၂၀၁၀ မွတ္တမ္း

၂၀၁၀ ကုန္ေတာ့မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အရင္ႏွစ္ေတြကလို ေရးေနက် မွတ္တမ္းေလး ေရးျဖစ္ျပန္သည္။ သည္ႏွစ္ ၂၀၁၀ သည္ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းျခင္းႏွင့္ ဆိုးျခင္းေတြ ေရာေႏွာေနေသာ ႏွစ္ တႏွစ္ ျဖစ္သည္။ အမွန္အတိုင္းဆိုရလွ်င္ေတာ့ ေကာင္းျခင္းထက္ ဆိုးျခင္းေတြက မ်ားပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာအရာေတြ ကိုယ့္လက္ထဲ တည့္တည့္မတ္မတ္ ေရာက္လာမွေတာ့ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ေရွာင္လႊဲ၍ မရ… ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး အလိုက္သင့္ လက္ခံ၊ ထိုက္သင့္သလို ေျဖရွင္းလိုက္ရံုသာ။

တႏွစ္ထက္ တႏွစ္ အသက္အရြယ္ရလာေသာ မိဘေတြ၏ ေျပာင္းလဲလာေသာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေျခအေနမ်ား ႏွင့္ ပ်က္စီး ယိုယြင္းစျပဳလာေသာ (ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ) က်န္းမာေရး အေျခအေနမ်ားက သည္ႏွစ္ထဲမွာ ကိုယ့္အတြက္ စိတ္ဆင္းရဲစရာ အေကာင္းဆံုး အေၾကာင္းအရာပင္ ျဖစ္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း အဆိုးထဲမွ အေကာင္းေလး ရိွေနေသာေၾကာင့္ အတန္ငယ္ စိတ္သက္သာရာရခဲ့သည္။ လူၾကီး မိဘေတြ သက္ရွိ ထင္ရွားရွိစဥ္မွာ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ ခ်မ္းသာေအာင္ ဂရုစိုက္ လိုက္ေလ်ာမည္၊ ျငိဳျငင္စရာဆို၍ ဆံခ်ည္တမွ်င္စာမွ် မရွိရေလေအာင္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သမွ် အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစား ျပဳစုမည္၊ ေနာင္တ ဟူ၍ လံုးဝ မရွိေစရ ဟု ခိုင္ခိုင္မာမာ ဆံုးျဖတ္မိေသာ အခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။

သူတို႕ေတြလိုပဲ ကိုယ္ေတြလဲ တျဖည္းျဖည္း အသက္ေတြ ၾကီးလာၾကၿပီ။ ေန႔စဥ္ မွန္ၾကည့္ေနက်အခ်ိန္ေတြမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိပ္မေျပာင္းလဲလွ ဟု ထင္ရေသာ္လည္း အမွန္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အိုမင္းလာသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ကိုယ္တြင္းမွာ ပ်က္စီးသြားေသာ ဆဲလ္ အေဟာင္းေတြေနရာမွာ ဆဲလ္ အသစ္ေတြ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် အစားထိုး ဝင္ေရာက္လာၾကသည္။ ထို ဆဲလ္အသစ္ေတြက အေဟာင္းေတြနဲ႔ မတူပဲ ေျပာင္းလဲလာေသာေၾကာင့္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အိုမင္းျခင္းေတြ ျဖစ္လာရသည္ဟု ဥာဏ္တထြာ တမိုက္ျဖင့္ မမွီမကမ္း ေတြးမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထြက္လာမည့္ ဆဲလ္အသစ္ေတြကို အေဟာင္းေတြႏွင့္ ထပ္တူက်ေစရန္အတြက္ ေသာက္လို႔ရတဲ့ ေဆးေလး ဘာေလးမ်ား မရွိဘူးလား ဟု အမ်ိဳးသားကို ေမးၾကည့္မိရာ အေျဖမရပဲ ရယ္ေမာျခင္းကိုသာ ခံလိုက္ရသည္။ ေတာ္ဘီ…….. ေနာက္ကို ဘာမွ မေမးေတာ့ဘူး…။

ေျပာရရင္ အရင္ႏွစ္ေတြႏွင့္စာလွ်င္ သည္ႏွစ္ထဲမွာ စာပိုေရးျဖစ္သည္။
အသက္ေတြ ၾကီးလာေသာေၾကာင့္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနလိုသည့္ လကၡဏာေပေလာ… Stress ေတြ၏ လြတ္ရာ လြတ္ေၾကာင္းကို ရွာေဖြေနသည့္ လကၡဏာေပေလာ… သို႔တည္းမဟုတ္ ရံုးမွာ အလုပ္ပါးျခင္း၏ လကၡဏာေပေလာ… ((ဟမ္))
ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မေျပာတတ္ပါ…။ သို႔ေသာ္လည္း စာေရးရျခင္းအလုပ္မွာ ပိုမိုေပ်ာ္ေမြ႔လာသည္ကိုေတာ့ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ရသည္။

ဓါတ္ပံုေတြကေတာ့ သြားေလရာေနရာမွာ ရိုက္ျဖစ္သည္။ ေဘးကအတူ ပါလာသည့္လူေတြ ေစာင့္ရတာ ေျခေထာက္ေတြ ေညာင္းၿပီး မ်က္ႏွာေတြ မေကာင္းေတာ့မွ အလိုက္တသိႏွင့္ ကိုယ္ရွိန္သတ္ရသည္။ သူတို႔ေတြကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး ေကာ္ဖီေလး အေအးေလး ဝယ္တိုက္ရသည္။ ဓါတ္ပံုေတြက ရိုက္ၿပီးရံုႏွင့္မၿပီး… အေရာင္ အေသြး အလင္း အေမွာင္ အတိုး အေလွ်ာ့ေတြလုပ္ၿပီး ၾကည္ႏူးပီတိေတြျဖင့္ တေယာက္တည္း ေမာ္နီတာကိုၾကည့္ရင္း ျပံဳးေနေသာ အခ်ိန္ေတြ မ်ားလာသည္ဟု ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ေတြ႔ျမင္သူမ်ားမွ ေျပာလာသည္။ ထားပါေလ… ဒါေတြ ယူတို႔ နားမလည္ပါဘူး… ယူတို႔ မခံစားတတ္ပါဘူး… ဟူေသာ စကားျဖင့္ တအိမ္လံုးကို အႏိုင္ယူေနက်…။


၂၀၁၁ အတြက္ စကၤာပူႏိုင္ငံ၏ ရံုးပိတ္ရက္ေတြကို အစဥ္အလာမပ်က္ မွ်ေဝလိုက္သည္။ Holiday သြားခ်င္သူမ်ား၊ မိဘရပ္ထံ ျပန္လိုသူမ်ား ဒီပိတ္ရက္မ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ေစရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။ ၂၀၁၀ ကေတာ့ ခရစ္စမတ္ေရာ နယူးရီးယားပါ စေနေန႔ေတြ ျဖစ္ကုန္ေသာေၾကာင့္ အေတာ္ေၾကကြဲရသည္။ ၂၀၁၁ မွာေတာ့ သိပ္မဆိုးလွ…။ ဒီမွာက ပိတ္ရက္ေတြ စေနျဖစ္လွ်င္ အစားမရ။ တနဂၤေႏြျဖစ္လွ်င္ေတာ့ အစားထိုးၿပီး တနလၤာေန႔ကို တရားဝင္ ပိတ္ေပးသည္။

အလွဴဒါန ျပဳၾကသူငါ အစီအစဥ္အေနျဖင့္ေတာ့ အရင္ႏွစ္ေတြကလိုပဲ နာဂစ္မွာ မိဘမဲ့သြားေသာ ကေလးငယ္မ်ား၏ ပညာေရးအတြက္ တည္ေထာင္ထားေသာ ေ႐ႊညဝါ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း ပညာေရးမွ ကေလးေလး သံုးေယာက္ကို ဆက္လက္ ေမြးစားထားျဖစ္သည္။ ေနာက္တခုကေတာ့ ကိုကိုဒီဘီ၏ ႏႈိးေဆာ္ခ်က္ျဖင့္ ဒီႏွစ္ ႏွစ္လည္ေလာက္မွ အစျပဳကာ ODF Myanmar ကို လစဥ္ လွဴျဖစ္သည္။ အလွဴဒါနဆိုသည္မွာ ကိုယ္တိုင္ျပဳရံုႏွင့္ မၿပီး အမ်ားသူငါကိုလဲ လွဴခ်င္လာေအာင္ အလွဴခံရသည္ စည္းရံုးတတ္ရသည္ဟု ေမေမက မၾကာ မၾကာေျပာဖူးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ႏွိဳးေဆာ္လိုက္ဦးမည္…။ ODF အတြက္ လစဥ္ အလွဴေငြ ထည့္ဝင္ခ်င္သူမ်ား ကိုကိုဒီဘီ ႏွင့္ ဆက္သြယ္ၾကပါ…။

ကုသိုလ္အေၾကာင္းႏွင့္ တဆက္တည္းေတြးမိသည္မွာ အကုသိုလ္ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ကုသိုလ္မရခ်င္ေန အကုသိုလ္ မျဖစ္ေစနဲ႔ဟု လူၾကီးေတြ ဆံုးမတာကို အစဥ္သတိရေနသည္။ ၿပီးေတာ့ အကုသိုလ္ႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ “ကိုယ္တိုင္ တိုက္တြန္း ခ်ီးမြန္း စိတ္တူ” ဟူေသာ စကားကို သေဘာတက် မွတ္သားမိသည္။ မေကာင္းမႈကို ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ျပဳလုပ္တာရယ္၊ အဲဒီလို လုပ္လိုက္ပါလားဟု သူမ်ားကို တိုက္တြန္းတာရယ္၊ သူမ်ားျပဳလုပ္ေသာ မေကာင္းမႈကို ခ်ီးမြန္းမိတာရယ္… အားလံုးဟာ အတူတူေသာ အကုသိုလ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္ တဲ့…။ သတိထားခ်င္စရာေနာ္…


တႏွစ္ တမ်ိဳး မရိုးရေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေျခတိုလွေသာ၊ စလံုးမွ တဖဝါးမွ မခြာျဖစ္တာ ၾကာလွၿပီျဖစ္ေသာ ကိုယ့္အတြက္ သည္ႏွစ္က်မွ ခရီးႏွစ္ခု သြားျဖစ္ခဲ့သည္။ ရက္တိုခရီးမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း အျပင္မွာေနရသမွ် ရက္ေတြမွာ စိတ္ေရာ လူေရာ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးကာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ကိုယ္ခ်စ္ေသာ တိမ္တိုက္ေတြ၊ ေတာင္တန္းေတြ၊ ပင္လယ္ေတြ၊ သစ္ေတာေတြႏွင့္ အနီးကပ္ေတြ႔ရေသာေန႔ေတြသည္ ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အတိပင္။


သို႔ေသာ္ ကိုယ္ ေပ်ာ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္ကို ခရီးမ်ားမ်ားသြားခ်င္လွ်င္ ပိုက္ပိုက္စုပါ ဟု ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ ေျပာလာေသာ အမ်ိဳးသား၏ စကားကိုေတာ့ သိပ္မၾကိဳက္ခ်င္…။ ျငိဳျငင္တာလား ဟု ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေမးလိုက္သည္…။ သူကေတာ့ ကိုယ္ ဘာေျပာေျပာ ရယ္မည္ဟု ေတြးထားေလသလား မသိ… ကိုယ့္အေမး အဆံုးမွာ ထံုးစံအတိုင္း ရယ္ေနျပန္သည္။ အင္းေလ… ၾကိဳးစားၿပီး နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ စုၾကည့္ပါအံုးမယ္ ဟု ကိုယ့္ဟာကိုယ္ (တိုးတိုးေလး) ေျပာေနမိသည္…။


အေပၚက ပံုေလးမွာ ပါသည့္ Four Leaved Clover ဟူေသာ ပြင့္ဖတ္ ေလးဖတ္သည္ Faith, Hope, Love ႏွင့္ Luck ကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ ေဟာင္ေကာင္၏ Tourist Attraction မ်ားထဲမွာ တခု အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ ထိုပြင့္ဖတ္ေလးေတြကို ငံုၿပီး လက္စြပ္၊ ေလာ့ကက္၊ နားကပ္ စသည္ျဖင့္ လက္ဝတ္တန္ဆာ အမ်ိဳးမိ်ဳးလုပ္ျပထားသည္။ မည္သို႔ မည္ပံု ျပဳလုပ္ထားသည္မသိ… ထိုအရာေလးေတြကို လႈပ္လိုက္လွ်င္ မႊတ္ေနေအာင္ လည္ၾကသည့္အျပင္ အသံကလဲ ေငြစကၠဴမ်ားကို ေရတြက္ေနေသာ အသံမ်ိဳး တခ်ပ္ခ်ပ္ႏွင့္ ၾကားရေသးသည္မွာ အသည္းတယားယားႏွင့္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းေလစြ။

ထိုအရာေလးကို အေဆာင္ထားပါက စီးပြားတိုးသည္ဟုလဲ ဆိုၾကသည္။ ဧည့္လမ္းညႊန္၏ ေခၚေဆာင္သြားမႈႏွင့္ ဆိုင္မွ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ ေၾကာ္ျငာေကာင္းမႈတို႔ေၾကာင့္ ထိုပြင့္ဖတ္ေလးပါေသာ Pendent ေသးေသးေလး တခု ဝယ္လာျဖစ္သည္…။ ၿပီးေတာ့ သတိရတိုင္း လႈပ္ၾကည့္မိသည္။ ဘယ္ေတာ့မွ ပိုက္ဆံမစုႏိုင္ေသာ ကိုယ္… စီးပြား ဘယ္ေတာ့ တိုး မတိုးေတာ့ မသိ… ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ပိုက္ပိုက္ အထြက္တိုးသြားသည္သာ…။ ဘေလာ့ဂ္ၾကြလာ မိတ္သဟာ အေပါင္းကို သတင္းႏွင့္အတူ ဓါတ္ပံုေလးပါ မွ်ေဝလိုက္သည္…။ ေဟာင္ေကာင္ေရာက္လွ်င္ သြားၾကည့္ဖို႔၊ ဝယ္ခဲ့ဖို႔ မေမ့ၾကပါႏွင့္…။

သည္လိုႏွင့္ ၂၀၁၀ သည္ ထင္ထားသည္ထက္ ေဆာလ်င္စြာ ကုန္ဆံုးေခ်ေတာ့မည္…။ သည္ႏွစ္အတြင္းမွာ လူေတြအေၾကာင္းကို ပိုသိလာသည္ဟုေျပာလွ်င္ ရယ္ၾကလိမ့္မည္ ထင္သည္…။ မရယ္ပါႏွင့္… အတည္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္…။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေသာက၊ ေမာဟေတြ ဖံုးလႊမ္းေနေသာ လူမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ စိတ္ေတြကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ျမင္လာရသည္။ အရာရာမွာ ပါဝင္ခ်င္သူမ်ား၊ ဆရာၾကီး သိပ္လုပ္ခ်င္သူမ်ား၊ အလိုလိုေနရင္း နာမည္ၾကီးခ်င္သူမ်ား၊ အေရးပါ အရာေရာက္ခ်င္သူမ်ား၊ လူအထင္ၾကီးခံခ်င္သူမ်ား၊ လိမ္လည္ လွည့္ဖ်ားတတ္သူမ်ား… စံုလို႕ စံုလို႔ ပါပဲ…။ ဒါေတြအျပင္ မနာလို ဝန္တိုစိတ္ၾကီးလွေသာ၊ သူတပါးကို ျပိဳင္ခ်င္ ဆိုင္ခ်င္ အႏိုင္ရခ်င္လွေသာ၊ အတၱၾကီးလွေသာသူမ်ားကိုလည္း တအံ့တၾသ ေတြ႔ေနရသည္…။ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ေတာ့ျဖင့္ ျမင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မထင္…။ ကိုယ္ကေတာ့ ေဘးကေန ျမင္ေနရသည္ေလ…။

သည္လိုေျပာလို႔ ကိုယ္ကေရာ ဒါေတြႏွင့္ ကင္းသလားဟု ေမးလာစရာ အေၾကာင္းရွိပါသည္…။ ကိုယ္လဲ ပုထုစဥ္လူသားပီပီ ထိုအရာမ်ား အားလံုးႏွင့္ မကင္းပါ…။ သို႔ေသာ္… ျဖစ္လာေသာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြကို တတ္အားသ၍ ေလွ်ာ့ခ်သည္။ ျဖစ္လာၿပီဟု သိသိခ်င္း ေဖ်ာက္လိုက္ႏိုင္ေအာင္ “သတိ” ထားသည္…။ အဓိကကေတာ့ ေနရာတကာ ဝင္မပါျဖစ္ေအာင္၊ အရာရာကို မသိခ်င္ေအာင္၊ မလိုအပ္ပဲ အပိုစကားေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားသည္…။ သိတာေတြ ျမင္တာေတြ မ်ားေလ အကုသိုလ္ျဖစ္စရာေတြ မ်ားေလ၊ ေျပာမိတာေတြမ်ားေလ စကားထဲမွာ အမွားေတြပါေလ မဟုတ္လား…။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းသာ ေနခ်င္ပါသည္…။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ရွိအေနအထားကေတာ့ အေတာ္ေလး ေအးခ်မ္းပါသည္…။
ကိုယ့္အနားမွာ ကိုယ္ ဘာလုပ္လုပ္ ခ်စ္ခင္စြာ အားေပး ေထာက္ခံတတ္ေသာ မိသားစုေလးႏွင့္အတူ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ား၊ လူရိုေသ ရွင္ရိုေသ ေန႔စဥ္ ပံုမွန္ အလုပ္ကေလး တခု၊ မက္ေမာတြယ္တာစရာ သံုးႏွစ္သား ဘေလာ့ဂ္တခု ႏွင့္ သူႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ခင္မင္ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ရသူမ်ား၊ ကင္မရာတလံုး ဓါတ္ပံုမ်ားႏွင့္ ဓါတ္ပံု မိတ္ေဆြမ်ား၊ ေႏြးေထြး ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ေက်ာခ်စရာ ေနရာေလးတခု၊ ဖတ္စရာ စာအုပ္တပံု ႏွင့္ ေကာ္ဖီခါးခါး တခြက္၊ ကန္ထဲမွာ လူးလာေခါက္ျပန္ ေျပးလႊားေနေသာ ေရႊငါးကေလးမ်ား၊ အဖူးတံေလးေတြ ထြက္လာစျပဳေနေသာ သစ္ခြပန္းအိုးငယ္ကေလးမ်ား… ဒါေတြဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ လက္ရွိဘဝသာ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ ဘာကိုမွ ေလာဘေတြ မၾကီးခ်င္ေတာ့ဘဲ ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္ႏိုင္ဖို႔ကိုသာ ၾကိဳးစားခ်င္ပါသည္။ ေနတတ္လွ်င္ ေက်နပ္စရာ မဟုတ္ပါလား…

၂၀၁၀ အတြက္ ကိုယ့္ရဲ႕ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ မွတ္တမ္းကေတာ့ ဤမွ်သာ…။
သည္လိုႏွင့္ မၾကာခင္မွာ ေရာက္လာေတာ့မည့္ ၂၀၁၁ မွာ ၾကံဳေတြ႕လာသမွ် ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းေတြ အားလံုးကို အျပံဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ ဆီးၾကိဳၿပီး အရာရာကို လိုက္ေလ်ာညီေထြ အဆင္ေျပေျပ ျဖတ္သန္းႏိုင္ဖို႔သာ ဆုေတာင္းမိေတာ့သည္။ ဒီစာမ်က္ႏွာကို လာဖတ္ၾကေသာ ခ်စ္မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း လာျခင္းေကာင္းေသာ ေပ်ာ္ရႊင္သာယာေသာ ႏွစ္သစ္ ၂၀၁၁ ျဖစ္ေစရန္ ၾကိဳတင္ ဆုေတာင္းေပးပါသည္…။