အခ်စ္ေတာ္ေလး ႏွစ္ေကာင္ (၂)

အခ်စ္ေတာ္ေလး ႏွစ္ေကာင္ (၁)

တရက္ ေမာင္ေလးက အခန္းထဲက မထြက္ပဲ ေမေမ့ကို ဂ်စ္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ကိုယ္က ဘာရယ္မဟုတ္ ေျပရာ ေျပေၾကာင္းေလးေျပာမလို႕ သူ႕ကို သြားေခ်ာင္းတာ… သူကေလ ေပါင္ေပၚမွာ ေၾကာင္ေလးကိုတင္ၿပီး သူ သီခ်င္းနားေထာင္ေနတဲ့ နားၾကပ္ကို သူ႕နားထဲမွာ တဖက္ ေၾကာင္ကေလးနားထဲမွာ တဖက္ ႏွစ္ေကာင္သား… အဲ… ႏွစ္ေယာက္သား သီခ်င္း နားေထာင္ေနၾကတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဟိုေၾကာင္ေကာင္ေလးကလဲ နဲနဲမွ နားမျငီးတဲ့ အတိုင္း ျငိမ္သက္လို႕… ၾကည့္ရတာ ေမာင္ေလးဟာ အိမ္သားေတြ သည္းသည္းလႈပ္ေနတဲ့ ေၾကာင္ေလးကို လူေတြေရွ႕မွာ ခ်စ္ခင္ ယုယျပရမွာ နဲနဲခက္ေနတဲ့ပံုပဲ…။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ အဲဒီလို သူ႕ကိုေတြ႕လိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေမာင္ေလးဟာ အိမ္သားေတြေရွ႕မွာ ေၾကာင္ကေလးနဲ႕ အတြဲတြဲ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနျပရမွာ ဝန္ေလးေတာ့ဟန္ မတူဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ၾကြပ္ဆတ္ဆတ္ မာေက်ာေက်ာ စိတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ၿပီး မိသားစုထဲမွာ ေျပေျပလည္လည္ လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာနဲ႕ ပံုမွန္ ျပန္ျဖစ္လာတာကို အံ့ၾသစရာ ေတြ႕ၾကရတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ေၾကာင္ကေလးနဲ႕ လံုးေထြးၿပီး သိုးေမြးခ်ည္လံုးေလးေတြ၊ စကၠဴ အပိုင္းအစေလးေတြ၊ ေဘာလံုးေလးေတြနဲ႕ ေဆာ့ေနေတာ့တာပဲ။

အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ ထိန္းရ သိမ္းရခက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းေလးမွာ ဒီေၾကာင္ေလးေၾကာင့္ သူ႕စိတ္ေတြ ျပန္ၿပီး ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားတယ္လို႕ အိမ္သား အားလံုးက ျမင္ၾကတယ္… ဒီအတြက္ ေၾကာင္ေပါက္စေလးကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။

ေနာက္တခုက တိရိစာၦန္ေလးေတြ သနားစရာေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ေမေမ ဘုရားရွိခိုး ပုတီးစိတ္တဲ့ အခ်ိန္ဆို ေၾကာင္ကေလးဟာ ေမေမ့အနားမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ဝပ္ေနတတ္တယ္။ အဲ… သူ ေဆာ့ခ်င္ေနတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ေမေမစိတ္ေနတဲ့ ပုတီးလံုးေလးေတြကို သူ႕လက္ကေလးနဲ႕ သြားသြားပုတ္ၿပီး ေဆာ့ေလ့ရွိတယ္…။ ဘာမွမသိတဲ့ တိရိစာၦန္ေလးဆိုေတာ့ ကုသိုက္ေတြ၊ အကုသိုလ္ေတြ၊ ငရဲၾကီးမွာေတြ ဘာေတြလဲ ဘယ္သိတတ္မွာလဲ…။ ေမေမက ဘုရားရွိခိုး ပုတီးစိတ္ၿပီးလို႕ အမွ်ေဝရင္ အနားမွာ ပုတီးကိုသာ လာေဆာ့တတ္ၿပီး သာဓု မေခၚတတ္တဲ့ ေၾကာင္ေပါက္စေလးကို သူ သိပ္သနားတယ္လို႕ ေျပာေလ့ရွိတယ္…။ ဒီလို တိရိစာၦန္ကေလးဘဝကေန ေကာင္းရာ မြန္ရာ ဘဝေလး တခုခုကို ကူးဖို႕ ဘယ္ေလာက္ခက္တယ္ဆိုတာ ေမေမက ေၾကာင္ေလးကို ၾကည့္ရင္း ေျပာျပၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အရင္ဘဝက ကုသိုလ္ကံ ေကာင္းခဲ့လို႕ တိရိစာၦန္ျဖစ္ရတဲ့ အခုဘဝေလးမွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး လံုလံုျခံဳျခံဳ ေနရေပမယ့္ သူတို႕ေနာက္ဘဝကို ကူးလဲ ဘယ္လိုမွ ေကာင္းတဲ့ ေနရာကို လြတ္လြတ္ ကြ်တ္ကြ်တ္မေရာက္ႏိုင္ပဲ သံသရာမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ က်င္လည္ေနရမွာကို ေတြးမိေတာ့ သနားစရာ ေကာင္းလွတယ္…။

အဲဒီေၾကာင္ကေလးဟာ ကိုယ္တို႕မိသားစုနဲ႕ အတူတူ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ေနသြားခဲ့တယ္။ သူ အစားေကာင္းေကာင္းမစားပဲ အခန္းေထာင့္ေလးမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး ေခြေနတဲ့ အခ်ိန္က ကိုယ္ေရာ ေမာင္ေလးေရာ စာေမးပြဲၾကီး ေျဖေနတဲ့ အခ်ိန္… ခါတိုင္း ဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ အိမ္လာၿပီး ေဆးထိုးေပးေနက် ဆရာဝန္ကလဲ ခရီးသြားေနတယ္။ ဒီေတာ့ ေၾကာင္ကေလးကို ေခၚၿပီး အိမ္နဲ႕ နဲနဲလွမ္းတဲ့ေနရာက ေဆးခန္းကို သြားရမွာ… ကိုယ္ ေတြးထားတာက စာေမးပြဲၿပီးတဲ့ေန႕က်ရင္ ေဆးခန္းသြားၾကဖို႕ပါ…။

ဒီလိုနဲ႕ စာေမးပြဲေနာက္ဆံုးေန႕မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္လည္ၾကတာကို လိုက္မသြားပဲ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အိမ္ကို တန္းျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူ အိပ္ေနက်ေနရာေလးမွာ ရွိမေနဘူး… ဒါနဲ႕ အသံျပဳၾကည့္ေတာ့လဲ တအိမ္လံုး တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ဖူး…။ ခဏေနေတာ့မွ အဖိုးက အိပ္ေနရာက ထလာၿပီး မ်က္ေစ့ မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႕ တို႕ ေၾကာင္ေပါက္ေလးေတာ့ မရွိရွာေတာ့ဘူးကြာ… လို႕ ေျပာၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္သြားေလရဲ႕…။ ေမာင္ေလးက အခု သူ ဘယ္မွာလဲ ဘယ္မွာလဲ လို႕ ပ်ာပ်ာသလဲ ေမးတာေတာင္ မေျဖဘူး။ ၿပီးေတာ့မွ အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္က မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ အနားကို ေရာက္လာၾကတယ္…။ အဖိုးက မမတို႕ ျပန္မလာခင္ ရွင္းထားလိုက္ဆိုလို႕ ျခံေထာင့္ေလးမွာ ျမွဳပ္လိုက္ၿပီတဲ့…။ ေမာင္ေလးလဲ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ သူ႕အခန္းထဲ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ပဲ ဝင္သြားတယ္။

ကိုယ္လဲ ေတာ္ေတာ္စိတ္ထိခိုက္သြားတယ္… ဒါေပမယ့္ ငိုေတာ့ မငိုမိဘူး။ ေနမေကာင္းတာ သိရက္သားနဲ႕ ေစာေစာစီးစီး ေဆးခန္းမပို႕ေပးလိုက္ရတဲ့ အျဖစ္ကိုပဲ ေတြးေတြးၿပီး ေနာင္တ ရေနမိတယ္…။ လူဆိုတာ ကိုယ္က်ိဳးနဲ႕ ကိုယ့္အတၱနဲ႕ ယွဥ္လာရင္ က်န္တာေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႕ ဦးစားမေပးခ်င္တတ္ၾကတဲ့ အမ်ိဳးပါလား ရယ္လို႕လဲ သတိထားမိသြားတယ္။ ညေန ေမေမျပန္လာေတာ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က အိမ္ဝကေန ငိုၿပီး ေၾကာင္ကေလးအေၾကာင္း ေျပာျပေနၾကတာ ၾကားလိုက္တယ္… ေမေမ မ်က္ရည္က်မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေနလို႕ မၾကည့္ခ်င္တာေၾကာင့္ ကြယ္ရာမွာပဲ ေန ေနလိုက္တယ္…။

ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာအထိ ေၾကာင္ကေလးကို စားခ်ိန္လဲ သတိရ အိပ္ခ်ိန္လဲ သတိရ၊ အျပင္ဖက္က ေၾကာင္သံေတြၾကားလဲ သတိရနဲ႕… တအိမ္လံုး တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္ ေျခာက္ေသြ႕ေန၊ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကရတယ္။ ေၾကာင္ေလး လက္ေဆာင္ ေပးခဲ့တဲ့သူလဲ ကိုယ္တို႕ တအိမ္လံုး ေတာ္ေတာ္ၾကီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ေတာ့ အိမ္ကို လာအလည္ေတာင္ နဲနဲ တန္႕သြားတယ္… ေနာက္ထပ္ ေၾကာင္ေလးတေကာင္ အစားျပန္ရွာေပးပါ့မယ္ လို႕ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊ သံေယာဇဥ္ေတြ မထားခ်င္ေတာ့ဘူးလို႕ တအိမ္လံုး တညီတညြတ္တည္း ဆိုၾကတာနဲ႕ သူလဲ လက္ေလွ်ာ့သြားေလတယ္…။

ဒါကေတာ့ ကိုယ့္အခ်စ္ေတာ္ ေၾကာင္ ေပါက္စေလး အေၾကာင္းပါ။ ေနာက္တပိုင္းမွာ ေခြးကေလး အေၾကာင္း ေျပာျပမယ္ေနာ္…။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖတ္ေပးၾကတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…။