သူကေလးဟာ နဲနဲၾကီးလာေတာ့ လူလည္က်လာတယ္၊ သူ႕ေနရာမွာ သူ မအိပ္ေတာ့ဘူး ကိုယ့္အိပ္ယာေပၚ တက္အိပ္တယ္… အစကေတာ့ ေျခရင္းေလးမွာ… ေနာက္ေတာ့ အလယ္ေလာက္မွာ… ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကိုယ့္လက္ေမာင္းေပၚ ေခါင္းအံုးၿပီး အိပ္တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္…။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေစာင္ကို ဖယ္မေပးရင္ သူ႕ လက္ကေလးနဲ႕ ပုတ္ၿပီးႏႈိးတတ္ပါတယ္။ အဲဒါမွ မဖယ္ေပးပဲ ထားလိုက္ရင္ ေနာက္နည္းတမ်ိဳးကို ေျပာင္းသံုးၿပီး ႏႈိးပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲ ဆိုေတာ့ အျမဲတမ္းလိုလို ေအးစက္ေနတတ္တဲ့ သူ႕ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးနဲ႕ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို လာလာတို႕ၿပီး ႏႈိးတတ္တာပါ။ အဲလိုႏႈိးရင္ ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႕ မဖယ္ေပးပဲ လံုးဝမေနႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေနတယ္ေလ…။
ေမာင္ေလးကိုဆိုရင္ေတာ့ ပိုႏိုင္စားတတ္တယ္… ေမာင္ေလး ဆံပင္ေတြကို မနာေအာင္ ကိုက္ဆြဲၿပီး ႏႈိးတတ္တယ္… သူနဲ႕ေဆာ့ၿပီးတိုင္း ေမာင္ေလးက ေခါင္းေလွ်ာ္ပစ္ရတာခ်ည္းပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ အေကာင္လည္ေလးဟာ ကိုယ့္အနားမွာတလွည့္ ေမာင္ေလးနားမွာ တလွည့္ ေမေမ့နားမွာ တလွည့္ တညကို တခန္းစီ လွည့္ၿပီး အိပ္တတ္ပါတယ္။
ေၾကာင္ကေလးနဲ႕ တူတဲ့ တခ်က္က သူလဲ ေမေမ့စိတ္ပုတီးကို ေဆာ့တတ္တယ္။ ေမေမ ခဏ ခဏ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေပါ့။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕ရယ္စရာေကာင္းလွတဲ့ အခ်က္ေတြက ကိုယ္တို႕ ကိုကာကိုလာေသာက္ရင္ သူလဲ အတင္းေတာင္း ေသာက္တယ္၊ ၿပီးရင္ လူေတြထက္ အရင္ ေလတက္တတ္တယ္။ ကိုယ္တို႕ လိမ္ေမာ္သီးစားလဲ အတင္း လိုက္စားတယ္၊ ၿပီးရင္ ဝမ္းပ်က္တယ္။ ေဖေဖ ဖုန္းဆက္လို႕ ကိုယ္တို႕ ဖုန္းေျပာရင္ သူလဲ အနားကိုေရာက္လာၿပီး တအီအီနဲ႕ အသံေပးတတ္လို႕ ေဖေဖနဲ႕ ဖုန္းေျပာခ်ိန္ထဲက တခ်ိဳ႕ကို သူ႕ကိုလဲ ခြဲေပးရတတ္ေသးတယ္။ လူေတြ အျပင္သြားတိုင္းလဲ လိုက္ခ်င္တယ္ ကားစီးခ်င္တယ္… ကားမွန္ကို ခ်ၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာကို ေလတျဖဴးျဖဴးတိုးတဲ့ အရသာကို သိပ္ၾကိဳက္တတ္တယ္။ သူ႕ၾကည့္ရတာ လူေတြနဲ႕ တအားအေနနီးေတာ့ လူေတြလုပ္သမွ် အကုန္လိုက္လုပ္ခ်င္ လူေတြစားသမွ် အကုန္လိုက္စားခ်င္တဲ့ သေဘာရွိတယ္။ သိပ္ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အေကာင္ေလး…။
ၿပီးေတာ့ အိမ္သိပ္လံုတယ္… ခြ်တ္ကနဲ အသံေလးၾကားတာနဲ႕ ေဟာင္ၿပီးသားပဲ…။ မဂိုလမ္းတို႕လို လူရႈပ္ရႈပ္လမ္းေတြမွာ ကားကို ခဏတျဖဳတ္ ရပ္ထားခဲ့လို႕ကေတာ့ မွန္ပိတ္စရာ မလိုဘူး… တေယာက္ေယာက္ အနားကပ္လာတာနဲ႕ ေဟာင္တာပဲ…။ အမွန္ကေတာ့ ဒါေတြအားလံုးဟာ ေခြးတိုင္းလိုလိုမွာ ရွိတတ္ၾကမဲ့ အမူအက်င့္ သြင္ျပင္ လကၡဏာေတြပါ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႕မွာေတာ့ သူတေကာင္တည္းကပဲ ထူးခြ်န္ေျပာင္ေျမာက္ၿပီး တတ္သိေနသလိုလို တခုခုဆို ေျပာလို႕ မဆံုး အေက်နပ္ၾကီး ေက်နပ္ေနၾကရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေယာင္ေနာက္ ဆံထံုးပါ ဆိုတဲ့အတိုင္း ကိုယ္ ဒီကိုေရာက္လာေတာ့ သူကေလးတေကာင္ထဲ အတူတူ ေဆာ့စရာ အေဖၚမရွိေတာ့ မႈိင္ေတြၿပီး ပ်င္းပ်င္းေလး ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္လို႕ ေကာင္မေလးေတြက ေျပာျပၾကတယ္။ ေမေမကေတာ့ တခုခုဆို ကိုယ္ စိတ္မေကာင္းမွာစိုးလို႕ ေျပာျပေလ့မရွိဘူး။ လူၾကံဳရွိတိုင္း ဓါတ္ပံုေလးေတြသာ ပို႕ေပးတတ္တယ္။ ကိုယ္လဲ သူ႕ကိုလြမ္းတဲ့အခါတိုင္း သူ႕ဓါတ္ပံုေလးေတြၾကည့္ရင္း ဖုန္းထဲက သူ႔အသံ တအီအီေလးကို နားေထာင္ရင္းနဲ႕ပဲ ေနခဲ့ရတယ္ေပါ့။
ေနာက္တခု ၾကံဳလို႕ ေျပာျပခ်င္တာက ေခြးေတြနဲ႕ နီးနီးကပ္ကပ္ လံုးလံုးေထြးေထြးေနတဲ့ ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ေတြ႕တဲ့ ေခြးတိုင္း အျမီးေလး တႏွံ႕ႏွံ႕နဲ႕ ခ်စ္ခင္ၾကပါတယ္။ ေခြး ၾကီးၾကီး ေသးေသး ဘယ္လို အမ်ိဳးအစားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွ ရန္မမူပါဘူး… အဲဒါကို ေျပာျပေတာ့ ကိုယ္တို႕လိုပဲ ေခြးခ်စ္သူ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေဖ ဆရာၾကီးက ေျပာတယ္.. ေခြးေတြနဲ႕ ရင္းႏွီးလြယ္တာ မင္းတို႕ကိုယ္က ေခြးနံ႕ေတြ ရလို႔ ေနမွာေပါ့ တဲ့…။ အဲဒါ ရယ္စရာမဟုတ္ဖူး တကယ္မွန္ပါတယ္… ကိုယ္တို႕ဆီမွာ ေခြးေတြ ရင္းႏွီးလြယ္တဲ့ အနံ႕တခုခု ရွိေနပံုပဲ။ အခုလဲ သြားရင္း လာရင္း ဓါတ္ေလွခါးထဲမွာ ေခြးေလးေတြေတြ႕ရင္ သူမ်ားေတြက ႏွာေခါင္းရႈံ႕ၾက ရြံသလို ေၾကာက္သလို လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ကိုယ္တို႕ကေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ…။ ေလေလးခြ်န္လိုက္ရင္ သူတို႕ေလးေတြက အနားတိုးလာၿပီး အျမီးေလး ခါၿပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကပါတယ္…။ အမ်ိဳးသိတယ္ ေခၚရမွာေပါ့…။ ဒါေပမယ့္ ခက္ေနတာက ေခြးေလးေတြက friendly ျဖစ္ေပမယ့္ ေခြးပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေၾကာေတြက တမ်ိဳးမို႕ ေနာက္ကို ေခြးေတြ႕တိုင္း အရမ္းကာေရာ ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ဒီလိုနဲ႕ ကိုယ္ ဒီကိုေရာက္ၿပီး ႏွစ္ ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ သူကေလး ဆံုးပါးသြားပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေဖေဖက အီးေမးလ္ ပို႕လာလို႕ သိရပါတယ္။ ေနမေကာင္းၿပီး အစား ေကာင္းေကာင္းမစားလို႕ ေန႕တိုင္းေဆးခန္းျပ ေနတဲ့ၾကားထဲက ဆံုးသြားတာပါပဲ လို႕ ေမေမက ေျပာျပပါတယ္။ အင္းေလ… သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ သက္တမ္းကလဲ ဒီေလာက္ပဲ ရွိႏိုင္တာကိုး..။ ဒီတခါလဲ ကိုယ္တိုင္က လိုလိုခ်င္ခ်င္ ေမြးခဲ့ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ အစ အဆံုး ဂရုမစိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ထိခိုက္ရျပန္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာလိုက္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ ေၾကာင္ေလးေသတုန္းက မ်က္ရည္မက်ခဲ့ေပမယ့္ ေခြးေလးက်ေတာ့ တပတ္ေလာက္ ထမင္းစားလို႕မရပဲ ဝမ္းနည္းၿပီး ေတြးလိုက္တိုင္း မ်က္ရည္ က်ေနခဲ့ရပါတယ္။
ေခြးေလး ေသသြားၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမ ဒီကိုလာေတာ့ ေခြးကေလး အလြမ္းေျပ လူတေယာက္စာမက ၾကီးမားတဲ့ အေမြးပြ ေခြးရုပ္ၾကီး တခု ဝယ္ေပးပါတယ္။ အရုပ္ၾကီးက သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ္လည္း သက္ရွိနဲ႕ သက္မဲ့ ဘယ္တူႏိုင္မွာလဲေလ…။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေနရာထိုင္ခင္း က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းမရွိလွတဲ့ ဒီကြ်န္းေပၚမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္လက္ ေသာင္တင္ေနရင္းက သံေယာဇဥ္ျဖစ္စရာ ဘာအေကာင္ဆို ဘာအေကာင္မွ ထပ္မေမြးလိုေတာ့ပဲ Pet ေမြးတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို တစခန္း ရပ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ဘာေလးကိုပဲ တြယ္လိုက္ တြယ္လိုက္ အနည္းနဲ႕ အမ်ားေတာ့ ပူေလာင္ ေသာက ေရာက္ရတာခ်ည္းပဲမို႕ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘာကိုမွ အလြန္အကြ်ံ မတြယ္တာျဖစ္ေအာင္ သတိထားေတာ့မယ္လို႔သာ မၾကာခဏ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္…။
ေနာက္ဆက္တြဲ…
အခုတေလာမွာ ညေနဖက္ေတြ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေခြးလွလွေလးေတြနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကတဲ့သူေတြကို ေတြ႕ေတြ႕ေနေတာ့ စိတ္က နဲနဲ ျပန္လည္လာတယ္။ သူ႕ကို ေျပာျပေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ေရွာေရွာရွဴရွဴ လိုက္ေလ်ာလိုတဲ့ ပံုမ်ိဳးမေတြ႕ရဘူး… အခ်ိန္ေတြ နဲရတဲ့အထဲ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ တခ်ိန္လံုး မ်က္ႏွာအပ္ထားတဲ့သူက ဒီေခြးတေကာင္ တာဝန္ကို ဘယ္လိုယူမွာလဲ လို႕ ရက္ရက္စက္စက္ ေျပာလာတယ္…။ (ဟင့္… ေျပာမိတာ မွားပါတယ္)
အဲဒါနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ဟိုတေန႕က သတင္းမွာ ၾကည့္လိုက္ရတာ တခုေျပာျပမယ္… သတင္းက ဂ်ပန္က လာတယ္ လို႕ မွတ္မိတယ္။ ဂ်ပန္မွာ Pet ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြက သူတို႕ဆီမွာရွိေနတဲ့ ေခြးေလးေတြကို ေန႕တိုင္း ေခြးအေကာင္ေစ့ကို အျပင္ထြက္ၿပီး ေက်ာင္းမေပးႏိုင္လို႕ နာရီပိုင္းနဲ႕ ေခြးအငွားေက်ာင္းၾကတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ေခြးကေလးေတြကို အပိုင္ေမြးထား ေကြ်းထားစရာမလိုပဲ ၾကိဳးနဲ႕ဆြဲၿပီး အေပ်ာ္ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့သူေတြ အတြက္လဲ အဆင္ေျပ၊ ဆိုင္အတြက္လဲ အဆင္ေျပေပါ့…။ ေပါ့ေသးေသးေတာ့ ဟုတ္ဖူးေနာ္… ေခြးအမ်ိဳးအစားနဲ႕ လွပျခင္း ခ်စ္စရာေကာင္းျခင္း အေပၚမွာ မူတည္လို႕ ေစ်းက အစားစားပဲ…။ မွတ္မိသေလာက္ကေတာ့ တနာရီကို ယူအက္စ္ ၂၅ ကေန ၄၀၊ ၅၀ အထိ ေစ်းရွိပါတယ္။ ဆိုင္ေရွ႕မွာ ျပထားတဲ့ ေခြးအလွ ဓါတ္ပံုေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေရြးၾကရတယ္။ ခ်ီဝါးဝါးေလးေတြကို LV အိပ္ေတြနဲ႕ လာေခၚၾကတဲ့ ဂ်ပန္မ လွလွေလးေတြကိုလဲ ဖ်တ္ကနဲ ေတြ႕လိုက္ပါေသးတယ္..။
အေပါင္းအသင္းေတြကိုလဲ မွာထားခ်င္ပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ စကၤာပူမွာ အဲဒီလို ေခြးေလးေတြ အငွားေက်ာင္းလို႕ရတဲ့ ဆိုင္ေလးမ်ားေတြ႕မိၾကရင္ ကိုယ့္ကို ခ်က္ခ်င္း အေၾကာင္းၾကားေပးပါလို႕… အခ်ိန္ျပည့္ မေမြးထားႏိုင္ေပမယ့္ ခုလိုမ်ိဳး ခဏတျဖဳတ္ အငွားေမြးလို႕႔ရရင္ အငွားေဆာ့လို႕ရရင္ ေခြးေလးေတြနဲ႕ ခဏေတာ့ ေဆာ့ခ်င္ပါေသးတယ္…။
ကိုယ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ေတာ္ေလး ႏွစ္ေကာင္အေၾကာင္း တရွည္တလ်ား ပိုစ့္ေတြကို လာဖတ္ေပးၾကတဲ့ စာဖတ္သူမ်ားအားလံုးနဲ႕ မွတ္ခ်က္ေရးခဲ့ၾကတဲ့သူမ်ား အားလံုးကို တကယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
က်ေနာ့မွာ စႏိုးဆိုတဲ့ေခြးေလးတစ္ေကာင္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္
ReplyDeleteက်ေနာ္လာဖြင့္လိုက္မယ္ေလ..။
ReplyDeleteအပတ္တိုင္း လာငွားပါေနာ္..။
က်ေနာ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာ့ ေခြးေတြ ေၾကာင္ေတြနဲ႔
ပတ္သက္ရင္ သည္းသည္းလွုပ္တတ္သူေတြ တပံုၾကီးပါ။
ေခြးပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ကဆို သူေခြး depressionက်
တဲ့ေရာဂါျဖစ္ေနတယ္ဆိုျပီး...ဆရာဝန္ျပ ကုလိုက္ရတာ ။ အေတာ္ေစ်းၾကီးတယ္..။
ဟားဟ
အမ်ိဳး
ႏွာေခါင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာအတို႔ခံရလို႕ ေအးကနဲျဖစ္သြားရင္ အားကနဲ ထေအာ္မိမယ္.. (အၾကင္နာကင္းမဲ့တာမဟုတ္ဘူး.. အသည္းယားတာပါ။ )
ReplyDeleteတကယ္ခံစားရတယ္...
ReplyDeleteမ်က္ရည္ဝဲတဲဝဲတဲေလး ျဖစ္သြားတယ္...:(
"သံေယာဇဥ္၊ သံေယာဇဥ္၊ လူကို အ႐ူးတပိုင္းျဖစ္ေစတဲ့ ဒီသံေယာ..ဇဥ္၊ ဒီသံေယာ..ဇဥ္၊ သံေယာဇဥ္"
ခက္တယ္...:(
ခု ေလာေလာဆယ္ ေနေနတဲ့ အိမ္မွာ ေခြး ၁၂ ေကာင္ေတာင္ ရွိတယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းမေကာင္းေတာ့မသိ ေဟာင္လိုက္တာမ်ားေတာ့ ေျပာမေနနဲ႕ ညပိုင္း ညည့္နက္ရင္ ထမင္းဆင္းမစားရဲေတာ့ဘူး ေခြးေၾကာက္လို႕ေတာ့မဟုတ္ အိမ္က လူလား ဘာလားမသိ စြတ္ေဟာင္ေနတာနဲ႕ တစ္အိမ္လံုးနိုးမွာေၾကာက္လို႕ း ) အစ္မလိုခ်င္ရင္ တစ္ေကာင္ပို႕လိုက္မယ္ေလ ယူမလားး ။
ReplyDeleteေခြးေပါက္စနကေလးေတြ ၃ ေကာင္ေမြးဖူးတယ္။ ပထမဆံုး ခ်င္းေခြးကေလးကို တစ္အိမ္လံုး ဝိုင္းခ်စ္ၾကတာ။ ေနာက္ေတာ့ နံလို႕ ဆိုျပီး ေရခ်ိဳးေပးလိုက္တာ ေခြးက ၆ လ မျပည့္ေသးေတာ့ နမိုးနီးယားနဲ႕ ၾကြသြားတယ္။ ဒုတိယ ခ်င္းေခြး က်ေတာ့လည္း အားအားရွိ ပုဇြန္ေျခာက္ ပဲ ေကြ်းေနေတာ့ ေခြးက သံထျပီး ဂန္႕သြားျပန္တယ္။ တတိယ တေကာင္က်ေတာ့ အင္းေခြး။ ေရမခ်ိုးေပမယ့္ မိုးမိျပီး နမိုးနီးယားနဲ႕ ၾကြသြားျပန္တယ္။
ReplyDeleteဟိုတေခါက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာ ေခြးက ၉ ေကာင္။ တေကာင္မွ ကိုယ့္မသိဘူး။ ကိုက္လည္း ကိုက္တတ္တယ္ ဆိုလို႕ ျခံထဲေတာင္ သတိထားျပီး ဆင္းေနရတယ္။
တယ္ရီယာက အစာေရြးတယ္ ဆိုတာ ေရြးစရာ ရွိလို႕ပါ။ အိမ္နားက တယ္ရီယာ တစ္ေကာင္ေတာ့ စားစရာမရွိရင္ ကန္းစြန္းရြက္၊ ၾကက္ဥေၾကာ္၊ ငွက္ေပ်ာသီး အကုန္ စားတာပဲ။ အိမ္က ေခြးေတြ အတြက္ ေၾကြးထားတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းနဲ႕ ထမင္းေတာင္ အဲဒီ တယ္ရီယာက ၾကံဳရင္ ဝင္အုပ္သြားေသးတယ္။
မမသက္ေဝ မ်က္ရည္က်ေအာင္ လုပ္တာ မ်ားၿပီ။။ သီခ်င္းတပုဒ္တင္လုိက္.. post တင္လုိက္..
ReplyDeleteေမလဲ အေကာင္ေလးေတြ ခ်စ္တယ္၊ အဂၤလန္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေခြးေလးက ရွိသမွ်လာသမွ်လူကုိ မတည့္ေပမယ့္ ကုိယ့္က် တည့္တယ္၊ သူ႔ကုိ သြားသြားေက်ာင္းေပးတယ္.. သူက လည္လဲ လည္တယ္.. မဆူမွန္းသိေတာ့ ပန္းျခံထဲက မထြက္ေတာ့ဘူး၊ ၿပီးရင္ ခြ်ဲလဲ သိပ္ခြ်ဲ..သူ႔ကုိယ္မွာ အနာေလးေတြျဖစ္ေတာ့ လာလာအီတာ၊ သူ႔ သခင္ေတြဆူလဲ လာလာတုိင္တာ..
ခုေတာ့ သူနဲ႕လဲ ေဝးသြားၿပီ :( အရင္လကေတြ႔ေတာ့ မ်က္စိမႈန္ေနၿပီ
ZT comment ကုိ ဖတ္ၿပီး မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ရယ္သြားတယ္
ReplyDeleteအိမ္မွာလဲ ေခြးေတြ အမ်ားႀကီးေမြးလို႔...ေခြးဆုိခ်စ္တယ္။
ReplyDeleteခ်စ္တယ္သာေျပာတာပါ အိပ္ယာေပၚတက္အိပ္ရင္ မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုင္ၿပီးရင္ သူတုိ႔ကို ထိၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း လက္ေဆးပစ္မိတာပဲ။ ေရခ်ိဳးၿပီးစအခ်ိန္ပဲ လုံးေထြးၿပီး ေဆာ႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒါ တကယ္ကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ မခ်စ္တာလားမသိဘူးေနာ္။ မသက္ေ၀ေျပာသလိုပဲ ေခြးနံ႔ရလုိ႔လား မသိဘူး။ ေတာ္ရုံ ေခြးေတြနဲ႔ေတာ႔ တည္႔လြယ္တယ္။ ေခြးေလးေတြ ေသတုိင္း ငုိရလြန္းလုိ႔ အခု ေနာက္ပိုင္း ထပ္ မေမြးျဖစ္ေတာ႔ဘူး။ ေမြးလဲမေမြးခ်င္ေတာ႔ဘူး။ ဘယ္ေခြးမွ မခ်စ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး။
mm
ေခြးျဖစ္ျဖစ္ေၾကာင္ျဖစ္ျဖစ္ေမြးခ်င္ေနတယ္
ReplyDeleteအမေခြးေလးေသသြားျပီလား။
ReplyDeleteသနားပါတယ္။
အိမ္က ကစ္ကစ္ကေတာ့ ခုထိေသာင္းက်န္းလို႔ ေကာင္းတုန္းပဲ။
အင္တာနက္ကေန အိမ္နဲ႔စကားေျပာရင္ သူပါ၀င္၀င္ေျပာေသးတာ တ၀ုတ္၀ုတ္နဲ႔။ ၀က္ဘ္ကမ္နဲ႔ သူ႔ကို ဓာတ္ပံုလွမ္း႐ိုက္ေတာ့ ပဲေပးျပီး ျငိမ္ေနတယ္။ တခါတခါေတာ့ သူမ်က္ႏွာ မျမင္ေအာင္ ေက်ာေပးထားေသးတာ။
အမေခြးေလးအေၾကာင္း ဖတ္ရေတာ့ သူ႔ကို သတိရလိုက္တာ။ သူကေတာ့ အေတာ္ဆိုးတယ္။ ဆိုးေပမဲ့ ခ်စ္ေနရတာပါပဲ။
ေခြးတေကာင္ရဲ႕ ကရိကထကေတာ့ ၾကီးတယ္အမေရ။ မေမြးတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ အခုဒီမွာ ဦးေလးမိတ္ေဆြအိမ္မွာ ေခြး ၂ ေကာင္ရွိတယ္။ တခါတေလ သူတို႔ကို သြားေက်ာင္းေပးတယ္။ ကစ္ကစ္ေလာက္ေတာ့ ခ်စ္ဖို႔ မေကာင္းဘူး။ :P
မမသက္ေ၀ေျပာတဲ႔ အနံ႔မ်ိဳးမရွိလို႔လားမသိဘူး ညီမတစ္၀မး္ကြဲအိမ္ကေခြးေလးက ညီမသြားလည္တိုင္းေဟာင္ ေဟာင္ေနတတ္တာ မရိုးႏိုင္ေအာင္ပဲ...ခုထိ ....။
ReplyDeleteခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔
သူေလး ဆံုးသြားေတာ့ ဖုန္းေျပာေနတာ ၾကားလိုက္သလိုပဲ။
ReplyDeleteဒီလိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေကာင္ေလးေတြကို ကရိကထခံၿပီး ေမြးဖို႕က ဒီေနရာမွာေတာ့ အေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ အခ်ိန္နဲ႕ေနရာေပါ့။ အရုပ္ႀကီးပဲ ေကာင္းပါတယ္ေနာ္။
1 / 2 / 3 / 4 အစအဆုံး...တစ္ခါထဲ..ဖတ္လုိ႕ေကာင္းလုိက္တာ...။ မမသက္ေ၀ အေကာင္ေလးေတြကို ခ်စ္စႏုိး ျဖစ္သြားလုိ႕ တရိစ ၦာန္ မခ်စ္တတ္ဘူးလုိ႕ ကုိယ့္ဘာသာ ထင္ေနတဲ့ အထင္ေတာင္မွ......မွားသလား ေတြးမိသြားတယ္ း)
ReplyDeleteတယ္ရီယာေလးေတြက လူနဲ့အရမ္းနီးတယ္ဗ်ေနာ္...။
ReplyDeleteတျခားေခြးေတြထက္ အသိညဏ္ ပိုရွိပံုပဲ..။
လူနဲ႔တိရစာၦန္ၾကားမွာ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕မိတဲ့ သံေယာဇဥ္က တကယ္ပဲ မေသးဘူးေနာ္။
ReplyDeleteသူတုိ႔ေလးေတြက သက္တမ္းတုိေတာ့ ခံစားၿပီး က်န္ခဲ့ရသူေတြက ဇြန္တုိ႔လူသားေတြျဖစ္ေနတာ။
ဟင္းးးးးးး..... း(
မေမြးတာေကာင္းပါတယ္ အန္တီသက္ေ၀ေရ။ သံေယ်ာဇဥ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ပါ။ အိမ္က သမီးကလဲ ေၾကာင္ေလးေတြ ေမြးခ်င္ေနတာ။ သူ႔အေဖကလဲ ခြင္႔မၿပဳဘူး။ ကိုယ္႔အေနနဲ႔လည္း မေမြးေစခ်င္ေတာ႔ဘူး
ReplyDeleteမမေရ
ReplyDelete(၁) ကေန (၄) အထိ ဆက္တိုက္ ဖတ္သြားပါတယ္။ သူတို႔ေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ခံစားရလြန္းလို႔၊ စိတ္ကလဲ သူတို႔နဲ႔ဆို ႏုလြန္း ေပ်ာ႔လြန္းလို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုေတာင္ ေဒါသ ျဖစ္ရမလိုပဲ။
ပုံ
အသည္းမမာႏိုင္သူတဦး
In our apartment, there is a guy who is a professional puppy care taker. If you are going trips or any other reasons, he will take care your puppy. And we call him puppy-boy (kwey-kyaung-thar :p)
ReplyDelete