ရစ္ျခင္း၏ အႏုပညာ

(Photo from Google)

ရစ္တယ္ ဆိုတာ လြယ္ မွတ္လို႕….
ဘယ္လိုပဲ ရစ္ ရစ္… ရစ္ၿပီဆိုရင္ ခ်က္က် လက္က် ရစ္တတ္ဖို႕ လိုတယ္…။

ၿပီးေတာ့ ရစ္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ခ်စ္လို႕ရစ္တာလား… အျမင္ကပ္လို႕ ရစ္တာလားဆိုတာလဲ ရွိေသးတယ္… ခ်စ္လို႕ရစ္ေနတာဆိုရင္ေတာ့ အရစ္ခံရတဲ့သူကလဲ သိတယ္… အင္း.. သူ ေတာ့ ငါ့ကို ရစ္ေနၿပီ… ဆိုၿပီး တဟဲဟဲနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အရစ္ခံလိုက္တာပါပဲ…။ အဲ… အျမင္ကပ္ၿပီး မဆိုင္တာေတြ ေတြ႕ကရာ ေလွ်ာက္လာရစ္ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ရစ္အံုးဟာ… ရစ္အံုးဟာ… ဆိုၿပီး အနားမွာရွိတဲ့ ပစၥည္း တခုခုနဲ႕ အေသသာ ထုသတ္ပစ္ခ်င္တာပါပဲ။

ဒီလိုေတြေျပာလို႕ ကိုယ္က မရစ္တတ္ဖူးလား လို႕ မထင္ပါနဲ႕… ရစ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ပညာကို တဖက္ကမ္းခတ္ တတ္ကြ်မ္းပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရစ္တတ္သလဲဆိုရင္ ရစ္စရာမရွိရင္ ကိုယ့္ဆံပင္ကိုယ္ လက္မွာ ျပန္ရစ္ေနတယ္ လို႕ အေျပာခံရတဲ့ အထိ ရစ္တတ္တဲ့ အမ်ိဳးအစားပါ…။

ရစ္စရာမရွိ ရွိတာရွာ ရစ္လြန္းအားၾကီးလို႕ နာမည္ေတာင္ ရေနတယ္… ဂ်င္ၾကိဳးတဲ့… နာမည္ေပး သိပ္ေတာ္တဲ့သူတေယာက္က ေပးထားတာပါ...။ Ms. Gyin Gyoe ဆိုပါေတာ့…။ လွတယ္ေနာ္… ၾကားခါစက ကိုရီးယား နာမည္ေလးလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ေပါ့… ေနာက္မွ ေသခ်ာ ေတြးမိတယ္… ဂ်င္ၾကိဳးဆိုတာ ဂ်င္မွာ ၾကိဳးကို ရစ္လိုက္… ေပါက္လိုက္… ၿပီး ေျပသြားရင္ ျပန္ရစ္လိုက္… ျပန္ေပါက္လိုက္နဲ႕ မဆံုးႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား… ။ အဲဒါကို ဆိုလိုတာပါ… (ဟုတ္ေနတာပဲေနာ္…)

ဒါကေတာ့ အမည္ေပး ကင္မြန္းတပ္နဲ႕ အတူ အမွတ္တရ ပါလာတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ…။

ဂ်င္ၾကိဳးေရ
ေျမွာက္ခနဲ အားနဲ႕ေပါက္ဖို႕
ခပ္က်စ္က်စ္ ရစ္ရမယ္တဲ့လား…

မ်ားမ်ားရစ္မွ
အပတ္ေရမ်ားသလို
တအားေတြ လည္ေစမတဲ့လား

အေပၚက သံမႈိ ကြ်တ္ထြက္မတတ္
စြတ္စက္လည္ေအာင္
ရစ္သည္ထက္ရစ္ က်စ္သည္ထက္က်စ္
ဂ်င္ၾကိဳးေရ
မင္း ရစ္ ႏိုင္ လြန္း . . . . .

(ခက္ဆစ္ သံမႈိ = ဦးေႏွာက္)

အဟဲ… ရစ္ဖို႕သာဆို အၾကီး တလံုး၊ အေသး တလံုးေတြ ကမာၻၾကီး မူးေအာင္ ေသာက္ေနစရာ မလိုပါဘူး… ဒီတိုင္းကို မမူးပဲ ရစ္တတ္ပါတယ္…။ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္းလဲ ရစ္တတ္ပါတယ္။ ဂရင္းတီး ေသာက္ရင္းနဲ႕လဲ ရစ္တတ္ပါတယ္။ ကဗ်ာလြတ္ ရစ္တတ္တဲ့ ပညာရွိတယ္ ေခၚရမွာေပါ့…

ေျပာရရင္ ကိုယ္တိုင္က ဘေလာ့ဂ္ၾကီး တခုတိတိ လက္ဝယ္ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့သူ ဆိုေတာ့ကာ တခါတခါမွာ အရစ္ၾကီး ရစ္ရံုနဲ႕ အားမရ... သူ႕ကို ျခိမ္းလဲ ျခိမ္းေျခာက္လို႕ ရပါေသးတယ္။ တခုခုဆို ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္မလုပ္နဲ႕ေနာ္... စာထဲ ထည့္ေရးလိုက္ရမလား တို႕... မုန္႕ဖိုး ေပးမလား မေပးဘူးလား... မေပးရင္ မေပးတဲ့အေၾကာင္း ပိုစ့္တခု တင္လိုက္မွာေနာ္ တို႕ ဘာတို႕ ေပါ့...။ ဒါလဲ ရစ္နည္း တမ်ိဳးပဲေလ... ဟုတ္ဖူးလား...။

တခါတခါမွာ ရစ္ခ်င္တိုင္း ရစ္ၿပီး နဲနဲလြန္သြားရင္ အႏိုင္နဲ႕ ပိုင္းတတ္တဲ့ စကားတခြန္း ရွိေသးတယ္… အဲဒါက ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ခ်စ္လို႕ ရစ္တယ္ မွတ္ပါ တဲ့…. အဲလိုေျပာလိုက္ရင္ အရစ္ခံရတဲ့သူခမ်ာ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ… ေအာ္… သူ ငါ့ကို ရစ္ေနတာ ခ်စ္လို႕ပဲေလ ဆိုၿပီး ကိုယ္ ရစ္သမွ် ခံေနရေတာ့တာပါပဲ…။

ဟိုရက္ေတြက ေနမေကာင္းလို႕ ပတ္ပတ္လည္က ရွိသမွ် လူေတြ အားလံုးကို ရစ္မ်ိဳးစံုလင္ ရစ္လိုက္ခ်င္ ဆိုတဲ့ အတိုင္း ရစ္ၿပီးၿပီ…။ စားခ်င္တာေတြက မတည့္… တည့္တာေတြက် မၾကိဳက္၊ အဲဒီ မၾကိဳက္တာေတြက် အတင္း ေကြ်းၾကနဲ႕ တပတ္လံုး ေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး အစားမစားႏိုင္လို႕ ထမင္းစားပြဲမွာ ရွိသမွ် လူေတြကို ရစ္လိုက္တာ အားလံုး ထသြားၾကၿပီး ကိုယ္တေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ေတာ့ ထိုင္ေနရင္း အလကားေန အလကားပဲ ဆိုၿပီး ေဘးနားက တူ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္သုတ္ပုဝါနဲ႕ ပတ္ ရစ္လိုက္ေသးတယ္…။ ကဲ… မွတ္ကေရာ…

ဟိုတေန႕က West Coast ေရာက္ေတာ့ စြန္လႊတ္ေနတဲ့သူေတြ ေတြ႕ၿပီး စိတ္ထဲ စြန္လႊတ္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာတယ္။ သူတို႕လႊတ္ေနတဲ့ စြန္ေတြက အၾကီးၾကီးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ သိပ္လွတာ... ညဖက္ဆို မီးလံုးေလးေတြ တလက္လက္နဲ႕...။ အဲဒါ အမ်ိဳးသားကို ေျပာျပေတာ့ ေကာင္းသားပဲတဲ့... စြန္လႊတ္ရင္ လက္က ရစ္လံုးကို ရစ္ေနရေတာ့ တျခားေနရာမွာ အရစ္သက္သာမယ္လို႕ သူ ယူဆပံုေပၚတယ္...။ ေနေကာင္းရင္ စြန္ေပးလႊတ္မယ္ ေျပာတာပဲ... ေစာင့္ၾကည့္ရအံုးမယ္...

အခုလဲ ဘာကိုမွန္းမသိ ရစ္ခ်င္ေနတယ္… ရစ္စရာ လူ လိုက္ရွာေနတယ္…။ အြန္လိုင္းမွာ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ အနီးအနားမွာ ဘယ္သူေတြ ရွိေနလဲ… ဘယ္သူ႕ကို ရစ္ရရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတယ္… ရစ္စရာလူ လွည့္ပတ္ ရွာေနတယ္…။ သတိေတာ့ ထားၾကေပါ့ေလ… မ်က္ေစ့ေရွ႕ ေရာက္လာလို႕ကေတာ့ ရစ္ၿပီးသားပဲ…

အမွန္က ဒီေန႕ ေခြးေလးအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ပိုစ့္ကို တင္မလို႕… သို႕ေသာ္လည္း ျမင္ျမင္ကရာ ရစ္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္နဲ႕ ဒီပိုစ့္ကို ျဖတ္တင္လိုက္တယ္… ဘာလို႕လဲ လို႕ လာမေမးၾကနဲ႕ေနာ္… လာေမးရင္ ေမးတဲ့သူကို အရင္ဆံုး ရစ္ပစ္အံုးမွာ… ဟြန္း….

ပံု/
ဂ်င္ၾကိဳး