့္ မေသမရွင္နဲ႕ ေဝဒနာၾကီး ခံစားေနရမွာကိုေတာ့ အရမ္းေၾကာက္တယ္…
(၆) ေဆာင္ထားခ်င္တာ...
ဘာမွမရွိပါဘူး… ေသသြားတဲ့ေနာက္ ဘာမွမွ ယူသြားလို႕ မရတာေလ…။
(၇) ဘာေတြ ေရးမိမလဲ…
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တည္ၿငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာက္တည္ရင္း တေန႕တာ ေတြ႕ၾကံဳ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်၊ တေန႕တာ ျမင္ေတြ႕ခဲ့သမွ်ေတြကို မွတ္တမ္းတခုလို ဒိုင္ယာရီလိုမ်ား ေရးေနမိမလားမသိဘူး… သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာပါဘူး။ အဲဒီလို အခ်ိန္ၾကီးမွာ ေအးရာ ေအးေၾကာင္း စာထိုင္ေရးေနႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘယ္လြယ္ပါ့မလဲ…
(ဂ) ေတြးမိေတြးရာ အေတြး…
နီးလာၿပီ… တရက္ထက္ တရက္ ပိုပိုနီးလာၿပီ… ေသရေတာ့မယ္တဲ့… ေသရေတာ့မယ္တဲ့… လူေတြတင္ ေသမွာလား… ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံဝဲေနၾကတဲ့ အေတာင္ပံပါတဲ့ သတၱဝါေလးေတြေရာ ေသႏိုင္လား… ေလထဲမွာ ေနေနတာပဲ… သူတို႕က မလြတ္ႏိုင္ဘူးလား… ကို္ယ္ခ်စ္တဲ့ တိမ္ေတြထဲမွာ သြားပုန္းေနရင္ လြတ္ႏိုင္မလား… ဟာ… တိမ္ေတြထဲမွာ အစာေရစာ မရွိပဲ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ေနႏိုင္မွာလဲ… သြားၿပီ… ကေယာင္ေျခာက္ျခားေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ… အား….
(၉) ဂုဏ္ယူခ်င္တာက…
၂၀၁၂ မွာ ကမာၻပ်က္မယ္လို႕ သိသိၾကီးနဲ႕ တုန္လႈပ္ျခင္း နဲနဲပါးပါးနဲ႕ ဒီအတိုင္း လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရတဲ့ ကိုယ္တို႕ လူသားေတြရဲ႕ ေစာင့္ဆိုင္းႏိုင္မႈ အစြမ္းက တကယ့္ကို ဂုဏ္ယူစရာပါ။ (ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ဇြဲနပဲနဲ႕ ေစာင့္ေနခဲ့ၾကရတဲ့ ကိုယ္တို႕ လူမ်ိဳးေတြအတြက္ကေတာ့ ဒီ အခ်ိန္ တလေလာက္က ဘာမ်ားၾကာတာလိုက္လို႕.. ေနာ့ေလ… ေအးေဆးပဲ…)
(၁၀) ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိတာက…
အသက္ရွင္ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ကိုယ့္အတြက္ေၾကာင့္ သူမ်ားေတြ စိတ္မညစ္ခဲ့ရဘူး၊ သူမ်ားေတြကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ကိုယ္ မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး၊ မိဘ ညီအကို ေမာင္ႏွမ၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူ၊ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္း နဲ႕ ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းေတြ အတြက္ ကိုယ္ တတ္စြမ္းသေလာက္ေတာ့ ၾကိဳးစားခဲ့ၿပီးၿပီပဲ…။ ေက်နပ္ရမွာေပါ့…
(၁၁) က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ့ ဥဒါန္း…
ငါသည္ မုခ်ေသရမည္။
ကမၻာပ်က္ခါနီး တစ္လေလာက္အလို တဲ့…။ ပိုးဟပ္လို အေကာင္ပိစိကိုေတာင္ ေသမတတ္ ေၾကာက္ရြံ႕တတ္တဲ့ ကိုယ့္ကို ကမာၻၾကီးနဲ႕ ခ်ီၿပီး ကမာၻပ်က္ခါနီး တလအလိုမွာ ဘယ္လိုေနမလဲ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ေတြးခိုင္းတာ… ပန္ပန္ေနာ္… ေတာ္ေတာ္ဆိုး…။
အမွန္ေျပာရရင္ ကိုယ္က အင္းဆက္ေတြကို ေၾကာက္တာပါ။ ေသးေသးမႊားမႊား ပိုးေကာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ပုရစ္တို႕၊ ပုရြက္ဆိတ္တို႕၊ အိမ္ေျမွာင္တို႕၊ ပင့္ကူတို႕ ၊ ပိုးဟပ္တို႕ကိုသာ အေသေၾကာက္တတ္တာ… မေၾကာက္ခ်င္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးက်ေတာ့ နဲနဲမွ မေၾကာက္တတ္ေအာင္ သတိၱေတြက သူ႕အလိုလို ေကာင္းေနၾကျပန္ေရာ…
ကဲ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ့ ကမာၻၾကီး ပ်က္ေတာ့မယ္တဲ့… တလပဲ လိုေတာ့တယ္တဲ့… ဘယ္လိုေနမလဲ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္…
(၁) ဘယ္သူေတြနဲ႔ ရွိေနခ်င္လဲ...
အမွန္အတိုင္းက တေယာက္တည္းပဲ ရွိေနခ်င္တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကို၊ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အလြန္ေၾကာက္တတ္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ေမေမကို အခါမ်ားစြာကလိုပဲ “အို… ေမေမကလဲ… မေၾကာက္ပါနဲ႕… ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး…” လို႕ ၾကံဖန္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ႏွစ္သိမ့္မေနခ်င္သလို ကိုယ့္ကို အဲဒီလို လာႏွစ္သိမ့္ေနမယ့္သူေတြနဲ႕လဲ ရွိမေနခ်င္ဘူး။ ေျပာေနၾကတဲ့ အတိုင္းဆို ကမာၻၾကီးက တကယ္ပ်က္ေတာ့မွာေလ…
(၂) ဘာေတြ ခံစားေနရမလဲ...
ရင္ထဲမွာေတာ့ အေတာ္ကို စူးစူးဝါးဝါး ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ေနမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ ကိုယ့္ကို အစဥ္ အားကိုးေနတတ္တဲ့ သူေတြ ေရွ႕မွာေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ ျပံဳးလို႕ ရယ္လို႕ ဘာမွ မျဖစ္ခ်င္ေယာင္ေလး ေဆာင္ေနမွာေပါ့။ ဟန္ေဆာင္ရတယ္ ဆိုေတာ့ တကယ္ ပင္ပန္းေနမွာပါေလ…
(၃) ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားမလဲ…
တရားသေဘာအရဆို မေသခင္မွာ ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ေတြ ဘာေတြ လုပ္ရင္ေတာ့ ေနာက္ဘဝအတြက္ ဘဝကူး ေကာင္းမွာေပါ့… ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ဒီေလာက္ က်ဥ္းထဲ ၾကပ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ၾကီးမွာ ကိုယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္က စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ “အားလံုး ေသသြား… ေအးတာပဲဟာ…” လို႕ ေတြးခ်င္ ေတြးေနမိမွာ… ဒီေတာ့ ဒီအခ်ိန္ တလေလးအတြင္းမွာေတာ့ ျပင္ဆင္မႈဆိုတာ လုပ္ျဖစ္မယ္ မထင္…။ တကယ္လို႕မ်ား ကိုယ္ရဲ႕ ခ်စ္သူ ခင္သူေတြ မေသပဲ အသက္ရွင္က်န္ရစ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႕ အတြက္ ဘာေတြမ်ား ျပင္ဆင္ထားခဲ့ေပးရမလဲ စဥ္းစားမိမယ္ ထင္ရဲ႕…
(၄) ၀မ္းနည္းမိမွာက…
ေျပာရမယ္ဆို ကမာၻပ်က္မယ့္ ၂၀၁၂ မွာ ကိုယ့္အသက္က သိပ္အၾကီးၾကီး မဟုတ္ေသးဘူး၊ ေနမယ္ဆိုရင္ အသက္ရွင္ ေနထိုင္လို႕ ေကာင္းေကာင္းရေသးတဲ့ အရြယ္၊ ေလာကၾကီးမွာ ရေတာင့္ရခဲ လူ႕ဘဝတခု ဒီေလာက္ အခ်ိန္ေစာေစာနဲ႕ အဆံုးသတ္ နိဂံုးခ်ဳပ္ သြားမယ္ ဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ ႏွေျမာတသ ဝမ္းနည္းေနမိမယ္ ထင္ရဲ႕။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိပ္ခ်စ္တတ္ၿပီး အတၱေတြလဲ သိပ္ၾကီးတတ္တဲ့ သတၱဝါမ်ိဳးေတြပဲ မဟုတ္လား…
(၅) ေၾကာက္လန္႔မိတာက...
ကိုယ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ အသက္ဇီဝိန္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမွာလဲ ၾကိဳမသိႏိုင္တာကို ေၾကာက္တယ္…။ ဝုန္းဒိုင္းဆို တခုခုၾကီး ကိုယ့္ေပၚ ပိက်လာၿပီး ေသရမွာလား… တဟုန္းဟုန္းနဲ႕ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မီးေတာက္ ပူပူေတြၾကားထဲမွာ ေသရမွာလား… ဆူနာမီလို ေရေတြ လႈိင္းေတြၾကားထဲ ေရမြန္းၿပီး ေသရမွာလား… Titanic ထဲကလို ေရေတြ တျဖည္းျဖည္းခဲၿပီး ေသသြားရမွာလား… ဘယ္လိုပဲေသေသ ေသရမယ္ဆိုရင္လဲ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္းမွာ တခါတည္းသာ ေသသြားလိုက္ခ်င္တယ္။ ကယ္ရာ ကူရာမယ့္ မေသမရွင္နဲ႕ ေဝဒနာၾကီး ခံစားေနရမွာကိုေတာ့ အရမ္းေၾကာက္တယ္…
(၆) ေဆာင္ထားခ်င္တာ...
ဘာမွမရွိပါဘူး… ေသသြားတဲ့ေနာက္ ဘာမွမွ ယူသြားလို႕ မရတာေလ…။
(၇) ဘာေတြ ေရးမိမလဲ…
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တည္ၿငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာက္တည္ရင္း တေန႕တာ ေတြ႕ၾကံဳ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်၊ တေန႕တာ ျမင္ေတြ႕ခဲ့သမွ်ေတြကို မွတ္တမ္းတခုလို ဒိုင္ယာရီလိုမ်ား ေရးေနမိမလားမသိဘူး… သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာပါဘူး။ အဲဒီလို အခ်ိန္ၾကီးမွာ ေအးရာ ေအးေၾကာင္း စာထိုင္ေရးေနႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘယ္လြယ္ပါ့မလဲ…
(ဂ) ေတြးမိေတြးရာ အေတြး…
နီးလာၿပီ… တရက္ထက္ တရက္ ပိုပိုနီးလာၿပီ… ေသရေတာ့မယ္တဲ့… ေသရေတာ့မယ္တဲ့… လူေတြတင္ ေသမွာလား… ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံဝဲေနၾကတဲ့ အေတာင္ပံပါတဲ့ သတၱဝါေလးေတြေရာ ေသႏိုင္လား… ေလထဲမွာ ေနေနတာပဲ… သူတို႕က မလြတ္ႏိုင္ဘူးလား… ကို္ယ္ခ်စ္တဲ့ တိမ္ေတြထဲမွာ သြားပုန္းေနရင္ လြတ္ႏိုင္မလား… ဟာ… တိမ္ေတြထဲမွာ အစာေရစာ မရွိပဲ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ေနႏိုင္မွာလဲ… သြားၿပီ… ကေယာင္ေျခာက္ျခားေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ… အား….
(၉) ဂုဏ္ယူခ်င္တာက…
၂၀၁၂ မွာ ကမာၻပ်က္မယ္လို႕ သိသိၾကီးနဲ႕ တုန္လႈပ္ျခင္း နဲနဲပါးပါးနဲ႕ ဒီအတိုင္း လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရတဲ့ ကိုယ္တို႕ လူသားေတြရဲ႕ ေစာင့္ဆိုင္းႏိုင္မႈ အစြမ္းက တကယ့္ကို ဂုဏ္ယူစရာပါ။ (ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ဇြဲနပဲနဲ႕ ေစာင့္ေနခဲ့ၾကရတဲ့ ကိုယ္တို႕ လူမ်ိဳးေတြအတြက္ကေတာ့ ဒီ အခ်ိန္ တလေလာက္က ဘာမ်ားၾကာတာလိုက္လို႕.. ေနာ့ေလ… ေအးေဆးပဲ…)
(၁၀) ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိတာက…
အသက္ရွင္ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ကိုယ့္အတြက္ေၾကာင့္ သူမ်ားေတြ စိတ္မညစ္ခဲ့ရဘူး၊ သူမ်ားေတြကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ကိုယ္ မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး၊ မိဘ ညီအကို ေမာင္ႏွမ၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူ၊ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ ကိုယ့္အသိုင္းအဝိုင္း နဲ႕ ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းေတြ အတြက္ ကိုယ္ တတ္စြမ္းသေလာက္ေတာ့ ၾကိဳးစားခဲ့ၿပီးၿပီပဲ…။ ေက်နပ္ရမွာေပါ့…
(၁၁) က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ့ ဥဒါန္း…
ငါသည္ မုခ်ေသရမည္။
* * * * *
ဒါေတြကေတာ့ ကမာၻပ်က္ခါနီး တလေလာက္အလိုမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတာေတြကို ေတြးၾကည့္ထားတာပါ။ အမွန္ကေတာ့ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာ အခုေရးထားသလို ေတြးႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ေသေျပး ရွင္ေျပး၊ က်ီးလန္႕ စာစား၊ ေျခာက္ျခား ထိတ္လန္႕ တုန္လႈပ္မႈေပါင္း မ်ားစြာနဲ႕ အတူ ေသရမယ့္ေန႕ကို လက္ေရခ်ိဳးၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနရသူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ထပ္တူရဖို႕ ကိုယ္ မတတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ေတြးလို႕ရသေလာက္ပဲ ေရးလိုက္ပါတယ္…။
ကိုေအာင္သာငယ္ ကလဲ Tag ပါတယ္... တကယ္လို႔ ကမၻာပ်က္မယ္ ဆိုရင္ေပါ့... တဲ့... ေခါင္းစဥ္က နဲနဲကြဲေနေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြကာ အားလံုး အတူတူပဲမို႕ ကိုေအာင္သာငယ္ Tag တာလဲ တခါတည္း ေရးၿပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။
ဆက္ၿပီး အစဥ္အလာမပ်က္ ဆက္ Tag ခ်င္သူမ်ားကေတာ့ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ တန္ခူး ၊ တီတီဆြိ ၊ မသီတာ ၊ သိဂႌ ၊ စုခ်စ္သူ နဲ႕ သင္းႏြယ္ဇင္ တို႕ကိုပါ။ ညီမေလး စူး (မိုမိဂ်ိ) ကေတာ့ အဆစ္ေပါ့…။ ေတြးေပး ေရးေပးၾကပါအံုး…။
အဲ.. အတည္ေပါက္ႀကီးဆိုေတာ့ ဘယ္လို မန္႕ရပါ့။ အဲလို မလုပ္နဲ႕ေလ.. ဒီက ဟန္လုပ္ေနရတာ.. ေက်ာခ်မ္းလာဘီ။
ReplyDeleteေဟာဗ်ာ.. ငါသည္ မုခ်ေသရမည္တဲ့.. နည္းနည္းလြဲေနသလိုပဲေနာ္...အဟီး။
ReplyDeleteyu ya
တကယ္ႀကီးလား ၂ဝ၁၂ ကိစၥက။
ReplyDeleteအေႂကြးေတြ တကယ္ လုိက္ေတာင္းထားေတာ့မယ္။
:D
လူသန္းေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ ေသရမယ့္ေဘးဆိုေတာ့ ကပ္ကတစ္ခုတည္းေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္..။
ReplyDeleteတခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေ၇ေတြၾကီး တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ မုန္တိုင္းေတြ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ငလ်င္ေတြလႈပ္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ မီးေတြေလာင္...ေအာင္မငီး ေလွ်ာက္ေရးရင္း လန္႕လာျပီ..:P
အေတြးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတူတယ္..။ ေအးေလ..ေနာ့ ။ ေအးေဆးပဲ ။ ( ေက်ာခ်မ္းလာၿပီ အဟီးးးးးးး )
ReplyDeleteကိုေအာင္သာငယ္ တဂ္လို႔ ေရးၿပီးၿပီရွင့္...
ReplyDeleteသက္ေ၀ကေတာ့ေလ တကယ္ရီရတယ္...ကမၻာႀကီးပ်က္မဲ့အခိ်န္ သူ႔အသက္က အႀကီးႀကီးမဟုတ္ေသးဘူး တဲ့...။
ေအာက္ဆံုး ဆက္တဂ္ေတာ့မွ ေပၚတာ...
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း မသီတာလို႔ ေရးလိုက္မွေတာ့...
(ဒီက ေဖာ္ေကာင္ႀကီးက မေန႔တေန႔ကတင္ ေလးဆယ္ဘူတာေရာက္ေၾကာင္း ေက်ျငာေမာင္းခတ္ထားတာေလ...)
သင္းႏြယ္ဇင္တို႔ သိဂႌတို႔မ်ား ေပၚမွာစိုးလို႔ ဘတ္ေဒး၀ွစ္ရွ္ေလးေတာင္ လာမလုပ္ဘူး သိလား...
ဟူး ေမာလိုက္တာ
ကမၻာမပ်က္မီ အေျပးအလႊား အတင္းလာေျပာရတာ
အမေရးထားတာေတြ ဖတ္ျပီး က်ေနာ္သာဆုိ အဲဒီေလာက္ မတည္ျငိမ္ေလာက္ဘူးလုိ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေတြးမိတယ္..
ReplyDeleteဟုိတေလာက 9/11 နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး TV မွာ documentary လုိမ်ိဳး ၾကည့္လိုက္ရတယ္.. တခ်ိဳ႕ေတြ 9//11 မွာ သူတုိ႔ မၾကာခင္မွာ ေသေတာ့မယ္ဆုိတာ သိေတာ့ အေဖက အိမ္ကုိ ဖုန္းဆက္ျပီး သမီးငယ္ငယ္ေလး အတြက္ ေမြးေန႔သီခ်င္းဆုိေပးတာမ်ိဳးေတြ၊ သားက သူ႕ အေမဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာတာမ်ိဳးေတြ၊ လက္ထက္ျပီးသိပ္မၾကာေသးတဲ့ လင္မယားကလည္း ဖုန္းဆက္ရင္း ႏႈတ္ဆက္ေနတာမ်ိဳးေတြ ျပန္ျပတာ ၾကည့္ရေတာ့ စိတ္ထဲတမ်ိဳးပဲ အမ.. ေသရမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာသိေနေတာ့ ရသမွ် အခ်ိန္ေလးမွာ အေကာင္းဆုံး ရင္ဆုိင္သြားႏုိင္တာကုိ ေလးစားရမလုိပဲ.. ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသရမွာၾကိဳသိရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တတ္ႏုိင္သေလာက္ မိသားစုအတြက္ေရာ ကုိယ့္အတြက္ေရာ အေကာင္းဆုံးျပင္ဆင္ျပီး ေလာကၾကီးထဲကေန ထြက္သြားခ်င္ပါတယ္.. ေသရမွာကုိ မသိပဲ ေသသြားမွာပဲ ေၾကာက္မိတယ္..
ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး....
ReplyDeleteအခုေတာ့ အသက္ရွဳပ္သြားျပီ.......
ကၽြန္မေတာ့ ဘာမွ လုပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး အဲဒီ ၿဂိဳလ္က အခုဘယ္ေလာက္ နီးလာၿပီ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ကမာၻရဲ့ ဘယ္အပိုင္းနဲ႔ စတိုက္ၿပီး ကမၻႀကီးက ဘယ္လို ၀င္ရိုးေျပာင္းသြားမယ္၊ ဘယ္အပိုင္းမွာ မီးစေလာင္ၿပီး ဘယ္အပိုင္းမွာေတာ့ ေရလႊမ္းမယ္ ေနာက္ဆံုးက်န္တာက ဘယ္အပိုင္းျဖစ္လိမ့္တယ္ ဆိုတာ အာကာသ စူးစမ္းေလ့လာေရး အဖြဲ႔ေတြက တင္ဆက္ေနႏိုင္တဲ့ live show ျပတဲ့ အင္တာနက္ပဲ ေန႔တိုင္း ထိုင္ၾကည့္ေနမယ္။ တလပဲ လိုေတာ့တယ္ဆိုေတာ့ မေသခင္ တလေတာ့ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ တလစာ အစားအေသာက္ ႀကိဳ၀ယ္ၿပီး ဒီလိုပဲ ထိုင္ေစာင့္ေတာ့မယ္။
ReplyDeleteပန္ပန္က ဦးသြားသကိုး...
ReplyDeleteအကိုလည္း tag ထားတာ ေနာက္က် သြားပါပေကာ... း(
အတည္ေပါက္ၾကီးေတာ့ မေစာင့္ေနနဲ႕ေနာ... ေတာ္ၾကာ ေဒါက္တာကိုကို စိတ္ညစ္ေနရဦးမယ္... း)
ေဆာရီး သက္ေ၀ေရ ခုနက မွတ္ခ်က္က အစ္မမွတ္ခ်က္ပါ။ အမ်ိဳးသားက သူ႔ Account ကို log off မလုပ္သြားလို႔ မွား၀င္သြားတယ္။
ReplyDeleteCool....but u can change later,..."every thing is changing,,, or can B change with time..situation..treatment of people or enviromental." :'P
ReplyDelete4 me is oftenly I met that... my world is almost ,run away from me....so...if I knew the world is flee away from me B4 I leave him...I'll stop working & try 2 get back Human life...in short time.. :)
Most of the people lost their human life...until the day they die :) I love ur post &...
ခ်စ္တဲ့သက္ေ၀... ဟိုတေန ့ ကပဲ အိမ္က ေယာက်ၤားကို ေျပာေနတာ… ၂၀၁၂ ကမာၻပ်က္မယ့္အတူတူ ျမန္မာျပည္ျပန္ေနရေအာင္လို ့… သူက တို ့ငယ္ငယ္တုန္းကလဲ တခါ အဲလိုေတြ အသဲအသန္ျဖစ္ခဲ့ဘူးတာပဲ… ဘယ္မွာျဖစ္လို ့လဲတဲ့… သူေျပာတဲ့အတုိင္း ျဖစ္မွာပါေလဆို ေမ့ထားလိုက္တဲ့ topic… သက္ေ၀က တက္ဂ္ေတာ့ ေရးရမွာေပါ့… ေလနုေအးရဲ့ themeနဲ ့လြဲေနလို ့ ေခါင္းစဥ္ေလး နဲနဲျပင္ပါရေစ… ကမာၻၾကီးက်န္းမာေစဖုိ ့လို ့… မေကာင္းဘူးလား….
ReplyDelete၂၀၁၂ခုႏွစ္မွာ တကယ္ဘဲ ကမာၻပ်က္မွာလား
ReplyDeletei ll write later.
ReplyDeleteတကယ္ျဖစ္မွာလား ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ိဳး ေတြးဖုိ႕ေတာင္ ေၾကာက္တယ္..။
ReplyDeleteအဲလုိလား..သူမ်ားေတြ ဘာလုပ္ေနမလဲ နည္းနာလာယူသြားပါတယ္.. အင္တာနက္က ျပဳတ္က်က်ေနလို႔ ဘေလာ႔ဂ္ေတြနဲ႔ နွစ္ရက္ေလာက္ ေ၀းသြားတာနဲ႔ ေရာက္လာတာ ေနာက္က်သြားတယ္..သက္ေ၀ ေရးခုိင္းလုိ႔ ေစာင္႔ဆုိင္းၾကည္႔လုိက္ဦးမယ္...:)
ReplyDeleteကြန္ပ်ဴတာေရွ့မေရာက္တာ တပါတ္ေလာက္လို့ရိွလို့ပါ အေပၚက သူငယ္ခ်င္းျကီးေရ.. (သူမ်ားေတြေရာက္တာ ျဖင့္ျကာလွျပီ သူကအခုမွေရာက္ျပီး... ဟင့္။)
ReplyDeleteသတိတယTag လို့ေက်းဇူးေနာ္ သက္ေဝ..
ကေလးေတြစာေမးပြဲျပီးရင္ ျကိုးစားျပီးေရးေပးမယ္။ း)
အင္တာနက္နဲ႔ ျပတ္ေနလုိ႔ မန္႔ရမွာ ေနာက္ေတာင္က်ေနၿပီ မသိလုိက္ဘဲ ေသသြားရရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ ထင္တယ္ အမသက္ေ၀ မခံစားရေတာ့ဘူးေပါ့
ReplyDeleteမမေရ.. ၂၀၁၂ မွာ ကမၻာၾကီးတကယ္မပ်က္ပါဘူးတဲ႔.
ReplyDeleteမီးဆီ ေဖာ၀ပ္ေမးလ္ေရာက္လာတာပဲ. အဟဲ
သိဘူး.. ျဖစ္ခ်င္တာသာျဖစ္ေပေတာ႔..
ျဖစ္ခ်ိန္တန္ျဖစ္ ၊ပ်က္ခ်ိန္တန္ပ်က္ေပါ႔ေနာ္.အဲထက္ေစာ
ေသရင္ေတာင္ေသနိုင္ၾကေသးတာပဲေလ..
မီးလည္းေရးရဦးမယ္ ဒီတက္ဂ္ပို႔စ္ေလး.. ပညာလာယူသြားပါတယ္ မမသက္ေ၀။
ေမြးေန႔ဆုေတာင္းေလးအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။
မမရဲ႕ေမေမလားမသိဘူး မီးနဲ႔ေမြးေန႔တူတာ. း)
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ မမ.
၀ါ၀ါခိုင္မင္း
ကမာၻပ်က္ရင္ေၾကာက္ေနမလားလို႕ လာၾကည့္တာ။
ReplyDeleteမေၾကာက္ဘူးပဲ၊ အမက။
အင္း... စိတ္ကူးၾကည့္ရမွာေတာ့ အခက္သားပဲ။