ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္ႏွင့္ ဆက္စပ္၍...

တေန႔က တီဗီြမွာ လာသြားတဲ့ အစီအစဥ္တစ္ခုုထဲက အစိတ္အပိုုင္းတစ္ခ်ိဳ႕ ဆိုုပါေတာ့…။

ေခ်ာကလက္ဆိုုင္ တစ္ဆိုုင္မွာပါ…။
နာမည္ၾကီး တံဆိပ္နဲ႔ ေခ်ာကလက္… တစ္ခုုကိုု သံုုးက်ပ္ တန္ပါတယ္…။ အဲဒါကိုု ဆိုုင္က တစ္က်ပ္ ေလွ်ာ့ျပီး တစ္ခုု ႏွစ္က်ပ္ႏွံဳးနဲ႔ ေရာင္းပါတယ္…။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ေနာက္ နာမည္သိပ္မၾကီးတဲ့ ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္တစ္မ်ိဳးကိုုလည္း ေၾကာ္ျငာတဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေရာင္းေနပါတယ္။ ေစ်းဝယ္သူေတြဟာ ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္ကိုု ေယာင္လိုု႔ေတာင္မွ လွည့္မၾကည့္ၾကပဲ ေစ်းခ်ထားတဲ့ နာမည္ၾကီး ေခ်ာကလက္ေတြကိုုသာ ဝယ္ယူေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္…။

ေနာက္တေန႔မွာ အရင္ေန႔ကေရာင္းခဲ့သလိုုပဲ သံုုးက်ပ္တန္ နာမည္ၾကီး ေခ်ာကလက္ကိုု ႏွစ္က်ပ္နဲ႔ ဆက္ေရာင္းပါတယ္…။ ဒါေပမဲ့ ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္ေတြကိုုေတာ့ တစ္ေယာက္ တစ္လံုုး အျမည္းသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ အလကား ေပးပါတယ္…။ အဲဒီေန႔မွာ ဆိုုင္ကိုု လာသမွ်လူေတြဟာ သံုုးက်ပ္တန္ အေကာင္းစား ေခ်ာကလက္ကိုု တစ္က်ပ္တိတိ ေလွ်ာ့ျပီး ႏွစ္က်ပ္နဲ႔ ေစ်းခ်ေရာင္းေနတာကိုု ဘယ္သူမွ ေခါင္းထဲ မေရာက္ၾကေတာ့ပါဘူး။ အလကားရမဲ့ ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္ေတြကိုုသာ အခ်ိန္ေပး တန္းစီ ေစာင့္ဆိုုင္းရင္း အရယူေနၾကပါတယ္။

အေကာင္းစား ေခ်ာကလက္ကိုု ေစ်းခ်ခ်ိန္မွာ ႏွစ္က်ပ္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ဝယ္စားရမဲ့အစား ဆယ္ျပားတန္ အလကားေပးတဲ့ ေခ်ာကလက္နဲ႔ တင္းတိမ္လိုုက္ရတာ….။ အလကား (Free of Charge) ဆိုုတဲ့ စကားလံုုးရဲ႕ လွည့္စားမွဳေအာက္ကိုု ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္စားရင္း တည့္တည့္ၾကီး ဝင္သြားရတာပါ။

အဲဒါနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီး ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ မနက္ပိုုင္း ရံုုးခ်ိန္ Peak Hour မွာ ရထားခ ျပားဂဏန္းေလာက္ ေလွ်ာ့ေပးတာကိုု လူေတြ အလုုအယက္ တက္သုုတ္ရိုုက္ျပီး သြားစီးေနၾကတာ သူတိုု႔ရဲ႕ Quality of Life ေတြ အင္မတန္ က်ဆင္းတယ္လိုု႔ ယူဆမိပါတယ္။ အလကားရတဲ့ ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္ကိုု စားၾကတဲ့သူေတြလိုုပါပဲ…။ ရထားနဲ႔ သက္ဆိုုင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းကလည္း ရံုုးခ်ိန္မွာ ရထားၾကပ္တဲ့ ကိစၥကိုု ထိထိေရာက္ေရာက္ မေျဖရွင္းေပးပဲ ရံုုးခ်ိန္ထက္ ေစာတဲ့ ဒီအခ်ိန္ကေန ဒီအခ်ိန္ စီးရင္ ေလွ်ာ့ေပးတယ္ဆိုုျပီး ဘူတာရံုု တခ်ိဳ႕ အထြက္မွာ ရထားခကိုု မျဖစ္စေလာက္ ျပားဂဏန္းေလး ေလွ်ာ့ေပးရင္း ေလက်ယ္ေနတာပါ။

အမွန္ဆိုု အဲဒီ ျပားစြန္းေလာက္ သက္သာဖိုု႔အေရး အိပ္ရာကလည္း ေစာေစာထရတယ္… အလုုပ္ကိုုလည္း မလိုုအပ္ပါပဲနဲ႔ အခ်ိန္ ေစာျပီးေရာက္ေနရတယ္…။ မနက္ေစာေစာလာလိုု႔ ညေန ေစာျပန္ရတဲ့ ရံုုးဆိုု ေတာ္ေသးရဲ႕… မဟုုတ္လိုု႔ကေတာ့ ကိုုယ့္ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြ အပိုုကုုန္သြားတာသာ အဖတ္တင္မယ္။ မနက္ ရံုုးမလာခင္ နာရီဝက္ဆိုုတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ညေနစာအတြက္ ဟင္းတစ္အိုုးလည္း ခ်က္လိုု႔ ျပီးႏိုုင္တယ္။ စာဖတ္ေနရင္ အနည္းဆံုုး စာမ်က္ႏွာ ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္ေလာက္ ျပီးႏိုုင္တယ္။ စိတ္ေအး လက္ေအး ဘုုရား ရွိခိုုးလိုု႔ရတယ္။ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး လုုပ္အံုုးမလား… ရေသးတယ္…။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ေအးေအးေဆးေဆး အလွျပင္လိုု႔ ရေသးတယ္…။ အဲဒီလိုု အခ်ိန္ကိုု ဘာမဟုုတ္တဲ့ ပိုုက္ဆံ ျပားဂဏန္းနဲ႔ လဲလွယ္လိုုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကိုု မတန္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုု လိုု႔ ယူဆပါတယ္။ ပိုုက္ဆံဟာ ျပန္ရွာလိုု႔ရေပမဲ့ ကုုန္သြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ဘာနဲ႔မွ ျပန္အစားထိုုးလိုု႔ မရဘူးဆိုုတာလည္း သတိျပဳသင့္တယ္။

ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ…။ အလကားရတယ္ ဆိုုျပီး စားရရင္ ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္ပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့…။ ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္ရဲ႕ အရသာဟာလည္း ဆယ္ျပားပဲ တန္မွာေပါ့…။ အဲဒီလိုုပဲ ရထားခ ျပားဂဏန္း သက္သာတာကိုု ၾကည့္လိုုက္ရင္ ကိုုယ့္ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြ ဆံုုးရွံဳးမွဳကိုုလည္း မေမ့ေစခ်င္ဘူး…။

လည္ဝယ္ပါးနပ္တဲ့ စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းရွင္ေတြဟာ လူတိုု႔ရဲ႕ သည္းေျခၾကိဳက္ျဖစ္တဲ့ Discount ဆိုုတဲ့စကားကိုု ထည္လဲ သံုုးျပီး လူေတြကိုု လွည့္ဖ်ားေနၾကတာ…။ ရွိေသးတယ္… Buy 1 Get 1 Free တိုု႔… Minimum 3 Pieces တိုု႔… 2nd Piece 50% Off တိုု႔…. အမ်ားၾကီး…။ အဲဒီလိုု သူတိုု႔ရဲ႕ လွည့္ကြက္ေတြထဲကိုု အလြယ္တကူ ေရာက္မသြားေအာင္… ဘဝမွာ ဆယ္ျပားတန္ ေခ်ာကလက္ကိုု တန္းစီ စားရံုုနဲ႔တင္ ကိစၥ ျပီးမသြားေအာင္… သက္သာတယ္ သက္သာတယ္ ဆိုုတိုုင္း ေမ်ာပါမသြားေအာင္... သတိထားဖိုု႔ အမ်ားၾကီးလိုုေသးတယ္လိုု႔ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္ ဆင္ျခင္မိရင္း ဒီစာကိုု ေရးပါတယ္….။