Tuesday, August 20, 2013

ဖိနပ္ေလး တစ္ရံ

ညီမ ခြန္ျမလွိဳင္ရဲ႕ တက္ဂ္ပိုုစ့္ပါ…။
ဖိနပ္ေလးတစ္ရံ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ ကိုယ္ စီးခဲ့ဖူးတဲ့ (သို႔) လက္ရွိ စီးေနတဲ့… ဖိနပ္ တစ္ရံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္ရစရာ အေၾကာင္းအရာေတြကိုု ျပန္စဥ္းစားေသာ္လည္း ဘာမွ ေရေရရာရာ စဥ္းစားလို႔ မရခဲ့ဘူး… ဘဝမွာ ဖိနပ္နဲ႔ ပတ္သက္လိုု႔ ထူးထူးျခားျခား အမွတ္ရစရာ ရွိမေနဘူး လိုု႔ပဲ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖိနပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေယဘုယ် အေၾကာင္းေလးေတြပဲ ေရးလိုက္တယ္…။ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လြဲေနတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ ဆိုပါေတာ့…။

ေဒါက္ျမင့္ျမင့္ပါတဲ့ ဖိနပ္ေတြစီးျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ စိတ္ထဲ အလိုလိုေနရင္း ပိုလွျပီး Confidence ပိုရွိသလို ခံစားရေပမဲ့ ကိုုယ့္အရပ္က သာမန္ ျမန္မာမိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ Above Average မွာ ရွိေနတာမိုု႔ သိပ္ျမင့္တဲ့ ေဒါက္ေတြ မစီးျဖစ္ပါဘူး။ အနည္းဆံုုး ႏွစ္လက္မခြဲ၊ အမ်ားဆံုး သံုးလက္မ ေဒါက္ေလာက္ဆို ေတာ္ျပီလို႔ ဘရိတ္အုပ္ထားရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္က ဖိနပ္ဆို ျမင့္မွ စီးခ်င္တာရယ္…။ သို႔ေသာ္လည္း ကလန္ကလား အရပ္ ကို ညွာတာ… ေနရာတကာ ရွပ္ပ်ာ ရွပ္ပ်ာ လုပ္တတ္လြန္းတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဖိနပ္အျမင့္စီးျပီး ေခ်ာ္လဲလိုက္ရင္ မသက္သာဘူးလို႔ သတိေတြ အတန္တန္ ေပးျပီး ဖိနပ္အျမင့္ၾကီးေတြနဲ႔ ကားေမာင္းတာကို စိတ္မခ်တဲ့ ေမေမ့စကားကို နားေထာင္တဲ့ အေနနဲ႔ သံုးလက္မ ထက္ ပိုျမင့္တဲ့ ဖိနပ္ေတြ မဝယ္မိဖိုု႔ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။

ေဒါက္ ဆိုလို႔ ေျပာရအံုးမယ္…။ ကိုယ္က ေျခလွမ္းလိုက္တိုင္း အသံ အုပ္အုပ္ေလးေတြ ထြက္တဲ့ ေဒါက္မ်ိဳးကို သိပ္ၾကိဳက္တယ္…။ ေဒါက္ ဆိုမွေတာ့ တေဒါက္ေဒါက္ အသံပဲ ထြက္မွာေပါ့လို႔ ထင္ရင္ မွားသြားမယ္။ တံဆိပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေစ်း အသင့္အတင့္ ၾကီးတဲ့ ဖိနပ္အမ်ိဳးအစားေတြဟာ ေဒါက္ နိမ့္နိမ့္ ျမင့္ျမင့္ ၾကီးၾကီး ေသးေသး လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တဲ့အခါ အသံေလးက အုပ္အုပ္ေလးသာ ထြက္တတ္တယ္။ လမ္းသြားလိုက္တိုင္း သူမ်ား နားၾကားျပင္းကပ္ျပီး အမ်ားသူငါ သတိထားမိခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ တခြပ္ခြပ္၊ တဗ်တ္ဗ်တ္နဲ႔ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ အသံ ဆူဆူေတြ မထြက္တတ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဖိနပ္ဝယ္ရင္ စတိုးဆိုင္ေတြမွာ ခင္းထားတဲ့ ေကာ္ေဇာေတြေပၚမွာထက္ ေက်ာက္ျပား ေၾကြျပား ခင္းထားတဲ့ ေနရာေတြေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ျပီး ေဒါက္ရဲ႕ အသံကို နားေထာင္ၾကည့္ဖို႔ အျမဲ သတိထားတယ္။

ဖိနပ္ဝယ္ရင္း ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းတစ္ခုုေတာ့ မွတ္မိေနေသးတယ္။
ငယ္ငယ္က စေကာ့ေစ်းက နာမည္ၾကီး ဖိနပ္ဆိုုင္ တစ္ဆိုုင္မွာ ဖိနပ္ဝယ္ဖိုု႔ ေရြးၾကေတာ့ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ ကိုုယ့္ကိုုၾကည့္ျပီး ဆိုုင္ရွင္က ကိုုယ္ ေတာင္းတဲ့ ဖိနပ္ ေလး ငါး ရံ ခ်ေပးတယ္…။ ဒီ့ထက္ ဆိုုဒ္ၾကီးတာ ေပးပါလိုု႔ ေျပာေပမဲ့ သူက ခပ္ငယ္ငယ္ ဖိနပ္ေတြကိုုသာ တြင္တြင္ ယူခ်ေပးတယ္။ ကိုုယ့္ေျခေထာက္အေၾကာင္း ကိုယ္သာသိတဲ့အတြက္ အဲဒီဖိနပ္ဆိုုဒ္ေတြနဲ႔ ဘယ္လိုုမွ မေတာ္ဘူးလိုု႔ ေသခ်ာေနေတာ့ သူ႔ထက္ၾကီးတဲ့ နံပါတ္ေတြေတာင္းမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆိုုင္ရွင္က သူ႔စိတ္မွန္းနဲ႔ ယူခ်လာတာေတြပဲ ကိုုယ့္ကိုု အတင္း ထိုုးေပးတယ္။ ခက္လိုုက္တာဆိုုတာ…

အရင္တုုန္းက ဖိနပ္ဆိုုင္ေတြဆိုုတာ အခုုလိုု စတိုုးဆိုုင္ၾကီးေတြမွာ ျမင္ရတဲ့ အခင္းအက်င္းမ်ိဳးနဲ႔ မဟုုတ္ဘူး။ ဒီဇိုုင္း တူရာ တူရာ ဖိနပ္ေတြကိုု ပလတ္စတစ္အိတ္ ထူထူၾကီးေတြထဲမွာ တဖက္နဲ႔ တဖက္ လွ်ိဳျပီး ထပ္ထားတာ။ အိတ္တစ္လံုုးဆိုု ဖိနပ္အရံေပါင္း မ်ားစြာနဲ႔…။ သူက တအိတ္ထဲက ဖိနပ္ တရံကိုု ထုုတ္… ျပီးရင္ အိတ္ကိုု ျပန္ခ်ည္… စင္ေပၚကိုု ျပန္တင္… ေနာက္တအိတ္ကိုု ခ်… ေနာက္တရံထုုတ္… အိတ္ကိုု ျပန္ခ်ည္… သိမ္း… အဲဒီလိုုနဲ႔ ကိုုယ့္ေရွ႕မွာ ဖိနပ္ေတြ ဆယ္ရံေလာက္ ျဖစ္လာတယ္…။ ကိုုယ္ကလည္းး ကိုုယ္နဲ႔ တစ္ရံမွ မေတာ္ဘူးဆိုုတာ သိေနတယ္… ကိုုယ့္ပံုုစံ ပိန္ေညာင္ေညာင္ကိုုၾကည့္ျပီး အထင္စေမာတဲ့ သေဘာေပါ့…။ ကိုုယ္ေျပာေနတာကိုုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ နားမေထာင္ပဲ ဖိနပ္ေတြသာ တစ္ရံျပီး တစ္ရံ တြင္တြင္ ထုုတ္ေပးေနေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆံုုးမွာ ထုုတ္ေပးစရာ ဒီဇိုုင္းကုုန္သြားလိုု႔လား ဘာလိုု႔လဲေတာ့ မသိဘူး… ဖိနပ္ဆိုုင္ရွင္က ဖိနပ္ထုုတ္ေပးတာ ရပ္သြားျပီး ကိုုယ့္အနား လာရပ္တယ္…။ အဲဒီအခါမွာ ကိုုယ္က ဒါေတြ တစ္ရံမွ ကိုုယ္နဲ႔ မေတာ္ဘူးလိုု႔ ေျပာလိုုက္ေတာ့ သူ ေတာ္ေတာ္စိတ္တိုုသြားပံုုရတယ္။ ကိုုယ့္ကိုုလည္း ဖိနပ္ေတြကိုု အတင္း စြတ္ခိုုင္းျပန္တယ္… ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကိုု အတင္း ေရွ႔တိုုးခိုုင္းျပီး အေနာက္ဖက္က ဖေနာင့္ လြတ္ေအာင္ စီးခိုုင္းတယ္…။ ဘယ့္ႏွယ့္… ေတာ္မွ မေတာ္တာၾကီးကိုု… ေနာက္ဆံုုးေတာ့ သူ စိတ္တိုုတိုုနဲ႔ လက္ေလွ်ာ့သြားတယ္… ဒါနဲ႔ ကိုုယ္က ကိုုယ္ၾကိဳက္ေနတဲ့ ဖိနပ္ေလးတစ္ရံကိုု ေရြးထုုတ္ျပီး ဒီဖိနပ္မ်ိဳး ဒီထက္ ၾကီးတာ ေပးပါလား… လိုု႔ မရဲတရဲ ေတာင္းမိတယ္။

ဒီအခါမွာ ေတာ္ေတာ္ကြ်ဲျမီးတိုုေနပံုုရတဲ့ ဦးေလးၾကီးက ဘာျပန္ေျပာလိုုက္သလဲဆိုုေတာ့ "လူစီးတဲ့ ဖိနပ္ထဲမွာ ဒီအရြယ္က အၾကီးဆံုုးပဲ..." တဲ့…. ကဲ… ၾကည့္ပါအံုုး ေျပာပံုုက… ကိုုယ္ေျပာတာေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ နားမေထာင္ပဲနဲ႔ သူကပဲ တျပန္ စိတ္တိုုရတယ္ ရွိေသးလိုု႔ စဥ္းစားျပီး စိတ္ဆိုုး မာန္ဆိုုးနဲ႔ လက္ထဲ ကိုုင္ထားမိတဲ့ ဖိနပ္ကိုု ဘုတ္ ဆို ပစ္ခ်ျပီး ဆိုုင္ထဲက လွည့္ထြက္ခဲ့တယ္။ အျဖစ္က အဲဒီလိုုပါ…

စက္မွဳတကၠသိုုလ္ ေက်ာင္းသူဘဝ တေလ်ာက္လံုုးမွာေတာ့ ရွားေရာင္ ကတၱီပါဖိနပ္ အပါးေလးေတြပဲ စီးျဖစ္တယ္…။ အဲဒီဖိနပ္ေလးေတြဟာ ရွပ္ပြပြေတြ ေယာလံုုခ်ည္ တိုုတိုုေတြနဲ႔ သိပ္လိုုက္ဖက္တယ္လိုု႔ ထင္မိတာပဲ…။ ျပီးေတာ့ စီးရတာလည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သြက္သြက္လက္လက္ ရွိလွတယ္။ အဲဒီ ရွားေရာင္ ရင့္ရင့္ ကတၱီပါ ဖိနပ္အပါးေလးနဲ႔အတူ ေျခေထာက္ေတြ ေျခေခ်ာင္းေတြ ေျခသည္းေတြကိုုလည္း အျမဲတမ္း သန္႔ရွင္းေနေအာင္ ဂရုုစိုုက္ခဲ့တယ္။ ေျခသည္းနီလည္း မွန္မွန္ဆိုုးခဲ့တယ္။ ကိုုယ့္ေျခေထာက္ေလးေတြကိုု ကိုုယ္ျပန္ၾကည့္မိတိုုင္း သေဘာတက် ရွိလွတယ္။

ဆိုုက္ကိုုလိုု႔ ဆိုုရမလားပဲ…။ လူေတြ႔ရင္ ေျခေထာက္ကိုု အရင္ ၾကည့္တတ္တဲ့ လူစားထဲမွာ ကိုုယ္တစ္ေယာက္လည္း အပါအဝင္ပါ။ ေျခေထာက္ေတြကိုု ၾကည့္ခ်င္လိုု႔ ေခါင္းငံုု႔ျပီး လမ္းေလွ်ာက္တတ္တာလား… ေခါင္းငံုု႔ျပီး လမ္းေလွ်ာက္တတ္လိုု႔ ေျခေထာက္ေတြကိုပဲ အရင္ျမင္ျပီး ေျခေထာက္ေတြကိုုပဲ သတိထားမိလာတာလား ဆိုုတာကေတာ့ ခုုထိ အေျဖမရွိတဲ့ ပုုစာၦပါပဲ…။

အေရးထဲမွာ မဆီမဆိုုင္ ေၾကာ္ျငာဝင္ရရင္ ကိုုယ့္ရဲ႕ other half ကိုု ေတြ႔တုုန္းကေတာ့ သူ႔ ေျခေထာက္ေတြကိုု လံုုးဝဆိုု လံုုးဝမွ သတိမထားျဖစ္တာပါ…။ ဘာေတြကိုု သတိထားမိျပီး ဘာေတြက ဆြဲေဆာင္သြားသလဲဆိုုတာေတာ့ လာမေမးနဲ႔… ေျပာမျပဘူး… သတ္ခ်င္ သတ္သြားလိုက္…။ ေနာက္ ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာမွ သတိထားမိေတာ့ သူ႔ေျခေထာက္ေတြဟာ ကိုုယ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံခ်ိန္ စံညႊန္းနဲ႔ အကိုုက္ညီၾကီး မဟုုတ္တာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မတတ္ႏိုုင္ေတာ့ဘူး… လြန္ကုုန္ျပီ… (((ဟမ္))) ဒါနဲ႔ သူ႔ကိုုပဲ ကိုုယ့္အၾကိဳက္ေတြ ေျပာျပျပီး စည္းရံုုးေရး ဆင္းရေတာ့တာေပါ့…။ အျဖစ္က အဲဒီလိုုပါ…

ဒီေရာက္ေတာ့ ဖိနပ္ဝယ္ရတာ အေတာ္ၾကီး အဆင္တေျပရွိလွတာ ေတြ႔ရတယ္။ လူစီးတဲ့ဖိနပ္ထဲမွာ ဒါ အၾကီးဆံုုးပဲ လိုု႔ ေျပာစရာမလိုုေလာက္ေအာင္ အရြယ္အစား အစံုု ဝယ္လိုု႔ရတယ္။ လက္မဝက္ စီသာ ကြာတဲ့ ဆိုုဒ္စံုုစံုုကိုု စင္ေပၚကေန ကိုယ္တိုင္ ယူခ်ျပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေရြးခ်ယ္ႏိုုင္တယ္။ ဒီလိုုနဲ႔ ကိုုယ့္ဆီမွာ ဖိနပ္ဗူးေတြ တပံုုၾကီး ျဖစ္လာျပန္တယ္။

ဖိနပ္ေတြကို ပံုစံေလး ၾကိဳက္လို႔ ဝယ္… ပါးတာေလး လိုုခ်င္လိုု႔ ဝယ္… ေဒါက္ကေလး လွလိုု႔ ဝယ္… ထိပ္ပိတ္ေလး လိုုခ်င္လိုု႔ ဝယ္… ေျခသည္းနီေလးေတြေပၚခ်င္ျပန္ေတာ့ ထိပ္ပြင့္ကေလး ဝယ္… ရံုုးစီးဖိုု႔ Formal ျဖစ္တာေလး ဝယ္… ပိတ္ရက္စီးစရာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖစ္တာေလး ဝယ္… ဟိုုနား ဒီနား ဆင္းရင္ စီးစရာ Flip Flop ေလးေတြ... Slipper ေလးေတြ…. လမ္းေလွ်ာက္ရင္ စီးစရာ Walking Shoes ေတြက တမ်ိဳး… အဲဒီလိုု အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္တိုုင္းက် ဝယ္လိုု႔ရတိုုင္း ဝယ္မိျပန္တယ္။ အဲဒီလိုု ဝယ္မိျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ဖိနပ္ေတြကိုု ျမင္ရေအာင္ စင္ေပၚမွာ လွလွပပ တင္ထားေတာ့လည္း ဖုုန္တက္တယ္… အျပင္ထြက္ခါနီး စီးမယ္ဆိုရင္ အဆင္သင့္မျဖစ္ ဖုန္သုတ္ရေသးတယ္...။ ဖုုန္မတက္ေအာင္ ဗူးေတြထဲ ထည့္ထားျပန္ေတာ့လည္း အလြယ္တကူ မျမင္ရေတာ့ တကူးတက ယူျပီး မစီးျဖစ္ျပန္ဘူး...။ အဲဒီလိုု မစီးတာ ၾကာေတာ့ ဖိနပ္ေတြက ဟိုုကြာ ဒီကြာေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္…။ တေလာကပဲ Leather Shoes သံုုးရံ အဲလိုုျဖစ္သြားလိုု႔ စိတ္နာနာနဲ႔ ပစ္လိုုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖိနပ္ေတြကိုု စည္းနဲ႔ ကမ္းနဲ႔ပဲ ဝယ္ေတာ့တယ္။ အျဖစ္က အဲဒီလိုုပါ…

Bonus အေနနဲ႔ ရွဴးဖိနပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ Tips ေလး တစ္ခုေတာ့ ေဝမွ်ခ်င္ပါတယ္…။ အမ်ားသူငါ သိေနျပီးသားလည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္…။ အဲဒါကေတာ့ ရွဴးဖိနပ္ေတြ စီးရင္ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ ဖေနာင့္ေနရာမွာ ပြန္းတာ… ေျခေခ်ာင္းအေပၚေလးေတြမွာ ပြန္းတာ.. ဖိနပ္ေပါက္တာမ်ိဳးေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ကာကြယ္တဲ့နည္းပါ…။ ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးသလို မစီးခင္မွာ ဖိနပ္ တဖက္ကို ခုႏွစ္ခ်က္စီ ကိုက္ရတဲ့ နည္း မဟုတ္ပါဘူး...။ ရွဴးဖိနပ္အသစ္ေတြ မစီးခင္မွာ ဖေနာင့္ (ေနာက္ပိတ္) ေနရာေတြ… အေရွ႔ဖက္က ေျခေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ထိေနတဲ့ ေနရာေတြကို Lotion တခုခုကို တရက္ ႏွစ္ၾကိမ္ႏွဳန္းနဲ႔ သံုးရက္ေလာက္ လိမ္းထားျပီးမွ စီးၾကည့္ပါ…။ တကယ္ပဲ သိသိသာသာ ဘာအနာတရမွ မျဖစ္တာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္…။ Lotion ကေတာ့ Body Lotion / Hand Lotion ဘာ Lotion မဆို လိမ္းလို႔ ရပါတယ္…။ ဖိနပ္မွာ လိမ္းရမွာေနာ္… မွားျပီး ေျခေထာက္မွာ မလိမ္းၾကနဲ႔အံုး… း-)

ဒါေလးေတြကေတာ့ ကိုယ္ ေလာေလာဆယ္ စီးေနတဲ့ ဖိနပ္ေလးေတြပါ… း-)


ေရးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေရးလာလိုက္တာ စာကို ဘယ္လို အဆံုးသတ္ရမယ္မွန္း မသိေတာ့လို႔ ဒီေနရာမွာပဲ တံုးတိတိနဲ႔ ရပ္ထားလိုက္ပါရစီ… Tag Post ျဖစ္တဲ့အတြက္ စာေရးေဖၚ အားလံုးကို Tag ပါတယ္... စိတ္၀င္စားရင္ ေရးေပးၾကပါေနာ္... ေတာ္ေသးျပီ…။



18 comments:

  1. တီသက္နဲ႔ဆုျမတ္နဲ႔ေျပာင္းျပန္.... း(
    ဆုျမတ္ကိုက်လူထြားလို႔ ဖိနပ္၀ယ္ရင္ အျမဲတမ္းဆုိဒ္ႀကီးေပးတယ္..။ အမွန္က သံုးဆယ္႔ေလး ၊ သံုးဆယ္႔ငါးေလာက္ပဲစီးတာ... :D tips ေလးေတြမွတ္သြားပါတယ္ေနာ္ ။

    ReplyDelete
  2. ဟန္ၾကည္August 20, 2013 at 5:58 PM

    အင္း ဖိနပ္ေတြအေၾကာင္းကေတာ့ ေရးခ်င္စရာ အေတာ္ေကာင္းတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပဲ...လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ဖိနပ္ေတြအေၾကာင္း...ဖိနပ္ေတြသာစကားေျပာတတ္ရင္ ဘာေတြေျပာျပၾကမယ္ဆိုတာ စိတ္၀င္စားမိပါရဲ႕...

    ReplyDelete
  3. ကိုုယ့္ေျခေထာက္ကေလး ဖြက္ထားမွ... ဖိနပ္ကလည္း အစုုတ္ကေလးဆိုုေတာ့..( အားငယ္ျပီး ျပန္သြားတယ္..) း(

    ReplyDelete
  4. ေျခေထာက္ေလးက လွလိုက္တာ ေျပာစရာ မရွိဘူး

    ReplyDelete
  5. ျမန္မာျပည္မွာ လူစီးတဲ့ ဖိနပ္ေတြနဲ႔ မေတာ္လို႔ ‘နတ္သမီး’ ျဖစ္ေနရာကေန စကၤာပူေရာက္မွ လူအျဖစ္ကို ျပန္ရတဲ့အေၾကာင္း ေတြးမိၿပီး သေဘာက် ေနမိတယ္၊ းD အစ္မသက္ေဝ ေျပာတဲ့ tips ကို triathlon အားကစားသမားေတြ အမ်ားဆံုး လုပ္ၾကတာ ေတြ႔ဖူးတယ္ဗ်...၊

    ဖိနပ္ေတြ ေထာင္ခ်ီပိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အီမဲလ္ဒါမားကို႔စ္ ကို သတိရရင္း ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးကို ႏွစ္သက္ သြားခဲ့ပါေၾကာင္း...။ း))

    ReplyDelete
  6. ဖိနပ္အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာေလးေတြ ဖတ္သြားတယ္ သိခ်င္တာေလး မေမးနဲ႔ဆိုလဲ မေမးေတာ့ပါဘူး မသက္ေရ :P
    ဖိနပ္ေလးေျခေထာက္ေရာင္ေၾကာင့္ ပါးေျပာင္ေနသလားလို႔ :)
    စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

    ေမတၱာျဖင့္
    အန္တီတင့္

    ReplyDelete
  7. သက္ေဝေရ. ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ေျခေထာက္မၾကည့္ေၾကးေနာ္. ဟဲဟဲ. သူငယ္ခ်င္းေတာ္ျပီးသားဆိုေတာ့ ကိုၾကႎးကို မျပစ္နိုင္သလို တို ့ကိုလဲမျပစ္ေလာက္ပါဖူး. ဟုတ္တယ္ဟုတ္. ရုပ္ဆိုးဆိုးေျခေထာက္ေတြက အားငယ္တတ္လို ့ပါ. သက္ေဝေျခေထာက္ေလးေတြက လူေလးနဲ ့လိုက္ဖက္စြာသန္ ့ျပန္ ့့ဖူးမို ့ေနတာပဲ. ဆုေတာင္းေကာင္းလိုက္တာ

    ReplyDelete
  8. သက္ေဝေရ. ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ေျခေထာက္မၾကည့္ေၾကးေနာ္. ဟဲဟဲ. သူငယ္ခ်င္းေတာ္ျပီးသားဆိုေတာ့ ကိုၾကႎးကို မျပစ္နိုင္သလို တို ့ကိုလဲမျပစ္ေလာက္ပါဖူး. ဟုတ္တယ္ဟုတ္. ရုပ္ဆိုးဆိုးေျခေထာက္ေတြက အားငယ္တတ္လို ့ပါ. သက္ေဝေျခေထာက္ေလးေတြက လူေလးနဲ ့လိုက္ဖက္စြာသန္ ့ျပန္ ့့ဖူးမို ့ေနတာပဲ. ဆုေတာင္းေကာင္းလိုက္တာ

    ReplyDelete
  9. ဖိနပ္အေၾကာင္း အက္ေဆးေလး ေရးမယ္ စိတ္ကူးမိကာမွ
    ဒီလို ဖိနပ္အေၾကာင္း ေရးထားတဲ႔ အမွတ္တရပို႔စ္ေလး ေတြ႔လိုက္တာ
    ေရငတ္တုန္း ေရသန္႔ဘူး ရသလိုပဲဗ်ိဳ႕ အစ္မေရ

    ReplyDelete
  10. Thanks for the tips.

    ReplyDelete
  11. ဖိနပ္ေလးအရံရံလိုု ့ေျပာရမယ္။
    ကုုိယ္တုုိ ့ေက်ာင္းတက္တုုန္းကလည္းေျခေတြလက္ေတြသန္ ့ရင္အမွတ္အျပည့္ေပးၾကတယ္။
    ဖိနပ္ေလးေတြလည္းလွေျခေလးလည္းလွ။
    အုုိင္အုုိရာ

    ReplyDelete
  12. ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ တဂ္ပို႔စ္ေလး...ဖိနပ္ဆို ညီမေလးလဲ ခေရဇီသိပ္ျဖစ္တာ.. မမသက္ေ၀ဖိနပ္ေလးေတြအကုန္ၾကိဳက္တယ္ ေျခေထာင္ဆိုဒ္ၾကီးတာလဲတူတယ္ မမသက္ေ၀လဲ 39 40 စီးတာထင္တယ္...။ တဂ္ပို႔စ္ေတြမေရးၾကတာၾကာျပီေနာ္ ေရးခ်င္တယ္ ေရးျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားဦးမယ္...။

    ReplyDelete
  13. အမသက္ေ၀ေရ...

    sensitive ျဖစ္တဲ့ အသားအေရမွာ အေရျပား ပါးတာေၾကာင့္ ဖိနပ္ခဏခဏေပါက္တတ္တဲ့ ညီမ အတြက္အင္မတန္အသံုုး၀င္တဲ့tips ေလးေၾကာင့္ ေက်းဇူးကုုေဋကုုဋာပါဗ်ိဳ႕။ အမရဲ႕ ေျခေထာက္ကိုုျမင္လိုုက္ရမွ အင္မတန္ အလိုုလိုုက္ခံရေသာ ခ်စ္ဇနီးျဖစ္မွန္း သိသြားေတာ့ တယ္။ ဘာလိုု႕သိလဲ လာမေမးနဲ႕.. ေျခေခ်ာင္းေတြ ကိုု ၾကည့္ျပီး ေျပာတာ :P

    ReplyDelete
  14. Tips ေလးေတြကို မွတ္သြားပါတယ္..

    ReplyDelete
  15. ဖိနပ္ Tag Post ဆိုလို႕ေရးခ်င္သြားျပီ။ ဒါေပမဲ့ ဆက္ရန္ ဆိုပီး ရပ္ထားတာေတြ ဆက္ေရးျပီးမွပဲ။ အဟီး

    ReplyDelete
  16. မမေရ မမကိုေတြ႕ရင္ ေျခေထာက္ကို ဘယ္လိုဖြက္ရပါ့လို႕ အသည္းသန္စဥ္းစားလိုက္ရတယ္ :P မမသက္ေဝ က လက္တင္မက ေျခေထာက္လည္းလွတာပဲ။ ကုသိုလ္ကံေကာင္းခ်က္။ ခ်စ္စရာေလး :)
    အေနာ့္ကိုေတြ႕ရင္ေတာ့ ေျခေထာက္ကိုၾကည့္နဲ႕ေနာ္။ လိမၼာတယ္။ ဟဲဟဲ :D. (အင္း …တကယ္တမ္း ကိုယ့္ဖာသာ ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ေတာ့ ေျခေထာက္သာမက …တကိုယ္လံုးလိုက္ရွာလည္း လွတဲ့ေနရာ တေနရာမွ ရွိဘူးေတာ့။ အားငယ္ထွာ :( ) ဖိနပ္သစ္တခါစီးတိုင္း ဖိနပ္တခါေပါက္ေတာ့ ေျခေထာက္တခုလံုးအမာရြတ္လြတ္တယ္ကိုမရိွ။ မမမ်ွတဲ့ နည္းေလးစမ္းၾကည့္မယ္။ ေက်းဇူးကမၻာ :)

    ReplyDelete
  17. ဖိနပ္အေၾကာင္းေရးတာဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္၊အဆုံးသပ္မွဖိနပ္ေၾကာ္ျငာေနမွန္းပံုေတြၾကည္႕ျပီးသိေတာ့တယ္၊ :)

    ReplyDelete
  18. ဖိနပ္အေၾကာင္းေရးတာဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္၊အဆုံးသပ္မွဖိနပ္ေၾကာ္ျငာေနမွန္းပံုေတြၾကည္႕ျပီးသိေတာ့တယ္၊
    :)

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...