Sunday, October 31, 2010

သိေစခ်င္ပါသည္


ဒီတပါတ္ သူ ခရီးသြားေနသည္။ အနားမွာ အတူတူရွိေနစဥ္က ဟိုလိုလွည့္ ရစ္လိုက္ ဒီလိုလွည့္ ဂ်စ္လိုက္၊ ဟိုဟာ ဝယ္ခိုင္းလိုက္ ဒီဟာ ဝယ္ခိုင္းလိုက္၊ ျငင္းလိုက္ ခုန္လိုက္ ရန္လုပ္လိုက္ႏွင့္ တေန႔တမ်ိဳး မရိုးရေအာင္ ျပႆနာရွာေနရေသာေၾကာင့္ ပ်င္းစရာ အခ်ိန္မရွိခဲ့…။ အခုေတာ့ အေတာ္ေလးကို ပ်င္းစရာေကာင္းေနသည္။ တကယ္ေတာ့ ရံုးမွ ခြင့္ယူၿပီး သူႏွင့္အတူ လိုက္သြားခ်င္သည္မွာ တပိုင္းမက ေသေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ လိုက္မသြားျဖစ္ခဲ့..။

အရင္ႏွစ္ကလဲ ဒီလိုအခ်ိန္ပဲေပါ့…။ သူ ခရီးသြားေနေသာ ရက္ေတြမွာ မအိပ္မေန အသက္ရွည္ စိတ္တိုင္းက် ဆိုးသြမ္း ေသာင္းက်န္းေနခဲ့တာ…။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေသာင္းက်န္းတာေတြကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္မေနပဲ
ပိုစ့္တခု ေရးၿပီး တင္ခဲ့မိေသးသည္။ ထိုအခါ ကိုယ့္ရဲ႕ အအိပ္မမွန္ အစားမမွန္ ေနခ်င္သလိုေန လုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္ေနေသာ ဆိုးသြမ္းမႈေတြကို သူ သိသြားသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ဒီတခါ သြားခါနီးမွာ ကိုယ့္ကို ေနေကာင္းေအာင္ေနရန္ ႏွင့္ ညဖက္ေတြမွာ ကားကို ေျဖးေျဖးေမာင္းရန္မွ အစခ်ီကာ အစားအေသာက္ကို အခ်ိန္မွန္မွန္ စားရန္၊ ေကာ္ဖီေတြ အမ်ားၾကီး မေသာက္ရန္၊ ညဖက္ေတြ အခ်ိန္မွန္မွန္ အိပ္ရန္၊ ညလံုးေပါက္ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ေနတာမ်ိဳး၊ ေမာ္နီတာႏွင့္ မ်က္ႏွာအပ္ကာ ညလံုးေပါက္ ဘေလာ့ဂ္ေနတာမ်ိဳး မလုပ္ရန္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ သတိေပး မွာၾကားသြားသည္။ ကိုယ္ကလဲ သူမွာသမွ် ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ၿပီး မ်က္ႏွာေသေလးႏွင့္ စိတ္ခ်ပါ ဟု အခြန္း တသိန္းေျပာ၍ ေခါင္းကို အခါ တသိန္း ညိတ္လိုက္သည္။ ေျပာသည့္အတိုင္း တကယ္လဲ လိမ္လိမ္မာမာ ေနေနပါသည္။ အရင္တခါကလို ထင္ရာျမင္ရာေတြ မလုပ္ေတာ့ပါ။ (နဲနဲပါးပါးလုပ္လဲ ပိုစ့္အျဖစ္ မျမင္ေစရပါ။ ဒီတခါေတာ့ နပ္သြားၿပီ…)

ထို႔ေၾကာင့္ ဒီရက္ေတြမွာ သူမွာသြားသလို ညေတြကို ၾကိဳးစားၿပီး ေစာေစာအိပ္သည္။ (မွတ္ခ်က္ - အခ်ိန္ မေမးရ) မနက္ကို ေစာေစာထသည္။ သို႕ေသာ္ မနက္အိပ္ရာႏိုးတိုင္း ရေနက် ေကာ္ဖီနံ႔ ေမႊးေမႊးေလး မရေသာအခါ အေတာ္ စိတ္ေလသြားသည္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေဖ်ာ္ေသာက္ရေသာ ေကာ္ဖီ၏ အရသာသည္ ဘာလိုေနမွန္းမသိေအာင္ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ႏွင့္… တခုခုလိုေနသည္မွာ သိပ္ကို ေသခ်ာပါသည္။

ၿပီးေတာ့ ပံုမွန္ေန႔စြဲေတြအတိုင္း ရံုးကို အခ်ိန္မွန္မွန္ သြားသည္၊ အခ်ိန္မွန္မွန္ ျပန္သည္။ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္ ေမေမခ်က္ထားေသာ ထမင္း ဟင္းကို စားသည္။ အေညာင္း အညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္သည္။ သူမွာသြားသလို သစ္ပင္ေလးေတြကို ေရေလာင္းသည္။ ငါးေလးေတြကို အစာေကြ်းသည္။ ေအာ… တညေနကေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ကန္ထဲမွ ငါးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ လူးလာေခါက္ျပန္ႏွင့္ အလြန္တရာ ကဲကဲလႈပ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ေရေတြ စင္ထြက္လာသည္။ ေရေတြကို အဝတ္ႏွင့္ လိုက္သုတ္ရေသာေၾကာင့္ ေမာၿပီး စိတ္တိုကာ သူတို႕ကို ညစာမေကြ်းပဲ အျပစ္ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ (သို႕ေသာ္ ခဏၾကာေတာ့ ထိုအေၾကာင္းကို ေဖေဖသိသြားၿပီး သမီးက အေတာ္ဆိုးပါလားဟု ဆူကာ ငါးေတြကို အစာ သြားေကြ်းလိုက္သည္…) ေရေတြ သုတ္ရေသာေၾကာင့္ ေမာၿပီး တိုေနေသာစိတ္ေတြသည္ အဆူခံရေသာအခါ ပို၍ ပို၍ တိုသြားၿပီး “အဆိုးေကာင္ေတြ… ေနႏွင့္ဦး… ေနာက္ေန႔က်မွ ငါးေၾကာ္ႏွပ္ လုပ္စားပစ္မည္…” ဟု စိတ္ထဲမွေန၍ အသံတိတ္ ၾကိမ္းဝါးလိုက္ေသးသည္။ ကိုယ့္စိတ္ကူးကို သူသိလွ်င္ေတာ့ အေတာ္ေၾကကြဲသြားႏိုင္သည္။

ရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာေတာ့ ေစ်းဝယ္သည္။ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ပင္ အိမ္ရွင္းသည္။ အခန္းထဲမွာ ပြေနေသာ စာအုပ္ေတြ အေခြေတြကို ရွင္းသည္။ အဝတ္ဘီဒိုကို ရွင္းသည္။ မီးပူတိုက္သည္။ မလိုတာေတြ လႊတ္ပစ္သည္။ စာဖတ္သည္။ သီခ်င္းနားေထာင္သည္။ ခ်က္ရမွာ ပ်င္းေသာ တခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာ ေမေမတို႕ကိုေခၚၿပီး ညေနစာကို အျပင္မွာ သြားစားၾကသည္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဝယ္သမွ် စားသမွ်ေတြကို သူ႔ကို ျပန္ Claim လုပ္ရန္ Bill ေတြ၊ Receipt ေတြကိုလည္း တစုတစည္းထဲ သိမ္းထားပါေသးသည္။

လုပ္စရာရွိတာေတြ အားလံုးၿပီးမွ အခ်ိန္နဲနဲအားသြားေသာအခါမွ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ခဏတျဖဳတ္ သြားေရာက္ လည္ပတ္ပါသည္။ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာလဲ ခဏတျဖဳတ္ ေမႊပါသည္။ ကိုရီးယားကားေတာ့ မၾကည့္ပါ။ စာေရးခ်င္စိတ္ရွိေသာအခ်ိန္မွာ စိတ္ကူးထဲ ေပၚလာသမွ်ကို ခ်ေရးျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူျပန္မလာမခ်င္း ေရးၿပီးသား စာအသစ္ေတြကို တလစပ္ မတင္ျဖစ္ေအာင္ သတိထားပါမည္။ မဟုတ္ရင္ ညမအိပ္ပဲ စာေရးေနသလားဟု အေမးခံရဖြယ္ ရွိသည္ေလ…။

အိုေက… သူမွာၾကားသြားသမွ်ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး လိုက္နာက်င့္ၾကံေနထိုင္ၿပီးေသာအခါ ကိုယ္ မွာရန္ အလွည့္ေရာက္ၿပီ…။ လိုခ်င္သည္မ်ားကို အင္တာနက္မွာ ရွာေဖြၿပီး Screen Shot ရိုက္ကာ သူ႔ကို အီးေမးလ္ ပို႔ရန္ ျပင္ဆင္သည္။ သူေတာ့ ညေတြတိုင္းမွာ ေခါင္းကို ဆင္နင္းသည္ဟူေသာ အိပ္မက္မ်ိဳးေတြ မက္ေနေလာက္ၿပီ။ အီးေမးလ္ကို အခ်ိန္မီ မစစ္ျဖစ္မွာစိုးေသာေၾကာင့္ ထိုမွာတမ္းကို မ်က္ႏွာစာအုပ္မွတဆင့္ ထပ္ပို႔လိုက္သည့္အျပင္ Check your mail please... ဟူေသာ Message ကိုလည္း ပို႔လိုက္ပါေသးသည္…။

တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ရုပ္ဝတၳဳဆန္ဆန္ တိုးတက္လာေသာ ေခတ္မီနည္းပညာ ဆက္သြယ္ေရး ကြန္ယက္မ်ားေၾကာင့္ လူသားဆန္ေသာ ေႏြးေထြးမႈမ်ား သူ႔အလိုလို ေလ်ာ့နည္း ပါးလ်ားသြားၾကသည္ကို သတိထားလိုက္မိသည္။ သူကလည္း ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းမေခၚလာ၊ သူ အားလား မအားလား မသိေတာ့ ကိုယ္ကလဲ စၿပီး မေခၚျဖစ္၊ ေျပာစရာရွိလွ်င္ Message ပို႔ၾကသည္။ အိမ္မွာ အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ ပ်က္သြားတာကို မ်က္ႏွာစာအုပ္မွ တဆင့္ လွမ္း၍ အသိေပးလိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႕ တေန႕တာ လႈပ္ရွားသြားလာမႈေတြကိုလဲ မ်က္ႏွာစာအုပ္ေပၚသို႔ တက္လာေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားမွတဆင့္ ၾကည့္ျမင္ သိရွိရသည္။ Like ေတြ လုပ္ၿပီး Comment ေတြ ဘာေတြလည္း ေရးရေသးသည္ေပါ့…။

မ်က္ႏွာစာအုပ္ မတြင္က်ယ္ေသးခင္ကဆိုလွ်င္ေတာ့ စာေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြကို အီးေမးလ္ႏွင့္သာ ပို႔ရေပလိမ့္မည္။ ထို႔ထက္ေစာေသာ ဟိုးခပ္ေဝးေဝး အခ်ိန္ေတြတုန္းကဆိုလွ်င္ေတာ့ စာတိုက္မွလာေသာ စာကို ေမွ်ာ္ရၿပီး ဓါတ္ပံုေတြကိုေတာ့ သူ ျပန္လာမွသာ ဖလင္လိပ္ကို ကူးေဆးၿပီး ၾကည့္ရမည္ေပါ့…။ တဆင့္ခံ တယ္လီဖုန္းကိုသာ အားကိုးရေသာ အခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ ေျပာခ်င္တာေလး ၅ မိနစ္ေလာက္ ေျပာရဖို႔အေရး Overseas Exchange က မမတို႔ရဲ႕ ဖုန္းျပန္ေခၚအလာကို ေစာင့္ရသည္မွာ တနာရီလဲ မက၊ ႏွစ္နာရီလဲ မက၊ ေျပာရေတာ့လဲ မၾကားတၾကား အားမလို အားမရ အေျပးအလႊား ၅ မိနစ္...။ အခုေတာ့ စကၠန္႔ မိနစ္ မဆိုင္း တေယာက္ကို တေယာက္ ဆက္သြယ္ ေျပာဆို၍ ရႏိုင္သည္။ တေယာက္အသံကို တေယာက္က အလြယ္တကူ ၾကားႏိုင္သည္… သို႔ေသာ္ျငားလည္း ဖုန္းဆက္ဖို႔၊ အသံၾကားရဖို႔ မၾကိဳးစားၾကေတာ့ပဲ ေျပာစရာ မွာစရာရွိသည္မ်ား၊ သိေစ ျမင္ေစခ်င္သည္မ်ားကို မ်က္ႏွာစာအုပ္ေပၚတြင္ ဓါတ္ပံုမ်ား စာလံုးမ်ားျဖင့္ ခ်ျပလာၾကသည္…။ အနည္းငယ္ေတာ့ ေအးစက္စက္ႏိုင္သည္ဟု ခံစားရသည္။

ဘာေတြပဲေျပာေျပာ ဒီရက္ေတြမွာေတာ့ အေတာ္ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ႏိုင္လွသည္။ စားခ်ိန္ အိပ္ခ်ိန္ေတြမွာ ၾကားေနက် ဆူသံ ပူသံေတြ မၾကားရေသာအခါ၊ အသားလြတ္ ဂ်စ္တိုက္ၿပီး ရစ္စရာလူမရွိေသာအခါမ်ားတြင္ သူ႔ကို တကယ္လြမ္းပါသည္။ ေကာ္ဖီေသာက္လို႔ မေကာင္းေသာအခါေတြမွာလဲ သူ႔ကို လြမ္းပါသည္။ အခု ဒီပိုစ့္ကိုေရးေနရင္းလဲ သူ႔ကို လြမ္းေနပါသည္။ အလုပ္တဖက္ႏွင့္ မအားေသာ္လည္း ရသမွ် အခ်ိန္ေလးမွာ သတိတရႏွင့္ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ကို ဝင္လာၿပီး ဒီပိုစ့္ကို ဖတ္မိေသာအခါ အနည္းဆံုး စိတ္ထဲကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပံဳးမိသြားလွ်င္ (သို႕မဟုတ္) တယ္လီဖုန္းေခၚခ်င္စိတ္ကေလး ေပၚလာခဲ့လွ်င္ ကိုယ္ ေရးရက်ိဳးနပ္ၿပီေပါ့…။ ထိုမွတဖန္ သူ႔ေျပာစကားေတြ ေျမဝယ္မက် နားေထာင္ကာ လိမ္လိမ္မာမာေန ေနသည္ကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး မွာလိုက္သည္မ်ားကို တခုမက်န္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွာေဖြ ဝယ္ယူလာမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ သည္လိုပိုစ့္မ်ိဳးကို သူ ခရီးသြားေနေသာ ရက္မ်ားတေလွ်ာက္မွာ ေန႔စဥ္ ေန႔တိုင္းပင္ ေရးလိုက္ခ်င္ပါေသးသည္။




44 comments:

  1. သားနဲ႔ တိုင္ေျပာမယ္... :)

    စာဖတ္ေနတုန္း တန္းလန္းႀကီး စခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွ ဝင္မေရးေသးေတာ့ မႀကီးဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆုံးအမွတ္တရ မန္႔လိုက္တာ...
    စာဆက္ဖတ္လိုက္အုံးမယ္... :)

    ReplyDelete
  2. တို႕ကေသခ်ာဖတ္ေနတာ...အစအဆံဳး. ေနရာမဦးမိလိုက္ဘူး. ဟင္း.

    ကုိမဆလာ ုိသာဆုိရင္ေတာ႕မမွာပါနဲ႕ကြာ. အလုပ္နဲ႕ သြားတာ အေပ်ာ္သြားတာမဟုတ္ဘူး။ မင္းမွာတာေတြလဲမရွာအားပါဘူးလို႕ေၿပာလိမ္႕မယ္။

    (Like ေတြ လုပ္ၿပီး Comment ေတြ ဘာေတြလည္း ေရးရေသးသည္ေပါ့…။ ) ဆိုတာဖတ္ၿပီးေတာ႕ကာေတာ႕ zt ပို႕စ္ကုိသတိရမိတယ္ မွာတာေတြ ဝယ္မလာရင္ေတာ႕ block လုပ္ရင္ၿဖစ္ၿဖစ္ remove ၿဖစ္ရင္ၿဖစ္ၿဖစ္တစ္ခုခုေတာ႕လုပ္ပါသက္ေဝ.
    ပါလာရင္ေတာ႕လဲ အငး္....ဘေလာ႕မွာေရာ ဖဘမွာေရာႀကြားပါေလ. ႀကည္႕ပရေစ.

    ReplyDelete
  3. ဒါနဲ႕စကားမစပ ္ဖန္ခြက္က ဘာအဓါိပါယ္လဲ။.

    ReplyDelete
  4. ေတာ္ပါေသးရဲ႕...
    ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွန္သြားလို႔ အရီးကြန္ကို ၅မိနစ္ခန္႔နဲ႔ ကပ္ေက်ာသြားတာ...
    အေလာတႀကီး ေရးလိုက္မိတာ သိပ္ေတာ့လည္း မေကာင္းပါဘူးေလ...

    ဖတ္ၿပီးပါၿပီ...
    ရသကိုစုံေနတာပါပဲ...
    မႀကီးတို႔ကေတာ့ ခြ်ဲတတ္ပါ့ဗ်ာ...
    သိပ္ကိုေတာ္ပါေပတယ္...
    ပို႔စ္ေလးက အစြမ္းထက္လြန္းလို႔ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ ဒီပို႔စ္ဖတ္ၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပးလာေနအုံးမယ္...

    မႀကီးေျပာသလိုပဲ နည္းပညာတိုးတက္မႈေတြေၾကာင့္ ဆက္သြယ္ေရးေတြ လြယ္ကူအဆင္ေျပလာေပမယ့္ ေအးစက္စက္ေတာ့ အျဖစ္သား...
    ဘာလို႔ အစ္ကို႔ဖုန္းကို messageမပို႔တာလဲ၊ အဲဒါက နည္းနည္းပို အေအးဓာတ္ေလ်ာ့ေစမလားပဲ...

    အဲ့လို မခြဲဖူးေသးဘူး...
    ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ အစ္မသက္ေဝ...
    အိမ္က ခေလးမ ဒီပို႔စ္ကို ေပးဖတ္လို႔မျဖစ္ နဂိုတည္းက လူက အရည္ေပ်ာ္ခ်င္ေနတာ...

    ReplyDelete
  5. ေအးစက္စက္နဲ႔ အရည္ေပ်ာ္တာ၂ခုကို ေျပာခ်င္တာနဲ႔ တူတယ္ အရီးကြန္...
    ဟီး ရမ္းတုတ္ၾကည့္တာ... :D

    ReplyDelete
  6. TOI နဲ႔ မမ... ခ်က္ခ်င္းလာဖတ္ၾကတာ ေက်းဇူးပါ...

    TOI... Phone ကို Message ပို႔ပါတယ္ ဒါလဲ ေအးစက္စက္ပါပဲ... း))

    မမ... ဖန္ခြက္က တေယာက္ထဲ အမူးေသာက္ေနတယ္လို႔ ဆိုလိုတာေပါ့... း))

    ReplyDelete
  7. အခုအဓိဌာန္ပုတီးစိတ္ေနလို႕ေနာ္..ဟင္း.ဟင္း..
    အရက္ခြက္က အဓိဌာန္ပ်က္ေအာင္လုပ္ေနတယ္ေနာ္..
    ဟင္းဟင္းဟင္း...
    ခင္မင္စြာျဖင္႕
    ေဒါင္းမင္း

    ReplyDelete
  8. အဲဒါ အရက္ခြက္လား...။
    ေရေအးေအး ထင္ေနတာ...

    ReplyDelete
  9. ကိုေဒါင္းမင္းနဲ႔ ကိုဘြိဳင္းဇ္...
    ေရေသာက္ၿပီး မူးေနတာပါဗ်... း))

    ReplyDelete
  10. မမသက္ေ၀က လြမ္းေနတာကိုး.. ဟုတ္တယ္.. အဲလိုမ်ိဳး ခံစားဖူးတယ္.. ထိုင္ရမလို ၊ ထရမလို.. အခုပဲ ထလိုက္သြားရင္ေကာင္းမလုိလိုနဲ႔.. အစ္မမွာတဲ့လက္ေဆာင္ေတြ အကုန္ပါလာပါေစ..

    ReplyDelete
  11. ကူလြမ္းေပးရမလားဟင္...
    အမည္မသိ
    မခင္မင္းေဇာ္

    ReplyDelete
  12. Blogspot
    မွ/တဆင့္
    ..... သို႕ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ။ :P

    ReplyDelete
  13. ကိုၾကီးက ဘယ္အားပါ႔မလဲ၊ သူ အသည္းေလး နဲ႔ ေတြ႔ေနၿပီ။ ဟားဟား
    တေန႔က အသည္းအေၾကာင္း စာတမ္းဖတ္ပြဲမွာ သူ႔စာတမ္းနဲ႔ ရိုက္တဲ႔ပုံ ဖဘမွာ ေတြ႔လိုက္ရလို႔ပါ။ :P

    ReplyDelete
  14. ;P
    Halloweenအေၾကာင္း ေတြးေနတာတဲ႔။
    ဘာလုိ႔ ေတြးေနတာလဲဆုိေတာ႔ .. ဒါေၾကာင္႔ကုိး။ သိသြားၿပီ။
    ပုံ
    ဆားပုလင္း..ႏွင္းမြန္
    mm

    ReplyDelete
  15. အစ္မသက္ေ၀ လြမ္းေနၿပီ ထင္တယ္...။

    ReplyDelete
  16. မမ စာေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလုိက္တာ ။ း)

    ReplyDelete
  17. (မ).....ခ်စ္သူ႔ထံ ရည္မွန္း ပ်ိဳ႔မွာတမ္း ဆက္တယ္ရွင္....
    မိုးေလးညိဳ့ညိဳ့ လြမ္းစိတ္ပိုရင္...
    post တခုေတာ့ ရတာပဲရွင္...
    ေသာ္တာလမင္း သာဆဲမွာပဲ ဒါပဲ စိတ္စြဲလို႔ပင္
    ခ်စ္သူမ်က္ႏွာေလးကိုတျမင္ျမင္..စားစားသြားသြားေနေန ေမာင့္အပူ ေပြသူပါရွင္..

    (က်ား)..ခိုင္းေတာ့သက္ေဝ..အခ်စ္စမ္းခ်င္စမ္း မစမ္းခ်င္ေန..မင္းခိုင္းလို႕ နိုင္ငံျခားထိေျပးလို႔ ေငြရွာသေလ..လိုရာကိုယူၾကည္ျဖဴပါတယ္ေလ...

    ReplyDelete
  18. ေအာာာာ လက္စသတ္ေတာ့ အကိုဂ်ီး ဖုန္းမဆက္လို ့ကိုး
    ငွဲငွဲ

    ReplyDelete
  19. ကိုၾကီးေက်ာက္ သီခ်င္းေလးေရးသြားတာ သေဘာက်လိုက္တာ… အဲဒီသီခ်င္းကို ျပန္ဆိုၾကတဲ့သူတခ်ိဳ႕ေတာင္ စာသားကို မွန္ေအာင္ မဆိုတတ္ၾကဘူး…
    ေမာင့္အပူ ေပြ သူ ပါ ရွင္… ဆိုတာကို ေမာင့္အေပၚ ေဗြ မ ယူ ပါ ရွင္… လို႕ ဆိုလိုဆို…
    မိန္းကေလး လက္ေရး သီ ရင္ ခြင့္လႊတ္မယ္ထင္… ဆိုတာကို မိန္းကေလး လက္ေရး သိရင္ လို႕ အဓိပၸါယ္ေတြ အေကာက္လြဲၿပီး ဆိုေနၾကတာ… ၾကားရတာ အဆင္မေျပဘူး...

    ဒီပိုစ့္ကိုေရးေနတုန္းက ပ်ိဳ႕မွာတမ္းလို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္မလို႕ေတာင္ စဥ္းစားမိေသးတယ္… း))

    ခိုင္းေတာ့သက္ေဝ ဆိုရင္ေတာ့ ခိုင္းရက္ဖူးကြယ့္ သည္ေမာင့္လည္ဆြဲ ပုလဲသြယ္ေရ လို႕ ျပန္ဆိုလိုက္မွာေပါ့… း))

    အမ မခင္မင္းေဇာ္၊ ကိုဇက္တီ၊ ညီမ Sunny၊ ခ်ိဳသင္း၊ ဆားပုလင္း ႏွင္းမြန္၊ ပံုရိပ္၊ မယ္ကိုး၊ Vista နဲ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္… ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးပါ…။

    ReplyDelete
  20. ဒီစာဖတ္ၿပီးရင္ေတာ့ မွာတာေတြေရာ၊ မမွာတာေတြပါ တေထာႀကီးဝယ္လာေတာ့မွာပဲ..
    ဖုန္းလည္း ခ်က္ခ်င္းေကာက္ဆက္မွာ....။

    ReplyDelete
  21. ကိုယ္ဖတ္မိ သေလာက္ ဘေလာက္ေတြကေန - ဒီ conclusionကိ ုရ၏။
    ဘေလာက္ဂါ မမတိုင္း၏ ေယာက္က်ားမ်ားသည္ စိတ္ရွည္သည္းခံ မိန္းမကို သိပ္ခ်စ္ သိပ္အလိုလိုက္၏။ (သို႕) စိတ္ရွည္သည္းခံ မိန္းမကို သိပ္ခ်စ္ သိပ္အလိုလိုက္ေသာ ေယာက္က်ားရွိသူမ်ားသာ ဘေလာက္ဂါ မမ ျဖစ္ၾက၏။
    ဥပမာ - မသက္ေဝ၊ မစုခ်စ္သူ၊ မခ်စ္ၾကည္ေအး၊ မမိုးခ်ိဳသင္း၊ လင္းလက္ၾကယ္စင္
    ထိုသူမ်ား၏ ပို႕စမ်ားကို ဖတ္ေသာအခါ ခ်ိဳအီအီ ခံစားရသည္ (မနာလိုတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ ဟီး)

    ဘေလာက္ဂါ ေယာက္က်ားမ်ားတြင္ သိပ္ခ်စ္ သိပ္အလိုလိုက္ ေယာက္က်ားကို ဖူးဖူးမုွတ္ထားေသာ မိန္းမမ်ားရွိဟန္မတူ။ ဥပမာ - ကိုေပါ၊ တီဇက္ေအ၊ ကိုဒီဘီ၊ ဂ်ဴလိုင္အိမ္မက္
    ထိုသူမ်ား၏ ပို႕စမ်ားကို ဖတ္ေသာအခါ ရသစုံ ခံစားရသည္။ (ရယ္စရာ စိတ္ညစ္စရာ ေပ်ာ္စရာ စသည္ျဖင့္)

    ခေရျဖဴ

    ReplyDelete
  22. ဒီအထဲတြင္ မမကြန္ တေယာက္သာ ေယာက္က်ားမက် မိန္းမ မက (ဘေလာက္ဂါ သီအိုရီ အရ)ျဖစ္ေန၏။ တခါတေလ ကိုမဆလာ ၏ ခ်စ္ေၾကာင္းမ်ားဖတ္ရ၍ တခါတေလ ကိုမဆလာ ဂ႐ုမစိုက္ေၾကာင္းမ်ားဖတ္ရသည္။
    ဘေလာက္ဂါ မူနွင့္ မကိုက္ညီ၍ မမကြန္အား ဘေလာက္ဂါမမ မွ ဘေလာက္ဂါအန္တီအျဖစ္ ရာထူးတိုးေပးလိုက္သည္။ ဒန္ တန္တန္

    ခေရျဖဴ

    ReplyDelete
  23. ဒီစာဖတ္ၿပီးရင္ေတာ့ မွာတာေတြေရာ၊ မမွာတာေတြပါ တေထာႀကီးဝယ္လာေတာ့မွာပဲ..
    - စင္စင္ဖို႕ ဝက္အားတိုးေဆးေလးပါ မွာေပးပါ မသက္ေဝ အဟိ

    ေခြျဖဴ

    ReplyDelete
  24. ဟိုက္ တီဇက္ေအ ဘေလာက္နဲ့ မွားျပီ: အမ်ားၾကီးမန္႕မိသြားတယ္ ဘြာေတး

    ေခြျဖဴ

    ReplyDelete
  25. ညီမ ေခြျဖဴ...
    စာလာဖတ္တာ ေက်းဇူးပါ... တီဇက္ေအ ဘေလာ့ဂ္မဟုတ္ေပမယ့္လဲ ၾကိဳက္သေလာက္ မန္႔လို႔ရပါတယ္... ဒီအိမ္ရွင္က တီဇက္ေအထက္ သေဘာေကာင္းပါတယ္ေလ... (တိန္)

    ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ ညီမရဲ႕...
    သူ႔အေၾကာင္းေတြ စာထဲထည့္ေရးတယ္ ဆိုတာ ေကာင္းတာေလးေတြပဲ ေရြးၿပီးေရးရတာေပါ့ေလ... မေကာင္းတာေတြ ထည့္ေရးလိုက္မိရင္
    "ေတာ္ တန္ တိတ္... ဒီ ဘေလာ့ဂ္ ပိတ္..." ဆို ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မတံုး... း))

    ReplyDelete
  26. မမသက္ေ၀ ခ်စ္ခ်စ္ကိုလြမ္းတဲ႔ပုိ႔စ္ေလးက ခ်စ္စရာေလး..မနက္မိုးလင္းရင္ ေကာ္ဖီနံ႔ေမႊးေမႊးေလးကို သတိရတယ္တဲ႔...ေကာ္ဖီကို ခ်စ္ခ်စ္က ကိုယ္တိုင္ေဖ်ာ္ေပးသတဲ႔လား...
    အားက်တယ္မမ.. း)

    ခင္တဲ႔
    မိုးေငြ႔

    ReplyDelete
  27. har har..... :))

    ama..mie mie le lwan thwar tae.

    Missing someone. (don't ask who)

    Myatnoe

    ReplyDelete
  28. ခ်စ္စရာ ဇနီးအလိမၼာေလးေပါ႔.... လြမ္းရတဲ႔ေန႔ေတြ အၿမန္ကုန္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္တယ္ေနာ္...

    ReplyDelete
  29. အစ္ကိုၾကီး ျပန္လာရင္ ဒီပို႔စ္ဖတ္မိလည္း ျပံဳးစိစိျဖစ္ေနမွာပဲ း)

    ReplyDelete
  30. စာေလးက ဖတ္ရတာ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ
    သက္ေ၀ရယ္...
    ဒါနဲ႔ ေနပါအံုး... သူ႔ဆီက ဖုန္းေတြ ဘယ္ႏွစ္ခါ လာၿပီးၿပီလဲ မွန္မွန္ေျပာေနာ္... ၿပီးေတာ့ ေကာ္မန္႔ေတြကလဲ ေရးထားလိုက္ၾကတာ အမ်ားၾကီးပဲ ေကာ္မန္႔ေတြဖတ္ရတာလဲ တကယ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္...

    ReplyDelete
  31. ရယ္လုိက္ရတာ မမသက္ေဝ.. တရစပ္ မတင္ပဲ အရွည္ႀကီးတင္လုိက္တယ္ေပါ့.. ဟတ္ဟတ္

    ေမေမလဲ ေဖေဖေဖ်ာ္ေပးတဲ့ ေကာ္ဖီမွ ေသာက္တာ.. ပီးေတာ့ မနက္တခါ ညတခါ ဖုန္းေျပာၾကေသးတယ္.. ဒါတင္မက အေနာ္ online တက္ရင္ နွစ္ေယာက္လုံးနဲ႔ တုိးေသးတာ.. အဟိ

    မမသက္ေဝတုိ႔လဲ ဒီထက္မက ခ်စ္နုိင္ၾကပါေစ.. :D

    ReplyDelete
  32. ညီမ ခေရျဖဴ ကို မမလဲ ရွင္းပါရေစကြယ္.. :)

    တို႔ ဘေလာ႔ဂါ မမမ်ားဟာ အေကာင္း ၾကံဖန္ ျမင္တတ္သူမ်ားလို႔ ယူဆရင္လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းေလးေတြ ရွာၾကံ ေရြးထုတ္ ၾကည္ႏူးတတ္သူမ်ားပါေလ.. (ကိုယ္႔ကို ဂရုမစိုက္တဲ႔ အဆိုးေတြလဲ အမ်ားၾကီး ေရးဖူးပါတယ္ေနာ္)
    မေကာင္းတာမ်ား သိခ်င္သလားးး ဖုန္းဆက္လိုက္ရမလား၊ ဖုန္း...ဆက္လိုက္ရမလားးး
    (သူ မေတြ႔ႏိုင္တဲ႔ေနရာမို႔ အသံက်ယ္က်ယ္ ေျပာသြားသည္)

    ReplyDelete
  33. လြမ္းရျပီေပါ့ငယ္ကြၽမ္းေဆြ.....

    ReplyDelete
  34. ဖုန္းဆက္လိုက္ အမ၊ အသံဖမ္းျပီ: အကိုၾကီးကိုျပန္ဖြင့္ျပမလို႕ ဟီဟိ

    အမခ်စ္ၾကည္နဲ့ အမစုတို႕ကို ဘာေျပာၾကမလဲ ေစာင့္လိုက္အုန္းမွ

    ေခြျဖဴ

    ReplyDelete
  35. မမသက္ေ၀..

    လြမ္းေနျပီလား..

    “သိေစခ်င္ပါသည္” .. အခုေလာက္ဆို သိေနေလာက္ပါျပီ မမဖို႔ လက္ေဆာင္မ်ားမ်ား ၀ယ္ေနေရာေပါ့ေနာ္..။ ပါလာရင္ ေျပာျပပါဦး:))

    ReplyDelete
  36. လြမ္းေနတာလား။ စာေတြေတာ႔ အမ်ားႀကီးပဲေနာ္...စာထဲကလူ အျမန္ျပန္ႏို္င္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္.....

    ReplyDelete
  37. သိေစခ်င္ပါသည္ ဆိုေတာ႔ သမ်ားတို႔ကို ေၿပာတယ္မွတ္လို႔ လာဖတ္တာ ကိုၾကီးသိေစခ်င္တာကိုး ... အဟင္႔ ေၿခေထာက္ေပါက္ စိတ္ေကာက္ၿပီး ၿပန္သြားပါၿပီ...
    ကိုၾကီးသိပါေစေတာ္ ...

    း)) း)) း))

    ReplyDelete
  38. ေခြျဖဴ
    မင္းေလးဟာ ကိုယ္႔လူ သူ႔ဘက္သားပါလားကြဲ႔..
    :D

    ReplyDelete
  39. အဲဒီ ေခြျဖဴနဲ႔ ေမႊျဖဴ အဲေလ...စင္စင္ဟာေလ... အိမ္တိုင္ရာေရာက္ တံခါးလာ ေခါက္ေတာ့တာ၊ ဒီက အေၾကာင္းသိေတြမို႔ မေျပာခ်င္လို႔ မရဘူး။ ကိုႀကီး ေလယာဥ္ေပၚ ေျခတဖက္ လွမ္း႐ံု ႐ိွေသး သက္ေဝက "လြတ္လပ္ၿပီ လြတ္လပ္ၿပီ တို႔ေတြ လြတ္လပ္ၿပီ" အဲသလို သီခ်င္း ေအာ္ဆိုေတာ့တာ၊ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ခုတင္ႀကီး တေယာက္တည္း အိပ္ရပဟ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနတာ....။ ဒါ ဖ်စ္ညႇစ္ၿပီး လြမ္းျပေနတာ၊ သက္ေဝေလးေရ အိတ္ေတြ ဝယ္လာမွာပါကြယ္...ငွဲ ငွဲ....ဒါဂေလာက္လည္း လြမ္းမေနပါနဲ႔။

    ဒီတခါ သက္ေဝအိမ္သြားလို႔ ငါးေၾကာ္ႏွပ္ ေကြၽးရင္ သတိထားမွပါေလ....:D

    ေခြျဖဴနဲ႔ စင္စင္ ဒါက ဒီလို ႐ိွတယ္ေလ။ မိန္းမဆိုတာ ႐ုပ္လွတာ၊ ပညာတတ္တာ ဘာညာနဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ ေယာက်ၤား ခ်စ္ေအာင္ ေနတတ္ရတယ္ကဲြ႔...ရက္တို သင္တန္း ဖြင့္မယ္ေလ....လာတက္ၾက၊ ေျပာျပမယ္
    မမကြန္ကို သင္တန္းခ ဖရီးေနာ္ ဟိဟိ :)

    ReplyDelete
  40. ဟုတ္ပ ဟုတ္ပ
    မခ်စ္တို႕ မသက္ေ၀တို႕ဆီ သင္တန္းတက္ခ်င္လိုက္တာ
    ဖတ္ျပီး အားက်တယ္..
    အဲလိုစာေလးေတြဖတ္ျပီး လူက ျပံဳးေနမိတယ္
    ၾကည္ႏူးစရာေလးေတြကိုး
    ခၽြဲတဲ႕ ပိုစ္႕လို႕လည္း ေျပာလို႕ရမယ္ထင္တယ္ေနာ္
    အဟိ

    ReplyDelete
  41. သူ သိသြားၿပီလား???
    ♫ ဘယ္လိုမ်ား သူေလသိ...♪♪♪ အဟိ

    ReplyDelete
  42. အမခ်စ္ၾကည္ - စင္စင္က သင္တန္းတက္စရာမလိုေတာ့ပါ။ ဆာမဂ်ီးျဖစ္ေနျပီ။ မ်ိဳးနဲ့ရီတာကိုေခၚလာမယ္ေနာ္ ဟိ
    မမကြန္က ဒါေတြနာက ျဖစ္လာတာပါကြာ အဟင္းဟင္း လို႕ေတာင္ ရယ္ေနလိုက္အုန္းမယ္။ ၾကံုလို႕ေျပာရရင္ အမမိုးခ်ိဳသင္း ဘေလာက္ကို အျမဲဖတ္တယ္။ ဘဝမာ ေအးခ်မ္းတယ္လို႕ထင္လို႕။ ကိုယ္ကသာ ပူစပ္ပူေလာင္ အဲလို ေအး၂
    ခ်မ္းေနတဲ့လူေတြေတြ့ရင္ အားက်တယ္ နာလဲအသက္ၾကီးလာရင္ အဲလိုေနရမယ္ (အိမ္း ခုေတာ့ငယ္ေသးသကိုး ဟီး)လို႕ အျမဲေတြးမိတယ္

    ေခြျဖဴ
    (ေယာက္က်ားခ်စ္ေအာင္ ေျပးစက္ေပၚတြင္ ေန႕တိုင္းအေျပးက်င့္ေနေသာ အမခ်စ္သို႕ - အဟိ)

    ReplyDelete
  43. ေရ ေျမ ျခား သြား ရ ေတာ့ ( သက္ ေဝ ) အ သဲ ေလး ကို ထား ခဲ့ ရ ၿပီ ေပါ့ မ်က္ ကြယ္ ရာ စ လံုး မွာ .....

    ReplyDelete
  44. ပုိစ့္ေလးကုိဖတ္ရတာလည္း ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသလုိ ကြန္မန္႕ေတြဖတ္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္မမ....း))

    ဂ်င္း

    ReplyDelete

အမွတ္တရ ေရးခဲ့ပါ...