Friday, December 24, 2010

အိမ္အျပန္

... ... ... အလြမ္း ျပန္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္... အလြမ္း ျပန္ခ်င္ေဇာေၾကာင့္...
ေန႔ခင္း အိပ္မက္ထဲမွာ... အေတြး အိပ္မက္ထဲမွာ... အိမ္ျပန္ျဖစ္တယ္... ... ...


၂၀၁၁ တရုပ္ႏွစ္ကူးမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ရံုးက တပတ္လံုး ပိတ္မည္။ ေရွ႕ေနာက္ စေန တနဂၤေႏြ ႏွစ္ပတ္ပါ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ စုစုေပါင္း ပိတ္ရက္ ကိုးရက္ ျဖစ္သြားသည္…။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ရလာသည့္ ထိုပိတ္ရက္ ကိုးရက္မွာ အိမ္ကို ျပန္ခ်င္သည္။

ျပန္မေရာက္တာ ၾကာလွၿပီျဖစ္ေသာ ခ်စ္စရာ အိမ္ကေလးမွာ၊ ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ့ အနားမွာ နားနားေနေနေလး ေနၿပီး ဒီမွာ တေန႔တေန႔ ေျပးရ လႊားရ၊ ေမာရ ပန္းရ သမွ်ေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ခ်င္သည္။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္သည္ဟုပဲ ေျပာေျပာ… အလုပ္မဟုတ္ဖူးပဲ ဆိုဆို… သည္အခ်ိန္ေလးမွာေတာ့ က်န္တဲ့ အဆြယ္ အပြားေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ ေႏွာင္ၾကိဳးေတြ၊ အလုပ္ေတြ အားလံုးကို ခဏခ်န္ထားခဲ့ၿပီး ကိုယ္တေယာက္တည္း ငယ္ငယ္ကလို ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔နားမွာ တိုးေဝွ႔ကာ ကေလးျပန္လုပ္ခ်င္သည္။

ထိုပိတ္ရက္ ကိုးရက္မွာ ေမေမခ်က္ေကြ်းေသာ ထမင္း ဟင္းေတြ စား၊ အိမ္ေနရင္း ခ်ည္အက်ႌေလး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးဝတ္၊ သနပ္ခါး ထူထူလိမ္းၿပီး သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း၊ စာဖတ္ရင္း၊ ေဖေဖ ေမေမတို႔နဲ႔ စကားေတြ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ ေျပာရင္း၊ ဟိုးတုန္းက ေဆာင္းမနက္ခင္းေတြမွာလို ေဖေဖႏွင့္အတူတူ ေရႊတိဂံုဘုရားကို လမ္းေလွ်ာက္၊ အျပန္မွာ ေျမနီကုန္းမွ တင္တင္ေအး မုန္႔ဟင္းခါး ဝင္စားရင္း၊ ေန႔လည္ ေန႔ခင္းေတြမွာ အိမ္သားေတြ၊ ဝမ္းကြဲ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ အတူ လဖက္သုတ္ တပန္းကန္ကို အလယ္မွာခ်ရင္း ေရေႏြးၾကမ္းဝိုင္းေလး တည္ၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာ စကားေတြေျပာရင္း၊ သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာ တခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြ မေမာမပန္းတမ္း ေျပာဆိုရယ္ေမာရင္း ကုန္ဆံုးလိုက္ခ်င္သည္…။ ဘယ္သူနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာစရာ စကားေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီး ရွိေနမွာ သိပ္ကို ေသခ်ာပါသည္။

သည္လိုေတြးေနရင္း အခု ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ အေတြးစိတ္ကူးထဲမွာ အိမ္ကို အစမ္း ျပန္ၾကည့္လိုက္ဦးမည္…။

ႏွစ္ကူးပိတ္ရက္ေတြ၏ ပထမဆံုးေန႔မွာ ေမေမတို႔ ေဖေဖတို႔ အံ့ၾသသြားရေအာင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ၾကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားမထားပဲ တိတ္တိတ္ကေလး ျပန္သြားမည္။ ေလဆိပ္မွဆင္းၿပီး အငွားကားျဖင့္ အိမ္ျပန္သြားလိုက္မည္…။ အိမ္နားနီးလာေလ… အေပ်ာ္ေတြျဖင့္ ရင္ခုန္လာေလ… လက္ဖ်ား ေျခဖ်ားေတြ ေအးစက္လာေလ… ျဖစ္လိမ့္မည္ ထင္သည္။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ရင္ေတာ့ ျခံစည္းရိုးတံခါးကို ေသာ့မခတ္ထားပါေစနဲ႕ ဟု ဆုေတာင္းမိမည္။ အရင္ကလို ျခံတံခါးကို ဖြဖြေလး ဖြင့္တာေတာင္ သိေနတတ္ေသာ၊ အကင္းပါးၿပီး အိမ္သိပ္လံုေသာ ေခြးပုကေလး မရွိေတာ့ၿပီ…။ ထို႔ေနာက္ ေသာ့ခေလာက္ကို ခ်ိတ္ရံုသာ ခ်ိတ္ထားေသာ ျခံစည္းရိုး သံပန္းတံခါးကို အသံမျမည္ေအာင္ အသာ ထိန္းၿပီး ဖြင့္လိုက္မည္။ ၿပီးရင္ေတာ့ ကားဂိုေဒါင္တဲခါးမွ တဆင့္ ျမင္ေနရေသာ ထမင္းစားခန္းကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ေခါင္းေလာင္းေလးကို လႈပ္ခါရင္း ပါးစပ္ကလဲ အသံက်ယ္က်ယ္ႏွင့္ "အိမ္ရွင္တို႔… အိမ္ရွင္တို႔…” ဟု ေအာ္ေခၚလိုက္မည္…။

ေန႔လည္ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔ကေတာ့ တေရးတေမာ အိပ္ေနေလာက္မည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္အသံ စြာေလာင္ေလာင္ေၾကာင့္ အိပ္ခန္းထဲမွ ဇေဝဇဝါ မ်က္ႏွာေတြႏွင့္ ထြက္လာၾကမွာ… ထိုအခါ ကိုယ္က စိတ္လႈပ္ရွား ဝမ္းသာစြာ ရယ္ေမာရင္း “ဒီမွာ ဒီမွာ… အထူးဧည့္သည္ လာေနတယ္ေလ… တံခါးဖြင့္ပါအံုးဗ်…” ဟု ေျပာလိုက္မည္…။ တံခါးဖြင့္ၿပီး အိမ္ထဲေရာက္သည္အထိ အံ့ၾသတၾကီးျဖစ္ေနၾကေသာ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကို ေက်နပ္စြာ ၾကည့္ေနလိုက္အံုးမည္။ သို႔ေသာ္ ရုတ္တရက္ ဘာေၾကာင့္ တေယာက္တည္း ျပန္ခ်လာပါလိမ့္ဟု စိတ္ပူသြားမွာ ေသခ်ာေသာ ေမေမ့ကို စိတ္မပူဖို႔ေတာ့ အရင္ ေျပာရအံုးမည္ေလ…။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြ ဆက္ေနေသာေၾကာင့္ အိမ္ကို လြမ္းေသာေၾကာင့္ ျပန္လာပါသည္… တျခားဘာအေၾကာင္းမွ မရွိပါ… ဟု ေျပာျပရမည္…။ ဘာစကားမွ မဆိုပဲ အျပံဳးေတြျပည့္ေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ခရီးေဆာင္ ေသတၱာ ခပ္ေသးေသးကို လာဆြဲယူေနေသာ ေဖေဖ့ကိုေတာ့ သူ႔ေက်ာကို (ထံုးစံအတိုင္း) လက္သီးႏွင့္ မနာေအာင္ ခပ္ဖြဖြ ထုလိုက္အံုးမည္…။

ၿပီးရင္ေတာ့ စကားေတြ တလစပ္ ေျပာရင္း လက္ကလဲ ထမင္းစားပြဲေပၚက ရွိသမွ်ေတြကို လွန္ေလ်ာၿပီး ေတြ႔တာေတြကို ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ႏိႈက္စားလိုက္မည္။ ေရခဲေသတၱာဖြင့္ၿပီး ဘာေတြရွိေနသလဲ ဟုလဲ စပ္စပ္စုစု လုပ္မိမည္…။ ၾကိဳက္တာေတြ ေတြ႔လွ်င္ ယူစားလိုက္မည္။ ခဏေနလွ်င္ အိမ္ေပၚထပ္မွာရွိေနေသာ တူကေလးေတြ ေမာင္ေတြ ညီမေတြကို ေျခာက္လွန္႔ဖို႔ ေျခကို အသာ ဖြကာ အိမ္ေပၚထပ္ကို တက္သြားမည္…။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ကိုယ့္ကို ေတြ႔လိုက္ေသာအခါ ကစားေနရာမွ ထေျပးလာေသာ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အံ့ၾသတၾကီး ေအာ္သံ ဆူဆူညံညံေတြ၊ ေမာင္ေလးႏွင့္ ေယာင္းမေလး၏ တအံ့တၾသ ႏႈတ္ဆက္သံေတြၾကားမွာ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ေတြႏွင့္ တူအငယ္ အေသးအေကြးေလးကို ခ်ီေျမွာက္ကာ ေဝွ႕ယမ္းပစ္လိုက္မိမည္ ထင္သည္။

ကေလးေတြႏွင့္ ခဏေဆာ့ၿပီးလွ်င္ေတာ့ ပန္းထိမ္မႏိုင္ပန္းေတြ ေဝေနေသာ အိမ္ေပၚထပ္က ဘုရားစင္မွာ ၾကည္လင္ေသာ စိတ္အစဥ္ႏွင့္ ဘုရားဝတ္ျပဳလိုက္အံုးမည္…။ ထိုညေနခင္းကို ေဖေဖ၊ ေမေမ၊ ေမာင္ေတြ ညီမေတြ တူကေလးေတြ တရုန္းရုန္းႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာကာ ကုန္လြန္ေစမည္။ ေအာ… ေမ့ေတာ့မလို႔… အခ်စ္ဆံုး ေမြးေန႔တူ သူငယ္ခ်င္းေလးဆီကို အသံနဲနဲဖ်က္ကာ ဖုန္းဆက္ရအံုးမည္ပဲ…။ စကားေတြ အမ်ားၾကီး တေမ့တေမာ ေျပာေနမိေသာအခါ သူကေတာ့ ကိုယ္ စလံုးက ဆက္ေနသည္ဟု ထင္ၿပီး ထံုးစံအတိုင္း “နင္ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားၾကီး ကုန္ေနအံုးမယ္… ေတာ္ေတာ့ေလ…” ဟု ဆိုကာ စကားကို ျဖတ္ေပလိမ့္အံုးမည္။ သည္ေတာ့မွ တဟားဟားရယ္ေမာရင္း သူ႔ကို ကိုယ္ျပန္ေရာက္ေနေၾကာင္း အသိေပးလိုက္မည္…။ အလြန္အမင္း အံ့ၾသသြားမည္ျဖစ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို မ်က္လံုးထဲ ျမင္ေယာင္ရင္း သူ႔ရဲ႕ ဆူသံ ပူသံေတြကိုလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး နာခံလိုက္မည္…။ ဒါေတြအျပင္ ေဆြမ်ိဳးအရင္းၾကီးေတြဆီကိုလဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး ကိုယ္ ျပန္ေရာက္ေနေၾကာင္း၊ ေနာက္ေန႔က်ရင္ လာလည္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပရအံုးမည္…။ ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ ကိုယ္တေယာက္တည္း ျပန္ေရာက္လာျခင္းအတြက္ေတာ့ သူတို႔ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာ ေမေမကေတာ့ မီးဖိုထဲမွာ ေခြ်းတလံုးလံုးႏွင့္ ကိုယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ဟင္းလ်ာေတြ ခ်က္ေနေပလိမ့္မည္။ မီးဖိုထဲမွာ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနေသာ ေမေမ့ကို “ေထြေထြထူးထူးေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔ ေမေမရယ္… ဟင္း ေလး ငါးမ်ိဳးေလာက္ပါရင္ ေတာ္ေရာေပါ့…” ဟု သြားေနာက္လိုက္အံုးမည္…။ ညစာကို ထမင္းစားပြဲအၾကီးၾကီးမွာ လူစံု တက္စံု ခံုေတြ ထပ္ျဖည့္ကာ ဝိုင္းဖြဲ႕ၾကမည္။ ေမေမခ်က္ထားေသာ ဟင္းေတြထဲမွ ကိုယ္အၾကိဳက္ဆံုး ငါးက်ည္း ငါးဆုပ္ႏွင့္ မုန္လာပင္ေပါက္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းကို ျငဳတ္သီးေထာင္းႏွင့္အတူ ထမင္းေတြ အမ်ားၾကီး စားလိုက္မည္။ အို… သည္ကိုးရက္မွာေတာ့ ဝခ်င္လဲ ဝပါေစေတာ့…။

အျပင္က စားစရာေတြကို မက္မက္ေမာေမာမရွိ ဟုဆိုေသာ္ျငားလည္း ညမိုးခ်ဳပ္လွ်င္ေတာ့ တူကေလးေတြ လက္ဆြဲကာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းထိပ္နားမွာ ဆိုင္ေသးေသးေလးႏွင့္ ေရာင္းတတ္ေသာ ပူပူေႏြးေႏြး ေခါက္မုန္႔တို႔ ဘိန္းမုန္႔တို႔ သြားဝယ္စားျဖစ္မည္။ ေခ်ာင္းဆိုးကာမွ ဆိုးေရာ… ဆိုးေဆးေတြႏွင့္ ေရာင္စံုျခယ္သထားေသာ ေရခဲျခစ္လဲ စားအံုးမည္။ ညအိပ္ခ်ိန္မွာ ကံေကာင္းေထာက္မ၍ မီးလာေနလွ်င္ေတာ့ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမတို႔ၾကားမွာ သြားတိုးကာ အိပ္လိုက္မည္၊ မအိပ္ခင္ေတာ့ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာၾကမွာေပါ့…။

မီးပ်က္သျဖင့္ မီးစက္ႏႈိးရတာေတြ၊ အဲကြန္းမရေသာေၾကာင့္ ပူေလာင္ အိုက္စပ္တာေတြ၊ ေရကို ေခြ်တာသံုးရတာေတြ၊ မီးမလာလွ်င္ သူ႕အလိုလို ပ်က္သြားေသာ တယ္လီဖုန္း စနစ္သစ္ေတြ၊ လူၾကီးမင္းႏွင့္ အျမဲ ဆံုစည္းခြင့္ေပးေသာ မိုဘိုင္းလ္ေတြ၊ မီးျပန္လာခ်ိန္မွာ အခ်ိန္မဟုတ္ အခ်ိန္ဟုတ္ ေရစက္ထဖြင့္ရတာေတြ၊ မီးလာခ်ိန္ေတြမွာ မီးပူ အျမန္တိုက္ရတာေတြ၊ အင္တာနက္ အလြယ္တကူ မရတာေတြ အစရွိေသာ အခက္အခဲ ခပ္ေသးေသးေတြကိုလည္း ကိုယ့္အိမ္ဆိုေသာ အသိႏွင့္ လက္ခံႏိုင္မည္ဟု ကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာေနေသးသည္။

သည္လိုႏွင့္ ရသမွ်အခ်ိန္ ကိုးရက္ကို အိမ္ကေလးမွာ ေဖေဖ ေမေမတို႔ႏွင့္ ခ်စ္စရာ ေမာင္ငယ္ ညီမငယ္ မိသားစုမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ၊ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ကုန္ဆံုးေစမည္…။ အေတြးစိတ္ကူးထဲမွာပင္ ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ေအာင္ ၾကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းလွသည္ပဲ။

ေသခ်ာပါသည္… အစစ အရာရာ အဆင္ေျပ၍ အေၾကာင္အက်ိဳးးေတြ ညီညြတ္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ထိုရက္ေတြမွာ အိမ္ကို ျပန္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ ပိတ္ရက္မ်ား ကုန္လြန္ၿပီး ဒီကို ျပန္ေရာက္လာလွ်င္ေတာ့ အိမ္ကို လြမ္းရင္း အိမ္မွာ ေနခဲ့ရေသာ ေန႔ရက္မ်ားအေၾကာင္း ပိုစ့္တခုေတာ့ ေရးျဖစ္ဦးမည္သာ…။




27 comments:

  1. အဲလိုမ်ဳိး ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ေလး အိမ္ျပန္ခ်င္လိုက္တာ ... ။

    ReplyDelete
  2. ေရးထားတာ ပီျပင္လြန္းလို႕ ဖတ္ၿပီး ငိုင္သြားတယ္...
    ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ...
    သက္ေ၀ သိတ္ရက္စက္တယ္....

    ReplyDelete
  3. အင္း.......ရုတ္တရက္ အဲလိုဲျပန္တာ ငယ္ငယ္က ခနခန လုပ္တယ္... ခုေတာ့လဲ...အေဖတို႔ အေမတို႔ မရွိေတာ့လို႔..... ျပန္တယ္ဆိုလဲ....တရက္ကုန္လို႔ ၂ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ....သူစိမ္းေတြအလည္မွာလို ခံစားရတယ္...အင္းေလ....ကိုယ္လဲမၾကာခင္...အေဖတို႔အေမတို႔ေနာက္လိုက္ရေတာ့မယ္...ထင္ပါရဲ့...

    ReplyDelete
  4. အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ ဟူး ဟူး ဟူးးးးးးးးးးးးးးး

    တီသက္ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ ၂၀၁၂ သၾကၤန္မွာျပန္မယ္..ကမာၻမပ်က္ခင္ေလးအိမ္ျပန္မွျဖစ္မယ္

    ခင္တဲ႔
    ဆုျမတ္

    ReplyDelete
  5. I cried after reading this post because I miss my parents so much. This is really a good post.

    ReplyDelete
  6. ျပန္ႏိုင္ေသးဘူးဗ်ာ....၂၀၁၁ အတြင္းမွာ...။ႏွစ္ကုန္ကာနီး
    ဒါမွမဟုတ္ ၂၀၁၂ ႏွစ္ဆန္းမွ ျပန္ႏိုင္ေတာ့မယ္...။
    အစ္မပို့စ္ေလးဖတ္ရေတာ့ ျပန္ခ်င္လာျပီ...ဟင္း....။

    ReplyDelete
  7. ဖတ္ ျပီး ငို ခ်င္ သြား တယ္ . တီတီ သက္ ေဝ ရက္ စက္ တယ္ :'( :'(

    ReplyDelete
  8. အမွန္ဆို ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ျပန္သြားတာ ႏွစ္ပတ္ပဲ ရွိေသးေပမယ့္ ဒီရက္ေတြမွာ အိမ္ျပန္ၾကတဲ့သူေတြ၊ မၾကာခင္မွာ အိမ္ျပန္ၾကမယ့္သူေတြ ကိုယ့္အနားမွာ အမ်ားၾကီးေတြ႔ေနရေတာ့ ကိုယ္လဲ အိမ္ကို သိပ္လြမ္းလာပါတယ္... အဲဒီစိတ္နဲ႔ ဒီပိုစ့္ကို ေရးျဖစ္ပါတယ္...

    ကိုယ္နဲ႔ခံစားခ်က္ျခင္း တူတဲ့သူေတြကို ေတြ႔လို႔ အားတက္မိေပမယ့္ အိမ္လြမ္းေနတဲ့သူေတြကို ပိုၿပီး စိတ္ထိခိုက္ေအာင္လုပ္လိုက္မိသလို ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ တကယ္ပဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူး... ကိုယ္တိုင္လဲ ဒီစာေၾကာင္းေတြကို မ်က္လံုးထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ ေဝဝါးေနတဲ့ၾကားက ေရးျဖစ္ပါတယ္...

    သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ဆႏၵရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္ျပန္ႏိုင္ၾကပါေစ....

    ReplyDelete
  9. အိမ္ျပန္ခ်င္ပါတယ္။
    ဒီနွစ္ေတာ့ အိမ္မျပန္နိုင္ေသးပါဘူး။
    အိမ္ျပန္ရင္ မသက္ေဝလိုပဲ အိမ္ထမင္း အိမ္ဟင္းေတြပဲ
    စားခ်င္ပါတယ္။ ညဆိုဲ ညေစ်းတန္းေလွ်ာက္ျပီး
    ေတြ႔ကရာ ဝယ္စားခ်င္ပါေသးတယ္။

    ReplyDelete
  10. မမသက္ေ၀ စိတ္ကူးထဲက အိမ္ျပန္တ့ဲ အေႀကာင္းေလး လာဖတ္ပါတယ္။ ရို႕စ္ေတာင္ ရန္ကုန္ျပန္လည္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ရို႕စ္ ကံေကာင္းတာက ကိုယ့္မွာ အေဖေရာ၊ ညီမေလးေတြေရာ ေရခဲေနတ့ဲ ဒီ္ႏိုင္ငံမွာ အတူ ရွိေနႀကတာပါပဲ။ အိမ္ကို လြမ္းတ့ဲသူေတြ အိမ္ျပန္ႏိုင္ႀကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။

    ReplyDelete
  11. လက္မွတ္အရင္လုပ္ထား၊ Sat/ Sunday ကုန္ၿပီေျပာတယ္ unless ပုိေပးႏုိင္မွ၊
    ရတဲ့ကုိးရက္က ရွစ္ရက္ ခုႏွစ္ရက္ျဖစ္သြားဦးမယ္။

    ReplyDelete
  12. အမဆႏၵရွိတဲ့အတုိင္း အဆင္ေျပေျပနဲ႔ ျပန္ခြင့္ရပါေစ။
    ညီမက ဧၿပီ၊ ေမ ေလာက္မွပဲ ျပန္ျဖစ္ေတာ့မယ္။

    ReplyDelete
  13. ဒီပို႔စ္ေလးက က်မကို မ်က္ရည္ေတာင္လည္ေစပါတယ္
    အရမ္းေကာင္းတာပဲ။ က်မလို အိမ္ျပန္ခ်င္ရဲ႔နဲ႔ ျပန္ခြင့္
    မရွိတဲ့ လူတေယာက္အတြက္ေတာ့ ရုတ္တရက္သာ ျပန္ခြင့္ၾကံဳခဲ့မယ္ဆိုရင္ အေပ်ာ္လြန္ျပီး ႏွလံုးရပ္သြား မယ္ထင္တယ္။

    ReplyDelete
  14. အိမ္ျပန္ခ်င္သူေတြ ထဲမွာက်မလဲပါတယ္။

    ReplyDelete
  15. အစ္မသက္ေ၀ရဲက အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေလး ျပည္႔စံုပါေစရွင္။။
    စိတ္ကူးေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ
    တကယ္လုပ္ေနသလိုဘဲ..
    ေပ်ာ္စရာခရစၥမတ္နဲ႔ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစေနာ္..

    ReplyDelete
  16. မမပုိ႔စ္ေလးဖတ္ျပီး က်ေနာ္လည္း စိတ္ကူးနဲ႔ အိမ္ျပန္လိုက္ဦးမယ္ မရယ္..သူမ်ားေတြ အိမ္ျပန္ၾကရင္ က်ေနာ္လည္း ျပန္ခ်င္တယ္.. အိမ္ကုိလည္း လြမ္းတယ္.. :((

    ReplyDelete
  17. I can feel very well ...Sweet

    ReplyDelete
  18. အမသက္ေဝေရ...အရမ္းေကာင္းတဲ႔ပို႔စ္ေလးပါ။
    ေအးခ်မ္းတဲ႕အေမ႕အိမ္ေလးနဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ႕
    မိသားစုဘဝေလးကိုအရမ္းသတိယလြမ္းမိပါတယ္။

    ReplyDelete
  19. အိမ္ကိုလြမ္းတယ္ မမသက္ေဝရယ္....လြမ္းတယ္ ။
    " အလြမ္း ျပန္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္... အလြမ္း ျပန္ခ်င္ေဇာေၾကာင့္...
    ေန႔ခင္း အိပ္မက္ထဲမွာ... အေတြး အိပ္မက္ထဲမွာ... အိမ္ျပန္ျဖစ္တယ္... ... ..."
    တကယ္ပါပဲ။ အိပ္မက္ေတြကို ျပန္ေရတြက္ရင္ အိမ္ျပန္ရက္ေတြနဲ႕ခ်ည္း ျပည္႕ႏွက္ေနတယ္ မမသက္ေဝ..

    ReplyDelete
  20. Everybody wants to go home.ME TOO:(( With tear n running nose.....Gyidaw

    ReplyDelete
  21. အိမ္ျပန္ခ်င္ေသာ္လည္း ဒီႏွစ္အဖုိ. ခြင့္က တစ္ရက္ခြဲ အႏုတ္ျပေနလို. မျပန္နုိင္ပါ ၊

    ReplyDelete
  22. တို႔မ်ားလည္း အဲ့လိုမ်ိဳး ျပန္ခ်င္တယ္

    ReplyDelete
  23. ျပန္ႏိုင္ပါေစ
    မမသက္ေ၀
    :)

    ReplyDelete
  24. မသက္ေ၀လုပ္တာနဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်င္လာၿပီ။

    ReplyDelete
  25. ဖတ္ျပီး ေပ်ာ္ရမယ့္အစား ငိုခ်င္သြားတယ္။ :S

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...