ေကာ္ဖီခြက္ထဲက အနက္ေရာင္ ၾကယ္ပြင့္တစံု

အမွတ္တမဲ့ ဆံုခဲ့ရတဲ့ အနက္စစ္စစ္ ၾကယ္ေလး ႏွစ္ပြင့္
သတိရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ေပၚေမာ့
ျပန္ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့
ညေမွာင္ေမွာင္မွာ အနက္ေရာင္ ၾကယ္ေလးေတြ
ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ဆံုး…
ေအာ္.. ၾကယ္မစံုတဲ့ ညက ေမွာင္မိုက္ေနတံုး…။

အိပ္မက္ေတြထဲမွာေတာ့
အဲဒီ အနက္ေရာင္ ၾကယ္ပြင့္ေလးတစံုကို
ႏွင္းဆီပန္းျဖဴျဖဴေတြၾကားထဲမွာ…
တိမ္လိပ္ျဖဴျဖဴေတြေပၚမွာ…
မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြၾကားထဲမွာ…
ဝါက်င့္က်င့္ မီးေရာင္ေအာက္မွာ…
တခါတခါ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ေတြရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ…
တခါတခါ နားေထာင္လက္စ သီခ်င္းသံစဥ္ေတြရဲ႕ ၾကားထဲမွာ…
မႈန္ရီရီ ေဝဝါးဝါး…

တခ်ိဳ႕ညေတြ သန္းေခါင္ယံ အိပ္မက္က လန္႕ႏိုး
အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးေတြမွာ
ေကာင္းကင္ေပၚ အသာေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
အနက္ေရာင္ ၾကယ္ပြင့္ေလး တစံုဟာ
သူ႕ရဲ႕ပိုင္ရွင္ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးေပၚမွာ ေတာက္ပစြာ
ျပံဳးလို႕ ေပ်ာ္လို႕ေတြ႕ရျပန္တယ္…

ဒီလိုနဲ႕ အနက္ေရာင္ ၾကယ္ပြင့္ေလး ႏွစ္ပြင့္ကို
အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ရွာေဖြၾကည့္လိုက္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားလိုက္…
အေတြးေတြထဲမွာ လိုက္ဖမ္းဆုတ္ၾကည့္လိုက္ လြတ္ထြက္သြားလိုက္နဲ႕
ဘယ္လိုမွ ရွာမရေအာင္ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့
ေနာက္ဆံုးေန႕ရက္ေတြမွာ
စိတ္အစဥ္ကို အသာေလွ်ာ့
အဆိပ္မွ်င္ေတြပါတဲ့ ေကာ္ဖီခါးတခြက္ကို ဖန္တီး
ရူးရူးမိုက္မိုက္ ေမာ့ေသာက္မယ္ၾကံၿပီးခါမွ
ရွာေနတဲ့ အနက္ေရာင္ မ်က္ဝန္းတစံုကို
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေကာ္ဖီခြက္ထဲမွာ ျပန္ေတြ႕လိုက္ရတယ္…

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေကာ္ဖီခြက္ေလးေရ လို႕ ေျပာလို႕မွ မဆံုး
ကမာၻၾကီးကို တုန္လႈပ္ေစတဲ့ ေလျပင္းမုန္တိုင္းေတြ…
ေခ်ာ္ရည္ျပည့္နဲ႕ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲသံေတြ…
ေျမျပင္လႊာကို အလ်ားလိုက္ ျပတ္ေရြ႕ေစတဲ့ ငလ်င္ေတြ…
အားျပင္းလွတဲ့ သဘာဝေဘးရန္ေတြၾကားမွာ
စားပြဲေပၚက ေကာ္ဖီခြက္ေလး ထိန္းမရေအာင္
ဟိုဟိုဒီဒီ ေဘာင္ဘင္ခတ္ရင္း
မၾကာခင္က ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အနက္ေရာင္ မ်က္ဝန္းတစံု
သူ႕အလိုလို ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ပါေရာလား…။

*** ကဗ်ာေလးနဲ႕ လိုက္တဲ့ ပံုဆြဲေပးပါလို႕ ပူဆာလိုက္လို႕ ခ်က္ခ်င္း ပံုဆြဲေပးခဲ့တဲ့ ညီမေလး ပန္ဒိုရာ ကို ေက်းဇူး အမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္...။