သက္ေဝရဲ႕ အခ်စ္အေၾကာင္းကေတာ့ ဒီမွာ နဲ႔ ဒီမွာ ေျပာျပထားဖူးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လဲ ဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ပိုင္းေရးျဖစ္တဲ့ တခ်ိဳ႕ပိုစ့္ေတြမွာလဲ အခ်စ္ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ ဘာညာ ဘာညာေတြ ေရးဖူးပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ အခ်စ္အေၾကာင္း ေရးပါဆို အဲဒါေတြပဲ ျပန္ေရးျပရမွာဆိုေတာ့ ပ်င္းစရာ…။
ဒါေၾကာင့္ ဒီစာစုေလးကိုပဲ တင္လိုက္ပါတယ္… ႏွစ္သက္ၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္…။
အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္
အခ်စ္ကို စတင္ေတြ႕ရွိခဲ့ေသာအခ်ိန္သည္ ၾကည္ႏူးလြမ္းဆြတ္စရာေကာင္းေအာင္ မိုးစက္ မိုးမွဳန္မ်ား ျဖိဳးျဖိဳးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ရြာသြန္းမေနပါ။ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ႏွင္းပြင့္ေလးေတြလည္း တဖြဲဖြဲ က်မေနပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္ အခ်စ္ စေတြ႔ေသာ အခ်ိန္သည္ ပူပူေလာင္ေလာင္ႏွင့္ ေျခာက္ေသြ႔ေသာ ေႏြရာသီတခုမွာ ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ အခ်စ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ဆံုေတြ႔ခဲ့ေသာ ေနရာသည္ ကန္ထရိုက္တိုက္ခန္းတခု၏ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း ေမွာင္ျပျပ ေလွခါးထစ္မ်ားတြင္ ျဖစ္သည္။ အခ်စ္က က်ဴရွင္တက္ရန္ အလာ၊ ကြ်န္ေတာ္က ဆရာမ အလစ္ကို ေခ်ာင္းၿပီး က်ဴရွင္မွ အေျပး… ေျပာျပရရင္ ရယ္စရာအေတာ္ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာတိုင္း အခ်စ္က မရယ္ပါ။ ေႏြရာသီ၏ အပူရွိန္ႏွင့္ စာေမးပြဲနီးေသာေၾကာင့္ စာေျခာက္ေနေသာ အပူရွိန္ေရာေႏွာေနေသာ အခ်ိန္မွာ အခ်စ္ကို ေတြ႔ရွိခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ အခ်စ္မီး အရွိန္မ်ားေၾကာင့္ တၾကိမ္မွ မခံစားဖူးေသာ ပူေလာင္မႈမ်ိဳးကို ခံစားရသည္ဟု အခ်စ္က ဆိုခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ထိုႏွစ္က ေျဖဆိုေသာ စာေမးပြဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အမွတ္နည္းကာ ခံုနံပါတ္မ်ား က်သြားခဲ့ပါသည္။
နည္းနည္းမွ မိန္းကေလး မဆန္ေသာ အခ်စ္သည္ ကားေမာင္သိပ္ၾကမ္းၿပီး ရွပ္အက်ႌကို အလြန္ၾကိဳက္သူ ျဖစ္သည္။ ရွပ္အက်ႌႏွင့္ ေယာလံုခ်ည္၊ ေက်ာပိုးအိတ္ ႏွင့္ ဦးထုပ္အနက္ေရာင္တို႔သည္ အခ်စ္ႏွင့္ လြန္စြာ လိုက္ဖက္ညီၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာမ်ားႏွင့္ လားလားမွ မလိုက္ဖက္ေသာ အခ်စ္၏ နက္ေမွာင္ လွပေသာ ဆံပင္အရွည္ၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္ခဲ့သည္။ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကေသာအခါ ထိုဆံပင္ရွည္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ျဖီးေပးခဲ့ဖူးသည္။ အခ်စ္ကို ကြ်န္ေတာ္က ကေလးေလး ဟု ေခၚၿပီး အခ်စ္က ကြ်န္ေတာ့ကို ေမာင္ ဟု ေခၚေလ့ရွိသည္။ အရြယ္တူ အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မၾကာခဏ ျငင္းခုန္တတ္ၾကသည္။ သခ်ာၤတြက္ရင္း အေျဖတိုက္ရင္း ျငင္းတတ္သည္က ပိုမ်ားသည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ တေယာက္ကို တေယာက္ ေဟ့ေကာင္ ဟု ေခၚတတ္ၾကသည္။
အခ်စ္သည္ စိတ္မေကာက္တတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကသာ အခ်စ္ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စိတ္ေကာက္ရသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အခ်စ္ ေက်ာင္းေနာက္က်ေသာအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ စိတ္ေကာက္မိသည္။ အခ်စ္က အအိပ္မက္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းခ်ိန္ က်ဴရွင္ခ်ိန္မ်ားမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေစာေစာ ေရာက္မလာတတ္ေခ်။ ထိုအခါ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ေကာက္ရသည္။ ေသာၾကာသားက စိတ္ေကာက္တတ္သလား ဟု အခ်စ္က ေမးလာေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ မေျဖပါ။ စိတ္ေကာက္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ဆိုးဆိုးႏွင့္ ခ်ိဳးထားေသာ ေကာ္ေပတံ အပိုင္းအစမ်ား၊ ခဲတံခြ်န္ဓါးျဖင့္ ညီညီညာညာ လွီးျဖတ္ထားေသာ ခဲဖ်က္ အပိုင္းအစမ်ား၊ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ဆုတ္ျဖဲထားေသာ ေက်ာင္းစာအုပ္မွ စာရြက္မ်ားကို အခ်စ္က တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေကာက္ယူ သိမ္းဆည္းေနတတ္သည္။ ထို႔ထက္ပို၍ စိတ္ဆိုးေသာအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေက်ာင္းအေနာက္ဖက္က ထူး မွာ ဘီယာ သြားေသာက္ေနတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘီယာဆိုင္ကိုေတာ့ အခ်စ္က လိုက္မလာပါ။ အေဆာင္မွာ စာဖတ္ရင္း ေစာင့္ေနတတ္သည္။
အခ်စ္က ဗဒင္ကို ၾကိဳက္သည္။ ေဆာင္းဦးလွိဳင္ကို ၾကိဳက္သည္။
“ဟိုင္းေဝးလမ္းမၾကီးထဲ မင္းလက္ဆြဲေခၚ ေျပးသြား… အားလံုးထားခဲ့ပစ္လိုက္စမ္းပါ အခ်စ္ေလး… ေဝးၾကဖို႔ေတာ့ သတၱိမရွိပါ… တို႔မေဝးဘူး အတူတူဆို ေပ်ာ္မယ္သိတယ္… အားလံုးအေဝးေျပးခ်င္တယ္…” ဟူေသာ သီခ်င္းကို အခ်စ္ မၾကာခဏ ဆိုတတ္သည္။
တရက္ကေတာ့ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ေက်ာင္းေျပးၿပီး ျမိဳ႔ျပင္က ဟိုင္းေဝးလမ္းမမ်ားေပၚကို တကယ္ပဲ ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့ၾကသည္။ ၾကားေလေသြးရင္ ေဝးသလို ခံစားေနရေသာ အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကားေမာင္းေနရင္းမွာေတာင္ ကြ်န္ေတာ့ ဘယ္ဖက္လက္ျဖင့္ ဂီယာထိုးရင္း အခ်စ္၏ ညာဖက္ လက္သန္းေလးကို အတူတူ ဆြဲယူထားခဲ့မိသည္။ လမ္းမတေလွ်ာက္ ကားေပၚမွာ အဲဒီသီခ်င္းတပုဒ္ထဲကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ရစ္ၿပီး ဖြင့္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ ေနာက္တေန႔မွာ အဲဒီအေခြ ပ်က္သြားခဲ့တာ အမွတ္ရစရာ။ ၿပီးေတာ့ လမ္းမၾကီးေဘးက ထံုးျဖဴျဖဴနဲ႔ ဘုရားေလးေတြကို အတူ ဖူးခဲ့ ဆုေတာင္းခဲ့ၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ဆုေတာင္းျခင္းကို ယံုေသာ္လည္း အခ်စ္က မယံုၾကည္တတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ အလွဴေငြ ထည့္ၾကၿပီး ျပန္ရလာေသာ ျဖတ္ပိုင္းငယ္ေလးမ်ားကိုေတာ့ အခ်စ္က ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းထားတတ္ျပန္သည္။
ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဗဒင္ေမးခဲ့ၾကသည္။ သည္တခါမွာလဲ ကြ်န္ေတာ့ အခ်စ္က ေဗဒင္ေတြဘာေတြကို မယံုၾကည္တတ္ပါ။ မေမးခ်င္ပါဘူးကြယ္ ဟု ညည္းတြားသည္။ သို႔ေသာ္ အတင္းေတာ့ ျငင္းဆန္တာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္။ ေဗဒင္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေကာင္းတာေတြခ်ည္း ေဟာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ယၾတာလဲ ေခ်ခိုင္းသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်စ္က ဒါေတြ မလိုပါဘူး... လူသာ အဓိကပါ.. ဟု ဆိုေလေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယၾတာ မေခ်ျဖစ္ခဲ့ပါ။ မိန္းကေလး မဆန္ေသာ၊ လဘက္သုတ္ မၾကိဳက္ေသာ၊ မုန္႔ဟင္းခါး မၾကိဳက္ေသာ၊ ဘုရားရွိခိုးတိုင္း ဆု မေတာင္းတတ္ေသာ၊ ေဗဒင္ကို မယံုတတ္ ယၾတာ မေခ်တတ္ေသာ၊ ပန္း မၾကိဳက္ေသာ၊ ႏွဳတ္ခမ္းနီ မဆိုးတတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ့ အခ်စ္မွာ အျပင္ပန္းက မာေက်ာေက်ာႏိုင္လွေသာ္လည္း ႏူးညံ့ေႏြးေထြးကာ ခ်စ္တတ္ေသာ ႏွလံုးသားေလးတစံု ရွိေနသည္မွာ ကြ်န္ေတာ့အတြက္ အလြန္တရာ ကံေကာင္းလွပါသည္။
အခ်စ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းရွိ ခေရပင္ေတြ တန္းစီေနေသာ လမ္းကေလးမွာ အတူတူေလွ်ာက္ရင္း အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၾကသည္။ အေဆာင္နံပါတ္ (၃) မွ လက္ေတြ႔စာသင္ခန္းမ်ားမွာ အတူတူ စာက်က္ရင္း အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၾကသည္။ စာၾကည့္တိုက္မွာ စကားတိုးတုိးေျပာပါ ဟူေသာ စာတမ္းေၾကာင့္ အခ်စ္အေၾကာင္းကို စာေရးၿပီး ေျပာခဲ့ၾကသည္။ က်ဴရွင္အခ်ိန္၊ လက္ခ်ာခ်ိန္မ်ားတြင္ ဆရာ ဆရာမမ်ား အလစ္မွာ တေယာက္ကို တေယာက္ မသိမသာ ခိုးၾကည့္ရင္း၊ စာရြက္ အပိုင္းေလးမ်ားေပၚမွာ စာေရးရင္း အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ေမးေလ့ရွိေသာ စကားမ်ားမွာ က်ဴရွင္ၿပီးရင္ ညေနစာ ဘာစားမွာလဲ တို႔… မနက္ျဖန္ က်ဴရွင္ကို ေစာေစာလာခဲ့ေနာ္ တို႔… အခ်စ္ရဲ႕ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္က သိပ္ေမႊးတာပဲ တို႕… ျဖစ္ၿပီး အခ်စ္ ေျပာေလ့ရွိေသာ စကားမ်ားမွာ ေဆးလိပ္ေတြ ေလွ်ာ့ေသာက္ေနာ္… ညက်ရင္ ဆယ္နာရီမွာ ဖုန္းဆက္ေနာ္ တို႔… ဒီည အေဆာင္မွာ အိပ္မွာလား (သို႔မဟုတ္) ထူး ကို သြားအံုးမွာလား တို႔… ျဖစ္ေနတတ္သည္။
စာေမးပြဲအျပီး ေက်ာင္းပိတ္သြားခ်ိန္မ်ားမွာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ စာေတြ ေရးၿပီး အခ်စ္အေၾကာင္း ဆက္ေျပာခဲ့ၾကသည္။ စာပို႔သမားၾကီးကို စာေတြ မွန္မွန္လာပို႔ေအာင္ လက္ေဆာင္ေတြ၊ မုန္႔ဖိုးေတြ ေပးထားသည္ဟု အခ်စ္က ေျပာျပေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့ရင္ထဲမွာ လွဳပ္ခတ္ ေႏြးေထြးသြားေအာင္ ၾကည္ႏူးရသည္။ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ ႏွင္းဆီပန္းေလးေတြပါေသာ ပိုစ့္ကဒ္ တခု အခ်စ္ကို ဝယ္ေပးရင္း အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ အခ်စ္က ကြ်န္ေတာ့ကို နက္ျပာေရာင္ ေဘာလ္ပင္ေလးတေခ်ာင္း ဝယ္ေပးခဲ့သည္။ ႏွလံုးသားႏွင့္အနီးဆံုးေနရာမွာ ထားႏိုင္ေသာ ပစၥည္းေလးမို႔ အခ်စ္၏ စိတ္ကူးကို ခ်ီးက်ဴးခဲ့ရေသးသည္။ ထိုေန႔က အိမ္အျပန္ ေနာက္က်ေသာေၾကာင့္ အခ်စ္ အဆူခံရသည္ ဟု သိရသည္။
သို႔ေသာ္ ေနာက္လအနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခ်စ္အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာရန္ အခြင့္မသာေတာ့…။ အခ်စ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေဝးခဲ့ၾကဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာသည္။ အခ်စ္က မေဝးခင္မွာ အခက္အခဲမ်ားၾကားမွ ကြ်န္ေတာ့ဆီကို အေရာက္လာကာ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့သည္။ ထိုေန႔က ကြ်န္ေတာ့မွာ ပိုက္ဆံ တသိန္းပါခဲ့သည္ ၿပီးေတာ့ ဆီအျပည့္ ျဖည့္ထားေသာ ဗင္ကားေလးလဲ ပါခဲ့သည္။ ထို႔အတူ အခ်စ္၏ ဘယ္ဖက္ လက္သူၾကြယ္မွာ လက္စြပ္ေလး တခု ပါလာခဲ့သည္။ ထိုေန႔က YKKO မွာ ေၾကးအိုးသြားေသာက္ၿပီးေတာ့ ဟိုင္းေဝးလမ္းမေတြဆီ သြားၾကစို႔ေလ ဟု ကြ်န္ေတာ္ေျပာေသာအခါ အခ်စ္က ျပံဳးရင္း ေခါင္းကို ညင္သာစြာ ခါယမ္းခဲ့သည္။ မွတ္ပံုတင္ ယူလာခဲ့ဟု ကြ်န္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာၾကားလိုက္ေသာ္လည္း အခ်စ္က ယူမလာပါ။ ဟိုတခါ ေဗဒင္ေမးတုန္းက ေပးခဲ့ေသာ ယၾတာကို မလုပ္ေသာေၾကာင့္ ဟု ကြ်န္ေတာ္က စြပ္စြဲေသာအခါ အခ်စ္က မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္ေနေသာ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သည္လိုႏွင့္ အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာစရာ အခ်စ္က ကြ်န္ေတာ့ အနားမွ ဖယ္ခြာသြားခဲ့သည္…။
အနားမွာ အခ်စ္မရွိေတာ့ေသာ္လည္း အခ်စ္အေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ တေယာက္တည္း ဆက္ေျပာေနဆဲ…။ သတိရေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ေက်ာင္းထဲကို သြားလည္ကာ အခ်စ္၏ အရိပ္မ်ားကို တိတ္တဆိတ္ ေဖြရွာမိသည္။ ေက်ာင္းၾကီးက ေဟာင္းႏြမ္းကာ ေအးစက္ တိတ္ဆိတ္ၿပီး အထီးက်န္လွေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့ႏွလံုးသားကို အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ေသာ ေႏြးေထြးျခင္းေတြ ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းထဲကို ကြ်န္ေတာ္ မၾကာခဏ သြားေလ့ရွိသည္။ ဘယ္သူမွ မၾကားႏိုင္ေသာ အခ်စ္အေၾကာင္းေတြ တေယာက္ထဲ တီးတိုး ေျပာေနခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာေနေသာ အခ်စ္အေၾကာင္းကို အခ်စ္ကိုယ္တိုင္ နားျဖင့္ မၾကားႏိုင္ေသာ္လည္း ႏွလံုးသားျဖင့္ ၾကားနာႏိုင္သည္။ မ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏိုင္ တေယာက္ကိုတေယာက္ မထိေတြ႔ႏိုင္ေသာ္လည္း ႏွလံုးသားခ်င္းမွတဆင့္ ျမင္ႏိုင္ ထိေတြ႔ႏိုင္သည္။ အခ်စ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ လူခ်င္း ေဝးေနေသာ္လည္း အခ်စ္ေတြက မပ်ယ္မပ်က္ပဲ နီးစပ္ေနႏိုင္ေသးသည္ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ ယံုၾကည္ေနဆဲ…။
အကယ္၍မ်ား တစံုတေယာက္က အခ်စ္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္ ဟု ဆိုလာခဲ့လွ်င္ အခုလိုပဲ မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ေအာင္ အခ်စ္အေၾကာင္းေတြကို အဖန္တလဲလဲ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာေနမိဦးမည္သာ…။
ေဆာင္းဦးလွိဳင္ - ဟိုင္းေဝးလမ္းမ်ားေပၚမွာ
ေၾသာ္.... အခ်စ္အေၾကာင္းကို လြမ္းစရာေလးေၿပာသြားတာေပါ႔... အမလိုေတာ႔ မေရးတတ္ဘူး... ဒါေပမဲ႔ ၾကိဳးစားေရးပါ႔မယ္.... :)
ReplyDeleteအခ်စ္အေၾကာင္းက ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးက အေရာင္ေတြစံုတယ္၊ စုတ္ခ်က္ေတြ ျမဴးတယ္၊ ေနာက္ဆံုးမွာ အလြမ္းေဆးစက္ေလးေတြ ဖိတ္က်သြား တာေတာင္ perspective က ဖမ္းစားႏိုင္လြန္းပါတယ္..။
ReplyDeleteအခု ေရးတ့ဲ ၀တၳဳတုိေလးေရာ၊ အရင္က အစ္မသက္ေ၀ ေရးခ့ဲတ့ဲ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္နဲ႕ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ပို႕စ္ေလးေတြေရာ အကုန္ ဖတ္သြားတယ္ရွင့္။ ရို႕စ္က အစ္မသက္ေ၀ ဖြင့္ဆိုတ့ဲ အခ်စ္အေႀကာင္းကို ၀တၳဳ ပုံစံ မပာုတ္ဘဲ ရင္တြင္းျဖစ္ ကိုယ္ေတြ႕ေလးေတြ ထပ္ဖတ္ခ်င္တာ း)
ReplyDeleteI love it, Ma Ma TW. I want to know about her side of the story too.
ReplyDeleteမႀကီးမငယ္ႀကီးက်မွ ငါ့ကို ငိုခ်င္ေအာင္ လုပ္ျပန္ၿပီ...
ReplyDeleteသက္ေ၀ေရ ေကာင္းေကာင္းေလး မန္႔ခ်င္ပါတယ္
ဒါေပမဲ့...
အမွန္အတိုင္း မန္႔သြားတာပါ
အခ်စ္ဟာတခါတေလ မထုတ္ျပပဲ အထဲမွာပဲ သိမ္းထားဖုိ႔ေကာင္းတဲ႕အခါေတြ ရွိတယ္ မမသက္ေဝ...ထုတ္ျပလိုက္ခါမွ အခ်စ္ေတြ မသာမယာ ျဖစ္ကုန္တတ္လို႕....
ReplyDeleteမၾကီးသက္ေဝ လုပ္မွပဲ ရဲေက်ာ္ေက်ာ္ဦးကို သိပ္လြမ္းသြားတယ္.. ေၾသာ္.. အခ်စ္အေၾကာင္း ဆိုလို႕ေလ.. =)
ReplyDeleteအခ်စ္ကိုယ္စားေျပာေပးပါ.. :D
ReplyDeleteမမသက္ေ၀ရဲ႔ အခ်စ္အေၾကာင္းကခ်စ္စရာေလး....။
ReplyDeleteညီမေလးေရးမယ့္ အခ်စ္အေၾကာင္းေတာ့ အဲေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းမယ္မထင္ဘူး..။
ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔
သက္ေ၀ ေျပာျပတဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းေလးက သိပ္လွတယ္... ဒါေပမယ့္ လြမ္းစရာ...
ReplyDeleteထိုေန႔က ကြ်န္ေတာ့မွာ ပိုက္ဆံ တသိန္းပါခဲ့သည္ ၿပီးေတာ့ ဆီအျပည့္ ျဖည့္ထားေသာ ဗင္ကားေလးလဲ ပါခဲ့သည္။ ထို႔အတူ အခ်စ္၏ ဘယ္ဖက္ လက္သၾကြယ္မွာ လက္စြပ္ေလး တခု ပါလာခဲ့သည္ ဆိုတာေလးက ပိုစ့္တခုလံုးရဲ႕ အသက္လိုပဲ...
ခံစားရတယ္...
ဒီအခ်စ္ကလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်စ္ပါ။
ReplyDeleteဒါေပမယ့္ မရိုးႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဇာတ္လမ္းကိုပဲ ၾကားခ်င္ေသးတာ.. :)
ေၾသာ္..
ReplyDeleteအခ်စ္အေၾကာင္း တဲ့လား..။
အခ်စ္က မုန္းဖို႔ေကာင္းတယ္..။
ပံု...
အမ်ိဳးတေယာက္
Plz let me know the name of ur song “ဟိုင္းေဝးလမ္းမၾကီးထဲ မင္းလက္ဆြဲေခၚ ေျပးသြား… အားလံုးထားခဲ့ပစ္လိုက္စမ္းပါ အခ်စ္ေလး… ေဝးၾကဖို႔ေတာ့ သတၱိမရွိပါ… တို႔မေဝးဘူး အတူတူဆို ေပ်ာ္မယ္သိတယ္… အားလံုးအေဝးေျပးခ်င္တယ္…"
ReplyDeleteအစ္မ သက္ေ၀လို ႏူးႏူးညံ႕ညံ႕ေလး မေရးတတ္ေတာ႔ခက္တယ္..
ReplyDeleteအခ်စ္အေၾကာင္းဆိုေတာ႔ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔ ဘာအေၾကာင္းဘဲျဖစ္ျဖစ္ ရမယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္.. း)
ဒီေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕ အခ်စ္အေၾကာင္းေတာ႔ မနက္ဖန္ မနက္ ဖတ္လို႔ရပါျပီလို႔......
ဒီည အားတက္သေရာ မအိပ္စတမ္း ေရးေနပါတယ္ လို႔.. း)
ဖတ္လုိ႔ ေကာင္းတယ္အစ္မ။ ငိုခ်င္လ်က္မုိ႔လားမသိ။ ဖတ္ရင္း ဘယ္လြမ္းရမွန္းမသိ.. လြမ္းစရာေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ္႔ မခ်စ္တဲ႔သူကို လက္ခံလိုက္တာကေတာ႔ အခ်စ္သိပ္ညံ႔တာပဲေနာ္။
ReplyDeletemm
အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာျပတာနားေထာင္ျပီး..
ReplyDeleteေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႕ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ
စာေရးတကယ္ကိုပိုေကာင္းလာပါတယ္....
ဟုတ္... :D
ReplyDeleteဖတ္ရင္းနဲ႔ လြမ္းေတာင္လာတယ္။ အစ္မ သက္ေ၀ အေရးေကာင္းလုိ႔။ ညက္ေနတာပဲ။ ပုံရိပ္ကုိ tag ထားတာေတြ႔တယ္။ အေတာ္ပဲ ေရးဖုိ႔ အေၾကာင္း စဥ္းစားလုိ႔ မရေသးေတာ့ အစ္မေပးတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ပဲ စဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္။
ReplyDeleteကဗ်ာဆန္လိုက္တာတီသက္ရယ္...လြမ္းစရာေကာင္းတယ္..ဟိုင္းေ၀းလမ္းမၾကီးသီခ်င္းကိုညည္းရင္းအခ်စ္နဲ႔အတူအေ၀းကိုေျပးထြက္ခ်င္တယ္..ဘ၀အေမာေတြၾကားမွာမြမ္းက်ပ္လြန္းလို႔ း(
ReplyDeleteအဲဒိသီခ်င္းေပၚခါစ လူပ်ိဳေပါက္စနအရြယ္(၈တန္း၊၉တန္း)ေလာက္က နားေထာင္ၿပီး တအားႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္း၊ ဒီသီခ်င္းေလးပါမဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္းက ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ေလး သိပ္ကို အသက္ဝင္မွာဆိုပီး အခုလို ဆင္တူေလး ခံစားၾကည့္ဖူးတယ္...
ReplyDeleteအစ္မသက္ေဝ သိပ္ေတာ္လြန္း... း))
ဖတ္ၿပီးေတာ့ မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ ငိုင္က်န္ခဲ့တယ္ အစ္မသက္ေဝရယ္...
ReplyDeleteေႀသာ္..အခ်စ္..အခ်စ္...ဟင္းးးးးး သင္းေတာ့လားကြာ...(လုိ႔ပဲႀကိမ္းေမာင္းသာေျပာခ်င္လုိက္ေတာ့တယ္ အစ္မရယ္...ဟီးးး)
ReplyDeleteမရဲ့ရင္တြငိးျဖစ္ ကုိယ္ေတြ႔ေလးနားေထာင္ခ်င္တာ း)
ေလးစားခ်စ္ခင္စြာ
ပန္းခ်ီ
ကြ်န္ေတာ့မွာ ကြမ္းယာ ဆယ္ထုပ္ ပါခဲ့သည္၊ျပီးေတာ့ေလအျပည့္ထိုးထားေသာ ဆိုက္ကားတစီးပါခဲ့သည္။....ထို႔အတူ အခ်စ္၏ ဘယ္ဖက္လက္သူၾကြယ္မွာလဲ ဆင္ျမီးလက္စြပ္ပါခဲ့သည္ (ကေလးေမြးလို႔ လြယ္ေအာင္ေနမွာ)
ReplyDeleteအ...ဟင္း..ဟင္း..ကိုယ္လဲ ဘဝသရုပ္ေဖၚ အခ်စ္အေၾကာင္းေရးၾကည့္တာ..
ဖတ္ၿပီးရင္ထဲမွာ လိႈက္က်န္ခဲ့တယ္။ အေရးေတာ္လိုက္တာ မမသက္ေ၀... :))
ReplyDeleteအဲဒီသီခ်င္းကို အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ရေအာင္ၿပန္ရွာလိုက္ဦးမယ္။ :)
ဂ်င္း
ခ်စ္တဲ့သက္ေ၀ေရ... စာမေရးတာၾကာတဲ့သူတေယာက္ကို စာေရးခ်င္စိတ္ျပန္ေပၚလာေအာင္ အင္ဂ်င္နွိဳးတတ္လြန္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေၾကာင့္ အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာျဖစ္ေတာ့မယ္... ကြ်န္ေတာ္ေျပာတဲ့ ရွပ္အက်ီၤေလးေတြအျမဲ၀တ္တဲ့...ေယာထမီေလးေတြ၀တ္တဲ့... ဆံပင္အထူၾကီးနဲ ့ခ်စ္သူကို ျမင္ဖူးသလုိလိုပဲေနာ္... သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ခ်စ္သူ၂ေယာက္ အဲဒီလိုေ၀းသြားရေတာ့... ရင္ထဲမွာ ဆို ့နင့္ေၾကကြဲစြာနဲ ့ပဲ ခံစားေၾကကြဲနားေထာင္သြားတယ္ သက္ေ၀...
ReplyDelete