အခ်စ္ေတာ္ေလး ႏွစ္ေကာင္ (၃)

(Photo from Google)

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ တရက္မွာ သူနဲ႕ အတူတူ အသိတေယာက္အိမ္ကို သြားလည္ရင္း အဲဒီအိမ္မွာ တယ္ရီယာ ေခြးပုပုေလး တေကာင္ကို ေတြ႕ခဲ့တယ္…။ ေခြးေလးက ျဖဴ လံုးပုၿပီး ခ်စ္စရာ အေတာ္ ေကာင္းလြန္းေတာ့ အမွတ္မရွိတဲ့ ကိုယ္က ထံုးစံအတိုင္း ေခြးေလး လိုခ်င္တယ္၊ ေခြးေလး ေမြးခ်င္တယ္ ျဖစ္ျပန္တယ္…။ ဒီတခါေတာ့ သူက အရင္တခါ ေၾကာင္ေလးတုန္းကလို အလြယ္တကူ ဘာမွ မေျပာဘူး…။ ခင္ဗ်ားေလးနဲ႕ ေခြးနဲ႕ မျဖစ္ပါဘူး လို႕ ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႕ ကိုယ္လဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ထားလိုက္ရာက….

အိမ္မွာ အလွေမြးတဲ့ ေခြးေလးေတြရဲ႕ သဘာဝက အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ရင္ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ရာ အသိ မိတ္ေဆြေတြက တဆင့္၊ ဒါမွ မဟုတ္ ေဆးခန္းေတြ ဆရာဝန္ေတြက တဆင့္ ေဆြမ်ိဳးစပ္စရာ ရွာရတယ္။ ေလွ်ာက္ပတ္ တင့္တယ္ ေရြးခ်ယ္… မ်ိဳးႏြယ္တူ ေဆြ… ဆိုတာလိုေပါ့…။ ၿပီးေတာ့ ေခြးသားေလးေတြ ေပါက္လာရင္ အထီးေလးဖက္က လွေပ့ဆိုတဲ့ တေကာင္ စိတ္ၾကိဳက္ ေရြးယူလို႕ရသတဲ့…။ အဲဒီအသိအိမ္က တခါက ေခြးေလး လိုခ်င္တယ္လို႕ ကိုယ္ေျပာခဲ့တာ မွတ္မိေနေတာ့ သူတို႕ ေခြးေလး သားစပ္ၿပီး ၾကိဳက္ရာ တေကာင္ေရြးယူလို႕ ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေခြးေပါက္စေလး တေကာင္ကို ကိုယ့္အတြက္ဆိုၿပီး သတိတရနဲ႕ သူ႕ဆီကို လာပို႕သြားေလတယ္…။

ကိုယ္တို႕အိမ္သားေတြကလဲ ေၾကာင္ေလး ေသသြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဘာမွ မေမြးေတာ့ဘူးလို႕ ေျပာထားေပမယ့္ သူ႕အိမ္မွာက ဂ်ာမန္ေခြး အၾကီးၾကီးေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ ဒီေခြးပိစိကို ေမြးထားဖို႕ကလဲ မျဖစ္၊ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူလဲ အဲဒီေခြးေလးခ်ီၿပီး အိမ္ကို ေရာက္လာရတာေပါ့…။ ေၾကာင္ကေလး မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘာအေကာင္မွ မေမြးေတာ့ဘူးလို႕ ယတိျပတ္ ေတြးထားၾကတဲ့ အိမ္သားေတြဟာ ေခြးနဲ႕ မတူ ဝက္ဝံေလးနဲ႕သာ တူေနတဲ့ အေမႊးပြအေကာင္ လံုးလံုးေလးကို ေတြ႕ေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္း အသည္းတယားယားနဲ႕ တေယာက္ တလွည့္ ခ်ီၾကည့္ၾကၿပီး ခ်က္ခ်င္းကို ထိန္းမရာ သိမ္းမရ ခ်စ္မိၾကျပန္တယ္။ တကိုယ္လံုး ျဖဴေဖြးၿပီး ႏုအိေနတဲ့ အေမႊးေလးေတြနဲ႕ အရည္လည္ေနတဲ့ မ်က္လံုး ဝိုင္းဝိုင္း နက္နက္ေလး ႏွစ္လံုးရဲ႕ေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ အမည္းေရာင္ေလးေတြ နဲနဲပါေတာ့ ပန္ဒါေလးနဲ႕လဲ တူေနျပန္ေသးတယ္။ မ်က္ႏွာေလးက သိပ္ေခ်ာၿပီး သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ တယ္ရီယာ ေခြးအမေလးပါ… (ပံုထဲက ေခြးေလးထက္ အမ်ားၾကီး ပိုခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္…)

သူေလး အိမ္ကိုေရာက္လာေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ၂၄ ရက္ သမီး…။ လာေပးတဲ့ အသိ အန္ကယ္ၾကီးက ႏို႕မခြဲေသးတဲ့ အေကာင္ေလးအတြက္ ႏို႕ဗူးနဲ႕ ႏို႕မွႈန္႕လဲ တခါတည္း ယူလာေပးပါတယ္… ဒီထက္ အသက္ၾကီးမွ ခြဲရရင္ လူေတြကို မယဥ္မွာ စိုးလို႕ ေစာေစာခြဲလာခဲ့တာလို႕ ေျပာပါတယ္။ ဘုရားေရ… ဒီလိုဆိုေတာ့ ဒါေလးကိုလဲ ႏို႕ဗူးနဲ႕ ေမြးရေခ်အံုးေတာ့ မေပါ့ လို႕ ေတြးရင္း ေမေမနဲ႕ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ ၾကည့္မိၾကတယ္…။ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္ေလးက ႏို႕ဗူးကို ကေလးငယ္တေယာက္လို ေကာင္းေကာင္းစို႕တတ္ေတာ့ အေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္။

အဲ… ျပႆနာက ည အိပ္ခါနီးမွာ စတယ္…။
သူ အိပ္ဖို႕ ေမေမက ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ ျခင္းကေလးခ်ၿပီး ေစာင္ထူထူေလး ခင္းေပးတယ္… အစကေတာ့ ဟုတ္မလိုလိုနဲ႕ သူေလးက အဲဒီျခင္းထဲမွာ မ်က္လံုးေလးစင္းၿပီး ျငိမ္လို႕…။ ခဏေနေတာ့ အားလံုး မီးေတြ ပိတ္ၿပီး အိပ္ၾကေတာ့မွ တစခန္းထေတာ့တာပါပဲ…။ သူေလးက မအိပ္ဖဲ တအီအီနဲ႕ အဆက္မျပတ္ ေအာ္ေနေတာ့တာေလ… သူ႕အနားသြားၿပီး သူ႕ကို အသာေလး ပြတ္ေပးလိုက္ရင္ အသံ တိတ္သြားတယ္… သူ႕အနားက ထၿပီး ကိုယ့္အိပ္ယာကို ကိုယ္ျပန္သြားလိုက္ရင္ ျပန္အီေနျပန္တယ္… ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ္လဲ သူ႕ျခင္းေလးနဲ႕ ကိုယ့္အိပ္ယာနဲ႕ကို အေခါက္ေခါက္ လူးလာ ေခါက္ျပန္နဲ႕ သန္းေခါင္ေက်ာ္သြားတယ္…။ ဟင္… ေမြးခ်င္အံုးဟဲ့… ေခြးလွလွေလး လို႕ေတာင္ ေရရြတ္မိတဲ့ အထိပါပဲ…။

တဖက္က ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ ၂၄ ရက္သားကေလး အေမနဲ႕ ခြဲလာရတာေလ လို႕ သနား ဂရုဏာျဖစ္မိတယ္… သူ႕အသံေၾကာင့္ အိမ္သားေတြ ႏိုးမွာစိုးေတာ့ မနက္ ၄ နာရီေလာက္အထိ သူ႕အနားမွာ မ်က္လံုးအေၾကာင္သားနဲ႕ ထိုင္ေနေပးရင္းက စိတ္ထဲ အၾကံတခုရၿပီး ကိုယ့္အိပ္ယာေပၚက အေမႊးပြ ဝက္ဝံရုပ္ႏွစ္ခုကို သူ႕အနား ခ်ေပးလိုက္တယ္… အဲဒီမွာပဲ ဝမ္းသာ ဝမ္းနည္း ျဖစ္ရပ္ႏွစ္ခု ေတြ႕ရတယ္…။ ဝမ္းသာစရာက သူေလးက အရုပ္ေတြခ်ေပးလိုက္ေတာ့ အဲဒီအရုပ္ေတြၾကား တိုးဝင္ရင္း ေအာ္တာ ရပ္သြားတယ္။ ဝမ္းနည္းစရာေလးက သူက သူ႕အေမ ရင္ခြင္မွာ အေမႊးပြ ေမြးခ်င္းေတြနဲ႕ အတူတူ လုယက္ တိုးေဝွ႕ၿပီး ေနေနရာကေန အခုလို တေကာင္တည္း လြတ္လြတ္ၾကီး ေနရေတာ့ ေမႊးပြ ဝက္ဝံရုပ္ေတြကို သူ႕အေမတို႕ သူ႕ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြတို႔ အေနနဲ႕ တိုးေခြ႕လူးလွိမ့္ၿပီး ေပ်ာ္သြားတာကို ေတြ႕ရလို႕ပါပဲ…။ သနားပါတယ္ေနာ္…

ေနာက္ေန႕ေတြမွာလဲ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဖးဖရိတ္ ဝက္ဝံရုပ္ေတြကို သူ အိပ္ဖို႕ အတြက္ အပိုင္ေပးလိုက္ရေတာ့တယ္…။ အဲေတာ့မွ သူေလးလဲ အိပ္ေကာင္းျခင္းအိပ္ရ ကိုယ္လဲ အိပ္ေကာင္းျခင္း အိပ္ရေလေတာ့တယ္…။ ႏို႕တိုက္ၿပီး ေမြးရင္းနဲနဲၾကာလာေတာ့ ေမေမက ထမင္းနဲ႕ ငါးတို႕ ပုဇြန္တို႕ေရာၿပီး ဝါးေကြ်းတယ္… ဘယ္ေလာက္ အကဲပိုလိုက္မိသလဲ ဆိုရင္ သူေလးဟာ ငါးကို အရိုးပါရင္ မစားတတ္ပါဘူး ၾကက္ရိုးေတြ ဘာေတြေတြ႕လဲ မကိုက္တတ္ပါဘူး။ လူၾကီးေတြ အလိုလိုက္ရင္ ကေလးေတြတင္ အက်င့္ပ်က္တတ္တာ မဟုတ္ ေခြးကေလးေတြလဲ အက်င့္ပ်က္တတ္ၾကတာပါပဲလား လို႕ေတာင္ ေတြးမိေသးတယ္။

လူေတြနဲ႕ သိပ္ယဥ္ပါးတဲ့ ဒီအေကာင္ေလးဟာ နားလည္မႈ နဲ႕ အသိဥာဏ္မွာ ေၾကာင္ထက္ သိသိသာသာၾကီးကို ကြာျခား ျမင့္မားပါတယ္…။ အိမ္နီးခ်င္းေတြက အဲဒီအေကာင္ေလးကို ေခြးလို႕ကို မထင္ၾကဘူး၊ ဝက္ဝံေလးလား ပန္ဒါေလးလားလို႕ပဲ မၾကာခဏ အေမးခံရပါတယ္။ ကိုယ္တို႕ တအိမ္လံုးကလဲ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲဆို ေခြးကို ေခြး လို႕ ေတာင္ အမည္တပ္ၿပီး အသံထြက္ မေခၚရက္တဲ့ အထိ ခ်စ္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြက ေခြးေလးက လွလိုက္တာ တို႕၊ ေခြးေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ တို႕ လာေျပာရင္ေတာင္ ဝမ္းသာစရာျဖစ္ေပမယ့္ ေခြး ဆိုတဲ့ အသံုးအႏွဳန္းေၾကာင့္ မ်က္ေစ့ မ်က္ႏွာပ်က္မိတဲ့ အထိ အကဲပိုၾကပါတယ္။

(ဆက္ရန္)