၂၀၀၉ မွတ္တမ္း

တခါတခါက်ေတာ့လဲ ေပ်ာ္စရာ စာေလးေတြ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စာေလးေတြ ေရးၾကည့္ခ်င္မိသည္။ သို႕ေသာ္ အခုတေလာ စိတ္ေတြက မေပါ့ပါးလို႕လားမသိ… စာေတြကလဲ ဘယ္လိုမွ မေပါ့ပါးႏိုင္ၾက။ တခါတခါဆို ကိုယ္ေရးတာေတြ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ျပန္မဖတ္ၾကည့္ခ်င္ေလာက္တဲ့ အထိ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ေရးထားတာေတြကို မွန္မွန္ လာဖတ္ၾက၊ မွတ္ခ်က္ေရးသြားၾကေသာ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေရာင္းရင္းေတြကို တကယ္ပဲ အားေတြလဲ နာရင္း ေက်းဇူးေတြလဲ သိပ္တင္မိပါသည္။

ဒီေန႕ေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး တခုခုေတာ့ ေရးၾကည့္မေလ ဆိုၿပီး ေရးစရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေတြးေတာ ရွာေဖြေနမိသည္….။ သို႕ေသာ္ ငယ္ငယ္တံုးက စကားေျပာတတ္ခါစ အရြယ္ ကေလးငယ္ေလးေတြ ေျပာသလို လိုက္ရွာ မေတြ႕… လိုက္ရွာ မေတြ႕… နဲ႕ သာ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဒီလိုနဲ႕ ဘာအေၾကာင္းေလးမ်ား ေရးရရင္ ေကာင္းမလဲ ဆိုၿပီး ေမာ္နီတာေရွ႕မွာ ေမးေထာက္ၿပီး စဥ္စားလိုက္တာ တညေနလံုး ကုန္သြားေသာ္လည္း ဘာမွေရးစရာ ရမလာေခ်…။ ကိုယ့္ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ေရးရေအာင္ကလဲ စိတ္ဝင္စားစရာ ဘာမွ မ်ားမ်ားစားစား မရွိလွ…။ တေန႕တေန႕ အလုပ္သြား… အလုပ္ျပန္… ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္... ဟိုလုပ္ ဒီလုပ္နဲ႕ ေခါက္ရိုးက်ိဳး အသားက်ရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနတာ ရက္ေပါင္း လေပါင္း ႏွစ္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာေနခဲ့ၿပီပဲ…။

သည္လိုႏွင့္ ဟိုေတြး ဒီေတြး ေတြးရင္း ၂၀၀၉ အေၾကာင္းေျပာဖို႕ သတိရသြားသည္။ မႏွစ္က ၂၀၀၈ အေၾကာင္းကိုေတာ့ ၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ ဒီလို ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ သည္ႏွစ္ ၂၀၀၉ သည္ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ၾကီး ကုန္လြယ္လြန္းသည္ဟု ခံစားရသည္ေလ…။ ခုပဲၾကည့္… ႏိုဝင္ဘာ ကုန္ေတာ့မည္။ သည္လိုႏွင့္ က်န္တဲ့ ဒီဇင္ဘာတလလည္း မၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ကုန္သြားေခ်ေတာ့မည္။ ၿပီးရင္ ၂၀၁၀…။

ေျပာရရင္ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ေနရာထိုင္ခင္း အေျပာင္းအလဲေတြ ရွိခဲ့သည္…။ ေဗဒင္ေတြ ဘာေတြသာ သြားေမးမိရင္ေတာ့ သင့္တြင္ ေနရာထိုင္ခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၾကီးမားေသာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ရွိေနမည္… ဘာညာ ဘာညာေတြ ေဟာလႊတ္မွာ အေသအခ်ာ။ အိမ္ ေျပာင္းသည္… အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာေျပာင္းသည္… အလုပ္ေျပာင္းျခင္း မဟုတ္ပဲ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္က ေနရာအသစ္ကို ေျပာင္းျခင္း ျဖစ္သည္။

ေနစရာေနရာကလဲ ေျပာင္းခ်ိန္တန္လို႕ ေျပာင္းရျခင္းဟုသာ မွတ္ယူမိသည္။ ေနရာေဟာင္းမွာ ထုပ္ပိုး သိမ္းဆည္း၊ ေနရာ အသစ္ကို ျပင္ဆင္ သယ္ယူ ပို႕ေဆာင္ ေနရာခ် အေတာ္ေလး ပင္ပန္းခဲ့သည္။ ေနရာအသစ္မွာ အေျခက်လို႕ နဲနဲ နားမယ္ၾကံကာရွိေသး ရံုးကေျပာင္းေရႊ႕ဖို႕ ျဖစ္လာျပန္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း ထုပ္ပိုး သိမ္းဆည္း ဒီတခါမွာေတာ့ မွတ္သားရသည္မ်ားက ပိုလာေလသည္။ ကိုယ့္အိမ္တုန္းကေတာ့ အကုန္လံုးက ကိုယ့္ပစၥည္းေတြခ်ည္း ဆိုေတာ့ လိုခ်င္တာ ယူလာ ၾကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ဖြင့္ရွာယံု… မေတြ႕ေသးလဲ ျပႆနာ မၾကီးလွ...။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘာေတြမွ အထူးတလည္ မွတ္သားစရာမလိုေသာ္လည္း ယခု ရံုးေျပာင္းရာမွာေတာ့ စာရြက္ စာတမ္းေတြ အေရးၾကီးေသာ အရာေတြ… ပံုးတပံုးခ်င္းစီမွာ ဘာေတြပါလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ရျပန္ေလသည္။ လူေရာ စိတ္ပါ ေတာ္ေတာ္လဲ ေမာခဲ့ရပါသည္။ အခုေတာ့ အိမ္ေရာ ရံုးေရာေျပာင္းၿပီး အစစ အရာရာ အတန္အသင့္ အေျခက် သြားေခ်ၿပီ။

မွတ္မွတ္ရရ ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္က မင္းကိုႏိုင္ ၏ ေနာက္ၾကည့္မွန္ စာအုပ္ကို ဝယ္ၿပီး ဖတ္ျဖစ္သည္…။ စာအုပ္အေၾကာင္းကိုေတာ့ အက်ယ္ခ်ဲ႕ မေရးေတာ့ပါ…။ မေက ေရးထားၿပီး ျဖစ္သည္။ မ်က္ကြယ္ေထာင့္ကို ေခါင္းငဲ့ၾကည့္ျခင္း မွာ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္သည္။ ေနာက္ၾကည့္မွန္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးႏွင့္ အဓိပၸါယ္ကို ေတြးရင္း စိတ္ထဲမွာ လြန္စြာ သေဘာက် ႏွစ္သက္မိသည္။ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ ေက်ာင္းသား ကိုေဖေသာင္း၏ အေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္း မခင္ေအးက ညိဳ႕အား ျပန္ေျပာသည့္အခန္းမွာ “သူလား… ေအး… ေနာက္ၾကည့္မွန္ မပါတဲ့ ကားတစီးေပၚ ပါသြားတယ္…” ဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ ရင္ထဲကို တခုခုႏွင့္ အရွိန္ျပင္းျပင္း တြန္းထည့္လိုက္သလို ခံစားရသည္။ တကယ္ကေတာ့ ၾကီးၾကီး ငယ္ငယ္ အရြယ္စံု ကားေတြတိုင္းမွာ ေနာက္ၾကည့္မွန္ေတြေတာ့ ပါစၿမဲပင္။ ထို ေနာက္ၾကည့္မွန္ကို တခုတ္တရ ၾကည့္ျဖစ္ျခင္း၊ မၾကည့္ျဖစ္ျခင္း ႏွင့္ ၾကည့္စရာ အေျခအေန ေပးျခင္း မေပးျခင္း တို႕သာ ကြာလိမ့္မည္ ဟု ထင္မိသည္။

ေနာက္ ေလာေလာဆယ္ ဖတ္လက္စ စာအုပ္တအုပ္က Cecelia Ahern ရဲ႕ P.S. I Love You ျဖစ္သည္။ ေလာဘစိတ္ေတြႏွင့္ ရုပ္ရွင္ေရာ စာအုပ္ပါ တတြဲထည္း ဝယ္ထားမိသည္။ စာအုပ္ဖတ္ၿပီးမွ ရုပ္ရွင္ၾကည့္မေလ ဆိုၿပီး အားၾကိဳးမာန္တက္ ဖတ္ေနသည္။ ည မအိပ္ခင္ အခ်ိန္ေတြမွာ ဖတ္သည္ ဆိုေတာ့ တခါတခါ ဖတ္ေနရင္းက အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္လဲ ရွိေပါ့…။ ဒီေတာ့ ေနာက္တညမွာ ဖတ္လက္စေနရာမွ Bookmark ကို အသာဖယ္ၿပီး ေရာက္ေနတဲ့ေနရာမွ အေနာက္ကို ၂ မ်က္ႏွာေလာက္ ျပန္ဆုတ္ၿပီး ဖတ္ရသည္။ တခါတခါ အိပ္ခ်င္ခ်င္ျဖင့္ အတင္း ဖတ္ေနေသာေၾကာင့္ ေရွ႕က ဖတ္ထားတာေတြ ေမ့ ေမ့ကုန္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ စာအုပ္လဲ ဖတ္လို႕ၿပီး ရုပ္ရွင္လဲ ၾကည့္ၿပီးပါက ကိုယ္ႏွစ္သက္ေသာ အပိုင္းေလးေတြ ျပန္ေရးၾကည့္ရန္ စဥ္းစားထားသည္။ တခ်ိဳ႕ စကားေျပာေလးေတြ ႏွင့္ စာေၾကာင္းေလးေတြက သိပ္လွသည္…။

တခါ တီဗြီမွာ ဗုဒၺဟူးေန႕တိုင္း လာေနေသာ Singapore Idol ကိုလဲ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္မည္ဟု တပတ္ၿပီး တပတ္ အားခဲထားရင္းက ယခုဆို ၄ ေယာက္သာ က်န္ေတာ့သည္။ တရက္မွကို ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္ျဖစ္လိုက္။ ယခုက်န္ေနတဲ့ ၄ ေယာက္ထဲမွာေတာ့ တဦးတည္းေသာ တရုပ္ေလး (Charles "Stitch" Wong) ကို Vote လုပ္ရန္ စဥ္းစားထားသည္။ အရင္ Season 1 နဲ႕ 2 တံုးက ကိုယ္ ဒီေလာက္ Vote လုပ္ တဲ့ၾကားက ျပဳတ္သြားတဲ့ တရုပ္ေလးေတြအေၾကာင္း ေတြးမိေတာ့ ဒီႏွစ္ Vote လုပ္ရမွာ အားငယ္မိသည္။ ပထမႏွစ္က Sylvester နဲ႕ Taufik ၊ ဒုတိယႏွစ္က Jonathan Leong နဲ႕ Hardy…။ ကိုယ္က မေလးထက္ တရုပ္ကို အားေပးၿပီး အတင္းေတြ Vote လုပ္တာပဲ...။ သို႕ေသာ္လည္း မရ…။ ေနာက္ဆံုးက် မေလးေကာင္ေလးေတြသာ Idol ေတြ ျဖစ္ ျဖစ္သြားၾကသည္ေလ…။ တရုပ္ေတြက ဘာလို႕ မေလးေတြေလာက္ Vote မလုပ္ႏိုင္ၾကတာလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္ေနမိေသး…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီႏွစ္လဲ အမွတ္မရွိ တဦးတည္းသာ က်န္ရွိေနေသာ တရုပ္ေလး Charles ကိုသာ Vote လုပ္မည္။ ေနာက္တပတ္ကစလို႕ တတ္ႏိုင္သေလာက္ Vote လုပ္မည္။ Message က တခါပို႕ (တခါ Vote) ျပား ေျခာက္ဆယ္တဲ့…။ Phone Bill လာရင္ေတာ့ ရႈး… တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေပါ့ေနာ…။

ၿပီးေတာ့ အခုတေလာ စာေကာင္းေကာင္းမေရးခ်င္၊ ဖတ္ပဲ ဖတ္ခ်င္ေနသည္။ အခ်ိန္ရွိသ၍ ဘေလာ့ဂ္ေတြ အမ်ားၾကီး လိုက္ဖတ္ျဖစ္သည္။ ေျခရာခ်န္ျဖစ္ေသာ ေနရာမ်ားရွိသလို မခ်န္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေနရာေတြလဲ ရွိ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကဗ်ာေတြ အေရးမ်ားေသာ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို လိုက္ဖတ္ျဖစ္သည္။ သူတို႕ သူတို႕ ေရးၾကေသာ ကဗ်ာေတြဖတ္ရင္း ႏွစ္သက္ သေဘာက်ၿပီး ဖတ္လို႕အရမ္း အရသာေတြ႕ေနမိသည္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာလဲ အခုတေလာ ကဗ်ာေတြ ေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိ။ သို႕ေသာ္ ေရးခ်င္တာသာသိၿပီး တကယ္ခ်ေရးၾကည့္ေတာ့ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ မရွိပါ။ အားငယ္လိုက္တာ…

ေနာက္ထပ္ အားငယ္စရာ တခုကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ Window 7 မွာ ျမန္မာစာ (ေဇာ္ဂ်ီ) ဖတ္လို႕သာ ရၿပီး ေရးစရာ ကီးဘုတ္ မေပၚေသာေၾကာင့္ စာရိုက္လို႕ မရျခင္းပင္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ 32 Bit က ဘာျပႆနာမွ မရွိ တဲ့…။ ကိုယ့္ဟာက 64 Bit ျဖစ္ေနေတာ့ မရ ေရးခ် မရ…။ နားလည္ တတ္ကြ်မ္းသူမ်ား၏ အဆိုအရကေတာ့ သည္အတြက္ အခ်ိန္နဲနဲ ေစာင့္ရအံုးမည္ တဲ့…။

ေအာ္… ေမ့ေတာ့မလို႕…။
ေနာက္ႏွစ္ ၂၀၁၀ အတြက္ (စကၤာပူ) ျပကၡဒိန္ကို ပိတ္ရက္ေတြၾကည့္ရန္ ေဝမွ်လိုက္သည္။ အရင္ႏွစ္ကလဲ ဒီလိုပဲ ၂၀၀၉ အတြက္ ေဝမွ်ခဲ့ဖူးသည္။ ပိတ္ရက္ႏွင့္ ဆက္ေနေသာ ရက္ေတြ ခြင့္ယူလိုက္ပါက ရက္ရွည္ အနားယူျခင္း၊ ခရီးသြားျခင္းတို႕ ျပဳႏိုင္သည္ေပါ့။ ဤသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သက္ေဝတေယာက္ ပိတ္ရက္ေတြကို မည္၍ မည္မွ် တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးတတ္ေၾကာင္း အထင္အရွား ေတြ႕ႏိုင္သည္ေလ…။ ဒါတင္မက အစစ အရာရာကို ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္လိုစိတ္ရွိေၾကာင္းကိုလဲ ေတြ႕ႏိုင္ပါေသးသည္။


၂၀၀၉ မွာ ျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတြ ကေတာ့ အရင္ႏွစ္နဲ႕ မထူးမျခား။ ၾကံဳရင္ ၾကံဳသလိုေတာ့ တတ္အားသမွ် လႈျဖစ္သည္။ မႏွစ္ကတည္းက ေမြးစားထားေသာ နာဂစ္ေၾကာင့္ မိဘမဲ့သြားေသာ ကေလးငယ္ေလး သံုးေယာက္ကို ဟိုတေန႕က အိပ္မက္ေတာင္ မက္ေနေသးသည္။ ကေလးေလးေတြ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာ ခ်မ္းသာၿပီး သင့္တင့္ေသာ ပညာေလးမ်ား ရၾကေစရန္ ဆုေတာင္းေနမိသည္။

၂၀၀၉ မွာ ေငြေရးေၾကးေရး အေၾကာင္းေျပာရင္ေတာ့ ရသမွ် သံုး…။ ကုန္…။ မစုမိ…။ ဒီလိုနဲ႕ လံုးခ်ာလည္ေနသည္။ စုမိတာ ဆိုလို႕ မေပးမျဖစ္ ေပးေနရသည့္ CPF တခုသာ ရွိေပလိမ့္မည္။ အင္း… စုေတာ့ စုရမည္… ေနာက္ႏွစ္မ်ားမွေပါ့ေလ… ဟု ေတးထားလိုက္သည္။ (ဒီလိုနဲ႕ ႏွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ…)

စိတ္မေကာင္းစြာႏွင့္ စိတ္ညစ္ေနမိတာ တခ်ိဳ႕ုကေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္ အလြန္ ရင္းႏွီး နီးကပ္ ခ်စ္ခင္လွေသာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတေယာက္ (ေဆးဝါး ျပည့္စံုေအာင္ ကုသေနသည့္ၾကားမွ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း) မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ကြယ္လြန္သြားျခင္း...။ ေအာက္တိုဘာလကုန္ေလာက္က ရည္ရြယ္ထားေသာ ခရီးကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မသြားျဖစ္လိုက္ျခင္း...။ ဒီတႏွစ္ မသြားရေတာ့လဲ ေနာက္ႏွစ္က်ရင္ သြားၾကတာေပါ့ ဟု ဆိုလာေသာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္သြားေသာ္လည္း စိတ္ကို ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ ေနာက္တခုကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း IC Show နဲ႕ ပိုက္ဆံအိပ္ တအိပ္ အလဲအလွယ္ လုပ္ျခင္း…။ သို႕ေသာ္ ေနာက္လထဲမွာ ရွိေနေသာ ပြဲတခုကိုေတာ့ျဖင့္ ဘာနဲ႕မလဲႏိုင္ပါ ဟု ဇြတ္ အတင္း ဂ်စ္တိုက္ထားေသာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈရေလသည္။ ေအာင္ျမင္မႈ ကို တိုက္ယူမွ ရသည္ ဟူေသာ စကားမွာ တကယ္ကို မွန္ပါသည္။ (ဆက္လက္၍ တိုက္ပြဲဝင္ၾကပါစို႕… သူငယ္ခ်င္းတို႕…)

ဒီ ၂၀၀၉ ထဲမွာပင္ Facebook ၏ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ အေကာင့္ဖြင့္ကာ ပံုမွန္ သံုးစြဲျဖစ္ခဲ့သည္။ ရပ္နီး ရပ္ေဝး သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ရံုသာမက အေကာင္ေမြးျခင္း၊ အပင္စိုက္ျခင္း၊ စားေသာက္ ဆိုင္ဖြင့္ျခင္း၊ ေကာ္ဖီဆိုင္ ဖြင့္ျခင္း၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေရာင္းတမ္း ဝယ္တမ္း ကစားျခင္း စသည့္ ကစားနည္း အစံုကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း ကစားခဲ့မိသည္။ အခ်ိန္ေတြ တအားကုန္ၿပီး အလုပ္ပ်က္ အကိုင္ပ်က္ အစားပ်က္ အအိပ္ပ်က္ ျဖစ္လာခါမွ ကစားျခင္းအမႈကို ဇြတ္အတင္း ရပ္ပစ္လိုက္ရသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ထို Facebook ၏ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ (မ်ားစြာ) အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ႕ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရခဲ့သည္။ ထိုအခါမွာေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အလြန္႕ အလြန္ အဖိုးတန္ေသာ Facebook ျဖစ္သြားသည္။ အခုေတာ့ ေမြးေန႕ေတြ၊ မဂၤလာ ႏွစ္ပတ္လည္ေတြ ဆိုလဲ Facebook မွတဆင့္ ဆုေတာင္းလိုက္ရံု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕ဆံုရန္ ခ်ိန္းၾကလွ်င္လည္း ဒီ Facebook ကတဆင့္၊ သူငယ္ခ်င္း ကေလးေမြးေန႕ေတြမွာ ဆိုရင္လည္း Facebook မွာတင္ထားေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားမွတဆင့္ ကေလးက အေဖႏွင့္တူသည္၊ အေမႏွင့္တူသည္၊ ေခ်ာသည္ လွသည္ ေျပာရသည္။ ဤသို႕ အသံုးတည့္လွေသာ Facebook ကို ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီး လိမ္မာပါးနပ္စြာ (တန္ေဆး လြန္ေဘး ဟူေသာ စကားအတိုင္း) အသံုးခ်တတ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္ ေျပာရရင္ ၂၀၀၈ ဇန္နဝါရီက စၿပီး အသက္သြင္းထားေသာ၊ ကိုယ္ သံေယာဇဥ္ တြယ္တာရေသာ ေဟာဒီ ဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္ႏွာေလးလဲ ၂၀၁၀ ဇန္နဝါရီ ဆို ႏွစ္ ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မည္။ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အခ်ိန္ ႏွစ္ ႏွစ္တာကာလ အတြင္း သူ႕ေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ တစံုတရာ မရွိခဲ့ရ။ အစစ ၿငိမ္းခ်မ္းခဲ့ရသည္။ သည္အတြက္လဲ ေက်းဇူးတင္သင့္ တင္ထိုက္သူ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ေနမိသည္။ ထိုဘေလာ့ဂ္ေလးေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္စရာ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အသစ္မ်ား မ်ားစြာရခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မျမင္ဖူးၾကေသာ္လည္း အႏွစ္ႏွစ္ အလလက ခင္မင္ခဲ့သူမ်ားပမာ ရင္းႏွီးခင္မင္ သံေယာဇဥ္တြယ္ၾကသည္။ အဲ… မျမင္ဖူးၾကဘူးဆိုေပမယ့္ ဒီလပိုင္း အတြင္းမွာ မွတ္မွတ္ရရ ဘေလာ့ဂ္ဂါ သံုးေယာက္ႏွင့္ အြန္လိုင္း စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္သာမက အျပင္မွာပါ မထင္မွတ္ပဲ ရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့ရသည္။ တေယာက္ကေတာ့ ခပ္ဆိုးဆိုး ႏွင့္ ဂ်စ္ကန္ကန္ လူဆိုး၊ ေနာက္တေယာက္က အၿမဲ ျပံဳးေနတတ္ၿပီး စကားနည္းေသာ လူေအး၊ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ၾကည့္လိုက္ရင္ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ဘယ္မွာေတြ႕ေတြ႕ ေတြ႕ရာေနရာမွာ ရယ္စရာမ်ားစြာ ေျပာတတ္သူ ျဖစ္ေလသည္။ (ဘယ္သူေတြလဲလို႕ မေမးနဲ႕ေနာ္… ေျပာျပဘူး…)

ေနာက္ ထူးထူးျခားျခား သံေယာဇဥ္တခုကေတာ့ ကိုယ္ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး အြန္လိုင္းေပၚက ေပ်ာက္ေနလွ်င္ စိတ္ေတြတိုေနတတ္ေသာ၊ ဟိုးအေဝးၾကီးတေနရာက ကိုယ္ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ရေသာ အစိမ္းေရာင္ အစက္ကေလး တစက္…။ (ကိုယ္လိုလူကို စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ခ်စ္ခင္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူး အၾကီးၾကီးတင္ပါတယ္ အစက္ကေလးေရ႕…. )

၂၀၀၉ အတြက္ ကိုယ္ မွတ္မိသမွ် အမွတ္ရစရာ မွတ္တမ္းကေတာ့ ဤမွ်သာ…။
ေနာက္ႏွစ္ခါ ၂၀၁၀ ကိုလဲ ကိုယ့္အတြက္ေရာ… သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုးအတြက္ပါ အစစ အရာရာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အဆင္ေျပေျပႏွင့္ ကံေကာင္းျခင္းမ်ားစြာကို သယ္ေဆာင္လာႏိုင္ေသာ၊ ေတာက္ပေသာ ႏွစ္သစ္ တႏွစ္အျဖစ္ ကိုယ္ ၾကိဳတင္ ေမွ်ာ္လင့္ ဆုေတာင္းေနခ်င္ပါသည္။

*** ဤဘေလာ့ဂ္ေလးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ယခင္ထဲက သိႏွင့္ေနၿပီးေသာ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ား၊ ယခုမွ တိုးပြားလာေသာ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အသစ္မ်ား၊ ဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ၊ G Talk မွာ၊ C Box မွာ၊ Facebook မွာ ႏွင့္ အျပင္ေလာကမွာပါ ခင္မင္ခြင့္ရေသာသူမ်ား အားလံုး အားလံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္တမ္းတင္ထားၿပီး အစဥ္ ရင္းႏွီး ခ်စ္ခင္ေနပါမည္။